Kai oi dio eitan poli kali center omos nomizo pos o Admiral eitan pio dinatos,pio poli igetis!O Robinson kerdise protathlimata omos sigoura eixe tin kaluteri omada!O Pat pige sto Orlando sta geramata omos tipota...

Αντιθέτως, εγώ πιστεύω ότι σαν ηγέτης, ο Γιούιν υπερτερούσε (δεν είναι τυχαίο ότι το Ρόμπινσον όταν έχανε τον έλεγαν "σοφτ", ενώ το Γιούιν προτιμούσαν να τον αποκαλούν "λούζερ" (θέμα προσωπικοτήτων, ο Ρόμπινσον ήταν πράος και ήρεμος, ο Γιούιν σαφώς πιο εκδηλωτικός)... Στην πραγματικότητα, αυτό (μαζί με το σουτ από μέση απόσταση) είναι ουσιαστικά τα μόνα σημεία που θεωρώ ότι ο Γιούιν υπερτερούσε, μιας και ο Ναύαρχος είχε τρομερά φυσικά προσόντα (συνδυασμός μεγέθους-ταχύτητας-δύναμης-άλματος) και έδειχνε να δυσκολεύεται λιγότερο να κυριαρχήσει. Όχι ότι η διαφορά τους είναι μεγάλη, αλλά θεωρώ ότι ο Ρόμπινσον υπερείχε ελαφρά σε όλες τις άλλες κατηγορίες.


ΥΓ. Πολύ ωραίο θέμα η σύγκριση των δυο (και γενικώς οι old school-όχι και τόσο old εν προκειμένω-αναμετρήσεις). Στην Αμερική γίνονται κατά καιρούς, αλλά εδώ πού να δεις τέτοια...

Κι εγώ προς Ρόμπι πηγαίνω.
Εκτός από σωματικά προσώντα,είναι και αρισερόχειρας,πλεονέκτημα για τους ψηλούς.

Θα ήθελα πάρα πολύ να τους δω στους τελικούς του 99 αλλά ο Πατ ατύχησε..

Πστεύετε πως ο Ρόμπινσον θα τα κατάφερνε χωρίς τον Ντάνκαν,αν είχε δίπλα του κάποιον λιγότερο καλό παίκτη από τον Τιμ;

σε αυτό έχεις δίκιο air_kef, που έχω και καιρό να σε δω στο φόρουμ .


και εγώ θα πω Ρόμπινσον...

Πωπω τί θύμισες τώρα hellenic.

Εγώ δεν ξέρω ποιός είναι καλύτερος, απλά όποτε έπαιζα Spurs-Knicks στο Bulls vs Lakers του ταπεινού μου Μega Drive, ο Ναύαρχος kicked Patrick Ewing's ass .

Ίσως και να προτιμώ Ρόμπινσον γιατί τον είδα και περισσότερο...η αλήθεια είναι ότι δε θυμάμαι και πολλά πράγματα από τον Ewing, εκτός από το περίεργο επώνυμό του και το κάρφωμα του Jordan πάνω του .

Δε νομίζω. Ίσως το '99 που οι Σπερς έκαναν περίπατο, αλλά σίγουρα όχι το 2003. Εκείνος ήταν ο καλύτερος Ντάνκαν που είδαμε (και μάλλον που θα δούμε) ποτέ.
Παρεπιπτόντως, ο Ρόμπινσον είχε περισσότερο ταλέντο και από τον Ντάνκαν, αλλά, όπως είπαμε, παραήταν good guy όταν δεν έπρεπε.




Βλέπεις πώς τα φέρνει η διαφήμιση...Όλοι θυμούνται τα φοβερά τρίποντα του Ρέτζι με τη Ν.Υόρκη, αλλά ουδείς θυμάται το Γιούιν να κυριαρχεί στις ρακέτες τους, παρότι το έκανε. Όλοι τον θυμούνται να χάνει εκείνο το νικητήριο λέι απ, αλλά κανείς δε θυμάται ότι έχει πετύχει και νικητήριο καλάθι.

Και τώρα, δυο ακόμη πράγματα που πολλοί ξεχνούν:

-Ο Γιούιν νίκησε/απέκλεισε το Ρέτζι περισσότερες φορές απ'το αντίθετο.
-Ο Γιούιν συμπεριλήφθηκε στους 50 κορυφαίους όλων των εποχών, ο Ρέτζι όχι. Δικαίως, κατ'εμέ.

Να σας παραπέμψω και σε μια παλιά, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα σελίδα, όπου συγκρίνει τους μεγάλους σέντερ που έπαιξαν σε ίδιες εποχές στα μεταξύ τους παιχνίδια. Η μονομαχία Ρόμπινσον-Γιούιν βγάζει όντως νικητή τον πρώτο.

στις λεπτομέριες η διαφορά. Μάλλον κι εγώ προς τον Admiral θα καταλήξω, αλλά με διαφορά στήθους.

Sigouro einai pos kai i dio toys eitan paiktes poy pleon den briskonde sto NBA!eitan kathara Center kai kanan mono afti tin doulia!tora omos rixnoyn kai triponta kapoi center ktl.!an figoyn kai O´Neal+Mourning tha pethanei mia palia omos megali istoria toy basket!

Προτιμώ Patrick Ewing.
Τον θεωρώ μεγάλο παίκτη και τον παρακολούθησα τις πολύ καλές εποχές που βλέπαμε αρκετά ΝΒΑ,διαβάζαμε περιοδικά,χαρτάκια κλπ
Υποστήριζα και Ν.Υόρκη.
Βέβαια και ο Robinson μεγάλος παίκτης, αλλά προτιμώ Pat. M'άρεσε η ηγετική του μορφή,η κίνηση του με πλάτη(γύρισμα και σουτ προς τα πίσω).Ωραίος..!!

Εγώ όταν (=ότε+αν) βρω τον επόμενο Σακίλ, θα τον βάλω να παίζει σέντερ και θα απολαμβάνω τις απέλπιδες προσπάθειες των μη-μου-άπτου "βουτυροψηλέων" να τον σταματήσουν.

Μα ειναι δυνατο να συγκρινετε το Ναυαρχο με τον Γιουιν ?

Ο Ναυαρχος εχει παρει δυο πρωταθληματα,χωρια που ειναι και πολυ πιο ομορφος απο τον Γιουιν !Ο οποιος Γιουιν ειναι ο χαμενος εξελικτικος κρικος που συνδεει τον Homo sapiens sapiens με τον Homo sapiens Neaderthalensis !!

Περα απο την πλακα,προκειται για δυο σεντερ με παρομοια στατιστικα καριερας δηλ. γυρω στα 20π,10ρ,3κοψ,1+ κλεψ...

Ωστοσο τα πρωταθληματα του Ρομπινσον του δινουν το κατι παραπανω σε μια κοντρα εξαιρετικα αμφιρροπη...

Εγω τον εχω βρει τον επομενο Σακιλ.Εντι Καρι...



Τωρα μεταξυ Ρομπινσον και Γιουιν θα προτιμησω Γιουιν γιατι πολυ απλα ειναι πολυ καλυτερος.Ο Ρομπινσον δεν εχει καταφερει να με συγκινησει και πολυ.
Τον Γιουιν τον εφαγαν οι αχαριστοι φιλαθλοι των Νικς και τα ακομα πιο αχαριστα ΜΜΕ.Δεν εκτιμησαν οτι πολλες φορες επαιζε τραυματιας για παρτι τους και δεχοταν τα πυρα καθε φορα που εχανε η ομαδα.Ο Γιουιν ηταν πιο δυνατος παιχτης, ορμαγε με μανια στο καλαθι.Ο Ρομπινσον σε υπνωτιζε.

Eννοούσα προφανώς, από άποψη ικανοτήτων, όχι κιλών.



Πράγματι, στην υποτίμηση του Γιούιν κατάφεραν να συμβάλλουν τα ίδια τα ΜΜΕ της Ν.Υόρκης. Κλασική ελληνική (κι όχι μόνο) νοοτροπία...

Χ ημίχρονο-τελικό!!!
κ στους 2!

Κι εγώ πιστεύω πως ο Ναυαρχος ήταν μία κλάση πάνω.

Τα απίστευτα αθλητικά του προσόντα, το ελαχιστο λίπος στον οργανισμό τους , το άλμα του, το νευρο και η ηρεμια του, στον μθαλο μου τον έχουν μια σκαλα πάνω από τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Γιουινγκ.

Απο αποψη ικανοτητων μιλαω και εγω... Το εχει πει και ο ιδιος ο σακιλ οτι ο καρι θα γινει μεγαλος σεντερ.


Γουσταρω την ελληνικη νοοτροπια...


Ποιο νευρο?Που το ειδες?Ειναι ο μοναδικος απο την πρωτη dream team που εφαγε δυο ταπες συνεχομενες, και δεν αντεδρασε καθολου!Αν αυτο γινοταν στον Μπαρκλει...

O Σακίλ έχει πει πολλά κατά καιρούς (όπως, πχ, ότι ο Κόμπι ήταν "το είδωλό του"). Αν τον ρωτούσες τώρα, αμφιβάλλω αν θα τα θυμόταν αυτά...

Ewing και πάλι Ewing. Από τους αγαπημένους παίκτες!

Ψήφισα Ewing μόνο και μόνο επειδή μου άρεζε περισσότερο... Όσον αφορά τα κανονικά κριτήρια που ψηφίζουμε τους έχω 50-50 γι' αυτό..
Πολύ πωρωτικοί σέντερ!

Έχουμε μάχη! Κλασικά αργοπορημένος στις ψήφους μου, μόλις τώρα ψήφισα (υπέρ του Ρόμπινσον), αλλά το σκορ είναι 8-6 για το Ναυαγό.

Ναυαγος?! να σαι καλα ρε χολικ ειχα να γελασω ετσι εδω και πεντε λεπτα...

Ξέχασα τον μορφή, κι έτσι έχασα το στοίχημα με τον εαυτό μου...Περίμενα ο Admiral να σχολιάσει πρώτος...

Ειμαι παντα ενα βημα πιο μπροστα απο ολους.Παντα...

Xα χα !!Κανονικα δε θα σχολιαζα καθολου,αλλα μια και με ανεφερες ...

Πρωτον,ενας Ναυαρχος δεν μπορει να ασχολειται με τετοιου ειδους απαξιωτικα σχολια !!Απλως χαμογελα και επιδεικνυει τα δακτυλιδια των πρωταθληματων του !!!

Δευτερον,δεν καταδεχεται να τον συγκρινουν με παικτες που ουτε καν ενα nickname δεν ειχανε (μεχρι και ο Μαρκ Μαντσεν ειχε,αλλα οχι ο Γιουιν!!)

Τριτον και κυριοτερον,επαναλαμβανω οτι και μονο απο φατσες να τους συγκρινουμε,ο Γιουιν ειναι μακραν πιο ασχημος ...σε σημειο να απειλουν οι μαναδες τα παιδακια οτι θα τα πανε στο Μαντισον να τα φαει ο Πατρικ αν δεν ετρωγαν ολο το φαι τους!!

Ιδου:





Tυχαια η οποια ομοιοτητα ?

Ποιός είναι αυτός στη δεύτερη εικόνα?
O Ben Wallace???

Γιατι το εκανες ρε χολικ?


Πολλοι εχουν δυο δαχτυλιδια...


Ωραια επιχειρηματα εχεις... Πολλοι δεν εχουν nickname αλλα αυτο δεν λεει απολυτως τιποτα.


Τωρα προσβληθηκα.Και εγω ασχημος ειμαι.


Νομιζεις οτι ειναι τυχαιο που τωρα το πασχα εβγαλαν το ευαγγελιο του ιουδα?Το χριστιανισμο θελουν να χτυπησουν.Αλλα δεν καταλαβαινουμε εμεις απο τετοια.

Ο Τραβολτίδης δεν έπαιζε στο "Κοίτα ποιος μιλάει;"

Στην ανεπανάληπτη dream team του 92 ο Εwing δεν ηταν ο βασικός σέντερ;
Κατι λέει αυτό

Απλά να συμπληρώσω κάτι για τα πρωταθλήματα του Ναυαρχου.
Οταν ήταν και οι 2 παικτες στο pick της καριέρας τους, κανείς δεν κατάφερε να πάρει πρωτάθλημα.
Ο Robinson τα κέρδισε οταν ήταν ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ του Duncan!
Μάλιστα ο Robinson σε ομάδα που ήταν ο απόλυτος σταρ,δεν κατάφερε να πάει ποτέ τελικό.
Αντίθετα ο Patrick πηγε...

Kαι για τα περισσότερα χρόνια των '90ς οι Knicks ήταν η δεύτερη καλύτερη ομάδα στο NBA.
Δυσκόλευαν τους Bulls περισσότερο από κάθε ομάδα και στην ουσία όλος ο κόσμος ήξερε πως
άμα περάσουν τους Knicks το πρωτάθλημα δε χάνεται...

Aρε Μιχαλάκη, σε μας έβρισκες πάντα να ανεβάζεις τον μ.ο. πόντων σου κατά +15 σε κάθε ματς;
Και παρόλα αυτά στον πόντο και 4-3 χάναμε στη σειρά.
Μιλάμε για πίκρα.......

Ο David Robinson ηταν hands down μακραν καλυτερος του Πατ σε ολους τους τομεις. τεχνικη, ριμπαουντς , σκοραρισμα .

επισης δε μπορει να συγκρινεις τους παιχτες που ειχε η NY με του SA.... τον del negro 6ο με τον πολυ για 6ο John Starks .. και γενικα και στις αλλες θεσεις ηταν πισω το SA.

O Pat ηταν ομως πιο σκληρος! Κατα τ'αλλα με προλαβες.Ο Πατ οντως ειχε σαφως καλυτερους συμπαιχτες.
Κι εγω Ρομπινσον ψηφισα!Τρομερη τεχνικη.
ασχετο..παιζει να'ταν κ ο πιο γραμμωμενος παιχτης του ΝΒΑ.. απιστευτο σωμα,παρα το υψος..

Εκει που θα δυσκολευομουν περισσοτερο ειναι στο Χακιμ-Ρομπινσον.Αλλα πιθανοτατα Χακιμ θα ψηφιζα.

Καπου διαβαζα για τον Dwight οτι εχει σωμα που θα ζηλευε και ο David Robinson ειναι αποδειξη οτι ο Ρομπινσον ειχε ενα ''δυνατο'' σωμα που του επιτρεπε να ειναι και ευλυγιστος

Patrick Ewing!!!!
Παραδεχομαι οτι τον ψηφισα περισσοτερο για συναισθηματικους λογους.Ειχα αρχισει να υποστηριζω τη Νεα Υορκη περιπου το 92-93 οταν αρχισα να επιλεγω τις ομαδες μου στα ξενα πρωταθληματα.Και το 94 εφτασαν στους τελικους και ενω οι παραστασεις μου απο μπασκετ ηταν απειροελαχιστες ασχολουμουνα με την κοντρα Pat-Hakeem...Μεχρι και ποστερ απ το Τριποντο με τον Ewing να σκοραρει μπροστα στον Olajwuon ειχα!

Ουσιαστικα ο Ewing ηταν ο πρωτος αγαπημενος μου παιχτης.Εχω παρακολουθησει λιγοτερο το Ναυαρχο τις εποχες που ειχα μια καλυτερη επαφη με το NBA και εχω την εντυπωση πως επροκειτο για πιο ολοκληρωμενο παιχτη τουλαχιστον οσον αφορα τις επιθετικες του κινησεις.Ομως το αλανθαστο σουτακι απ τα 3 μετρα του Τζαμαικανου αλλα και τα καρφωματα με το ενα χερι μετα απ το "ρολαρισμα" πανω στον προσωπικο του αντιπαλο με εχουν στοιχειωσει!

Ειλικρινα ξενερωσα και με τη Νεα Υορκη με τον τροπο που συμπεριφερθηκε στο μεγαλο αυτον παιχτη.Holic αν μπορεις ενημερωσε με για το πως οδηγηθηκαν οι Knicks σε τοσο ασχημο διαζυγιο με τον καλυτερο παιχτη τους των τελευταιων 30 ετων.Η ενημερωση μου εκεινη την εποχη για το NBA ηταν μηδαμινη

καλυτερος σεντερ? χμμμ....ο σακιλ ονιλ???????? παντως εδω ψηφισα ρομπινσον....χωρις πολλα λογια...

Καλύτεροι σέντερ στο ΝΒΑ την τελευταία εικοσαετία: ΣΑΚ>ΝΤΑΝΚΑΝ>ΧΑΚΙΜ>ΓΙΟΥΙΝ>ΡΟΜΠΙΝΣΟΝ

Τώρα, στο θέμα μας, εγώ ψήφισα Γιούιν όχι γιατί τον συμπαθώ ιδιαίτερα (όπως βλέπεται και από την παραπάνω κατάταξη), αλλά απλώς γιατί δεν μου αρέσει καθόλου ο ναύαρχος-ναυαγός (γεια σου βρε morfi τεράστιε). Ειδικά μετά τους συγκλονιστικούς τελικούς της δύσης το 95 Χιούστον-Σαν Αντόνιο όταν ο admiral έρχονταν ως MVP (και οι Σπερς ως η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ του πρωταθλήματος) και οι Ρόκετς ήταν απλώς η 6η ομάδα της δύσης (αλλά και πρωταθλητές της προηγούμενης σεζόν - don't EVER underestimate the heart of a champion - Roundi T.), έχασα πάσα ιδέα ειδικά για τον Ρόμπινσον. Ο Dream τον είχε κάνει ρεζίλι. Μιλάμε για τρομερή διαφορά. Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκαιο, ο Χακίμ τότε έπιασε την καλύτερη απόδοση που έχω δει προσωπικά από σέντερ σε όλη μου τη ζωή. Πραγματικά δεν έχω παρακολουθήσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Αλλά, βέβαια, αυτό δεν δικαιολογεί τον Ναύαρχο που έδειξε εξαιρετικά αδύναμος έστω και να συναγωνιστεί σε αυτό το επίπεδο.

Τώρα, ο Πατ, δεν ήταν κάτι φοβερό, ποτέ δεν έφτασε στο επίπεδο του σούπερ σταρ όπως πάρα πολλοί περίμεναν, αλλά σε μία εποχή με τρομερή έλλειψη σε ψηλούς αστέρια ήταν κυρίαρχος, περισσότερο ηγέτης και περισσότερο σέντερ (πραγματικά, το στυλ του Ρόμπινσον περισσότερο με ψηλού πάουερ φόργουορντ μοιάζει παρά με σέντερ).

Διάβασε εδώ. Τα γράφει αναλυτικά και έχει και συναφείς ιστορίες στα δεξιά.

http://espn.go.com/nba/2000/0921/763553.html



Προσωπικά, θεωρώ ότι Σακ>Χακίμ>Ντάνκαν>Ρόμπινσον>Γιούιν, τουλάχιστον αν λάβουμε υπόψη το ατομικό ταλέντο και κυριαρχία.



Όχι ότι προσπαθώ να δικαιολογήσω το Ρόμπινσον, ο οποίος από άποψης ηγετικών προσόντων παίρνει την τελευταία θέση της λίστας, αλλά μερικές φορές ψιλοπαρεξηγούνται κάποια πράγματα. Κάποιοι λένε ότι ο Χακίμ έκανε γενικώς στην καριέρα του ό,τι ήθελε με αντίπαλο το Ρόμπινσον. Εντελώς λάθος. Ο Ρόμπινσον περιόρισε το Χακίμ ουκ ολίγες φορές πιο πριν ή μετά. Ο Χακίμ υπερείχε σε νούμερα κατά μέσο όρο, αλλά όχι σε σημείο που να θεωρείται σημαντική η διαφορά. Κι άλλωστε, οι Σπερς κέρδιζαν τα μεταξύ τους παιχνίδια. Γι'αυτό εν μέρει και προκάλεσε τέτοια αίσθηση η κυριαρχία του Ολάζουον στα πλέι οφ του '95. Χώρια βέβαια το MVP και η αντικειμενική αξία των 2 παικτών. Πολλοί επίσης έχουν φτάσει στο σημείο να τον κατηγορούν ανοικτά για τη γενική ανικανότητά του να κατακτήσει τίτλους σαν πρωταγωνιστής. ΟΚ, είπαμε, δεν ήταν ηγέτης, αλλά ας μην υποκρινόμαστε ότι οι Σπερς είχαν το υλικό για να φτάσουν τόσο ψηλά γενικώς. Θεωρώ ότι ο Γιούιν, πχ, είχε καλύτερους συμπαίκτες απ'το Ρόμπινσον. Το ίδιο και ο Σακίλ με το Ορλάντο. Μόνο ο Χακίμ το '94 είχε κατώτερη ομάδα γύρω του. Οι Σπερς ήταν μια ομάδα κάτω του μετρίου πριν το Ρόμπινσον. Έρχεται ο Ναύαρχος και ξαφνικά τους κάνει ομάδα των 50+ νικών. Μένει εκτός λόγω τραυματισμού το '97 και οι Σπερς "χάνουν την μπάλα", παρόλη την παρουσία του γερο-Ντομινίκ που ήρθε για να προσφέρει λίγο άνετο σκοράρισμα στην ομάδα. Επιστρέφει μαζί με τον Ντάνκαν και οι Σπερς βελτιώνονται σε απόλυτα νούμερα νικών όσο καμιά ομάδα στην ιστορία. Στη ρούκι σεζόν του Ντάνκαν, οι δυο τους μοιράζονταν την ηγεσία, δεν ήταν δηλαδή ο "κολυμβητής" ακόμη το καθαρό Νο1 της ομάδας, ιδίως στο πρώτο μισό της σεζόν, που ήταν το Νο2. Ακόμη και να μοιράσουμε την ευθύνη στα δυο, πιστεύω ότι η παρουσία του Ρόμπινσον μόνο θα είχε φέρει τους Σπερς από τις 21 νίκες περίπου στις 45.

Σε λάθος κατηγορία βάζετε τον Duncan. Δεν είναι σέντερ.


Πιθάνον στα μάτια σου. Γιατί ο Ewing είχε μια ομάδα χτισμένη γύρω του και κατάφερε αρκετά με αυτήν. Του δόθηκε από την αρχή ο ρόλος του σωτήρα και ανταποκρίθηκε μια χαρά. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να αμφισβητήσουμε ότι ο Ewing ήταν επιπέδου superstar και ειδικά με μ.ο. 28, 10.


Σε ποιά εποχή ακριβώς αναφέρεσαι ? Η μοναδική εποχή που έχει παρουσιαστεί πρόβλημα στο ΝΒΑ στη θέση του σέντερ (και όχι γενικά στους ψηλούς ) είναι η τωρινή. Τις προηγούμενες δεκαετίες το ΝΒΑ κατακλυζόταν από σέντερ-ηγέτες-αστέρια. Ποτέ εκτός από τώρα το ΝΒΑ το δεν είχε πρόβλημα σε αυτή τη θέση.

Πάντα πίστευα ότι ο Ντάνκαν είναι σέντερ που παίζει τεχνικά σαν PF, γιατί οι περισσότεροι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Παίζει πολύ στο ποστ, έχει κινήσεις σέντερ, έχει τις διαστάσεις, Ποτέ, προσωπικά, δεν κατάλαβα γιατί να μην μπορούν δυο σέντερ, υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις, να παίξουν στην ίδια πεντάδα. Κανένας κανόνας δεν το απαγορεύει αυτό. Οι Σπερς απέδειξαν ότι μπορεί να λειτουργήσει, έστω κι αν ο ένας θα αναφέρεται αναγκαστικά σαν PF.
Όπως και να το κάνουμε, πάντως, σαν C βαθμολόγησαν φέτος τον Ντάνκαν ούτως ή άλλως. Όχι ότι αλλάζει πολλά απ'το γεγονός ότι έπαιζε θέσει PF, αλλά αποδεικνύει ότι μπορεί να παίξει σέντερ χωρίς να αλλάξει τίποτα στο παιχνίδι του.



Μάλλον θα εννοεί ότι δεν έφτασε σε επίπεδο σοβαρού υποψηφίου για το MVP. Γιατί κατά τα άλλα, ήταν σούπερσταρ επί χρόνια.

Συμφωνώ με αυτά που λες αλλα δεν υποστήριξα ότι ο Duncan δεν μπορεί να παίξει σέντερ. Το ότι μπορεί να παίξει ΚΑΙ σε αυτή τη θέση το έχει αποδείξει αρκετές φορές. Υποστηρίζω ότι δεν είναι καθαρόαιμος σέντερ. Όσες φορές έχει παίξει σε αυτή τη θέση είναι γιατί το είχε ανάγκη η ομάδα του. Όπως και ο Webber στους Pistons, όπως και ο Stoudemire στους Suns. (Καλύτερα, το έχει ανάγκη το ΝΒΑ)
Σαν PF μπήκε στο ΝΒΑ και σαν PF πρέπει να μείνει στην ιστορία αφού εκεί έχει περάσει το 90% (και παραπάνω) της καριέρας του. Τώρα το αν μπορεί να παίξει και στη θέση του σεντερ ή και σε αυτή του PG δεν σημαίνει ότι θα μπει και στις αντίστοιχες λίστες.


Απορώ τι παρίστανε ο Oberto στο παρκέ...

Thanks Holic...

Διαβασα περιπου αυτα που φανταζομουν,ορισμενα ομως αποσπασματα ηταν συγκινητικα.Εντυπωσιακο το γεγονος οτι ειναι ο παιχτης με τη μακροβιοτερη πορεια(15 χρονια) σε μια ομαδα και στα τελευταια του παιρνει μεταγραφη!Ακολουθειται απο τον Cousy που ειχε "κανει" 13 χρονια στους Celtics προτου μεταγραφει στους Royals.Μαλλον ακαταρριπτο θα μεινει το ρεκορ του Pat.
Εν τω μεταξυ σημερα διαβασα οτι οι Knicks ετοιμαζονται να του κανουν προταση για να αναλαβει χρεη Assistant Coach.Το αιμα νερο δε γινεται...

O Cousy δεν πήρε μεταγραφή στους Royals. Ήταν προπονητής στην ομάδα του Cincinnati και γύρισε στα παρκέ για να βοηθήσει την ομάδα που δεν πήγαινε και τόσο καλά και να ζεστάνει λίγο τους φιλάθλους.


Δεν κατέχει κανέναν τέτοιο ρεκόρ ο Ewing. Ο Karl Malone έπαιξε 18 χρόνια στους Jazz πριν φύγει για τους Lakers. Ο Hakeem Olajuwon στους Rockets 17 πριν πάει και αυτός στους Raptors.

Μάλλον θα το διάβασε στο άρθρο, οπότε ήταν ρεκόρ έως τότε.

Βεβαίως, δεν έμεινε ακατάρριπτο.

Σωστα,στο αρθρο το διαβασα.Nαι ο Malone ηταν χαρακτηριστικη περιπτωση,μεγαλη μου παραλειψη.Oσον αφορα τον Olajuwon το χα ξεχασει εντελως οτι ειχε παρει μεταγραφη στους Raptors!
Κριμα,ηταν ωραιο ρεκορ για τον Pat...

Και οι δύο ήταν κορυφαίοι. Μάλλον όμως θα ψηφίσω Ewing γιατί πέρα του ότι ήταν ηγέτης, είχε και πολύ σοβαρους τραυματισμούς. Κανείς δεν ξέρει που θα είχε φτάσει αν ήταν υγιής. Πάντως το NBA τον τελευταίο καιρό δεν έχει Σέντερ - φόβητρα γι'αυτό και ο Shaq κυριάρχησε. Καλύτερος όλων για εμένα ο Hakeem The Dream.

Κι ο Ρόμπινσον είχε το σοβαρό τραυματισμό που τον ανάγκασε να χάσει μια σχεδόν ολόκληρη σεζόν (αλλά τουλάχιστον απέκτησε τον Ντάνκαν).
Από ατομικής άποψης, δε νομίζω ότι οι τραυματισμοί του Γιούιν έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πορεία του, καθώς στα καλά του χρόνια ήταν υγιής. Τώρα, για τους ίδιους τους Νικς, το '98 και το '99 σίγουρα η απουσία του έπαιξε κάποιο ρόλο, αλλά όχι τόσο σημαντικό, πιστεύω, ώστε να πετύχει κάτι πολύ παραπάνω. Ίσως αν έπαιζε ο Γιούιν στους Τελικούς του '99, οι Νικς να είχαν πάρει κάποιο παιχνίδι ακόμα...Οι τραυματισμοί του τις 2 πρώτες του σεζόν δεν είχαν και τόση σημασία, απ'τη στιγμή που οι Νικς δεν ήταν ακόμη πρωταγωνιστικοί.

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι ο Ρόμπινσον έχασε 2 σεζόν λόγω εκτεταμένης θητείας στο Ναυτικό. Ομαδικά ίσως να μην είχε κερδίσει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ατομικά, έχασε 1-2 ολ σταρ γκέιμ και τουλάχιστον 3000 πόντους, 1500 ριμπάουντ, 500 τάπες, 1-2 επιλογές σε All-NBA, All-D πεντάδες...



Εννοείς μεταξύ αυτών που είδες, έτσι;

Ωραίο το link του χόλικ, ομολογώ ότι (καθότι δεν ήμουν και κανένας φαν των Νικς) είχα ξεχάσει τελείως ότι έγινε trade στους Σόνικς και είχα την εντύπωση ότι πήγε κατευθείαν στο Ορλάντο και τελείωσε την καριέρα του παίζοντας 5λεπτα.

Αλήθεια τι απέγινε εκείνη τη σεζόν στο Σιάτλ? Έπαιξε, ήταν τραυματίας, παρουσιάστηκαν ανταγωνιστικοί? Όποιος θυμάται ας κάνει τον κόπο να απαντήσει.



Βασικά τα 2 τελευταία χρόνια και μετά τη φυγή του Ο Neal από το LA oi Spurs έδιωξαν με τη σειρά τους τα βαριά κορμιά που είχαν μαζέψει αποκλειστικά και μόνο για αντίβαρο στο χοντρό (Νεστέροβιτς κτλ) και ο Ντάνκαν έχει ουσιαστικά το ρόλο του σέντερ στην ομάδα, κάνω λάθος? Με το Χόρι και τον Ομπέρτο παίζει στο πλευρό του, οι οποίοι αμυντικά τουλάχιστον δεν τρομάζουν κανένα, οπότε άσχετα τι γράφει το φύλλο της στατιστικής δίπλα στο όνομά του, αυτός είναι ο man in the middle της ομάδας του. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι αποδίδει εξίσου καλά όποιον και αν έχει στο πλευρό του, οπότε ίσως δεν έχει και τόσο νόημα η όλη συζήτηση. Ίσως πρόκειται για τον καλύτερο (για να δοκιμάσω έναν αδόκιμο όρο, κατά το combo guard) combo ψηλό που κυκλοφορεί.

Κατά τα άλλα (στα του τόπικ δηλαδή) ψήφισα Patrick,παρόλο που δεν έχω και πολλές παραστάσεις από κανέναν από τους 2 στα χρόνια της κορυφής τους. Οι λόγοι έχουν αναλυθεί πιο πάνω, ούτως ή άλλως οι διαφορές είναι λεπτές.

Στα 38-39 σου δεν μπορείς συνήθως να κάνεις και πολλά, αν και για την ηλικία του τα νούμερα ήταν σαφώς αξιοπρεπή:

http://www.basketball-reference.com/fc/gl....gpa01&year=2001

Οι Σόνικς ήταν ομάδα επιπέδου 1 γύρου πλέι οφ, αλλά λόγω του βάθους της Δύσης δεν πέρασαν καν εκεί, παρόλο το ρεκόρ τους (44-38). Την επόμενη σεζόν, ο Γιούιν πήγε στο Ορλάντο.

βλέπω εδώ δεν αναγνωρίζεται και τόσο η αξία του γιούιν
κατά την γνώμη υπήρξε μεγαλύτερη αξία από τον ρόμπινσσον

ας ήταν στην δύση η νέα υόρκη και θα σας έλεγα σε πόσους τελικούς θα είχε παίξει ο πάτρικ

Όχι σε τόσο πολλούς, πιστεύω, αν και σε περισσότερους του Ρόμπινσον, μιας και είχε καλύτερη ομάδα γύρω του απ'το Ναύαρχο στην προ-Ντάνκαν εποχή: Θα είχε την ευκαιρία ίσως το 1991 (εκτός αν την πατούσαν όπως οι Μπλέιζερς), το 1992 (κυρίως), ίσως το 1996, αν περιόριζαν το ταχύτατο μπάσκετ των Σόνικς. Πιο πριν και πιο μετά, η ομάδα δε βρισκόταν σε τόσο υψηλό επίπεδο, χώρια που από το '97 η Δύση άρχισε να παίρνει τα πρωτεία απ'την Ανατολή, παρά το ποιος βγήκε πρωταθλητής (που δε λέει και πολλά από μόνο του). Το '93 πιστεύω ότι θα τους περνούσαν σε 6-7 παιχνίδια οι Σανς, το '94 τους νίκησαν ούτως ή άλλως οι Ρόκετς και μάλλον το ίδιο θα έκαναν και το '95, λόγω της κεκτημένης ταχύτητάς τους σε εκείνα τα πλέι οφ.

Προς ΝΒΑholic: Μιλώντας για τους τραυματισμούς του Πάτρικ, εννοώ ότι τον κάνανε πιο αργό, λιγότερο αλτικό. Δεν ξέρω αν θα κέρδιζε πρωτάθλημα έτσι και είχε μείνει υγιής. Όσο για τους τελικούς του 99 συμφωνώ μαζί σου ότι ακόμα και να έπαιζε πάλι οι Σπερς θα ήταν το φαβορί. Πάντως μου έχει μείνει αξέχαστο ότι στους τελικούς Ανατολής του 99 εναντίον των Πέισερς, ο Πατ έπαιζε με ένα πόδι και ήταν απίστευτος.
Όσο για τον Χακίμ, εννοείται ότι τον συγκρίνω μ' αυτούς που πρόλαβα. Τους Τσάμπερλεν, Ράσελ, Γουόλτον, Ριντ, Μπέλαμι δεν τους πρόλαβα και τον Τζαμπάρ με τον Μόουζες τους είδα στα τελειώματά τους Τον Χακίμ τον συγκρίνω με τους Γιούιν, Ρόμπινσον, Ντάνκαν, Ο' Νιλ, Μόουρνιν.