Το πρόβλημα με τον ΑΖ και ότι όλοι προσπαθούνε ανεπιτυχώς να του την πούνε είναι καθαρά λογοτεχνικό
Τώρα θα μου πείτε ρε κοπελιά θα μας τρελάνεις ήρθες να κάνεις κριτική λογοτεχνίας στο Φόρουμ όμως το ότι γίνετε μπάχαλο εξηγείτε αν αναλύσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο είναι κατασκευασμένα τα κείμενα αυτά.
Πρώτα από όλα η ανάγνωση της πραγματικότητας στα κείμενα είναι τελείως διαφορετική από αυτό που λέγετε κοινή λογική
Την πραγματικότητα την διαβάζει από όλες τις πλευρές και έχει την τάση να προσπαθεί να φωτίσει τις πιο σκοτεινές πλευρές της πραγματικότητας (τάση που από μόνη της πολλές φορές παρεξηγείτε,)
Ένα άλλο θέμα πολύ σημαντικό είναι ο τρόπος της επιχειρηματολογίας του. Με την ίδια άνεση που διαβάζει από πολλές οπτικές θέσεις και πολιτικές την πραγματικότητα με τον ίδιο τρόπο επιχειρηματολογεί.
Δηλαδή για κάθε του θέση ξέρει όλες τις πιθανές αντιρρήσεις και γι’ αυτό το λόγο καταφέρνει να μπλοκάρει εκ προοιμίου όλες τις πιθανές αντιρρήσεις σας, πράγμα που πιθανώς σας κάνει έξαλλους
Επί πλέον, ξέρει ότι καμία αλήθεια, και θέση δεν είναι ουδέτερη και απαλλαγμένη από τα πολιτικοκοινωνικά συμφραζόμενα, δεν θεωρεί τον εαυτό του αντικειμενικό γενικώς και αορίστως αλλά αντικειμενικό με βάση το πολύ συγκεκριμένο δικό του αξειακό σύστημα ανάγνωσης της πραγματικότητας και αξιολόγησης καταστάσεων και γεγονότων, το οποίο υποστηρίζει με συνέπεια και πάθος. (παρόλο που λόγω της συγγραφικής λογοτεχνικής ικανότητας, τα κείμενα ενδύονται άθελα τους ένα μανδύα αντικειμενισμού)
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η παραδοχή του ότι η κατά τη γνώμη του αδικία του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ είναι απολύτως δίκαιη με βάση τα κοινωνικά ηθικά ανθρωπολογικά θυμικά συμφραζώμενα
Εκτός αυτού ενώ πολλές φορές το κείμενο οδηγεί τον αναγνώστη στο συναίσθημα ο ίδιος ως κατασκευαστής δεν πέφτει ποτέ στην παγίδα του συναισθηματισμού και δεν χάνει ποτέ την αυτοκυριαρχία του. Δηλαδή έχει τόσο ξεκαθαρισμένα σε κάθε φράση του τα κίνητρα του που δεν τον κοντράρεις με τπτ)
Τέλος ενώ χρησιμοποιεί την υπερβολή, την χρησιμοποιεί όχι για να σας εκνευρίσει και να παίξει με τον πόνο σας αλλά για να πετύχει να νιώσετε το συναίσθημα που νιώθει και τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και να σας ταρακουνήσει. Δηλαδή το κάνει περισσότερο ως λογοτεχνικό τέχνασμα για να νιώσετε τι θέλει να πει παρά ως σύνθημα ή δήλωση ταυτότητας
Επίσης όσο και να παλεύετε να του την πείτε είστε χαμένοι από χέρι θα σας ταπώνει σαν τον Διαμαντίδη, γιατί διαβάζει πίσω από τις λέξεις και χτυπάει το κίνητρο σας και όχι την θέση σας αυτή κάθε αυτή.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η φάση με τον θρύλο, που τον ντριπλάρει γιατί ξέρει τι είναι αυτό που θέλει να πει ο θρύλος και δεν λέει (πράγμα που δεν το έχει καταλάβει ούτε ο θρύλος … αλλά βγάζει μάτι). Ειδικά εκεί με την Μανία καταδίωξης προσκύνησα
Είμαι για δέσιμο το ξέρω… αλλά επειδή μου κίνησε τη περιέργεια όλο αυτό το θέμα είπα να γράψω 2 κουβέντες για ένα τόσο ενδιαφέρον φαινόμενο, πάντως είναι αρκετά μεταμοντέρνος για αθλητικό φόρουμ στην Ελλάδα οφείλω να το ομολογήσω
Και το γεγονός ότι έχει ανθίσει στα μέρη μας τιμάει πολλούς από τους συνομιλιτές που έχουν σώας τας φρένας.