Σήμερα στις 4/3/08 ένα 16χρονο αγόρι στη Θεσσαλονίκη έφυγε από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς ενώ έκανε αυτό που αγαπούσε περισσότερο...ενώ έπαιζε μπάσκετ στην αυλή του σχολείου του....Είναι πραγματικά τραγικό το γεγονός να τον βλέπεις να καταρέει ακριβώς μπροστά σου, να έρχεται το Εκαβ, να προσπαθεί να τον επαναφέρει με ηλεκτροσοκ και τεχνιτές αναπνοές και τελικά να μη μπορούν να καταφέρουν τίποτα....Πραγματικά παραλυρείς όταν βλέπεις ένα παιδί 15-16 χρονών που δεν έχει ζήσει τίποτα στη ζωή του, να δίνει μάχη να ξανααναπνεύσει...να τον παίρνουν στο νοσοκομείο και τελικά να ενημερώνεσαι ότι το παιδί αυτό κατέληξε....και ξαφνικά να μην ακούγεται τίποτα σε όλο το σχολείο....κανένας ήχος....ένα απόλυτο κενό....
Απλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές εικόνες που θα μου μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό...
Δημήτρη θα μας λείψεις...καλό ταξίδι φίλε μου....