Εδώ συμφωνώ, αν και υπάρχουν εξαιρέσεις. Μια από αυτές είναι και η αφεντομουτσουνάρα μου. Γουστάρω να βλέπω ΝΒΑ, χωρίς να γεμίζουν τα αυτιά μου από αντιμπασκετικές ασυναρτησίες. Γνωρίζω φυσικά πως ανήκω σε μειονότητα, σε εκείνη τη μειονότητα που νοσταλγεί το "παλιό ΝΒΑ", το ΝΒΑ που έχασε σταδιακά τη λάμψη του, παρασυρόμενο από έναν κυκεώνα συγκυριών και αποφάσεων, που δευτερογενή μόνο σχέση έχουν με τα πεπραγμένα των Ευρωπαίων.

ela tous katharisame me sinoptikes diadikasies

perisi eixan fonaksei cska barcelona kai genika kales omades

kai kerdizan averta

sou lene fetos tha fonaxoume xeiroteres na tis kerdisoume sigoura ... alla tous ekatse i malaga

se ligo tha ginete ulebcup nba live giati tis euroleague den tha mporoun na tis kerdisoun

Αν κανεις πλακα εχει καλως

Αν μιλας σοβαρας,τωρα χαρηκες;

Ολες τις ομαδες που εχω δει εγω μεχρι στιγμης εναντιον ευρωπαικων, δηλαδη μεμφις, μινεσσοτα και ραπτορς, ο ΠΑΟ και η ΤΣΣΚΑ στην εδρα τους θα τις ειχαν ξεφτυλισει.

Γενικα αν μεχρι και ομαδες τυπου μαλαγα-δηλαδη ομαδα που ειναι απλα στις θεσεις 5-10 τις ευρωλιγκα- αρχιζουν και κερδιζουν ομαδες ΝΒΑ χωρις δυο βασικους τοτε το ΝΒΑ εχει προβλημα, και το κλασσικο ερωτημα αν μπορει εστω να σταθει ο πρωταθλητης ευρωλιγκας στο ΝΒΑ, χανει πλεον καθε νοημα.

Γενικα σημερα η μαλαγα θα ειχε κερδισει ανετα, αν ειχε 1-2 παιχτες παραπανω στο ροτεισον, να ανταπεξελθει στις αναγκες του 48 λεπτου. Βασικα τους τραυματιες να μην ειχε, και το ματς θα ειχε ΄τελειωσει, οταν πηρε την διαφορα των 16 ποντων.

Μην παρεξηγεις τον Μαγουλα.
Ειναι απλα ηλιθιος..... Απλα!

Και ο τροπος, και αυτα που λεει, ειναι απλα βλακειες!
Και εμενα μου αρεσει το ΝΒΑ και βεβαια υποστηριζω την εθνικη ομαδα των ΗΠΑ, αλλα δεν μου αρεσει να λεω το ασπρο-μαυρο με τροπο τοσο χαζο οσο αυτος.....
Πχ εγω δεν ακουω απο το ραδιοφωνο(Πχ Μετροπολις) περιγραφες του ΠΑΟΚ οπου ο εκφωνητης υποστηριζει τον ΠΑΟΚ με τραγικο τροπο. Προτιμω ΕΡα οπου ειναι πιο αντικειμενικοι.




Αυτος που ακους και οδηγεισαι στην τρελα με αυτα που λεει, ειναι απλα ο Μαγουλας.....

Και αυτοί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.


Με τους Γκρίζλις να έχουν κάνει 3 προπονήσεις και τη Μάλαγα να έχει ξεκινήσει τις υποχρεώσεις της στην ACB.

Kάποτε έκαναν γιο-γιο την πρωταθλήτρια ομάδα του ΝΒΑ (η οποία μάλιστα έχασε) καθώς και τους Σικάγο Μπουλς και τους Λέικερς.


Χαίρομαι που υπάρχει ένας τέτοιος σπίκερ. Για να υπάρχει ισσοροπία μεταξύ των NBAer και τους πραγματικούς ρατσιστές που μιλάνε για μαιμούδες.


Ξέρεις κάτι ; Mε κολασμένη χαρά τον άκουσα και εγώ. Γιατί να μπεί ευρωπαική ομάδα στο ΝΒΑ ; Τι έχει να προσφέρει στο ΝΒΑ εκτός από μερικά παραπάνω εκατομμύρια δολάρια ; Γιατί να μπασταρδέψουμε όχι μόνο το ΝΒΑ αλλά το παγκόσμιο μπάσκετ ;


Καταλαβαίνω πως πολλά από αυτά που λέει πειράζουν πολλούς. Ας τυλίξουμε όμως με ζουρλομανδύα και αυτούς που θα μιλήσουν αύριο για ξεφτίλα του ΝΒΑ ενώ αλλού κλείνουν τα μάτια τους.


Έχεις δίκιο. Πως να συμβεί αυτό όταν στην χώρα του κομπλεξισμού θα μιλάνε πάλι για ξεφτίλες του ΝΒΑ ; Όταν η Ελλάδα νικάει την Αμερική και αμέσως οι Έλληνες παίκτες γίνονται επιπέδου ΝΒΑ και ο Βαν Γκάντι αποκαλείται βλάκας ;


Μόνο ένας υπάρχει που αγαπάει το ΝΒΑ. Προτιμώ να ακούω αυτόν να μιλάει για άσημες ευρωπαικές ομάδες παρά τον Συρίγο να αποκαλεί την Ευρωλίγκα το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου μόνο και μόνο από κόμπλεξ (για την ισσοροπία που έλεγα πριν ; ).


Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το παλιό ΝΒΑ είχε λάμψη ενώ αυτό δεν έχει. Ξέρεις κάτι ; Το πάλιο ΝΒΑ έφυγε και καλά θα κάνει να μην ξανάρθει. Δεν μου λείπει και δεν το νοσταλγώ. Υπάρχουν παίκτες καλύτεροι από τους παλιούς και συνεχίζουν να γράφουν ιστορία.

Μην ξεχνας ομως ενα φοβερα βασικο πραγμα:
Οι ομαδες του ΝΒΑ τωρα αρχιζουν προετοιμασια! No further comments needed.....




Ξανα διαφωνω διοτι:
Λογω της προηγουμενης απαντησης μου και:

Στο ΝΒΑ οι ευρωπαικες ομαδες πρεπει να αντεξουν 82 παιχνιδια και να βγουνε στα playoff.
Και επειτα εχουμε τα φοβερα και τρομερα, και απειρως πιο δυσκολα απο την regular season, NBA Playoffs!
Φυσικα περιττο να πουμε οτι για να αντεξουν 82 παιχνιδια παιζοντας σε υψηλο επιπεδο ειναι ετσι και αλλιως πολυ δυσκολο εως ακατορθωτο λεω εγω.

Εχουμε επισης και το 48λεπτο αντι για το 40λεπτο. 20% χρονου παραπανω!
Επισης δυσκολο να ανταποκριθουν σε αυτο. Αν και αυτο μαλλον ξεπερνιεται μετα απο καποιον καιρο προσαρμογης....

Δε φανταζεσαι ποσο θελω οι Σπερς και οι Ροκετς να ξευτελισουν τον Παναθηναικο γιατι εχω να κλεισω πολλα στοματα και δεν αναφερομαι ουτε σε εσενα ουτε στον spyk!



Oι Grizzlies και οι Timberwolves πιθανον ειναι οι χειροτερες ομαδες στο ΝΒΑ!

Οπως ακουσες οι Grizzlies εχουν κανει μολις 3 προπονησεις!

Οι Grizzlies σημερα δεν επαιξαν απαραιτητα για να κερδισουν αλλα για να δοκιμασουν!

Ο πρωταθλητης της Ευρωλιγκα δυσκολα να ξεκολλησει απο τον πατο της περιφερεις που θα βρισκεται με το συγκεκριμενο ροστερ!

Η διαιτησια αδικησε το Memphis σημερα!

Eντάξει, εσύ δεν πιάνεσαι.



H ΤΣΣΚ ξεφτυλίστηκε πέρσι από την τελευταία ομάδα του ΝΒΑ (κανείς δεν μίλησε για ξεφτίλα της Ευρώπης) και η Μινεσσότα κέρδισε μία αρκετά καλή ομάδα όπως η Εφές (Parisine και λοιποί no offence αλλά γιατί δεν κάνατε κάποιο σχόλιο μετά το τέλος αυτού του αγώνα ; ).


Αν ήταν και οι Γκρίζλις έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τι συνθήκες ενός τέτοιου αγώνα, αν είχαν βρει χημεία που δεν ξέρουν ποιόν έχουν συμπαίκτη, πιστεψέ με, θα ήταν πολύ πιο δύσκολα από όσο νομίζεις για τη Μάλαγα.

Σε αυτο εχει δικιο ο Μαγουλας.
Φτανει πια με την διεισδυση τοσων γελοιων(κακων ή τελοσπαντων οχι ικανων για το ΝΒΑ) ευρωπαιων παικτων! Παικτων που καταστρεφουν το ΝΒΑ και ριχνουν το επιπεδο των ομαδων κατακορυφα. Το παρατηρουμε να συμβαινει αυτο.
Δεν ειναι αναγκη να το υποβαθμισουμε και αλλο με την τραγικη ιδεα του να προσθεσουμε ομαδες ευρωπαικες στο ΝΒΑ. Απο που και ως που? Να εχουμε οφελος τι?

Στο θεμα συμμετοχης ευρωπαικων ομαδων στο ΝΒΑ διαφωνω καθετα...
Για πολλους λογους...

Ενας απο αυτους ειναι οτι θα χαθει το εθνικο στοιχειο της καθε ομαδας!

Π.χ αν παει ο παναθηναικος στο Νba ποσοι ελληνες θα παιζουν στην ομαδα...
Απαντηση...πολυ πιθανο να μη υπαρχει καν ελληνας!!!
Εδω αν δεν υπηρχαν τα ορια ξενων σε καθε χωρα δεν αποκλειεται οι ελληνες να ηταν ακομη λιγοτεροι, η οι ρωσοι στην ΤΣΣΚΑ ,η οι ισπανοι στην Μαλακα κ.ο.κ!

Η ΤΣΣΚΑ αν θυμάμαι πέρσι είχε φάει 20 πόντους στο κεφάλι από τους Σίξερς με τον Ντάλεμπερτ να τους κάνει πλάκα.

Anyway, είναι αστείο να κριτικάρουμε φιλικά παιχνίδια. Όταν δίνουν η εθνική και οι ομάδες μας φιλικά άλλα λέμε. Ας μην κάνουμε κωλοτούμπες.


Εννοείται ότι η ψαλίδα έχει κλείσει όσο ποτέ, αυτό δεν το αμφισβητεί κανένας.

καλησπέρα σε όλους!

sorry αν έχει ήδη αναφερθεί,
αλλά τι γίνεται με τους αγώνες του παναθηναϊκού με τους rockets κ τους spurs,
θα τους δούμε από την ερτ απ'ότι έχω ακούσει σωστά;

και πρέπει να είναι τώρα κοντά; πότε;

μονος σου λες στο επομενο ποστ σου για την πτωση του ΝΒΑ την τελευταια δεκαετια(πραγμα που εχουμε πραγματευτει απειρες φορες στο φορουμ) και με βρισκεις συμφωνο. Μετα απο μια μεγαλη περιοδο ανοδου 70s-80s περασε στην φαση της κρισης 90s και μετα στη πτωση 00s (ειμαι συμφωνος 100% σε αυτα,οχι τοσο οσο το παρουσιαζουν αλλα συμφωνω). Ο Στερν στις αρχες του 90 ανακαλυψε την Αμερικη (σ.σ. την Ευρωπη) και θεωρησε οτι πρεπει να κανει ανοιγμα για να εχει μεγαλυτερο κερδος. Ποιος ο καλυτερος τροπος; Μα να φερει παιχτες φυσικα για να μοσχοπουλαει τα τηλεοπτικα δικαιωματα . Σταδιακα ανοιξε η αγορα και ο καθε τυχαρπαστος παει στο ντραφτ (βλ μαρκ γκασολ και λοιπα παλτα) και διεκδικεί το δικαιωμα του στο ονειρο.Αποτελεσμα; Σημερα βλεπουμε ομαδες τυπου τοροντο που οι αμερικανοι ειναι μειονοτητα στο ροστερ και παιζουν το πιο(ας μου επιτραπει το αδοκιμο του ορου ) ''αντι-ΝΒΑικο'' μπασκετ. Δεν ειπα οτι φταει αυτο μονο.(φταει για παραδειγμα οτι δεν πανε κολλεγιο πλεον ,φταιει οτι εχουν γινει 30 οι ομαδες κλπ) Αλλα ειναι απο τους βασικους παραγοντες που εχουν οδηγησει στην πτωση. Σταδιακα πλεον φευγει καθως ξανανακλυψε την αμερικη (αυτη τη φορα την ασια,πολυυυυυ μεγαλυτερη αγορα) και θα βλεπουμε ενα σωρο αμπαλους υψηλα στα ντραφτ στη θεση πολυ πιο ταλαντουχων αμερικανων παιχτων . Η αμερικη στο μπασκετ ειναι οτι η βραζιλια στο ποδοσφαιρο.Ειναι πηγη παιχτων δεν εχει αναγκη απο ξενους



ΥΓ: τους χαρακτηρισμους να τους αφησεις κατα μερους καλυτερα.


εντιτ



πεμπτη προς παρασκευη και σαββατο προς κυριακη στις 3:30 αν δεν κανω λαθος απο ετ1. welcome back

φιλε μορφι, δεν απαγορεψε κανενας στον μαγουλα να εχει τις αποψεις του και να του αρεσει το ΝΒΑ.

Ασε που πολλοι εδω περα δεν γουσταρουν ουτως η αλλως να μπει ευρωπαικη ομαδα στο ΝΒΑ. Προτιμω μια καλυτερη ευρωλιγκα.
Ωστοσο αυτο που κριτικαρουμε ειναι το υφος που το λεει, μιας και ξερω πολυ καλα που το παει.

Επισης πλεον οπως εγραψα το ερωτημα αν μπορει να σταθει ο πρωταθλητης ευρωπης στο ΝΒΑ εχει απαντηθει. Ειτε το θελει ο μαγουλας, ειτε οχι. Αρα καλα εκανε που δεν μιλησε.

Επισης μπορει οι ευρωπαικες ομαδες να ειναι πιο ετοιμες, ωστοσο μην ξεχναμε οτι εχουν το μειονεκτημα , πως οι κανονισμοι ειναι ΝΒΑ, με 48 λεπτα(ενω δεν εχουν αρκετους παιχτης, μιας και εχουν χτισει ομαδα για 40λεπτο), το τριποντο ειναι πιο μακρια(ενω ειναι γνωστο οτι οι ευρωπαικες στηριζονται στο τριποντο) και τα σφυριγματα διαφορετικα(ποσες φορες εχασε την μπαλα η μαλαγα μ επειδη κατι εκανε που ουτε οι παιχτες δεν καταλαβαν).

Οι κανονισμοι λοιπον αντισταθμιζουν την ελλειψη προετοιμασιας.

Kαι αφού έχει κλείσει όσο ποτέ γιατί ο καλύτερος πλέιμεικερ της Ευρώπης (ναι ο Γιασικεβίτσιους) απέτυχε παταγωδώς ; Γιατί παίκτες όπως ο Μορίς Έβανς είναι αστέρια και ηγέτες στην Ευρώπη και στο ΝΒΑ παγκίτες ; Γιατί ο Μπαστόν ήταν φόβητρο στην Ευρώπη και στο ΝΒΑ είναι το παιδί της σφαλιάρας ;

Ναι μόνο που ξεχνάμε και κάτι άλλο...ότι για να αντέχουν στο ΝΒΑ να παίζουν 80-100 παιχνίδια στο ΝΒΑ...δεν πίνουν μόνο πορτοκακαδίτσα με ηλεκτολύτες(ή τουλάχιστον..ότι παίρνουν οι Ευρωπαίοι εδώ..νόμιμο ή παράνομο..)..παίρνουν και άλλα πραγματάκια.....
Χαρακτηριστικά παραδείγματα 1)η σωματοδομή και το πρόωρα ανεπτυγμένο μυικό σύστημα των καινούριων παικτών(Αν συγκρίνουμε τον Λεμπρόν ας πούμε στα 17 του με τον αντίστοιχο Τζόρνταν...γελάμε..)....και 2) το ότι οι Εθνικές ομάδες των ΗΠΑ στα μουντομπάσκετ και στους Ολυμπιακούς δεν κάνουν ποτέ έλεγχο αντι-ντόμπινγκ....

Με λίγα λόγια...το ότι ο Παναθηναικός ή ΤΣΣΚα δεν μπορούν να σταθούν αυτή την στιγμή στο ΝΒΑ,έτσι όπως είναι..έχει να κάνει αποκλειστικά με πρακτικά(υπερατλαντικά ταξίδια) ζητήματα...και επιστημονικά....
Δεν τίθεται θέμα ποιότητας.Σε καμία περίπτωση.Αν ο Παναθηναικός μετακόμιζε μόνιμα στο ΝΒΑ,έτσι όπως είναι..θα μπορούσε άνετα ανταγωνίζεται τις ομάδες του ΝΒΑ(με τις απαραίτητες φυσικά αλλαγές στο πρόγραμμα εκγύμνασης στην φυσική κατάσταση και στην δύναμη...και τα απαραίτητα βοηθήματα.......)

Morfi, σε λάθος άνθρωπο έκανες quote. Δε διαφωνώ σε τίποτα απο αυτά που αναφέρεις. Εννοείται ότι στο NBA παίζουν οι καλύτεροι παίκτες του κόσμου. Εννοείται ότι στο ΝΒΑ παίζουν πολύ καλύτεροι παίκτες από το Σάρας(τον οποίο εκτιμώ πολύ). Απλά η διαφορά μεταξύ Ευρώπης και ΝΒΑ δεν είναι τόσο χαώδης όσο κάποτε.

Γιατί δεν κριτικάρετε και το ύφος του Συρίγου ;


Πότε απαντήθηκε ; Όταν η ΤΣΣΚ κέρδισε τους Κλίππερς ή όταν έχασε από τους Σίξερς ;

Πως γίνεται να κρίνουμε από αγώνες επίδειξης αν ο πρωταθλητής Ευρώπης μπορεί να παίξει στο ΝΒΑ ;


Γιατί παίζουν τώρα ρόλο οι αλλαγές των κανονισμών ενώ η εθνική της Αμερικής είναι απλά Αμερική και πρέπει να νικάει με όλους τους κανονισμούς ;

O Συρίγος είναι υπεράνω κριτικής. Δεν τον πιάνουμε στο στόμα μας, θα πέσει φωτιά να μας κάψει.

Το ότι 80% των παιδιών σε αυτό το φόρουμ,θεωρεί τον Γιασικεβίτσιους ανώτερο και καλύτερο του Πάρκερ(του MVP των τελικών του ΝΒΑ!!!)..δίνει απάντηση στο ερώτημα σου....
Με ΄την δική σου λογική...ο Μποντιρόγκα σαν αξία παίκτης...είναι μερικές κλάσεις κατώτερος του Στογιάκοβιτς....

Εντάξει,μία καλή ομάδα της Euroleague (που έφτασε final 4) πανέτοιμη,με προπονήσεις στα πόδια της,νίκησε (πολύ δύσκολα) την χειρότερη ομάδα του ΝΒΑ η οποία προέρχεται από διακοπές και δεν έχει κάνει ούτε μία βδομάδα προπονήσεις και το κάνατε θέμα.Δεν νοίζω πως μπορούμε να κρίνουμε την διαφορά Ευρωπαικού μπάσκετ και ΝΒΑ από αυτά τα παιχνίδια ακόμα και αν οι Grizzlies κέρδιζαν με 30 πόντους.

Για εμένα δεν έχει καμμία λογική ένα δημοψήφισμα. Τον Γιασικεβίτσιους τον έχουμε δει πολύ περισσότερο από τον Πάρκερ. Έχει επιτυχίες με την Εθνική Λιθουανίας, με τη Μπάρτσα και με τη Μακάμπι. Τον Πάρκερ τον έχει ρίξει στην εκτίμηση του κόσμου η έλλειψη επιτυχιών με τη Γαλλία. Είμαι σίγουρος όμως ότι αν το δημοψήφισμα γινόταν πχ στον Καναδά το αποτέλσμα θα ήταν το αντίστροφο.

O Σαρας κατ'εμε οταν πηγε στο ΝΒΑ ηταν στους τοπ5 πλει μεικερ στον κοσμο ισως και παραπανω.Τωρα στο γιατι δεν επαιξε morfi μαλλον θα πρεπει να μας απαντησεις εσυ αν ξερεις..Παντως σε καθε περιπτωση αλλη κλαση απο τον Τινσλευ..Επισης σου κανει εστω και λιγη εντυπωση οτι ο ορισμος του πλει μεικερ στους Πεισερς χρησιμοποιουνταν την περισσοτερη ωρα ως 2;;

Μηπως στο ΝΒΑ δεν εκτιμησαν ποτε σωστα την αξια ενος απο τους καλυτερους Ευρωπαιους του καιρου του;;

Υ.Γ: Ο προ διετιας Σαρας δεν συγκρινοταν για κανενα λογο με τον Παρκερ..Τωρα αν και πολυ διαφορετικοι παικτες θεωρω οτι ειναι κοντα..

Σου είχα πει και από κοντά πως ο Γιασικεβίτσιους όχι μόνο έπαιξε αλλά πήρε και παραπάνω χρόνο συμμετοχής από ότι περιμέναμε (ή τουλάχιστον εγώ περίμενα). 20 λεπτά μ.ο. είναι αρκετά για να δείξεις αν αξίζεις και ο Γιασικεβίτσιους έκανε απλά μερικές καλές εμφανίσεις και τίποτα περισσότερο. Θα συμφωνήσω πως πήγε αργά στο ΝΒΑ και αν πήγαινε πιο νωρίς ίσως να ήταν πολύ διαφορετικά αλλά το παράδειγμα του Σαμπόνις το αναιρεί.


Όση ώρα πέρασε στο δύο άλλη τόσο πέρασε και στο ένα.

Άλλωστε είναι της μόδας οι ομάδες του ΝΒΑ να παίζουν με δύο PG. Δεν γνωρίζω αν αυτή τη τακτική ακολουθούσαν οι Πέισερς τότε αλλά αν το έκαναν τότε υπάρχουν παραδείγματα παικτών που δεν επηρρεάστηκαν σχεδόν καθόλου από αυτό.


Όπως δεν εκτίμησαν και την αξία ενός επίσης από τους καλύτερους Ευρωπαίους του καιρού του όπως ο Μασιγιάουσκας ;

Κάποιος σε ένα ξένο blog έγραψε "είναι ειρωνία παίκτες όπως ο Γιασικεβίτσιους και ο Μασιγιάουσκας να λατρεύονται σαν θεοί στην Ευρώπη την ώρα που έχουν περάσει από το ΝΒΑ και δεν τους ξέρει κανένας".

κάτι αντίστοιχο με τους Darrell Armstrong, Chuky Atkins και Smush Parker ένα πράμα;

To οτι επαιρνε αρκετο χρονο ειναι γεγονος..ομως αξιοποιουνταν λαθος..Αυτο ειναι δεδομενο..Οταν εχεις εναν τετοιο παικταρα στην ομαδα σου διαμορφωνεις το παιχνιδι πανω του ετσι ωστε να κανει ολους τους συμπαικτες του πολυ καλυτερους..Ε αυτο οι Πεισερς δεν το καναν αν και αυτες ηταν οι δεσμευσεις του προπονητη τους τοτε..Ειναι γεγονος οτι πηγε αργα στο ΝΒΑ ομως ακομα και τοτε η αξια του ηταν μεγαλυτερη απο σχεδον ολους τους πλει μεικερ στο ΝΒΑ..Εχει μεγαλη σημασια να αξιοποιεις εναν παικτη σωστα για να πετυχει..Αν και γω ημουν προπονητης και εβαζα τον σαρας να παιζει στην ρακετα θα εφταιγε αυτος που δεν προσαρμωστηκε η εγω που δεν εβλεπα τις δυνατοτητες του παικτη μου;;

Το οτι δεν επιρρεαστηκαν αλλοι δεν λεει τιποτα.Ο Σαρας επιρρεαστηκε..Δειχνει αυτο την αξια του;;

Σκεψου τι τυχαρπαστοι εχουν παιξει στο ΝΒΑ χωρις να τα πανε ασχημα..Ο Σαρας απετυχε γιατι κανεις δεν καταλαβε τι παικτη ειχε στα χερια του..


Μην συγκρινεις Ματσας με Σαρας..Ο ματσας ποτε δεν ηταν στην κλαση του σαρας, ποτε δεν ειχε ολες αυτες τις επιτυχιες οντας ο απολυτος ηγετης της ομαδας του..Γιατι απετυχε τωρα δεν ξερω..Δεν του ταιριαζε ισως η ομαδα,δεν του ταιριαζε το ΝΒΑ. δεν τον γουσταρε ο προπονητης του δεν ειχε ορεξη ο ιδιος.Πολλα μπορει να ισχυουν..Το δεδομενο ειναι οτι ο Ματσας δεν ταιριαζει τοσο στο ΝΒΑ..Ειναι πιο Ευρωπαιος παικτης..Οπως δεν ταιριαζει και ο Ναβαρρο πχ..Υπο αλλες συνθηκες θα μπορουσε να ειχε κανει μια αξιοπρεπη καριερα ομως ποτε δεν θα γινοταν σταρ γιατι δεν του παει αυτο το στυλ μπασκετ(και οχι γιατι ειναι κατ'αναγκη χειροτερος συνολικα απο καποιον Αμερικανο)



Ας προσεχαν που δεν τους εμαθαν οι Αμερικανοι(αυτο ισχυει ειδικα στην περιπτωση του Γιασικεβιτσιους)..και ειμαστε τυχεροι στην Ευρωπη που καποιοι ανθρωποι μπορουν να τους εκμεταλευτουν καταλληλα και βλεπουμε το μεγαλειο τους..

Υ.Γ:Σταματαω να σου απανταω γιατι εισαι απολυτος και καθετος και η κουβεντα δεν εχει κανενα απολυτως νοημα αφου δεν μπορεις να πεισθεις για τα προφανη ..Οποτε μεινε εσυ με τον Τινσλευ και ασε μας εμας στην Ευρωπη τον αναπληρωματικο του Γιασικεβιτσιους..

Αρα,συμφωνα με τη λογικη σου, καλα κανει κ ο καθε Συριγος,καλα κανει κ ο καθε Μαγουλας αναλογα απο ποια σκοπια το βλεπει ο καθενας..Σωστα??

Για τον Μαγουλα εχω ξαναπει την αποψη μου..Στα θεματα ΝΒΑ vs Eυρωπη ειναι απλα ρατσιστης,κ συχνα μπουρδολογεί χωρις ελεος.. Τα καλυτερα παντως τα λεει σε αγωνες ΝΒΑ,που δεν εχει κ το αγχος οτι τον παρακολουθουν περισσοτεροι μη ΝΒΑfans κ οπως ειπε κ καποιος πιο πανω μπορει να λεει αφοβα αυτα που θελουν οι περισσοτεροι που βλεπουν τους αγωνες, να ακουν..
Κι εγω παντως ανοικω στην κατηγορια που γουσταρει πολυ να βλεπει ΝΒΑ,ακομα κ σημερα,αλλα χωρις κομπλεξισμους,κ προκαταλειψεις..κ τα σχολια του κατα των Ευρωπαιων παιχτων στις μεταδοσεις του με ενοχλουν παρα πολυ..
Παντως ομολογω οτι ειναι σε θεματα ΝΒΑ απο τους πλεον ενημερωμενους δημοσιογραφους στην Ελλαδα..

Το οτι δεν επιασε ο σαρας στο ΝΒΑ ενω ηταν θεος στην ευρωπη δεν σημαινει απαραιτητα οτι το ΝΒΑ ειναι δεκ; φορες καλυτερο απο την ευρωπη.
Απλα σημαινει οτι στο ΝΒΑ χρειζεσαι μερικα χαρακτηριστικα για να πιασεις, οπως ταχυτητα και δυναμη , χαρακτηριστικα που ο σαρας δεν ειχε.

Οπως δεν επιασε ο σαρας, ετσι δεν επιασε και ο ντελκ στην ευρωπη, που ενω ειναι παιχτης με 10 ποντους Μ.Ο καριερας στο ΝΒΑ, εχοντας φτασει μεχρι και τους 14 ποντους Μ.Ο, στον ΠΑΟ απλα επαιζε λιγοτερο και απο το ξανθοπουλο.

Καθε λιγκα ψαχνει μερικα χαρακτηριστικα, αν δεν τα εχεις, απλα δεν παιζεις, οσο καλος και να ησουν στην αλλη λιγκα.

τωρα, οσο και να θελουν μερικοι να παρουσιασουν τους μεμφις ως την χειροτερη ομαδα του ΝΒΑ, απλα θα πω οτι ΜΕ τον γκαζολ περσυ καναν 20 νικες σε 50 αγωνες στην πιο δυσκολη Ντιβιζιον. Δηλαδη με εναν υγειη γκαζολ, οπως ηταν σημερα, η ομαδα θε επιανε καπου γυρο στις 30-32 νικες, πραγμα που βεβαιως και δεν την καθιστα ως την χειροτερη ομαδα. αλλωστε λιγο πολυ η ιδια ομαδα, προπερσυ ειχε μπει πλευ οφφς.

Τωρα, τον συριγο δεν το παω μια, και βεβαιως και δεν επικροτω τις αστειες αποψεις του. Περσυ τον εβριζα ολη την ωρα, οταν μεχρι και οταν εκανε κατι καλο ο ντελκ, αυτος εκανε την παπια, και μολις εκανε κατι λαθος, του την ελεγε. Ενω τον ευρωπαιο σισκαουσκας, τον πηγαινε με χιλια, ακομα και αν βαραγε αψυχολογητο τριποντο απο τα 9 μετρα.

Οσο για την ΤΣΣΚΑ, που εχασε απο τους σιξερς , θα πω οτι εχουμε δει πολλες φορες ομαδες ΝΒΑ να κερδιζουν τη μια μερα τους σπερς και μερα να χανουν απο τους ατλαντα. Δεν σημαινει οτι δεν εχουν το επιπεδο. Γενικα πιστευω οτι με τη νικη κοντρα στοπυς κλιππερς η ΤΣΣΚΑ απεδειξε πολλα πραγματα. Μπορεις να κερδισεις ενα ματς κατα λαθος με 3-5 ποντους αν ο αντιπαλος σε υποτιμησει, η δεν ειναι σε φορμα. Αν ομως κερδισεις με 25 και μαλιστα εχεις την διαφορα σε ολον τον αγωνα, απλα ο αλλος δεν εχει καμια διακαιολογια. Και δευτερον , στο το παιχνιδι, με τους σιξερς μαλλον πολλοι παραβλεπετε οτι δεν ειχε παιξει ο παπαλουκας. αν ειχε παιξει λογικα το αποτελεσμα θα ηταν διαφορετικο.

Ο Παπαλουκάς είχε παίξει αν θυμάμαι καλά.
Συμφωνώ ότι το κάθε πρωτάθλημα έχει τις ιδιαιτερότητές του. Αν και παίζει ρόλο και τι ζητάει ο προπονητής από τον κάθε παίκτη. Ο Ομπράντοβιτς πχ είναι γνωστό ότι με τους αμερικανούς παίκτες δεν τα πάει και πολύ καλά. Αν εξαιρέσεις Μίντλεντον και Μπατίστ οι οποίοι είχαν προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του, με τους υπόλοιπους δεν τα πηγε καλά. Ο Ντελκ ας πούμε ήρθε στα αθλητικά του γεράματα και ήταν δύσκολο γι'αυτόν αλλάξει στυλ παιχνιδιού από τη στιγμή που τόσα χρόνια έπαιζε αλλιώς. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι με άλλο προπονητή πχ Γκέρσον θα απέδιδε καλύτερα.

Για εμένα ασφαλή συμπεράσματα για το πιο πρωτάθλημα είναι καλύτερο θα έβγαιναν αν στο τέλος κάθε σεζόν έπαιζε ο πρωτάθλητης ΝΒΑ με τον πρωταθλητή Ευρωλίγκας μια best of five σειρά(αν και βλέπω τους αθλητές και των δύο πρωταθλημάτων να κυνηγάνε τους αρμόδιους έτσι και αποφασιστεί κάτι τέτοιο. Πόσο ακόμα θα αντέξουν)

Είχε βγει νωρίς λόγω τραυματισμού...

Ο παπαλουκας ειχε παιξει ακριβως 6 λεπτα, μιας και ειχε ψιλοτραυματιστει.

Τωρα επανερχομαι στο θεμα της προετοιμασιας, που τοσοι πολλοι φερνουν ως δικαιολογια. Βεβαιως και η προετοιμασια παιζει ρολο, ωστοσο υπαρχει και μια παραμετρος που δεν δειχνει κανενας να λαμβανεις υποψην.

Οι ευρωπαικες ομαδες κανουν παρα πολλες αλλαγες στα ροστερ τους και ετσι καθε χρονο χανεται η οποια χημεια απεκτησαν.
ποσο πια να οφελησαν την εφες αυτες οι 15 μερες παραπανω προετοιμασια οταν εχεις αλλαξει 8 παιχτες, ουσιαστικα ολη την ομαδα συν τον προπονητη, ενω παιζεις με ομαδες που δεν πολυ αλλαξαν ουσιαστικα.

η λοτοματικα εκανε 6 μεταγραφες ενω οι ραπτορς ουσιαστικα εχουν μεινει ιδιοι. Πανω κατω το ιδιο συμβαινει και με την μαλαγα. Αλλαξε ολη η φροντ λαιν και εχασε και τον βασικο της πλει, χωρια που εκανε και αυτη 5 μεταγραφες.
οι ομαδες του ΝΒΑ γενικα αλλαζουν πολυ λιγους παιχτες, 2-3 το πολυ εκτος και αν γινει καμια μεγαλη ανταλλαγη, πραγμα σπανιο, αλλα μεχρι και εκει το ολο θεμα γινεται για τον ενα παιχτη, μετα ανταλαζεις κατι σπανουληδεςμ σπλιττερ με μηδενικη προσφορα η και ντραφτ πικ.

Ολα αυτα για να πω οτι ναι μεν οι ευρωπαικες εχουν περισσοτερη προετοιμασια (οχι πολυ, κανα δυο βδομαδες, αφου οι προετοιμασιες των ομαδων αρχισαν σοβαρα μετα το τελος του ευρωμπασκετ. Εκτος και αν θεωρουμε οτι οταν ο παο επαιζε τα φιλικα με τον ζαχαριες το ταταρουνη και 3 επαγκελματιες ηταν προετοιμασια.) αλλα υστερουν πολυ σε χημεια μιας και κανουν πολλες αλλαγες στα ροστερ. Ετσι παλι το μειονεκτημα που εχον οι ομαδες ΝΒΑ εξαφανιζεται.

Τωρα ολα αυτα που εχω γραψει, τα λεω χωρις να θεωρω οτι η ευρωλιγκα ειναι καλυτερη η εστω ιση με το ΝΒΑ, ουτε οτι ο πρωταθλητης ευρωπης εχει πολλες ελπιδες να κερδισει τον πρωταθλητη ΝΒΑ, μιας και βεβαιως ειναι χειροτερη ομαδα.
Απλα δεν καταλαβαινω γιατι οι φιλοι που τους αρεσει περισσοτερο το ΝΒΑ, εχουν τοση πολλη αμυντικη διαθεση. Το να παραδεχτει κανεις οτι η καλυτερη ευρωπαικη ισως ειναι τελικα καλυτερη απο μερικες κακες ομαδες του ΝΒΑ, και ισως τελικα να μπορουσε να κανει καμια 20ρια, 25 νικες στο ΝΒΑ, δεν αποτελει προδοσια ως προς την λιγκα που τους αρεσει, ουτε σημαινει οτι η ευρωπη εχει παρει φαλαγκι το ΝΒΑ.

Απλα ειναι μια πραγματικοτητα που αντικατοπριζει την προοδο που εχει σημειωσει το μπασκετ σε ολο το κοσμο.

Ακριβώς αυτό (αναφέρομαι στον Παπαλουκά), αλλά και πάλι, πόση σημασία θα έχει αν κέρδιζε τελικά η ΤΣΣΚΑ;

Ο χαρακτήρας αυτών των αγώνων είναι προφανής, γενικά συμπεράσματα για το ποια ομάδα είναι καλύτερη είναι δύσκολο να βγουν από τα συγκεκριμένα ματς... Ουσιαστικά, δεν αλλάζουν κάτι δηλαδή.

Δεδομένο είναι πως οι ομάδες του ΝΒΑ δεν έχουν κάνει προετοιμασία (τουλάχιστον αυτό ακούω συνεχώς, οπότε λογικά έτσι θα είναι), ενώ οι ευρωπαϊκές έχουν ξεκινήσει πριν αρκετό καιρό. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν έχουν φτάσει σε κάποιο αρκετά επιθυμητό στάδιο απόδοσης... οπότε δεν υπάρχει και καμιά χαώδης διαφορά. Σίγουρα όμως έχουν το προβάδισμα ως προς αυτό.

Από εκεί και πέρα, οι ευρωπαϊκές ομάδες είναι λογικά πιο διψασμένες για τη νίκη. Ούτως ή άλλως έχουν μάθει ν' αντιμετωπίζουν με ξεχωριστό τρόπο κάθε αγώνα, λόγω της ιδιαιτερότητας των διοργανώσεων που αγωνίζονται. Απ' την άλλη όμως, οι ομάδες του ΝΒΑ ίσως είναι περισσότερο διψασμένες... για την αποφυγή ήττας... για τους ακριβώς αντίθετους λόγους..

Τώρα το ποιος θα νικήσει σ' ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, εμένα δε μου λέει πολλά... Μια γενική εικόνα απ' όλα τα παιχνίδια βέβαια μπορούμε να έχουμε και μέχρι τώρα, όλα τα ματς είναι ντέρμπυ, σ' αντίθεση πχ με πέρυσι που υπήρξαν και κάποιες πολύ άνετες νίκες των ομάδων του ΝΒΑ, στις έδρες τους όμως (κάτι που δεν έχει λάβει χώρα ακόμη).

Γενικότερα σχόλια για την αξία των ομάδων και όλα τα σχετικά...
Η ανωτερότητα των ομάδων του ΝΒΑ σ' έμψυχο δυναμικό, είναι δεδομένη... Πχ βλέπεις στους Ράπτορς μια ομάδα που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η All Star Team στην Ευρωλίγκα... Το θέμα είναι ότι τόσο η διαφορά στον τρόπο του παιχνιδιού αυτόν καθ' εαυτόν, όσο και η ειδικότερη αξιοποίηση ορισμένων παικτών, φαίνεται πως ενισχύει τις ευρωπαϊκές ομάδες... Κακά τα ψέματα, το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει προχωρήσει πολύ σε θέματα τακτικής κι έτσι έχει βρει τον τρόπο, όχι μόνο να κάνει δύσκολη τη ζωή του αμερικανικού (όταν υπάρχει αντίστοιχη αναμέτρηση), αλλά και να το κερδίζει.

Βέβαια, υπάρχουν ομάδες που έχουν υιοθετήσει έναν τρόπο παιχνιδιού που αποκλίνει από το κλασικό, αυτό που μας έρχεται κατ' ευθείαν στο νου, όταν ακούμε "ΝΒΑ" και φαίνεται πως ωφελούνται από αυτόν.

Όσον αφορά τους παίκτες πάντως, η διαφορά επίσης δεν είναι χαώδης... Σε μερικές μόνο περιπτώσεις... Κατά τ' άλλα, οι παίκτες του ΝΒΑ απλώς υπερτερούν. Υπάρχουν εξάλλου και παίκτες τύπου Χάμφρις (έτσι προφέρεται; ) του Τορόντο.. μιας και αναφέρθηκε αυτός χθες.. εφόσον υπάρχουν αυτοί οι παίκτες στο ΝΒΑ, γιατί να μην αγωνιστούν και οι Ευρωπαίοι (και έχετε παράπονα για τους ευρωπαίους του Τορόντο);
(τον παίκτη δεν τον ξέρω σχεδόν καθόλου, φαντάζομαι όμως ότι δεν είναι κάποιο κελεπούρι, αν κρίνω από σχόλια και από το ελάχιστο που έχω δει).

Τα σχόλια για την απόδοση των ομάδων του ΝΒΑ βάσει των πλέι οφ έχουν βάση, θα είχαν όμως περισσότερη, αν συνυπολογίζονταν κάτι ανάλογο και για τις ευρωπαϊκές ομάδες... Σίγουρα η κανονική περίοδος στην Ευρώπη δε μπορεί να είναι τόσο χαλαρή όσο στο ΝΒΑ, ωστόσο αυτό απέχει από το να πούμε ότι όλα τα ματς είναι "ζωής ή θανάτου" για οποιαδήποτε ομάδα... Τα λάθη επιτρέπονται.. Κάθε ομάδα προσπαθεί να βρεθεί στο peak της στην περίοδο των πλέι οφ... Ασφαλώς, η διαφορά μεταξύ κανονικής περιόδου και πλέι οφ στο ΝΒΑ είναι αρκετά μεγαλύτερη.

Εφόσον θα θέλαμε να βγάλουμε συμπεράσματα για το αν μια ομάδα είναι καλύτερη από κάποια άλλη, το καλύτερο θα ήταν (όπως ήδη έχει αναφερθεί) οι όποιοι αγώνες να διεξάγονται στο τέλος της χρονιάς... 100% (ή έστω, αρκετά υψηλό επίπεδο) απόδοσης η μια ομάδα, ανάλογο και η άλλη.. Τα 82 παιχνίδια δε νομίζω ότι προσφέρουν πολύ περισσότερη κούραση στους παίκτες του ΝΒΑ, ώστε να έχουν κάποιο πρόβλημα ως προς αυτό, καθώς αφενός ο αριθμός των αγώνων των ευρωπαϊων δεν είναι εξαιρετικά μικρότερος, αφετέρου, όπως ειπώθηκε, είναι άλλος ο τρόπος αντιμετώπισης του κάθε παιχνιδιού στην Ευρώπη...
Ούτως ή άλλως, εφόσον οι παίκτες του ΝΒΑ έχουν μεγαλύτερες αντοχές, δε "δικαιολογούνται" να έχουν κάποιο πρόβλημα.. Στα όριά τους φτάνουν στο τέλος, εκατέρωθεν πλευρές..

Κάτι τέτοιο όμως, δε διαφαίνεται στον ορίζοντα... καθώς το NBA Europe live δεν έγινε για να βρεθεί ποια ομάδα είναι η καλύτερη.

Το αν μια ευρωπαϊκή ομάδα θα μπορούσε ν' αντέξει μια ολόκληρη σεζόν στο ΝΒΑ, έχω την εντύπωση πως είναι ένας μύθος που απλά δεν έχει καταρριφθεί ακόμα (όπως ίσως έχει γίνει με άλλους, τα τελευταία χρόνια).. Θεωρώ πως είναι εφικτό, με κατάλληλες τροποποιήσεις στην προετοιμασία (κι αυτό έχει αναφερθεί σε παραπάνω ποστ).. Εξάλλου, τόσοι ευρωπαίοι έχουν πάει στο ΝΒΑ, έχω ακούσει παράπονα για το χρόνο συμμετοχής, για τον τρόπο παιχνιδιού, ή ζωής, αλλά για κούραση κανένα... Όχι ότι είμαι και ο πιο κατάλληλος περί αυτού.

Για τον Μαγουλά, να πω πως ούτε εμένα μου άρεσε η σημερινή του μετάδοση, αν και πέρα από απόψεις, ήταν αρκετά ευχάριστη.
Τ' ότι γνωρίζει πολλά για το ΝΒΑ, γνωρίζει, απλά μερικές φορές διατυπώνει με απόλυτο τρόπο τη γνώμη του... Το θυμάμαι και πιο παλιά (μη φανταστείτε, πριν 2-3 χρόνια) αυτό, αν και τελευταία είχε βελτιωθεί αισθητά. Το μοναδικό του "κακό" που έχω προσέξει είναι αυτό, γενικότερες γνώσεις έχει, μυαλό έχει, σωστές απόψεις έχει και είναι ικανός.. Μου άρεσε πάρα πολύ στα ρεπορτάζ στο Ευρωμπάσκετ (όπου σε κάποια σημεία διέπρεψε) , σ' αντίθεση με το σημερινό αγώνα.

Δεν χρειάζεται να προσθέσω λεπτομερώς τις απαντήσεις μου στα όσα ειπώθηκαν, με κάλυψαν απόλυτα οι Anaz και PARISINOS.

Απλά θα ξεκαθαρίσω επιγραμματικά κάποιες απόψεις μου, καθώς διαπίστωσα πως το ενδεχόμενο παρεξήγησης είναι αυξημένο λόγω της λατρείας που αρκετοί φίλοι τρέφουν στο σύγχρονο ΝΒΑ.

(1) Το να θεωρείς τραγικό ως εκφωνητή τον Μαγουλά (αφού αυτός είναι τελικά ο καταστροφέας των νεύρων μου), δεν σημαίνει πως συμφωνείς απαραίτητα και με το ύφος ή τις απόψεις Συρίγου γύρω από το ΝΒΑ.

(2) Το να σε εκνευρίζει η πάρλα του Μαγουλά, δε σημαίνει πως δεν μπορεί να διαθέτει χαρακτηριστικά καλού γραφιά. Τα άρθρα του μου αρέσουν, οι μεταδόσεις του με φέρνουν σε έξαρση θυμού και απόγνωσης. Άλλο ο ρέων λόγος, άλλο η οργανωμένη καταγραφή άποψης.

(3) Θεωρώ πως το ΝΒΑ δεν μπορεί να συγκριθεί με την Ευρωλίγκα αγωνιστικά, μιας και μιλάμε για δυο διαφορετικά στην ουσία αθλήματα, οι νοοτροπίες, τα συστήματα διεξαγωγής, οι κανονισμοί και οι ειδικές συνθήκες απέχουν χαοτικά.

(4) Το ΝΒΑ εξακολουθεί να βρίσκεται μίλια μπροστά από την Ευρωλίγκα σε όλους τους άλλους τομείς (οργάνωση, μάρκετινγκ, τζίρος κτλ) εκτός του αγωνιστικού, στον οποίο όπως προείπα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να γίνει ασφαλής σύγκριση.

(5) Η νοοτροπία στο ΝΒΑ έχει αλλάξει σταδιακά, αλλά σε πολύ μεγάλη έκταση, με αποτέλεσμα το τωρινό ΝΒΑ ελάχιστα να θυμίζει εκείνο των 80'ς ή των 90'ς. Βασικό γνώρισμα του τωρινού ΝΒΑ είναι η υπερδιόγκωση της διάστασής του ως προιόντος, έναντι της διάστασής του ώς (πρωτ)αθλήματος. Στα παλιά χρόνια οι παίκτες που κέρδιζαν τα παιχνίδια είχαν και την ευθύνη να τράβήξουν εμπορικά το αμερικανικό πρωτάθλημα. Τώρα πια το πρωτάθλημα είναι που υποχρεούται να διασφαλίσει τρόπους ώστε οι πιο εμπορικοί παίκτες να κερδίζουν τους αγώνες και την προσοχή του κοινού. Ολοένα και περισσότερο μιλάμε για κατασκευασμένο θέαμα, με σταρς χωρίς την αγωνιστική ηθική, την κατάρτιση στα βασικά του μπάσκετ (εδώ έπαιξε μεγάλο ρόλο η υποβάθμιση του ρόλου των κολεγίων), αλλά και την διάθεση για "άρνηση της ήττας" που χαρακτήριζε τους μπαρουτοκαπνισμένους σταρς των παλαιότερων γενεών.

(6) Η κανονική περίοδος του ΝΒΑ αγωνιστικά είναι ανέκδοτο, οι παίκτες ουσιαστικά αντιμετωπίζουν την συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών ως δημόσιες προπονήσεις, και το ενδιαφέρον ενός regular season παιχνιδιού για τον μπασκετόφιλο συγκρίνεται άνετα με την συγκίνηση που προσφέρει στον σινεφίλ η μέση αμερικανική blockbuster σαβούρα.

(7) Ο ΠΑΟ φυσικά και θα μπορούσε, με ελάχιστες αλλαγές σε ρόστερ και αρκετές σε "εκγύμναση"/ντοπάρισμα (όπως σωστά τέθηκε), να σταδιοδρομήσει αξιοπρεπέστατα στο ΝΒΑ. Πρόκειται βέβαια για ομάδα χτισμένη για να παίρνει παιχνίδια νοκ-άουτ, όπως και όλες οι ευρωπαικές, άρα δύσκολα θα έκανε επιτυχία σε σειρές πλέι-οφς. Όπως και δύσκολα ομάδα ΝΒΑ θα άντεχε στην πίεση ενός φάιναλ φορ, όσο ξεκάθαρα καλή και αν ήταν.

(8) Το ότι ο Σάρας και ο Μάτσε δεν κατάφεραν να βρουν θέση στο ΝΒΑ αποτελεί λιγότερο επιβεβαίωση της αδυναμίας των παικτών, και πολύ περισσότερο υπογραμμίζει την αδυναμία του ΝΒΑ να προσδώσει στο αγωνιστικό του στιλ στοιχεία που να σχετίζονται με και να απορρέουν από την τοποθέτηση της αθλητικής (σε αντίθεση με την εμπορική) υπόστασής του σε πρώτο πλάνο. Τι νόημα έχει ένας παίκτης που μπορεί ιδιοφυώς να "ξεκλειδώσει" μια κλειστή άμυνα, σε ένα πρωτάθλημα χωρίς κλειστές άμυνες?

(9) Φυσικά και στα πλαίσια της Ευρωλίγκας ο Σάρας είναι ανώτερος από τον Πάρκερ. Φυσικά και στα πλαίσια της Ευρωλίγκας ο Διαμαντίδης είναι ανώτερος του Γάλλου, αλλά και του Καλντερόν. Όπως ακριβώς ο Ντελκ είναι καλύτερος για ΝΒΑ από τον Λιθουανό πόιντ γκαρντ. Μη συγκρίνετε άσχετα πράγματα.

Σε μερικά συμφωνώ,σε άλλα διαφωνώ αλλά θα μείνω σε αυτό το σημείο γιατί εδώ σε βρίσκω λάθος!!!Κανείς παίχτης δεν είναι αδιάφορος,όλοι θέλουν να κερδίζουν.Η θέληση δεν είναι σαν αυτή των play-off αλλά κανείς δεν θέλει να χάνει.Επίσης,ως προς το δεύτερο θέμα που θίγεις,εξαρτάται από το κάθε άτομο!Εγώ πχ προτιμώ να δω 1 αγώνα κανονικής περιόδου του ΝΒΑ (εκτός Raptors και Spurs) από το να δω 1 αγώνα της Euroleague,και μάλιστα το ευχαριστιέμαι!Γούστα είναι αυτά!

Μια χαρά μπάσκετ παίζουν οι Σπέρς

Δυο λαθη σε μια προταση.. (δεν ξαναγραφω τοσο νυσταγμενος )

Επειδή ειπώθηκαν πολλά από χθες που ήμουν τελευταία φορά online θα απαντήσω σε αυτά που θεωρώ πιο σημαντικά...

ΑΖ πολύ ωραίο το ποστ σου αν και διαφωνώ σε αρκετά :


Nα δεις πόσο αυξημένο είναι το ποσοστό παρεξήγησης από αυτούς που δεν τρέφουν λατρεία για το σύγχρονο ΝΒΑ...


Δεν αναφερόμουνα συγκεκριμένα σε σένα. Αλλά δεν μπορώ να βλέπω συνέχεια να καρφώνονται αυτοί που είναι υπέρ του ΝΒΑ και για άλλους να μην έχει ειπωθεί τίποτα.


Θα συμφωνήσω μαζί σου μόνο αν αυτή σου η άποψη ισχύει και για παλαιότερες εποχές.


Εδώ σε βρίσκω λάθος. Ποτέ το ΝΒΑ δεν προβλήθηκε σαν άθλημα. Το ΝΒΑ (δυστυχώς) προβάλονταν πάντα πρώτα σαν προιόν και μετά σαν άθλημα. Μιλάμε για την Αμερική, τη χώρα που τα πάντα αποτελούν επιχείρηση (και το μπάσκετ ήταν αδύνατο να ξεφύγει).
Aν προβάλοταν σαν άθλημα, τότε όλοι θα ήξεραν ότι ο Τζόρνταν και ο Κόμπι εκτός από επίθεση παίζανε και άμυνα. Πως μπορούν να παίξουν ΚΑΙ μπάσκετ εκτός απ' το να πηδάνε σαν κατσίκια.
Εγώ το ξέρω και είμαι σίγουρος πως και εσύ το ξέρεις. Όλοι οι άλλοι που δεν είναι φαν του ΝΒΑ ή δεν είναι μπασκετικοί το ξέρουν ; Όχι. Οι συζητήσεις που είχα με αυτά τα άτομα ήταν διασκεδαστικές-εκνευριστικές. "Ο Τζόρνταν" λένε "δεν ξέρει να σουτάρει". Ε ξέρεις κάτι ; Αν το ΝΒΑ πρόβαλε το μπάσκετ σαν άθλημα, θα το ήξεραν.


Συμφωνώ όσο δεν πάει σε αυτό. Να διευκρινήσω μόνο μερικές εξαιρέσεις όπως ο Κόμπι και ο Λεμπρόν που το πιο πιθανό θα ήταν αυτοί να πρόσφεραν πιο πολλά στο κολλέγιο από ότι αυτό σε αυτούς.








Δεν θα προχωρήσω σε λεπτομερή ανάλυση μιας και την φυλάω για ένα άλλο τόπικ που σύντομα (; ) θα έρθει στην επιφάνεια (έχει να κάνει με μύθους που αφορούν το ΝΒΑ, όπως αυτός). Το ότι η ρέγκιουλαρ σίζον είναι τσίρκο και οι παίκτες δεν ενδιαφέρονται για τα παιχνίδια είναι ένας καλοστημένος μύθος που έχει βγεί (κυρίως) από αυτούς που δεν γουστάρουν το ΝΒΑ (και δεν ξέρω πως να νιώσω όταν το ακούω και από άτομα που δηλώνουν φαν).
Πιστεψέ με, αν δεν τους ενδιέφερε να κερδίσουν τότε καμμία ομάδα δεν θα είχε πάνω από 50-60 νίκες. Οι μεγάλες ομάδες πρέπει να κερδίσουν κάθε παιχνίδι γιατί όπως και εμείς, έτσι και αυτές ξέρουν ότι έχει διαφορά να παίζουν τους Σπερς και τους Μαβς με πλεονέκτημα αντί για μειονέκτημα έδρας.
Οι ομάδες που έχουν ως στόχο τα πλειόφ πρέπει επίσης να κερδίσουν γιατί είναι άλλες τόσες από πίσω που περιμένουν στραβοπάτημα τους. Και υπάρχουν και οι ομάδες που ξέρουν από την αρχή πως δεν θα πάνε μακρία όμως την ζημιά είναι ικανές να την κάνουν στο κάθε αντίπαλο. Πιστεύεις ότι στους παίκτες των Σέλτικς τους άρεσε που έκαναν 18 συνεχόμενες ήττες ; Φαινόταν στις δηλώσεις τους. Προσπαθούσαν σε κάθε παιχνίδι να μην ξεφτιλιστούν και για 1002 λόγους δεν τα κατάφερναν. Οι Γκρίζλις πόσα παιχνίδια πάλεψαν ενώ ήξεραν ότι όλα είχαν τελειώσει ;

Συμφωνώ πως μερικές φορές οι παίκτες του ΝΒΑ βαριούνται και αυτό στο μεταφέρουν. Πως πολλές φορές (και είναι πολύ φυσιολογικό) δεν τους ενδιαφέρει αν θα κάνουν μία ήττα γιατί υπάρχουν άλλοι 50-60-70-80 αγώνες. Όμως αν αυτές οι ήττες γίνουν 2 και μετά 3 και 4 και 5 και φτάσουν στις 6-7 τότε υπάρχει πρόβλημα και το όρια στενεύουν και οι στόχοι απομακρύνονται επικίνδυνα. Και τότε είναι πολύ ενδιαφέρον να δείς πως θα αντιδράσει αυτή η ομάδα. Φέτος ήταν οι Μάβερικς και όλοι είδαμε τι εκπληκτικά πράγματα έκαναν μετά την κακή αρχή. Πιστεύεις πως θα τα έκαναν αυτά αν δεν είχαν πεισμώσει και (λόγω χαμένου τίτλου μία χρονιά πριν) από το κακό ξεκίνημα ; Ίσως ναι, ίσως και όχι. Όμως μέσα από αυτές τις ήττες έγιναν ακόμα πιο σύνολο, ακόμα πιο δυνατοί και όλοι παρακολουθήσαμε μία εξαίσια ομάδα (τα playoff είναι άλλη ιστορία).

Την ώρα που πολλοί αποκαλούν τσίρκο την κανονική περίοδο του ΝΒΑ, εγώ θαυμάζω ομάδες όπως οι Μπουλς το 2005 που ξεκίνησαν με 9 ήττες (0-9) και κατάφεραν να τα γυρίσουν όλα τούμπα. Αυτή την ομάδα την θαυμάζεις. Τον κάθε της αγώνα, το κάθε της λεπτό μέσα στο παρκέ. Αν δεν ήθελαν να κερδίσουν, δεν θα το έκαναν.

Θα συμφωνήσω (και πως μπορώ να διαφωνήσω ; ) πως η καν. περ. με τα πλειόφ είναι τελείως διαφορετικά. Μα σε ποιό μπασκετικό πρωτάθλημα του κόσμου δεν είναι ;

ΥΓ χεχε τελικά με πήρε και το ανέλυσα αρκετά (αν και πάλι όχι όσο θα μπορούσα).


Θα διαφωνήσω με το "μερικές αλλαγές" στο ρόστερ. Οι μισοί από αυτούς δεν μπορούν καν να σταθούν στο ΝΒΑ (ένας από αυτούς είναι και ο Μπατίστ, άλλος ένας που έφυγε κακήν κακώς από το ΝΒΑ και έγινε αστέρι στην Ευρώπη). Οπότε το "μερικές", εγώ το λέω "πολλές".

Noμίζω πως στη συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών οι παίκτες ενδιαφέρονται πρωτίστως για τα στατιστικά τους. Ή για κάποια αξιομνημόνευτη φάση χάιλάιτ. Ή για κάποια ανατροπή, ή κάποιο buzzer beater που θα γίνει πρωτοσέλιδο. Γενικά το πρώτο μέλημα σχεδόν όλων των παικτών είναι το ανέβασμα των προσωπικών τους μετοχών στατιστικά και ειδησεογραφικά. Υπάρχουν φυσικά εξαιρέσεις.

Κι εγώ πολύ συχνά προτιμώ να δω κανονική περίοδο ΝΒΑ, αντί Ευρωλίγκας, αν και οπαδός του έντονου, παθιασμένου μπάσκετ, με πολύπλοκες ομαδικές λειτουργίες και θυσία του ατόμου στο σύνολο, του μπάσκετ που κερδίζει. ΄

Όπως άλλωστε δεν είναι λίγες και οι φορές που, αν και λατρεύω το παθιασμένο, προσωπικό σινεμά των νοημάτων και των γνήσιων συναισθημάτων, θα με δεις να προτιμώ μια σαπουνέ αμερικανική blockbuster κινηματογραφική παραγωγή από μια πολυαναμενόμενη ανεξάρτητη ή από μια ευρωπαική "διανοούμενη". Κάθε πράγμα είναι για κάποια ώρα, όχι για όλες.

Και πράγματι "γούστα είναι αυτά".

+1 σε ολα τα ποστ του Μορφι!

morfi μίλησα για την πλειοψηφία των αγώνων κανονικής περιόδου. Οι παίκτες παίζουν ψιλοχαλαρά, δεν ενοχλούνται ιδιαίτερα από κάποιες ήττες, και κυρίως παλεύουν για να γίνουν είδηση με κάποιο μεμονωμένο κατόρθωμά τους, όπως είπα και στον Gravedigger. Εννοείται πως αν μια ομάδα είναι πολύ καλή, και ευνοείται από τις αγωνιστικές συγκυρίες για να κυνηγήσει ένα εντυπωσιακό ρεκόρ θα το κάνει. Αν πάλι κάποια ομάδα κινδυνεύει με αρνητική δημοσιότητα, λόγω διαδοχικών ηττών, και πάλι υπάρχει ένα κίνητρο για ομαδική προσπάθεια, η οποία άλλες φορές αποτυγχάνει (Σέλτικς), μιας και η ομαδική συνοχή δεν είναι αρετή που αποκτάται αυτόματα, με το γύρισμα ενός κουμπιού, άλλες φορές πετυχαίνει (Μάβερικς), όταν πρόκειται για ήδη πολύ καλά στελεχωμένες ομάδες που, απλά, κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου. Ένταση και ομαδικό πάθος θα δει κανείς στην κανονική περίοδο και σε κάποια rivalry games, με τις αντίπαλες ομάδες να έχουν προηγούμενα πάσης φύσεως. Το θέμα είναι όμως πως όλα αυτά αποτελούν εξαιρέσεις, σε μια regular season που χαρακτηρίζεται από νωχέλεια, ατομικές εκρήξεις, σκηνοθετημένες συγκινήσεις, χαλαρούς ομαδικούς αυτοματισμούς και ανύπαρκτες άμυνες.

Εννοείται πως πάντα το τμήμα μάρκετινγκ του ΝΒΑ προσπαθούσε να πλασάρει το μπάσκετ που παιζόταν εκεί με ένα σωρό εμπορικά τρικ, τα οποία κατά κανόνα ισοπέδωναν την πολυεπίπεδη αξία που κάποτε είχε. Το θέμα είναι πως τότε υπήρχε ένας μηχανισμός παραγωγής παικτών με πληρότητα και ομαδική νοοτροπία μαχητή (και αναφέρομαι στα 3τους τουλάχιστον φοίτησης κολέγια) που είχε μείνει σχεδόν ανέγγιχτος από τις ανάγκες της "γρήγορης κατανάλωσης". Διαφήμιζαν λοιπόν ισοπεδωτικά ένα προιόν που διέθετε την ικανότητα να συγκινήσει ακόμα και τον "καταναλωτή" με απαιτήσεις για ένα θέαμα πολυδιάστατο και μπασκετικά ποιοτικό. Από τη στιγμή που οι επιταγές του μάρκετινγκ αφέθηκαν ελεύθερες να παραλλάξουν την ίδια τη δομή του αμερικάνικου μπάσκετ, κυνηγώντας πλέον το υπερ-κέρδος της τάχιστης παραγωγής εικόνων, εις βάρος της διατήρησης των συνθηκών που είναι απαραίτητες για την διεξαγωγή αγώνων, η ολοκληρωμένη γνώση του αθλήματος έπαψε να μετράει, μπήκε στη σκιά, και οι παίκτες-κατσίκια έγιναν, από διαφημιστικό κόλπο, πραγματικότητα.

Δεν είναι κάτι το ανεπανάληπτο αυτό που συμβαίνει στο αμερικανικό μπάσκετ. Παρατηρείται πάντα στην παραγωγή θεάματος όταν η αντίστοιχη, παράγουσα βιομηχανία υποπέσει με κεκτημένη ταχύτητα στο σφάλμα να πάψει να προβληματίζεται πάνω στο θέμα της διασφάλισης της ουσιαστικής ποιότητας του προιόντος, θεοποιώντας την (πράγματι πολύ μεγάλη) δύναμη της διαφήμισης και αφιερώνοντας κάθε απόθεμα δημιουργικότητας στο αποτελεσματικό λανσάρισμα μιας παρακμάζουσας σε επίπεδο ουσίας κονσερβαρισμένης μορφής ψυχαγωγίας.

Το έπαθαν και με το σινεμά, όταν πίστεψαν πως οι ψηλοί προυπολογισμοί, οι προβεβλημένοι με κάθε τρόπο σταρς, το λυσσασμένο μάρκετινγκ/πλύση εγκεφάλου, τα ακριβά εφέ, και γενικά το θέαμα ως αυτάρκης πόλος έλξης θα αρκέσουν για την διατήρηση και αύξηση των εισητηρίων των αμερικανικών ταινιών. Πίστεψαν δηλ πως όσο άψυχη και αν γίνει η ταινία, όσο γρήγορα, εργαστηριακά και επιδερμικά και αν κατασκευαστεί, ο κόσμος θα ορμήξει να καταναλώσει αφιονισμένος από τον βομβαρδισμό της διαφημιστικής εικόνας. Και έτσι έγινε. Αλλά μέχρι ενός ορίου. Όταν το όριο ξεπεράστηκε, εκεί, γύρω στο 2000, άρχισε μια σοβαρή κρίση στο σινεμά των ΗΠΑ. Οι αποχαυνωμένοι στην εντέλεια αμερικανοί εξακολουθούσαν να πηγαίνουν σε οτιδήποτε σερβιρόταν από το χόλιγουντ. Όλοι οι άλλοι όμως όχι. Ευρωπαίοι, Ασιάτες, Λατινοαμερικάνοι ένιωσαν υποσυνείδητα την κοροιδία που πλέον είχε ξεπεράσει το επίπεδο της υπερβολής, και προτίμησαν μαζικά για κάποιο διάστημα δικές τους εγχώριες παραγωγές, με θέμεατα βγαλμένα από τις δικές τους ζωές, με προβληματισμούς, χωρίς χρήματα, αλλά με ψυχή. Blockbusters εκατομμυρίων φαλήρισαν, εταιρείες συγχωνεύτηκαν, ανεξάρτητες αμερικανικές παραγωγές θριάμβευσαν εμπορικά.

Πως αντιμετώπισαν οι αμερικανοί την κατάσταση? Μα, ακριβώς όπως πρέπει να αντιομετωπίσουν το δικό τους (πολύ παρόμοιο) πρόβλημα, οι ιθύνοντες του ΝΒΑ. Δανείστηκαν θέματα, ουσία, σκηνοθέτες, ακλλιτεχνικές διευθύνσεις, οπτικές γωνίες από δημιουργούς των πιο απίθανων χωρών, άρχισαν μεθοδικά να βάζουν στον πυρήνα του θεάματος ιστορίες με οικουμενικό νόημα, κατασκευασμένες προσεκτικά ώστε να νιώθει σημαντικός αρθμός πολιτών της Γης πως τον αφορούν. Αντέγραψαν τους ξένους, και επέστρεψαν θριαμβευτικό προιόν, με ένα στιλ σινεμά που, και δεν είναι καθόλου παράδοξο, θυμίζει τον δικό τους σαρωτικό και επιδραστικότατο κινηματογράφο των '70'ς.

"επέστρεψαν με ένα θριαμβευτικό προιόν" δεν πρόλαβα το έντιτ

Εγω παντως διαφωνω στο οτι ο ΠΑΟ θα χρειζοταν πολλες αλλαγες ωστε να παιξει ΝΒΑ. Μαλιστα τολμω να πω οτι μεχρι και με το σημερινο ροστερ, αν προετοιμαζοντουσαν το τιμ και οι παιχτες για ενα διμηνο, ωστε να αφομειωσουν τους κανονισμους αλλα και να κερδισουν σε φυσικη κατασταση, τοτε σχετικα ανετα αυτο το ροστερ θα πετυχαινε καπου γυρο στις 25-30 νικες.

ειμαι της αποψης οτι ολοι οι παιχτες του ΠΑΟ, ολοι εχουν το ταλεντο να παιξουν ΝΒΑ και εξηγω.

Πρωτον υπαρχει μια σειρα απο παιχτες -σαρας, μπατιστ-που ουτως η αλλως εχει παιξει ΝΒΑ με σχετικα καλα ποσοστα-γυρω στους 6-7 ποντους- και εφυγαν οχι επειδη τους εδιωξε κανενας αλλα κυριως γιατι βρισκαν πολυ καλυτερο συμβολαιο στην ευρωπη, και απλα ηξεραν οτι στο ΝΒΑ δεν θα γινουν ποτε αυτο που μπορουσαν να γινουν στην ευρωπη, δηλαδη σταρ.
Δεν μπορουμε ομως να φτανουμε στο σημειο να λεμε οτι ο μπατιστ δεν κανει για ΝΒΑ, οταν στην πρωτη του σεζον στα 24 ειχε μια γεματη χρονια, με πολλα παιχνιδια, και 6,5 π και 5 ρ. Αν δεν κανει μπατιστ , τοτε οι μονοι παιχτες που κανουν για ΝΒΑ , ειναι οσοι εχουν πανω απο 10 ποντους Μ.Ο, δηλαδη 100 ατομα το πολυ.
Το οτι εισαι ρολιστας, και σε αξιοποιουν για μια συγκεκριμμενη δουλεια, και για συγκεκριμμενο διαστημα, δεν σημαινει οτι δεν εχεις θεση και οτι εισαι ανεπαρκης.

Τωρα υπαρχει μια αλλη κατηγορια παιχτων οπως ο διαμαντιδης και ο τομασεβιτς που απλα δεν γουσταρουν ΝΒΑ οι ανθρωποι, ασχετως αν ολοι ξερουμε οτι αν πηγαινανε, ειχανε σιγουρα θεση βασικου σε μια εστω μετρια ομαδα, ειδικα ο μητσος, αλλα και ο τομο -ειδικα στα νιατα του.

Μετα μια τριτη σειρα παιχτων οπως ο βουγιανιτς, ο ουιστον, και ο μετσι που και αυτοι εχουν το ταλεντο, πραγμα που φαινεται και απο την σχετικα υψηλη θεση στα ντραφτ, αλλα λογω τραυματισμων δεν πηγαν μιας και πηγε πισω η καρριερα τους.

Τελος ολοι οι υπολοιποι παιχτες του ΠΑΟ δεν κανουν για ομαδα ΝΒΑ αν τους βαλεις τωρα μονος τους στο χιουστον, αλλα γνωμη ειναι οτι αν τους βαλεις σε εναν ΠΑΟ στο ΝΒΑ-λεμε τωρα- μπορεις μεσα απο την λειτουργεια της ομαδας, να κρυψεις τις αδυναμιες και να κερδισεις απο τα πρωτερηματα τους.

Το μονο που λειπει απο τον ΠΑΟ ειναι ενας σταρ, ενας παιχτης του διαμετρηματος ενος γκαζολ, πεντζα κλπ που να μπορει με το επιθετικο του ταλεντο να τραβαει στο σκοραρισμα.

Πχ. Ερωτηση προς πιρς. παρε οποια ομαδα του ΝΒΑ θες εκτος απο τις 3-4 καλυτερες. Απο ολες τις υπολοιπες μονο 2 παιχτες απο την καθεμια εχουν την ποιοτητα να παιξουν βασικοι στον ΠΑΟ. Συμφωνεις?

To κοίταξα από περιέργεια και δεν πέφτεις και πολύ έξω. Ο τελευταίος παίκτης του ΝΒΑ που είχε 10 πόντους μ.ο. την περσινή σεζόν ήταν ο Κρις Κέιμαν με 10,1 στη θέση 148 της λίστας των σκόρερ.


Δεν ξέρω για τον pierce αλλά εγώ μάλλον θα έκανα το 2==>3.

τωρα ειδα την ερωτηση. λοιπον εχουμε και λεμε. βγαζουμε νταλας-σαν αντονιο-φοινιξ-βοστωνη-χουστον-ντιτροιτ
(με δεδοεμενο οτι ο παο δεν εχει βαρυ 5 θα δεις πολλους σεντερ στη λιστα οπως και 3αρια )

philly:iguodala-dalembert- andre miller
knicks: richardson-marbury-randolph-crowford-curry
nets: kidd-cartrer-jefferson-krstic-magloire-nachbar
toronto: bosh-
bucks: redd-mason-simmons (bogut?)
pacers: jermain
cleveland: hughes-james( )-zydrunas
bulls: nocioni-deng-gordon-wallace-hinrich
wizards:arenas-butler-jamison
magic: lewis-howard-turkoglu(?)
heat: δεν νομιζω να χρειαζεται να πω
bobcats: richardson-okafor
hawks:johnson-smith
utah: williams-kirilenko-boozer-okur
sonics:durant ισως και ο ζερμπιακ
blazers: miles-roy-aldrige
wolves: davis-jefferson-ratliff
denver: anthony-camby-iverson
kings: bibby, artest,martin
lakers: kobe,odom,bynum
clippers: maggette, brand
golden state:baron, harrigton, jackson
hornets: paul,chandler,peja
memphis : gasol,miller

πανω κατω πιστευω θα συμφωνεις στους περισσοτερους, ειδικα στα 3,5

καλο το ματσακι μεχρι στιγμης. της βολες να βαζαμε θα ήμασταν 25 ποτνους μπροστα.
απο οτι ακουσα στα πρωτα 4 ματς τουλαχιστον τα 2 θα ειναι σελτικς

Κερδισαν 92-81 οι Σελτικς τους Γουλβς,ωραιο ματσακι και καλο θεαμα απο τους Σελτικς κυριως.Καλυτερος της βραδιας ηταν ο Allen και θα ηθελα να επισημανω κατι για αυτον.Οσο πιο πολυ τον βλεπω τοσο πιο πολυ μου αρεσει αλλα και συνεχεια μου κανει εντυπωση πως ειναι ενας σταθερος φανταστικος σουτερ.Επιπλεον θα ηθελα να τονισω κατι για τον Πιρς,εχω δει 7-8 παιχνιδια του και ποτε μα ποτε δε με εντυπωσιασε,ισως να φταιει πως καθε φορα που τον βλεπω δε παιζει καλα,γιατι αποκλειεται να παιζει ετσι παντα και να εχει τετοια στατιστικα για αυτο θα ηθελα να μου προτεινετε να δω καποιον αγωνα του,ετσι και αλλιως τον εχω σκισει το σκληρο απο τα πολλα τορρεντς!

Συμφωνώ στα περισσότερα απλά έχω να κάνω μερικές προσθήκες....
Bobcats:Gerald Wallace
Blazers:Travis Outlaw
Nuggets:Kenion Martin
Kings:Brad Miller
Warriors:Andris Biedrins

Βρε φίλε morfi,θα μας τρελλάνεις? Έχει γίνει κόσκινο ο Μαγουλάς από τα καρφώματα,επειδή είναι υπέρ του ΝΒΑ...και ο Συρίγος είναι η ιερή αγελάδα..και δεν τον κακοχαρακτηρίζει κανείς???
Δηλαδή λίγα έχει ακούσει ο Συρίγος(και όχι μόνο από αυτό εδώ το φόρουμ)???
Ε...όχι και αδικημένος ο Μαγουλάς...
(πρόσεξε,δεν κρίνω αν καλώς ή κακώς τα έχει ακούσει αυτά ο Συρίγος.)

-Μην παίρνεις μεμονομένα τους παίκτες του Παναθηναικού,κρίνωντας αν κάνουν ή όχι για το ΝΒΑ.Καλύτερα να τους θέτεις συνολικά σαν ομάδα με προπονητή τον Ομπράντοβιτς.Αυτό είπαμε.Με διαφορετικό πρόγραμμα εκγύμνασης,και τα ανάλογα επιστημονικά βοηθήματα που παίρνουν και οι άλλοι..είπαμε ότι ο ΠΑΟ θα μπορούσε να ανταγωνίζεται τις ομάδες του ΝΒΑ...σε ρυθμούς ΝΒΑ.
Έτσι όπως το θέτεις...Οι Φρανσίσκο Έλσον,Ομπέρτο των Σπέρς,...το ΝΒΑ δεν θα έπρεπε να το βλέπουν ούτε με κυάλια!!! Καθώς είναι άμπαλοι(για μένα).Ο Πόποβιτς όμως και η φιλοσοφία του στους Σπέρς έχουν άλλη άποψη.Ξέρει να τους αξιοποιεί τους ξυλοκόπους.Τέτοιοι παίκτες υπάρχουν πολλοί στο ΝΒΑ.
Το θέμα σαφώς κυμαίνεται σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο,γιατί ενδεχόμενο,το να παίξει ο ΠΑΟ στο πρωτάθλημα του ΝΒΑ..δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση για τα επόμενα 20 χρόνια τουλάχιστον(για μένα).

πιστευω οτι αυτη η συζητηση για το κλεισιμο της αγωνιστικης ψαλιδας μεταξυ νβα και ευρωπης ειναι λιγο ατοπες.
Για μενα δυο ειναι οι βασικοι αξονες της εκβασης ενος αγωνα εκτος απο τη τυχη,το υλικο και ο τροπος παιχνιδιου.
στο πρωτο η ευρωπη βρισκεται ετη φωτο πισω(χαρακτηριστικο οι αγγελο μοιραζαν λεφτα και δεν υπηρχαν παιχτες για να τα παρουν )
Τωρα ως προς το τροπο παιχνιδιου συμφωνω οτι the european way φερνει νικες ,αυτο βεβαια το γνωριζουν σιγουρα και οι,καθολου κουτοι ,αμερικανοι προπονητες.Αυτοι ομως περαν της νικης εχουν το καθηκων να διαφυλαξουν και την πεμτουσια και trademark του NBA ,το θεαμα.
Αλλωστε βλεπετε και το κραξιμο και πληθος των haters που ακολουθει το san antonio λογω του ομορφου ''τρικ'' που κανει με την αμυνα του και περνει τα δαχτυλιδια.