τι να πω ρε NBAer , τα ειπες ολα εσυ. Σημαντικοτατο μελος της ''παρεας'' και της καθημερινοτητας μου αλλα και οσων συμμετεχουν στο συγκεκριμενο φορουμ αρκετο καιρο. Τιμη μου που ειμαι μεσα σε αυτους που θα θυμασε, ελπιζω να σε εχουμε συντομα παλι κοντα μας και ολα να ειναι καλα. Οσο για τους χαρακτηρισμους που αποδιδεις στον εαυτο , θα επρεπε να εισαι πιο επιεικης γιατι σε εμας εχεις δειξει τελειως τα αντιστροφα. Δεν ξερω αν θα το δεις ποτε αυτο, αλλα οπως και να εχει επρεπε να γραφτει


Εις το επανιδειν

What The F*CK?????????

Eλπίζω να ναι πλάκα ρε

Αλλά αν δεν είναι, το μόνο που μπορώ να σου πω είναι πως ελπίζω να ξεπεράσεις όποια προβλήματα έχεις όσο γίνεται πιο γρήγορα και να γυρίσεις. Προσωπικά θα μου λείψεις μαν... Στο Καλό φίλε μου.

ΝΒAer δεν ξέρω τι είναι αυτό που σε προβληματίζει αλλά ελπίζω να συμβεί κάτι από αυτά που προανέφερες και να άρεις την αποφαση σου. Όπως είπε κι ο pierce21 αποτελείς σημαντικότατο μέλος στις μπασκετικές και όχι μόνο συζητήσεις που κάνουμε και βοηθάς πολύ στο γίνουν με βάση τον ορθό λόγο και την αντικειμενικότητα. Σου εύχομαι να ξεπεράσεις τον όποιο σκόπελο έχεις μπροστά σου και να επανακάμψεις δριμύτερος.

NBAer, θέλω να ελπίζω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα τόσο μεγάλο που να μην μπορεί να λυθεί ποτέ (ευτυχώς που δεν έχει να κάνει με λόγους υγείας, όπως είπες) κι ότι θα τα ξαναπούμε κάποτε, κι ας μην είναι γνωστό το πότε.

NBAer δεν γινονται αυτα τα πραγματα.Ρε συ πες τωρα οτι ειναι πλακα.Εισαι ενα ανωτατο στελεχος στηην παρεα και δε μπορουμε να σε χασουμε.Θα σε θυμομαστε παντα και δεν θα φυγεις ποτε απο το μυαλο μας.

Ο NBAer έχει γράψει τη δική του ιστορία στο φόρουμ. Δεν ξέρω αν και πόσο θα του λείψει (που κάτι μου λέει ότι θα του λείψει) αλλά σίγουρα θα μας λείψει αυτός. NBAer, αν και στα είπα, θέλω να σου ευχηθώ και από εδώ τα καλύτερα και εύχομαι να επανέλθεις το συντομότερο δυνατό...

Θα σε περιμένουμε φίλε...

...τότε θα είναι ακόμη πιο ωραία...

Ελπίζω να περάσεις ανώδυνα και σύντομα αυτό το ενδιάμεσο διάστημα...

Φιλε ΝΒΑερ, προφανως τα δικα μου λογια ισως να μην εχουν σημασια μπροστα σε αυτα που ειπαν τα παιδια με τα οποια γνωριζεστε και πιο πολυ καιρο, απλα θα ηθελα να πω και γω κατι...

Απο τον λιγο καιρο που ειμαι στην παρεα σας, εχω σχηματισει την καλυτερη δυνατη γνωμη για σενα.
Ολα τα πραγματα ξεπερνιουνται στη ζωη, εαν υπαρχει υγεια. Τυχη και υψιστη δυναμη μπορει να υπαρχουν (μπορει και οχι), αλλα πρωτα απο ολα και ολους υπαρχει ο εαυτος μας. Μην περιμενεις λοιπον να φτιαξουν τα πραγματα για να ξαναποσταρεις. Ισα ισα, θα πρεπει να χρησιμοποιησεις το φορουμ (αλλα και τοσα αλλα πραγματα γυρω σου) για να νοιωσεις καλυτερα.
Τα ξαναλεμε! (ειμαι σιγουρος)

ΥΓ: Συγχωρεσε με εαν ειναι τελειως αστοχα αυτα που ειπα... Δεν μπορω να ξερω την κατασταση...

Ελπιζω καποια στιγμη να τα ξαναπουμε ! Υπηρξες ενα σημαντικοτατο μελος αυτου του φορουμ.

Σου ευχομαι να ξεπερασεις το οποιο προβλημα !
Τα λεμε.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

αντε ωρε flash συγχαρητηρια.
επιτελους γιατι σε επρηξαν αυτο το καλοκαιρι.

Για μια στιγμή νόμιζα πως έλεγες "επιτέλους" που φεύγει ο NBAer .


Συγχαρητήρια .
Είμαι σίγουρος πως το άξιζες και ακόμη σιγουρότερος πως θα δικαιώσεις την επιλογή τους.

Καλή αρχή.

ελπιζω οταν θα με παρουν στο berkeley να σε εχω καθηγητη
Παρε τους τα σωβρακα

Να 'στε καλά παίδες, σας ευχαριστώ. Επιφυλάσσομαι για δεύτερο γύρο "τηνιακού" κεράσματος.

Δεν ξέρω ακριβώς τι έγινε αλλά συγχαρητήρια φίλτατε flash...

Να πω εγώ τον πόνο μου τώρα;

Το θυμάσαι καταπληκτικέ admin το project που έκανα...ναι αυτό με το cms...
Επίσης θυμασαι τι λειτουργικό έχω στο pc... αν όχι...έχω (είχα) vista

Ε σήμερα μετά από δύο συνεχόμενες μπλε οθόνες (δλδ...μπλε οθόνη...restart...μπλε οθόνη) μου γύρισε το κεφάλι και λέω...δεν πάει άλλο....θα κάνω φορμάτ... κοιτάζω να δω τι θα κρατησω...δεν βλέπω κατι...οπότε κάνω restart και βάζω xp...μέχρι εδώ καλά...

Το πρόβλημα ποιο ήταν; Ότι στον δίσκο που έκανα format...είχα εγκαταστήσει το wamp...και μέσα στο wamp...ήταν όλο το project μου...και όχι...δεν το είχα κάνει backup...(εκτός από μία έκδοση πολύ παλιά...κάτι είναι κι αυτό θα μου πεις)

Το θετικό είναι ότι πλέον ξέρω δυο πράγματα και δεν θα πηγαίνω σαν τυφλός οπότε λογικά με φουλ ρυθμούς σε 2-3 μέρες θα έχω τελειώσει...

Ρε are you serious?

Το serious μάλλον δεν είναι η σωστή λέξη... "stupid" έπρεπε να γράψεις

Συμβαίνει σε όλους...απλά είναι κρίμα ο κόπος.

Κουράγιο ρε,αλλά κάνε εναν κοπο να το ανακτήσεις με ανάλογα προγράμματα.. Αν δεν εχεις εγκαταστήσει πολλα δεδομένα στον σκληρό σου, αξίζει να προσπαθήσεις,εχεις πολλές πιθανότητες.


Φλας, συγχαρητήρια αγόρι μου, ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΑΕΙ.

Και στα δικά μας.

Πολλα συγχαρητηρια Γιαννη..Παντα επιτυχιες!!!!

Ευχαριστώ sihaina και συνγιάννηδες!

Κεφ, με απογοητεύει λιγάκι που δεν μου είπες : "Flash, βγάλτην έξω αγόρι μου !!!"
Άντε τυχερέ πλέον θα μπορείς να πεις και στον Ινδό ταξιτζή σε ποια διεύθυνση να σε πάει όταν με το καλό ανέβεις

Συγχαρητήρια Flash! Και εις ανώτερα!

Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς κατάφερες Γιάννη, αλλά όπως και να 'χει συγχαρητήρια και εις ανώτερα!!

Ρε παιδιά με συγκινείτε... Τι να πω εκτός από ευχαριστώ και καλή επιτυχία σε όλους τους στόχους σας

Συγχαρητήρια και από μένα!! Δεν είμαι σίγουρος για τι πράγμα μιλάμε αλλά έχω μια ιδέα από τις συζητήσεις!

Σε ευχαριστώ. Καλή δύναμη να έχεις με ότι παλεύεις.

Edit: και σένα σε ευχαριστώ κουφάλα νεκροθάφτη
Είσαι και redeemed πλέον.

Flash συγχαρητήρια και από μένα για την επίτευξη του στόχου σου. Ελπίζω εκεί που θα πας να κάνεις πάταγο

Εχώ θα δώσω συγχαρητήρια στους άλλους... Αυτοί έκαναν τη σωστή επιλογή...

Γιάννη συγχαρητήρια ρε! Keep Walking...

Δε θα σε αφήσουμε σε ησυχία...

Ρε θα με τρελάνετε τελείως !!! Ούτε πατέρας να γίνομουνα με τόσο συγχαρητήρια (καλοδεχούμενα πάντα )!!! Άντε συνεχίστε να φτάσω rank= champ μόνο με τις αποκρίσεις μου

Να 'στε καλά μικρέ Ροδίτη και τρελοσαλονικιέ. Τα καλύτερα και για σας.

την καταρα μου να εχει ο διπλανος , ο οποιος κανει μπαρμπεκιου και μου εχει γανωσει το ρινικό μου συστημα.
σταδιαλα

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ Flash!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Και εις ανώτερα εύχομαι, αν και τα ανώτερα δεν είναι και πολλά
Καλή έρευνα εύχομαι και καλά κουράγια

Ελπίζω την επόμενη φορά που θα κατέβεις Ελλάδα να συνεχίσεις να μας μιλάς

Και πάλι συγχαρητήρια,
χάρηκα πραγματικά πολύ

Πραγματικα δεν ξερω για ποιο λογο σου ευχομαι ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ [αν θες μας εξηγεις εσυ ή καποιο αλλο μελος] !!
παντως, στα ευχομαι ολοψυχα !!


ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

Συγχαρητήρια κι από εμένα, αν και έμαθα λίγο καθυστερημένα τα συμβάντα.
ΥΓ. Δεν γράφω άλλα αυτή τη στιγμή όμως, γιατί μόλις είχαμε ένα σεισμό εδώ στη Θεσ/νίκη, πιστεύω γύρω στα 5 R.

http://www.emsc-csem.org/index.php?page=cu...etail&id=104003

αρκετα επιφανειακος

Ε να μην ευχηθω κ εγω???
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ .
Ευχομαι να πετυχεις τους στοχους που εχεισ θεσει....
Αν κ φυσικα ΟΥΤΕ κ εγω γνωριζω κατι

Επειδη το βλεπω τι θα αρχισει να γινεται στα ΜΜΜ και ειδικα στα καναλια μετα απ' αυτο...
ΕΛΕΟΣ με τους σεισμους. Βαρεθηκα να ακουω συζητησεις επι συζητησεων καθε φορα που γινεται ενας.
Αφου να τον προβλεψουν δε μπορουν, να τον αποτρεψουν (αυτο κι αν) δε μπορουν, ε, τι σκατα θεματα βρισκουν και μιλανε μεταξυ τους; Να πεις οτι προσπαθουν να ενημερωσουν τον κοσμο να φυλαχτει, παει στο καλο. Με τοση ενημερωση θα ειχαμε γινει ολοι σεισμολογοι, αλλα ουτε αυτο το βασικο δε φροντιζουν να κανουν.
Αντιθετως, ειναι λες και προσπαθουν να σπειρουν τον πανικο απλα για να εχουν ενα βαρυγδουπο τιτλο στο δελτιο. Θα το κανουν θεμα παλι αυριο ή εστω στον επομενο σεισμο λες και εκεινη τη μερα ανακαλυπτουν οτι ζουν σε σεισμογενη χωρα...
Εγινε σεισμος, τελος, καθυστερημενοι.

Αν και μικρός, ταρακούνησε αρκετά... και φάνηκε για μεγαλύτερος... Αφού πλέον δε στοιχηματίζαμε στο πόκερ, αλλά στο πόσα ρίχτερ ήταν...

(μάλλον είναι ώρα για ύπνο... καλές παλιές εποχές... kbl)

πφφφ ,τεστ ενα δυο , ενα δυο (μικροφωνισμος )
εχω να κανω μια δηλωση.
Ο Διας μαμιεται ασυστολα
Ευχαριστω

(μικροφωνισμος)

Ρε δεν υπάρχουν λέμε... ξεστραβωθείτε βρεεεε...

“Γυναίκααααα!” φώναξε ο Βουλγαράκης απ’ το σαλόνι
“Ναι, άντρα μου!” απάντησε η γυναίκα του απ’ την κουζίνα
“Γυναίκα, έχω εδώ έναν ηγούμενο στο τηλέφωνο που θέλει να του μεταβιβάσεις ένα ακίνητο του δημοσίου αξίας έντεκα εκατομμυρίων ευρώ. Τι να του πω;”
“Τώρα, άντρα μου; Μαγειρεύω!”
“Ρε γυναίκα!!!” φώναξε ο Βουλγαράκης. “Πότε θα χειραφετηθείς επιτέλους;;; Έλα να μιλήσεις στον άνθρωπο. Τον στέλνει ο μπαμπάς σου!”
“Μα δεν μπορώ βρε κύρη μου! Θα μου καούν οι μελιτζάνες!”
“ΓΥΝΑΙΚΑ!!!” έβαλε τις φωνές ο Βουλγαράκης. “ΆΚΟΥ ΝΑ ΔΕΙΣ! ΣΕ ΔΙΑΤΑΖΩ!!! ΈΛΑ ΕΔΩ ΤΩΡΑ!!!”

“έτσι… έτσι…” ακούστηκε η φωνή του ηγούμενου απ’ το ακουστικό.

“Ουμγφχχ…. Καλά…” είπε η γυναίκα του Βουλγαράκη και πήρε το τηλέφωνο.
“Παρακαλώ;” είπε ευγενικά
“Ναι, γεια σας!” είπε ο ηγούμενος. “Θα ήθελα να με βοηθήσετε να κλέψω δημόσια περιουσία με νόμιμο τρόπο, μπορείτε;”
“Μμμμμ… δεν ξέρω… Είναι ηθικό;;;”
“Μα και βέβαια είναι ηθικό τέκνον μου! Που ζούμε; Στον μεσαίωνα;” είπε ο ηγούμενος.
Η Βουλγαράκενα γύρισε και κοίταξε τον άντρα της αμήχανα. Εκείνος της έγνεψε καταφατικά και της χαμογέλασε. “Είναι για τα παιδιά…” της ψιθύρισε.

Η γυναίκα φάνηκε να αμφιταλαντεύεται λίγο, αλλά στο τέλος είπε: “Α, εμ… άμα είναι έτσι… εντάξει…”

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση της και ένα χέρι της κολάσεως βγήκε από το ακουστικό, την γράπωσε απ’ τα μαλλιά και την ρούφηξε όλη μέσα στο τηλέφωνο.

“ΑΑΑΑΑΑααααααα……….” ακούστηκε η φωνή της, καθώς χανότανε μέσα στα καλώδια.

“ΓΥΝΑΙΚΑ!!!” έβαλε τις φωνές ο Βουλγαράκης και έπιασε το ακουστικό με τα δυό του χέρια. “ΠΟΥ ΠΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑ;;;”

“Κλείσε το μάαααατιιιιιι…” ακούστηκε μια απόμακρη φωνή από το βάθος του ακουστικού.
Ο Βουλγαράκης έμεινε ακίνητος έτσι για μερικές στιγμές. “Το μάτι;” σκέφτηκε.
“ΤΟ ΔΕΞΙ Ή ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟΟΟΟΟ;;;;” φώναξε…

Αλλά απάντηση δεν πήρε…

http://panosz.wordpress.com/2008/09/09/thanasimos-3/

Salonica I'm coming back once again..!!

Νοτη ξερεις τα κλασσικα..θα προσπαθησω να σε αποφυγω..

Έτσι, έτσι... να προσπαθήσουμε να μην τα πούμε...

Πότε ανεβαίνεις;

Κι εγώ ανεβαίνω Σαλόνικα στις 25/10 (νομίζω) για 4-5 μερούλες. Νότη κανόνισε το πρόγραμμά σου...

Πες μου όμως σύντομα ακριβείς μέρες και ώρες γιατί όπως βλέπεις είμαι πολύ busy αυτό τον καιρό...

Με το καλό να' ρθετε guys!

ΧΕΙΜΕΡΙΑ ΝΑΡΚΗ''ΣΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΘΛΙΨΗΣ''



----ΣΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΘΛΙΨΗΣ--
στα ιχνη του ανεμου μια ματαιη περιπλανηση
σε στειρους κοσμους σε μονοπατια αφανισμου.

ακουω απο μακρια τυμπανα πολεμου
σε ρυθμους παρανοιας σε μια ακαθεκτη πορεια
γιναμε ολοι δημιοι και η απειλη μας πλησιαζει
ζουμε στην σιωπη της αιωνιας ληθης.

βλεπω με τα ματια της ψυχης γυμνη την απειλη ολοενα να πλησιαζει,
οι ανθρωποι ρυθμισμενες μηχανες και στις φλεβες να κυλαει απληστια,
ο αερας που αναπνεουμε μυρωδια παστεριωμενου θανατου,
που αφθονα προσφερει ο συγχρονος πολιτισμος.

---ΧΕΙΜΕΡΙΑ ΝΑΡΚΗ---
πισω απο τοιχους,πισω απο οθονες
πισω απο μια αδεια,ανυπαρκτη ζωη
πισω απο μασκες,μες την παρανοια
πισω απο την ψευδαισθηση,μιας ψευτικης φυγης
πισω απο σαπια,ευνουχισμενα ονειρα
πισω απο ηχους,που δεν σπανε την σιωπη.

περιφερονται ασταματητα φιγουρες μοναξιας
ανικανες να νιωσουν να αισθανθουν και να αντιδρασουν
η χειμερια ναρκη εδω ειναι αιωνια
και ο κυκλος της απαθειας παραμενει ζωντανος.

διαβαζοντας τις σταχτες που εχουν απομεινει
στο περασμα του αδιστακτου στυγνου πολιτισμου
αφανισε για παντα τα ιχνη της ζωης
κλειστηκαν οι ανθρωποι στα απορθητα κλουβια τους
θαψανε σε ταφους ονειρα και ελπιδες
κλειδωσαν για παντα το στειρο τους μυαλο.

---ΙΔΙΟ ΤΕΛΟΣ---
απ'τα διχτυα της παρανοιας να φυγω προσπαθω
μα σαν νεος Γολγοθας απλωνεται μπροστα μου
διπλα μου ο χρονος σαν αγριος τιμωρος
τα λαθη μου μετραει στενευοντας τα ορια.

κουραστηκα...
στον ιδιο εφιαλτη να πλανιεμαι

το βλεμμα μου καρφωνω σε προσωπα πολλα
ψαχνοντας δυο ματια να λενε την αληθεια
το ειναι μου παταω ματωνω γονατιζω
στο τελος παλι μονος μου παλευω..

Η Απάντηση στα τρία ποιό πάνω τραγούδια είναι τα δύο επόμενα.
---ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ---
καθε μερα,καθε ωρα
την ανοιξη γυρευω
κοιταω τον ηλιο,τρεχω μπροστα
το αδυνατο ν'αγγιξω.

Δε θυσιαζω τ'ονειρα μου,
δε γονατιζω σ'ενα ψεμα.

Διχως φοβους,με οπλα το παθος
τη διψα για ζωη,
θελω να δω,παλευω να γινουν
τα ονειρα μου εφιαλτες τους.

Και σαν νιογεννητο παιδι,
αγκαλιαζω την ελπιδα.

Θελω να καψω αυτον τον κοσμο
και στις σταχτες του απανω να χτισω ενα νεο,
οπου συννεφα γκριζα δεν θα κρυβουν τον ηλιο,
ενας κοσμος αγαπης,χαρας κι αρμονιας,
διχως θυματα αθωα,διχως πονο,
στην μεγαλη αγκαλια της μητερας γης.


----ΝΙΩΣΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ---
γονατισμενος και αδυναμος θα εισαι παλι αποψε
σερνοντας τον πονο σου στους δρομους της σιωπης
σε καποια γωνια θα ξερνας τα ονειρα σου
και το μονο που θα νιωθεις μοναξια κι αηδια.

νιωσε την δυναμη σου,που'χεις μεσα σου βαθεια

απο αυτον τον ληθαργο πρεπει να ξυπνησεις
κανοντας τον πονο σου αγρια ουρλιαχτα
ενωσε το χερι σου μαζι με το δικο μου
και γκρεμισε τα τειχη της μιζεριας.

Τετάρτη, 1 Αύγουστος 2007
Η θλίψη των ανθρώπων

Έχω σχηματίσει την εντύπωση ότι ορισμένοι άνθρωποι έχουν τη τάση να είναι θλιμμένοι. Να παρουσιάζουν τον εαυτό τους σαν να έχει συνεχώς προβλήματα, να βρίσκεται συνεχώς σε ένα τέλμα, αιώνια θλίψη. Έχω επίσης καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μάλλον τους αρέσει αυτό το πράγμα. Θέλω να πω πως είναι όμορφο να αισθάνεσαι πολύ έντονα πράγματα. Και η θλίψη είναι έντονο συναίσθημα, οπότε μερικοί αυθυποβάλλονται έτσι ώστε να ζουν, ή να νομίζουν πως ζουν δύσκολες, ανυπέρβλητες καταστάσεις. Για να μην αναφέρω πως το θλιμμένο πρόσωπο ορισμένων είναι πολύ όμορφο. Ίσως, πάλι, κάποτε να τους έτυχε μια αναποδιά, κι από τότε να βρίσκουν προβλήματα μπροστά τους συνεχώς.

Τους ξέρω καλά αυτούς τους ανθρώπους γιατί μερικές φορές έχω τη τάση να γίνομαι ένας από αυτούς. Αλλά μετα επανέρχομαι. Γιατί; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δε μ αφήνουν να σπαταλάω τη ζωή μου έτσι (κι αν δεν υπάρχουν ψάχνω να τους βρω), αλλά κι επειδή δεν αξίζει το κόπο! Ακόμα και οι πραγματικές δυσκολίες αντιμετωπίζονται πολύ πιο εύκολα και αποτελεσματικά με ένα χαμόγελο στα χείλη, παρά με ένα κόκκινο δάκρυ. Ας το καλοσκεφτούν κι αυτοί, στους οποίους απευθύνεται αυτή η παράγραφος.
Αφιερωμένο εξαιρετικά
Κάπου σε ένα blog του Γεράσιμου βρήκα αυτό.

Προς τον ανακριβέστατο φίλο μου.Θέλω να πιστεύω ότι όλα αυτά είναι ένας γρίφος από τα παιχνίδια του μυαλού που σου αρέσουν.Αν μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι είμαι διαθέσιμος.

.....

"Ha, ha, ha! You will be finding enjoyment in toothache next," you cry,
with a laugh.

"Well, even in toothache there is enjoyment," I answer. I had toothache
for a whole month and I know there is. In that case, of course,
people are not spiteful in silence, but moan; but they are not candid
moans, they are malignant moans, and the malignancy is the whole
point. The enjoyment of the sufferer finds expression in those moans; if
he did not feel enjoyment in them he would not moan. It is a good
example, gentlemen, and I will develop it. Those moans express in the
first place all the aimlessness of your pain, which is so humiliating to
your consciousness; the whole legal system of nature on which you spit
disdainfully, of course, but from which you suffer all the same while she
does not. They express the consciousness that you have no enemy to
punish, but that you have pain; the consciousness that in spite of all
possible Wagenheims you are in complete slavery to your teeth; that if
someone wishes it, your teeth will leave off aching, and if he does not,
they will go on aching another three months; and that finally if you are
still contumacious and still protest, all that is left you for your own
gratification is to thrash yourself or beat your wall with your fist as hard as
you can, and absolutely nothing more. Well, these mortal insults, these
jeers on the part of someone unknown, end at last in an enjoyment which
sometimes reaches the highest degree of voluptuousness. I ask you,
gentlemen, listen sometimes to the moans of an educated man of the
nineteenth century suffering from toothache, on the second or third day
of the attack, when he is beginning to moan, not as he moaned on the
first day, that is, not simply because he has toothache, not just as any
coarse peasant, but as a man affected by progress and European civilisation,
a man who is "divorced from the soil and the national elements," as
they express it now-a-days. His moans become nasty, disgustingly malignant,
and go on for whole days and nights. And of course he knows
himself that he is doing himself no sort of good with his moans; he knows
better than anyone that he is only lacerating and harassing himself and
others for nothing; he knows that even the audience before whom he is
making his efforts, and his whole family, listen to him with loathing, do
not put a ha'porth of faith in him, and inwardly understand that he might
moan differently, more simply, without trills and flourishes, and that he is
only amusing himself like that from ill-humour, from malignancy. Well,
in all these recognitions and disgraces it is that there lies a voluptuous
pleasure. As though he would say: "I am worrying you, I am lacerating
your hearts, I am keeping everyone in the house awake. Well, stay awake
then, you, too, feel every minute that I have toothache. I am not a hero
to you now, as I tried to seem before, but simply a nasty person, an
impostor. Well, so be it, then! I am very glad that you see through me. It
is nasty for you to hear my despicable moans: well, let it be nasty; here I
will let you have a nastier flourish in a minute. ..." You do not
understand even now, gentlemen? No, it seems our development and our
consciousness must go further to understand all the intricacies of this
pleasure. You laugh? Delighted. My jests, gentlemen, are of course in
bad taste, jerky, involved, lacking self-confidence. But of course that is
because I do not respect myself. Can a man of perception respect himself
at all?



V


Come, can a man who attempts to find enjoyment in the very feeling of
his own degradation possibly have a spark of respect for himself? I am not
saying this now from any mawkish kind of remorse. And, indeed, I could
never endure saying, "Forgive me, Papa, I won't do it again," not because
I am incapable of saying that--on the contrary, perhaps just because I
have been too capable of it, and in what a way, too. As though of design I
used to get into trouble in cases when I was not to blame in any way. That
was the nastiest part of it. At the same time I was genuinely touched and
penitent, I used to shed tears and, of course, deceived myself, though I
was not acting in the least and there was a sick feeling in my heart at the
time. ... For that one could not blame even the laws of nature, though
the laws of nature have continually all my life offended me more than
anything. It is loathsome to remember it all, but it was loathsome even
then. Of course, a minute or so later I would realise wrathfully that it was
all a lie, a revolting lie, an affected lie, that is, all this penitence, this
emotion, these vows of reform. You will ask why did I worry myself with
such antics: answer, because it was very dull to sit with one's hands
folded, and so one began cutting capers. That is really it. Observe
yourselves more carefully, gentlemen, then you will understand that it is
so. I invented adventures for myself and made up a life, so as at least to
live in some way. How many times it has happened to me--well, for
instance, to take offence simply on purpose, for nothing; and one knows
oneself, of course, that one is offended at nothing; that one is putting it
on, but yet one brings oneself at last to the point of being really offended.
All my life I have had an impulse to play such pranks, so that in the end I
could not control it in myself. Another time, twice, in fact, I tried hard to
be in love. I suffered, too, gentlemen, I assure you. In the depth of my
heart there was no faith in my suffering, only a faint stir of mockery, but
yet I did suffer, and in the real, orthodox way; I was jealous, beside myself
... and it was all from ENNUI, gentlemen, all from ENNUI; inertia overcame
me. You know the direct, legitimate fruit of consciousness is
inertia, that is, conscious sitting-with-the-hands-folded. I have referred
to this already. I repeat, I repeat with emphasis: all "direct" persons and
men of action are active just because they are stupid and limited. How
explain that? I will tell you: in consequence of their limitation they take
immediate and secondary causes for primary ones, and in that way
persuade themselves more quickly and easily than other people do that
they have found an infallible foundation for their activity, and their
minds are at ease and you know that is the chief thing. To begin to act,
you know, you must first have your mind completely at ease and no trace
of doubt left in it. Why, how am I, for example, to set my mind at rest?
Where are the primary causes on which I am to build? Where are my
foundations? Where am I to get them from? I exercise myself in reflection,
and consequently with me every primary cause at once draws after
itself another still more primary, and so on to infinity. That is just the
essence of every sort of consciousness and reflection. It must be a case of
the laws of nature again. What is the result of it in the end? Why, just the
same. Remember I spoke just now of vengeance. (I am sure you did not
take it in.) I said that a man revenges himself because he sees justice in it.
Therefore he has found a primary cause, that is, justice. And so he is at
rest on all sides, and consequently he carries out his revenge calmly and
successfully, being persuaded that he is doing a just and honest thing. But
I see no justice in it, I find no sort of virtue in it either, and consequently
if I attempt to revenge myself, it is only out of spite. Spite, of course,
might overcome everything, all my doubts, and so might serve quite
successfully in place of a primary cause, precisely because it is not a
cause. But what is to be done if I have not even spite (I began with that
just now, you know). In consequence again of those accursed laws of
consciousness, anger in me is subject to chemical disintegration. You
look into it, the object flies off into air, your reasons evaporate, the
criminal is not to be found, the wrong becomes not a wrong but a
phantom, something like the toothache, for which no one is to blame,
and consequently there is only the same outlet left again--that is, to beat
the wall as hard as you can. So you give it up with a wave of the hand
because you have not found a fundamental cause. And try letting yourself
be carried away by your feelings, blindly, without reflection, without a
primary cause, repelling consciousness at least for a time; hate or love, if
only not to sit with your hands folded. The day after tomorrow, at the
latest, you will begin despising yourself for having knowingly deceived
yourself. Result: a soap-bubble and inertia. Oh, gentlemen, do you
know, perhaps I consider myself an intelligent man, only because all my
life I have been able neither to begin nor to finish anything. Granted I am
a babbler, a harmless vexatious babbler, like all of us. But what is to be
done if the direct and sole vocation of every intelligent man is babble,
that is, the intentional pouring of water through a sieve?


.......

http://www.naftemporiki.gr/news/static/08/09/14/1562757.htm

Oμάδα ελλήνων χάκερ, με την ονομασία Ελληνική Ομάδα Ασφαλείας, έσπασε τα συστήματα ασφαλείας στο δίκτυο υπολογιστών του CERN και εισέβαλε στο δικτυακό του τόπο, την ώρα που οι πρώτες δέσμες σωματιδίων κυκλοφορούσαν στο εσωτερικό του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), όπως αποκαλύπτεται τώρα.

Οι δράστες, που δήλωσαν ότι δεν είχαν πρόθεση να κάνουν περαιτέρω ζημιά στο ιστορικό πείραμα, ανάρτησαν μήνυμα στα ελληνικά, με το οποίο προειδοποιούσαν για υφιστάμενα κενά στον τομέα της ασφάλειας, σύμφωνα με δημοσιεύματα των βρετανικών εφημερίδων Times και Daily Telegraph.

Οι χάκερ ειρωνεύονταν ως "σχολιαρόπαιδα, άσχετους και γραφικούς" τους τεχνικούς που είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια των υπολογιστών του CERN στη Γενεύη και διαβεβαίωναν τους επιστήμονες ότι ήθελαν απλώς να αναδείξουν το πρόβλημα ασφάλειας που υπάρχει και όχι να διαταράξουν το πείραμα. Όπως ισχυρίσθηκαν, απέκτησαν πρόσβαση στο σύστημα του CERN μέσω μιας ιστοσελίδας ανοικτής στους επιστήμονες, την προηγούμενη Τετάρτη, όταν ο Επιταχυντής πέρασε το πρώτο τεστ.

Η επίθεση των χάκερ έγινε σε ένα δημόσια προσβάσιμο site (cmsmon.cern.ch), που είναι ξεχωριστό από τα ζωτικά υπολογιστικά δίκτυα ελέγχου του πειράματος και το οποίο πλέον δεν λειτουργεί λόγω της επίθεσης. Οι χάκερ άλλαξαν με μια δική τους, που περιείχε το μήνυμά τους, την ιστοσελίδα που σχετίζεται με το πείραμα ενός από τους τέσσερις μεγάλους ανιχνευτές σωματιδίων του πειράματος, του CMS.

Ο εκπρόσωπος του CERN Τζέημς Γκίλις δήλωσε στους Times του Λονδίνου: "Δεν ξέρουμε ποιοι ήσαν, αλλά φαίνεται πως δεν έκαναν κάποια ζημιά. Φαίνεται να είναι άνθρωποι που ήθελαν να αναδείξουν ότι μπορεί κάποιος χάκερ να εισβάλει στο CERN". Πρόσθεσε ότι το CERN ανακάλυψε γρήγορα την παραβίαση και είπε ότι το Κέντρο διαθέτει πολλά επίπεδα δικτύου και ασφάλειας. Πάντως ένας τεχνικός πληροφορικής του CERN χαρακτήρισε την παραβίαση της ιστοσελίδας "τρομακτική εμπειρία".