Με αυτό το τουρνουά εισερχόμαστε στην "νέα εποχή", όπου τα εν λόγω τουρνουά δεν δίνουν καμία πρόκριση για μετέπειτα διοργανώσεις (Παγκόσμιο, Ολυμπιακούς) αλλά είναι εντελώς αυτόνομα. Κάτι που όπως θα δούμε, σε αντίθεση με τα σχέδια της ΦΙΜΠΑ, μάλλον τα υποβαθμίζει παρά τα αναβαθμίζει, με τους περισσότερους αστέρες (πχ όλη η ομάδα της Αυστραλίας, ο Μπλάτσε και άλλοι) να επιλέγουν την ξεκούραση, ενώ και οι ίδιοι οι προπονητές να θέλουν να δοκιμάσουν διαφορετικά πράγματα εν όψει των προκριματικών που έπονται.
Μια μικρή παρουσίαση των ομίλων και των ομάδων λοιπόν, με κάποιες ομάδες να είναι ερωτηματικά οι τελικές συνθέσεις αλλά και η δυναμικότητα.
Α ΟΜΙΛΟΣ
Ιράν: Το πείραμα Μπάουερμαν απέτυχε και πλέον το Ιράν επιστρέφει με ντόπιο προπονητή. Στην 12άδα τους αυτή τη στιγμή φαίνεται να βρίσκεται ο μεγάλος τους σταρ Haddadi, ενώ πριν λίγο καιρό είχε ανακοινωθεί ότι θα ξεκουραστεί. Θα δούμε τι θα ισχύσει τελικά, σίγουρα με αυτόν μέσα θα είναι ένα από τα φαβορί, παρόλο που τα βασικά γκαρντ της καλής περιόδου 2009-2015 έχουν πλέον αποσυρθεί και οι αντικαταστάτες τους δεν είναι όπως φαίνεται του ίδιου επιπέδου. Υπάρχει πάντως ο Kazemi στο 4 (draft του 2013), καθώς και ο Yakhchali στο 2 που πέρυσι στο Προολυμπιακό είχε προλάβει σε 2 ματς να έχει 10/17 τρίποντα.
Ιορδανία: Γνωστή και ως "Jordan"
. Τους είχαμε αντιμετωπίσει στο Προολυμπιακό του 2012, πλέον όμως είναι πολύ αλλαγμένοι και χαμηλότερης δυναμικότητας (ακόμα και για τα ασιατικά στάνταρ). Ο Zaid Abbas απουσιάζει, ο Osama Daghles είναι πλέον στο τιμόνι της ομάδας αντί για το παρκέ και η 12άδα αποτελείται κυρίως από νέα παιδιά. Υπάρχει πάντως και νατουραλιζέ, ο Kevin Ware ο οποίος με τη φανέλα του Louisville είχε συγκλονίσει με έναν ανατριχιαστικό τραυματισμό που είχε και που πριν λίγες μέρες υπέγραψε στον Φάρο Λάρισας!Ινδία: Δειλά δειλά η χώρα κάνει κάποια βήματα στο μπάσκετ (8η στο Πανασιατικό του 2015). Ατραξιόν φυσικά ο Satnam Singh (draft του Ντάλας), καλύτεροι παίχτες όμως της ομάδας με βάση προηγούμενες διοργανώσεις είναι άλλοι (Amritpal και Amjyot Sing, καθώς και ο Bhriguvanshi). Θεωρώ ότι μπορούν να επαναλάβουν την προηγούμενη επιτυχία της 8άδας, με δεδομένες τις απουσίες άλλων ομάδων.
Συρία: Απορίας άξιο το πώς έφτασε εδώ με βάση όλα αυτά που συμβαίνουν στην χώρα. Πιθανότατα από τις πιο αδύναμες ομάδες του τουρνουά. Υπάρχει πάντως ένας Σέρβος προπονητής και ένας Αμερικανός ψηλός (με κάθε επιφύλαξη το δεύτερο προς το παρόν). UPDATE: Τελικά νατουραλιζέ είναι ο 33χρονος Μαυροβούνιος Ivan Todorovic, ύψους 2.14
Β ΟΜΙΛΟΣ
Κίνα: Με πολλές απουσίες, αλλά προφανώς από τα φαβορί. Δεν υπάρχει Yi, όπως φυσικά δεν υπάρχει και κάποιος από αυτούς που δοκιμάζουν αυτό το καλοκαίρι την τύχη τους στο ΝΒΑ. Υπάρχει όμως νέος προπονητής (ο επί χρόνια παίχτης της ομάδας Du Feng), υπάρχει ανανέωση (όλοι κάτω των 30 ετών), ύψος (3 πάνω από 2.10), εμπειρία των περισσότερων από ένα πρωτάθλημα με καλές παραστάσεις σε σχέση με τους άλλους Ασιάτες, οπότε για τα ασιατικά στάνταρ είναι ένα από τα φαβορί. Να δούμε ατομικά ποιος θα ξεχωρίσει, πιθανότατα ο μαέστρος πλέον της ομάδας Ailun Guo (και στόχος(?) του Παναθηναϊκού κάποτε).
Φιλιππίνες: Χωρίς τον Blatche μετά από αρκετά χρόνια. Έχω πει βέβαια πολλές φορές για το πόσο δημοφιλές είναι το μπάσκετ στη χώρα, επομένως παίχτες υπάρχουν (αν και σε χαμηλότερα ύψη γενικά). Άλλη απουσία πάντως δεν βλέπω να υπάρχει (μάλιστα υπάρχει και νέος νατουραλιζέ, ο Christian Standhardinger, καμία σχέση βέβαια σε επίπεδο με τον Blatche), πιστεύω πως θα είναι δυνατή η ομάδα και σίγουρα ευχάριστη να την βλέπεις.
Κατάρ: Χωρίς τον Βασίλη Φραγκιά πλέον στον πάγκο, αλλά με εγχώριο προπονητή. Ως νατουραλιζέ εμφανίζεται ο 32χρονος Sammy Monroe, γενικά νομίζω πως είναι ομάδα με πολύ συγκεκριμένο ταβάνι. Τουλάχιστον δεν συμμετέχει στο τουρνουά κάποια από τις βασικές χώρες του πρόσφατου εμπάργκο, επομένως ευτυχώς δεν νομίζω να έχουμε τίποτα εξωαγωνιστικές "ομορφιές".
Ιράκ: Χωρίς ιδιαίτερη μπασκετική ιστορία. Κέντρο της ομάδας (φυσικά) ο νατουραλιζέ της, άλλος ένας γνωστός μας, καθώς πρόκειται για τον Kevin Galloway που έχει παίξει στον Απόλλωνα Πάτρας, και που χαρακτηριστικά σε προηγούμενες διοργανώσεις της εθνικής είχε περίπου 20 πόντους, 7 ριμπάουντ, 6 ασίστ μέσους όρους.
Γ ΟΜΙΛΟΣ
Νέα Ζηλανδία: Οι λατρεμένοι Tall Blacks, για πρώτη φορά σε Πανασιατικό. Και μεγαλύτερο "φτύσιμο" προς το τουρνουά δεν θα μπορούσε να υπάρξει (ή μπορεί, από τους Αυστραλούς), καθώς κατεβαίνουμε όχι απλά με τα δεύτερα αλλά με τα τρίτα μας. Δεν μιλάμε απλά για αναμενόμενες απουσίες (Adams, Penney κλπ) αλλά για κυριολεκτικά το 95% όσων αγωνίστηκαν με τα χρώματα της Εθνικής τα προηγούμενα 5 χρόνια. Ένα ολοκαίνουριο λοιπόν νεανικό ρόστερ (που βέβαια ούτε καν έχει τους περισσότερους του NCAA), το οποίο είναι σχεδόν αποκλειστικά επιλογή του κόουτς Henare, ο οποίος δηλώνει πως θέλει να χτίσει χαρακτήρα στα νέα παιδιά ενόψει των προκριματικών του Παγκοσμίου, όπου βέβαια εκεί θα εμφανιστούν και οι υπόλοιποι.
Κορέα: Η Νότιος
Δυστυχώς λόγω τν παρόμοιων ονομάτων των περισσότερων δεν μπορώ να σας πω στα σίγουρα για απουσίες κλπ. Είναι πάντως μία υπολογίσιμη δύναμη, που εάν είχε προλάβει να προχωρήσει η περίπτωση του Ricardo Ratliffe θα μπορούσε να πάει και στα μετάλλια. Δεν προχώρησε όμως (ίσως γίνει για τα προκριματικά), οπότε στόχος είναι να φτάσει στην 8άδα με όσο γίνεται καλύτερες συνθήκες για μετά.Λίβανος: Οι διοργανωτές και από τις ελάχιστες ομάδες που παίρνουν το τουρνουά πραγματικά στα σοβαρά. Προπονητής ο Ramunas Butautas, νατουραλιζέ σέντερ που αναμένεται να κυριαρχήσει στα ριμπάουντ (ο Norvelle Pelle από το ιταλικό πρωτάθλημα), αλλά πάνω από όλα η επιστροφή του μυθικού Fadi El Khatib, ο οποίος λατρεύεται ως θεός στη χώρα, στα 38 του χρόνια. Αν οι υπόλοιποι κάνουν το step-up (ακούγονται καλά λόγια για κάποιους), μπορούν να είναι στη ζώνη των μεταλλίων, έχοντας και το κοινό στο πλευρό τους.
Καζακστάν: Οι Καζάκοι (θα έκανα το απαραίτητο φωτο-αστείο αλλά βαριέμαι
) έχουν σίγουρα κάποια εμπειρία μέσω της Αστάνα που αγωνίζεται στην VTB (οι περισσότεροι δηλαδή). Δεν έχουν όμως ποιότητα καθώς όλοι έχουν συμπληρωματικούς ρόλους εκεί, και δεν έχουν και κάποιον νατουραλιζέ φέτος να βοηθήσει. Σίγουρα πάντως θα είναι μία "μοναδική" ομάδα για αυτό το τουρνουά, καθώς το στυλ τους δεν νομίζω ότι ταιριάζει ούτε με αυτό πχ των Απω-Ασιατικών ομάδων, ούτε με αυτό αυτών της Μέσης Ανατολής..Δ ΟΜΙΛΟΣ
Αυστραλία: Όπως και οι Νεοζηλανδοί για πρώτη φορά σε τέτοιο τουρνουά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν φέρνουν κάποιο επιπλέον star power με το ρόστερ που παρουσιάζουν. Από την περσινή ομάδα των Ολυμπιακών Αγώνων υπάρχει μόνο ο 37χρονος David Andersen, ενώ επιστρέφει ο γνωστός μας Brad Newley και ο 34χρονος Kickert! Το υπόλοιπο ρόστερ αποτελείται από παίχτες που παίζουν αποκλειστικά στο εγχώριο πρωτάθλημα, οι περισσότεροι εκ των οποίων χωρίς να θεωρούνται και σταρ. Ένας από αυτούς μάλιστα είναι και ο Jason Cadee, o οποίος πέρυσι έκανε ένα μικρό πέρασμα και από την... Κύμη.
Ιαπωνία: Απώτερος σκοπός η όσο γίνεται αξιοπρεπέστερη παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκυο το 2020. Με αυτό υπόψην, οι συμπαθείς Ιάπωνες έχουν εμπιστευτεί τα ηνία της ομάδας στον Αργεντινό Julio Lamas, πρώην προπονητή των Μανού, Σκόλα κλπ. Εδώ βέβαια τα πράγματα είναι κάπως χειρότερα, ειδικά με την απώλεια του Joji Takeuchi, πρώτου σκόρερ της ομάδας στο προηγούμενο Πανασιατικό. Υπάρχει πάντως βάθος, το πρωτάθλημά τους κάνει κάποια βήματα μπροστά (όλη η 12άδα αγωνίζεται εκεί), ενώ ένας από αυτούς είναι και ο Yuki Togashi, ύψους 1.70, ο οποίος προσπάθησε (ανεπιτυχώς βέβαια) και στην D-League για το ΝΒΑ.
Κινεζική Ταϊπέι: Είχε αφήσει θετικές εντυπώσεις πριν κάποια χρόνια(4οι το 2013), τώρα όμως είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Λείπει ο Quincy Davis, λείπουν και κάποιοι άλλοι έμπειροι παίχτες, επομένως υπάρχει απλώς ένα ρόστερ με διάφορους παίχτες που μοιάζουν τα επίθετά τους
Θα δούμε αν θα ξεχωρίσει κάποιος, σε μία ομάδα που φυσικά υπολείπεται σε ύψος και σουτάρει πολλά τρίποντα.Χονγκ Κονγκ: Επίσης χαμηλής δυναμικότητας, χωρίς να υπάρχει και η δικαιολογία των απουσιών. Υπάρχει ο ψηλός Duncan Reid των 2.05, όμως πρόκειται για την κοντύτερη ομάδα του τουρνουά, με μέσο όρο ύψους το... 1.88!!! Οπότε καταλαβαίνει κανείς τι θα δούμε.
)