Να με λοιπόν..
Με το LADA μου..!
Click to view attachmentΛοιπόν,για να λύσω την απορία του αγαπητού ντίζι,με το Λάντα 20ετίας μου,έχω αγγίξει τα 120 χλμ στην θρυλική ευθεία του αεροδρομίου της Νάξου!
Πέρα από αυτά θα ήθελα να πω 2 λόγια για το αυτοκίνητο αυτό..
Όποιος με βλέπει με αυτό το αυτοκίνητο έχει πάντα να μου πει ενα καλό λόγο για αυτό το αυτοκίνητο.Μια προσωπική εμπειρία που έζησε είτε με ένα δικό του Λάντα,είτε με το Λάντα ενός κολλητού του.
Επίθετα και γενικά χαρακτηρισμοί όπως "ιστορικό,γαμάτο,γερό,τρακτέρ,αξεπέραστο,
μοναδικό,δεν παθαίνει τπτ,τι μου θυμίζει ρε φίλε το θηρίο σου,κτλ" είναι στα χείλη όλων που σχολιάζουν.
Ιστορίες όπως να έχει βγει άνθρωπος ζωντανός μεσα από αυτό ένω έχει πέσει στο γκρεμό και το Λάντα να έχει παραμορφωθεί(Κάιζερ ξερεις εσύ για το άσπρο Λάντα στον γκρεμό προς Μουτσούνα) και μετά ο ίδιος και να πέρνει πάλι Λάντα είναι πέρα για πέρα αληθινές.!
Όσο για κάποιους που τολμούν να κοιτούν ειρωνικά προς το Λαντα,έχω να τους πω πως τους έχω γραμμένους στα παλιά γρανάζια του και πως το Λάντα είναι ίσως το μοναδικό αυτοκίνητο της ιστορίας που πραγματικά έχει ψυχή.
Επίσης είναι και ένα οικογενειακό κιμίλιο μιας και το αγόρασε ο παππούς μου το 1985,το 1993 το πήρε ο πατέρας μου για να καταλήξει στα χέρια μου το καλοκαίρι του 2004 και ακόμα αντέχει και θα αντεχει.
Φώτο ύστερα από εξόρμηση με το Λάντα με κολλητό μου και οδηγόντας σε λασπομένο χωματόδρομο γεμάτο λακούβες με 50 χλμ.:
Click to view attachmentClick to view attachmentΕγώ έχω απορία να μάθω τις επιδόσεις του dizzy vagon...