Ο αντιλογος ειναι παντα ευπροσδεκτος.. .Απο κει κ περα καταθετουμε αποψεις διυλισμενες απο αντικειμενικα κριτηρια(μεσοι οροι σε στατιστικες κατηγοριες,κατακτηση τιτλων,ταλεντο....),και υποκειμενικα(προσωπικες συμπαθειες κ προτιμησεις....).Η βαση πανω στην οποια στηριζεται η επιχειρηματολογια σου ειναι ορθη,ομως.....ειχα γραψει καποια πραγματα στο poll Iverson vs Kobe,και ειχα αναφερθει κ στον Χακιμ.Για να μην σε κουρασω,εκτος του τεραστιου κ χαρισματικου του ταλεντου,εκτος της εκδηλης συμπαθειας κ σεβασμου που του τρεφω,επιβραβευω τον Χακιμ κ για τον ''θριαμβο της θελησης'' που επεδειξε σ'ολη του την καριερα,εχοντας να ξεπερασει στερεοτυπικες αντιληψεις-προκαταληψεις,του τυπου ο ''Αφρικανος μεταναστης'',ο ''κοντος κ λεπτος για σεντερ'',ο ''μωαμεθανος''....Επισης στον Χολικ,ειχα αναπτυξει καποια πραγματα στο poll Σακ vs Χακιμ,εχοντας αναφερει την πιστη κ αφοσιωση που επεδειξε στους Ροκετς,οπως κ την τεραστια συμβολη του στο repeat,τον ηγετικο χαρακτηρα που επεδειξε κ την ηγετικη αυρα που μετεδωσε στους συμπαικτες του,οι οποιοι δεν ηταν κ το καλυτερο supporting cast που εχει υπαρξει ποτε,γυρω απο εναν η παραπανω σταρ(στην προκειμενη εναν),σε μια ομαδα που εκανε πρωταθλητισμο...Για μενα...the dream is simply unique...

Ε, αφού εγώ έκανα το topic, προφανώς θεωρώ ότι είναι σωστό, μιας και αυτό ουσιαστικά ζητάω.

Συνολικά, συζητιέται αν σημαντικότερη είναι η συνολική καριέρα ή η κορυφή της καριέρας του καθενός. Είναι ουσιαστικά δυο διαφορετικά θέματα, αν και πολλά ονόματα προφανώς είναι κοινά και στις 2 λίστες.
Γενικώς νομίζω ότι έχει σημασία η διάρκεια. Οι τραυματισμοί δυστυχώς είναι μέσα στο παιχνίδι και κρίνουν ακόμη και πρωταθλήματα, όπως και φυσικά υπάρχουν για μερικούς και λιγότερο εξωγενείς και περισσότερο προσωπικοί παράγοντες που επηρεάζουν καριέρες. Ο Ρόι Τάρπλεϊ στην κορυφή της καριέρας του μπορεί να ήταν καλύτερος, πχ, απ'το Ρόμπερτ Πάρις. Ο Ρίτσαρντσον πιο ταλαντούχος απ'το Λένι Ουίλκενς.
Ο Μπιλ Γουόλτον καλύτερος του Γιούιν. Αλλά συνήθως δεν αρκεί αυτό.

ΥΓ. Τώρα ξαναβλέπω τη λίστα που είχα κάνει πριν 2,5 χρόνια. Πλέον, έχω τον Καρίμ πιο πάνω απ'το Ράσελ και το Σακίλ πιο πάνω από τους Ρόμπερτσον-Γουεστ.

Μαζι σου για τον Χακιμ.Το ειπα και εγω οτι ηταν ο πιο χαρησματικος οπως και ο Σαμπσον που ηταν φαινομενο.Απλα προσπαθω οταν κρινω παιχτες που ειδηκα εχουν αποσυρθει να βαζω οσες πιο πολλες παραμετρους μπορω και να τους κρινω σε βαθος χρονου.Ειχα σε ενα τοπικ πει για τον Σαμπονις τον οποιο εχω ινδαλμα απο ευρωπαιους μπασκεμποληστες οτι ηταν το μεγαλυτερο ταλεντο αλλα οι τραυματησμοι δεν τον αφησαν να παει απο τα τελη της δεκαετιας του 80 στο ΝΒΑ και δεν εκανε την καριερα που θα μπορουσε να ειχε κανει.Ως αποτελεσμα θεωρω τον Νοβιτσκι ως τον κορυφαιο γιατι ηγειται μιας ομαδας ΝΒΑ εδω και χρονια και αγωνιζεται εδω και παρα κατι μια δεκαετια σε πολυ υψηλο επιπεδο.

jordan

chamberlain

japar

o'neil

magic

bird

duncan

hakeem

barkley

west

Δεν μπαινω στην διαδηκασια να πω τον κορυφαιο δυσκολευομαι το εχω ξαναπει αλλα στο μελλον ισως με επιβεβαιωσει αυτος που πηστευω "ο Εκλεκτος του Θεου".Θα πω μονο κατα την αποψη μου ποιοι δηκαιουντε τον τιτλο του κορυφαιου ολων των εποχων και μονο αυτους!
1.Ματζικ Τζονσον.Ο ανθρωπος "βλεπω γηπεδο" καλυτερα απο οποιονδηποτε και μαγος της πασας.
2.Γουιλ Τσαμπερλαιν.Ο παιχτης σταθμος στην ιστορια του μπασκετ.Οι αρηθμοι αξεπεραστοι,κυριαρχος,ηγετης και παραλληλα παρολο που πολλες φορες οι αρηθμοι δεν το εδειχναν παιχτης ομαδας.Επεσε πανω στους Σελτικς την δεκαετια του 60 και τους επαιζε σχεδον μονος του με τους Φιλαδελφια Γουοριορς.Οσα δαχτυλιδια εχει το αντιπαλο του δεος,ο Ρασσελ 11 τοσο δεν φτανει την κλαση του "the Stilt".Ξερω οτι καποιοι θα διαφωνησουν αλλα ο Τσαμπερλαιν ηταν μια κλαση πανω απο τον Ρασσελ.Μεγαλος παιχτης ο συγχωρεμενος και παρεξηγημενος Γολιαθ.(Επισης καλος τεχνιτης κατι που δεν αναφερεται συχνα.)
3.Μαικλ Τζορνταν.Ο πιο πολυδιαφησμενος απο ολους απο την μια δηκαιως(το αξιζε) απο την αλλη αδηκως(τι φταινε οι αλλοι οι πριν και οι μετα).Εκπληκτικος αθλητης μαεστρος των "αεροπλανηκων,αναποδων,κουφων"καλαθιων η οπως αλλιως θελετε πειτε τα(ευτυχως και υπαρχει ο Κομπι και ο Γουειντ να τα βλεπουμε και σημερα).Τρομερος αμυντικος,απαραμηλος επιθετικος(μαζι με τον Κομπι οι καλυτεροι ever ως προς τους τροπους που εχουν να βαζουν την μπαλα στο καλαθι.Βεβαια ειχαν και ενα δασκαλο που λεγοταν Ελτζιν Μπειλορ αλλα εγιναν καλυτεροι απο αυτον) παιχτης ηγετης που καθαριζε πολλα παιχνιδια στο τελος και αφησε εντονα το στηγμα του οταν αποχωρησε.Οι εμφανησεις του αναγκαζαν πολλες φορες τα αντιπαλα του δεοι Ματζικ και Μπερντ να υποκλεινονται(τους αναγκαζαν τα εξωπραγματικα για την δεκαετια του 80 αθλητικα προσοντα που ειχε γιατι μπασκετ ηξεραν πιο πολυ οι Ματζικ και Μπερντ).Ενας απηστευτος μπασκεμποληστας και πρωτος στις προτημησεις παγκοσμιως για τον συγκεκρημενο τιτλο του κορυφαιου.
4.Καριμ Αμπντουλ Τζαμπαρ.Ενας ακομα σεντερ που δηκαιουται τον τιτλο του κορυφαιου παιχτη ολων των εποχων.Διεπρεψε και σε ατομικο αλλα και σε ομαδικο επιπεδο.Πρωτος σε τιτλους MVP κανονικης περιοδου με 6 κατακτησεις και 6 φορες πρωταθλητης ΝΒΑ,πρωτος σκορερ σε συνολο ποντων στην ιστορια αφου αγωνηστηκε για 20 χρονια ο αθεοφοβος.Σημα κατατεθεν το περηφημο Σκαιχουκ που ηταν αδυνατον να κοπει.
5.Λαρρυ Μπερντ .Αν και δεν ειμαι τρελος φαν του αν επρεπε να βγαλω σε εναν το καπελο ειναι αυτος.Οι λογοι νομιζω ευνοητοι.Ενας μπασκεμποληστας Ηγετης με ολη την σημασια της λεξης με ανυπαρκτα αθλητικα προσοντα αλλα με ενα μυαλο "ξουραφι".Πανεξυπνος μπασκεμποληστας,σουτερ απο αλλον πλανητη νικητηρια καλαθια πολλα.Αυτο που μου αρεσε πιο πολυ στον Μπερντ ηταν η εκπληκτικη εφεση που ειχε στην πασα.Καποιοι το περνανε στο ντουκου επειδη ειχε αντιπαλο τον Ματζικ αλλα ειχε και ο Μπερντ φοβερη πασα.Μαζι με τον Λεμπρον οι καλυτεροι σμολ φοργουορντ πασερ της ιστοριας.Ιλαριους "Larry Legend" Μπερντ.Τεραστιος.
6.Οσκαρ Ρομπερτσον.Ο "Big O" εχει μεινει στην ιστορια ως ο μονο παιχτης που ειχε μεσο ορο τριπλ νταμπλ φιγκιουρ 30.8 ποντους,11.4 ασσιστ,12.5 ριμπαουντ ανα παιχνιδι(οπως ειχε πει το δυσκολο της υποθεσης ηταν τα ριμπαουντ).Το ενα μολις πρωταθλημα που εχει στην συλλογη του στο τελειωμα της καριερας του ισως να στοιχειωνει λιγο τον μυθο του αλλα οταν εχει καταφερει να κανει αριθμους τριπλ νταπλ μεσο ορο η κοντα σε αυτους οχι μονο για μια χρονια ειναι αξιος γιατι δεν το εχει κανει αλλος σε τετοιο βαθμο.
7.Σακιλ Ονιλ.Για μενα ειναι ο καλυτερος σεντερ στην μετα Τσαμπερλαιν-Τζαμπαρ εποχη,παιχτης που δεν ειχε την τεχνικη του Χακιμ και του Ρομπινσον αλλα ηταν πραγματικο θηριο δεν κοβοταν στο prime του.Προσωπικα δεν με ενδιαφερει αν δεν ειχε την τεχνικη των αλλων αλλα ειχε την ουσια και μια καριερα λαμπροτερη απο τους αλλους σεντερ των 90s.Μαζι με τον Τσαμπερλαιν οι πιο κυριαρχοι σεντερ στην ιστορια.Πρωταθλητης και ο λιγοτερο "εκτεθειμενος" σεντερ απο τους μετα Τσαμπερλαιν-Τζαμπαρ εποχη.Αντιθετα τους "καρφωνε"στην μαπα απο πητσηρικας.Μεγαλη προσωπικοτητα θα παρει και αυτος ψηφους για τον κορυφαιο ever.
8.Koμπι Μπραιντ.Δεν βλεπω τον λογο να μην μπει στην λιστα.Ειναι νομιζω πλεον καθαρα το δευτερο μεγαλυτερο γκαρντ στην ιστορια του ΝΒΑ καθως θεωρω οτι ξεπερασε το "εμβλημα" του ΝΒΑ τον Τζερι Γουεστ.Ειναι ο παιχτης που εχει συγκρηθει περισσοτερο απο καθε αλλον με τον Μαικλ Τζορνταν κυριως λογος της ομοιοτητας που εχουν στις κινησεις αν και ο Κομπι δειχνει να κρυβει και αλλους ασσους στο μανικι του.Υστερει σε καριερα απο τον Τζορνταν αλλα εχει μεγαλυτερο ταλεντο επιθετικα κατι που παραδεχτεικε και ο Φιλ τζακσον.Σε τιτλους δεν παει ασχημα 3 και 1 MVP κανονικης περιοδου.Δεν θα παρει ισως πολλους ψηφους (οπως και ο Οσκαρ Ρομπερτσον) γιατι υστερει σε καριερα αλλα το ταλεντο και η καριερα που εχει ακομα μπροστα του του επιτρεπουν να την μεγαλωσει.

Οπως βλεπετε δεν εβαλα παιχτες που συμπαθω αλλα παιχτες που το αξιζουν κατα την αποψη μου.Για παραδειγμα λατρευω τον Πιτ Μαραβιτς και τον Χακιμ Ολαζουον αλλα δεν τους εβαλα σε αυτην την λιστα.Βεβαια καποιοι θα διαφωνησετε αλλα η επιλογη για τον νουμερο 1 πρεπει να ειναι "αυστηρη".Μπορει και να ξεχασα και καποιους.....Κουραστηκα.
Τελος το εχω ξαναπει για μενα ο τελειος παιχτης ειναι ο Λεμπρον Τζειμς ομως για να μπει σε αυτην την λιστα πρεπει να εχει διαρκεια να παρει τιτλους και ατομικους και ομαδικους.Πηστευω οτι θα εξεληχθει στον κορυφαιο ολων των εποχων αλλα αυτο ειναι μονο προβλεψη μακροπροθεσμη και πρεπει την επομενη δεκαετια+ να το αποδειξει.

Eδω ειναι ενα ενδιαφερον αρθρο για το πως μπορει ενας οπαδος του Γουιλτ Τσαμπερλαιν η του Μπιλ Ρασσελ να θεωρει οτι αυτος ειναι ο κορυφαιος μπασκεμποληστας ολων των εποχων και οχι ο Τζορνταν.Εχει καλα επιχειρηματα:
http://nbahoopsonline.com/Articles/Wilt-Bill-Mike.html

Δεν θα βαλω 10αδα,απλως στην θεα μεγαλων ονοματων,θελω να αναφερω εναν,που ισως εχει ολα τα προσοντα να μπει στην τοπ 10αδα ever...
Ειναι ο Wade...
Τον αναφερω κυριως,ως θαυμα της φυσης...
Τα νουμερα του, για το υψος του,στην εποχη που ζουμε και στο επιπεδο που εχει φτασει το μπασκετ,ειναι εξωπραγματικα...
Αυτος και ο Lebron,ειναι αυτην την στιγμη οι καλυτεροι απο πλευρας αθλητικων προσοντων...
Πραγματικα μοιαζει και ειναι ασταματητος...
Να ειχε και λιγο τριποντο...

Για τον Λεμπρον οπως εχω πει πολλες φορες προσωπηκα δεν περημενω τιποτα λιγοτερο απο το να εξεληχθει στο κορυφαιο μπασκεμποληστα ολων των εποχων πραγμα το οποιο μονο σε 10+ χρονια θα μπορουμε να ξερουμε μιας και μια επιτυχια η μια αποτυχια σε ενα-δυο χρονια δεν λεει τιποτα αλλα το ταλεντο χρειαζεται συνδηασμο διαρκειας,συνεπειας,τιτλους ατομικους και ομαδηκους.Θεωρω οτι απο τους σημερηνους παιχτες ειναι ο μονος εχει τα φοντα να ξεπερασει τον Τζορνταν,τον Τσαμπερλαιν κ.α και να κατσει στο θρονο του κορυφαιου Ever.
Ο Γουειντ ειναι ενα φαινομενο που ομως δεν μπορω να πω οτι μπορει να εξεληχθει στον κορυφαιο ever δεν με πειθει για κατι τετοιο.Στο τοπ-10 ισως
Ο τελευταιοι που ειχαν τα φοντα κατα την αποψη μου για "Βest Ever" ειναι ο Σακ και ο Κομπι αλλα μαλλον χανουν το τραινο.
Αυτη ειναι διαφορα για μενα και στο Κομπι vs Λεμπρον.Μπορει ακομα ο Κομπι να θεωρειται απο αρκετους ο κορυφαιος παιχτης στον κοσμο η για αλλους ο Λεμπρον ο Γουειντ κ.τ.λ αλλα ο Λεμπρον εχει προδιαγραφες που ελαχηστοι παιχτες στην ιστορια του ΝΒΑ ειχαν.(δεν βαζω τον Τζορνταν μεσα)
Για το τριποντο δεν πειραζει και τοσο που λες pain of salvation.Ο Ματζικ εκανε καριερα και θεωρειται απο αρκετους ο "Greatest" χωρις να ηταν καλος σουτερ αλλα με την εξωπραγματικη εφεση στην πασα.

Υ.Γ Τo κειμενο παραπανω που αφορα τον Τζορνταν vs Τσαμπερλαιν vs Ρασσελ τον βρηκα κυριως για να δουμε ολοι οτι το μπασκετ δεν ειναι μονο Τζορνταν,Ματζικ και Μπερντ.(που σαφως και αυτοι οι τρεις μπορουν να θεωρηθουν οι κορυφαιοι ever)
Αγανακτω οταν ακουω ειδηκα στην Ελλαδα να συζηταν για κορυφαιους και να μην αναφερουν καν τον Τσαμπερλαιν η τον Οσκαρ Ρομπερτσον.Αυτο ξεκηναει απο τους δημοσιογραφους στην Ελλαδα βεβαια που πριν απο τα 80ς αγνοουν την υπαρξη του ΝΒΑ (πλην εξαιρετηκα ελαχηστων εξαιρεσεων) και παρολα αυτα νομιζουν οτι τα ξερουν ολα κιολας.

Απλως,αν ειχε και το τριποντο,θα ειχαμε ολοκληρωμενο πακετο....(ριμπαουντ,ασσιστ,ΚΟΨΙΜΑΤΑ...κτλ.)...
Δεν ειπα και εγω για τον κορυφαιο,αλλα μεσα στους μεγαλους...ο χρονος θα δειξει...
Ο Λεμπρον οντως εχει τα στοιχεια...


ΥΓ Μια σημειωση...στην μαχη Λεμπρον-Κομπε...περα απο τους τιτλους που εχουν και θα αποκτησουν,σαν μοναδες...αμφιταλαντευομαι(αναφέρομαι μονο σαν προτιμηση,οχι για θεση στην 10αδα)...ο "Βασιλιας" ειναι ωμη δυναμη...μερικες φορες σκεφτομαι πως ειναι αδικο για τους αλλους παιχτες ή οτι ειναι πολυ κοντες οι μπασκετες για αυτον...ο Κομπε ειναι καλλιτεχνης,πιο "μπασκετικος"...

Συμφωνω για τον Κομπι οτι ειναι πιο "χαρμα οφθαλμων" απο τον Λεμπρον αλλωστε εχω πει οτι τον θεωρω πιο χαρησματικο και απο τον Τζορνταν αλλα αυτο δεν του δηνει "τα κλειδια" να ειναι ο καλυτερος η να ξεπερασει τον Τζορνταν.
Ο Λεμπρον ειναι αλλη περηπτωση παιχτη.Ειναι ενας πιο "θηριωδης" Λεν Μπαιας με χειροτερο σουτ σε συνδιασμο διορατηκοτητας Οσκαρ Ρομπερτσον και μενοντας στον "αερα" ως πιο βαρυ κορμι σαν Ελτζιν Μπειλορ.

Eίναι παλιό το άρθρο βέβαια και στη γνήσια έκδοσή του ανήκει στον Wiltfan που είχες βρει πριν μερικές μέρες. Μερικά επιχειρήματα είναι όντως έγκυρα (π.χ, η έλλειψη συγκεκριμένων βραβείων), άλλα επιδέχονται συζήτησης. Το βέβαιο είναι ότι πρόκειται για άρθρο που δεν υπάρχουν πολλά όμοιά του (με όποια έννοια θέλετε).



Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι, καλώς εχόντων των πραγμάτων, ο ΛεΜπρον, ακόμη και χωρίς πολλούς ομαδικούς τίτλους, θα προσθέσει το όνομά του στη λίστα των κορυφαίων στην ιστορία. Ακόμη και με πολλούς τίτλους όμως, κατά τη γνώμη μου, μεταξύ των φιλάθλων με γνώσεις, το ζήτημα του κορυφαίου θα μείνει και πάλι ανοικτό. Ακόμη κι αν, πχ, κατακτήσει 7 πρωταθλήματα, όλο και κάποιοι θα βρεθούν να πουν ότι ο ΛεΜπρον δεν έχει το απόλυτο 100% επιτυχίας στους τελικούς ή ότι η ομάδα του δεν έκανε ποτέ 72 νίκες (αν υποθέσουμε ότι δε θα κάνει) ή ότι σε μερικούς "παλιούς" αγώνες της πλέι οφ καριέρας του είχε παιχνίδια με κακά ποσοστά ή πολλά λάθη (π.χ, πέρσι με τους Σέλτικς). Δε λέω ότι όλα τα επιχειρήματα θα έχουν αντίκρισμα, αλλά θεωρώ σίγουρο ότι δε θα γίνει ποτέ ομόφωνο σε επίπεδο χόκεϊ (με το Γουέιν Γκρέτσκι)-ούτε καν τώρα είναι τόσο ομόφωνο μεταξύ των γνωστών του αθλήματος.

Συμφωνω,αλλα μηπως αυτο που λες με τον Γουειν Γκρετσκι δεν ισχυει και με τον Τζορνταν στο μπασκετ?Ποσοι τον θεωρουν τον κορυφαιο ever ξεχνοντας τους αλλους?Να σου πω κατι NBAholic τον Τζορνταν των θεωρουσαν τον κορυφαιο ever απο το 1993 οπου σταματησε την πρωτη φορα πριν ξαναγυρησει.Αυτο δεν ηταν αδηκια απεναντι κυριως στο Τσαμπερλαιν?Γενικα ο Τζορνταν απολαμαβανει σαν Γουειν Γκρετσκι το "best ever" σε τρομερα μεγαλο βαθμο.

Από τα λίγα που γνωρίω για το χόκεϊ, ο Γκρέτσκι, ακόμη κι από μπασκετικούς, θεωρείται ίσως ο πιο κυρίαρχος για το σπορ του αθλητής στην ιστορία. Μπασκετικά, λένε ότι προσεγγίζει τις ομαδικές επιτυχίες του Τζόρνταν και τον αριθμό ρεκόρ του Γουιλτ. Αν μη τι άλλο, νομίζω ότι του αξίζει η πρωτιά.

Ναι, η πρωτιά του Τζόρνταν (μιλώντας πάντα για άθροισμα καριέρας) το '93 ήταν πολύ πρόωρη. Ας το σκεφτούμε ως εξής: Είχε παίξει μόλις 9 χρόνια (και συμπεριλαμβάνω το '86, που έχασε τα 4/5 της ρέγκιουλαρ σίζον). Πώς γίνεται να είχε ξεπεράσει, πχ, τον Τζαμπάρ, ο οποίος έπαιξε σε 20; Θα έπρεπε να πετυχαίνει κάθε σεζόν τα υπερδιπλάσια πράγματα σε σχέση με κάθε σεζόν του Καρίμ και κάτι τέτοιο ουσιαστικά δεν είναι δυνατόν.

Oυτε εγω ξερω πολλα απο ΝΗL(δεν με ενδιαφερει και σαν αθλημα) απλα το ονομα του το ειχα δει σε κατι λιστες παλια στους κορυφαιους του καθε αθληματος.
Ηταν προωρη αλλα ισχυε!Αδικα κατα την γνωμη μου.Οχι μονο τον Τζαμπαρ αλλα και τον Ματζικ τον Μπερντ,τον Γουιλτ.
Γενικως ποτε δεν καταλαβα γιατι οι περισσοτεροι οταν συγκρηναν τον Τζορνταν με τους αλλους "Greats" εψαχναν να βρουν μειονεκτηματα στους αλλους και στον Τζορνταν οχι.Ειναι και ενας λογος που βρηκα το παραπανω αρθρο.
Ο Τζορνταν το εχω ξαναπει μπορει να θεωρειται δηκαιως ο κορυφαιος ολων των εποχων αλλα διαφωνω στο βαθμο που παρουσιαζεται προς τα εξω.Τουλαχηστον θα επρεπε να υπηρχε ενα διλλημα οπως π.χ Τζορνταν η Τσαμπερλαιν σε μεγαλυτερο βαθμο εκτος Αμερικης.
Οι Αμερηκανοι(οι γνωστες οι οποιοι ευτυχως ειναι αρκετοι) οταν συγκρηνουν παιχτες δεν τους ενδιαφερει σε τι εποχη αγωνηστηκε ο καθε μεγαλος παιχτης αλλα το τι καταφερε στο prime του κατι επισης που πολλοι δεν το κοιταζουν και κραζουν την δεκετια του 60.
Mε βαση αυτο αν παραδειγμα ο Τσαμπερλαιν αγωνηζοταν την δεκαετια του 80 ποσοι αραγε θα μπορουσαν να πουν οτι ειναι καλυτερος ο Τζορνταν απο αυτον?Ενδεχομενως κανεις η σχεδον κανεις.Και επειδη καποιος μπορει να πει οτι ο Γουιλτ δεν θα εκανε τετοιους αρηθμους την δεκαετια του 80 εγω ειμαι σχεδον σιγουρος εστω και αν προκειται για εικασια οτι θα εκανε τα ιδια οργια σε λιγο μικροτερο βαθμο σε αρηθμους.

Δεν νομίζω ότι υφίσταται θέμα για τους "10 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών".

Από τα replies παρατήρησα ότι οι περισσότεροι έχουνε βάλει τους 10 θεαματικότερους παίκτες του ΝΒΑ όλων των εποχών , κάτι το οποίο δεν σημαίνει ότι το θέαμα συμβαδίζει πάντα με την προσφορά ενός παίκτη.

Μια λίστα με τους ~50 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών , 10 για κάθε θέση και όχι μόνο του ΝΒΑ , θα αντικατόπτριζε περισσότερο την πραγματικότητα.

Aν και για να συμπληρωσω κατα την δικη μου αποψη το εχω ξαναπει αλλωστε ο Τσαμπερλαιν μπορει να θεωρηθει ο κορυφαιος ολων των εποχων ο Ρασσελ οχι για μενα αλλα σιγουρα ανηκει στο τοπ-10 των κορυφαιων ever.Θα μπορουσα να δεχτω οτι ειναι ο κορυφαιος αμυντικος που εχει δει ποτε το μπασκετ αλλα οχι σαν κορυφαιος μπασκεμποληστας διοτι δεν ηταν ο Ρασσελ τετοιος παιχτης.Σιγουρα παντα ηθελε να νηκαει πηρε 11 δαχτυληδια απηστευτο κατορθωμα αλλα δεν εκανε την διαφορα ατομηκα οσο αλλοι "Greats".

Ο Τσάμπερλεν άλλαξε την ιστορία του μπάσκετ. Ηταν ο πρώτος ψηλός με αθλητικές ικανότητες. Η μαγική βραδιά της 2ας Μαρτίου του 1962, οπότε πέτυχε 100 πόντους ­ σκορ που πλέον δυσκολεύονται να πιάσουν οι σημερινές ομάδες ­ οδηγώντας τους Φιλαδέλφεια Γουόριορς στο 169-147 επί των δύσμοιρων Νιου Γιορκ Νικς, ήταν μόνο ένα από τα απίστευτα επιτεύγματά του. Την ίδια χρονιά τελείωσε με μέσο όρο πόντων πάνω από 50 και ανάγκασε τους υπευθύνους του ΝΒΑ να αναδιαμορφώσουν τους κανόνες του παιχνιδιού προκειμένου να μην παραμείνει τόσο άνιση η μάχη. Μεγάλωσαν τη ρακέτα για να τον κρατήσουν μακρύτερα από το καλάθι, απαγόρευσαν το κόψιμο στην κάθοδο της μπάλας και περιόρισαν τους τρόπους με τους οποίους εκτελούνται οι ελεύθερες βολές. Στην ιστορία των σπορ δεν υπάρχει άλλος αθλητής που να προκάλεσε μόνος του τόσες αλλαγές στους κανόνες.

Η αγωνιστική συνύπαρξη την ίδια εποχή με τον Μπιλ Ράσελ των Μπόστον Σέλτικς στην ουσία αποτελεί την ιδρυτική πράξη του ΝΒΑ με τη μορφή που έχει σήμερα. Πριν από τον Τσάμπερλεν και τον Ράσελ το ΝΒΑ ήταν μια ηρωική και άσημη διοργάνωση. Πάνω στην επική αντιπαλότητα των δύο μαύρων σέντερ φορ κτίστηκε και γιγαντώθηκε η πιο επιτυχημένη μεταπολεμική λίγκα. Από τη μία ήταν ο Ράσελ, ο καλός παντρεμένος μαύρος, χρυσός ολυμπιονίκης το 1960, ο παίκτης για τους συμπαίκτες του, αυτός που δεν έπαιρνε τη λάμψη από τους λευκούς συμπαίκτες του. Από την άλλη, ο Τσάμπερλεν, ο μαύρος εργένης από τη βιομηχανική Φιλαδέλφεια, ο οποίος εγκατέλειψε το κολέγιό του για να πάρει τα 65.000 δολάρια που του προσέφεραν οι Χάρλεμ Γκλόμπτροτερς, ο σόουμαν που έκανε τους λευκούς να μοιάζουν μηδενικά. Τη δεκαετία του '60 μονοπώλησαν το ενδιαφέρον και τους τίτλους, έστω και αν οι περισσότεροι πήγαν στον Ράσελ και τη μεγάλη ομάδα των Σέλτικς, τη μεγαλύτερη αθλητική δυναστεία του αιώνα μας. Το 1972, φορώντας μια κίτρινη κορδέλα στο ξυρισμένο κεφάλι του, κατέκτησε το πρωτάθλημα με τους Λος Αντζελες Λέικερς ­ το αποκορύφωμα μιας μεγάλης καριέρας. «Ο Γουίλτ κυριαρχούσε τόσο που έμοιαζε σχεδόν αστείο να βλέπεις άλλους παίκτες να προσπαθούν να παίξουν εναντίον του» θα πει χρόνια μετά ο συμπαίκτης του στο Λος Αντζελες Τζέρι Γουέστ. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι ο Τσάμπερλεν ήταν ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Ενα από τα στοιχεία που κράτησαν το όνομα του Γουίλτ συνέχεια στην επικαιρότητα από την ημέρα που αποφάσισε να εγκαταλείψει το μπάσκετ, ύστερα από μια καριέρα 14 ετών, ήταν και το ερώτημα για το αν πρόκειται για τον σπουδαιότερο μπασκετμπολίστα της ιστορίας.

Η μάχη με τον Τζόρνταν

Ο Λάρι Μπερντ των Σέλτικς υποστηρίζει ότι ο Τσάμπερλεν ήταν ο καλύτερος και όχι ο Μάικλ Τζόρνταν. Ο ίδιος ο Τσάμπερλεν είχε βρίσει έναν παλαιό παίκτη του ΝΒΑ, τον Μπιλ Γουόλτον, επειδή είχε πει στην τηλεόραση ότι ο Τζόρνταν ήταν ο καλύτερος. Μετά ο Τσάμπερλεν είχε ανασκευάσει, λέγοντας ότι «ο Τζόρνταν αξίζει όλους τους επαίνους που παίρνει», αλλά και είχε προσθέσει ότι «είναι τυχερός που ζει σε μια εποχή στην οποία οι ικανότητές του εκτιμούνται. Μερικοί παίκτες δεν εκτιμούνται. Εγώ; Θα έλεγα ότι βρίσκομαι σε αυτή την κατηγορία» είχε καταλήξει ο Τσάμπερλεν. Ολη του η ζωή ήταν μια τέτοια ανισότητα.


Aυτο ειναι ενα αρθρο που γραφτηκε πριν 10 περιπου χρονια στο ΒΗΜΑ απο τον Πανο Παπαδοπουλο,τον μοναδικο ισως ανθρωπο στην Ελλαδα που ειχε την καλοσυνη να γραψει ενα αρθρο για τον αδικημενο "Γολιαθ" του μπασκετ τον Γουιλτ Τσαμπερλαιν.
Πολλοι γνωριζουμε την δηλωση του Μπερντ προς τον Τζορνταν μετα τους 63 ποντους που εβαλε στο Μποστον Γκαρντεν οτι “God disguised as Michael Jordan.”
Ωστοσο ειναι σημαντικο αυτο το οποιο λεει απο πανω ο Λαρρυ Μπερντ οτι ο Γουιλτ ειναι ο κορυφαιος ολων των εποχων πραγμα που ποτε μα ποτε δεν αναφερεται ενω το αλλο quote προς τον Τζορνταν εχει χιλιοδιαβαστει και χιλιοειπωθει.
Το ποιος ειναι ο κορυφαιος ολων των εποχων ειναι θεμα προτιμησεων αποψεων και ορεξης να μαθουμε Ιστορια.
Παντα ο Τζορνταν θα εχει την μεριδα του Λεωντος(τουλαχιστον για μια δεκαετια ακομα) οχι βεβαια αδικα αλλα αλλο τοσο αδικα δεν την εχει ο Γουιλτ και κυριως αυτος.

Στην συνεχεια Χαρβι Πολακ ετων 87 στατιστικολογος της Φιλαδελφια.Εχει δει τους παντες και τα παντα ενω ειχε φιλικες σχεσεις με τον "Θρυλο" Γουιλτ Τσαμπερλαιν ο οποιος Γουιλτ οπως φαινεται παρακατω ελεγε για το ποσο αγουρος ηταν ο Τζορνταν οταν πρωτομπηκε στο ΝΒΑ (τα εχω πει εδω και καιρο και οτι ηταν καλυτερος ο Λεν Μπαιας στο Κολλεγιο) και οτι εκανε πολλα ντραιβ.Επισης αναφερει και οτι ποτε δεν σφυριζοταν βηματα στον Τζορνταν και επειδη πολλα παιδια στο φορουμ εχουν κανει κουβεντα για βηματα που δεν σφυριζονται στον Λεμπρον ο Τσαμπερλαιν ειχε πει στον Πολακ οτι το ιδιο συνεβαινε και με τον Τζορνταν οπως ειπα και πριν λιγο καιρο και εγω(ειχα πει οτι ολοι σταρ ειχαν αβαντες πριν λιγο καιρο) δεν θυμαμαι σε ποιο Τοπικ
ΝΒΑ.com

Αξιζει οποιος ενδιαφερεται να ακουει και να μαθαινει Ιστορια απο ανθρωπους οπως ο Πολακ που ειναι εστω και "αφανης ηρωας" αυτης!

NBA.com: You've been with the NBA since day 1, 1946-47. Who is the greatest player you ever saw?

Harvey Pollack: Wilt Chamberlain is without a doubt the greatest and the NBA record book proves it. Wilt holds records for a minimum of 130 different categories.

People forget who he is because fans today never saw him play. For instance, a triple-double-double -- there isn't anybody since Wilt did this in 1968 that has come close to getting 20 points, 20 rebounds and 20 assists in a game. No one has come close to Wilt's mark of 55 rebounds in a game. The closest someone got to Wilt's 100-point game was Kobe Bryant, who hit for 81.

Plus, name me a center who has led the league in assists like Wilt did in 1966-67? No one. Also, Wilt played every minute of every game in the 1961-62 season, including overtime, except one because he was thrown out of the game with three personal fouls.

That game was held in Los Angeles and Norm Drucker was the referee and he threw Wilt out with three technicals. The Lakers won the game by a point.

I was always curious why Wilt didn't play those seven minutes, which he would have played every minute of that '61-62 season, including overtimes.

So, sometime in the '80s, I looked it up and said 'Wait a minute, that's illegal.' So I wrote a letter to David Stern, NBA Commissioner and told him, 'I know you're interested in justice. When Wilt Chamberlain was thrown out of the game in 1962, three technicals were called and the Lakers made all three foul shots. You're already set a precedent in this category.'

The Commissioner wrote back and said great idea, we'll re-play the last seven minutes of the game, either before the All-Star Game or before the playoffs. All you have to do is get the players.

So, the first guy I called up was Wilt. Now remember, this is sometime in the mid-'80s, I said to him, 'As old as you are, you can still get up and down the court for seven minutes.' He said, "Harvey, do you really want me to do this? If you do, then I will."

Then I went around and I got everybody -- Paul Arizin, Tom Gola -- I got most of the guys but then some I couldn't find like Tom Meschery.

Then I called Jerry West and he said, "Is Wilt going to play?" I said yes, then he said, then I'll play.

I called him about a week later and Jerry said he talked to three, four guys who said they would play. But I never finished my mission in getting everyone. I was the PR Director of the Sixers at the time. But had I gotten everyone together for the last seven minutes, I would have made the Hall of Fame a lot sooner than 2002 (laughs).

A similar instance happened years later. In 1984, the Nets were playing the Sixers in Philadelphia and the officials called three technicals on Bernard King and head coach Kevin Loughery. The Nets protested because the rules state that the referees can only call two technicals on anybody and the other penalties have to come from the league.

So, they had to play the last seven minutes of that game before the next time both teams played again.

Incidentally, when they re-played the game from November to March, the two teams made a trade, so there were three guys on the Nets who were now on Philly and three guys on Philly who were on the Nets from when the first game was played. It was the only game in NBA history in which players were listed on both sides of an official box score. It's never happened since.

NBA.com: You were close to Wilt after he retired. How often would you talk to him?

Harvey Pollack: All the time. Wilt was big on stats. One time he called me up and said, "You know, Harvey, Michael Jordan can't hit a shot beyond 15 feet?"

I said, "How do you know that?"

He said to me, "Don't you watch the games?"

I said, "I don't watch stuff like that. How do you know?"

He said, "I watch it."

So, during the height of Michael's career, I got the play by play of the first 20 Bulls games and I checked the distance of every shot Jordan took during the season and sure enough, he was shooting under 40 percent from 15 feet back.

Then Wilt said, "Jordan doesn't take any shots from seven feet in, all of those shots are drives to the basket. He doesn't take five or six footers. He goes right to the hoop.'

I tried 20 more games and ended up looking at the entire season and got the same results. Wilt's analysis held up.

Wilt was a student of the game. People don't know that. He knew everything that was going on.

Another season, Wilt said that the refs never called any traveling violations on Jordan. Wilt was after Jordan for some reason. I checked the play by plays and Wilt was right. Jordan was called only for four traveling violations.

Whenever Wilt came out with a book, he always credited me with the stats. I'm referenced throughout his books.

NBA.com: The day of Wilt's 100-point game, did you have any idea he might set the single-game scoring record that night in Hersey, Pa.?

Harvey Pollack: I should have known Wilt was in for a special night. The owner, Eddie Gottlieb always brought the team up early for road games. This game was in Hershey and they took the bus up and they left early in case there was a traffic jam or something.

The team arrived a few hours before game time so the team went to the arcade to play some games. Wilt was challenging everybody, shooting down clay pigeons, racking up the pinball machines. I should have known big things were about to happen.

As the game progressed, I had no idea when Wilt's scoring was going to end. When Wilt was at the 60-point mark, I told Dave Zinkoff, the PA announcer, 'Why don't you call every point and field goal he makes from this point in. So, every basket Wilt scored, Zink would boom into the microphone -- "That's 63 for Wilt! That's 65!"-- as only Zink can deliver.

When Wilt was in the 90s, Hershey Arena was at a fever pitch, thanks to Zink. By the way, I had to tell Zink about every basket during the game because Zink was no student of the game. He was lucky if he could tell the difference between Bill Russell and John Havlicek on the floor. He had trouble identifying players. So, I always sat beside him. He would always ask me, 'Harvey, who did that, who did that?'

When Zink announced 100 points, everyone flew out of the stands. They couldn't contain their excitement. They all gathered around Wilt.

When the game started, there wasn't one photographer in the building. It was a meaningless regular-season game between the Knicks and the Sixers late in the season (March 2). Even the normal contingent of New York writers was depleted. Not every one made the trip to Hershey. Neither team could make any ground in the standings as a result of this game.

At halftime, word spread of Wilt's night and the photographers showed up after hearing Bill Campbell's radio broadcast of the game. So, when the second half got underway, there were a lot of photographers at Hershey Arena.

First thing I did after the game was make the boxscore up. Then I went into the dressing room to see what was going on and the photographers were standing around. I said, "What's the matter? Don't you guys want to take pictures of Wilt? The photographers said, 'Well, we just took pictures of him but nothing sensational.'

I said, 'Wait a minute, what happened here tonight?' They said, 'Wilt scored 100 points.' I said, 'Why don't you have something showing 100 on it and have him hold it.'

They said, 'What do you suggest?'

One of the photographers had a white pad of paper. So I grab the pen that was being used by the players who were signing the ball for Wilt and wrote '100' on the sheet of paper. The photographers then asked me, "Will Wilt do that?"

I said, "Don't worry about Wilt. He'll do it if I ask him."

Sure enough, The Associated Press photographer took the picture of Wilt holding the sheet of paper with '100' on it and shortly after it was transmitted all over the world.

That picture is in the Naismith Memorial Basketball Hall of Fame.

That particular night, I was covering the game for the AP, UP and The Philadelphia Inquirer, so I was the one who let the world know about Wilt's game. I had to go to the phone and call the AP and the UP first. During the game, I was sending an X copy, which is a detailed play by play of the game, to the Inquirer.

Then I had to write a completely new story that appeared on page 1 of The Inquirer. The byline didn't read Harvey Pollack. It read, Special to the Inquirer, but everyone knows that I wrote it.

The night Wilt scored 100 points was by far the busiest night of my 62 years in the NBA.

NBA.com: Who is your NBA All-Time Starting Five?

Harvey Pollack: Point Guard: Oscar Robertson --- Averaged a triple double for one season -- 1961-62 -- and the first five years of his career. No one is even close.

Shooting Guard: Michael Jordan -- Obviously, he was such a great scorer.

Small Forward: Julius Erving. This was a difficult choice but I'm picking Julius over Larry Bird. Julius was such a spectacular player, elevated the Sixers franchise and was such a dominant player in the ABA.

Power Forward: Elgin Baylor: Too few know how great of a player Elgin was. He was a beast on the boards and a heavy scorer throughout his career. It was a shame he retired he retired before the 1971-72 Lakers team won the NBA title.

Center: Wilt Chamberlain. There isn't any doubt how he dominated the game. I got a kick how Elliott Kalb wrote in his book that Shaquille O'Neal was the greatest player of all time. I told Elliott, "I don't believe you wrote this nonsense."

Head Coach: Red Auerbach. You have to give it to Red due to winning eight titles in succession. Even though he had talented players -- 15 guys that went to the Hall of Fame -- he still had to coach them and still had to keep their interest up to win each year. There are some great coaches in NBA history but no one did what Auerbach did.

Sixth Man: John Havlicek: The best Sixth Man I ever saw. Before he became a starter, he sparked the Celtics and everyone was wondering why Auerbach kept him on the bench. But the Celtics had so many great players and he had to wait his turn to start.

Προφανώς το άρθρο γράφηκε την επομένη του θανάτου του (κάπου έχω ένα δισέλιδο απόσπασμα από τα ΝΕΑ).

Μερικές δηλώσεις είναι ενδιαφέρουσες και δείχνουν πόσο υποκειμενικό είναι το κριτήριο για τον κορυφαίο. Ο Γουεστ έχει δώσει κατά καιρούς ψήφο εμπιστοσύνης και στο Γουιλτ και στον Τζόρνταν. Ο Γουόλτον άλλοτε δίνει την ψήφο του στον Τζόρνταν κι άλλοτε στον Τζαμπάρ (btw, γι' αυτό το "βρισίδι" που αναφέρεται θα ήθελα να μάθω καμιά λεπτομέρεια). Ο ίδιος ο Γουιλτ (που δεν ήταν ποτέ μετριόφρων βέβαια, όπως δεν ήταν ούτε ο Τζόρνταν) επίσης έχει πει τόσο επαίνους όσο και κακίες για τους μεγάλους διαχρονικούς του αντιπάλους.

Όσο για τη δήλωση του Μπερντ περί "Θεού", είναι προφανές ότι εννοούσε το τότε παρόν και δεν είχε κι άδικο. Αλλά προφανώς και δεν είχε να κάνει η δήλωση σε κάτι με το ποιος είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών.

Εγω να δεις ποσο θελω να μαθω τι ειχε πει στον Γουολτον.
Απο πανω ο γερο-Πολακ λεει ωραια πραγματα.............
Οντως το αρθρο ειναι μετα το θανατο του το 1999
Το quote του Μπερντ προς τον Τζορνταν περι "Θεου" μπορει να μην εχει να κανει για τον κορυφαιο ολων των εποχων αλλα οι Τζορνταν Φανς στις συγκρισεις το "πεταν" για να κοψουν τον βηχα σε καποιον Μπερντ φαν η καποιου αλλου Great φαν.

Τελικα θα προσπαθησω να βγαλω τους 10 κορυφαιους παιχτες με τυχαια σειρα:

Μπερντ@
Τζορνταν@
Ματζικ
Ρομπερτσον
Τζαμπαρ@
Τσαμπερλαιν@
Κομπι
Ντανκαν
Ρασσελ
Σακιλ


Επισημανσεις:
Με @ ειναι για τα δικα μου στανταρ οι 4 βασηκοτεροι υποψηφιοι για τον GOAT(Greatest of All Time)!
Η επιλογη του Κομπι ηρθε την τελευταια στιγμη μετα απο σκεψη αυτον(Κομπι) η τον Τζερι Γουεστ και απο την στιγμη που θεωρω οτι ο Κομπι πλεον εχει ξεπερασει το εμβλημα του ΝΒΑ και για μενα ειναι πλεον ξεκαθαρα ο δευτερος καλυτερος σουιτνγκ γκαρντ ολων των εποχων πισω μονο απο τον ΜJ πρεπει να ειναι στην 10αδα.
Ο Ντανκαν επισης δεν εχει τελειωσει την καριερα του αλλα για μενα ειναι ο κορυφαιος Παουερ Φοργουορντ ολων των εποχων και εχει διαγραψει μια μεγαλη καριερα και δικαιως βρισκεται στην 10αδα!

Εκτος 10αδας αφησα ενα απο τα πιο αγπημενα μου προσωπα τον Χακιμ αλλα δεν γινοταν αλλιως.
Επισης ποτε δεν καταλαβα απο που κι ως που ο Ειρβινγκ θεωρειται απο καποιους μεσα στους 10 κορυφαιους.Οχι βεβαια αλλο θεαμα και αλλο κανω διαφορα και χαραζω πορεια!

Αντικειμενικα τελειως επελεξα.ΔΕν ειμαι φαν σχεδων των μισων απο αυτους αλλα ξεχωριζω το τι μου αρεσει απο το ποιος ειναι καλυτερος και αφησε μεγαλυτερη εποχη!
Λατρευω για παραδειγμα τον Γκερβιν και τον Μπειλορ μπορω ομως να τους βαλω στην 10αδα?Οχι βεβαια!

Επειδη ψαχνοντας παντου, ειδα πως δεν εχει ανοιχτει καποιο poll για τον-τους κορυφαιο-ους ολων των εποχων,προτεινω να παρθει μια πρωτοβουλια προς αυτη τη κατευθυνση..
Διορθωστε με αν υπαρχει ηδη καποιο,αλλα δεν υπεπεσε στην αντιληψη μου..

Εννοεις για το νουμερο 1 ολων των εποχων?Η για τους 50-100 κορυφαιους?Για το 2ο υπαρχει Τοπικ λιγο κατω απο "το" του Ηall of fame.....

Κυριως για το Νο1..αλλα και για τη 1η 10αδα..
Ειδα οτι εχει προυπαρξει μια ''προεργασια'' απ τους NBAholic & sarounas..με τη προοπτικη να κατεληγε σε ενα poll,αν καταλαβα καλα.
Γι'αυτο πηρα το θαρρος για να αναθερμανω λιγο το ζητημα.