Επισκέφτηκα μία δερματολόγο. Γδύθηκα, με ακούμπησε, την ακούμπησα και το κάναμε.

Ντάξ'φρέσκο πράμα έχω.

Είδα πως έχασε ο παο απο την μπάμπεργκ και ένας εδω μέσα ανέβασε βίντεάκι του εαυτού του να αυτοκτονεί καταπίνοντας 2-3 κουτιά halls κόκκινες.

Η πλάκα είναι πως πριν λίγο κατάλαβα πως αύριο παίζει ο παο με την μπάμπεργκ

'spect for the Halls method!

Σημερινό επίσης. Είχα κάνει φασολάκια, τα οποία υπήρχαν και στο όνειρο.
Η μάνα μου είχε έρθει απρόσκλητη επίσκεψη στο διαμέρισμα που νοικιάζω, αν και στο όνειρο ήταν ένα 4άρι σε πολυκατοικία εύκολα. Κάποια στιγμήεδειχνε το σπίτι σε υποψήφιους αγοραστές και εγώ της φώναζα να μη βγει έξω γιατί θα δουν τις κουτσουλιές από τα περιστέρια.
Και μετά από λίγο της τα 'χωσα χοντρά όταν τη ρώτησα "πού είναι τα φασολάκια??????" και μου απάντησε ότι τα έχει βάλει στο ψυγείο!!! (Στην πραγματική ζωή είχα προγραμματίσει να τα αφήσω έξω το βράδυ, αφού τα έκανα αργά και δε θα πάθαιναν τίποτα μέχρι αύριο)

Εγώ απόψε θα κοιμηθώ και θα δω ότι ξέρω να φτιάχνω φασολάκια και αφού είναι όνειρο ας φτιάξω και προφιτερόλ για μετά (τσάμπα είναι) ,και όταν ξυπνήσω θα πάω να φτιάξω....τοστ















....άψητο.

Δεν ξέρω τι συμβαίνει τελευταία.Κάτι πρέπει να μου ρίχνουν στο γιαούρτι μου λίγο πριν κοιμηθώ...

Επαιζε λέει ο θρύλος τελικό ευρωλίγκας (δεύτερο σερί μετά τον περσινό) με την τσσκά και ήμουν σε ένα σταθμό του μετρό και το έβλεπα.Το σκηνικό ήταν:εγώ σε μια αποβάθρα και στην απέναντι να υπάρχει μια σουπερ ντούπερ 185 ιντσών τηλεόραση ξέρω γω που να παίζει τον αγώνα.Μαζί μου ήταν ο Γιάννης ο Κουράκης (ο δήμαρχος ηρακλείου κρήτης) και η Κατερίνα η Στανίση,όπου και οι τρεις καθόμασταν στις καρέκλες που έχουν στις αποβάθρες και βλέπαμε τον αγώνα αλλά με ύφος λές και ήμασταν οι επίσημοι του όλου σκηνικού.

Ξαφνικά πέφτει το ρεύμα,η Στανίση αρχίζει τις χριστοπαναγίες έναν άγνωστο εκεί γύρω που δεν πλήρωσε το τηλέφωνο(!!!-ασχετο αλλά δεν το έφτιαξα εγώ το σενάριο) και μετά απο κάποιο διάστημα πανικού και αγωνίας για το πόσο είναι το σκορ,έρχεται το ρεύμα μόνο που στη θέση της τσσκα ήταν η ρεαλ και στο τέλος της 3ης περιόδου χάναμε με 38-48.Κάποια στιγμή λίγα δευτερόλεπτα πριν τελειώσει το παιχνίδι έχει λέει ο αντιτς 2 βολές με εμάς να ήμαστε μπροστά με 88-87.Βάζει την πρώτη,χάνει τη δεύτερη και ο χάινς βάζει φόλοου με ταμπλό το 91-87.
Λίγο μετά βλέπω τον σον τον στόουνρουκ και μου λέει πως κέρδισαν(η σιένα) την ρεαλ στον ημιτελικό και αύριο παίζουμε μαζί.

τελευταιο που θυμαμαι ηταν οτι η ελλαδα ειχε παρει ξανα το euro-αδιευκρινιστης χρονιας- και εχω για εναν επισης αδιευκρινιστο λογο δεν ειχα δει τα παιχνιδια και τα εψαχνα στο youtube

Περιμένω το ασανσερ να έρθει, και όταν ανοίγει βγαίνει ο Πρίντεζης και του λέω : Γιώργαρε να ξέρεις εσύ είσαι ο αρχηγός μας, γ..@ τον τον Σπανούλη..

Δηλαδη στο τεταρτο δεκαλεπτο το σκορ ηταν 53-39? Να δεις που το ματς γινοταν στο ΣΕΦ, κολλουσε το χρονομετρο και η περιοδος κρατησε περιπου 30'!

Παιζουν στο ΟΑΚΑ Παναθηναικος-Μαλαγα και παιζω κι εγω με τη Μαλαγα! Ο ΠΑΟ εχει προβαδισμα σε ολο το ματς κι εγω λεω απο μεσα μου "τι το παλευουμε, αφου το εχω δει το ματς, θα κανει λαθη στο τελος ο Παναθηναικος, αλλα θα κερδισει δυσκολα"(αφου ετσι εγινε και στην πραγματικοτητα). Οντως ο ΠΑΟ χανει τα αχαστα, ο Λασμε ή ο Γκιστ χανει ενα σουτ κατω απ το καλαθι που θα εβαζα κι εγω, οι αλλοι κανουν λαθη, αλλα κι η δικη μου ομαδα δεν μπορει να σκοραρει και να περασει μπροστα. Εγω εχω 2 ή 4 ποντους μεχρι το τελος. Το σκορ ομως ξεπερναει το 78-73 του πραγματικου αγωνα και στο τελευταιο λεπτο φτανει στο 82-80 για τον Παναθηναικο. Στην τελευταια επιθεση της Μαλαγα βρισκομαι στο τριποντο, μου δινουν τη μπαλα, το σκεφτομαι να σουταρω, αλλα κανω την κινηση πολυ αργα και δεν το πιστευω οτι θα μπει και αποφασιζω να πασαρω σε εναν Σερβο συμπαιχτη μου(βλεποντας το ροστερ πρεπει να ηταν ο Περοβιτς ). Αυτος πλησιαζει προς το καλαθι και οταν κλεινεται μου ξαναβγαζει τη μπαλα εξω. Σουταρω με τη μια και δινω προβαδισμα στην Ουνικαχα με 82-83! Στα ελαχιστα δευτερολεπτα που απομενουν ο Παναθηναικος δεν καταφερνει να σκοραρει(πρεπει να ηταν ο Διαμαντιδης που αστοχησε) και η Μαλαγα παιρνει τη νικη με δικο μου τριποντο! Μετα το ματς μου παιρνουν συνεντευξη και με ρωτανε αν αληθευει οτι ειμαι οπαδος του Ολυμπιακου.

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι...

Ενδεχομένως το κορυφαίο της ζωής μου.Ξανά ενδεχομένως,σκέφτομαι να αυτοκτονήσω μετά την πληρότητα που μου προκάλεσε.


Ημουν σε ένα δωμάτιο με κάτι φίλους μου και ξαφνικά σκάει οΚΩΣΤΑΣοΤΣΑΚΩΝΑΣ με κλασσική ενδυση (καρο πουκάμισο μέσα απο το τζιν,μισάνοιχτο με χρυσή αλυσίδα συμορίας που έχουν οι ράπερς να χάνεται στην τρίχα) και να ανακοινώνει με all time classic τσακώνικη περηφάνια

"η επιμήκυνση πέτυχε.Μέχρι εδώ μου φτασε" (και δείχνει με το χέρι του το γόνατό του.)

Στη συνέχεια έρχεται μια άγνωστη που έκανε τον κουριερ να μας δώσει ένα γράμμα και με λάγνο ύφος την κοιτάει και της λέει "δεν έχω μαλλιά αυτή τη στιγμή.Αυριο όμως θα είμαι έτοιμος" ,με το χέρι του όπως πριν να δείχνει το γόνατό του.

Νταξ φτωχό σε σχέση με αυτά που βλέπει ο Ξεπλένης συνήθως αλλά θέλω να το καταγράψω κάπου...

Όπως μπαίνω στην πολυκατοικία που μένω βλέπω τον Βλαστό με έναν ακόμα τύπο να ψαχουλεύουν κάτι στο ασανσέρ.
Εγώ αναγνωρίζω τον Βλαστό και λέω κάτι σαν παιδιά τι γίνεται εδώ...
Ο Βλαστός αρχίζει τότε και μου αναλύει το σχέδιο που έχει σε φάση ουάου, άκου φιλαράκι ένα γαμάτο σχέδιο που βρήκα...
Θα κλέψουν μια τράπεζα λέει, και θα κρύψουν τα κλοπιμαία λίγες μέρες στην οροφή του ασανσέρ, μετά ο συνεργός του που είναι ένοικος που μένει στον 2ο θα περάσει και θα τα πάρει και θα τα πάει σπίτι του..Εγώ αρχίζω να του λέω ρε παιδιά δεν γίνονται αυτά, τι λέτε ξέρω γω...
Εκείνη την στιγμή σκάει η διαχειρίστρια...μόλις την βλέπουμε σταματάμε την συζήτηση και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε τις σκάλες και καλά αμέριμνοι όλοι μαζί...πίσω από την πλάτη της κάνω κάτι νοήματα στο Βλαστό στυλ σταματάμε τώρα που είναι μπροστά αυτή η σκύλα και θα το ξανασυζήτησουμε εμείς κτλ...

Μηπως σφυριζε κιολας γιατι ξεχασε τα κλειδια του?
(εχω ξαναδει προσφατα τη Μεγαλη Αποφραξη και δεν κρατηθηκα να μην το ρωτησω... )

Εγω χθες βραδυ ειδα οτι ημουν στο σπιτι του Μανθου ( ολοι ξερετε ποιον Μανθο λεω...), και ως αλλος Κατακουζηνος τον απειλουσα ( δεν θυμαμαι για ποιον λογο ομως ) οτι θα αποκαλυψω για τις γκομενες του, στις αλλες ...



Ηθικο διδαγμα : ΑΝΤ1 roooooooocks !!!

Τον τσακισα τον ξεπλενη.Ειδα ενα συνθετο ονειρο,που κατεληγε με μενα να διασχιζω την Καισαριανη με ΒΜΧ και να κανω σταση σε μια μπυραρια, και να με σερβιρει ο Μπογδανος!!!!!

Εμένα είναι όλα μπανάλ σχεδόν πάντα, είναι προβληματισμοί μου και καταλαβαίνω τι σημαίνουν αλλά δε λένε και τίποτα μπροστά στα δικά σας. Δεν άγχομαι όμως γιατί σκοράρω στο daydreaming.

Είδα μπασκετικό χτες, κέρδισε η Zalgiris στη Malaga 62-90. Αυτό θυμάμαι μετά από τόσες ώρες, δεν θυμάμαι τι ακριβώς φάσεις είδα.

Εγω προχτες ειδα οτι ημουν ακομα στο σχολειο, με ειχαν στειλει για λιγες μερες να κανω μαθημα με την παραπανω ταξη(απο την οποια ηξερα μερικους που καναμε μαζι προπονηση), οπου ημουν κατι σαν επισκεπτης, και οταν τελειωσαν οι μερες αυτες, εγω αντι να επιστρεψω στην ταξη μου εμεινα στη μεγαλυτερη ταξη για να μη γυρισω στο μαθημα. Ενα πρωι λοιπον δεν πηγα καθολου τις πρωτες ωρες, στην κανονικη μου ταξη νομιζαν οτι ημουν στους μεγαλυτερους, στην παραπανω ταξη νομιζαν οτι επεστρεψα στην κανονικη κι εγω ημουν σε ενα περιπτερο, οπου χαζευα περιοδικα για μπασκετ(αυτο το τελευταιο ειναι καταλοιπο απο τα mid 90s που δεν περνουσα την πορτα του σχολειου Τριτη πρωι αν δεν ειχα το "Τριποντο" στην τσαντα! )

Είδα το Σεβτσένκο να βάζει γκολ στον Γκριγκέρα, που έπαιζε τέρμα για κάποιο λόγο.

Πριν 10 μέρες είδα ότι έφτιαχνα ένα άγαλμα από πάγο, αυτό ήταν όλο. Χτες τη νύχτα είδα λέει ότι άνοιξα την τηλεόραση και η Ελεονόρα Μελέτη είχε γίνει άμορφη μάζα απ' τις πλαστικές. Όχι, δεν είμαι φαν της Μελέτη. Έχω βρει τα references όμως, τις σκηνές που εφάρμοσα το clopy-paste.

Δεν βλέπω πολλά όνειρα γενικά, αλλά από τον Ιούνιο και μετά που τελείωσα τις Πανελλήνιες είδα κανά 2 φορές ότι για κάποιο λόγο έπρεπε να ξαναδώσω. Μάλιστα είδα να πηγαίνω ξανά στο σχολείο που έδωσα και να περιμένω απ' έξω συζητώντας με τους συμμαθητές μου για τα θέματα, ενώ από μέσα μου καταριόμουνα την ώρα και τη στιγμή που γύρισε πίσω ο χρόνος και έπρεπε να μπω στις ίδιες κωλοαίθουσες. Σε όλη μου τη ζωή ποτέ δεν έχω ξυπνήσει ποτέ πιο ανακουφισμένος, ακόμα και σε όνειρα που έπεφτα από ουρανοξύστη και ξύπναγα 2 μέτρα πριν τσακιστώ στο έδαφος

Νικόλα, έδωσα 3 φορές πανελλήνιες, με την τελευταία φορά να είναι πριν 5 χρόνια. Ακόμα και σήμερα, σποραδικά , βλέπω ότι ξαναδίνω εξετάσεις. Άλλοτε γνωρίζοντας ότι έχω τελειώσει το πανεπιστήμιο, αλλά ξαναδίνω για μεταπτυχιακό (; ) ή κάτι άλλο, και άλλοτε όχι . Οπότε καταλαβαίνεις...

άσχετο αλλά πέρασες σε κάποια σχολή;

δυο μόνο και τα δύο βασανιστικά και αληθινά πέρα για πέρα

1) Ξαναδίνω πανελλαδικές και ρωτάω τους επιτηρητές "αν δεν γράψω καλά θα χάσω τη δουλειά μου???"

2) με (ξανα)καλούν στο στρατό

Εγω χθες η προχθες ειδα τον Νικο τον Καραγεωργιου..

Μάλλον αυτό που πέρασα στο όνειρο είναι τίποτα σε σχέση με αυτό που λες. Και αυτό με το μεταπτυχιακό παίζει να έχει πολύ άγχος πραγματικά.



Αμέ. Πέρασα Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ήταν να πάω να γραφτώ σήμερα, αλλά λόγω απεργιών δεν πραγματοποιήθηκαν εγγραφές. Λέω με ένα παιδί να πάμε να δούμε τη Συνέλευση την Πέμπτη μπας και μάθουμε τι θα γίνει. Το μεγαλύτερο άγχος του ονείρου είναι ότι είχα χάσει τη θέση μου στη σχολή, που ήταν και πρώτη επιλογή και έπρεπε να ξαναπροσπαθήσω για να περάσω σε αυτή

Κι εμείς τα ίδια στο Καποδιστριακό. Από απεργία σε απεργία πάει...

Τα έμαθα. Εσείς μάλλον βρίσκεστε σε χειρότερη θέση δυστυχώς.

συγχαρητήριαααα

Το καψες!!!




το πρώτο δεν μου έχει τύχει ποτέ.. Μάλλον ημουν χαλαρός στις πανελλαδικές..
το δεύτερο, το βλέπω όταν είμαι υπο μεγάλες συνθήκες στρες, ακόμα και τώρα, 10 χρόνια αφότου έχω απολυθεί...

Όταν πρωτοανέλαβα τη νεα μου δουλειά, στη χώρα που είμαι τώρα (χώρα του αραβικού κόσμου και θέση με υπερβολικές, ώρες-ώρες, απαιτήσεις) το έβλεπα συνέχεια... Ακόμα και στον ξύπνιο μου...
Ίσως να φταίει που ειναι μια χώρα όπου 1 στους 2 πολίτες ειναι στρατιώτης, οπότε υπάρχει παντού στρατιωτικό κλίμα..

Χάλια αυτό το όνειρο με το στρατό...

εμένα με ξυπνάει φίλε, δεν το αντέχω. Καλή διαμονή εκεί που είσαι

Στην παλια πολυκατοικια που εμενα με τους γονεις μου(ως το 1997) εχει εγκατασταθει νοικιαζοντας ολα τα διαμερισματα εκτος απο το δικο μας ενα γκρουπ απο μοντελα που συμμετεχουν σε καποιο διαγωνισμο. Μια απ αυτες που ειναι απο τη Ρωσια μαθαινω οτι μου ζηταει να βγουμε κι εγω δεχομαι. Ενω λοιπον ετοιμαζομαι μου ερχεται ενα μηνυμα(οχι sms) απο καποιον αγνωστο σε μενα οτι πρεπει να τη σκοτωσω και αν το κανω θα παρω ενα μεγαλο ποσο σαν αμοιβη. Αν ομως δε δεχτω, θα σκοτωσει εκεινος εμενα. Εγω κανω μια προσπαθεια να απομακρυνθω απο το σπιτι και σκεφτομαι οτι πρεπει να βρω γιατι αυτος θελει να σκοτωσει την κοπελα και να τον εμποδισω. Αυτος ομως με βρισκει κι εγω πεταω κατι ηλιθιες δικαιολογιες για να τον πεισω οτι δε φευγω και του υποσχομαι οτι θα κανω τη δουλεια που μου ζηταει. Βαζει μαλιστα δικους του ανθρωπους να παρακολουθουν την εισοδο του σπιτιου για να μην επιχειρησω να ξαναφυγω. Σε μια αναταραχη που δημιουργειται(γινεται μια εκρηξη ή κατι τετοιο) εγω μπαινω στο ασανσερ απο το ισογειο και κατεβαινω προς το υπογειο(το οποιο στην πραγματικοτητα δεν υπαρχει σε αυτη την πολυκατοικια!). Εκει ομως βλεπω παλι τον τυπο που μου ζητησε να σκοτωσω το μοντελο και κανω μεταβολη και γυριζω πισω. Τελικα καπου αναμεσα σε υπνο και ξυπνημα η αληθεια ερχεται μπροστα μου. Η κοπελα δεν ειναι μοντελο απο τη Ρωσια, αλλα συγγενης του τυπου που θελει να τη σκοτωσει. Μου ζητησε να βγουμε για να ζητησει βοηθεια, γιατι εχει καταλαβει οτι ο συγγενης της θελει να τη σκοτωσει. Ο λογος ειναι οτι αυτη ειναι η μοναδικη κληρονομος ενος πλουσιου θειου, παππου ή κατι τετοιο κι αυτος θελει να της φαει την περιουσια κι αυτη εχει μπει στο γκρουπ των μοντελων για να κρυφτει απ αυτον. Ειδοποιω την αστυνομια εξηγωντας τους την ιστορια, αλλα δεν προλαβαινω τη συλληψη, γιατι μετα ξυπναω!

Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι τα όνειρα έχουν σαν βάση σκέψεις, άγχη & επιθυμίες μας.
Τα οποία παίρνει σαν αφετηρία το μυαλό μας και σχεδιάζει την υπόθεση μόνο του!

Ακριβώς. Κάτι σαν τρολάρισμα του υποσυνείδητου.

Είδα χτες οτι έπαιζα λέει στα Παιχνίδια χωρίς Σύνορα στην ίδια ομάδα με Γωγώ Μαστροκώστα, Μαρίνα Τσιντικίδου Τόνυ Άντονυ και μερικούς ακόμα που δεν θυμάμαι...

Είχα και την μεγάλη τιμή να μιλήσω με Κώστα Σγότζο πριν παίξουμε ενα παιχνίδι με κάτι τσουλήθρες... (τεράστια τιμή... )



και δεν έφαγα τίποτα βαρύ χτες βράδυ...