http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?...2475&m=A62&aa=1«Χρησιμοποιούμε πιο πονηρά κόλπα εμείς»
Η Νένα Νικολαΐδου κατέβηκε το καλοκαίρι από το Κιλκίς για να ενισχύσει κάτω από το καλάθι τον Παναθηναϊκό. Μόλις δεκαεννιά χρόνων έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να κατορθώσει να πετύχει μέσα στο γήπεδο τις κινήσεις που προσπαθεί να αντιγράψει από τους παίκτες του... ΝΒΑ. Και γιατί όχι; να καταφέρει κάποια στιγμή να ικανοποιήσει μια μεγάλη επιθυμία της: να καρφώσει μέσα στο στεφάνι κρατώντας την μπάλα του μπάσκετ στα χέρια της.
Πρώτη χρονιά σας στον Παναθηναϊκό και χρίζεστε πρωταθλήτρια...
«Πράγματι! Παρ' όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε όλη τη χρονιά, τελικώς τα καταφέραμε... και πιστεύω ότι το αξίζαμε. Εξίσου όμως σημαντική ήταν και η παρουσία μας στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ρονκέτι όπου φτάσαμε μέχρι την προημιτελική φάση».
Προτιμάτε να παίζετε σε μια ομάδα που ξεκινά το πρωτάθλημα με τον χαρακτηρισμό του αουτσάιντερ;
«Σίγουρα ναι. Γιατί τότε το μέγεθος της επιτυχίας είναι μεγαλύτερο απολαμβάνεις τις νίκες περισσότερο! Για μένα το πιο σημαντικό στη διάρκεια του πρωταθλήματος ήταν οι δύο νίκες που πετύχαμε εναντίον του Σπόρτιγκ. Αυτές μας έδωσαν το πρωτάθλημα».
Το πιο δύσκολο όμως είναι να κρατηθείς στην κορυφή και όχι να φτάσεις ως εκεί...
«Προτιμώ για ένα χρονικό διάστημα να χαρώ την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ασφαλώς και είναι πιο δύσκολο να παραμείνεις πρώτος. Αλλά οι αθλήτριες του Παναθηναϊκού θα εξακολουθήσουν να κάνουν αυτό που πρέπει για την ομάδα. Ομως το θέμα είναι τι θα κάνουν και οι υπόλοιποι. Δεν μπορείς να είσαι πρώτος χωρίς να υπολογίσεις και κάποιες άλλες παραμέτρους».
Οταν παρακολουθείτε αγώνες από το ΝΒΑ, προσπαθείτε να αντιγράψετε κάποιες κινήσεις με σκοπό να τις εφαρμόσετε αργότερα και εσείς στο γήπεδο;
«Ναι. Εχω σκοπό να βελτιώνομαι συνεχώς και αυτός είναι ενδεδειγμένος τρόπος. Βέβαια υπάρχουν και κινήσεις που δεν θα μπορέσω ποτέ να τις κάνω».
Εχετε ύψος 1,90 μ. και παίζετε στις θέσεις τέσσερα και πέντε. Μπορείτε να καρφώσετε;
«Οχι, αν και θα το ήθελα πολύ».
Δεν είναι ενοχλητικό αυτό, όταν μια από τις πιο θεαματικές φάσεις στο μπάσκετ είναι το κάρφωμα;
«Ελάχιστες γυναίκες σε όλο τον κόσμο μπορούν να καρφώσουν και καμία από αυτές δεν παίζει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μόνο η ξένη του Παναθηναϊκού, η Νιγηριανή Μάμπικα, καρφώνει, αλλά και αυτή μόνο με μπάλα του... βόλεϊ. Προσωπικά προσπαθώ μέσα από την προπόνηση να βελτιώσω την αλτικότητά μου».
Σε τι υστερεί το γυναικείο από το αντρικό μπάσκετ;
«Πάντως όχι στο πάθος για τη νίκη. Ακόμη και αν λείπουν κάποιες εντυπωσιακές φάσεις που στηρίζονται στη δύναμη, υπάρχουν κινήσεις στο γήπεδο ευφυέστατες».
Δηλαδή απουσιάζει η δύναμη;
«Δεν θα το έλεγα... Μάλλον λείπουν τα "βρώμικα" χτυπήματα. Επίσης δεν χρησιμοποιούμε τη δύναμη για να πάρουμε καλύτερη θέση. Στο γυναικείο μπάσκετ χρησιμοποιούμε πιο πονηρά κόλπα εμείς... Τσιμπήματα για παράδειγμα».
Ο χειρότερος άνδρας μπασκετμπολίστας θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος σε μια γυναικεία ομάδα;
«Οχι βέβαια. Το μπάσκετ παίζεται με έναν τρόπο. Οι κανόνες είναι ίδιοι. Αν είναι ο χειρότερος σε ανδρική ομάδα, και στη γυναικεία το ίδιο κακός θα είναι. Δεν πρόκειται να ξεχωρίσει».
Το ύψος σας το θεωρείτε πλεονέκτημα;
«Ασφαλώς. Προσωπικά δεν με ενόχλησε ποτέ γιατί... από ψηλά βλέπω και καλύτερα. Τώρα αν ενοχλεί κάποιους άλλους είναι δικό τους πρόβλημα. Εγώ τουλάχιστον κατάφερα να το εκμεταλλευτώ. Παίζω μπάσκετ και το χαίρομαι».
Οταν παίζετε μπάσκετ σε μια παιδική χαρά εναντίον ανδρών και τους κερδίζετε πώς αντιδρούν;
«Δεν το βρίσκουν καθόλου διασκεδαστικό! Ειδικά αν δεν μας γνωρίζουν, βάζουν τους χειρότερους να μας παίζουν άμυνα! Ομως μόνο στην αρχή, γιατί η συνέχεια δεν είναι και τόσο ευχάριστη για αυτούς. Οσο για μένα... η ευτυχία της επικράτησης παραμένει η ίδια ακόμη και όταν παίζω για προσωπική ευχαρίστηση».
Σας ενοχλεί που δεν θα γίνετε ποτέ πρωτοσέλιδο ακόμη και αν είστε πρώτη σε αυτό που κάνετε;
«Καθόλου. Η χαρά της νίκης και η απογοήτευση της ήττας παραμένουν ίδιες, είτε παίζεις σε γεμάτο γήπεδο είτε σε άδειο. Τώρα αν οι εφημερίδες και τα κανάλια δεν ασχολούνται μαζί μας, καθόλου δεν με νοιάζει. Εγώ παίζω μπάσκετ πρώτα για τον εαυτό μου».
Το ΒΗΜΑ, 05/04/1998 , Σελ.: A62
) με αυτό γιατί δεν ψάχνω για χαζούς...! 
) αν δεν ήμουνα τόσο τεμπέλα!λολ
μην της λες τετοια!!!! 
