Mερικές εντυπώσεις , όχι επί της ουσίας μια και το θέμα έχει καλυφθεί επαρκώς, για το ματς με τη Μπάρτσα.
Είχα πάει στο γήπεδο, είχα αρκετό καιρό να πάω, πάνω από 2 χρόνια και είχα ξεχάσει πόσο διαφορετικά είναι να έχεις μια γενική εικόνα της ομάδας. Καμια σχέση με το πώς το βλέπεις στην τηλεόραση.
Πρώτα από όλα είναι μεγάλη η στενοχώρια , όντας κάτοχος του τροπαίου να αποκλείεσαι με ένα εμφαντικό 4-0. Η πίκρα δεν έχει να κάνει τόσο με τον αποκλεισμό όσο με το πώς χάθηκε αυτό το ματς.
Δεν θεωρώ ότι το είχαμε. Ποτέ δεν το έχεις μέχρι να λήξει αλλά θεωρώ ότι είχαμε πάρα πολύ καλές πιθανότητες.
Μια προσεκτική ματιά στο φύλλο αγώνα δέιχνει ότι όλες τις αδυναμίες μας τις είχαμε διορθώσει σε σχέση με το 1ο ματς. Όλες εκτός από μια. Την περίπτωση Γκριμάου. Να χάσεις από τη Μπάρτσα, εντάξει. Να χάσεις από το Ναβάρο , το Λόρμπεκ (πολύ καλός παίχτης και πολύ έξυπνος) και άλλους άντε να το δεχθώ. Να μας βάζει δύο φορές 2ηφίο αριθμό πόντων ο Γκριμάου δεν καταπίνεται με τίποτα. Τε σπα
Η αίσθησή μου είναι ότι ξεμείναμε από "κορμιά" στο τέλος. Με έξω τον Πέκοβιτς , απών τον Κωστάκη, εξαφανισμένο τον Σερμαντίνι ,ο Μάικ δε μπορούσε να παλέψει μόνος του με τα θηρία. Η συνταγή του Πασκουάλ, εκ του αποτελέσματος, κρίνεται επιτυχημένη.
Χρησιμοποίησε για αρκετή ώρα και τους τρεις ψηλούς του και δικαιώθηκε. Ειδικά αυτός ο Βάσκεθ έκανε πολλή δουλειά κυρίως στην άμυνα .
Όπως φάνηκε και στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο όταν έχει να δώσει κορμιά ο αντίπαλος εμείς ζοριζόμαστε.
Και ζοριζόμεστε γιατί οι περιφερειακοί μας , έχουν κυριολεκτικά ξεψυχήσει και δεν έχουν την ταχύτητα (προϊόντος του χρόνου) να εκμεταλλευτούν τις ενδεχόμενες καταστάσεις μη ισσοροπίας της αντίπαλης άμυνας.
Όταν ήμαστε φρέσκοι (αρχή παιχνιδιού, αρχή 2ου ημιχρόνου) η διαφορά ήταν διψήφια. Όταν άρχιζαν και βάραιναν τα πόδια, δεν κάναμε βήμα.
Ακόμα κι έτσι μπορούσαμε να κερδίσουμε. Μιλάω για το συγκεκριμένο ματς όχι γενικά. Στα δύο λεπτά είμαστε στο καλάθι υπέρ μας, κάνει ένα λέι απ ο Αντώνης και μπαίνει και βγαίνει χειρότερα από το Βερολίνο, χάνει την επίθεση η Μπάρτσα και στη δική μας επίθεση ο Ντρου κάνει μια αψυχολόγητη πάσα από τη μια άκρη της επίθεσή μας στην άλλη. Εκεί εντάξει "χαίρεται" .
Περί προβλεψιμότητας του επιθετικού μας παιχνιδιού : Δεν το νομίζω. Πάνω κάτω όλοι ξέρουν τι θα κάνει η ομάδα στην επίθεση, ελάχιστοι όμως μπορούν να το αντιμετωπίσουν.
Το isolation με τον Πέκο πέτυχε , το "δυο vs δυο" (Μήτσος/Πέκο) επίσης. Εκείνο που μας λείπει είναι το μακρινό σουτ. Με μονίμως τοποθετημένο ένα "σκιάχτρο" ψηλά, ο Ντρού έπρεπε να πάει στα 8+ μέτρα για να σουτάρει ενώ τα σουτ του Χάισλιπ ήταν με καλές προϋποθέσεις αλλά άστοχα. Δυο εκ των οποίων στο τέλος , όταν τρέχαμε να καλύψουμε τη διαφορά. Γενικά βγάλαμε σουτ και του Μήτσου στο τέλος δουλεμένα ήταν απλώς δε μπήκαν.
Διαβάζω (αλλά δυστυχώς αδυνατώ να καταλάβω) τα περί Σάρας. Ζητώ συγγνώμη αλλά μου είναι αδύνατο. "Γιατί δε βάζει το Σάρας", "τρέλανε τους παιχταρά" "πάρτο μόνος σου" και άλλα .
Εγώ αυτό που είδα ήταν ένα πτώμα να περιφέρεται στο παρκέ, να μη μπορεί να στήσει ένα pnr αφού πλέον "στρίβει" πιο αργά και από νταλίκα , να παίρνει σκριν από γομάρια (Πέκο/Μάικ) και ο παίχτης του να τον προλαβαίνει χωρίς να κάνει αλλαγή η Μπάρτσα στο σκριν και να αράζει στην αδύνατη πλευρά να πάρει καμια ανάσα.
Και έναν Ομπράντοβιτς να ορύεται στα μούτρα του με το αβίαστο λάθος που έκανε στο τέλος της 1η περιόδου. Και να το ξεκινάει στη 2η. Και καλά έκανε, δεν πρέπει με ένα λάθςο να τον πετάει έξω. Σε κανέναν παίχτη δεν αρμόζει αυτό. Αλλά να το αφήσει μέσα και άλλο απ ότι τον άφησε να κάνει τι ? Τι άλλο? Και πόσο θα "πληρώσουμε" σαν ομάδα τον Σάρας στη ροή του παιχνιδιού??? Τον ξαναβαλε όταν ο Μήτσος κινδύνευε να αφήσει την τελευταία του ανάσα στο παρκέ.
Η διαφορά ήταν στο +11. Καθόταν και ...καμάρωνε το Γιάκα (μέχρι τότε περίπου ανύπαρκτος) να μας κολλάει δυο συνεχόμενα και να την πηγαίνει στο +5. Τώρα τον έλεγαν Γιάκα. Πριν μια βδομάδα τον έλεγαν Σκούνι.
Ο
bullet ήταν μέσα, μπορεί να επιβεβαιώσει εάν είμαι υπερβολικός ή γράφω την πραγματικότητα.
Όλοι μας ,ακόμα και τώρα βλέποντας τα χάλια στα οποία είναι, ελπίζουμε , λόγω της μεγάλης αξίας και προσωπικότητάς του μήπως και κάνει τίποτα καλό. Αλλά από το Δεκέμβρη ελπίζαμε που επανήλθε και μπήκαμε στο Μάρτη. Και εξακολουθούμε.
Τελειώνοντας : Αποχαιρετήσαμε την Ευρώπη σχετικά νωρίς, δεν έγινε και τίποτα. Τα παιδιά πάλεψαν και δεν έχει κανείς παράπονο. Χτύπησαν το παιχνίδι και ας τους περιμένει ένα επίσης πολύ σπουδαίο αύριο. Και αυτό έπρεπε να κάνουν σα μεγάλη ομάδα που είναι. Προσωπικά θα κάνω άλλα 600χμ πήγαινε έλα αύριο για να είμαι μαζί τους. Το αξίζουν. Εύχομαι μόνο αυτό το
"δε μπορεί κάθε χρονιά να τα παίρνουμε όλα" που όντως είναι λογικό, να μη λέγεται για να "σκεπάσει" τα όποια προβλήματα που είναι φανερό ότι υπάρχουν.
Προσωπικά τους ευχαριστώ για το "ταξίδι" , την "Ιθάκη " τη συζητάμε , καλά να είμαστε , από την επόμενη χρονιά.
Άλλωστε triple crown κάνουμε τα μονά έτη, τα ζυγά δε μας πάνε