Στις 13-15 Απριλίου 1993 το final four έγινε για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το ΣΕΦ ήταν το γήπεδο που φιλοξένησε τους αγώνες στο ξεκίνημα μιας νέας εποχής, όχι μόνο για το ελληνικό μπάσκετ(αφού ο Άρης δε συμμετείχε στη διοργάνωση), αλλά και για το ευρωπαϊκό, όπως αποδείχθηκε.
Από την αρχή της σεζόν είχε παρατηρηθεί να γενικεύεται η τάση να πέφτουν τα σκορ. Φάνηκε ότι δεν ήταν τυχαίο γεγονός, αλλά μέρος της γενικότερης στροφής στην άμυνα και της αλλαγής φιλοσοφίας των προπονητών. Από εκείνη τη σεζόν μάλιστα άρχισε να γίνεται πιο αραιό φαινόμενο η πρόκριση μιας ομάδας σε συνεχόμενα final four. Μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης του Άρβιντας Σαμπόνις και του Ρίκι Μπράουν, που έφτασε εύκολα στο final four παίρνοντας την 1η θέση στον όμιλο των 16 και αποκλείοντας την Κνορ Μπολόνια με 2-0 στους προημιτελικούς και ο ΠΑΟΚ που δε δυσκολεύτηκε να αποκλείσει την Ορτέζ επίσης με 2-0 και με τη διοργάνωση του final four στην Ελλάδα θα είχε επιπλέον βοήθεια από τον κόσμο του. Την τετράδα συμπλήρωναν η Μπένετον Τρεβίζο του Τόνι Κούκοτς, που στον ιταλικό εμφύλιο των 8 απέκλεισε τη Σκαβολίνι με 2-1 και η Λιμόζ του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς που σε μια σειρά-θρίλερ κέρδισε τον Ολυμπιακό του Γιάννη Ιωαννίδη με 2-1 χάρη στο γνωστό σε όλους πάτημα της γραμμής από τον Πάσπαλι και το καλάθι του Ζντοβτς με τη λήξη του τρίτου ματς, που έγραψε το τελικό 60-58. Τα δυο φαβορί δε συναντιούνταν στους ημιτελικούς, όπου ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε την Μπένετον και η Ρεάλ τη Λιμόζ.
Στον πρώτο ημιτελικό σε ένα γεμάτο από οπαδούς του ΠΑΟΚ ΣΕΦ η ελληνική ομάδα δεν μπορούσε να ξεφύγει στο σκορ. Οι Ιταλοί ακολουθούσαν και εκμεταλλεύτηκαν το κενό στη ρακέτα του ΠΑΟΚ από το φόρτωμα με φάουλ του Φασούλα. Στο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ ήταν μπροστά με 51-45, αλλά κανένας δεν μπορούσε να είναι σίγουρος. Η Μπένετον δε στηρίχτηκε μόνο στον Κούκοτς ή στον Αμερικάνο Τέρι Τιγκλ, αλλά είχε πρώτο σκόρερ το Στέφανο Ρουσκόνι, που βρήκε χώρο δράσης με την απουσία του Φασούλα και βρήκε έναν απρόσμενο ήρωα στο πρόσωπο του Ιακοπίνι, που έβαλ 17 πόντους από την περιφέρεια. Το ματς έφτασε στον πόντο(77-77) και την τελευταία επίθεση για την Μπένετον ανέλαβε, ποιος άλλος, ο Κούκοτς. Βρήκε ελεύθερο στη γωνία το Μαουρίτσιο Ραγκάτσι και αυτός δεν αστόχησε. Στον ελάχιστο χρόνο που απέμενε ο Πρέλεβιτς δεν προλάβαινε να κάνει κάτι παραπάνω από ένα σουτ της απελπίσίας και το τελικό 77-79 έστελνε την Μπένετον στον τελικό και άλλη μια ελληνική ομάδα εκτός διεκδίκησης του κυπέλλου.
Στον άλλο ημιτελικό κυριάρχησε το σκληρό παιχνίδι και η άμυνα απ’ την αρχή. Η Λιμόζ του Μάλκοβιτς ήταν μια ομάδα που στηριζόταν στη λογική «θα κάνουμε τόσα φάουλ, ώστε να μην μπορούν να μας σφυρίξουν ούτε τα μισά». Επέβαλε τον αργό ρυθμό της στη Ρεάλ, εγκλώβισε με τη σκληρή της άμυνα την περιφέρεια των Ισπανών και απέμεινε ο Σαμπόνις να παλεύει μόνος του για να γυρίσει το παιχνιδι. Οι Γάλλοι πήραν το προβάδισμα από το πρώτο ημίχρονο και δεν το έχασαν, καθώς έβγαλαν εκτός ρυθμού το μεγάλο αντίπαλό τους. Το τελικό 62-52 για τη Λιμόζ συνέχισε μια παράδοση που είχε ξεκινήσει από το πρώτο final four και ήθελε το φαβορί της διοργάνωσης να μην κερδίζει το κύπελλο.
Στο μικρό τελικό ο ΠΑΟΚ ευχαρίστησε για μια μέρα τους οπαδούς του που κατέβηκαν από τη Θεσσαλονίκη κερδίζοντας τη Ρεάλ με 76-70 σε ένα ματς που πολλοί περίμεναν να γίνει, αλλά μερικές ώρες αργότερα.
Ο μεγάλος τελικός ήταν ένα από τα χειρότερα ποιοτικά παιχνίδια των final four μέχρι τότε. Ο Μάλκοβιτς κατάφερε να περιορίσει τον Κούκοτς, έριξε πάνω στο Ρουσκόνι τους πιο αθλητικούς και γρηγορους ψηλούς του, κατέβασε το ρυθμό και περίμενε από το Μάικλ Γιανγκ να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά στην επίθεση. Η Μπένετον άντεχε και τελείωσε το ημίχρονο μπροστά με 28-22. Η Λιμόζ όμως βρήκε έναν ανέλπιστο ήρωα στο πρόσωπο του Τζιμ Μπιλμπά που πέτυχε 15 πόντους, μάζεψε 8 ριμπάουντ και έκανε τη συνηθισμένη του δουλειά στην άμυνα. Από την Μπένετον ο Τιγκλ είχε μείνει μόνος, αφού ο Κούκοτς ήταν άστοχος και η ομάδα που αντιπροσώπευε το απόλυτο αντι-μπάσκετ, η Λιμόζ του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, κατάφερε να κερδίσει με 59-55 και να πάρει το τελευταίο μέχρι σήμερα κύπελλο γαλλικής ομάδας. Η ειρωνία για την ομάδα του ΠΑΟΚ που κατέβηκε με όνειρα για κατάκτηση του κυπέλλου; Ο ήρωας του ημιτελικού Μάσιμο Ιακοπίνι είχε στον τελικό 2 πόντους με 0/6 σουτ, ενώ ο Ραγκάτσι που ξεπετάχτηκε από το πουθενά, γύρισε ακριβώς εκει: δεν έπαιξε δευτερόλεπτο. Άλλη μια μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα είχε χαθεί.
Οι σκόρερς των αγώνων και το boxscore του τελικού:
MVP αναδείχτηκε ο Τόνι Κούκοτς, σε μια από τις πλέον άδικες αποφάσεις. Ο λόγος είναι ότι η ψηφοφορία ολοκληρώθηκε πριν το τέλος του τελικού, ενώ η Μπένετον ήταν μπροστά στο σκορ, με αποτέλεσμα να αδικηθεί ο πρωταγωνιστής των νικητών Μάικλ Γιανγκ.
Το ρόστερ των πρωταθλητών Ευρώπης:
Φρεντερίκ Φορτέ
Τζίμι Βερόβ
Ρισάρ Ντακουρί
Μάικλ Γιανγκ
Γιούρι Ζντοβτς
Κριστόφ Μποτόν
Μαρκ Μ’Μπαϊά
Φρανκ Μπιτέρ
Τζιμ Μπιλμπά
Γουίλι Ρέντεν
1993-94
Σε μια από τις ιστορικότερες έδρες της Ευρώπης, το Γιαντ Ελιάου του Τελ Αβίβ, διεξάγεται το final four του 1994 μεταξύ 19-21 Απριλίου. Οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει και κυρίαρχες δυνάμεις στο ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι οι ελληνικές και οι ισπανικές ομάδες. Ο Ολυμπιακός του Γιάννη Ιωαννίδη και του Ζάρκο Πάσπαλι έχει προσθέσει στο δυναμικό του τους Φασούλα, Τάρπλεϊ και έχει δημιουργήσει μια πολυ δυνατή φροντλάιν, ενώ διαθέτει και ισχυρή περιφερειακή άμυνα με τους Σιγάλα, Μπακατσιά, Τόμιτς και εμφανίζεται σαν το μεγάλο φαβορί σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Παίρνει την πρώτη θέση σε ένα δύσκολο όμιλο και μοιάζει ανίκητος. Δυσκολεύεται μεν, αλλά καταφέρνει να ξεπεράσει το εμπόδιο της Μπάκλερ Μπολόνια(η σημερινή Βίρτους, πρώην Κνορ και μετέπειτα Κίντερ) στους 8 με 2-1 νίκες και αφού χρειάστηκε ένα μπλοκ του Φασούλα στο Μορέττι για να κερδίσει το τρίτο ματς με 65-62. Μαζί του στο φάιναλ φορ βρίσκεται και ο Παναθηναϊκός. Ο ΠΑΟ έχει αποκτήσει τον Γκάλη και με τον Κώστα Πολίτη στον πάγκο πραγματοποιεί μια πολύ καλή πορεία αποκλείοντας τη Λιμόζ στον προημιτελικό και φτάνοντας στο Τελ Αβίβ, όπου περιμένει ο αιώνιος αντίπαλος. Το άλλο ζευγάρι αποτελείται από δυο αουτσάιντερ. Η Μπαρτσελόνα περνάει με το ζόρι στους 8 και βρίσκει εκεί τη νικήτρια του άλλου ομίλου Εφές Πίλσεν. Κάνει όμως τη μεγάλη έκπληξη και αποκλείει την ισχυρή, αλλά άπειρη τούρκικη ομάδα με 2-1. Η αντίπαλός της προέρχεται επίσης από τη Βαρκελώνη. Η Μπανταλόνα με το Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο περνάει από σπόντα στους 8(κερδίζοντας την τελευταία αγωνιστική την αδιάφορη Εφές Πίλσεν, η οποία ήθελε να τη στείλει πάνω στη Ρεάλ θεωρώντας την δυσκολότερο αντίπαλο για τους Μαδριλένους) και αποκλείει την ομάδα του Σαμπόνις και δεύτερο μεγάλο φαβορί για το κύπελλο σε μια περίεργη σειρά με 2-0 σε μια περίοδο που το χρήμα δεν έρεε ακριβώς στη Μαδρίτη(οι παίχτες ήταν απλήρωτοι και πολλά ακούστηκαν για λευκή απεργία στους προημιτελικούς) και ο Σαμπόνις έβγαλε έναν ολόκληρο προημιτελικό χωρίς ούτε ένα ριμπάουντ! Για την ιστορία, η Ρεάλ(με πληρωμένους παίχτες μάλλον) κατέκτησε το πρωτάθλημα Ισπανίας κερδίζοντας τους τελικούς με την Μπαρτσελόνα με 3-0...
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός και Μπαρτσελόνα-Μπανταλόνα λοιπόν και για πρώτη φορά έχουμε δυο εμφύλιους ημιτελικούς.
Στο ελληνικό ντέρμπι ο Ολυμπιακός είναι μπροστά στο σκορ, αλλά η διαφορά παραμένει μικρή. Ο Γκάλης έχει εγκλωβιστεί από το Σιγάλα, ο Βράνκοβιτς έχει φορτωθεί με φάουλ, αλλά ο Σάσα Βολκόφ κρατάει μόνος του τον ΠΑΟ στο παιχνίδι. Στο ημίχρονο οι ομάδες πάνε ισόπαλες στα αποδυτήρια(36-36), αλλά στο δεύτερο ημίχρονο ο Ουκρανός του ΠΑΟ δεν αντέχει να παίζει μόνος του εναντίον του Ολυμπιακού. Με τους Πάσπαλι, Τάρπλεϊ, Σιγάλα και Φασούλα να έχουν διψήφιο αριθμό πόντων ο Ολυμπιακός παίρνει για τα καλά το προβάδισμα και κερδίζει τον ημιτελικό με 77-72. Για πρώτη φορά ελληνική ομάδα βρίσκεται στον τελικό και μάλιστα από τη θέση του μεγάλου φαβορί.
Στο ισπανικό ντέρμπι γινόμαστε μάρτυρες ενός ακόμα δώρου προς την Μπανταλόνα! Ένα ισορροπημένο ματς, στο οποίο μάλιστα η Μπαρτσελόνα είχε ένα ελαφρύ προβάδισμα γίνεται εύκολη νίκη για την «Πένια» τη στιγμή που ο Αΐτο Ρενέσες γυρίζει την άμυνά του σε ζώνη και δίνει πλήθος ελεύθερων σουτ από την περιφέρεια σε παίχτες όπως ο Βιγιακάμπα, οι αφοί Γιοφρέσα και ο Μάικ Σμιθ. Αυτοί δε συγχωρούν το λάθος του Ρενέσες και η Μπανταλόνα παίρνει το προβάδισμα και το αυξάνει διαρκώς μέχρι το τελικό 79-65, το οποίο τη φέρνει στον τελικό μετά από 2 χρόνια. Μόνο που αυτή τη φορά εκείνη έχει το ρόλο του αουτσάιντερ.
Ο μικρός τελικός είναι για άλλη μια φορά ένα ελεύθερο ματς χωρίς σκοπιμότητα, όπου ο Παναθηναϊκός επικρατεί εύκολα με 100-83 της Μπαρτσελόνα σε ένα παιχνίδι που αποτελεί την τελευταία εμφάνιση του Νίκου Γκάλη σε final four. Το αντίο ήρθε με μια εμφάνιση αντάξιά του με 30 πόντους και μια μεγάλη σε έκταση νίκη.
Μέχρι το βράδυ της 21ης Απριλίου νομίζαμε ότι είχαμε δει όλες τις πιθανές εκπλήξεις στα final four. Όμως η μεγαλύτερη απ’ όλες δεν είχε έρθει ακόμα. Ο Ολυμπιακός που σε όλη τη σεζόν κέρδιζε κάθε αντίπαλο(πλην του κακού του δαίμονα Λιμόζ), που περνούσε από δύσκολες έδρες, που βγήκε νικητής στο μεγάλο και γεμάτο άγχος ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό, εμφανίστηκε τόσο αγχωμένος στον τελικό που δεν μπορούσε να ξεφύγει από μια απλά καλή ευρωπαϊκή ομάδα, όπως ήταν εκείνη η Μπανταλόνα. Είχε έναν πολύ καλό Πάσπαλι στο πρώτο ημίχρονο να εξαφανίζεται στο δεύτερο. Έναν Τάρπλεϊ πολύ άστοχο και ένα Φασούλα να πετυχαίνει το πρώτο(και μοναδικό) του καλάθι στις αρχές του β ημιχρόνου. Στο β ημίχρονο ο Σιγάλας με τον Τόμιτς προσπαθούσαν να κρατήσουν τον Ολυμπιακό μπροστά και έστω κι έτσι ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 57-52. Έμεινε όμως για 6’44’’ χωρίς πόντο δίνοντας την ευκαιρία στους Ισπανούς να πέρασουν μπροστα με τρίποντο του Κόρνι Τόμπσον στα 20’’ πριν τη λήξη. Στην τελευταία επίθεση ο Πάσπαλι κερδίζει φάουλ, αστοχεί στις 1+1 βολές, το χρονόμετρο κολλάει, η μπάλα καταλήγει στα χέρια του Τόμιτς στη σέντρα, που μη έχοντας δει πως δεν κύλησε ο χρόνος σουτάρει από εκεί, ο Πάσπαλι παίρνει το επιθετικό ριμπάουντ, αστοχεί και πάλι και η Μπανταλόνα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης!
Οι σκόρερς των αγώνων και το boxscore του τελικού:
MVP του final four ανακηρύχτηκε ο Ζάρκο Πάσπαλι!!! Δε θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη ειρωνία για τον παίχτη που αποδείχθηκε τελικά μοιραίος για την ομάδα του και αστόχησε σε όλα τα κρίσιμα σουτ. Θα μπορούσε να αξίζει τον τίτλο ο Βιγιακάμπα για την Χοβεντούτ ή ακόμα και ο Τόμπσον με το τρίποντο της τελευταίας στιγμής, αν και ο πραγματικός ήρωας της Μπανταλόνα ήταν ο Ομπράντοβιτς, που κατάφερε να φέρει αυτή την ομάδα να διεκδικεί το κύπελλο μέχρι τέλους. Ή για όποιον πιστεύει σε συμπτώσεις και ανεξήγητα φαινόμενα, αυτή η δύναμη που έφερε μια ομάδα που θα μπορούσε να μείνει εκτός 8άδας μέχρι τον τελικό...
Το ρόστερ της πρωταθλήτριας Ευρώπης:
Ιβάν Κοράλες
Ράφα Γιοφρέσα
Τόμας Γιοφρέσα
Τζόρντι Βιγιακάμπα
Ντάνι Πέρεθ
Κόρνι Τόμπσον
Αλφόνσο Άλμπερτ
Χουάν Αντόνιο Μοράλες
Φεράν Μαρτίνεθ
Μάικ Σμιθ
1994-95
Το τριήμερο 11-13 Απριλίου το final four επέστρεψε στην Ισπανία και για δεύτερη φορά στη Σαραγόσα. Αυτή τη φορά δεν υπήρχαν μεγάλες αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ο ένας ημιτελικός ήταν και πάλι το ελληνικό αιώνιο ντέρμπι. Ο Παναθηναϊκός, που είχε ενισχυθεί με τους Πάσπαλι και Γιαννάκη, και με αναβαθμισμένους για πρώτη χρονιά τους Αλβέρτη και Οικονόμου, τερμάτισε πρώτος στον όμιλο και στους 8 συνάντησε(όπως και ο Ολυμπιακός ένα χρόνο πριν) την Μπάκλερ Μπολόνια. Επικράτησε με 2-1 συντρίβοντας τους Ιταλούς με 99-56 στο τρίτο καθοριστικό ματς και πήρε πανηγυρικά την πρόκριση. Αντίπαλος και πάλι ο Ολυμπιακός που στη θέση του Πάσπαλι είχε τον Έντι Τζόνσον και σε αυτή του Τάρπλεϊ το Βολκόφ. Ο Ολυμπιακός πέρασε με πλεονέκτημα έδρας από τον όμιλο και στους 8 βρέθηκε αντιμέτωπος με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας σε μια από τις πιο περίεργες σειρές στην ιστορία της Ευρωλίγκα. Με το σκορ στο 1-1 5 παίχτες των Ρώσων μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο την παραμονή του τρίτου αγώνα και δεν ήταν σε θέση να παίξουν. Το παιχνίδι έγινε κανονικά, καθώς η FIBA δεν έδωσε τη συγκατάθεσή της για αναβολή και ο Ολυμπιακός κέρδισε εύκολα ένα παιχνίδι που τελείωσε με τις ομάδες να παίζουν με 3 παίχτες(2 Ρώσοι αποβλήθηκαν με φάουλ και ο Ιωαννίδης απέσυρε κι αυτός δικούς του παίχτες). Ο άλλος ημιτελικός ήταν επανάληψη αυτού του 1993. Η Λιμόζ πήρε την πρόκριση με αντίπαλο τη Σκαβολίνι με 2-1 και αντιμετώπισε τη Ρεάλ Μαδρίτης, που δε δυσκολεύτηκε να αποκλείσει την Τσιμπόνα με 2-0.
Ο πρώτος ημιτελικός ήταν αυτός μεταξύ Λιμόζ και Ρεάλ. Οι σχεδόν γηπεδούχοι Ισπανοί αυτή τη φορά δεν άφησαν περιθώρια αντίδρασης στους Γάλλους. Παίζοντας το ίδιο δυνατή άμυνα με τη Λιμόζ και έχοντας το Σαμπόνις σε καλή μέρα κυριάρχησαν στο γήπεδο. Κέρδισαν τη Λιμόζ στο δικό της παιχνίδι και είναι χαρακτηριστικό ότι στο πρώτο ημίχρονο είχαν δεχτεί μόνο 19 πόντους. Το τελικό 62-49 για τη Ρεάλ, που πήρε τη ρεβάνς για την ήττα στον Πειραιά 2 χρόνια πριν, δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης.
Ο δεύτερος ημιτελικός ήταν η ευκαιρία του Παναθηναϊκού για ρεβάνς. Κι εδώ έγινε σκληρό παιχνίδι με δυνατές άμυνες και ο Παναθηναϊκός έδειχνε ικανός να πάρει τη νίκη. Βρισκόταν μπροστά στο σκορ με μικρή διαφορά μετά το ξεκίνημα και στα μέσα του β ημιχρόνου πήρε διαφορά 7 πόντων(45-38) με τρίποντο του Αλβέρτη, ενώ είχε περιορίσει τον Τζόνσον και φόρτωσε με φάουλ το Βολκόφ, βραχυκυκλώνοντας έτσι την επίθεση του Ολυμπιακού. Ξαφνικά όμως τα πράγματα άλλαξαν. Ο Fast Eddie πήρε το παιχνίδι πάνω του, έφτασε συνολικά τους 27 πόντους και με συνεχόμενα τρίποντα έφερε την ομάδα του μπροστά. Το τελευταίο ήταν και το πιο κρίσιμο καθώς έδωσε προβάδισμα με 52-53 στο τελευταίο δίλεπτο. Τη χαριστική βολή στον ΠΑΟ έδωσε ο Τόμιτς με άλλο ένα τρίποντο και ο Ολυμπιακός ήταν ο νικητής για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με 58-52.
Ο μικρός τελικός ήταν ένα παιχνίδι χωρίς σκοπιμότητες και εκεί η πιο ποιοτική ομάδα, που συνήθιζε να παίζει καλύτερο μπάσκετ από την αντίπαλό της δεν είχε πρόβλημα να επικρατήσει. Παναθηναϊκός-Λιμόζ 91-77 λοιπόν και ο ΠΑΟ παίρνει για δεύτερη σερί χρονιά την 3η θέση.
Ο μεγάλος τελικός κατέληξε στην πιο εύκολη νίκη οποιασδήποτε ομάδας την περίοδο των final four μέχρι εκείνη τη χρονιά. Η Ρεάλ Μαδρίτης μπήκε μπροστά από νωρίς, εκμεταλλεύτηκε την κούραση(κυρίως ψυχολογικά μετά το «αιώνιο» ντέρμπι) του Ολυμπιακού, περιόρισε με σκληρή(στα όρια του αντιαθλητικού) άμυνα τον Τζόνσον στους 9 πόντους και με ένα Σαμπόνις αποφασισμένο για τη νίκη(23 πόντοι 7 ριμπάουντ) να παίρνει βοήθειες από τον Αρλάουκας, αλλά και τον Αντούνεθ έφτασε στην κατάκτηση του κυπέλλου με τελικό σκορ 73-61. Ο Ομπράντοβιτς είχε κερδίσει τον 3ο του τίτλο σε 4 σεζόν και αυτή τη φορά δε χρειάστηκε τρίποντο της τελευταίας στιγμής.
Οι σκόρερς των αγώνων και το boxscore του τελικού:
MVP του final four δε θα μπορούσε να είναι άλλος από το μεγάλο Άρβιντας Σαμπόνις, που στην τελευταία του εμφάνιση πριν φύγει για το ΝΒΑ και τους Μπλέιζερς οδήγησε τη Ρεάλ σε μια καθαρή νίκη και για πρώτη φορά στην ιστορία των final four ένα φαβορί έφτασε στην κατάκτηση του τροπαίου.
Το ρόστερ της πρωταθλήτριας Ευρώπης:
Χοσέ Λάσα
Ισμαέλ Σάντος
Χαβιέρ Γκαρθία Κολ
Χοσέ Μπιριούκοφ
Τζο Αρλάουκας
Χοσέ Μιγκέλ Αντούνεθ
Άρβιντας Σαμπόνις
Μαρτίν Φερρέρ
Πέπε Καργκόλ
Αντόνιο Μαρτίν
1995-96
Μετά τη Σαραγόσα ήρθε η ώρα του Μπερσί στο Παρίσι να διοργανώσει final four για δεύτερη φορά. Ήταν Μεγάλη Τρίτη και Μεγάλη Πέμπτη, 9-11 Απριλίου, όταν για άλλη μια φορά μια ελληνική ομάδα έκανε την προσπάθεια να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης. Αυτή τη φορά ήταν μόνο ο Παναθηναϊκός ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στο final four μετά από μια χρονιά με πολλά πάνω-κάτω. Δείχνοντας αστάθεια σε όλη τη σεζόν, χάνοντας ακόμα και από την Μπενφίκα και τερματίζοντας 3ος στον όμιλο, ο ΠΑΟ έδειχνε αουτσάιντερ απέναντι στην Μπένετον Τρεβίζο. Μετά όμως από μια δραματική σειρά που κρίθηκε με ένα κόψιμο του Στόγιαν Βράνκοβιτς απέναντι στο Ρέμπρατσα, ο ΠΑΟ πήρε την πρόκριση με 2-1 νίκες. Στον ημιτελικό βρήκε μπροστά του την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Οι Ρώσοι, πιο ώριμοι και πιο έμπειροι από την προηγούμενη χρονιά πέρασαν ως 1οι από τον όμιλο και αποκλείοντας την Ορτέζ στον προημιτελικό με 2-1 έκλεισαν κι εκείνοι θέση στους ημιτελικούς. Ως φαβορί της διοργάνωσης ταξίδεψε στη Γαλλία η Μπαρτσελόνα. Με ηγέτη τον Αρτούρας Καρνισόβας οι Καταλανοί έφτασαν εύκολα στο Παρίσι τερματίζοντας 1οι στον όμιλό τους και συντρίβοντας 2 φορές την Ούλκερ στους 8. Αντίπαλός τους η δική τους αιώνια αντίπαλος, η κάτοχος του τίτλου Ρεάλ Μαδρίτης, που στη θέση του Σαμπόνις είχε πια το Ζόραν Σάβιτς. Η Ρεάλ εξασφάλισε το πλεονέκτημα έδρας σε ένα δύσκολο όμιλο(με Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό), αλλά είχε δύσκολο έργο και στους 8 εναντίον του Ολυμπιακού(ο οποίος έπεσε θύμα της ΤΣΣΚΑ που έχασε την τελευταία αγωνιστική στη Γαλλία απ’ την Αντίμπ προκαλώντας τριπλή ισοβαθμία και στέλνοντας τον Ολυμπιακό στην 3η θέση με μειονέκτημα έδρας). Ο Ολυμπιακός έδειχνε ανώτερος στα δυο πρώτα παιχνίδια, αλλά ένα κενό διάστημα στο τρίτο ματς έδωσε τη νίκη στη Ρεάλ και την πρόκριση στο final four.
Στον πρώτο ημιτελικό ο άνθρωπος που έκρινε το παιχνίδι ήταν το μεγάλο μεταγραφικό απόκτημα, όχι μόνο του Παναθηναϊκού, αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ γενικότερα, ο Ντομινίκ Γουίλκινς. Ο Human Highlight Film έκανε ότι ήθελε την άμυνα των Ρώσων και οδήγησε τον Παναθηναϊκό στον τελικό με ασφάλεια. Πέτυχε 35 πόντους και ήταν αυτός που σε κάθε προσπάθεια της ΤΣΣΚΑ να επιστρέψει επανέφερε τον ΠΑΟ σε θέση ισχύος. Το τελικό 81-71 έστελνε τον Παναθηναϊκό για πρώτη φορά στον τελικό και έδινε στην Ελλάδα άλλη μια ευκαιρία.
Το ισπανικό ντέρμπι αποδείχτηκε αντάξιο των προσδοκιών και των ονομάτων των 2 ομάδων. Η Ρεάλ πήρε διαφορά που άγγιξε τους 15 πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Όμως η Μπαρτσελόνα άρχισε να τη ροκανίζει γρήγορα, έφτασε να κλείσει το ημίχρονο στο -3(33-36) και συνέχισε την αντεπίθεση στο β ημίχρονο. Με πρωταγωνιστές τους Καρνισόβας και Γκόντφρεντ που πέτυχαν μαζί 46 πόντους πανηγύρισε τελικά τη νίκη με 76-66 και έφτασε για άλλη μια φορά στον τελικό.
Ο μικρός τελικός για πρώτη φορά στην ιστορία ήταν ένα ματς που κρίθηκε στον πόντο. Μικρή σημασία έχει όμως το γεγονός ότι η ΤΣΣΚΑ τελικά ήταν αυτή που κέρδισε με 74-73 και πήρε την 3η θέση στην πρώτη της συμμετοχή σε final four περιορίζοντας την απερχόμενη πρωταθλήτρια στην 4η θέση.
Ο μεγάλος τελικός της 11ης Απριλίου είναι σίγουρα το πιο αμφιλεγόμενο παιχνίδι στην ιστορία των final four. Πολλά έγιναν στο τέλος, και οι δυο ομάδες αισθάνονται αδικημένες, αλλά αυτό που μένει είναι το τελικό αποτέλεσμα. Μέχρι όμως να φτάσουμε στα τελευταία δευτερόλεπτα παίχτηκαν 39’55’’ μπάσκετ και έγινε ένα συναρπαστικό παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός με πρωταγωνιστές τους Γουίλκινς και Αλβέρτη είχε το προβάδισμα και την εικόνα της καλύτερης ομάδας στο γήπεδο. Έκλεισε το ημίχρονο μπροστά με 35-25 και συντηρούσε συνεχώς ένα προβάδισμα. Η αποβολή του Αλβέρτη με φάουλ όμως ήταν η αρχή της επαναφοράς της Μπαρτσελόνα. Στην απέλπιδα προσπάθειά τους οι Καταλανοί εκμεταλλεύτηκαν το άγχος των παιχτών του Παναθηναϊκού και με τους Καρνισόβας και Τσάβι Φερνάντεθ να τους οδηγούν έφεραν το παιχνίδι στον πόντο(67-66). Απέμενε μια επίθεση για κάθε ομάδα και στην τελευταία κατοχή του ΠΑΟ ο Γιαννάκης χάνει την μπάλα, οι διαιτητες δε σφυρίζουν το φάουλ, το χρονόμετρο κολλάει στα 4,8’’, ο Μοντέρο φεύγει μόνος του στον αιφνιδιασμό, αλλά σταματάει για ένα χαλαρό λει απ, όμως ο Βράνκοβιτς έρχεται από το πουθενά και κόβει το σουτ. Η μπάλα είχε βέβαια χτυπήσει στο ταμπλό πριν το κόψιμο, πράγμα που δεν είδαν οι διαιτητές ολοκληρώνοντας έτσι τις λάθος αποφάσεις εις βάρος και των δυο ομάδων. Όταν το χρονόμετρο ξεκολλάει η Μπαρτσελόνα κάνει μια τελευταία προσπάθεια(στον επιπλέον χρόνο που δε θα’ πρεπε να έχει), αλλά ο Γκαλιλέα χάνει τη μπάλα(πιθανόν με φάουλ, αλλά αυτό είναι πταίσμα μπροστά στα άλλα που έγιναν πριν). Ο Παναθηναϊκός είναι πρωταθλητής Ευρώπης για πρώτη φορά και αυτό είναι που μένει τελικά.
Οι σκόρερς των αγώνων και το boxscore του τελικού:
MVP του final four αναδεικνύεται ο Ντομινίκ Γουίλκινς. Μπορεί ο ήρωας του τελικού να ήταν άλλος, μπορεί να μην ήταν καν ο καλύτερος παίχτης της ομάδας του στο πιο μεγάλο ματς(αφού ο Αλβέρτης ήταν και πρώτος σκόρερ και όσο ήταν μέσα έπαιξε καλή άμυνα πάνω στον Καρνισόβας), αλλά αυτός ήταν που έφερε τον ΠΑΟ στον τελικό, αυτός ήταν ο σταρ που τράβηξε όλη την προσοχή της αντίπαλης άμυνας και η αλήθεια είναι ότι όταν ο Ντομινίκ έρχεται στην Ευρώπη και κερδίζει τίτλο, δεν μπορεί να πάρει άλλος το MVP…
To ρόστερ της πρωταθλήτριας Ευρώπης:
Φραγκίσκος Αλβέρτης
Βαγγέλης Βουρτζούμης
Κώστας Παταβούκας
Νίκος Οικονόμου
Τζον Κόρφας
Παναγιώτης Γιαννάκης
Στόγιαν Βράνκοβιτς
Ντομινίκ Γουίλκινς
Τζαννής Σταυρακόπουλος
Μίροσλαβ Πετσάρσκι
Χρήστος Μυριούνης
1996-97
Η σεζόν 1996-97 ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε το όνομα Ευρωλίγκα για τη διοργάνωση. Ο αριθμός των ομάδων στους ομίλους αυξήθηκε στις 24(4 όμιλοι των 6) και υπήρχαν 4 γύροι αντί για 2 πριν το final four. Οι νοκ άουτ φάσεις ήταν 2 και ξεκινούσαν στους 16, αφού οι ομάδες περνούσαν όλες στο δεύτερο γύρο, σχημάτιζαν ομίλους χιαστί(3 ομάδες από κάθε όμιλο) και από εκεί οι 4 πρώτες προκρίνονταν στους νοκ άουτ γύρους. Στο τέλος οι 4 ημι-φιναλίστ θα κατέληγαν στη Ρώμη, όπου στις 22-24 Απριλίου διεξάχθηκε το final four.
Ελληνική εκπροσώπηση είχαμε από τον Ολυμπιακό. Η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς πλέον ήταν ασταθέστατη κατά τη διάρκεια της σεζόν(δυνατή εντός έδρας και αναποτελεσματική εκτός), πέρασε σαν 3η από τον όμιλο, αλλά στις νοκ άουτ φάσεις μεταμορφώθηκε. Απέκλεισε με 2-1 την Παρτίζαν κερδίζοντας 2 φορές στο Βελιγράδι και στους 8 συνάντησε τον Παναθηναϊκό, που είχε τερματίσει πρώτος στο δικό του όμιλο. Ο Ολυμπιακός ήταν και πάλι νικητής στην εμφύλια μάχη με 2-0 κερδίζοντας για πρώτη φορά στο ΟΑΚΑ και περίμενε τον αντίπαλό του στον ημιτελικό. Όλοι στον Πειραιά περίμεναν τη Στεφανέλ Μιλάνο, αλλά η έκπληξη έγινε. Η Ολίμπια Λιουμπλιάνα πέρασε κι αυτή 2 γύρους με μειονέκτημα έδρας, πρώτα εναντίον της Τσιμπόνα σε μια σειρά όπου και τα 3 ματς κρίθηκαν στον πόντο και μετά εναντίον της Στεφανέλ, επίσης με 2-1. Οι εκπλήξεις δε σταμάτησαν εδώ. Το κατόρθωμα του Ολυμπιακού και της Ολίμπια επανέλαβε και η Μπαρτσελόνα του Καρνισόβας και του Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς, που ξεκινώντας κι αυτή από την 3η θέση απέκλεισε την Άλμπα Βερολίνου με 2-0 και στη συνέχεια το άλλο φαβορί από την Ιταλία, την Τιμσίστεμ Μπολόνια με 2-1. Στον ημιτελικό βρήκε μπροστά της άλλη μια ομάδα που έσπασε την έδρα του αντιπάλου για να περάσει! Αυτή ήταν η Βιλερμπάν του Ντιλέινι Ραντ. Οι Γάλλοι, ξεκινώντας από τη 2η θέση, αφού απέκλεισαν την Εστουντιάντες με 2-1 χάρη στην έδρα τους, έκαναν τη μεγάλη έκπληξη κερδίζοντας την Εφές Πίλσεν με 2-1 παίρνοντας το κρίσιμο 3ο ματς μέσα στην Κωνσταντινούπολη και έκλεισαν το καρέ των break στην πρώτη σειρά προημιτελικών με τη νέα μορφή της διοργάνωσης.
Στον πρώτο ημιτελικό ο Ολυμπιακός έμοιαζε το φαβορί και φρόντισε να το αποδείξει μέσα στο γήπεδο. Παρά τις προσπάθειες των Σλοβένων η ομάδα του Ίβκοβιτς καθοδηγούμενη από έναν εκπληκτικό Ρίβερς διατηρούσε ένα μικρό προβάδισμα(37-32 στο ημίχρονο). Ο Αμερικάνος πλει μέικερ που είχε αμφισβητηθεί τόσο κράτησε τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του στην Ελλάδα για το πιο κρίσιμο σημείο. Οι Σλοβένοι προσπαθούσαν να κρατηθούν κοντά στο σκορ, αλλά με το Μίλιτς κολλημένο στους 5 πόντους δε θα είχαν τύχη. Ο Ρίβερς ήταν ασταματητος, τελείωσε το ματς με 27 πόντους και ο Ολυμπιακός έφτανε σε άλλον ένα τελικό κερδίζοντας με 74-65.
Στο βραδινό παιχνίδι η Μπαρτσελόνα φρόντισε να επιβεβαιώσει κι αυτή τον τίτλο του φαβορί. Μπορεί ο Καρνισόβας να έμεινε στους 9, μπορεί η Βιλερμπάν να αντιστάθηκε όσο μπορούσε με τους Ραντ και Χάουαρντ κυρίως, αλλά οι Καταλανοί βρήκαν βοήθειες από το βετεράνο Άντρες Χιμένεθ και τον Τσάβι Φερνάντεθ, και καθοδηγούμενοι από τον Τζόρτζεβιτς που πέτυχε 17 πόντους πήραν τη νίκη με 77-70 και είχαν άλλη μια ευκαιρία για να κάνουν αυτό που δεν κατάφεραν 1 χρόνο πριν εναντίον του Παναθηναϊκού.
Στο μικρό τελικό η Ολίμπια επικράτησε με 86-79 της Βιλερμπάν σε ένα από τα παιχνίδια που λίγοι πλην των φιλάθλων των 2 ομάδων θυμούνται. Πιο πολύ μένει στη μνήμη μας το σπασμένο ταμπλό από το κάρφωμα του Μάρκο Μίλιτς, παρά το υπόλοιπο παιχνίδι. Καλή εμφάνιση πάντως από τους Σλοβένους στο πρώτο και μοναδικό ως τώρα final four τους.
Στο μεγάλο τελικό όλοι περίμεναν τη μονομαχία Ρίβερς με Τζόρτζεβιτς. Στο ξεκίνημα όμως ο Ολυμπιακός έμοιαζε σαν να έχει έρθει από τον τελικό του Τελ Αβίβ 3 χρόνια πριν! Άστοχα σουτ, λάθη, μέχρι και χαμένο κάρφωμα στον αιφνιδιασμό από το Νάκιτς! 2 πόντοι μόνο από βολές στα πρώτα 7’ και η εξέδρα δείχνει παγωμένη. Ο Ίβκοβιτς όμως παραμένει ψύχραιμος και χειροκροτεί! Πιστεύει στην ομάδα του και αυτή τον δικαιώνει. Ο Ρίβερς μετά τα πρώτα λεπτά συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε στον ημιτελικό, ο Τομιτς μπαίνει στο παιχνίδι και ηρεμεί την ομάδα, ο Σιγάλας περιορίζει τον Καρνισόβας, Τάρλατς και Φασούλας σκεπάζουν τα καλάθια και ο Ολυμπιακός περνάει μπροστά πριν τελειώσει το ημίχρονο. Στο δεύτερο ημίχρονο αντί να γίνει μάχη μέχρι τέλους ο Ολυμπιακός αυξάνει τη διαφορά. Ο Ίβκοβιτς αντί να ζητήσει ηρεμία και χαμηλό ρυθμό για να συντηρήσει τη διαφορά ζητάει από το Ρίβερς να τρέξει περισσότερο κι αυτός το κάνει χωρίς οι Ισπανοί να μπορούν να τον σταματήσουν. Ο Ρίβερς τελειώνει το ματς με 26 πόντους, 6 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 3 κλεψίματα, ενώ ο Τζόρτζεβιτς με 2/11 σουτ και 4 λάθη. Το τελικό αποτέλεσμα αντικατοπτρίζει την εικόνα των 2 πλέι μέικερ. 73-58 για τον Ολυμπιακό που κερδίζει πανηγυρικά αυτό που δεν κατάφερε στο Τελ Αβίβ και στη Σαραγόσα.
Οι σκόρερς των αγώνων και το boxscore του τελικού:
Το ρόστερ της πρωταθλήτριας Ευρώπης:
Θύμιος Μπακατσιάς
Γιώργος Σιγάλας
Δημήτρης Παπανικολάου
Νάσος Γαλακτερός
Φράνκο Νάκιτς
Παναγιώτης Φασούλας
Μίλαν Τόμιτς
Ντράγκαν Τάρλατς
Κρίστιαν Βελπ
Ντέιβιντ Ρίβερς
MVP αναδεικνύεται φυσικά ο Ντέιβιντ Ρίβερς. Η απόδοσή του στους αγώνες αυτούς ήταν μια από τις καλύτερες παραστάσεις στην ιστορία των final four και ταίριαζε απόλυτα με την απόδοση όλης της ομάδας του Ολυμπιακού στο τέλος εκείνης της περιόδου και απέδειξε ότι μπορεί κάποιος να φτάσει από την απόλυτη αμφισβήτηση στην απόλυτη αναγνώριση ακόμα και από τους αντιπάλους του.
1997-98
Το τριήμερο 21-23 Απριλίου ήταν το επίκεντρο της μπασκετικής Ευρώπης για το 1998. Στη Βαρκελώνη θα γινόταν το final four της Ευρωλίγκα και το τοπίο είχε αλλάξει από ένα χρόνο πριν. Καμία από τις 4 φιναλίστ της περασμένης σεζόν δε βρισκόταν στη Βαρκελώνη, αφού Ολυμπιακός, Μπαρτσελόνα και Ολίμπια αποκλείστηκαν στη φάση των 16 και η Βιλερμπάν δε συμμετείχε στην Ευρωλίγκα. Αντί για αυτούς κυριάρχησαν νέες δυνάμεις με φαβορί την Κίντερ Μπολόνια του Ντανίλοβιτς, του Ριγκοντό και του Σάβιτς με ένα νέο και ταλαντούχο προπονητη(τότε), τον Ετόρε Μεσίνα στον πάγκο. Η Κίντερ τερμάτισε 1η στον όμιλό της και δε δυσκολεύτηκε να αποκλείσει την Εστουντιάντες με 2-0 πριν φτάσει στο τοπικό ντέρμπι με την Τιμσίστεμ(των 2 τελευταίων MVP Ρίβερς και Γουίλκινς) στους προημιτελικούς. Εκεί επικράτησε επίσης με 2-0 εμπνέοντας τους οπαδούς της να ανεβάσουν πανό στη Βαρκελώνη που να λέει: «Εμείς στην Μπαρτσελόνα και ο Μάιερς στην πολυθρόνα» για να πειράξουν τον αιώνιο αντίπαλό τους. Αντίπαλος της Κίντερ στον ημιτελικό ήταν η Παρτίζαν Βελιγραδίου, που επέστρεψε μετά από 10 χρόνια στα final four. Οι Σέρβοι έκαναν την έκπληξη στους 16 αποκλείοντας με 2-0 τον Ολυμπιακό παίρνοντας μαζί της το πλεονέκτημα έδρας που είχε η ελληνική ομάδα(σύμφωνα με το τότε σύστημα διεξαγωγής) και στον προημιτελικό εκμεταλλεύτηκε την καυτή Χάλα Πιονίρ για να αποκλείσει την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 2-1. Το final four δε θα μπορούσε να μην έχει ελληνική εκπροσώπηση όμως. Αυτή τη φορά ήταν η ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη που πήρε την πρόκριση. Τερμάτισε 1η στον όμιλό της, πέρασε εύκολα την Κροάσια Ινσούρανς(την πρώην Γιουγκοπλάστικα) στους 16 με 2-0 και συνέτριψε 2 φορές την Άλμπα Βερολίνου στους 8 αφήνοντας υποσχέσεις ότι μπορεί να φέρει και 3ο συνεχόμενο κύπελλο στην Ελλάδα. Αντίπαλος της ΑΕΚ η Μπένετον Τρεβίζο του Χένρι Ουίλιαμς, του Ρέμπρατσα και του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που επέστρεψε στο final four με 4η διαφορετική ομάδα. Η Μπένετον εκμεταλλεύτηκε τη βατή κλήρωση, πέρασε με ευκολία απ’ τους ομίλους ως 1η, απέκλεισε την Ολίμπια Λιουμπλιάνα με 2-0 και την Εφές Πίλσεν με 2-1 και τέθηκε αντιμέτωπη με την ΑΕΚ.
Στον πρώτο ημιτελικό η Κίντερ δεν άφησε περιθώριο στους Σέρβους να σκεφτούν την πρόκριση. Καθάρισε το ματς ουσιαστικά από το πρώτο ημίχρονο, προηγήθηκε στο ημίχρονο με 45-25 και έφτασε εύκολα στο τελικό 83-61 με πρωταγωνιστές τους Σάβιτς με 23 πόντους και Νεστέροβιτς με 14.
Το βραδινό ματς ήταν ένα κλασικό ευρωπαϊκό θρίλερ. ΑΕΚ και Μπένετον πήγαιναν μαζί στο σκορ σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, καμία τους δεν κατάφερνε να ξεφύγει και σε ένα ματς που η τακτική κυριάρχησε μόνο οι ατομικές ικανότητες του Χένρι Ουίλιαμς από τη μια και του Γουίλι Άντερσον από την άλλη κατάφερναν να νικήσουν τις αντίπαλες άμυνες. Όλα κρίθηκαν στα τελευταία λεπτά, που ένα τρίποντο off balance του Μπάνε Πρέλεβιτς έδωσε τον πρώτο λόγο στην ΑΕΚ δίνοντάς της προβάδισμα με 66-63 και το τελικό 69-66 έφερε την ΑΕΚ στον τελικό.
Άλλο ένα ελεύθερο ματς παίχτηκε στο μικρό τελικό όπου Μπένετον και Παρτίζαν μακριά από σκοπιμότητες προσέφεραν θέαμα με τους Ιταλούς να κερδίζουν με 96-89.
Ο μεγάλος τελικός ήταν ένα από τα χειρότερα ποιοτικά παιχνίδια των final four. Η ΑΕΚ ήταν εξ ορισμού μια αμυντικογενής ομάδα χωρίς πολύ επιθετικό ταλέντο, ενώ η Κίντερ προτίμησε να χτυπήσει την αντίπαλό της με το δικό της παιχνίδι. Άμυνα, αργός ρυθμός και χαμηλό σκορ χαρακτήριζαν τον τελικό. Η Κίντερ ήταν πιο ξεκούραστη, καθώς είχε εύκολο έργο στον ημιτελικό, σε αντίθεση με την ομάδα του Ιωαννίδη και αυτό βγήκε στο γήπεδο. Στο πρώτο ημίχρονο καμία ομάδα δεν κατάφερε να φτάσει τους 30 πόντους(28-20 για την Κίντερ) και η εικόνα δεν άλλαξε ούτε στο δεύτερο μέρος. Η Κίντερ με τους Άμπιο και Σκονοκίνι σταμάτησε τον Άντερσον, ο Σάβιτς με το Νεστέροβιτς έκαναν καλή δουλειά απέναντι στον Αλεξάντερ και η ΑΕΚ έκανε αρνητικό ρεκόρ πόντων για τελικό με 44 πόντους. Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένας παίχτης της δεν έφτασε σε διψήφιο αριθμό πόντων και πρώτος σκόρερ ήταν ο Χοσέ Λάσα με 7! Ο Σάβιτς με τρίποντο 1’25’’ πριν τη λήξη σφράγισε οριστικά τη νίκη για την Κίντερ και το τελικό 58-44 αντικατοπτρίζει απόλυτα αυτό που είδαμε στη παρκέ. Η Κίντερ ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης και ο Μεσίνα έσπασε ένα σερί 9 ετών, στα οποία τον τίτλο κατακτούσαν μόνο προπονητές από την πρώην Γιουγκοσλαβία.
Οι σκόρερς των αγώνων και το boxscore του τελικού:
Το ρόστερ της πρωταθλήτριας Ευρώπης:
Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς
Κλαούντιο Κρίπα
Αλεσάντρο Άμπιο
Ράντοσλαβ Νεστέροβιτς
Ούγκο Σκονοκίνι
Αουγκούστο Μπινέλλι
Ζόραν Σάβιτς
Ρίκι Μοραντότι
Αντουάν Ριγκοντό
Αλεσάντρο Φροζίνι
MVP του final four αναδείχτηκε ο Ζόραν Σάβιτς, τόσο για την πολύ καλή του παρουσία στον ημιτελικό, όσο και για την καλή του αμυντική παρουσία στον πιο αμυντικογενή τελικό της ιστορίας. Ο Σέρβος φόργουορντ/σέντερ πήρε το βραβείο που του άξιζε από το 1991, όταν και είχε αδικηθεί έναντι του Κούκοτς.
1998-99
Αν η δεκαετία του ’90 είχε αναδείξει την άμυνα και την τακτική, η προτελευταία της σεζόν ήρθε να μας υπενθυμίσει πώς είναι το όμορφο και θεαματικό μπάσκετ. Ένα χρόνο μετά τον τελικό του 58-44 είδαμε ένα από τα πιο θεαματικά final four και μια από τις πιο εντυπωσιακές για τον ουδέτερο φίλαθλο ομάδες στην πρόσφατη ιστορία της Ευρωλίγκα. Ο τόπος ήταν το Μόναχο και η περίοδος ήταν 20-22 Απριλίου 1999. Η κάτοχος του τίτλου Κίντερ Μπολόνια επέτρεψε στο final four παρόλο που δυσκολεύτηκε περισσότερο από την προηγούμενη χρονιά. Τερμάτισε 2η στον όμιλο πίσω από τον Ολυμπιακό και ενώ απέκλεισε εύκολα τη Μακάμπι με 2-0, χρειάστηκε break στην έδρα της Ορτέζ(που νωρίτερα είχε κλέψει το πλεονέκτημα έδρας από την Ολίμπια Λιουμπλιάνα) για να κερδίσει με 2-1 και να φτάσει στον ημιτελικό. Εκεί την περίμενε η αιώνια αντίπαλός της, Τιμσίστεμ Μπολόνια. Η Φορτιτούντο πέρασε μόλις σαν 4η, αλλά έκανε τη μεγάλη έκπληξη αποκλείοντας τον Παναθηναϊκό στους 16 με 2-0 και παίρνοντάς του το πλεονέκτημα έδρας δε δυσκολεύτηκε να κερδίσει και τη Ρεάλ Μαδρίτης με 2-0. Παρά τον αποκλεισμό του ΠΑΟ η Ελλάδα δεν έμεινε χωρίς εκπρόσωπο, αφού ο Ολυμπιακός πραγματοποιώντας μια πολύ καλή σεζόν εξασφάλισε το πλεονέκτημα έδρας έναντι των 2 ομάδων της Μπολόνια που ήταν στον ίδιο όμιλο και έφτασε στο Μόναχο αήττητος κερδίζοντας με 2-0 τόσο τη Βαρέζε, όσο και τη Βιλερμπάν. Στον ημιτελικό βρήκε την ομάδα-έκπληξη της σεζόν, τη Ζαλγκίρις Κάουνας του Γιόνας Καζλάουσκας και των Έντνι, Μπούι, Στομπέργκας. Οι Λιθουανοί κατάφεραν να πάρουν την πρώτη θέση σε έναν όχι ιδιαίτερα δύσκολο όμιλο και δε δυσκολεύτηκαν ιδιαίτερα εναντίον της Ούλκερ, την οποία κέρδισαν 2-0. Τελευταίο εμπόδιο για το Μόναχο ήταν η άλλη τούρκικη ομάδα, η Εφές Πίλσεν, που τους δυσκόλεψε μόνο στο πρώτο παιχνίδι πριν χάσει κι αυτή με το ίδιο σκορ.
Οι πρωταθλήτριες των 2 προηγούμενων ετών έμοιαζαν φαβορί για τον τελικό, αλλά μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τον Ολυμπιακό στον πρώτο ημιτελικό. Η πρώτη επίθεση του αγώνα κατέληξε σε εντελώς αμαρκάριστο σουτ του Έντνι από τα 4 μέτρα μετά από πολύ γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας. Αυτή ήταν και η εικόνα του υπόλοιπου αγώνα. Η Ζαλγκίρις επέβαλε το γρήγορο ρυθμό της, έβγαλε πολλά αμαρκάριστα σουτ, έτρεξε στον αιφνιδιασμό και πήρε από πολύ νωρίς το προβάδισμα. Είχε διαφορά 15 πόντων στο ημίχρονο καθοδηγούμενη από τον Τάιους Έντνι και με τους Μπούι και Αντομάιτις να εκτελούν από την περιφέρεια. Για τον Ολυμπιακο δε δούλεψε τίποτα σωστα. Κόμαζετς και Γκολνγουάιρ ήταν μπλοκαρισμένοι και μόνο ο Τάρλατς έδινε μάχες κάτω απ’ τα καλάθια. Το τελικό 87-71 ήρθε φυσιολογικά υπέρ της Ζαλγκίρις.
Ο δεύτερος ημιτελικός θύμισε τους αγώνες του περασμένου final four. Σκληρές άμυνες, χαμηλό σκορ και κλειστό παιχνίδι μέχρι το τέλος. Η Τιμσίστεμ μπορεί να κατάφερε να περιορίσει τον Ντανίλοβιτς στους 12 και το Ριγκοντό στους 7, αλλά ήταν πολύ άστοχη και έχασε τη μάχη της ρακέτας, όπου Νεστέροβιτς και Φροζίνι κυριάρχησαν. Ο Σλοβένος της Κίντερ πέτυχε και 16 πόντους οδηγώντας την ομάδα του στη νίκη με 62-57 και σε άλλη μια πρόκριση απέναντι στη μισητή αντίπαλο.
Στο μικρό τελικό ο Ολυμπιακός πήρε τη νίκη με 74-63 σε ένα παιχνίδι που αποτέλεσε την τελευταία εμφάνιση σε ευρωπαϊκό παιχνίδι για τον Παναγιώτη Φασούλα.
Ο μεγάλος τελικός ήταν απλά μια συνέχεια του πρώτου ημιτελικού. Ο Έντνι οργάνωνε και έτρεχε την ομάδα, ο Μπούι με το Στομπέργκας και το Μιντάουγκας Ζουκάουσκας εκτελούσαν από την περιφέρεια και ο Ζίντεκ έκανε τη βρώμικη δουλειά(και όχι μόνο) στη ρακέτα. Οι Ιταλοί βρέθηκαν στην ίδια θέση που βρέθηκε ο Ολυμπιακός 2 μέρες πριν: στο -15 στο ημίχρονο. Στο δεύτερο μέρος ο Ριγκοντό πήρε την κατάσταση στα χέρια του και προσπάθησε την Κίντερ σε απόσταση βολής, αλλά ο Έντνι και η παρέα του δε θα άφηναν ένα δικό τους παιχνίδι να χαθεί. Η Κίντερ πλησίασε μέχρι τους 5 πόντους στο τελευταίο 2λεπτο, αλλά ο Άντονι Μπούι ήταν εκεί και με το τρίτο του τρίποντο έδωσε τέλος ουσιαστικά στο παιχνίδι. Η κόρνα της λήξης βρήκε τους παίχτες της Ζαλγκίρις να πανηγυρίζουν στο κέντρο του γηπέδου με τη σημαία της Λιθουανίας το τελικό 82-74 και όλους εμάς να θυμόμαστε ξανά πως στο μπάσκετ κερδίζει αυτός που βάζει τους περισσότερους πόντους και όχι αυτός που ρίχνει το περισσότερο ξύλο.
Οι σκόρερς των αγώνων και το boxscore του τελικού:
MVP του final four αναδείχτηκε ο Τάιους Έντνι, ο μαέστρος και οργανωτής της Ζαλγκίρις. Δικαίωση με 4 χρόνια καθυστέρηση για τον Έντνι, που είχε κατακτήσει τον τίτλο στο NCAA με το UCLA, αλλά λόγω τραυματισμού δεν είχε παίξει στον τελικό.
Το ρόστερ της πρωταθλητριας Ευρώπης:
Τάιους Έντνι
Μιντάουγκας Ζουκάουσκας
Σαούλιους Στομπέργκας
Τζορτζ Ζίντεκ
Εουρέλιους Ζουκάουσκας
Νταΐνιους Αντομάιτις
Τόμας Μασιούλις
Γιόνας Μασκολιούνας
Άντονι Μπούι
Κεστούτις Σεστόκας
1999-2000
Χωρίς να το γνωρίζει κανένας εκείνη την περίοδο η σεζόν 1999-2000 ήταν μια χρονιά-σταθμός στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ήταν η τελευταία σεζόν που η Ευρωλίγκα διοργανώθηκε από τη FIBA και η τελευταία που είχε τη μορφή των περασμένων χρόνων. Για δεύτερη φορά η διοργάνωση έγινε στην Ελλάδα, αυτή τη φορά όμως στη Θεσσαλονίκη. Όπως όμως συνέβη και το 1993 στον Πειραιά, ήταν παρούσα ελληνική ομάδα, αλλά όχι ο γηπεδούχος. Ο Παναθηναϊκός ήταν ο εκπρόσωπος της Ελλάδας και το πρώτο φαβορί για τον τίτλο, καθώς ουσιαστικά έπαιζε εντός έδρας. Για να φτάσει η ομάδα του Ομπράντοβιτς(στην πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα) χρειάστηκε να δείξει σταθερότητα σε όλη τη σεζόν, να πάρει την 1η θέση και το πλεονέκτημα έδρας και να αποκλείσει διαδοχικά την Μπούντουτσνοστ με 2-1 και την Τσιμπόνα με 2-0. Στον ημιτελικό θα είχαμε την πρώτη ελληνοτουρκική μονομαχία, καθώς η Εφές Πίλσεν μετά από πλήθος αποτυχημένων προσπαθειών κατάφερε τελικά να προκριθεί στο final four. Οι Τούρκοι, αφού απέκλεισαν την Άλμπα Βερολίνου με 2-0, χρειάστηκε να ξεπεράσουν την ομάδα που τους είχε αποκλείσει μέσα στην έδρα τους 3 χρόνια πριν, τη Βιλερμπάν. Η σειρά έφτασε και πάλι σε τρίτο παιχνίδι, όπου όμως η Εφές μετά από ένα δραματικό ματς(68-66) πήρε την πρόκριση με 2-1 νίκες. Στον άλλο ημιτελικό έκανε την επανεμφάνισή της μετά από 9 χρόνια η Μακάμπι. Με πρωταγωνιστή το Νέιτ Χάφμαν και στον πάγκο τον Πίνι Γκέρσον η «ομάδα του λαού» έκανε μια εντυπωσιακή πορεία στους ομίλους και απέκλεισε τον ΠΑΟΚ με 2-1 και την Τιμσίστεμ Μπολόνια επίσης με 2-1, παρότι έχασε το πρώτο ματς στο Ισραήλ. Την τετράδα των ομάδων συμπλήρωσε η πιο γνώριμη παρουσία των final four, η Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί πήραν εύκολα την πρώτη θέση στον όμιλό τους πριν αποκλείσουν την Ούλκερ και την Ολίμπια Λιουμπλιάνα με 2-1 χάρη στην έδρα τους.
Ο πρώτος ημιτελικός αποδείχθηκε εύκολος για τη Μακάμπι. Με το Χάφμαν να κυριαρχεί στη ρακέτα οι Ισραηλινοί πήραν από την αρχή διαφορά υπέρ τους και δε δυσκολεύτηκαν να τη διατηρήσουν. Η Μπαρτσελόνα δεν μπορούσε να βρει σκορ από κανέναν παίχτη με συνέπεια και το τελικό 65-51 έδωσε μια δίκαιη πρόκριση στη Μακάμπι.
Στο δεύτερο ημιτελικό οι χιλιάδες οπαδοί του Παναθηναϊκού που ταξίδεψαν από την Αθήνα δεν απογοητεύτηκαν. Ο ΠΑΟ είχε τον έλεγχο του αγώνα και με πρωταγωνιστές τους Μποντίρογκα με 22 πόντους και Ρέμπρατσα με 15 έφτασε στη νίκη με 81-71. Για τους προληπτικούς αυτό ήταν ένα σημάδι τίτλου, καθώς ήταν ακριβώς το ίδιο σκορ με το οποίο ο ΠΑΟ είχε κερδίσει την ΤΣΣΚΑ 4 χρόνια πριν στο Παρίσι. 2 μέρες αργότερα θα δικαιώνονταν...
Ο μικρός τελικός ήταν άλλο ένα ανούσιο ματς που λίγοι θυμούνται πλέον. Κρατάμε τους 29 πόντους του Ευθύμη Ρεντζιά για την Μπαρτσελόνα στο γήπεδο της πρώην ομάδας του, παρά το τελικό 75-69 υπέρ της Εφές Πίλσεν, που στην πρώτη της συμμετοχή κατέληξε στην 3η θέση.
Ο μεγάλος τελικός δεν είχε σαν επίκεντρο κάποιον από τους πρωταγωνιστές των ημιτελικών. Ούτε τον Μποντίρογκα, ούτε το Ρέμπρατσα, ούτε το Χάφμαν, ούτε καν τον Ντορόν Τζάμσι, που έπαιζε τον τελευταίο ματς της ευρωπαϊκής καριέρας του και ήθελε να πει αντίο με έναν τίτλο. Το κεντρικό πρόσωπο ήταν ο Οντέντ Κάτας, ο Ισραηλινός πλέι μέικερ και νέο αστέρι του Ισραηλινού μπάσκετ, που είχε αφήσει τη Μακάμπι για τον Παναθηναϊκό. Ο Κάτας γνώρισε την αποθέωση από τους οπαδούς της πρώην ομάδας του, τόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα, όσο και μετά το τέλος του. Πέτυχε 17 πόντους, τους πιο πολλούς με βολές και ήταν καθοριστικός στην εξέλιξη του ματς. Αυτό που έκρινε ουσιαστικά τον τελικό ήταν η μάχη της ρακέτας. Ο Ρέμπρατσα φόρτωσε με φάουλ το Χάφμαν, πέτυχε 20 πόντους και έδωσε μεγάλο προβάδισμα στον Παναθηναϊκό. Δεν ήταν όμως μόνος του. Ο Ομπράντοβιτς από το ξεκίνημα της σεζόν είχε εμπιστευτεί τον 19χρονο τότε Αντώνη Φώτση και δε δίστασε να τον ρίξει στη μάχη του τελικού. Ο Φώτσης τον δικαίωσε βάζοντας 9 πόντους και μαζεύοντας 5 ριμπάουντ σε 10’ και έδωσε έξτρα ώθηση στον Παναθηναϊκό καλύπτοντας την κακή μέρα του Μποντίρογκα. Ο Χάφμαν προσπάθησε παρά τα φάουλ να δώσει τη νίκη στη Μακάμπι, έβαλε 26 πόντους σε 29’ συμμετοχής, αλλά ήταν μόνος. Ο Παναθηναϊκός πήρε τη νίκη με 73-67 και το δεύτερο τρόπαιο της ιστορίας του, οι οπαδοί του πανηγύρισαν έξαλλα στις εξέδρες, αλλά και στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και ο Κάτας δεν άντεξε και ξέσπασε σε κλάματα από τις εκδηλώσεις του κόσμου. Δυστυχώς θα ήταν και οι τελευταίες του μεγάλες στιγμές μέσα στο γήπεδο, αφού οι τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει την καριέρα του.
Οι σκόρερς των αγώνων και το boxscore του τελικού:
MVP αναδείχτηκε ο Ζέλικο Ρέμπρατσα, κυρίως για τη μεγάλη του εμφάνιση στον τελικό, αλλά και γιατί κάλυψε επάξια το κενό του τότε ηγέτη του ΠΑΟ Ντέγιαν Μποντίρογκα, που περιορίστηκε στον τελικό.
Το ρόστερ της πρωταθλήτριας Ευρώπης:
Φραγκίσκος Αλβέρτης
Γιώργος Καλαϊτζής
Μίχαελ Κοχ
Τζόνι Ρότζερς
Αντώνης Φώτσης
Νάντο Τζεντίλε
Ντέγιαν Μποντίρογκα
Νίκος Μπουντούρης
Ζέλικο Ρέμπρατσα
Πατ Μπερκ
Όντεντ Κάτας
Γιώργος Καράγκουτης