QUOTE
αλλα επειδη στο μπασκετ μετραει πολυ και η ηρεμια και η εμπιστοσυνη του κοσμου στον προπονητη πιστευω οτι ο πεδουλακης αν δεν ξεκινησει καλα η χρονια του χρονου θα εχει πολυ πιεση και μουρμουρα
Ο Πεδουλάκης έκανε το αναμενόμενο: εξαιρετικό κοουτσάρισμα και κέρδισε κατά κράτος τον αντίπαλό του στη μάχη των πάγκων, τα ποσταρίσματα των φίλων του Ολυμπιακού στο φόρουμ που ξέρουν μπάσκετ λένε πολλά. Το πρωτάθλημα χάθηκε στις λεπτομέρειες και βασικά από απίθανα περιστατικά, που ομορφαίνουν τον αθλητισμό (από τα χαμένα coast to coast του ΔΔ και του Παππά στα τρίποντα -με βήματα ή χωρίς- του Σπανούλη, του Μάτζαρη και του Αγραβάνη) κι όχι από τον Άρτζι βέβαια.
Ο λόγος που δε θα πρέπει να μείνει ο Αργύρης όμως είναι το κουοταρισμένο. Όλοι ξέρουμε ότι αν είχε κερδίσει τη σειρά με μια λεπτομέρεια ανάποδα, θα διαβάζαμε διθυράμβους, μείνε Αργύρη κλπ, δυστυχώς η απαράμιλλη κλάση του Σπανούλη αυτό το στέρησε. Οπότε και να μείνει ο Αργύρης (που οι δυο μικροί τον θέλουν τρελά), στην πρώτη στραβή θα διαβάζουμε και θα ακούμε τα ίδια, "άσχετος ο Αργύρης", "σήκω φύγε", πονόματος σε ματς που βάζουμε 80+ στο ΣΕΦ κλπ. Καλώς ή κακώς η νοοτροπία των "φιλάθλων" είναι τέτοια που το μόνο που μας σώζει είναι κόουτς με ονοματάρα, ώστε να αντέξει τους κραδασμούς. Αν δεν μπορούμε να προσελκύσουμε τέτοιον, δε μας βλέπω καλά.
Πολλή υστερία διαβάζω για ένα πρωτάθλημα που χάθηκε στην τρίχα, σε λεπτομέρειες και πραγματικά από μια σειρά από συγκυριακές συμπτώσεις σε συγκεκριμένες φάσεις. Ότι η ομάδα μπαίνει σε τούνελ, οι άλλοι χτίζουν αυτοκρατορία κλπ κλπ. Σε μια χαρά φάση είμαστε, σε μια χώρα χρεοκοπημένη να έχουμε ομάδα στο τοπ8 της Ευρώπης και σε αγωνιστικά κριτήρια και σε μπάτζετ και σε αίγλη, μέχρι και η ατμόσφαιρα στους τελικούς ήταν η πιο πολιτισμένη της ιστορίας. Αυτά είναι τα κέρδη από φέτος, ότι μέχρι και ο ΔΓ σοβαρεύτηκε, ότι πλέον κάνουμε τελικούς που επιτρέπεται να γίνεται μπρέικ, ότι νέους Έλληνες έχουμε και μάλιστα με προοπτική. Το μόνο κακό είναι ότι από την απώλεια του πρωταθλήματος χάνουμε ένα προπονητή που έχει τις γνώσεις και τα συκώτια να οδηγήσει την ομάδα. Αν κέρδιζε το πρωτάθλημα θα είχε θωράκιση γιατί στα ματια του Έλληνα φιλάθλου μόνο αυτό μετράει κι όχι οι ικανότητες.
Εν πολλοίς το μέλλον θα εξαρτηθεί από την επιλογή του προπονητή. Μπορεί να έρθει κάποιος πραγματικά ικανός (π.χ. Τρινκιέρι) που την αρρωστημένη ατμόσφαιρα της Ελλάδας με την απαξίωση των πάντων, τις παλιοφυλλάδες, τους συμβουλάτορες και την κατσίκα του γείτονα να μη βγάλει ούτε τρίμηνο.
Δε θα ξαναδούμε ΔΔ και σε 1-2 χρόνια δε θα ξαναδούμε Σπανούλη. Τυχεροί που τους είδαμε, θα το λέμε στα παιδιά μας όπως θα τους διηγόμαστε ότι είδαμε τη Βόρειο Κορέα επί Κιμ Τζονγκ Ιλ, ότι ζήσαμε σε μια εποχή που δεν υπήρχαν κινητά και οι άνθρωποι μιλούσαν μεταξύ τους κι ότι είδαμε το Μάτσου Πίτσου πριν ξεκινήσει η τουριστική διακτίνηση. Ζήσαμε μεγάλες στιγμές με το ΔΔ, είδαμε έναν αθλητή-φαινόμενο (πρότυπο δε θα τον έλεγα, είναι τεράστια λέξη, δεν είναι και ο Γκάντι...), είδαμε μια ομάδα από μια μικρομεσαία χώρα της Ευρώπης να κυριαρχεί για τόσα χρόνια, δεν ξέρω αν θα τα ξαναζήσουμε αυτά. ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ τελικοί, ανθρώπινη ατμόσφαιρα, τεράστιες παρουσίες Σπαν και ΔΔ (και Πρίντεζη, συγκινητικός και συνπαθέστατο παλικάρι), γέμισα για να βγάλω όλο το καλοκαίρι που δεν αναμένεται και τόοσο συγκλονιστικό (κάτι μου λέει ότι οι Ολυμπιακοί θα είναι μπασκετικώς αδιάφοροι).