Μετά από τα πολλά "vs" μεταξύ παικτών, ήρθε η ώρα και για ένα.. προπονητών!

Είδα ότι υπάρχει ένα topic που έχει κοινό εν μέρει περιεχόμενο("καλύτερος εν ενεργεία προπονητής"), αλλά εδώ μιλάμε μόνο για δύο προπονητές και όχι μόνο για τώρα.
Άρα κρίνουμε τη συνολική τους πορεία...

Λοιπόν;

Δυστυχώς, αποφεύγω να κρίνω προπονητές, γιατί η δουλειά τους εκτείνεται πολύ εκτός γηπέδου...
Ο Τζάκσον και ο Ράιλι είχαν ένα κοινό συγκριτικό πλεονέκτημα: Ξεκίνησαν την καριέρα τους σε ομάδες με καλό πυρήνα παιχτών, εκμεταλλευόμενοι την απόλυση των πρώην προπονητών των ομάδων τους. Αυτός είναι και ο λόγος που θεωρώ το Ρεντ Άουερμπαχ τον κορυφαίο όλων (γιατί τις έχτισε μόνος του).
Οι αριθμοί δείχνουν Τζάκσον. 9 πρωταθλήματα, ελαφρώς καλύτερο ρεκόρ, αλλά η εποχή των Λέικερς ήταν πιο ανταγωνιστική, πιστεύω. Κι άλλωστε, βλέπουμε πόσο πιο θνητός μοιάζει αυτά τα χρόνια, που κοουτσάρει μια ομάδα πολύ κατώτερη από τους παλιούς Μπουλς και τους Λέικερς της πενταετίας 2000-04.
Ο Τζάκσον είναι πιο ψυχολόγος, ενώ ο Ράιλι πιο δυναμικός και μερικές φορές ακραίος-σύμφωνα με τα λεγόμενα των παιχτών του. Ο Τζάκσον κατέκτησε πρωταθλήματα με 3 από τους πιο εγωιστές σταρ στην ιστορία (Τζόρνταν, Σακ, Κόμπι) και με τον πιο απρόβλεπτο ίσως παίχτη ever. Ο Ράιλι κατέκτησε πρωταθλήματα σε διαφορετικές λίγγες και υπό διαφορετικές συνθήκες: Με τη θεαματική ομάδα των Λέικερς και με την έμπειρη, αλλά ασταθή ομάδα του Μαϊάμι, ενώ έφτασε και ένα βήμα πριν τον Τίτλο του 1994, με τους σκληρούς Νικς.
Ο Τζάκσον είχε τον Τεξ Γουίντερ δίπλα του, με την τριγωνική επίθεση. Ο Ράιλι είχε μικρότερη βοήθεια.
Υπάρχουν και οι δηλώσεις των παιχτών. Ο Σακίλ, πχ, πρόσφατα έθαψε το Φιλ, λέγοντας ότι ο Ράιλι είναι ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο είχε συνεργαστεί.

Βλέπετε ότι έχουμε πολλές παραμέτρους να ελέγξουμε. Αυτή ήταν μόνο η αναφορά τους, χωρίς ιδιαίτερη ανάλυση. Συμπέρασμα δε βγαίνει (εκτός κι αν θέλετε κάποιο εξίσου ορισμένο με το προηγούμενο ποστ ).

Hell, ποιος μου εγγυάται ότι και ο Λάρι Μπράουν, που ανατρέπει ρεκόρ τόσων ομάδων δε θα ήταν σε θέση να φέρει παρόμοιες επιτυχίες αν είχε ομάδες τέτοιες κι όχι Κλίπερς, Πέισερς και Νικς;

ψηφιζω pat οχι επειδη μου αρεσει απλα αντιπαθω τον τζακσον, τον οποιο περα οτι τον εκαναν μαγκα ο μιχαλης με το σκοτι αλλα οτι συνεχιζει να προσπαθει ,κατα την αποψη μου, να σπασει το ρεκορ του μεγα ρεντ. Ουστ!

ποιος ειναι ο φιλ τζακσον ?

Ο προπονητής των Μπουλς την δεκαετία του Τζόρνταν και των Λέικερς την 5ετία Κόμπι - Σακίλ... περίεργο πως δν αναρωτήθηκες ποιος ήταν προπωνητής του Τζόρταν... δεν πειράζει δν τα ξέρουμε και όλα...




ποιον παίχτη λες;


εγώ δν ψηφίζω ακόμα για διάφορους λόγους.... Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος.

Εννοούσα το Ρόντμαν. Και ο Κόμπι απρόβλεπτος, αλλά θέλει πολλά ψωμιά ακόμη.



Πλάκα κάνεις, ε;

Αντε ρε Αλεξ,δωσε μας τα φώτα σου!!

Κι εγώ Πατ ψήφισα,κυρίως λογω του τελευταίου Πρωταθλήματος όπου έδειξε την αξια του διαχρονικά,αφού ήρθε πολλα πολλά χρόνια μετά το πρώτο του ενω ενδιάμεσα υπήρξαν κι άλλα!

Και εγω φυσικα Pat.

γιατί λάθος είναι;; εγώ αυτά ξέρω... λάθος;

Μαλακες σταματήστε δν αντεχω..

μεταξύ αυτών επιλέγω σίγουρα Ράιλι, τεχνικά τον θεωρώ πολύ ανώτερο του Τζάκσον ο οποίος όμως είναι κορυφαίος στον τομέα της ψυχολογίας
τώρα για πιο γενικές συγκρίσεις, θα έκλεινα περισσότερο προς Λένι Ουίλκενς, λόγω διαχρονικότητας, αλλά συμφωνώ με holic, ότι δηλαδή είναι λίγο δύσκολο να γίνουν συγκρίσεις γιατί υπάρχουν πάρα πολλές παράμετροι που πρέπει να λάβεις υπόψιν
η κρίση του καθενός σε αυτό το θέμα νομίζω είναι καθαρά υποκειμενική

μην ξενερώσετε οι nbafan αλλά αν έκανα μια σύγκριση με ευρωπαικά δεδομένα ποιον θα επέλεγα τον Γκομέλσκι, τον Νίκολιτς, τον Γκάμπα, τον Πίτερσον, τον Ίβκοβιτς, τον Ομπράντοβιτς ή μήπως τον Μεσίνα ή τέλος πάντον δεν ξέρω και εγώ ποιον άλλο
γι’ αυτό λέω,
πολύ δύσκολο.....

οκ οκ τώρα (μετά από παρέμβαση του Χόλικ με PM) "έπιασα" την ηρωνική έκφραση του...

Ειναι και οι δυο απλα κορυφαιοι. Ο καθενας εχει το στυλ του.

Πολυ λενε οτι ο φιλ δεν ειναι καλος... το θεωρειται τυχαιο οτι οι μπουλς πηρανε πρωταθλημα οταν πηγε ο φιλ ? Οτι οι λεικερς πηρανε πρωταθλημα οταν πηγε ο φιλ ? Οτι και ο τζορτναν και ο σακιλ ειπανε πως "αν φυγει ο φιλ φευγω και εγω" ? πως και οι δυο εφτασαν στο απογειο της καριερας τους με τον φιλ τζακσον στον παγκο ? πολυ τυχη ρε σεις... και πραγματικα δεν ξερω πως θα εξελισσοταν και ο κομπι χωρις τον φιλ τζακσον...

Συνεχως διαβαζω οτι ο ραιλι δεν ειναι τοσο καλος ψυχολογος οσο ο φιλ. ΧΑ ! λεικερς του 88. Ιστορικη ομαδα... ο ραιλι με το τελος των τελικων του 87 δηλωσε δημοσια πως "και του χρονου θα το σηκωσουμε". Δεν μπορω να φανταστω ποσο πολυ αγχωθηκαν οι παικτες εκεινη την ωρα... εσεις ? οπως και οι ιδιοι λενε δεν χαρηκαν και πολυ εκεινη τη στιγμη. Αγχωθηκαν. Και ω τι συμπτωση... μετα απο ενα χρονο οι λεικερς το σηκωνουνε και παλι και γινονται η πρωτη ομαδα που μετα απο 18 χρονια κανει ριπιτ. Και ξερετε γιατι ? Γιατι χειριστηκε τελεια την ψυχολογια των παικτων του η οποια δεν ηταν και η καλυτερη μετα την δηλωση-προφητεια του.
Λεικερς του 88. Η καλυτερη ομαδα των λεικερς ? Αυτο ειναι αλλη συζητηση...


Δοξαστε με

Ολοι εσεις που λετε οτι ο τζακσον ηταν μεγαλος προπονητης επειδη ειχε τον τζορνταν, τον σακιλ και ολους τους αλλους, τωρα τι λετε που με βασικο τον ραντμανοβιτς και τον γουολτον οι λεικερς εχουν ενα πολυ καλο ρεκορ και ειναι 5η στην δυση ?

Morfi σε ΔΟΞΑΖΩ!!!!!!!

Εγώ πάντως σε όλη αυτή την προπονητολογία ψηφίζω...............Μπάγεβιτς.

Εγω προτιμω τον Πατ!!!

Κ εγώ Pat!Γιατί είναι στυλάτος!!!

ΡΑΤ.

εγω λεω πατ γιατι αυτος εφτιαχνε της ομαδες απο την αρχη.ενω ο τζακσον εβρισκε ετοιμες ομαδες στα χερια του οπως οι μπουλς και οι λεικερς και περασε τη φιλοσοφια του και τα σαρωσε ολα ετσι απλα.οταν του ειχε γινει προταση απο τους νετς την απεριψε γιατι δεν μπορουυσε να καθισει να τους χτισει απο την αρχη

PHIL και ξερο-μπαγιατικο-μουχλιασμενο ψωμι

Πάτ Ράιλι

Ο Φιλ Τζακσον γιατι ειναι πατερας του πιο δυσκολου και αποτελεσματικου συστηματος για ολα τα σπορ του κοσμου,την Τριγωνικη Επιθεση μαζι βεβαια με τον βοηθο του Τεξ Ουιντερ.Με τον Τζορνταν στη μυτη του τριγωνου πηραν 6 δαχτυλιδια και δεν θυμαμαι ποσα οι Λεικερς.Φιλ Τζακσον παρε και μια ψηφο απο εμενα!

Υπαρχει τριγωνικη επιθεση και στο ποδοσφαιρο? Και στο βολλευ?
Λες αρκετα λαθνασμενα πραγματα και το λεω και για αλλα τοπικ που εχω δει να ποσταρεις. Το προβλημα μου ειναι οτι τα λες χωρις επιφυλαξεις. Παρακληση: βαζε και κανενα "νομιζω", "πιστευω", "απο οσο ξερω", κλπ.....

Η τριγωνικη επιθεση δεν ανακαλυφθηκε απο τον Φιλ Τζακσον, ουτε απο τον Τεξ. Αλλα απο τον Μπιλ Μπαρυ καπου στο 1942, νομιζω. Ο Τεξ Ουιντερ ηταν παικτης του Μπαρυ τοτε και εφαρμοζαν την τριγωνικη επιθεση. Και ετσι ο Τεξ την εφερε στους Σικαγο και μετεπειτα και στους Λεικερς.


3 οι Λεικερς.

Καλα ντε θα τα λεω με περισσοτερη ακριβεια λες και ειμαστε πενταχρονα!!!!!!!!!!!!!!Εννοω το συστημα απο ολα τα συστηματα που υπαρχουν σε σπορ!Και εγω αυτα τα ξερω απο το Αλμανακο!Τοτε κανε παραπονα σ'αυτους εγω τι σου φταιω;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Μα δεν πρεπει να λεγονται ανακριβειες....

Να διορθωσω και οτι ο Μπαρυ που ανεφερα σαν αυτος που δημιουργησε την τριγωνικη επιθεση δεν λεγεται Μπιλ, αλλα Σαμ. Πως μου ηρθε το Μπιλ απορω!




Φταις γιατι πιστευεις αυτα που γραφει. Χειροτερο απο το αλμανακο για την παραπληροφορηση σου δυσκολα θα βρεις....

Kαλα ενταξει!Ευχαριστω!

Phil με τρέλα.+ ότι ο Riley μετά το πρωτάθλημα με τους Heat μόνο με εκνευρίζει με τα κοουτσαρίσματα του.

Δύσκολη επιλογή...Και οι 2 είναι από τους μεγαλύτερους προπονητές στην ιστορία του ΝΒΑ αλλά θα ψηφίσω Πατ Ράιλι γιατί ο παλιός είναι αλλιώς (και για να τον στηρίξω στις δύσκολες στιγμές που περνάει με τους Χιτ φέτος )

Η ψηφος μου πηγε στον Πατ Ραιλι.Θα συμφωνησω για το συγκριτικο πλεονεκτημα των 2 τους,οπως επισης για τον Αουερμπαχ,ο οποιος δικαιως ''εκραζε'' τον Τζακσον,οσο βρισκοταν εν ζωη.Το show time των Λεικερς του 80'.στηριχτηκε στην ανατρεπτικη για τα τοτε δεδομενα φιλοσοφια του ''τρελου επιστημονα'' Πολ Ουεστχεντ στα τελη 70',αρχες 80',του οποιου ο Ραιλι υπηρξε βοηθος κ' ο οποιος οταν ανελαβε χρεη πρωτου το ''μεταλανσαρε'' σε μια πιο εξορθολογισμενη version κ' οχι σε επιθεσεις των 5''!Στους Νικς ακολουθησε την ''γνωστη πεπατημενη'' του psysical game που ειχαν καθιερωσει στο ανατολικο μπασκετ οι Πιστονς του μεγαλου Τσακ Ντειλι,ενω στο Μαιαμι λειτουργησε με το status των 2 super star κ' των αυστηρα καθορισμενων ρολων των υπολοιπων λογικη που ειχε ξαναεμφανιστει στο παρελθον.Απο την αλλη ο Τζακσον,παρελαβε τους Μπουλς βγαλμενους απο τα πετρινα χρονια,σε πορεια με οριακα θετικο προσημο,απο την προτερη δουλεια του Νταγκ Κολλινς.Η επιτυχημενη του πορεια οφειλεται πιστευω σε συνδυασμους παραγοντων,αλλα σιγουρα μεσ'αυτους δεν συγκαταλεγεται κ ο προπονητικος του οιστρος!Τριγωνικη επιθεση απο τον ''Γκουρου'' Τεξ Ουιντερς,απταιστο επικοινωνιακο χαρισμα,αριστες δημοσιες σχεσεις με τους σταρς κ' τα αφεντικα των Μπουλς,Χρονικη συγκυρια ηλικιακης κ μπασκετικης ωριμανσης του ανυπερβλητου air,εκπληκτικη ικανοτητα να επιλεγει τα καταλληλα ''γραναζια'' για το supporting cast,ειναι ορισμενοι απο τους παραγοντες.Τους Λεικερς παλι τους βρηκε σε μια σχετικη ανακαμψη,απο τα δικα τους πετρινα χρονια λογω της προτερης δουλειας του Μαικ Ντανλιβι κ' σε συνδυασμο με την ηχηρη μεταγραφη του Σακ κ' το ''Ξεπεταγμα'' του Κομπι,δημιουργηθηκαν οι συνθηκες για τους 3 τιτλους,αν κ' κατα την γνωμη μου ενα τιτλο δυσης τον αξιζαν οι Σακραμεντο των Μπιμπι,Κριστι,Πετζα,Ουεμπερ,Ντιβατς, οι οποιοι αδικηθηκαν παραφορα απο την διαιτησια σε τελικους δυσης.Θεωρω τον Ραιλι καλυτερο προπονητη,στην προετοιμασια ομαδας,κ' στο διαβασμα κ' πλοηγηση του παιχνιδιου,πιο εντονη προσωπικοτητα που απεπνεε σεβασμο,εμπιστοσυνη προς τους παικτες,ειχε την διορατικοτητα να αλλαξει το ρουν ενος παιχνιδιου,οπως κ το να ενστερνιστει κ υιοθετησει τις οποιες μπασκετικες εξελιξεις,ανεξαρτητα αν ο ιδιος δεν θεωρουταν ο ''πατερας'' τους,κ' αποδεχοταν τις προκλησεις στην καριερα του στο να αναλαβει ομαδες οχι 100% ετοιμες να κανουν πρωταθλητισμο οπως στους Χιτς,σε αντιθεση με τον ''Φιλ'',ο οποιος εκτος των Νετς,ειχε αρνηθει να αναλαβει κ' την Εθνικη ομαδα των Η.Π.Α, για τους αγωνες του 2004,φοβουμενος ενδεχομενο καζο!(Πραγμα που εγινε).Επισης φερεται να εχει ''αδειασει'' πολλους παικτες στο παρελθον,κυριως ρολιστες,γεγονος που δειχει επαγγελματικη κ ανθρωπινη ανεντιμοτητα,για τον ''ΜΑΣΤΕΡ ΖΕΝ'' κ' μεγα εξισσοροπιστη,διαχειριστη κ ''ψυχολογο'',σε αντιθεση με τον Ραιλι που αν κ ηταν σκληρος κ' τελειομανης,παρολα αυτα ηταν παστρικος,ντομπρος κ' δεν αδικουσε κανεναν.Οσον αφορα τον Λαρι Μπραουν,συμφωνω,ειναι ο μοναδικος προπονητης που εχει κατακτησει τιτλο κ σε κολλεγιακο κ' σε Ν.Β.Α,διεπεται απο τις ιδιες old school αρχες οπως ο Ραιλι κ πιστωνεται το ''κτισιμο απο την αρχη'' κ' τις επιτυχιες των Σιξερς κ' Πιστονς.Ειναι πολυ επιτυχημενος,υποτιμημενος(Μη προβεβλημενος σε σχεση μ'αλλους),προπονητης.Θα προσεθετα ορισμενες προσωπικες προτιμησεις:Ρουντι Τομζανοβιτς,Τσακ Ντειλι κ' Ντον Νελσον!

Οι προπονητικές ικανότητες του Τζάκσον συχνά αδικούνται λόγω των ονομάτων που δούλευε και είχε στα χέρια του από την αρχή της θητείας του. Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση και να οφείλεται πάντα σε συγκυρίες πως οι μοναδικές δύο ομάδες που έχει κοουτσάρει, πριν από αυτόν όχι μόνο δεν μπορούσαν να έχουν πιθανότητα (ή έστω τις ίδιες) για τίτλο αλλά συχνά έφευγαν με σχετική ευκολία από τα πλέι οφ. Η προπονητική φιλοσοφία του Φιλ Τζάκσον στηρίζεται, πέρα από τη ψυχολογία, σε δύο ακόμη χαρακτηριστικά που τα έχει μεταφέρει και στους Μπουλς και στους Λέικερς:
- Οι αμυντικές λειτουργίες δουλεύουν καλύτερα και είναι πιο αποτελεσματικές απέναντι στην αντίπαλη ομάδα παρά σε μονάδες. Η επίθεση γίνεται πιο συγκροτημένη, οργανώνεται περισσότερο και μετριάζονται οι βεβιασμένες προσπάθειες. Στον ίδιο έτσι κι'αλλιώς, αρέσει περισσότερο η ουσία. Γενικά, το παιχνίδι των ομάδων του γίνεται πιο αποτελεσματικό και έτσι δίνει περισσότερες πιθανότητες στο νικηφόρο αποτέλεσμα.
- Η ικανότητα του να προσθέτει τα στοιχεία που λείπουν από το χαρακτήρα του παίκτη. Ο Τζόρνταν, για παράδειγμα, στα χέρια του Τζάκσον δεν έγινε καλύτερος σκόρερ, ούτε καλύτερος πασέρ. Μετρίασε το παιχνίδι του και έμαθε να είναι πιο εγκεφαλικός. Όλοι οι σταρ που είχε στα χέρια του φαινόνταν να ξέρουν καλύτερα από πριν τι κάνουν.

Τώρα, αυτοί που γράφουν ότι πήρε τίτλους επειδή είχε αυτούς τους παίκτες, θα ήθελα πολύ να μου γράψουν ένα προπονητή που πήρε τίτλους χωρίς να έχει παίκτες ικανούς για κάτι τέτοιο. Άσε που είναι άτοπο σε μία τέτοια σύγκριση να γράφεται κάτι τέτοιο, την ώρα που ο Ράιλι είχε στους Λέικερς ακόμη καλύτερο υλικό στα χέρια του.


Οι Λέικερς είχαν βγει αρκετό καιρό πιο πριν από τα πέτρινα χρόνια (το ίδιο και ο Σακίλ που πήγε τρία χρόνια πριν αναλάβει ο Τζάκσον) και είχαν γίνει πλέον από τις πιο ανταγωνιστικές ομάδες, ενώ και το υλικό ήταν καλύτερο από του 2000. Και όμως δεν κατάφεραν τα ίδια.


Εννοείς κατά τη διάρκεια των αγώνων ή στις αλλαγές που έκανε στο υλικό της ομάδας; Γιατί στο δεύτερο, προσπαθούσε πάντοτε οι ομάδες του να έχουν κίνητρο, οπότε κάποιες μονάδες που βοήθησαν σε προηγούμενα πρωταθλήματα πολλές φορές μετά από 1-2 χρόνια δεν υπήρχαν, και τι θέση τους έπαιρναν άλλοι που ήθελαν το ίδιο πολύ τους τίτλους όπως και οι προκάτοχοι τους.


Θεωρώ και το Ράιλι αρκετά καλό ψυχολόγο (αν και όχι τόσο καλό όσο ο Τζάκσον). Για παράδειγμα, το πρωτάθλημα του '88 βασίστηκε περισσότερο από ποτέ στη ψυχολογία που ο ίδιος έδωσε στους παίκτες του.

Φιλε morfi,μ'αρεσει ο τροπος που επιχειρηματολογεις στις αποψεις σου,αλλα επιμενω..Σιγουρα δεν υπηρξε προπονητης που να πηρε τιτλο χωρις να ειχε αξιομαχο υλικο κ' 1-2 super star.Η ελευση Τζακσον στο L.A,συνοδευτηκε παντως με το αγωνιστικο ξεπεταγμα του Κομπι,γεγονος πολυ σημαντικο για να στησει την φιλοσοφια του?(Του γερο Τεξ!)Τον παρακολουθω ανελειπεστατα, απο το ξεκινημα της καριερας του.Καποτε λεγοταν πολυ συχνα η ατακα που ελεγε:''Πισω απο ενα επιτυχημενο αντρα,κρυβεται μια ικανη κ' δυνατη γυναικα''.Κατα αναλογο τροπο θα ελεγα οτι:''Πισω απο τον επιτυχημενο Φιλ,κρυβεται ο ικανοτατος κ πανσοφος Τεξ Ουιντερς''!!!Ολες σου οι επισημανσεις εχουν βαση,μονο που ο αρχιτεκτονας ειναι ο γερο Τεξ.Ο Τζακσον στα κοουτσαρισματα του,θυμιζε κ' θυμιζει ατομο υπο την επηρρεια βαλιουμ η' καποιου αλλου ισχυρου κατασταλτικου φαρμακου!Οι οποιες διορθωτικες κινησεις σιγουρα υπαγορευοντουσαν απο αλλου..Ο Τζακσον συνεδεσε το ονομα του με την λεγομενη εποχη των ''Διαχειριστων προπονητων'', η οποια διαδεχθηκε τους προπονητες με εντονη προσωπικοτητα κ καταλυτικη παρουσια.Εαν ημουν ιδιοκτητης ομαδας στο Ν.Β.Α,με τα δικα μου κριτηρια,σαν πρωτο προπονητη θα προσλαμβανα τον ''αφανη'' Τεξ κ' τον ''Φιλ'' θα τον τοποθετουσα υπευθυνο δημοσιων σχεσεων η' εκπροσωπο τυπου της ομαδας,με τον αναλογο-προβλεπομενο μισθο κ οχι με τα υπερογκα συμβολαια που εχει υπογραψει κατα καιρους!Το ζητημα για μενα ειναι απλο:Ποιος μπορει να μου κανει τη δουλεια καλα κ οχι ποιος μπορει να παρουσιασει προς τα εξω,την ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΛΛΟΥ,επικοινωνιακα καλα!Απο αυτην την αποψη θα μου επιτρεψεις να επιμεινω στις προσωπικες μου προτιμησεις που εχω προαναφερει,μιας κ μιλαμε για προπονητες που εχουν ''στιψει'' το μυαλο τους κ εχουν δημιουργησει ρευματα,τασεις,ιδεες εχοντας προσφερει πολυπλευρα στο αθλημα.Οσον αφορα τα ''Αδειασματα'' σε παραπεμπω σε παλιοτερες δηλωσεις του Σακιλ,του Σαμοντ Ουιλιαμς,του Σμους Παρκερ κ.α.,οι οποιοι δεν απεκομισαν κ' τις καλυτερες εντυπωσεις απο τον ''Βιρτουοζο'' της διπλωματιας κ' μεγα ευθυνοβο σε βαθμο παιδικοτητας!Εχουν επισης ειπωθει πολλα για το σκανδαλο του Νταγκ Κολλινς με την συζυγο ενος εκ των ιδιοκτητων των Μπουλς κ την ''αγρια'' αντιπαραθεση Σακ vs Κομπε κ' τον κατα καποιους υποπτο ρολο του ''Φιλ''.Αυτα τα ολιγα,γιατι εαν διατηρει χρονιο δεσμο με την κορη του αφεντικου των λιμνανθρωπων,αυτο δεν το βρισκω κ τοσο μεμπτο,παρα μονο σαν ''μοχλοβραχιονα εδραιωσης του'' στο L.A.Πιστευω οτι ο κυκλος του,οπως κ των υπολοιπων ''διαχειριστων'' σιγα-σιγα θα σβησει.Ο Ντοκ Ριβερς φαινεται να σηματοδοτει αυτην εξελιξη.Προπονητης με χαρισμα στην ανθρωπινη επαφη,περισσοτερο ευστροφος στο κοουτσαρισμα του παιχνιδιου,εξυπνος δημιουργος κινητρων κ ''ενεργοποιησης'' των παικτων(Πριν απο καποιο ματς στους τελικους,εβαλε στους παικτες να παρακολουθησουν πυγμαχικο αγωνα του Μοχαμεντ Αλι,δειχνοντας τους πως μπορεις να ανταποκριθεις,ακομα κ οταν οι συνθηκες δεν αποτελουν συμμαχο σου'', κ γενικοτερα φαινεται οτι σεβεται κ αποδεχεται την ιερη σχεση προπονητη-παικτων,πραγμα πολυ σημαντικο για να παρει ενας προπονητης το 110% των παικτων του.Κρινω απαραιτητη την επαναφορα σε αξιες κ ικανοτητες στους προπονητες.

Θα προσεθετα κ' τον Γκρεγκ Ποποβιτς.Σοβαροτατος,με επαγγελματικο-εργασιακο ηθος,ισως ο πρωτος που εφαρμοσε τον ''Εξευρωπαισμο'' στο Ν.Β.Α,τυγχανει καθολικης αποδοχης,σεβασμου κ' εκτιμησης απο τους παικτες του,δημιουργος μιας παρα πολυ καλης χημειας,στην καλυτερη ομαδα της τελευταιας 8-9ετιας στο Ν.Β.Α.

Στο true hoop by Herry Abbot,ESPN,ο Σακ δηλωνει ευθεως στην συνεντευξη,οτι πισω απ τους καβγαδες του με τον Κομπι,ενορχηστρωτης ηταν ο μεγας μηχανορραφος....Φιλ...

Ο "Mr Armani" Πατ Ραιλι για μενα ειναι πολυ καλυτερος προπονητης απο τον "Ζεν Μαστερ" Φιλ τζακσον.
Οταν ενας προπονητης απο το "showtime" των Λεικερς και το ραν εν γκαν που εφερε πρωταθληματα και θεαμα αναλαμβανει τους Νικς και τους κανει μια πολυ σκληρη ομαδα το ακρως αντιθετο απο τους Λεικερς των 80ς δειχνει οτι κοουτσαρε σε υψηλο επιπεδο σε οποιοδηποτε μπασκετικο τεμπο.Αν στην εξησωση εμπαινε ο "πατριαρχης" Τεξ Γουιντερ θα ημουν πιο σκεπτηκος γιατι αυτος εκανε την πιο πολλη δουλεια προπονητηκα παρα ο Φιλ τζακσον.
Πατ Ραιλι για μενα.

Ο Παρ Ραϊλι έκανε για μένα μια αξιομνημόνευτη πατάτα το που 1986 τον ρίχνει στα μάτια μου.

Το 1985 οι Lakers άφησαν τον Bob McAdoo να φύγει όταν δεν ανανέωσαν το συμβόλαιο του.

Το ίδιο καλοκαίρι ήταν διαθέσιμος ο Bill Walton ο οποίος πια επηρεασμένος απο μυριάδες τραυματισμών και εγχειρήσεων ήθελε να παει σε ομάδα που διεκδικούσε πρωτάθλημα και ας είχε μικρότερο ρόλο απ' οτι στο παρελθόν.

Ο Jerry West τότε αν και του προτάθηκε ο Walton δεν ήθελε να το ρισκάρει αφού ήξερε ότι ήταν επιρρεπής σε τραυματισμούς αλλά και το στύλ της ομάδας δε θα μπορούσε να του επιτρέψει να προσφέρει στην ομάδα αφού πια δεν έτρεχε ιδιαίτερα καλά το γήπεδο.

Απο τα μέσα της σεζον 1981-82 εως και τη σεζόν 1984-85 οι Lakers υπολόγιζαν αρκετά τον Bob ΜcAdoo ως τον πάικτη που ερχόταν απο τον πάγκο στη θέση 5 και άλλαζε το παιχνίδι της ομάδας ως ψηλός που μπορούσε να σουτάρει συστηματικά απο τα 6μ να τρέξει το γήπεδο και να τελειώσει φάσεις.

Τώρα πια όμως δεν έψαχναν κάτι παρόμοιο. Οι Celtics τελικά υπέγραψαν τον Walton. Ο Pat Riley αποφάσισε κακώς να ακολουθήσει τους Celtics και να εξοπλίσει το ρόστερ με βαριά κορμιά και παίκτες που θα εκτελούσαν ως επι το πλείστον κοντά στο καλάθι.

Ο παίκτης που αντικατέστησε τον McAdoo ήταν ο Maurice Lucas οποίος είχε συμπαθητικό σουτ απο μέση απόσταση αλλά το παιχνίδι του ήταν βασισμένο κυρίως σε κινήσεις κοντά στο καλάθι όπου και χρησιμοποιήθηκε πιο συχνά απο τους Lakers.

Επίσης οι Lakers απέκτησαν τον Gudmundson ακόμη ένα πάικτη παρόμοιου στυλ και με τους Kurt Rambis και Mitch Kupchuk να είναι οι 2 άλλοι ψηλοί ουσιαστικά έδωσαν τα κλειδιά της επίθεσης στο ποστ στους Kareem και Worthy χωρίς όμως να έχουν πια το σουτ απο μέση απόσταση στους ψηλούς.

Το αποτέλεσμα ήταν άλλη μια καλή σεζόν με το ίδιο ρεκορ σε νίκες ήττες, αλλά και 2 ήττες απο τους Celtics που ήταν αρκετά πειστικές για το πως (δεν) ματσάρουν (καλά) οι 2 ομάδες και ένα ωραιότατο βατερλό πριν καν φτάσουν στους τελικούς.

Οι Ροκετς μετά απο ένα πρώτο παιχνίδι στους τελικούς της Δύσης όπου είχαν παίξει βοήθειες κάπως φοβισμένα, έχασαν το παιχνίδι με 12 πόντους με τον Kareem να σουτάρει 13-23 αλλά με τους Rambis και Gudmundson που είχαν μερίδα του λέοντος στη θέση 4 να σουτάρουν μόλις 8 φορές μεταξύ τους με μικρή πρόθεση να εκτελέσουν μακριά απο το καλάθι.

Οι Ροκετς είχαν βόηθεια απο την περιφέρεια στα επόμενα παιχνίδια σε σκορ αλλά και ριμπάουντ αλλά το βασικό πρόβλημα των Lakers είναι ότι το spacing στην επίθεση είχε χαθεί με μια απλή αλλαγή στο πλάνο των Ροκετς.

Ο Sampson μάρκαρε τον Kareem και ο Olajuwon ήταν σταθερά 1-2 μέτρα μακριά απο το εκάστοτε 4αρι των Lakers που όχι απλά δε σούταρε καλά απο μακριά, δε σούταρε καν.

Τα ελάχιστα σουτ που μπήκαν απο ψηλούς εκτός ρακέτας για τους Lakers έκαναν ελάχιστα για να βοηθήσουν τη κατάσταση ενω ο Lucas που έπαιξε ως 5-4 δεν είχε καν το ύψος για να ματσάρει τον Olajuwon πόσο μάλλον τον Sampson.

Η επιλογή του Riley να ακολουθήσει τους Celtics σε στυλ παιχνιδιού ήταν μια μέγιστη πατάτα. Στις νίκες των Lakers σε τελικούς το πλεονεκτημα τους ήταν ότι η Ανατολή δε μπορούσε να ματσάρει τη ταχύτητα το στυλ παιχνιδιού τους και να διεκδικήσει τα επιθετικα ριμπάουντ με το ίδιο συστηματικά διότι οι ψηλοί δε προλάβαιναν να γυρίσουν καν στην άμυνα.

Και πας ουσιαστικά και μετατρέπεις το fast break 4ων παικτών σε 3ων (ο Lucas δεν ήταν σε καμία περίπτωση ο trailer που ήταν είτε ο McAdoo ή ο Thompson απο το 87 και μετά) και φορτώνεις επιθετικά έναν μόνο πάικτη στο ποστ (Kareem) που όσο σπουδαίος και να είναι το παιχνίδι σου γίνεται πιο μονοδιάστατο.

Ο AC Green ο οποίος ως ρουκι δεν χρησιμοποιηθηκε καν απέναντι στους Ροκετς εν μέρει επειδη δεν τολμούσε να σουτάρει απο μακριά (όπως και οι πιο έμπειροι συμπαίκτες του βέβαια) τελικά μεταφέρθηκε στην αρχική 5αδα την επόμενη σεζον και με τον Thompson να δίνει τον έξτρα πάικτη απο τον πάγκο που μπορούσε να τρέξει να πάιξει με πρόσωπο μακριά απο το καλάθι και να μαρκάρει 4αρι και 5αρια στην άμυνα οι Lakers ήταν στα καλύτερα τους.

Οι Celtics που το 87 είχαν ταλαιπωρηθεί απο τραυματισμούς ήταν χειρότεροι σε απόδοση εκτός έδρας αλλά στο Boston Garden ήταν το ίδιο καλοί κερδίζοντας 2 παιχνίδια ένα κλειστό και ένα blowout απέναντι στους Lakers στους τελικούς.

Στο Forum όπου οι Lakers ήταν σαφώς καλύτεροι επιθετικά και παίζοντας ξανά στο στύλ που ξέρουν και με όλα τα όπλα του αιφνιδιασμού τους αλλά και λύσεις στο μισό γήπεδο, με ένα πολύ καλό 12λεπτο σε κάθε ματς ήταν σε θέση να καθαρίσουν τα παιχνίδια των τελικών ενώ κέρδισαν ένα παιχνίδι στο Boston Garden με 1 πόντο αλλά κάνοντας come back σε μια απροσπέλαστη σχεδόν έδρα τα τελευταία 2 χρόνια.

Επίσης ο Ραϊλι έχασε την ομάδα κανονικότατα ήδη απο τους τελικούς του 1989 και το 1990 έδειξε ότι δεν ξέρει πότε να κάνει πίσω για να κρατήσει την ομάδα ενωμένη. Όπως κάθε προπονητής βέβαια κέρδισε και έχασε με τον τρόπο του.

Για τον Φιλ Τζακσον έχω τοποθετηθεί. Αν μιλάμε για προπονητές καθαρά τον θεωρώ καλύτερο και απο τον Άουερμπαχ ο οποίος στο τι και πως πέτυχε έχει πολλές ομοιότητες με τον Τζακσον έτσι κι αλλιώς οι οποίες απλά δεν αναφέρονται.

φιλ τζακσον who????????

Πολύ ωραίο το ποστ σου. Μακάρι να βλέπαμε και άλλα τέτοια.
Η διαφορά στους ψηλούς (αφού το θέτεις έτσι) του '86 από το '87 ήταν η άνοδος του Α.Σ. Γκριν και η προσθήκη του Τόμσον. Η ομάδα έτρεχε καλύτερα αλλά ανταποκρινότανε και στο αργό τέμπο*.

* Υπήρξε και αυτό. Και λόγο αυτής της προσαρμογής κερδίσανε σχεδόν όλα τους τα πρωταθλήματα. (δεν μπορούσα να μην το γράψω )


Ακριβώς όπως και στους Χιτ του '07. Δεν έκανε πίσω όταν έπρεπε και φάνηκε ξεκάθαρα πως πλέον προπονητής Ράιλι δεν γίνεται να υπάρξει.

Το α) δεν το πολυκαταλαβα τι εννοεις ακριβως. Εννοεις οτι επαιζε αμυνα απεναντι στην αντιπαλη ομαδα συνολικα και οχι δινοντας βαρος σε καποιους συγκεκριμενους παικτες της(τους τοπ της προφανως)?


Ο Τζακσον κατα τη γνωμη μου ηταν(ειναι) απο τους κορυφαιους προπονητης και τοσο πετυχημενος επειδη(επιγραμματικα):
-Ψυχολογια. Μετεδιδε ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΑ ενα κλιμα ηρεμιας στην ομαδα, ενα κλιμα που οι παικτες ο,τι και αν γινοταν εκτός και εντος αγωνα ηταν ηρεμοι και συγκεντρωμενοι, καθως επισης και ενιωθαν ομαδα, ολοι για εναν και ενας για ολους νοοτροπια δηλαδη, καθως επισης και ολοι ενιωθαν σημαντικοι με καποιον ρολο.
-Συγκεκριμενοι ρόλοι στους παικτες. Ο καθε παικτης στην ομαδα του Τζακσον ειχε εναν συγκεκριμενο ρολο, που τον ηξερε καλα και το εκπληκτικο ειναι οτι τον υλοποιουσε κιολας τις περισσοτερες φορες. (πχ αυτο δουλεψε καλα ακομα και για τον Τζορνταν που τον μετετρεψε απο μια ατομιστικη(υπερβολικος ορος απλως τον χρησιμοποιω συγκριτικα με το τι εγινε μετεπειτα) καλαθομηχανη σε εναν ηγετη της ομαδας που επρεπε να αλλαξει τον τροπο παιχνιδιου του και να συνεργαστει με τους υπολοιπους στην επιθεση)
-Συγκεντρωση στην αμυνα και ομαδικη αμυνα. Ο Τζακσον με καποιον τροπο παντα εφτιαχνε ομαδες που παιζανε απολυτα συγκεντρωμενα στην αμυνα και καλη ομαδικη αμυνα μαλιστα.
-Συγκροτημενη και συγκεκριμενη επιθεση. Παντα το επιπεδο ρισκου στην επιθεση ηταν μικρο. Συγκεκριμενες επιλογες, με υπομονη και προσηλωση στο να βγει η επιθεση οπως ειχε σχεδιαστει. Βεβαια εδω μπαινει μεσα και ο Τεξ και αραγε ποιος ξερει ποση συμβολη ειχε ο Τζακσον στην επιθετικη λειτουργια των ομαδων του?

Για όποιον ενδιαφέρεται βρήκα στο ίντερνετ αυτό:

Phil Jackson - 11 rings

https://mega.co.nz/#!sc5k2TKA!u6Hhp...mfVKjlcWldeJtKY

Το τελευταίο βιβλίο του σε μορφή html σελίδων. Λογικά ανοίγουν σε κάθε browser. Εγώ τα κατάφερα με Google Chrome.

Το αρχείο είναι συμπιεσμένο με winzip.

Έχει μέσα το κείμενο (μέχρι την ιστοσελίδα 27) και μετά τις φωτογραφίες του βιβλίου.

Σε άλλο φάκελο βρίσκονται μόνες τους οι φωτογραφίες που βρίσκονται μέσα στο βιβλίο σε μορφή jpeg.