Επειδη δεν ψαχνουμε νυφη για τον Μητσαρα...Τη βρηκε μονος του και ειναι και καλη...Δεν χρειαζεται να εστιαζουμε στο αν βριζει η οχι την ωρα του αγωνα.Βρειτε μου εναν αθλητη που δεν το εχει κανει.Ελεος.

Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ.

(αν και στον βρήκα: παλιότερα ο Σκονοκίνι κι ο Κοχ)

Για τον Σκονοκινι αδυνατω να δεχτω.
Ο Κοχ το πιστευω.Παραηταν gentleman.

Το ΜΥΣΤΙΚΟ ειναι οτι οσο ΠΙΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ LEADERSHIP παικτης εισαι τοσο ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ προκλησεις ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ θα δεχτεις στη ζωη και την καριερα σου....Sconochini...who is this Sconochini???
O Κοχ ηταν αλλη μια μερα στη δουλεια...Κερδισαμε ΟΚ...Χασαμε παλι ΟΚ...Αυριο παλι...

Ο διαμαντιδης ειναι ο καλυτερος ελληνας μπασκετμπολιστας της τελευταιας 10ετιας και απο αποψη ικανοτητων και απο αποψη χαρακτηρα.

Δεν νομιζω να υπαρχει ενας πραγματικος οπαδος του παναθηναικου που να το αμφισβητει αυτο και νομιζω ειναι και κατι που παραδεχεται η πλειοψηφεια των μπασκετικων φιλαθλων.

Οπως ειπα και πριν οταν εισαι ο καλυτερος ειναι λογικο να δημιουργεις και αντιπαθειες και να σου ριχνουν λασπη ακομα και για ενα ξεκαθαρο περιστατικο οπως το χθεσινο που ακομα και οι συμπαικτες του καμπατσο ουσιαστικα πηγαν ολοι πανω στον διαμαντιδη να δικαιολογηθουν ειναι χαρακτηριστικο το σκηνικο με ροντριγκεζ-νοτσιονι-διαμαντιδη ενω δεν υπαρχει εκτος του αγιον ουτε ενας παικτης της ρεαλ να πηγαινει στο καμπατσο εστω να του δωσει το χερι.
Εδω το περασμα του χεριου του καμπατσο στην πλατη του διαμαντιδη βαφτιστηκε επιθετικο του διαμαντιδη και φταιει ο διαμαντιδης γιατι κλειδωσαν τα χερια τους μαλλον προφανως θα επρεπε να βαλει τα χερια του ο διαμαντιδης στην πλατη του για να μην κλειδωσουν με αυτα του καμπατσο....

Έλα ρε, Γερμανός ήταν ο άνθρωπος, δεν μπορεί να κατηγορηθεί για έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Απλά η αυτοπειθαρχία του έσπαγε κόκκαλα, τρομαρά focused παίχτης. Επίσης, αν και οφτοπικίζουμε, θυμάμαι ότι πριν (αλλά και μετά, που όλοι είνια κουρασμένοι και ψοφάνε να πάνε για ντους) τα ματς, πάντα περνούσε και χαιρετούσε όλα τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ένα-ένα. Πραγματικό διαμάντι ο Μιχαλάκης, από τους λίγους.

Στο άνιωθο στιλ "ρε παιδιά χάσαμε σήμερα;" ήταν ο Φεράν Μαρτίνεθ. Το παλικάρι δεν έβρισκε ούτε το αμάξι του στο πάρκινγκ, όλο από λάθος πόρτες έβγαινε, αλλού γι' αλλού. Μια φορά μου είχε αφήσει το δοχείο με τα ούρα για το αντιντόπινγκ στο χέρι... και έφυγε. Θεούλης.

οποιοσδήποτε παίχτης και να ήταν,όταν χάνει με 20 πόντους και του κάνουν αυτό που έκανε ο αργεντίνος την ίδια αντίδραση θα είχε. το ότι αντέδρασε έτσι επειδή είναι στα τελειώματα της καριέρας του και έχει πέσει η απόδοσή του είναι το λιγότερο αστείο.

To να κλειδωθει το τοπικ ειναι η ευκολη λυση.Θα μπορουσατε απλα να σβησετε το αρχικο ποστ το οποιο προσβαλλει και δεν ειναι απλα μια αποψη.Αν παλι θεωρειτε σωστο να υπαρχει στο φορουμ θα πρεπει τουλαχιστον να δωσετε φαουλ σε αυτους που σχολιαζουν ειρωνικα το αρχικο ποστ(μεταξυ των οποιων ειμαι και γω btw) .Φανταζομαι επισης πως αν αυριο μεθαυριο καποιος αναρτησει παρομοιες αποψεις για τον Σπανουλη θα μεινουν στον αερα για πανω απο 1-2 ωρες και δεν θα εξαφανιστουν .

Είναι γνωστό ό,τι υπάρχει μία ομάδα στις τάξεις των Mods

Ο Διαμαντίδης είναι ένας ιδιοφυής παίκτης που πρέπει ορισμένες φάσεις να τις βλέπεις σε video στα 100 frames/sec για να καταλάβεις πότε το σκέφτηκε αυτό και πώς το έκανε. Είναι ένας παίκτης που ανέβασε το ελληνικό μπάσκετ κατηγορίες, όπως κατά την γνώμη μου έχουν κάνει και ο Παπαλουκάς και ο Σπανούλης.

Οι ασίστ στις οποίες διακρίθηκε ο Μητσάρας είναι ένα στοιχείο του μπάσκετ που πρέπει 1) Να ξέρεις καλό μπάσκετ για να καταλάβεις την αξία του 2) Να έχεις εμπειρία από μπάσκετ για να ξεχωρίσεις μια ασίστ που θα την έβλεπαν οι 5 στους 10 με μια ασίστ που θα την έβλεπε μόνο ο Μητσάρας, και εκεί είναι η μεγάλη διαφορά.

Σε αυτό τον τομέα ο μεγάλος Διαμαντίδης θα μείνει στην ιστορία. Είναι ορισμένες ασίστ του που θα τις θυμάμαι όσο ζω με συγκίνηση (παρόλο που δεν συμπαθώ τον ΠΑΟ).

Για παράδειγμα, έναν αιφνιδιασμό πριν 2 χρόνια με την Ρεάλ που πέρασε την μπάλα κάτω από τα πόδια του αντιπάλου ενώ κινούνταν παράλληλα 3 στον αιφνιδιασμό. Ούτε το καρέ του τηλεοπτικού βίντεο δεν μπόρεσε να πιάσει το καρέ που δείχνει την μπάλα πώς πέρασε κάτω από τα πόδια του αντιπάλου. Άσε άλλες ιδιοφυείς κινήσεις που βλέπει μόνο αυτός και φτιάχνει παιχνίδι εκεί που άλλες ομάδες γυρνάνε την μπάλα γύρω, γύρω και δεν ξέρουν τι να την κάνουν.

Το μόνο του μειονέκτημα ότι δεν ξέρει να χάνει επειδή ήταν μια ζωή νικητής. Αυτό για άλλους είναι και πλεονέκτημα, εγώ λέω ότι είναι μειονέκτημα γιατί βλέπω το άθλημα πιο ρομαντικά. Άλλωστε το μπάσκετ σε αυτό διάφερε από το ποδόσφαιρο πάντοτε, το ένα είχε οπαδούς και το άλλο είχε φίλαθλους με δεοντολογία.

Τα τελευταία όμως 3-4 χρόνια αυτό άρχισε να αλλάζει και το μπάσκετ να ποδοσφαιροποιείται. Όλοι ξέρουν γιατί.

Γι' αυτό λέω ότι τόσο μεγάλοι παίκτες δεν πρέπει να ταυτίζονται άσκεφτα με όσους προσπαθούν να ποδοσφαιροποιήσουν το μπάσκετ.

Κατά τα άλλα η αγωνιστική αξία του Διαμαντίδη είναι γνώστη και την επαναλαμβάνω και εγώ με κάθε έμφαση.

Συχνά όμως οι άστοχες ταυτίσεις εξαφανίζουν το έργο ανθρώπων, βλέπε π.χ. τι έπαθε ο Χάιντεγκερ επειδή έδειξε ανοχή στον Χίτλερ. Μετά από 80 χρόνια ακόμη αυτό σχολιάζουν και το έργο του που είναι το κορυφαίο έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα.

Τι ακριβώς έκανε με τα φάουλ;



Τους έκανα παρατήρηση εδώ

https://twitter.com/ldcyblog/status/560904947202400256

Χρεώνει ασσίστ μετά από εύστοχη βολή. Ή, έστω, υποτίθεται ότι το κάνουν.

Μέλι έσταξε ο Εστεμάν Μπατίστα για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού και τον «3D» στο blog του στο site της Euroleague.

«Θρύλος» της Euroleague ο Διαμαντίδης


Αγωνίζομαι μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη εδώ και τέσσερις μήνες και απολαμβάνω κάθε λεπτό της συνεργασίας. Μια μέρα, όταν θα αποσυρθώ, θα μπορώ να πω ότι είχα την τύχη να παίξω με έναν από τους καλύτερους πόιντ γκαρντς στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Είχα την τύχη να παίξω με έναν εξαιρετικό παίκτη και καλό φίλο, τον Μαρσελίνιο Χουέρτας, όμως ο Διαμαντίδης είναι ένας «θρύλος» της Euroleague! Το ότι έχω αυτή την εμπειρία σαν παίκτης, να μοιράζομαι το παρκέ με έναν παίκτη αυτού του βεληνεκούς, με κάνει πολύ χαρούμενο. Νιώθω άνετα να παίζω μαζί του, γιατί πάντα είναι έτοιμος να σου δώσει μια πάσα που δεν την περιμένει κανείς και σου δίνει τη δυνατότητα να σκοράρεις ελεύθερος. Έχει τρομερό χαρακτήρα και είναι τρομερός συμπαίκτης, τρομερός άνθρωπος, πολύ ταπεινός. Έχουμε μια πολύ καλή σχέση εντός και εκτός παρκέ. Είναι εξαιρετικά ταλαντούχος και γνωρίζει τα πάντα για το μπάσκετ.

Κάτι που δεν διάβασα πουθενά στα σαιτ(ίσως βαρέθηκαν να γράφουν συνέχεια για τα ρεκόρ που σπάει) είναι οτι ο διαμαντιδης είναι πλέον πρώτος στην ιστορία της ευρωλιγκα σε ρανκινγκ... Μετά τις ασσιστ και τα κλεψίματα κατακτά κι άλλη μια πρωτιά σε έναν στατιστικό τομέα αντιπροσωπευτικο της πολύπλευρης προσφοράς του στο παιχνίδι.

Δημήτρης Διαμαντιδης απλά...

Αν δεις τους μέσους όρους ranking απο το 2004-2005 που παίζει μέχρι και σήμερα είναι πρώτος και εκεί. Αλλά είναι αυτή τη στιγμή μόλις μερικά δέκατα πάνω απο τον Βούισιτς που δεν αγωνίζεται πια οπότε αναμένεται να πέσει.

http://www.euroleague.net/main/statistics?...agg=Accumulated

Σε όλη τη περίοδο που καλύπτουν τα στατιστικά της Ευρωλίγκα απο 2000-2001 ως σήμερα είναι 5ος με 6ο τον Σπανούλη αυτή τη στιγμή.

Ο Διαμαντίδης πέφτει αισθητά σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες πέραν των ασίστ τα τελευταία 2 χρόνια και αναμένεται να πέσει και ο μέσος όρος του ranking του αισθητά.

Ο Σπανούλης απτην άλλη συνεχίζει να ανεβαίνει αφού ως σκόρερ εξακολουθεί να είναι κορυφαίος για τη διοργάνωση και κάθε σουτ σε ανεβάζει 2-2 μονάδες στην αξιολόγηση.

Το ωραίο όμως με τη συνολική αξιολόγηση στην ιστορία της Ευρωλίγκας είναι ότι, σε αντίθεση πχ με το ρεκόρ στις ασίστ όπου ο Διαμαντίδης πέρασε πρόσφατα τον Παπαλουκά, ο δεύτερος στη λίστα Ναβάρο αγωνίζεται ακόμα και έχει μόλις 2 μονάδες αξιολόγησης λιγότερες.

Αλλά και οι δυο τους (γεννηθείς μέσα του 1980) πέφτουν σε σχέση με πριν.

Να δούμε που θα φτάσει και ο Σπανούλης σε 2 χρόνια.

http://www.euroleague.net/main/statistics?...agg=Accumulated

και τους δυο σε μοναδες αξιολογησης θα τους περασει ανετα ο τομιτς που σ αυτην την φαση εχει μεσο ορο 21.4 και σε μεσο ορο ειναι ηδη πανω απ τον σπανουλη και ουσιαστικα τωρα μπαινει στην πιο παραγωγικη του ηλικια μπασκετικα

Έχει αρκετούς αγώνες βέβαια μπροστά του και δε ξέρουμε πόσο και που θα παίζει στη συνέχεια της καριέρας του.

Ενώ ο Σπανούλης ουσιαστικά είναι 1-2 σεζόν μακριά απο τον Διαμαντίδη σε αγώνες. Είναι ήδη κοντά με κάθε έννοια γι'αυτό και ανέφερα εκείνον.

Σωστά λες ότι και ο Τόμιτς πλέον είναι στο prime του. Αλλά για αυτόν θα συζητήσουμε σε 3-4 χρονιές το νωρίτερο όσον αφορά το σύνολο των μονάδων. Σε μέσο όρο ναι είναι ήδη εκεί.

The Legacy of a Legend - Dimitris Diamantidis
https://www.youtube.com/watch?v=zaLeHmwU7zQ


sorry σε περιπτωση που εχει ξαναμπει.

Ο Μητσος εδωσε χτες συνεντευξη πολυ χαλαρος και ανετος στην εκπομπη εεεεεεε στο MEGA...Αθλια εκπομπη,μονο για την παρτη του εκατσα και την ειδα.Ωραιος!

Κάποιος να πει στον Χεζόνια να φυλάξει το βίντεο

Πολλά respect, για άλλη μια φορά στον αρχηγό...
Ο πιο πολυσύνθετος και πολυτιμότερος παίκτης στην Ευρώπη, μακράν του δεύτερου, τα τελευταία 10 και πλέον χρόνια.

Δημητρης Διαμαντιδης...Ολα για την ομαδα ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ η ΟΜΑΔΑ.....


http://www.newsit.gr/default.php?pname=Art...707&catid=1

Καλά αυτός ο Παπαδογιάνης ... το "χαβά" του !! δεν βαρέθηκε ο "καψαλισμένος" ? Ας γράψει ένα βιβλίο θα τον βοηθήσει να το ξεπεράσει !!



http://www.gazzetta.gr/basketball/article/...os-ekane-lathos

Κοιτάω την ημερομηνία και βλέπω πως το άρθρο δεν είναι προ 5ετίας αλλά φετινό. Τώρα. 2015. Ναι ο φουστανελάς Παπαδογιάννης δεν το έχε ξεπεράσει το κόμπλεξ ακόμα. Μάλιστα γράφει και άρθρο βασισμένο στα λόγια του Φασούλα! Που αφού το είπε ο Φασούλας τότε ισχύει. Δεν υπάρχει αντεπιχείρημα. Φασούλας σπίκινγκ. Το ότι ο Σπανούλης κάνει παπάδες φέτος μετά από καλοκαιρινή ξεκούραση προσπαθεί να το δικαιολογήσει με οποιονδήποτε παράλογο και φουλ ψυχοπαθολογικά ασταθή τρόπο.
Κρίνεται προβληματικός με το θέμα ο κυρ Παπαδογιάννης βαθιά άρρωστος και κομπλεξικός. Γρήγορα στον ψύχ.

Μπορείτε να μου απαντήσετε, με επιχειρήματα ή χωρίς αφορισμούς, γιατί κάποιος που θεωρεί πως ο Διαμαντίδης αδίκησε και τον εαυτό του, και την Εθνική αλλά και τους φίλους του μπάσκετ (τους ουδέτερους ντε - υπάρχουν και τέτοιοι - όχι δεν βάζω εμένα μέσα) είναι κομπλεξικός - άρρωστος - καψαλισμένος κλπ?

Το γιατί ο Διαμαντίδης αποφάσισε να σταματήσει το έχει δηλώσει πολλάκις, και όλοι - ΟΛΟΙ - το σέβονται (ή θα έπρεπε να το σέβονται).

Γιατί όμως, ρωτάω ξανά, όσοι θα ήθελαν να συνέχιζε και θεωρούν αυτά που έγραψα παραπάνω χαρακτηρίζονται ως (ξαναγράφω) κομπλεξικοί - άρρωστοι - καψαλισμένοι κλπ κλπ.

Που το συγκεκριμενο αρθρο δεν αποτελει μορφη επιθεσης στον Διαμαντιδη,αλλα ειναι περισσοτερο στο τι κερδιζει ενας αθλητης στην ηλικια των 30+,στη διαρκεια της σεζον,αν δεν εχει καλοκαιρινες υποχρεωσεις.
Το λαθος στο κειμενο ειναι οτι μαλλον διεφυγε της προσοχης του knowitall κ.Παπαδοτζον οτι ο Σπανουλης κενταει φετος που ξεκουραστηκε το καλοκαιρι...

Την καλυτερη χρονια του στην καριερα του ο διαμαντιδης την εκανε στο ευρωπαικο του 11 οπου το προηγουμενο καλοκαιρι ηταν κανονικα στην εθνικη.
Ο 35χρονος ρεγες που φετος κανει μια απ τις καλυτερες χρονιες της καριερας του ηταν κανονικα στο παγκοσμιο της ισπανιας το καλοκαιρι.

Μα ο Διαμαντίδης την καλύτερη χρονιά του δεν την έκανε όντας ερχόμενος από καλοκαίρι με συμμετοχή στην Εθνική ομάδα? εκτός και αν το 2010-2011 δεν συμφωνείτε πως ήταν η καλύτερη χρονιά του.

Ο Σπανούλης φέτος το καλοκαίρι δεν ξεκουραζόταν (διακοπές), αποθεραπεία έκανε. Το προηγούμενο καλοκαίρι δεν γύρισε κουρασμένος, τραυματίας γύρισε, οι λέξεις παίζουν ρόλο.

Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί η άποψη πως ένας παίκτης πρέπει να μένει ενεργός τα καλοκαίρια θεωρείτε τόσο λάθος που να φτάνουμε να λέμε πως είναι (ύπουλη μάλιστα) προσωπική επίθεση στον Διαμαντίδη.

Ξεκουραστηκε απο τις υποχρεωσεις με την εθνικη.Αλλο να κανεις αποθεραπεια,και αλλο να τελειωσεις μια απαιτιτικη σεζον με τον Ολυμπιακο,να ξεκουραστεις ελαχιστα και μετα να αρχισεις προετοιμασια με την εθνικη και να πας να αγωνιστεις σε ενα απαιτητικο τουρνουα,και στο τελος αυτου να αρχισεις προετοιμασια με την ομαδα σου για τη νεα σεζον.

Δεν ξέρω για τους ουδέτερους, ούτε για τους Παναθηναικούς αλλά ξέρω για τον συγκεκριμένο "δημοσιογράφο". Προς αυτόν ήταν η μομφή όχι προς τους πάντες. Ας μην το παίρνουν προσωπικά όλοι. Δεν είναι καλό να ταυτίζονται με τον Παπαδό. Άλλωστε κομπλεξικό τον θεωρώ. Και πέτρα να σηκώσεις και να τη ρωτήσεις για το Παπαδογιάννη κομπλεξικό τουλάχιστον θα στον πει.

Από 'κει και έπειτα όχι δεν το σέβονται όλοι. Και δεν πειράζει κιόλας. Καλύτερα να κάτσει άσκημα σε αρκετούς, κανένα πρόβλημα.
Το μόνο πρόβλημα είναι η ημερόμηνία και το τάιμινγκ. Τίποτα παραπάνω. Άλλωστε αστεία επιχειρήματα δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται σε "άρθρο" του Παπαδογιάννη.

Δεν θα μπω καν στον κόπο να αφιερώσω 2-3 λεπτά να διαβάσω το κείμενο του Παπαδογιάννη! Το όλο θέμα Διαμαντίδης και Εθνική έχει κουράσει αφάνταστα και έχει ξεπεράσει κατά πάρα πάρα πολύ τα όρια του γραφικού θέματος!

Πάνο, θα σου πω μόνο πως η εμμονή του με τον συγκεκριμένο πάικτη στο θέμα της αποχώρησης συγκρίνεται μόνο με την εμμονή του Αλέφαντου με τον Μπάγεβιτς.Ακόμα και ο Διαμαντόπουλος έγραψε ένα δυο κείμενα για τον Διαμαντίδη που θα τα ζήλευε ο εμπνευστής του γνωστού πανό,αλλά μετά σταμάτησε.Δεν με νοιάζει αν τον κατακρίνει,δεν με νοιάζει αν τον εξευτελίζει,με νοιάζει όμως που εδώ και μια πενταετία ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ.Παρακολουθώ μπάσκετ από το 91,και ειλικρινά δεν θυμάμαι κάτι ανάλογο,από έναν άνθρωπο μάλιστα που έχει γράψε κατά καιρούς εξαιρετικά κείμενα.Με τον Γκάλη δεν νομίζω να έχει ασχοληθεί αναλόγως,όχι για την αποχώρησή του από την Εθνική,αλλά γενικότερα.Αυτό είναι που εκνευρίζει,και όχι η θέση του για το ζήτημα Εθνική ομάδα-σπουδαίοι παίκτες.Αλλά ρε διάολε ανακοίνωσε ότι αποχωρεί και τέλος.Ούτε παλινωδίες,ούτε "παραθυράκια" περί επιστροφής ούτε τίποτα.Γράψε ότι είναι απαράδεκτος,παρτάκιας και ανθέλληνας.Αλλά 1 φορά,όχι να το επαναφέρεις κάθε τρεις και λίγο εδώ και 5 χρόνια!

Διαβαστε ΤΟ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ και ΜΗΝ ξαναπαρετε ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ το ατομο !!!!!!!!!......






Σούταρε αγόρι μου, σούταρε...




O Nίκος Παπαδογιάννης αναλύει ψύχραιμα το ντέρμπι της Βαρκελώνης και την ήττα του Παναθηναϊκού, αφήνοντας στην άκρη κραυγές, ψιθύρους και οπαδικές φανφάρες.
Η πρώτη βραδιά των πλέι-οφ δικαίωσε όσους ξόρκιζαν την πιθανότητα «εμφύλιας» ελληνικής αναμέτρησης στην Ευρωλίγκα – με πρώτον εμένα.

Εφ’όσον επικρατεί τέτοιο κλίμα συνωμοσιολογίας, καταγγελιών και στοχοποίησης σε αναμετρήσεις με ξένες ομάδες και ξένους διαιτητές, αντιλαμβάνεστε τι επρόκειτο να δουν τα μάτια μας σε περίπτωση «πρασινοκόκκινης» σύγκρουσης. Θα κερδίζαμε τη βέβαιη ελληνική παρουσία στο φάιναλ-φορ και θα χάναμε τα λογικά μας. Οσα μας έχουν απομείνει τέλος πάντων…

Τώρα που κόπασαν κάπως οι κραυγές για τη διαιτησία, είναι η κατάλληλη στιγμή για λίγη δημιουργική κριτική. Ο Παναθηναϊκός έδεσε κόμπο τη Μπαρτσελόνα και την ξεγύμνωσε, άγγιξε την υπέρβαση και με τα δύο χέρια, αλλά άφησε να ξεγλιστρήσει από τα δάχτυλά του το ποτήρι με τη σαμπάνια.

Η κόπωση των δύο αβοήθητων περιφερειακών του παικτών είναι η προφανής, και μάλλον εύκολη πια, δικαιολογία. Εάν υπήρχε αξιόπιστος τρίτος χειριστής πίσω από τους Διαμαντίδη και Ούκιτς, ένας Σάρας ας πούμε, έστω ένας Σάδα, ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε.

Αντίθετα, η Μπαρτσελόνα είχε την πολυτέλεια να δώσει μόλις 15 λεπτά συμμετοχής στον θαυμάσιο Μαρσελίνιο Χουέρτας. Αύριο θα τον έχει φρέσκο, απέναντι σε αντιπάλους που θα σέρνουν πόδια από μολύβι.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης κέρδιζε τη μάχη των πάγκων κατά κράτος, ώσπου ο Τσάβι Πασκουάλ έβγαλε λαγό από το καπέλο με την ανάθεση ρόλου καμικάζι στον υποτιμημένο Σάδα. Τον έστειλε χαμηλά, του ανέθεσε πρωτοβουλίες και ξεχαρβάλωσε την ελληνική άμυνα, η οποία τον αγνοούσε επιδεικτικά.

«Ο προσωπικός του φρουρός έπαιζε ρόλο λίμπερο», αποκάλυψε το ελληνικό σχέδιο ο Σωτήρης Μανωλόπουλος λίγο μετά το ματς. Ο Σάδα πέτυχε τους 13 πόντους του στα τελευταία 15 λεπτά. Στο ίδιο διάστημα, όλοι μαζί οι «πράσινοι» πέτυχαν μόλις 19.

Είτε φταίει η κούραση είτε κάτι άλλο, ο Παναθηναϊκός έχει ένα μεγάλο ελάττωμα. Δυσκολεύεται να τελειώσει τον αντίπαλό του, να «κλείσει» αγώνες με τον ενδεδειγμένο τρόπο. Το πλήρωσε και στην κανονική περίοδο αυτό, όχι τόσο με ήττες όσο με χαμένες ισοβαθμίες. Αν ήταν πιο επιδέξια τα βήματά του στο τεντωμένο σχοινί, δεν θα έπαιζε τώρα με τη Μπαρτσελόνα αλλά με κάποιον άλλον. Στην Αθήνα.











Το πρόβλημα ξεκινάει φυσικά από το dna του Διαμαντίδη, ο οποίος μπορεί να θυμίζει ορχήστρα του ενός, αλλά δεν είναι ο ηγέτης που θα τραβήξει την ομάδα από τα μαλλιά για να την περάσει απέναντι. Θα πασάρει, θα οργανώσει, θα μοιράσει, θα σουτάρει όταν βρεθεί εύκαιρος, αλλά δεν θα απειλήσει εκβιαστικά το καλάθι.

Χθες, όφειλε να το κάνει. .............ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ????!!!!!!ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣ????!!!!....ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:Ο ΠΑΟ εχει ενα ΜΕΓΑΛΟ προβλημα και αυτο ειναι το... DNA του.... κιοτη ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ...Ο ΔΔ ειναι ορχηστρα αλλα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο ΗΓΕΤΗΣ που θα παρει το μεγαλο σουτ!!!!













Τα τελευταία λεπτά δεν ήθελαν Γκιστ και Ματσιούλις, αλλά Διαμαντίδη.

Το κακό είναι ότι τον μιμήθηκε αίφνης και ο Ούκιτς, του οποίου το μπάσκετ πρωτοβουλίας αποδείχθηκε καταλύτης στο δίμηνο που προηγήθηκε. Ποιος θα δημιουργούσε ρήγματα, αν όχι αυτοί οι δύο; Ο Κροάτης έκανε το τελευταίο του μπάσιμο στο 31ο λεπτό, ο Διαμαντίδης στο πρώτο ημίχρονο. Kέρδισαν μόνο 2 βολές ο καθένας.

Ο Σάρας τους έβλεπε διστακτικούς και δεν πίστευε στα μάτια του. Τα 27 λεπτά της ξέγνοιαστης συμμετοχής του σχεδόν 40άρη Λιθουανού ήταν καρφί στο μάτι των περιφερειακών του Παναθηναϊκού.

Ακόμα και όταν ο Πεδουλάκης τους κατέβασε (και τους δύο) χαμηλά για «ποστάρισμα» απέναντι σε αμυντικούς-σκιές όπως ο Γιασικεβίτσιους ή ο Χουέρτας ή ο Ναβάρο, αυτοί απέφυγαν τους …εγωισμούς. Ο βετεράνος Τσαρτσαρής έκανε το σωστό, αλλά δεν μπορούσε να κερδίσει τη Μπαρτσελόνα μόνος. Προς τιμήν του, ήταν ο πρώτος που προχώρησε σε αυτοκριτική, παραμερίζοντας την γκρίνια για τη διαιτησία. Θυμόταν, προφανώς, τη συνταγή του 2011: "Δεν αφήνουμε καμία διαιτησία να μας επηρεάσει".

Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε με 60-54 στο 34’, με εκείνο το εξωγήινο κάρφωμα του Γκιστ. Αμέσως μετά δέχθηκε δύο τρίποντα, από Ναβάρο και Σάρας. Στα έξι λεπτά που ακολούθησαν, δεν έκανε ούτε μία επίθεση της προκοπής. Το ένα και μοναδικό του καλάθι το πέτυχε με σουτ-προσευχή του Διαμαντίδη ενώ τελείωνε το 24άρι.

Σημείωσα τις φάσεις μία μία. Φτηνό λάθος του Σχορτσανίτη χωρίς πίεση. Τα δύο πολυσυζητημένα επιθετικά φάουλ του Λάσμε. Βήματα του Τσαρτσαρή. Αστοχο σουτ του Διαμαντίδη από μακριά. Χαμένο ποστάρισμα του Ματσιούλις απέναντι στον Γιασικεβίτσιους. Μία βολή του Διαμαντίδη από φάουλ που έγινε στη σέντρα. Αστοχο του Τσαρτσαρή από τα 6μ75. Και ένα ακόμη από τον Ούκιτς, έξω από την καλά οργανωμένη άμυνα. Ελαβον, 4 πόντους από 10 κατοχές. Τραγωδία.

Το κακό συνεχίστηκε στην παράταση, μετά το τρίποντο του Γκιστ που έδωσε προβάδισμα 2:56 πριν το τέλος (69-70). Οι άμυνες ήταν σταθερά καλές, αλλά τα καλάθια έμπαιναν με αίμα – ή καθόλου.

Το τρίλεπτο της κρίσης ξεκίνησε με επιθετικό φάουλ του Τσαρτσαρή εκτός φάσης, συνεχίστηκε με το καθοριστικό τρίποντο του Ναβάρο και ολοκληρώθηκε με τέσσερις χαμένες ελληνικές επιθέσεις: δύο αποτυχημένα λέι-απ του Γκιστ μπροστά στον Τόμιτς, ένα άστοχο σουτ του Διαμαντίδη για τρεις, δύο βολές του Γκιστ στο σίδερο.

Αλλά γιατί δόθηκε η μπάλα στον Αμερικανό για τα κρίσιμα σουτ; Ποιο ακριβώς πλεονέκτημα περίμενε ο Παναθηναϊκός από έναν παίκτη που ποντάρει στο ένστικτο, δυσκολεύεται να πασάρει ή να σουτάρει εν κινήσει και έχει και άσχημα ποσοστά στις βολές; Δεν κερδίζονται με καρφώματα τέτοια ματς. Στην τελευταία φάση της παράτασης, άλλωστε, οι "πράσινοι" έπρεπε να ψάξουν το τρίποντο της νίκης και όχι το δίποντο της ισοφάρισης.

Και κάτι ακόμη.

Μία ομάδα πιο πονηρή από τον Παναθηναϊκό θα έστελνε άλλον παίκτη στη γραμμή για τις ελεύθερες βολές της τελευταίας στιγμής. Ο Γκιστ του 58% θα έμενε κάτω και θα παρίστανε τον ψόφιο κοριό, ώστε να μπει στη θέση του λ.χ. ο Μπράμος ή ο Μπανκς ή κάποιος άλλος από αυτούς που βρίσκονταν στον πάγκο.

Όχι ότι υπήρχε κάποιο σίγουρο χέρι, εδώ που τα λέμε. Ο Σάρας δεν μένει πια εδώ.




Μετα το......ΑΛΛΟ παιχνιδι ΕΓΡΑΨΕ.......αυτο¨:






«Μπαμ», ηκούσθη στον αέρα




O Nίκος Παπαδογιάννης είδε τον Δημήτρη Διαμαντίδη να εκτελεί τη Μπαρτσελόνα ντυμένος με τον μανδύα του ηγέτη και αισθάνεται δικαιωμένος.


Iδού λοιπόν, πριν ακόμη στεγνώσει η μελάνη του προηγούμενου σχολίου μου. Η απόλυτη δικαίωση όσων έγραφα την Τετάρτη, άσχετα αν ο καθένας διαβάζει ό,τι θέλει, ό,τι τον βολεύει και ό,τι του υπαγορεύει η οπαδική τύφλα. Για να κερδίσει ο Παναθηναϊκός ένα ντέρμπι σαν αυτά –τα συναρπαστικά- της Βαρκελώνης, χρειάζεται τον Διαμαντίδη που απειλεί το καλάθι. Τον Διαμαντίδη που θα βάλει στο παιχνίδι όχι μόνο τους άλλους αλλά και –κυρίως- τον εαυτό του.

«Σούταρε, αγόρι μου», έγραφα, φώναζα, μετά την ήττα των «πρασίνων» στο πρώτο παιχνίδι. Σούταρέ τη, τη ρημαδόμπαλα. Πάρε πάνω σου τη φάση. Εσύ είσαι που κρατάς τα κλειδιά. Δικιά σου είναι η ομάδα!

Τι δουλειά είχε ο Γκιστ με τη μπάλα στα χέρια σε τρεις από τις τελευταίες 4 φάσεις; Είναι σπουδαίος σκόρερ; Μεγάλη προσωπικότητα; Παίκτης ικανός να φτιάξει μόνος του φάσεις πάνω στο τεντωμένο σχοινί; Ή μήπως θα βάλει τις βολές που θα κερδίσει 3 δευτερόλεπτα πριν το τέλος;

Εάν ο ασύγκριτος Διαμαντίδης έπαιζε την Τρίτη όπως έπαιξε χθες, ο Παναθηναϊκός θα βρισκόταν στο 2-0. Όχι στο εύθραυστο 1-1. Εάν βάλει περισσότερους από 15 πόντους στα επόμενα παιχνίδια, θα στείλει το "τριφύλλι" στο Λονδίνο.

«Σούταρε, αγόρι μου, σούταρε». Μπαμ! Πάρ’το μέσα. Το τρίποντο του θανάτου. Αντίο, Μπάρτσα. «Μολών λαβέ», μέσα στο ηφαίστειο.

Χθες, ο Διαμαντίδης ανέλαβε τον ρόλο του μεγάλου ηγέτη. Με το ένα χέρι, τραβούσε το κάρο από τη λάσπη, όταν αυτή απειλούσε να το φρενάρει. Με το άλλο, έσπρωχνε μέσα σε αυτήν τους αντιπάλους του. «Εσένα σε λένε Ναβάρο, αλλά εγώ είμαι καλύτερος», έλεγε. «Εσένα σε λένε Σάρας, αλλά δεν αντέχεις πια να τα βάλεις μαζί μου». «Εσένα σε λένε Χουέρτας, αλλά πήγαινε στον πάγκο να δεις αν έρχομαι». «Εσένα σε λένε Σάδα, αλλά δεν καταδέχομαι καν να ασχοληθώ μαζί σου».

Ετσι έπρεπε να φερθεί εξαρχής. Ποιος ηγέτης μοιράζει παιχνίδι στην τέταρτη περίοδο; Αν δεν έλειπε αυτός ο κρίκος από το dna του, το "Εγώ" με κεφαλαίο "Ε" θα ήταν, ειλικρινά το πιστεύω, σταρ στο ΝΒΑ.

Χθες, πήρε την κατάσταση στα χέρια του μετά το 56-53 του 33ου λεπτού. Στην επόμενη φάση, πήγε με φόρα στο ζωγραφιστό και κέρδισε βολές επειδή έτσι ήθελε. «Επιτέλους», είπα. Η ισπανική άμυνα τον ένιωσε για πρώτη φορά. Ως τότε, δεν είχε πετύχει ούτε ένα καλάθι. Ούτε ένα!

Στην επόμενη επίθεση του Παναθηναϊκού, ξεκίνησε πάλι μπάσιμο και βρήκε τον Ματσιούλις για το λέι-απ: δεν μοίρασε απλώς χαρτί, αλλά πρώτα έβγαλε τον άσο από το μανίκι, κατέστρεψε την ισορροπία της αντίπαλης άμυνας. Ακολούθησε δικό του τρίποντο, για το προσπέρασμα, 58-60. «Περάστε, πελάτες», ήταν το μήνυμα, «ανοίξαμε και σας περιμένουμε».

Η Μπαρτσελόνα βάλθηκε να τον κυνηγάει, προσπάθησε να τον τρομάξει κέρδισε μια μπάλα χάρη στο τράκο με τον ογκώδη Τζαουάι στην πλάγια γραμμή. Ο Μπράμος έμεινε ελεύθερος και ανέλαβε ανενόχλητος τις επόμενες επιθέσεις επειδή οι Καταλανοί κυνηγούσαν πανικόβλητοι δύο-δύο τον Διαμαντίδη. Σούταρε δύο, έβαλε ένα, έκανε και το απαραίτητο φάουλ στον ταλαιπωρημένο Ναβάρο. Και έστησε το σκηνικό για να τελειώσει τη δουλειά ο αρχηγός του.

Δείτε ξανά την τελευταία φάση. Όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Διαμαντίδης μιλώντας μετά το ματς στη Nova, το σχέδιο του προπονητή προέβλεπε την κλασσική συνεργασία του με τον Λάσμε, το “pick & roll” που συνήθως καταλήγει σε κάρφωμα του Αφρικανού από την πίσω πόρτα.

Η Μπαρτσελόνα το περίμενε και αποφάσισε να αμυνθεί με «αλλαγή», κρατώντας τον Σάδα στα μετόπισθεν και στέλνοντας τον Τζαουάι ψηλά, ώστε να μην έχει ορίζοντα ο Διαμαντίδης για την ψηλοκρεμαστή πάσα. «Ξέρω ότι δεν σουτάρεις», ήταν το μήνυμα του Πασκουάλ προς τον αρχηγό του Παναθηναϊκού. Μοιραίο σφάλμα. Ο Διαμαντίδης χόρεψε τρεις μακεδονίτικους χορούς ταυτόχρονα και έκανε τον μεγαλόσωμο Αυστραλό να παραπατήσει.

Ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ήταν αρκετό. Τρίποντο και τέλος. «Σούταρε αγόρι μου, σούταρε». Σας το’λεγα, εγώ. Όταν ο Διαμαντίδης κοιτάζει το αντίπαλο καλάθι, είναι άνθρωπος-ορχήστρα.

Η τελευταία φάση του αγώνα ήταν σχεδόν ίδια με την προτελευταία, με ρόλους αντίστροφους. Ο Πεδουλάκης διάβασε την πρόθεση των Ισπανών με απόλυτη ακρίβεια, σαν να είχε στα χέρια του σκονάκι. Εριξε στο παρκέ τρεις ψηλούς για να φρακάρει τη ρακέτα και έστειλε τον Λάσμε απέναντι στον Ναβάρο όταν έγινε η αναπόφευκτη αλλαγή στα μαρκαρίσματα.

Ο εξουθενωμένος Ισπανός δεν είχε πια τα πόδια και την ενέργεια για να ντριμπλάρει τον σέντερ του Παναθηναϊκού. Ευκίνητος και αλτικός, ο Λάσμε ακολούθησε τον Ναβάρο χωρίς δυσκολία και μπλόκαρε τη «βομβίτσα» του. Ηταν, μάλλον, η πιο εύκολη άμυνα της βραδιάς.

Η χιλιοτραγουδισμένη Μπαρτσελόνα υποκλίθηκε όχι μία, αλλά δύο φορές σε έναν αντίπαλο που χτίστηκε από το μηδέν, συχνά με ανεμοσκορπίσματα, αλλά μοιάζει ικανός να φτάσει ως το φάιναλ-φορ και να διεκδικησει τον τίτλο. Ο διάδοχος του Ομπράντοβιτς δεν έχει τη λάμψη του προκατόχου του αλλά έχει από τώρα την ψήφο μου για «προπονητής της χρονιάς». Ελπίζω ότι έπεισε πια και τους τελευταίους δύσπιστους.


Ι REST MY CASE....!!!!!!!!!!!!!Aντι αλλου σχολιου:.....

Εχει κουρασει παρα πολυ ο παπαδογιαννης με το θεμα διαμαντιδης-εθνικη που πλεον δεν νομιζω να παιρνει κανεις στα σοβαρα τα συγκεκριμενα αρθρα. Ακομα και οι οποιοι καφροι οπαδοι του ολυμπιακου δεν χρησιμοποιουν το συγκεκριμενο θεμα σαν πατημα στις καφενειακες συζητησεις. Ειναι το λιγοτερο αστειο μετα απο 5 χρονια να λεμε ξανα τα ιδια και τα ιδια. Ο παικτης πηρε μια αποφαση η οποια ειναι σεβαστη. Για ονομα του θεου δλδ με αυτα τα κολληματα του συγκεκριμενου δημοσιογραφου.

Σοβαροτατη ειδηση για το απωτερο...ΜΕΛΛΟΝ.... Ο...ORIGINAL ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗΣ του Δ.ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ ειναι προ των πυλων και ονομαζεται...ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ...JUNIOR!!!! ....Γιατι καλη και η κορακλα αλλα εμας μας τρωει....αλλος καημος! Θα περιμενουμε καμποσο βεβαια αλλα...χαλαλι!!!!

Μόλις ολοκλήρωσα την καταμέτρηση των αναμετρήσεων της φετινής κανονικής περιόδου μείον ενός παιχνιδιού

http://www.euroleague.net/main/results/sho...4#!boxscore

για το οποίο η Ευρωλίγκα δεν δίνει play by play και στο οποίο δόθηκαν συνολικά 27 ασίστ που, συνεπώς, δεν μπορώ να αναλύσω.

Στα 119 παιχνίδια της κανονικής περιόδου βρήκα 355 ασίστ που αποδώθηκαν σε 1 εως 3 εύστοχες βολές. (1,78 ασίστ ανα παιχνίδι.)

Απο αυτές:

1 ασίστ αποδόθηκε σε 1/3 ελεύθερες βολές.

149 αποδόθηκαν σε 1/2 ελεύθερες βολές.

205 ασίστ αποδόθηκαν σε ζευγάρια βολών που αντιστοιχούν σε πετυχημένο σουτ.

8 ασίστ αποδόθηκαν σε 3/3 ελεύθερες βολές

197 ασίστ αποδόθηκαν σε 2/2 ελεύθερες βολές

Η Ευρωλίγκα έκανε την αλλαγή το 2010-11 θεωρώντας ότι η ασίστ πρέπει να αποδίδεται σε παίκτες που οδηγούν άλλους σε καλή θέση να σκοράρουν.

Και αυτή η αλλαγή πιστεύω ότι είναι αποτέλεσμα μιας ενδιάμεσης κατάστασης που επικρατεί εδώ και αρκετές δεκαετίες κατά την οποία αποδίδονται ασίστ ακόμη και σε περιπτώσεις που ο σουτέρ θα αλλάξει θέση δημιουργώντας και ο ίδιος καλύτερες συνθήκες για το σουτ του.

Αρκετοί παλαιότεροι παίκτες του ΝΒΑ διαμαρτύρονταν για τον τρόπο που μετριούνται οι ασίστ τις τελευταίες 2-3 δεκαετίες. Αν δεν είχε καθιερωθεί αυτή η κατάσταση εδω και αρκετό καιρό δεν θα είχε κανένα νόημα αυτή η αλλαγή.

Και με την παραδοσιακή καταμέτρηση ακόμα, μια ασίστ μπορεί να καταλήγει σε 2 ή 3 πόντους με καλάθι και φάουλ ή και με τρίποντο απο το 1980 και μετά. Ή ακόμη και σε 4 πόντους με τρίποντο και φάουλ.

Η δική μου άποψη είναι ότι η ασίστ σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να δίνεται όταν μια πάσα οδηγεί σε εύστοχο σουτ ανεξάρτητα απο το εαν ο παίκτης θα οδηγηθεί και σε βολή. Το αντικείμενο δηλαδή να είναι το σουτ όχι το αν η πάσα εν τέλει καταλήγει σε σκορ με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο.

Η Ευρωλίγκα επέκτεινε τον ορισμό απο "πάσα που οδηγεί κατ'ευθείαν σε εύστοχο σουτ" σε "πάσα που οδηγεί κατ'ευθείαν σε εύστοχο σουτ ή εύστοχη βολή".

Προσωπικά δεν βρίσκω νόημα όσον αφορά το άθλημα αυτό καθεαυτό. Βρίσκω όμως νόημα όσον αφορά την προώθηση του Ευρωπαϊκού παιχνιδιού. Με τον ίδιο τρόπο που η καταμέτρηση των ασίστ έγινε πολύ πιο ελεύθερη γενικότερα, η Ευρωλίγκα το πήγε ένα βήμα πιο πέρα μπας και βλέπουμε και κανέναν double double πότε πότε και στην Γηραιά Ήπειρο.



Απο άρθρο γραμμένο το 2009

http://www.wsj.com/articles/SB123855027541776617

http://www.contra.gr/Basketball/Europe/Eur...eo.3392964.html

"Γάτος" ο Τσόρι, το είδε!!

Ήταν 6 Μαΐου 1980 όταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης αντίκρισε για πρώτη φορά τον κόσμο που έμελλε μερικά χρόνια αργότερα να του… υποκλιθεί για τις εντός παρκέ επιδόσεις του.

http://www.onsports.gr/basket/Afieromata/i...h-photos-videos

Να εδώ, υποστηρίζω ακόμα το Κ.Α.Π.Η. των Ευρωπαϊκών γηπέδων.

https://twitter.com/ldcyblog/status/600071263776714752

Τεράστια η διαφορά στα νούμερα, όμως άλλη θέση οι παίκτες, άλλοι συμπαίκτες, άλλοι αντίπαλοι, άλλες συνθήκες.
Δυστυχώς τα νούμερα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν ούτε την αξία
Θεωρώ και τους δύο στο τοπ του ευρωπαικού μπάσκετ στις θέσεις τους.
Και σίγουρα στη παρέα Γκάλη, Γιαννάκη, Φάνη (στη νεο-μπασκετική περίοδο, γιατί κάτι μουρούζηδες, καλιγκάρηδες, κολοκυθάδες και αμερικάνοι έπαιζαν πρακτικά άλλο παιγνίδι)

Η λίστα δείχνει συγκεκριμένα πράγματα απέναντι στον "πιο clutch παίκτη" των τελευταίων χρόνων στην Ευρωλίγκα.

Τα νούμερα δείχνουν τη συνολική προσφορά των παικτών στους αγώνες έναντι της συζήτησης που γίνεται περί αφύπνισης παικτών, όταν μετράει.

Και τον Διαμαντίδη όταν μετρούσε, μια χαρά (πιο) ξύπνιο τον βλέπω .

Οπότε τις clutch συζητήσεις, να τις χαίρονται όσοι προσπαθούν να κρύψουν τα υπόλοιπα.

ΥΓ

Κι όχι εδώ και χρόνια τα λέμε. Αυτή ήταν άλλη μια ευκαιρία. Όταν σταματήσουν να βλέπουν κάποιοι μόνο πόσους πόντους σκοράρει και πόσες ασίστ δίνει ο εκάστοτε πάικτης και το τι USG έχει και τι άμυνα παίζει πάνε στον βρόντο, θα συνεχίσουμε να έχουμε τις ίδιες και τις ίδιες συζητήσεις.

3+4 επιλογές σε κορυφαίες πεντάδες Ευρωλίγκας > 4 επιλογές.

6 φορές κορυφαίος αμυντικός > ούτε μια ψήφο απο προπονητή (όπως αναφέρεται στις σελίδες τις διοργάνωσης)

Τα μεν μετράνε. Τα δε εγγράφονται σε σκιασμένες περιοχές.

Οι αξιολογήσεις μετράνε και τις δυο πλευρές του γηπέδου και βλέπετε τα αποτελέσματα στον πίνακα.

Κανείς προφανώς δεν κερδίζει χωρίς να καλύπτονται οι αδυναμίες του απο τους συμπαίκτες του. Για όλα τα άλλα υπάρχει το PIR.

Kαλημέρα

Δεν μπορούν να αμφισβητηθούν ούτε τα νούμερα, ούτε η αξία, ούτε το πόσο πολυσύνθετος και χρήσιμος είναι για οποιοδήποτε ομάδα ο 3D.

Ο 3d πήρε τα κλειδιά σε όποια ομάδα βρέθηκε, με το σπαθί του και την αξία του, αλλα είχε δίπλα παίκτες που δεν επέτρεπαν στον αντίπαλο να εστιάσει πάνω του, δίνοντας πεδίο να δράσει και επιθετικά (δημιουργία σκορ) πολύ περισσότερο απο το Σπαν που τα τελευταία χρόνια στον οσφπ περνάει απο συμπληγάδες με όποιον και να παίζει. Δεδομένη και η αδυναμία του δεύτερου στην άμυνα, καμία αντίρρηση.

Αυτό που λέω είναι ότι είναι λάθος οι συγκρίσεις κάτω απο διαφορετικές συνθήκες.
κάποια στιγμή πρέπει να αποδεχτούμε ότι και οι δύο είναι οι κορυφαίοι στη θέση τους τα τελευταία 10-15 χρόνια και να χαρούμε που είναι προϊόντα του Ελληνικού μπάσκετ. οκ εμείς θα αγαπάμε περισσότερο τον Μήτσο και οι ολυμπιακοί τον Σπαν.
Όσα νούμερα και να δούμε δεν αλλάζει αυτό.

επιλογη του ειναι του σπανουλη. θα μπορουσε να μεινει στον παο η να παει σε αλλη ομαδα οπου δεν θα ηταν ο μονος παιχταρας.

Ο Διαμαντίδης δεν θα μπορούσε να αναλάβει τέτοιο ρόλο χωρίς τη μπάλα στα χέρια. Και όταν όμως τη πήρε έκανε τη πιο πλήρη χρονιά απο πλευράς διακρίσεων μέχρι που ήρθε ο Κιριλένκο και την επανέλαβε με ακόμη καλύτερη στατιστική και την καλύτερη των τελευταίων χρόνων.

MVP και Αμυντικός της Χρονιάς την ίδια χρονιά. Και φυσικά 1η πεντάδα Euroleague. Ήταν δεύτερος σκόρερ του Παναθηναϊκόυ μετά τον Μπατίστ.

4 χρόνια πριν, στην προηγούμενη χρονιά δηλαδή που είχε τα ινία της επίθεσης του Παναθηναϊκόυ και δεν μοιραζόταν σε μεγάλο βαθμό τη μπάλα, πάλι κατέληξε στη 1η All-Euroleague πεντάδα μαζί με τον Παπαλουκά που έκανε τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του εκείνα τα χρόνια.

Οπότε δεν είναι ότι δεν απέδειξε ήδη στα καλά του χρόνια ότι δίνοντας του τη μπάλα μπορείς να πετύχεις.

Θα συνεχίσω να συζητώ για αυτά που με ενδιαφέρουν και όποιος θέλει ακολουθεί. Αν όχι καλή καρδιά.

Ο Σπανούλης αναλαμβάνοντας τα ινία του Ολυμπιακού ανέλαβε να κάνει αυτά που ξέρει καλά προφανώς. Να σκοράρει συστηματικά και να δημιουργήσει απο εκεί και για τους υπόλοιπους. Απο τότε όμως που ανέλαβε πλήρως αυτό το ρόλο (δηλαδή μετά τη συνύπαρξη του με Παπαλουκά και Τεόντοσιτς στον Ολυμπιακό) για την ομάδα του έχει >1 κλέψιμο ανα αγώνα.

Έχει στη καριέρα του +50% περισσότερες προσπάθειες ανα αγώνα σε σχέση με τον Διαμαντίδη και έχει την ικανότητα να κερδίζει φάουλ που δεν συγκρίνεται εύκολα με οποιονδήποτε άλλο γκαρντ.

Παρ'ολα αυτά, μέχρι πέρσι Σπανούλης και Διαμαντίδης είχαν συνολικά ίδιο ποσοστό εύστοχων βολών ανα εκτελεσμένο σουτ (FT/FGA) με 0,39.

Επίσης της προάλλες είχα διαβάσει εδώ στο φόρουμ αν δεν απατώμαι μια ανάλυση για τον ρόλο που έχει δημιουργικά ο Σπανούλης σε σχέση με άλλους μεγάλους γκαρντ. Η ανάλυση αυτή ήταν στηριγμένη πάνω στο AST%.

To AST% έχει να κάνει με το μέγεθος του ρόλου δημιουργού που αναλαμβάνει ένας παίκτης όσο βρίσκεται στο παρκέ. Δεν μετράει όμως και την αποτελεσματικότητα του. Αυτό μπορεί να μετρηθεί στη χειρότερη με τους δείκτες AST/TO ratio και ακόμη καλύτερα με τον δείκτη Pure Point Rating, αν είναι διαθέσιμος, που θεωρεί το λάθος περισσότερο επιβλαβές για μια ομάδα απ' ότι θετική την τελική πάσα.

Μέχρι πέρσι ο Σπανούλης είχε 1,3 ασίστ ανα λάθος και η μεγαλύτερη του επίδοση ήταν 1,6 ασίστ ανα λάθος το 2013 όταν πήρε και το MVP του.

Ο Διαμαντίδης τις τελευταίες χρονιές έφτασε 3 φορές σε δείκτη 2+. Οπότε απλά βλέποντας τις ασίστ ανα αγώνα δε βλέπεις ακριβώς πόσο καλός είναι ένας παίκτης δημιουργικά, αλλά πόσο μεγάλο ρόλο έχει για την ομάδα του.

Ο Σπανούλης δεν είναι στο επίπεδο του Διαμαντίδη ούτε ως αμυντικός-ριμπάουντερ (ακούστηκε κάποτε και η άποψη ότι αυτό "δεν είναι δουλειά των γκαρντ" ) αλλά ούτε και ως δημιουργός.

Είναι ένας εξαιρετικός σκόρερ που κέρδισε στο υψηλότερο επίπεδο όταν οι ομάδες του του επέτρεπαν να κάνει συστηματικά αυτό, καλύπτοντας σε μεγάλο βαθμό τις αμυντικές τους ανάγκες με ή χωρίς αυτόν.

Κάπου εκεί προκύπτει και το συμπέρασμα για τους "πουθενάδες" συμπαίκτες χωρίς καν να κοιτάει κανείς την συμβολή των παικτών γιατί...ε ας πούμε ότι δεν συμφέρει. Πιο εύκολο το να γράφεις διθυράμβους χωρίς νούμερα.

Ο Διαμαντίδης πλέον απο πέρσι (2013-14) και επίσημα έπεσε. Όχι πριν 3-4 χρόνια που άρχισαν τα "ααα" και τα "ουυυ" επειδή κέρδιζαν οι ομάδες του Σπανούλη πια.

Το eFG του κατρακύλησε στο 42% απο το 48% που ήταν τη τελευταία All-Euroleague σεζόν του το 2012-13 και η φετινή χρονιά απλά έδειξε ότι πλέον η αξία του βρίσκεται στη δημιουργία του και μετά απο αυτό ότι ήθελε προκύψει στις δυο πλευρές του γηπέδου. Τα ποσοστά του είναι γενικά χαμηλά αφού επιλέγει όλο και περισσότερο το τρίποντο ως σουτ και αυτό αρχίζει να μην είναι πια αποτελεσματικό.

Και πάλι όμως μέχρι πέρσι τo eFG% καριέρας του ήταν ακόμη στο 55,2%.

Ας δούμε τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι και αν θα φροντίσει να φτιάξει ένα σύνολο του οποίου ο Διαμαντίδης θα είναι πια μια έξτρα λύση και όχι αυτός που θα κάτσει στα 36 του χρόνια να μπαλώνει τις αδυναμίες άλλων γκαρντ που έρχονται για να αναλάβουν βασικό ρόλο. (Ούκιτς, Νέλσονες κτλ)

https://docs.google.com/spreadsheets/d/1BYK...#gid=1962455245



Προφανώς και διαπρέπει σε αυτό το ρόλο. Μόνος του δεν είναι όμως συνολικά ούτε κατά διάνυα. Κανείς δε παει μόνος του σε Φ4ς. Και την άμυνα πίσω του τη θέλει και τον δημιουργό δίπλα του για να πετύχει.

Εσύ έφτιαξες τον πίνακα; Μπορείς να μου εξηγήσεις πως βάζεις στην ίδια συγκρίσιμη κατηγορία το 14 του ενός σε μικρό τελικό με το 15 του άλλου σε ημιτελικό (και τι ημιτελικό);

πάντως με το double του Dunston ήδη έχασε την αξία του το βραβείο αμυντικός της χρονιάς

Γιατί με είδες να εξισώνω αυτούς τους δυο αγώνες; Εσύ τους διάλεξες.

Και για να σου θέσω άλλο ένα ερώτημα ως απάντηση. Ο Παναθηναϊκός έφτασε στο Φ4 το 2005 μετά απο 3 χρόνια, έχοντας τον Διαμαντίδη αμυντικά και δημιουργικά ως σημαντική προσθήκη. Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν αρκετά καλός για να συναγωνιστεί την Μακάμπι, ο Διαμαντίδης όμως αγωνίστικε πολύ καλά και στον ημιτελικό αλλά και στον μικρό τελικό που φανερά έπαιζαν δυο ομάδες που ήθελαν να κερδίσουν τον αγώνα.

Και ρωτώ. Τελικά βλέπουμε τι κάνουν οι δυο παίκτες για τις ομάδες τους; Ή πότε κέρδισαν αυτές για να αποδόσουμε τα εύσημα στον καλύτερο παίκτη της ομάδας ότι κι αν έκανε ή δεν έκανε.

Και γιατί δεν βλέπω καμιά παρατήρηση για τους τελικούς των δυο (που είναι σημειωμένοι) με την ίδια λογική; Αφού εδώ και 3 χρόνια συζητάμε για το πόσο clutch είναι ο Σπανούλης και πόσο "μόνος" είναι στον Ολυμπιακό.

Σε παραπέμπω στα τόπικ του Ολυμπιακού όπου λέχθηκε ότι ο Σπανούλης "έχασε μόλις έναν αγώνα απο τους 8 σε Φ4"



Δηλαδή οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος που επιλέγουν σε μεγάλο βαθμό τις All-Euroleague πεντάδες ξέρουν. Αλλά οι προπονητές που παίζουν απέναντι στους παίκτες δεν ξέρουν.

Κρεμαστάρια

Θα μπορούσα να διαλέξω και άλλους αγώνες, (τελικός ΔΔ 2009/τελικός Σπανούλη 2013) που και πάλι οι αριθμοί όχι μόνο δεν δείχνουν την εικόνα του τι έκαναν οι παίκτες στους αγώνες αυτούς, αλλά τη διαστρεβλώνουν κιόλας.

Ο Διαμαντίδης το 2005 την ομάδα του δεν την οδήγησε στη νίκη. Μάλλον κάτι έκανε λάθος. Με τη λογική σου ας έβγαινε ο Παπαλουκάς mvp το 2007 επειδή είχε καλύτερο ranking και ας μην κέρδισε. Για final four μιλάμε.

Φυσικά και βλέπουμε τι έχουν κάνει οι δυο παίκτες για τις ομάδες τους. Ειδικά σε ματς που ήταν και οι δυο στην ίδια ομάδα (Βερολίνο) όπου ο ένας ήταν ανύπαρκτος στον ημιτελικό (ναι και αμυντικά). Και αν μετράς τόσο τους αριθμούς ελπίζω να μην αρχίσεις με τα "όσα δεν φαίνονται" στο παρκε, γιατί και ο Σπανούλης το 2013 στον ημιτελικό έκανε αμυντικά ανδραγαθήματα.

Η συζήτηση για το πόσο "clutch" είναι ο Σπανούλης δεν νομίζω να γίνεται μόνο για τα Final Four αν και εκεί υπάρχουν πολλά δείγματα, μέχρι το πρώτο του αρνητικό ματς σε Final Four, δλδ τον φετινό τελικό.

Οι αριθμοί γενικά (όπως έγραψα και στο άλλο τοπικ) λένε πολλά ψέματα, ειδικά αυτοί που παραθέτεις. Δεν δείχνουν π.χ. πόσο "unclutch" ήταν και ο ΔΔ και το 2009 και το 2012 (ειδικά εκεί), όπως αντίστοιχα δεν δείχνουν τη σημασία του να έχει ο άλλος 5 τρίποντα σε δεύτερο ημίχρονο τελικού Ευρωλίγκας όταν η ομάδα του ήταν πίσω στο σκορ. Και τόσα άλλα.