Σε αγαπάμε Νίκο Παπαϊωάννου!! Περιμέναμε βέβαια ένα τέτοιο κείμενο τον επόμενο μήνα αλλά δεν βαριέσαι...!
QUOTE
Αλήθεια ξεκίνησε πάλι debate ή κουβέντα γύρω από το αν ο LeBron James έφτασε ή ξεπέρασε τον Michael Jordan; Μπορούμε δηλαδή να βάλουμε στην ίδια κουβέντα έναν παίκτη που όχι μόνο δεν γνώρισε ποτέ τι σημαίνει αποτυχία σε τελικούς ΝΒΑ, αλλά ουδέποτε σε αυτούς έπαιξε σε 7 ματς; Έξι πρωταθλήματα, σε ισάριθμες συμμετοχές. Μαζί και έξι βραβεία MVP τελικών. Μην ξεχνάμε φυσικά ότι αυτά τα 6 πρωταθλήματα και τα ισάριθμα MVP τελικών θα ήταν περισσότερα, αν δεν αποχωρούσε από την ενεργό δράση αρχικά το 1993 και στη συνέχεια το 1999.
O Michael Jordan κυριάρχησε στο ΝΒΑ μ' έναν τρόπο όπου ο LeBron James δεν θα τα καταφέρει ποτέ. Θυμηθείτε μόνο αυτό: Όταν ο MJ άρχισε να μαζεύει τα πρωταθλήματα σαν σκούπα από το 1991, ουσιαστικά κράτησε άτιτλους – είτε για εκείνο το διάστημα, είτε για πάντα- μερικούς από τους μεγαλύτερους παίκτες εκείνης της εποχής αλλά και του ΝΒΑ γενικότερα: Από τον Clyde Drexler και τον Charles Barkley, μέχρι τους John Stockton, Karl Malone, Patrick Ewing, Shawn Kemp, Gary Payton, Shaquille O'’Neal. Άμα τη απουσία του, ελέω baseball, έδωσε την ευκαιρία στον Hakeem Olajuwon και τον Clyde Drexler να στεφθούν πρωταθλητές. Ελέω της αναγκαστικής αποχώρησής του το 1998, λόγω της αποφασης των Bulls να διώξουν τον Phil Jackson, o David Robinson και οι Spurs κέρδισαν για πρώτη φορά δαχτυλίδι. Εκείνη την «κουτσουρεμένη» σεζον του ΝΒΑ, λόγω του lockout.
Όλα αυτά σε μία περίοδο όπου οι ομάδες και οι αμυντικοί μπορούσαν να παίξουν «ξύλο» μιας και το hand checking επιτρεπόταν. Θα είχε πολύ μεγάλη πλάκα να βλέπαμε που θα σταμάταγε ο μέσος όρος πόντων του Jordan, αν έπαιζε στην εποχή του LeBron James, όπου σφυρίζονται όχι μόνο οι επαφές, αλλά και τα άγρια βλέμματα.
O LeBron James ναι μεν καταγράφει εντυπωσιακά ατομικά στατιστικά, αλλά δεν μεταφράζονται σε αντίστοιχα εντυπωσιακά αποτελέσματα σε είπεδο τίτλων. Τούτο πιστοποιείται από το ρεκόρ του στους τελικούς του ΝΒΑ: Τρία πρωταθλήματα σε οχτώ προσπάθειες, συμπεριλαμβανομενης της τραγικότερης εμφάνισης σούπερ σταρ στην ιστορία των τελικών του ΝΒΑ: Εκείνη το 2011, απέναντι στους Mavericks του ενός σούπερ σταρ, Dirk Nowitzki, όπου ο King James είχε μέσο όρο 17.8 πόντους και τελείωσε το 4 ματς της σειράς με 8 πόντους και 3/11 σουτ.
Ηταν η χρονιά που ουσιαστικά χάρισε το δαχτυλίδι σε παίκτες όπως οι Nowitzki, Jason Kidd, Peja Stojakovic, Jason Terry, που είχαν συμβιβαστεί πως η καριέρα τους στο ΝΒΑ θα τελειώσει χωρίς τίτλo.
Δεν χρειάζεται να σταθώ ιδιαίτερα στα clutch γονίδια του Jordan και τα αμέτρητα νικητήρια καλάθια, που χάρισαν ακόμα και πρωταθλήματα, με το North Carolina το 1982 και τους Bulls το 1998.
Θυμίζω πως και τις 13 σεζόν που έπαιξε ο Michael Jordan, με τη φανέλα των Bulls, η Ανατολή ήταν ανώτερη από τη Δύση. Οπερ σημαίνει πως ο MJ και οι ομάδες του έπαιζαν απέναντι σε δυνατές ομάδες, μέχρι να φτάσουν στους τελικούς του ΝΒΑ. Κι εκεί τον περίμεναν μεγαθήρια (Lakers του Magic, Blazers του Drexler, Suns του Barkley, Sonics των Kemp-Payton, Jazz των Malone- Stockton). Από το 2003 μέχρι και φέτος η Δύση έχει μακράν τις καλύτερες ομάδες και τον υψηλότερο ανταγωνισμό σε σχέση με την Ανατολή.
Κι αν σταθούμε στα καθαρά ατομικά, απλά σκεφτείτε πως ο Jordan ήταν 10 φορές πρώτος σκόρερ στο ΝΒΑ, ενώ ο LeBron μόλις μία. Ο Jordan ήταν τοσο χαρισματικός σκόρερ, όπου έκανε τους πάντες να ξεχνούν πόσο all around παίκτης υπήρξε. Την τελευταία του σεζόν με τη φανέλα των Bulls, σε ηλικία 34 ετών, ήταν μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας. Φέτος ο James, στα 33 του, ήταν 309 στο defensive ranking του ΝΒΑ. Στην καριέρα του ο Jordan υπήρξε μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας 9 φορές και ο James 5. Συν τοις άλλοις ο Jordan έκανε κάτι που ο LeBron δεν έχει ονειρευτεί: Ανακηρύχθηκε την ίδια σεζόν MVP και αμυντικός της χρονιας.
Κλείνοντας υπενθυμίζω πως o Michael Jordan επιλέχθηκε στο draft από τους Bulls, που ήταν μία από τις χειρότερες ομάδες στο ΝΒΑ. Εφαγε το ένα χαστούκι μετά το άλλο. Είδε τους Pistons να φτιάχνουν τους Jordan Rules για να τον σταματήσουν. Γνώρισε αποτυχίες, αλλά στα δύσκολα έμεινε πιστός στην ομάδα και την πόλη. Δεν πήγε να συμμαχήσει με άλλους σούπερ σταρ για να πάρει πρωταθλήματα. Εφτιαξε δικούς του και ακολούθησε το πιο δύσβατο μονοπάτι, που τον οδήγησε στην κορυφή όχι μόνο του ΝΒΑ αλλά και του ίδιου του αθλήματος. Κι εκεί θα παραμείνει για πάντα.
πηγή: nba greece
Το πρώτο που λες ισχύει, με Παπανικολάου το είχαν ξεφτιλίσει, γιατί δεν έπαιζε καλά και προσπαθούσαν να μας πείσουν για το αντίθετο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα άρθρο του ballhog (το είχε γράψει μέλλον του forum που είχε παλιότερα το buzzerbeater) που έλεγε:
