Προηγούμενο Ρεκόρ (2009-2010): 47-35
Leaders (2012-13):
Πόντοι: Stephen Curry 22,9 David Lee 18,5 Klay Thompson 16,6
Ριμπάουντ: David Lee 11,2 Andrew Bogut 7,7 Carl Landry 6
Ασσίστ: Stephen Curry 6,9 Jarrett Jack 5,6 David Lee 3,5

Πιθανή 5άδα:



Πάγκος:
PG’s: Toney Douglas, Nemanja Nedovic
SG’s: Kent Bazemore
SF’s: Harrison Barnes, Draymond Green
PF’s: Marreese Speights
C’s: Jermaine O' Neal, Festus Ezeli(inj)

Offseason moves
Ήρθαν ή ανανέωσαν: Toney Douglas (ελεύθερος, από Sacramento), Andre Iguodala (sing n trade, από Denver), Marreese Speights (ελεύθερος, από Cleveland), Jermaine O'Neal (ελεύθερος, από Phoenix)
Draft Picks: Nemanja Nedovic (#30, από Phoenix)
Έφυγαν: Jeremy Tyler (ελεύθερος, NY Knicks), Andris Biedrins - Richard Jefferson - Brandon Rush (ανταλλαγή, Utah Jazz), Carl Landry (ελεύθερος, Sacramento Kings), Jarret Jack (ελεύθερος, Cleveland Cavaliers)

Προπονητής: Mark Jackson
Στην πρώτη του ευκαιρία ως προπονητής ομάδας του ΝΒΑ, ο Jackson έχει καταφέρει να δώσει νέα πνοή στην ομάδα της California. Το ξεκίνημά του, στην κουτσουρεμένη σεζόν του lockout, δεν έφερε επιτυχία για τους Warriors, που είχαν τον Curry στα pits για το μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν. Πέρυσι όμως ο Steph ήταν εκεί, οι προσθήκες των Jack και Landry έπιασαν τόπο, η επιλογή του "Captain Crunch" στο draft μοιάζει ήδη επιτυχημένη, μόλις ένα χρόνο μετά, και οι Warriors βρέθηκαν στα playoffs για δεύτερη μόλις φορά την τελευταία δεκαετία. Κι εκεί εντυπωσίασαν, καθώς άφησαν εκτός τους Nuggets παρά το μειoνέκτημα έδρας και δυσκόλεψαν ξεκάθαρα τους Spurs. Η επιτυχία της περασμένης χρονιάς πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στο Jackson, που βελτίωσε τις αμυντικές επιδόσεις της ομάδας, δεν άλλαξε τον επιθετικό τους προσανατολισμό επενδύοντας στη νεανική ορμή και τον ενθουσιασμό της περιφέρειάς του, και φρόντισε με βαρύγδουπες εκδηλώσεις τις πίστης του στις ικανότητες των παικτών του να κρατά την αυτοπεποίθηση του roster σε διαρκώς ψηλά επίπεδα. Φέτος η προσθήκη του Iguodala αντί του Jack και η αναπλήρωση της απώλειας του Σαλπιγγίδη Landry με την απόκτηση του Speights δείχνει ότι η ομάδα συνεχίζει να κοιτάει όλο και ψηλότερα και ο Jackson καλείται πλέον να διαχεριστεί νέα δεδομένα, με τους φίλους του μπάσκετ να έχουν απαιτήσεις πλέον όσον αφορά την πορεία και την εικόνα των νεαρών σε πολλές θέσεις ακόμα Warriors στο παρκέ. Μαγική βεβαίως η προσθήκη του tactician Scalabrine στο τεχνικό team.

Σχόλιο:
Η σεζόν λοιπόν ξεκινά με την ομάδα να είναι στο μυαλό όλης της μπασκετικής Bay Area ικανή για το καλύτερο. Σίγουρα υπάρχουν πάντα ανησυχίες για την κατάσταση των επιρρεπών σε τραυματισμούς βασικών ή την προσαρμογή των νέων παικτών, αλλά είναι ξεκάθαρο νομίζω πως οι μέλλοντες San Fransisco Warriors έχουν τραβήξει τα βλέμματα πάνω τους, ακόμα και σε σχέση με τους συμπολίτες τους 49ers. Η προσθήκη του Iggy, που δεν του αρέσει να τον αποκαλούν έτσι, είναι μια απ' τις πιο ηχηρές αλλαγές στρατοπέδου της offseason που πέρασε και οι προσδοκίες για κάτι περισσότερο φέτος είναι βάσιμες. Οι ίδιοι οι Warriors, σε αντίστοιχο τολμηρό μοτίβο δηλώσεων με πέρυσι, δε διστάζουν να σηκώσουν τον πήχυ, με τον Curry να δηλώνει πρόσφατα πως μπορεί το Golden State να φτάσει ως την κατάκτηση του πρωταθλήματος φέτος. Και παρότι οι Clippers απέκτησαν προπονητή, η Oklahoma θα έχει εκτός απροοόπτου το Russell στα φετινά offs, οι Spurs είναι απέθαντοι και ο Dwight συνέπραξε με το Harden, δε νομίζω ότι μπορείς να αφαιρέσεις απ' αυτούς τους Warriors το δικαίωμα να ελπίζουν, αν τους δεις στο παρκέ.

Στον άσσο τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, με τον Curry να γυρνά στο προσκήνιο κάνοντας μια τεράστια χρονιά την περασμένη σεζόν. Απίστευτος σουτέρ, ίσως ο καλύτερος όλων των εποχών και πλέον ο κάτοχος του ρεκόρ για περισσότερα τρίποντα σε μία σεζόν, εντυπωσιακά κινητικός και άριστος χειριστής, πολύ καλός πασέρ, έχει πλέον και περισσότερα όπλα να εκμεταλλευτεί γύρω του. Να μείνουν οι πολύπαθοι αστράγαλοι στη θέση τους κι αυτό αρκεί για να μην έχει λόγο ο Jackson να φοβάται οποιονδήποτε αντίπαλο. Πίσω του ήρθε ο Toney Douglas, μια προσθήκη που δεν περιμένω να έχει μεγάλη επίδραση στο παιχνίδι των Warriors αν όλα πάνε σύμφωνα με το πλάνο. Τέλος, περνά τον Ατλαντικό κι ο Nedovic, που είχε μια σίγουρα υποσχόμενη αλλά και ασταθή παρουσία στο περασμένο Eurobasket και καλείται τώρα σιγά σιγά να προσαρμόσει το παιχνίδι του σε άλλα δεδομένα, πιθανώς παίρνοντας παιχνίδια και στο D-League affiliate. Εκεί που στα λίγα παιχνίδια του πέρυσι τράβηξε τα βλέμματα ο μαρκύς και αθλητικός combo guard, o Bazemore που θα συμπληρώνει το backcourt φέτος πίσω απ' τους βασικούς πάικτες στο φτερό του Golden State. Και θα συνεχίσει να δείχνει στο Sacre τι πραγματικά σημαίνει bench celebration.

Tι βασικούς έχουμε στο φτερό όμως; Το αρχικό πλάνο του M-Jax έμοιαζε να είναι το βιονικό δίδυμο Iguodala με Barnes, αλλά το πρόβλημα τραυματισμού του δεύτερου έχει επαναφέρει σε θέση βασικού δίπλα στον Andre τον άνιωθο Klay Thompson. Θα δούμε πως θα εξελιχθεί η ιστορία αυτή με την επιστροφή του Tar Heel, νομίζω όμως ότι η κατανομή του χρόνου θα είναι τέτοια που και οι 3 θα έχουν πολύ μεγάλο ρόλο στο παιχνίδι της ομάδας τους. Ο Draymond Green παρά τη δυσκολία του να βρεί τρόπους να σκοράρει πιο αποτελεσματικά σε αυτό το επίπεδο ως τώρα, βοήθησε πολύ στη rookie season του και περιμένω να κρατήσει έναν αξιόλογο ολιγόλεπτο ρόλο. Στα ψηλά τώρα, ο Lee θα συνεχίσει να είναι μηχανή double doubles και παράλληλα ερωτηματικό στα μετόπισθεν, με το Speights να έρχεται πίσω του σε ένα ρόλο που έχει ανταποκριθεί καλά στο παρελθόν, ελπίζοντας να αφήσει πίσω του το αρκετά αδιάφορο πέρασμα απ' την άδεια μάλιστα, χωρίς Varejao, frontline των Cavs. Και μπορεί ο Lee να μην είναι ο defensive anchor που θα φράξει το δρόμο προς τη ρακέτα για τα αντίπαλα guards, αλλά ο υγιής Andrew Bogut είναι ακριβώς αυτό. Το trade απομάκρυνσης του Ellis έφερε στο GS έναν παίκτη που είχε βρει το δρόμο του στις all-NBA teams μόλις το 2010, όμως ο -όποιος- αρχικός ενθουσιασμός ξεχάστηκε γρήγορα όταν ακούστηκαν λίγο αργότερα οι λέξεις microfracture surgery. Πέρυσι έπαιξε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν με περιορισμούς στη χρησιμοποίηση του ο Αυστραλός κι αυτό έφερε μια κάκιστη ατομική επιθετική παραγωγικότητα, όμως φέτος αν καταφέρει να μείνει στο παρκέ για όλη τη σεζόν σε νορμάλ ρυθμούς, θα είναι ένας απ' τους πιο υποτιμημένους παίκτες του πρωταθλήματος. Καλός passer και screener, είναι κατάλληλο fit στο 5 για ένα Golden State με πάμπολλες πηγές σκορ στις υπόλοιπες θέσεις του roster. Πίσω απ' το καγκουρό έρχεται ένα ακόμα καινούριο -αλλά σίγουρα όχι "νέο"- απόκτημα, ο Jermaine O' Neal. O για πάντα Pacer στο μυαλό όλων μας έκανε το κόλπο να υπογράψει στο Phoenix και να αναγεννηθεί κι αυτός μέσα απ' τις σίγουρα εντυπωσιακές επιδόσεις του training staff των Suns όσον αφορά το conditioning των βετεράνων που παίζουν κάθε χρόνο στην Arizona. Ελπίζω να δώσει μερικά καλά λεπτά με την εμπειρία του, αν και ομολογώ πως οι περσινές σεζόν παικτών που άφησαν την έρημο, όπως ο Nash κι ο Hill, με κάνουν να κρατάω μικρό καλάθι και για το Jermaine. Λογικά θα περάσει μπροστά του στο depth chart μετά την επάνοδό του στην αγωνιστική δράση ο Νιγηριανός sophomore το 2014, ο Εzeli. Ναι, κύριοι ο FistThem. Πολύ πιο αξιόλογος στο παρκέ απ' ότι θα δείχνει ο μέσος όρος πόντων του, ακόμα work in progress ως ένα βαθμό, όμως σίγουρα μπορεί να καλύψει επάξια τα λεπτά που θα ξεκουράζεται ο Bogut με αντίστοιχη ως ένα βαθμό λειτουργικότητα και παρόμοιες αρετές στο παρκέ.


Το πως θα πάνε τελικά τα πράγματα μέσα στη σεζόν για το Golden State εξαρτάται από πολλά ερωτηματικά, σίγουρα περισσότερα σε σχέση με το σύνολο των ομάδων που θεωρούνται ξεκάθαρα ισχυροί διεκδικητές του τίτλου για το 2014. Αλλά δε νομίζω πως μπορεί κανείς να ξεγράψει τους Warriors. Το να τους υποτιμήσεις μετά την εικόνα της περασμένης postseason περισσότερο μοιάζει παράλογο πλέον παρά πιθανό. Το να υποτιμήσεις το Θεό όταν πατά στο παρκέ, επίσης. Έχει πλέον καμιά δεκαριά mix του Steph με soundtrack to "Radioactive", δεν είναι στα top5 αγαπημένα μου mixes του κάποιο απ' αυτά, αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει πιο κατάλληλο επίθετο για να τον περιγράψει. Το μόνο που έχω να πω είναι:

Πρόβλεψη: 55-27
Conference rank: 4th
Division rank: 2nd

Το φώναζα εδώ και καιρό ότι η βασική πεντάδα των Γουόριορς είναι επιπέδου τελικών ΝΒΑ. Αν δέσει και ο Ιγκουοντάλα και με καλύτερο πάγκο από τότε που το είχα γράψει, πόσες πιστεύετε είναι οι πιθανότητες να είναι φιναλίστ;

3-1 το γκουσουγου μετά την υπέρμετρα άνετη επικράτηση επί των Sixers. Όλα βαίνουν καλώς. Χτες παρά το triple double συν 5 κλεψίματα του Steph, την παράσταση έκλεψε ο Iguodalaς, με 7(!) τρίποντα αλλά και αυτή την assist:


Γιατί ποστάρω; Γι' αυτές τις αντιδράσεις των φίλων του LAC μετά το τρίποντο και foul του Steph στον αιφνιδιασμό:

Πηγή και μεγαλύτερες διαστάσεις εικόνας.

Golden State Warrios 2012- κι επίσημα στις αγαπημένες ομάδες στο κουτσοprofile.Μακράν η πιο fun to watch ομάδα αυτή τη στιγμή σ' ολάκερο το Nba.Αρμονική χημεία και πως να μην έχουν δηλαδή,με Steph( ) και Klay να γράφουν από παντού,Iggy ως glue guy και 2 απ' τους καλύτερους passing big men στη λίγκα.Ένα χρόνο εμπειρότεροι φέτος στα playoffs δε βλέπω έναν πολύ σοβαρό λόγο να μην το πάνε μέχρι τέλους.Εγώ πάντως την κάνω την προσευχή μου κάθε βράδυ για Steph-Andrew.

Ισως γιατι δεν ειναι καθε χρονια σαν το 2011. Το πηραν μια φορα οι Μαβερικς ετσι, δε γινεται καθε χρονο.
Και δεν εχουν Jarrett Jack...

Ματσάρα εναντίων των OKC, χαλάλι που χάσαμε το -5 των Warriors. Τρομερό φινάλε με μεγάλα σουτ των Iguodala και Russell. Μεγάλη εμφάνιση από Westbrook και τρομερός Klay.

Συνεχίζοντας το ιατρικό ανακοινωθέν

Πιουρ

Παίζει κάνα στατιστικό πχ. με τα δίδυμα μιας ομάδας με τα περισσότερα τρίποντα σε μια σεζόν;
Έσπασε το ατομικό ο Κάρι πέρσι, δεν ξέρω αν έχει υπάρξει ξανά τέτοιο δίδυμο σουτέρ στην ίδια ομάδα που να ευστοχεί σε τόσα πολλά, τόσο συχνά.

Ίσως προκύψει ανταγωνισμός με τους Μάρτιν-Λαβ φέτος, αλλά νομίζω οτι οι Κάρι-Τομσον το ξεφτυλίζουν.

Para Kef...

Τα πιο παραγωγικά δίδυμα κανονιών που έχουν καταγραφεί σε μια σαιζόν:

Μιλάμε για σύνολο εύστοχων σουτ τριών πόντων.

1. Steph Curry (272) & Klay Thompson (211), GSW (12-13), 23 , Σύνολο 483
2. Dennis Scott (267) & Nick Anderson (168), ORL (95-96), 27.5 , Σύνολο 435
3. Antoine Walker (222) & Paul Pierce (210), BOS (01-02), 24.5 , Σύνολο 432
4. Ray Allen (269) & Rashard Lewis (142), SEA (05-06), 28 , Σύνολο 411
5. Quentin Richardson (226) & Joe Johnson (177), PHO (04-05), 23.5 , Σύνολο 403
6. Raja Bell (205) & Leandrinho Barbosa (190), PHO (06-07), 27 , Σύνολο 395
7. Rashard Lewis (226) & Hedo Turkoglou (166), ORL (07-08), 28 , Σύνολο 392
8. George McCloud (257) & Jason Kidd (133), DAL (95-96), 25 , Σύνολο 390
9. Peja Stojakovic (240) & Mike Bibby (148), SAC (03-04), 25.5 , Σύνολο 388
10. Tim Hardaway (203) & Voshon Lenard (183), MIA (96-97), 26.5 , Σύνολο 386
11. Ray Allen (209) & Rashard Lewis (173), SEA (04-05), 27 , Σύνολο 382
12. Mookie Blaylock (231) & Steve Smith (140), ATL (95-96), Σύνολο 371

Τώρα σχετικά με αυτό που γράφει ο Κεφ,
με υπόθεση 78 παιχνιδιών και αναγωγή των τριπόντων που έχουν πετύχει ως τώρα...

Love & Martin θα έχουν μια αρκετά καλή επίδοση, όχι όμως ικανή να μπει στην παραπάνω λίστα (κάπου στα 359 βγάζει)
...και Thompson & Curry, ναι, θα το ξεφτυλίσουν και θα σπάσουν το περσινό ρεκόρ τους. (η αντίστοιχη αναγωγή βγάζει περίπου 524 τρίποντα, με τον Curry να τον υπολογίζω για 75 παιχνίδια)


* Όλα τα stats από BRef στο Excel και στη συνέχεια στο BF
** Credits στον Nash που έκανε είναι ο μόνος playmaker που κατάφερε να το κάνει με δύο τελείως διαφορετικά δίδυμα. Credits για το συμβόλαιο που πήρε ο JJ από τους Hawks, για το αντίστοιχο του Amare στους Knicks, credits γενικώς. Παιδί-μάλαμα!

Το δίδυμο των Bucks Allen & Redd δεν θα πρεπε να βρίσκεται σε μια τέτοια λίστα; Αν θυμάμαι καλά είχαν 1-2 χρονιές με καμιά 5 3Ρ/G combined πριν ο Ray πάει Seattle..
Edit: Τωρα που το κοιταξα το 02-03 εχουν μεν σχεδον 5 3Ρ/G -4.8- αλλα δεν εχουν αρκετα παιχνιδια μιας και ο Allen πηγε στους Sonics μεσουσης της περιοδου και οχι το καλοκαιρι οπως θυμομουν

H απάντηση είναι ότι ότι αν δεν έπιασε πάνω από 370 τρίποντα σε μια χρονιά (που επέλεξα ως κριτήριο), όχι δε θα έπρεπε.

Το "καμιά 5", δεν το καταλαβαίνω, αν εννοείς 5 τρίποντα ανά αγώνα, δεν ξέρω που το έχεις βρει ή "το θυμάσαι" ίσως, αλλά τα στατιστικά λένε ότι στην καλύτερη περίπτωση της συνύπαρξής τους στο Woky είχαν σύνολο 305 εύστοχα τρίποντα μαζί τη σαιζόν 2002-2003 (πολύ χαμηλή σε σχέση με τις παραπάνω).
Ήταν η χρονιά που έφυγε ο Allen από τους Bucks. Αυτή ήταν και η καλύτερη του Redd σε τρίποντα με 182. Αν έμενε όλη τη χρονιά ο Allen, που σκόραρε εκείνες τις χρονιές γύρω στα 200κάτι τρίποντα, ενδεχομένως, υποθετικά να ξεπερνούσαν τα 370-390, που και πάλι δεν είναι ασφαλές, λόγω "χημείας".

Ο Michael Redd μιας που τον πιάνεις στο πληκτρολόγιό σου, είχε μόλις 3 χρονιές με τουλάχιστον 130 τρίποντα (02-03, 05-06, 07-08), κάτι που δεν του φτάνει για να θεωρηθεί κορυφαίος Μπόμπερ, άσχετα αν συμπαθούμε (true) το στραβό στυλάκι του με το αριστερό χέρι! Για να διαπιστώσουμε το μέγεθος του "τί σημαίνει 130 σουτ" και τη διαφορά του με τα 200 των κορυφαίων, είναι ενδεικτικό ότι ο Rasheed σκόραρε 20 λιγότερα (110) σε 6 σχεδόν χρονιές του, δηλαδή ένα τεσσάρι με μέτρια ευστοχία που έπαιρνε περίπου 3 σουτ σε κάθε αγώνα.

Για Milwaukee fans να πούμε ότι αυτή η επίδοση των Allen & Redd (305), δεν είναι φυσικά η καλύτερή τους.
Τη χρονιά 00-01 το δίδυμο του Lindsey tha-Hunta με τον Ray έπιασαν 354 τρίποντα, που είναι μια σημαντική επίδοση νάνδελες. Την επόμενη χρονιά άλλο δίδυμο, αυτή τη φορά οι Allen & Tim Thomas κατάφεραν να πιάσουν 324 μαζί, που είναι και πάλι καλύτερη των Allen & Redd.

Το συμπέρασμα είναι ότι με την παραπάνω υπόθεση του "τί θα έκαναν σε full σαιζόν Allen & Redd" προκύπτει ένα από τα συμπαθητικά "what if" του ΝΒΑ, την απάντηση του οποίου δε θα μάθουμε ποτέ. Μικρή σημασία έχει όμως μπροστά στο ντουέτο Κλαίειτς και Στεφανοκάριτς που δημιουργείται. Ας το απολαύσουμε τώρα που είμαστε εδώ!

Αν και θεωρω λιγο αχαρο -κυριως για τα ατομα που διαβαζουν ενα forum και οχι για μενα- το να μπαινει καποιος στην διαδικασια να εξηγησει ενα προηγουμενο post του επειδη μαλλον δεν με καταλαβες επετρεψε μου να επαναλαβω τι εννουσα προηγουμενως. Ειδα τη λιστα που παρεθεσες με τα διδυμα των παικτων που σημειωσαν τα περισσοτερα ευστοχα τριποντα σε μια regular season και απλως αναρωτηθηκα πως γινεται ενα διδυμο παικτων οπως οι Αλεν και Ρεντ -που θυμομουν οτι σημειωναν για μια-δυο χρονιες στο Μιλγουοκι 5 περιπου ευστοχα τριποντα ανα αγωνα (το 3Ρ/G δηλαδη που ανεφερα) -να μην βρισκονται στη λιστα. Επειδη ομως οπως ανεφερα και πιο πανω ειπα ''αν θυμαμαι καλα'' που σημαινει οτι δεν ημουν σιγουρος εριξα μια προχειρη ματια στο bref και ναι μεν ειχαν 4.6 -3.3 Αλεν και 1.3 Ρεντ- ευστοχα ανα αγωνα το 01-02
http://www.basketball-reference.com/teams/MIL/2002.html και 4.8 -2.6 και 2.2 αντιστοιχα- το 02-03
http://www.basketball-reference.com/teams/MIL/2003.html ομως αφενος τη πρωτη χρονια ειχαν χασει καμια 15αρια παιχνιδια ο καθενας τους και αφετερου τη δευτερη χρονια παρολο που ο Ρεντ επαιξε full season ο Αλεν αγωνιστηκε μολις 47 εξαιτιας της μετακινησης του στο Σιατλ -μεσουσης της περιοδου και οχι καλοκαιρι οπως νομιζα-.Μια προχειρη αναγωγη του 4.8 με την προυποθεση γεματης σεζον του Αλεν θα τοποθετουσε το παραπανω διδυμο σε αυτη τη 12αδα και στο κριτηριο των 370 πιστευω.Οσο για το επιχειρημα του αν ο Ρεντ θα ειχε 2.2 ευστοχα 3Ρ/G με τον Αλεν παρων ολη τη χρονια απλα να αναφερω οτι ειχε σχεδον ομοια ευστοχα και στο μεγαλυτερο μερος του 02-03 που συνυπηρξαν
ΥΓ.Συγνωμη για το και που επανελαβα πανω-κατω τα ιδια. Φιλικα παντα aegean

Η (τρομερα ενδιαφέρουσα) "λίστα των 12" είναι με πραγματικούς αριθμούς μεχρι και την περυσινή σεζόν, η αναγωγή πάει στο τι μπορεί να γίνει φέτος με βάση τα στατιστικά μεχρι σήμερα.

Απίστευτη νίκη χθες απέναντι στους ραπτορς.Το να κανεις σερί 64-28 σε 21 λεπτα ειναι τρομερα εντυπωσιακο.Το διδυμο Καρι-Τομπσον απλα απολαυση...

τελικα ο ιγκουονταλα η οπως αλλιως τον λενε ειναι το σημαντικοτερο γραναζι της μηχανης των γουοριορς...ελειψε λιγο καιρο και δεν τα πηγαινε καλα η ομαδα..μολις επεστρεψε μετρανε ενα σερι 7 νικων...

οσο για το καρι..ειναι ενας μικρος θεουλης...αν συνεχιζει να βαζει τριποντα μ αυτο το ρυθμο και δεν αντιμετωπισει σοβαρα προβληματα τραυματισμων στην καριερα του μπορει να φτασει τον ρει αλεν...νομιζω ο αλεν στην ηλικια του καρι ειχε πιο λιγα τριποντα...

Παντως για μενα ο Καρυ ειναι ξεκαθαρα ο καλυτερος σουτερ τριων ποντων (και οχι μονο) μετα απο ντριμπλα που εχω δει ποτε μου. Το πιο απιστευτο δε ειναι οτι με μολις 1.90 υψος και χωρις ιδιαιτερο elevation στο τζαμπ σουτ του και δεν χρειαζεται ΚΑΝ να δημιουργησει ιδιαιτερο χωρο απο τον αμυντικο του για να σουταρει. Ωρες ωρες νομιζεις οτι απλα την πεταει,και αυτη παει και πεφτει μεσα,λες και ειναι cheatακι. Ειδικα οταν ειναι σε κεφια (οπως χτες πχ) μιλαμε για ενα μοναδικο θεαμα.

Πρέπει να ειναι ο πρώτος παίκτης που βλέπω να έχει περάσει το κέντρο πρώτος από τους συμπαίκτες του, να εχουν επιστρέψει 4 αντίπαλοι, να παίρνει σουτ από τα 8 μέτρα χωρίς να είναι ελεύθερος και να μου φαίνεται λογικό!

Καλά να είναι το παιδί και έχουμε να δούμε πολλές παραστάσεις, ενώ αρκετά πιθανό να απειληθούν όλα τα ρεκόρ 3π που έχουμε δει μέχρι σήμερα, από το πρόσφατο του Κόρβερ -που τρέχει ακόμα-, μέχρι το 12/18 του Κόμπι (αυτό το θεωρώ θέμα χρόνου καθαρά να το σπάσει), το 9/9 πολλών ή και του Άλεν όπως γράφτηκε παραπάνω.

Γενικά, μακάρι να μείνουν μακρυά απο τραυματισμούς οι Γουόριορς. Θέλω να τους δω να φτάνουν όσο πιο μακρυά γίνεται, όμορφο μπάσκετ, με ρόλους και μίξη θεάματος-ουσίας.

Let's find out..


Με χοντρονούμερα, στα 24-25 ο Curry έχει ήδη σκοράρει περισσότερα από τον Allen στο ξεκίνημα της καριέρας του.

Βέβαια ο Ray έκανε μια κορυφαία πενταετία (04-05 με 08-09) προς τη δεύτερη, ας πούμε, δεκαετία της καριέρας του. Σε αυτήν είχε έναν μέσο όρο εύστοχων τριπόντων καριέρας ανά παιχνίδι που αυξανόταν προοδευτικά (2.3, 2.41, 2.45, 2.45 και 2.46).

Το τρομακτικό είναι ότι ο Steph ήδη έχει φτάσει σε νούμερα που ο Allen δεν έχει ακουμπήσει με το "ανά παιχνίδι" κριτήριο, που σχολιάζω παραπάνω. Με το κλείσιμο της περσινής ήταν στο 2.50, πλέον μετά από 31 παιχνίδια φέτος το έχει πάει στο 2.59.

Μενει να δουμε και κατα ποσο ο Curry θα μπορεσει να ανταγωνιστει τον Αλεν σε τομεις οπως η διαρκεια ή η φυσικη κατασταση, τομεις στους οποιους ο Ρει βαζει τα γυαλια σε αρκετους συνομηλικους του..

οι ουοριορς ακουγεται οτι θελουν με ανταλλαγη τον λοουρι απο το τοροντο

τι μπορουν να προσφερουν ομως?

Μόνο με οξυγονοκόλληση στους αστραγάλους θα πιάσει τη διάρκεια του Ray, κάθε μέρα προσευχόμαστε το Stephogroup εδώ γύρω να μη δούμε τίποτα κακό στο rotoworld αργότερα και δεν αργεί το επόμενο rest, στην καλύτερη. Αλλά κατά πόσο θα "ευθύνεται" για τη μη ισοφάριση κάποιων ρεκόρ με χαρακτήρα "διάρκειας" ένας παίκτης γνωστός για το δυνητικό injury proneness απ' την πρώτη στιγμή, είναι μια άλλη κουβέντα που προβλέπω ότι δε θα μου αρέσει καθόλου και δε θα την αντιμετώπιζα καθόλου ψύχραιμα.

Aφιερωμένο, ξέρεις εσύ.

Τι Toney Douglas και tony3, βάζεμωρέ το Bazemore!

Αν και βλέπω έχει άλλα σχέδια ο Preacher, Αντρέ Μιλά:
http://www.cbssports.com/nba/eye-on-basket...re-miller-trade

Επειδη τυχαινει να πιστευω το ιδιο και εγω προσεκτικα χρησιμοποιησα λεξεις οπως 'ανταγωνιστει' -και οχι ισοφαρισει ή ξεπερασει- και 'κατα ποσο θα μπορεσει'. Ακομα ομως και να χασει ορισμενα ρεκορ τριποντων -απ'αυτα που απαιτουν διαρκεια- απ'τον Αλεν το σημαντικο ειναι οτι δειχνει μεγαλυτερη αντιληψη του παιχνιδιου απ'τον Ρει και οτι αν μεινει υγιης θα τον ξεπερασει.

Ανέβηκε αρκετά η ομάδα με τον Iguodala. 9 σερι νίκες και ακολουθούν Bucks, Nets. Βρήκαν ρυθμό και οι Thompson-Lee και στην επίθεση ειναι απλα απολαυστική. Συνεργασίες, ευστοχία, φοβερή κυκλοφορία και γενικά αμα τους κάτσει μερα πολυ δύσκολα θα τους κερδίσεις. Ακόμα και οι Heat την άκουσαν πολυ δυνατά απο Curry-Lee. Πίσω όμως εχουμε θεμα. Χθες για ενα ημίχρονο οι Wizards έβαζαν καλάθι όπως ήθελαν. Στο δεύτερο που βελτιώθηκε αρκετά η άμυνα έφυγαν μπροστα και τελείωσαν το ματς σε 5 λεπτα.

Επίσης ενας καλύτερος back-up PG θα ηταν τέλεια προσθήκη. Ο Douglas απλα δεν μπορεί και ο Bazemore ειναι καλός αλλα θελει ακόμα πολλα να βελτιώσει στο παιχνίδι του. Δεν θέλω κατι στο επίπεδο του Jack (λεφτά δεν υπάρχουν), αλλα κατι σε foye, collison νομιζω το αντέχει το salary.

Και εγω πιστευω οτι αυτο π λειπει απο την ομαδα ειναι ενας καλος αναπληρωματικος γκαρντ...Κατα τ αλλα ειναι εμφανης
η αγωνιστικη αναταση με Iggy...Ειναι ο glue guy της ομαδας και απ τς καλυτερους αμυντικους στ NBA...Τς περιμενω πολυ δυνατους στα πλευ οφφ...εως και τελικους δυσης!

O αντί-Landry που δε μοιάζει να ήρθε στο πρόσωπο του Speights εμένα μου φαίνεται λίγο πιο σημαντικός, αν το Golden είναι πλήρες.

Andre Miller κύριοι, που οι Nuggets ψάχνουν να δώσουν.

http://espn.go.com/nba/tradeMachine?tradeId=lgmaxd2

Σίγουρα μπορεί το Denver να βρει και περισσότερα από αυτό, αλλά είναι μία καλή πρόταση. Τους δίνεις 2 expiring, άντε και κάνα pick 2ου γύρου, ελπίζεις και ότι ο Fist-us (που λέει και μία ψυχή) θα επιστρέψει υγιής, και αποκτάς ένα πολυτιμότατο asset για τα playoff...

*Τώρα βλέπω ότι οι Warriors έχουν και κάποια trade exceptions, επομένως θεωρητικά μπορούν να ματσάρουν οικονομικά το trade και χωρίς να δώσουν τίποτα στους Nuggets (που βέβαια κάνει τις πιθανότητες να το δεχτούν οι Nuggets ακόμα λιγότερες μάλλον)

Αν δεν τον πάρει ο Grunfeld τώρα, θα ακυρώσει όλο το ρίσκο με τα trades των Nene και Χαμεράνθρωπο. Απορώ που έχει μείνει ακόμα με τον Maynor από πίσω, με τους Wizards να κοντράρουν στα ίσα τους Pistons για την ομάδα που μπορεί πιο εύκολα να καταρεύσει στην 4η περίοδο.

Αυτά για τον ολσκουλ σούπερ γκούφη

Ημίχρονο στην Oracle Arena. Το σκορ ανάμεσα στους Indiana Pacers και τους Golden State Warriors είναι 53-40 υπέρ των Pacers.

Εξαιρετική η άμυνα μας μέχρι στιγμής. Βοήθησε αρκετά το γεγονός πως ο πάγκος των Warriors δυσκολεύτηκε αρκετά επιθετικά, βέβαια, αλλά η άμυνα μας ήταν πολύ καλή all-around.

Αρκετά καλή και η επίθεση μας μέχρι στιγμής. Ο Lance είναι λιγάκι άστοχος μέχρι στιγμής αλλά αυτό είναι κυρίως επειδή το jumper του είναι λίγο off σήμερα. Στα drives του έχει 3/3 μέχρι στιγμής. Περιμένω να κάνει περισσότερα drives στο δεύτερο ημίχρονο και θα ήθελα να δω και κάνα post-up. Εξαιρετικά ξεκίνησε και ο Paul George σήμερα.

Λήξη τρίτης περιόδου. Το σκορ είναι 77-69 υπέρ των Pacers.

Μπήκαμε δυνατά στο τρίτο δωδεκάλεπτο και ανεβάσαμε την διαφορά στους 20 (60-40) αλλά τότε οι Warriors ξύπνησαν. Άρχισαν επιτέλους να ευστοχούν και το κοινό μπήκε στο παιχνίδι.

Νίκη με 102-94 επί των Warriors.

Οι Warriors το πάλεψαν πολύ και κατάφεραν να ρίξουν την διαφορά μέχρι και στους 2 πόντους (79-77) αλλά τελικά ήμασταν αρκετά ψύχραιμοι και πετύχαμε τα μεγάλα σουτ που έπρεπε. Εξαιρετικά σημαντικά για την νίκη αυτή ήταν δύο τρίποντα. Το ένα από τον Lance Stephenson (το μοναδικό του στο παιχνίδι) που έκανε το σκορ 94-87 με 3 λεπτά να απομένουν και το άλλο από τον George Hill που έκανε το σκορ 97-90 με 1:37 να απομένει.

Άντε επιτέλους. Μιλάμε το συζητάγαμε στην preseason όταν χτύπησε. Σπάσαμε την περσινή λειτουργικότητα της πεντάδας για το τίποτα. Προτιμώ στο κάτω κάτω να δώσουμε κάποιον χρόνο στον Klay στο 2nd unit, έχει το mobility να φτιάξει φάσεις για τον εαυτό του, δεν έχει απαραίτητα ανάγκη να δημιουργήσει τις ανισορροπίες ο Steph. Φέραμε Jordy Cryuff, φέραμε Blake, ο νέος Landry ακόμα λείπει.

Ντάξει, όποιος δεν το είδε το χτεσινό ματς πρέπει να κάτσει να το δει. Πανδαισία πραγματική.

Πάντως κάνοντας ταμείο και με τις προσδοκίες που είχε αφήσει η περσινή σαιζόν, περίμενα καλύτερο πλασάρισμα. Νομίζω το αναμενόμενο ήταν αν όχι να μπει σφήνα κάπου ανάμεσα σε Σπερς, Κλίπερς και την Οκλαχόμα των απουσιών, τουλάχιστον να χτυπήσει το Χιούστον κι όχι να βρεθεί κάτω και από το Πόρτλαντ και να αγκομαχάει να μπει στα πλέι οφς. Απέναντι στους Κλίπερς υπάρχει σοβαρή πιθανότητα επιτυχίας, τουλάχιστον αποφεύχθηκε το ζευγάρωμα με Σπερς που ήταν θάνατος, αλλά και η Οκλαχόμα που δεν ταιριάζει, με τους Κλίπερς νομίζω έχει καλύτερη τύχη το GS.

Περίεργη απόφαση μου φαίνεται. Πιθανότατα οι Warriors να περίμεναν κάτι παραπάνω φέτος από εκείνον ή να υπήρξε κάποια διαφωνία (να προχωρήσουν μέχρι τα ημιτελικά δηλαδή), αλλά όσο καιρό ήταν ο Τζάκσον στην ομάδα την μεταμόρφωσε προς το καλύτερο. Από μια μέτρια ομάδα της Δύσης, κατάφερε να την κάνει μια ομάδα play-off. Ελπίζω τουλάχιστον ο νέος κόουτς να προσφέρει κάτι ακόμα παραπάνω, αλλιώς θα είναι τεράστιο άδειασμα στον Τζάκσον.

Yπήρξαν και κάποια αρκετά "αποσιωπημένα" ζητήματα στα αποδυτήρια, με υποβιβασμούς βοηθών D-League και αφαιρέσεις αρμοδιοτήτων. Είχαμε κι εκείνο το βοηθό που είπε ηχογραφούσαν τα πάντα για να δίνουν αναφορά χωρίς να έχει γίνει σαφές ποιος ήταν ο αποδέκτης των ντοκουμέντων. Πιστεύω σίγουρα έπαιξε ρόλο αυτή η κατάσταση. Επίσης θα συνεχίσω να λέω ότι ποτέ δεν έκλεισε η τεράστια -σε διάμετρο- τρύπα που άφησε ο Landry, αφού αποδείχθηκαν trade-happy έπρεπε να είχε κάνει κάτι το front office και έπρεπε να είχε επιμείνει και ο προπονητής. Kαι δεν έχω και απαντήσεις για το τι στράβωσε στην αποθεραπεία Ezeli τελικά.

Click to view attachment

Cheat είναι ο κερατάς.

Warriors pursuing Maccabi Tel Aviv coach David Blatt for Steve Kerr's staff


Νάτη η είδηση η πρόστυχη...

http://www.csnbayarea.com/warriors/stephen...ress-denies-him
, αλλά και η κατάρα του να φαίνεσαι μικρότερος απ' ότι είσαι/πρέπει.

Line-up Love: Golden State Warriors

http://bballbreakdown.com/2014/10/14/line-...state-warriors/

Ανυπομονώ να τους δω στην regular με Kerr, τα πρώτα δείγμα πάντως είναι θετικά.
Για τον Jackson τώρα, δεν τον συμπαθούσα τόσο. Ήταν πολύ προβλέψιμος στα plays που διάλεγε, στηριζόταν πολύ στον Curry και δεν εκμεταλλεύτηκε σωστά ούτε τον Bogut, παρά το γεγονός ότι είναι από τους καλύτερους ψηλούς πασέρ, ούτε τον Barnes ούτε τον Iggy. Το θετικό που έχει είναι ότι είναι καλός motivator και είχε χτίσει καλή χημεία μεταξύ της ομάδας, αλλά σε θέμα "διάβασμας" του παιχνιδιού υστερεί.