Σήμερα ο Παναθηναϊκός επέδειξε αρκετά καλά και κυρίως γρήγορα αντανακλαστικά στα προβλήματα που του έθεσε ο Ολυμπιακός στα δύο προηγούμενα ματς κι έτσι, χωρίς να πιάσει ούτε και σήμερα κάποια αξιόλογη απόδοση, κατάφερε να κερδίσει έναν εξαιρετικά συγχυσμένο Ολυμπιακό, ο οποίος σε ελάχιστα σημεία έδειξε ότι βρίσκεται εντός αγώνα, εντός κλίματος, εντός παρκέ.
H υπεροπλία του Ολυμπιακού στα κορμιά, μέσα στη ρακέτα είναι δεδομένη, οπότε το να βγαίνουν ματς απ των περιφερειακών του ΠΑΟ με τους ψηλούς του Ολυμπιακού και γενικώς οι κοντοί να στοχεύουν προς τα εκεί, βοήθησε αρκετά, ώστε να φανούν τα μειονεκτήματα που έχουν τέτοια κορμιά, σε ταχύτητα και σε αντίδραση. Κι αν για τον Τσακαλίδη τα πράγματα ήταν απλά, αφού ειδικά στο τρίτο δεκάλεπτο δεν ήξερε που πατούσε και που βρισκόταν, μαζί με τον Πρίντεζη, η κούραση του Σχορτσανίτη, λόγω της αμυντικής προσαρμογής του ΠΑΟ πάνω του, αλλά κυρίως των συνεχόμενων παιχνιδιών, ήταν καθοριστική, καθώς η παρουσία του ήταν μάλλον συμπληρωματική και σε καμιά περίπτωση κυρίαρχη, όσο ήταν στα προηγούμενα δύο παιχνίδια, κυρίως αμυντικά. Ήταν πάντως καταπληκτική η άμυνα πάνω του (όσες φορές υπήρχε ευκαιρία για άμυνα και όχι ανάγκη για άμεσο φάουλ), αφού ο αριθμός των παικτών που το μάρκαρε, άλλαζε ταχύτητα από 1 σε 3 ή και 4, ανάλογα με το αν έδειχνε τάση να ποστάρει (οπότε κι "έκλειναν" οι αμυντικοί), ή να πασάρει, όπου οι παίκτες επέστρεφαν στα προσωπικά τους μαρκαρίσματα, κλείνοντας έτσι την πάσα (ενίοτε κλείνοντας τον ίδιο τον Σοφοκλή, για κλέψιμο). Αργά, ή γρήγορα, υπήρχε αποτέλεσμα κι όποτε δεν υπήρχε, το φάουλ ήταν πράγματι η καλύτερη λύση. Δυνατό φάουλ, ουσιαστικό, όπως θα έλεγε και ο Σιγάλας.
Ο Μπουρούσης, άλλο ένα κορμί που δεν έχει ο ΠΑΟ δηλαδή, ίσως δεν είναι ακόμη έτοιμος μετά τον τραυματισμό, δε μπόρεσε να βοηθήσει σήμερα κι έτσι οι σέντερ του Ολυμπιακού δε μπόρεσαν να οδηγήσουν την ομάδα τους.
Πάντως, δεν ξέρω αν ο Ομπράντοβιτς βρήκε τον τρόπο να ξεπεράσει τα προβλήματα που του δημιουργούσε η ζώνη τόσο γρήγορα, με την έννοια ότι κάλλιστα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα ίδια πράγματα και στο δεύτερο αγώνα. Ίσως βέβαια να να περίμενε να δει αν η ζώνη στο πρώτο ματς ήταν απλώς ένα προσωρινό τρικ από τον Γιαννάκη... Ίσως πάλι θέλησε να σιγουρεύσει, όσο αυτό ήταν εφικτό, τη νίκη στον τρίτο τελικό, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του αντιπάλου στο δεύτερο, στον οποίο ούτως ή άλλως, δεν ήταν το μεγάλο φαβορί, ούτε καιγόταν ιδιαίτερα να τον κερδίσει. Εξάλλου, σ' αυτόν τον αγώνα ο Ομπράντοβιτς ήταν πιο ψύχραιμος από ποτέ (ίσως βέβαια ήταν απελπισμένος από αυτά που έβλεπε από τους παίκτες του
)! Κακά τα ψέμματα, το ΣΕΦ δεν είναι το καλύτερο γήπεδο για τον ΠΑΟ, πόσο μάλλον όταν βρίσκεται σε μέτρια αγωνιστική κατάσταση. Όχι ότι δε θα διεκδικήσει τη νίκη στον αγώνα που ακολουθεί, κάθε άλλο, εξάλλου η κατάκτηση του τίτλου στο ΣΕΦ αποτελεί από μόνη της έξτρα κίνητρο, αλλά νομίζω πως ο βασικός προσανατολισμός του ΠΑΟ είναι το 3-2, ειδικά από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός έδειξε πολύ πιο έτοιμος απ' όσο φάνηκε στη σειρά με το Μαρούσι.
Όσο για τη φάση με τους Διαμαντίδη - Γουντς - Τομάσεβιτς, ήταν άλλο ένα σημείο που φάνηκε πόσο μεγάλη ένταση υπήρχε στο ματς και πόσο πολύ το ζούσαν οι παίκτες (υπήρξαν εξάλλου κι άλλες φάσεις, όπως με τους Μπλάκνεϊ - Σάρας, με τον Χατζηβρέττα..) . Να πούμε βέβαια πως σε φάση του πρώτου ημιχρόνου, ο Διαμαντίδης σήκωσε τον πεσμένο Γουντς από το παρκέ και νομίζω πως έτσι θα γίνει και την επόμενη φορά. Για τους Τομάσεβιτς - Γουντς δεν ξέρω...
Η ενέργεια του Γουντς πάντως ήταν εγκληματική κι αν δεν υπήρχε αυτή η ένταση στο παιχνίδι δε θα τον δικαιολογούσα στο ελάχιστο. Προσωπικά, δε θα τον ήθελα καν στην ομάδα (αν και έχουν και αυτά τη χάρη τους, αρκεί να μην υπάρχουν δυσάρεστες συνέπειες - ευτυχώς που δεν τον βρήκε καλά -, όπως θα έλεγε, παραφρασμένα και ο Σκουντής...
)... Εκτός των άλλων, άφησε την ομάδα ασύνδετη, αφού και με τα 4 φάουλ του Βασιλόπουλου, δεν υπήρχε κάποιος παίκτης μεταξύ κοντών και ψηλών. Πάντως, ο Γουντς ήταν εν θερμώ, κατάσταση στην οποία δε βρέθηκε ο Τομάσεβιτς...
Ευτυχώς βέβαια που υπήρξε εκεί ο Τσαρτσαρής και ουσιαστικά απεσώβησε τα χειρότερα..
Μετά τη συγκεκριμένη φάση κι εμένα, οι ελπίδες μου για νίκη εξανεμίστηκαν...
Σ' ένα ματς με τόσα νεύρα κι ένταση λοιπόν, ο Ολυμπιακός είχε Βασιλόπουλο και Μπουρούση εκτός κλίματος, αγωνιστικά πρωτίστως, παίκτες δηλαδή που αποδεδειγμένα συνεισφέρουν πολύ όταν παίζουν σε μια πιο παθιασμένη ατμόσφαιρα κι έτσι η "απουσία" τους φάνηκε περισσότερο σήμερα. Γενικά με τους ψηλούς παροπλισμένος και εκτεθειμένους, τον Πρίντεζη όντως ν' αποτελεί παραφωνία μερικές στιγμές, παρόλο το πάθος με το οποίο παίζει, τον εν εξελίξει ηγέτη απών (λόγω και των φάουλ) * και μόλις τρεις περιφερειακούς, με απλά θετική παρουσία, όπως και του Παπαμακάριου, η νίκη στο ΟΑΚΑ είναι μάλλον ανέφικτη, ακόμα κι αν ο ΠΑΟ δεν παίζει καλά... Έψαξε λίγο παραπάνω στον πάγκο ο Ζοτς, αντέδρασε σωστά, αλλά η εικόνα του Παναθηναϊκού παραμένει προβληματική...
Αυτή η εικόνα βέβαια είναι η γενική, αφού, αρχικά τουλάχιστον ο Ολυμπιακός είχε μια αρκετά καλύτερη εικόνα...
* Όσο για τον Γουντς, η θεαματικότερη φάση του ήταν το φοβερό και τρομερό κάρφωμά του στο πρώτο ημίχρονο... 10'!
Αυτά με τα αγωνιστικά...