Πέραν του αγωνιστικού προσανατολισμου , στην Εθνική υπάρχουν και άλλα δύο θέματα.
Το πρώτο είναι το ηλικιακο χάσμα μεταξύ των γενεών.
Και το δεύτερο είναι η λειψανδρια που υπάρχει αυτή την στιγμή στα G , το οποίο επίσης σχετίζεται με το πρώτο.
Ο προγραμματισμος που θα προκύψει, θα πρέπει να προβλέπει ενα χρονικό διάστημα, όπου μέσα σε αυτό, οι νεαροτεροι παικτες θα πρέπει να ενηλικιωθουν μπασκετικα.
Επίσης θα πρέπει να υπάρξει η απαραιτητη υπομονή, ώστε να ενηλικιωθουν μπασκετικα και να βγουν στο προσκήνιο G όπως ο Dorsey, ο Μποχωριδης, ο Λουντζης, ο Τολιοπουλος,ο Κονιαρης, ο Μουρατος , ο Διπλαρος.

Μέχρι να γίνει αυτό, η Εθνική θα πρέπει να δώσει τα κλειδιά στους Σλουκα, Παππα.
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Θα πρέπει να γίνουν τέτοιες δραματικές αλλαγές, όπου μεταξύ όλων των άλλων, θα δημιουργήσουν και εκείνους τους διαυλους επικοινωνίας, ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα που υπάρχει με τον Παππα.
Ο Παππάς στην δεδομένη αυτή στιγμή, είναι παρα πολυ απαραίτητος για αυτού του τύπου την μετάβαση της Εθνικής.
Όσοι θα εξακολουθησουν να στέκονται στον χαρακτήρα του, απλά δεν θα μπορούν να αντιληφθούν πως στην παρούσα φάση, δεν περισσεύει κανένας, πως κανένας δεν πρέπει να μείνει αναξιοποιητος.
Και ειδικά όταν μιλάνε για G , με την έλλειψη προσώπων που υπάρχει.

Τέλος, σε αυτό το concept, θα μπορούσε να προστεθεί - ενταχθεί και ο Βεζενκοφ.
Έβγαινε πλέον και Ελληνικό διαβατηριο.
Αν και έχει συμμετοχές με την εθνική Βουλγαρίας, υπάρχει το "δεδικασμενο" του Γκαβελ.
Που είχε συμμετοχες με την εθνική Τσεχίας, όμως κατάφερε και έπαιξε και με την εθνική ομάδα της Γερμανίας.

Ο Βεζενκοφ, εκτός του οτι ανδρωθηκε μπασκετικα στην Ελλάδα με τον Άρη, διαθέτει ένα χαρακτηριστικο, που είναι πολύ απαραίτητο αυτή την στιγμή.
Έχει πολύ καλό σουτ απο μέση-μακρινή απόσταση.

Γενικά το σουτ, είναι μια δεξιότητα, που θα πρέπει ΠΛΕΟΝ , να αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα και έμφαση στις μικρές ηλικίες.
Είναι ένα κομμάτι της διδακτέας ύλης, που επι σειρά ετών, παραμεριζοταν ίσως, στον βωμό της διδασκαλίας του τακτικού μέρους του παιχνιδιου.

Για την σημασία του σουτ και του Spacing, έχω μιλήσει εκτενώς σε άλλα μου post.
Αποτελεί μια σύγχρονη μπασκετική αναγκαιότητα, που και εδώ στην Ελλάδα, θα πρέπει να αντιληφθούν πολύ γρήγορα.

Φανηκε έντονα και στο παιχνίδι με τους Κροάτες...

Αυτή είναι μια πολύ ωραία κουβέντα που πρέπει να μεταφερθεί - συνεχιστεί στο τοπικ της εθνικής.
Ζήτησα απο εναν mod αν γίνεται να σβηστεί το διπλοσεντονο μου και να το προσθέσω λίγο πιο συμπληρωμένο, στο κατάλληλο τοπικ.

Η άποψη μου είναι πως απο την στιγμή που η Ελληνική προπονητική, διαθέτει δύο αξιολογοτατους πρεσβευτές στο εξωτερικό, θα πρέπει να τους εκμεταλλευτει, σε αυτό το νέο concept.
Και αν για τον Μπαρτζωκα υπάρχουν οι γνωστοί περιορισμοί της ACB , για τον Ιτουδη δεν υπάρχουν.

Ο Ιτουδης κατά την γνώμη μου, μπορει να τρεξει ένα νέο εγχείρημα.
Είναι και αυτός ένα παραγωγο της Ελληνικης σχολής μπάσκετ, που όμως έχει διαφοροποιηθει.
Και αυτο οφείλεται στην πολυετή του συνύπαρξη με τον Ζελικο.

http://www.onsports.gr/basket/Ethnikes-Oma...ano-tin-eythyni

Ειλικρινα εχω βαρεθει ολους αυτους που στον αθλητισμο αλλα και στην πολιτικη αναλαμβανουν την ευθυνη .Και που ανελαβε την ευθυνη ο Κατσικαρης τι εγινε δηλαδη ?

Δε γίνεται παιδιά, αναφέρθηκε κι από κάποιους χθες. Με τόσα παιχνίδια σε VTB και Euroleague ποιος θα κοουτσάρει στα προκριματικά? Χρειάζεται full time προπονητής.

Ο Βεζένκοφ κλήθηκε φέτος στην εθνική Βουλγαρίας, οπότε δεν νομίζω πως έχει νόημα να συζητάμε το όνομα του. Η περίπτωση του Gavel που ανέφερες είναι μεν ένα "δεδικασμένο" όμως οι περιστάσεις ήταν διαφορετικές.

Η ανάγκη για έμφαση στο σουτ και γενικότερα στα βασικά του αθλήματος στις μικρές ηλικίες έχει αναφερθεί πάρα πολλές φορές στο παρελθόν σε αυτό το forum. Εσύ που είσαι και προπονητής τα ξέρεις καλύτερα αυτά. Απαιτείται στρατηγική παρέμβαση από τον ομοσπονδία στο κομμάτι αυτό, προπονητές που βάζουν 12-13 χρονών παιδιά να κάνουν τακτική πρέπει να τους αφαιρείται το δίπλωμα (τρόπος του λέγειν )

Σχετικά με το θέμα του προπονητή που ξεκινήσαμε να συζητάμε σε άλλο tοpic, θα αναφέρω αυτό που έχει ήδη γράψει ο benchwarmer παραπάνω. Το νέο καλεντάρι της FIBA (αν θα εφαρμοστεί ποτέ αυτό το καλένταρι είναι μία άλλη συζήτηση...) επιτάσσει την πρόσληψη εθνικού προπονητή full time απασχόλησης. Εκ των πραγμάτων λοιπόν προπονητές που απασχολούνται στην Ευρωλίγκα και δη σε ομάδες του εξωτερικού αποκλείονται από υποψήφιοι.

Λειψανδρία στα γκαρντ υπάρχει, αλλά μετά τον 4ο-5ο παίχτη. Καλάθης-Μάντζαρης-Σλούκας-Παππάς είναι μία τετράδα γκαρντ που παίζουν πάνω από 15 λεπτά σε ομάδες επιπέδου τοπ8 Ευρωλίγκας και είναι όλοι 26-27 χρονών. Το 3 φυσικά και είναι γεμάτο, όπως και το 4 με τον Πρίντεζη, που πιστεύω πως θα κατέβει του χρόνου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εγώ θα το εντόπιζα στο 5, όπου αν αποσυρθεί ο Μπουρούσης, δεν υπάρχει κάτι αξιόλογο πίσω από τον Κουφό, που κι αυτός δεν ξέρω κατά πόσον θα συνεχίσει να έρχεται ανελλιπώς. Να δούμε τι θα γίνει με το διαβατήριο του Όγκαστ (που κι αυτός βέβαια πρέπει να αποδείξει ότι "κάνει" για αυτό το επίπεδο, που πιστεύω ότι θα κάνει βέβαια), αλλιώς αυτό που υπάρχει είναι ο Μπόγρης με τον Καββαδά, και ο Παπαγιάννης που κι αυτός βέβαια θα έχει υποχρεώσεις απέναντι.

Οπότε παίχτες γενικά νομίζω έχουμε, και θα συνεχίσουμε να έχουμε. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε το σημαντικότερο προσόν που απαιτείται επιθετικά σε FIBA rules, και αυτό είναι το σουτ. Ακόμα και ο Παππάς πχ που κατά πολλούς έλειψε και έχει αδιαμφισβήτητο επιθετικό ταλέντο, σουτέρ δεν είναι. Καλές όλες οι προτάσεις για την αναβάθμιση της σημαντικότητας του σουτ στις μικρές ηλικίες κλπ, αλλά η αλήθεια αυτή τη στιγμή είναι ότι για την επόμενη 5ετία τουλάχιστον, η Εθνική θα πρέπει να είναι ανταγωνιστική έχοντας μέτριους (στην καλύτερη περίπτωση) σουτέρ. Οπότε ο όποιος προπονητής κληθεί να αναλάβει, θα πρέπει να είναι σε θέση να παίξει "διαφορετικό" μπάσκετ, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.

Δεν υπάρχει λόγος ανακύκλωσης του θέματος Βεζένκοφ. Κι ο ίδιος ο παίκτης έχει κάνει σχετικές δηλώσεις.

Ο Μίσσας. Αν γίνονται προκριματικά χωρίς το ΝΒΑ, τη euroleague και το eurocup ο σταρ της εθνικής θα είναι ο Μούρτος. Καλός είναι και ο Μίσσας

Τα σχόλια που αναφέρονταν θεματικά στη διαχείριση της επόμενης μέρας στην Εθνική, προπονητολογία, κλπ. μεταφέρθηκαν προσωρινά εδώ για να συνεχιστεί η κουβέντα...

Έχουν γραφτεί ενδιαφέρουσες σκέψεις έως τώρα.

Δεν έχω δει το παιχνίδι με την Κροατία και δε μπορώ να καταλάβω τα σχόλια, αλλά μπορώ να διαπιστώσω από όσα διάβασα, ότι κατά γενική ομολογία υπήρξαν-υπάρχουν γνώμες σχετικά με:

* τη διαχείριση του παιχνιδιού από τον προπονητή
* την αδυναμία δημιουργίας μιας ομάδας με μπασκετική ταυτότητα (από τον προπονητή)
* την αδυναμία ανάδειξης κάποιου ηγέτη στο παρκέ από τους παίκτες αυτού του ρόστερ
* και ίσως το πιο πετυχημένο που διαβάστηκε (που είναι και θέμα προπονητικής συζήτησης περισσότερο) σχετικά με τη δημιουργία βάσεων για καλλιέργεια ενός παιχνιδιού που θα στηρίζεται (και θα ταιριάζει) στον κορμό που θα αποτελέσει την Εθνική, τουλάχιστον για τα επόμενα 5 έτη (μην ξεχνάμε ότι οι διεθνείς μας αποσύρονται από τα 32 τους πλέον... )

Οι δηλώσεις του Κατσικάρη σχετικά με την κατάσταση του συμβολαίου του, επιβεβαιώνουν τους στόχους που υπήρχαν για αυτήν την ομάδα για αυτό του Τουρνουά, έτσι όπως το καταλαβαίνω "συμμετοχή και πάμε για ό,τι καλύτερο"... Νομίζω και πολύ ασχοληθήκαμε για φέτος με δεδομένες τις συνθήκες (απουσίες, αποσύρσεις, είσοδος νέων παικτών, σχέδιο ανανέωσης)... Καλό να κρατήσουμε τα θετικά που φέρνουν οι νέοι παίκτες με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και να δούμε με ποιον τρόπο μπορούν να αξιοποιηθούν περισσότερο.

Εγώ βλέπω μια ομάδα νέων, που είναι coachable, που μπορεί να παίξει άμυνα, που έχει όρεξη, αλλά χρειάζεται ένα πλάνο και μια σωστή καθοδήγηση. Ο ηγέτης/ηγέτες θα βρεθούν στην πορεία, εφόσον ολα πηγαίνουν προς μια ορθή κατεύθυνση.

Δεν ξέρω τι γίνεται στα παιδικά τμήματα στην Ελλάδα αλλα γνωρίζω απο πρώτο χέρι αυτό που γίνεται στην Ιταλία. Το θέμα της τακτικής απλά δεν υπάρχει μέχρι το U15. Η γραμμή της ομοσπονδίας είναι το παιχνιδι 1-1, το τρανζισιον και τα βασικά του αθλήματος. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι ρόλοι, καθώς ο παίκτης που θα πάρει το ριμπάουντ είτε θα δώσει πάσα στον πρώτο ελεύθερο παίκτη μπροστά απ' τη γραμμή της μπάλας είτε θα την κατεβάσει ο ίδιος. Βέβαια στα παιδικά πρωταθλήματα, ειδικά σε μικρές επαρχίες, κάποιοι παίκτες βαζουν 50 πόντους (οι οποίοι ούτε καν καλούνται στα κλιμάκια γιατί δεν είναι ικανοί να παίζουν χωρίς τη μπάλα στα χέρια τους) ενώ στην αμυνα παίζουν ζωνη στον βωμό του ροζ φύλλου, παρότι η μπασκετική φιλοσοφία της ομοσπονδίας είναι ξεκάθαρη...
Το θέμα του σουτ εχει κάποιες ιδιαιτερότητες καθώς η μηχανική του αλλάζει σε διαφορετικές ηλικίες και μόνο από το U17 μπορούμε να πούμε ότι δύναται να σταθεροποιηθεί. Σιγουρα με δουλειά και προπόνηση (και προπαντός γυμναστήριο) βελτιώνεται αλλα δεν θα έλεγα οτι στην Ιταλία χαίρει ειδικής προπονητικής μέριμνας...

ΥΓ: έχω αναφέρει σε αλλα ποστ οτι στα θετικά αυτής της προσέγγισης είναι η παραγωγή στην Ιταλία all-around παικτών, ενώ στα αρνητικά η έλλειψη καθαρού άσου ή πίβοτ

Προπονητής μεν, ανενεργός μια 10ετια σχεδον, δε

Το σουτ, ως κομμάτι της βασικής ατομικής τεχνικής, πάντα υπολοιπονταν σε βαρύτητα.
Και αυτό συνεβαινε παντού.
Σε κάθε ομάδα, είτε γειτονιάς, είτε μεγαλύτερου επιπέδου.
Στις μικρές ηλικίες γενικά, δεν υπήρχε η σωστή εκμάθηση.
Βασικά δεν υπήρχε καθορισμένη διδακτεα υλη.
Ούτε μια κλιμακωση της μεθοδολογίας της διδασκαλίας.
Για αυτό προεκυπταν και τα οποία κενά, τα οποία, όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, είναι πολύ δύσκολο να καλυφθούν.
Για να αντιστραφει αυτό, χρειάζεται ενα μεγαλο χρονικό διάστημα, μιας πολύ εξειδικευμενης δουλειάς.

Είναι πολύ απλό νομίζω.
Όπως στο σχολείο για πχ.
Αν τα παιδιά δεν αποκτήσουν τις σωστές βάσεις, το σωστό υποβαθρο, πως θα μπορέσουν μετά να οικοδομησουν ενα σύστημα γνώσεων,όπου μια νέα γνώση, θα προστίθεται ομαλά, στην αμέσως προηγούμενη, σε μια λογική ομαλής και ορθης κλιμακωσης?

Σίγουρα το τακτικό σκελος, πήρε ενα ανισορροπα μεγάλο ποσοστό στην διδασκαλίας των μικρότερων ηλικιών.
Πάντα το καυτηριαζα και το θεωρουσα ανορθολογικο και στο πλαίσιο των μεθοδολογικων αλματων.

Για αυτό και όλοι οι νεαροί παικτες μεγαλώνοντας έχουν κενά και δεν ξέρουν να κινούνται στον χώρο χωρίς την μπάλα, συναρτησει του που η μπάλα βρίσκεται κάθε φορά.

Πόσες φορές έχουν τονιστεί σε άλλα τοπικ μετά απο αγώνες, είτε της Α1 , είτε αγώνων Ευρώπης, είτε των Εθνικών ομάδων, οτι η επίθεση είναι στατική?
Με ενα ball movement μεν, αλλά χωρίς παράλληλη κίνηση των παικτών χωρίς την μπάλα?
Χωρίς επιθετικα rotations?
Χωρίς δηλαδή, να υπάρχει ενα διάβασμα της επίθεσης, οσον αφορα την κίνηση χωρίς την μπάλα?

Παμπολες φορές νομίζω...

Ότι baseline cuts ή απο την κορυφή, ή απο τις 45 μοίρες γίνονται σε μια λογική λειψων-περιορισμενων αυτοματισμών.
Και πάνω σε ένα πλαίσιο, όπου το συγκεκριμένο επιθετικό κομμάτι υπολειτουργει , γιατί πολύ απλά δεν έχει καλλιεργηθεί αρκετα.

Επίσης έχω τονίσει επανειλλημενως, την σύγχρονη αναγκαιότητα του Spacing.

Στο μπάσκετ, δεν υπάρχει μόνο η απόκτηση πολύ γρήγορων αμυντικών αυτοματισμών.
Ή το διάβασμα των mismatches.
Πλέον το Spacing, αποτελεί μια αναγκαιότητα που πρεπει να ικανοποιηθει.
Και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να αναθεωρηθει η διδακτεα υλη, αν υπαρχει φυσικά και στον βαθμό που υπάρχει.

Οσον αφορά το νέο καλενταρι της ΦΙΜΠΑ , ομολογώ πως δεν γνώριζα αυτή την ρήτρα.
Κάτι τέτοιο μειώνει κατα πολύ τις πιθανές υποψηφιοτητες και δυσχεραινει την υπόθεση "διαδοχη κατάσταση".

Διαβάζω από χθες διάφορα άρθρα σχετικά με την εθνική μας ομάδα στο μπάσκετ...και δεν βλέπω να γράφονται πράγματα που θα ήθελα να δω. Από την λίγη εμπειρία που έχω από δημοσιογράφους στον χώρο...έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι περισσότεροι εξυπηρετούν συμφέροντα...και πάντα η πένα τους γράφει μονόπλευρα. Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι του χώρου...είναι πλέον "κολλητοί" με παίκτες, παράγοντες, προπονητές...και πάντα τα γραφόμενά τους εστιάζουν κάπου αλλού το πρόβλημα...και όχι στην ουσία.
Για κάποιους χθες...έφταιγε ο προπονητής, για κάποιους άλλους οι παίκτες που έλειπαν...για άλλους η διοίκηση...για άλλους η στραβή κληματαριά που την έφαγε ο γάιδαρος. Αλλού διάβασα συμπέρασμα πως απλά η εθνική μας δεν είναι πια μεγάλη ομάδα...πως φταίνε οι προπονητές των ακαδημιών γιατί δεν βγάζουν σουτέρ...πως ο Ερμής ήταν ανάδρομος και η Σελήνη σε λάθος ωροσκόπο με αποτέλεσμα να είμαστε άτυχοι και να μην μας βγαίνουν όλα όσα κάναμε μέσα στο γήπεδο.
Πιστεύω πως η αλήθεια είναι σε όλα αυτά μαζί...δίχως να χαϊδεύουμε αυτιά.
1. Διοίκηση.
Πρέπει επιτέλους να αλλάξει η διοίκηση του ελληνικού μπάσκετ στην χώρα μας. Βασιλακόπουλος τέλος. Ευχαριστούμε για την προσφορά σας...αλλά πρέπει πλέον να πάρουν τα ηνία νέοι άνθρωποι. Πρότασή μου; Θοδωρής Παπαλουκάς. Καλύτερη είναι η Ρωσία που ανέθεσε το συγκεκριμένο πόστο στον Κυριλένκο; Μαζί με τον Βασιλακόπουλο είναι καιρός να αποχωρήσουν όλοι οι δεινόσαυροι καρεκλοκένταυροι που έχουν εγκατασταθεί στα γραφεία της ΕΟΚ και να δώσουν τις θέσεις τους σε νέα πρόσωπα που είναι έτοιμα να πάνε το ελληνικό μπάσκετ λίγο παρακάτω. Δεν γίνεται πάντα να φταίνε οι προπονητές ή οι παίκτες. Το ψάρι πάντα βρωμάει από το κεφάλι και γι' αυτό πρέπει πρώτα οι διοικούντες να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.
2. Προπονητής.
Διάβασα κάποιες δηλώσεις του Κατσικάρη...ο οποίος αντί να αναλάβει τις ευθύνες του (που είναι μεγάλες) επέλεξε να τα ρίξει όλα στην τύχη...και να δικαιολογηθεί πως δεν έχει συμβόλαιο και πως μας έκανε χάρη που έκατσε στο πάγκο της εθνικής μας φέτος. Σοβαρά ρε συ Φώτη;; Υπάρχουν δεκάδες προπονητές στην χώρα μας που θα ήθελαν να είναι στην θέση σου, χωρίς συμβόλαιο, μόνο και μόνο γιατί αυτή είναι μία θέση που μπορεί να σου ανοίξει τις επαγγελματικές πόρτες για οπουδήποτε αλλού. Και μιλάμε για ικανούς προπονητές. Αν η έλλειψη συμβολαίου ήταν πρόβλημα...ας το συζητούσε νωρίτερα...αν δεν ήταν πρόβλημα δεν υπήρχε κανένας λόγος για να το αναφέρει. Το έκανε για να γλυτώσει το ανάθεμα και την κριτική. Αγωνιστικά απέτυχε να παρουσιάσει έτοιμη την ομάδα...έκανε κακές επιλογές σε πρόσωπα και καταστάσεις πριν και κατά την διάρκεια των αγώνων...και δεν είχε εναλλακτικές λύσεις σε περιπτώσεις κατάρρευσης...όπως έγινε στο πρώτο δεκάλεπτο με την Κροατία. Το ματς γύρισε με ατομικές ενέργειες και όχι χάρη σε κάποιο οργανωμένο πλάνο...και ακόμα και όταν γύρισε δεν υπήρχε η κατάλληλη επιλογή προσώπων για να υποστηρίξουν την ανατροπή και την θεμελίωση της νίκης. Ομολογώ πως ο Κατσικάρης με απογοήτευσε τα τελευταία χρόνια...αν και ήμουν από τους πρώτους που τον ήθελαν...πριν ακόμα προσληφθεί ο Τρινκέρι στην εθνική. Δείχνει να είναι προπονητής που εργάζεται καλά όταν έχει να κάνει με ομάδες που δεν πρωταγωνιστούν...αλλά όταν υπάρχει η πίεση του αποτελέσματος να μην τα καταφέρνει. Αυτός πιστεύω πως είναι και ο λόγος που η Μπαρτσελόνα και η Λαμποράλ...επέλεξαν άλλες λύσεις...πιο δοκιμασμένες στην πίεση. Πιστεύω πως αυτό επηρέασε τον Κατσικάρη στην απόδοσή του στον αγώνα με την Κροατία...μιας και οι ανακοινώσεις της Μπαρτσελόνα και της Λαμποράλ έγιναν λίγες ώρες πριν την έναρξη του αγώνα με την Κροατία. Ήταν θολωμένος από την αρχή μέχρι το τέλος.
Οι επιλογές μας μέσα στο παιχίδι ήταν καθαρά ή 1vs1 ο Αντετοκούνμπο με πρόσωπο ή post-up ο Μπουρούσης. Πέραν τούτου...ουδέν. Η άμυνα των Κροατών ήταν προσαρμοσμένη ακριβώς πάνω σε αυτά τα δύο στοιχεία του παιχνιδιού μας. Κάποια στιγμή στο 3ο δεκάλεπτο (και με αυτό περάσαμε μπροστά), υπήρξε σαν επιλογή το post-up του Περπέρογλου, πράγμα που προβλημάτισε τους Κροάτες και έδωσε πόντους στην ομάδα μας. Δεν δοκιμάστηκε όμως το να πάει σε post-up από την περιφέρεια ο Αντετοκούνμπο, ο οποίος θα είχε πλεονέκτημα απέναντι σε οποιονδήποτε περιφερειακό της Κροατίας και τους μισούς ψηλούς...ενώ παράλληλα θα υπήρχαν παίκτες με ικανότητα στο catch and shoot ακροβολισμένοι, όπως ο Μάντζαρης, ο Περπέρογλου, ο Παπαπέτρου, ο Μπουρούσης ή ακόμα και ο Αθηναίου...δηλαδή παίκτες που δεν είναι σκόρερ, δεν μπορούν να δημιουργήσουν για τον εαυτό τους παίζοντας με πρόσωπο, αλλά μπορούν κάλλιστα να εκμεταλλευτούν μία καλή πάσα για ένα ελεύθερο σουτ. Η ρακέτα των Κροατών είχε συνέχεια 2-3 παίκτες μέσα και εμείς δεν κάναμε απολύτως τίποτα για να τους αναγκάσουμε να βγουν έξω. Γιατί ρε συ Φώτη; Μπουρούσης, Αγραβάνης, Παπαπέτρου, Περπέρογλου παίζουν μία χαρά και έξω από το καλάθι, έχουν την απειλή του σουτ. Τέλος πάντων...δεν έγινε...δεν έχει πια σημασία. Σημασία έχει πως δεν υπήρχε ευελιξία κατά την διάρκεια του αγώνα στις προπονητικές επιλογές....και αυτό πονάει γιατί αισθάνεσαι πως δεν έγιναν όλα όσα θα μπορούσαμε για να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο.
3. Παίκτες.
Πάντα οι καλύτεροι παίκτες μίας ομάδας σε περίπτωση αποτυχίας, είναι αυτοί που δεν παίζουν...ή στην προκειμένη περίπτωση όλοι όσοι δεν έχουν προσκληθεί ή έχουν κοπεί. Σίγουρα θεωρώ πως στο συγκεκριμένο παιχνίδι αυτός που θα μπορούσε να δώσει κάτι διαφορετικό στην ομάδα μας ήταν ο Tyler Dorsey...ο οποίο στα ματς με την Τουρκία έδειξε πως μπορούσε να αποτελέσει μία απειλή από την περιφέρεια. Αντιθέτως ο Κατσικάρης προτίμησε τον Χαραλαμπόπουλο και τον Μπόγρη...παίκτες που εξαρχής έδειξε πως δεν υπολόγιζε. Παρόλα αυτά δεν θεωρώ πως η ευθύνη βαραίνει τους παίκτες που έπαιξαν ή δεν έπαιξαν...μιας και είχαν την όρεξη και την διάθεση να είναι εκεί και ήταν οι μοναδικοί που προσπάθησαν να γυρίσουν το παιχνίδι. Την κατάλληλη στιγμή όμως έλειψε η κατάλληλη οδηγία από τον πάγκο. Κάτι αυθαίρετες απόψεις που ακούγονται, όπως το ότι ο Γιάννης είναι λίγος για ηγέτης, ή ο Θανάσης είναι μόνο για να τρέχει ή διάφορα άλλα που ακούγονται για όλους τους παίκτες...τα προσπερνάω μιας και πρόκειται για απόψεις που εκφράζουν ανίδεοι. Οι παίκτες κάθε φορά μπορούν να φαίνονται καλοί ή κακοί...ανάλογα με τον ρόλο που θα κληθούν να υποστηρίξουν. Δείτε το ρόστερ της Κροατίας. Πείτε μου ποιος παίκτης της Κροατίας αν ήταν στο ελληνικό ρόστερ (εκτός από τον Μπογκντάνοβιτς και τον Σάριτς) δεν θα ήταν αντικείμενο κοροϊδίας σε περίπτωση αποτυχίας;;;
Ατομικά οι παίκτες της Κροατίας ήταν καλύτεροι από τους Έλληνες;;;
Πάρτε τους έναν προς έναν.
ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.
Μας κέρδισαν οι Κροάτες γιατί απλά προσάρμοσαν την άμυνα τους πάνω στο Μπουρούση και τον Γιάννη...και τίποτα άλλο.
Εμείς είχαμε προπονητικές λύσεις για τον Μπογκντάνοβιτς και τον Σάριτς; ΟΧΙ.
Άρα το πρόβλημα δεν ήταν οι παίκτες, αλλά οι προπονητικές επιλογές. Ο Πέτροβιτς έκανε τα βασικά...εμείς όχι.
Λέγεται πως δεν έχουμε σουτέρ. Κακώς λέγεται. Ποιος θυμάται τι είδους σουτέρ ήταν ο Μάντζαρης ή ο Σλούκας πριν πάνε στον Ολυμπιακό; Δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο. Μέσα από την δουλειά έφτασαν να φτιάξουν ένα αξιοπρεπές ποσοστό και να είναι αξιόλογοι σε αυτό που κάνουν. Catch and Shoot ο Μάντζαρης...pull-up ο Σλούκας. Υπάρχουν παίκτες που σουτάρουν. Στην μικρή εθνική υπάρχουν Σκουλίδας, Σταμάτης κτλ...παρακάτω πολλοί άλλοι, στα εθνικά και τοπικά πρωταθλήματα υπάρχουν παίκτες που κάνουν πάρτι από το τρίποντο. Όλα είναι θέμα επιλογής. Και εμείς έχουμε επιλέξει να μην στηρίζουμε το παιχνίδι μας στο σουτ. Αν το κάναμε...θα δουλεύαμε και ανάλογα. Φέτος η επιλογή ήταν η αθλητικότητα και το transition game...άρα δεν υπήρχε πλάνο από τον πάγκο για σουτ. Τα χάρισαν οι Κροάτες στον Καλάθη και στον Γιάννη στις πρώτες 5 επιθέσεις...και εμείς δεν ήμασταν έτοιμοι να τα πάρουμε.
4. Επόμενη μέρα
Η επιλογή για ανανέωση ήταν η πιο σωστή που έγινε τα τελευταία χρόνια, μιας και όσοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν...ας πάνε στο καλό. Όσοι θέλουν και μπορούν. Το ελληνικό μπάσκετ είναι γεμάτο ταλέντα και παίκτες που μπορούν να οδηγήσουν το άθλημα στην χώρα μας στην επόμενη μέρα...στο επόμενο επίπεδο. Μέσα από τις σφαλιάρες θα φτιάξουν χαρακτήρα και θα μπορούν να φτάσουν σε επιτυχίες. Βάλαμε στην θέση του οδηγού ένα παιδί 21 ετών...που πήρε πάνω του όλες τις ευθύνες που του αναλογούσαν και ακόμα περισσότερες. Είναι 21 ετών. Πάλεψε για να έρθει...δεν του το χάρισε κανένας. Μπορούσε να κάτσει να προπονείται με τους Bucks. Υποσχέθηκε πως θα είναι εδώ και του χρόνου για το Ευρωμπάσκετ. Αυτός είναι ο Γιάννης. Σωστά στηριζόμαστε πάνω του...και είμαι σίγουρος πως σε βάθος χρόνου θα μας δικαιώσει. Ας τον στηρίξουμε και εμείς πρώτα με την φωνή μας...και στην συνέχεια ας τον υποστηρίξουν με σωστές κινήσεις από την ομοσπονδία, ώστε να υπάρχει το κατάλληλο προπονητικό team και οι προϋποθέσεις για να επιτύχουμε. Η επιτυχία δεν είναι κάτι απλό και εύκολο...έρχεται μέσα από σκληρή δουλειά και απανωτές αποτυχίες. Ο επιμένων όμως πάντα ΝΙΚΑ...

Ενδιαφέρουσα λογική και προσέγγιση αν μη τι άλλο.

Αν και είμαι της άποψης να μην περάσουμε στο άλλο άκρο, οσον αφορα το τακτικό σκελος του αθλήματος.

Γνώμη μου είναι πως απο την ηλικία των 12 και μετά, μπορεί να ξεκινήσει μια εισαγωγή στο τακτικό σκελος.
Και στην πορεια των ετών, να υπάρχει μια κλιμακωση, με μια ανάλογη αύξηση του ποσοστού που θα καταλαμβάνει στο εκάστοτε προπονητικό πρόγραμμα, η τακτική.

Πρέπει να δημιουργηθεί η καλύτερη δυνατή ισορροπία, ανάμεσα στα ποσοστά που θα κατά λαμβάνουν τα διδακτικά αντικείμενα στα προπονητικα προγράμματα.
Και πάντα σε μια λογική, ορθης κλιμακωσης χωρίς μεθοδολογικα άλματα, χωρίς μονομερειες, χωρίς εμφανή κενά και παραλείψεις.

Οσον αφορά το σουτ, αυτο που πρωτίστως έχει σημασία στις μικρές ηλικίες, είναι η σωστή εκμάθηση της τεχνικής του σουτ, καθώς και η ύπαρξη ενός ικανου χρόνου στο ημερήσιο πρόγραμμα, ώστε να υπάρξει και η αναγκαια εξάσκηση.

Πρέπει να τονίζεται με ιδιαίτερη έμφαση και λεπτομέρεια, τόσο η λαβή της μπάλας, όσο και η απελευθέρωση της μπάλας, συναρτησει και της συμμετοχής του υπόλοιπου σωματος.
Πρεπει να τονίζεται πως η τάση που έχουν τα παιδιά, για να σουταρουν μακρινά σουτ, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξη τους, υποθαλπει το κινητικό πρότυπο της μηχανικής στο σουτ.
Η αύξηση της εμβέλειας στο σουτ θα πρέπει να γίνεται σταδιακά.

Η εξάσκηση στο σουτ, θα πρέπει να καταλαμβάνει κατα την γνώμη μου, τουλάχιστον το 15 τα 100 ,σε ένα ημερήσιο πρόγραμμα διαρκειας 90' για πχ.

Και αυτή η εξάσκηση πρέπει να γίνεται σε ένα αυστηρά καθορισμενο ασκησιολογιο, με πολύ συγκεκριμένους οδηγούς.
Πολύ στοχευμενα και εξειδικευμενα δηλαδή.
Που θα εξυπηρετεί και άλλους σκοπούς και αντικειμενα όπως η πάσα, η υποδοχή, η απειλή του σουτ, η θέση της τριπλης απειλής, δηλαδή η ισορροπία του σώματος, το σταυρωμα ποδιού, το σταματημα-πηδημα.
Και πάνω σε αυτή την βάση, με το πέρασμα του χρόνου και με το πέρασμα των παιδιών στο επόμενο ηλικιακο και μπασκετικό επίπεδο, να προστιθονται επιπλεον επιβαρύνσεις.
Με συνεχή έλεγχο και εποπτεία αυτών των ασκήσεων απο τους προπονητές, που θα πρέπει να παρεμβαίνουν συνεχώς, όταν δεν υπάρχει η σωστή εκτέλεση των ασκήσεων που έχουν υποδεχθεί.
Διότι πρέπει να υπάρξει εκεινη η σοβαρή και ενσυνειδητη επαγγελματική προσπάθεια απο τους προπονητές, ώστε να υπάρξει η αποφυγή, απόκτησης κακων κινητικων προτυπων.


Έτσι πρέπει να γίνεται η δουλειά και όχι χυμα στο κυμα.

ούτε ίχνος αυτοκριτικής. από τους πιο αντιπαθείς και ξερόλες δημοσιοκάφρους αυτός ο παπαδογιάννης. και δεν ξέρει και μπάσκετ,αλλά συνεχίζει να το παίζει γνώστης
http://www.gazzetta.gr/basketball/article/...me-kerina-ftera

αποκορύφωμα του ρεσιτάλ χαζομάρας αυτό το κομμάτι του κειμένου του
"Πώς να το κάνουμε, τώρα; Ο 17ος παίκτης του κροατικού μπάσκετ, ο 25ος του σερβικού και ο 38ος του ισπανικού είναι ανώτεροι από τον 10ο και τον 13ο του ελληνικού. Ιδίως όταν αναγκαζόμαστε να αναβαπτίσουμε τον δικό μας 22ο σε ρόλο 11ου και να τον βάλουμε στη δωδεκάδα μίας μεγάλης διοργάνωσης. "
το οποίο έρχεται σε πλήρη αντίθεση στο προηγούμενο άρθρο του 2 μέρες πριν με τίτλο "Ας μας φοβηθούν αυτοί...",όπου λέει
"Η φετινή Κροατία δεν ξεχειλίζει ταλέντο, ούτε όμως είναι η αγαθιάρα ομάδα της προηγούμενης διετίας. Έχει και τρεις σκόρερς που μπορούν να γεμίσουν το αντίπαλο καλάθι με τρίποντα: Μπογκντάνοβιτς, Σίμον, Χέζονια. Ειδικά οι δύο πρώτοι θα έπαιζαν τουλάχιστον 30 λεπτά στη φετινή Εθνική Ελλάδας.

Παίζουν όμως και οι τρεις (μαζί και ο Σάριτς) στις θέσεις «2» έως «4», όπου η ελληνική ομάδα συγκεντρώνει τη δική της αμυντική δύναμη. Στο πρόσωπο του Θανάση Αντετοκούνμπο, εμείς έχουμε παίκτη για να μαρκάρει τον Μπογκντάνοβιτς. Το μικρό αδελφάκι του Θανάση, ποιος θα το μαρκάρει; Τον Καλάθη ποιος θα τον κυνηγήσει;

Το σχέδιο της Εθνικής μας είναι να πιέσει αλύπητα τον Λένι-Ρόκο Ούκιτς και όποιον άλλον Κροάτη κληθεί να κατεβάσει τη μπάλα. Δεύτερος καλός πόιντ-γκαρντ δεν υπάρχει, αφού οι «νατουραλιζέ» Ντρέιπερ-Λαφαγιέτ έμειναν εκτός ομάδας, ενώ ο Στίπτσεβιτς είναι ένας σουτέρ σε συσκευασία μπρελόκ.

Εάν η ελληνική ομάδα κλέψει μπάλες στη σέντρα ή έστω καθυστερεί κατά 6-7 δευτερόλεπτα την ανάπτυξη του παιχνιδιού της (ικανής στο «πέντε εναντίον πέντε») Κροατίας, θα πάρει αυτομάτως την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Εξίσου αδύναμη εμφανίζεται η ομάδα του Πέτροβιτς στη θέση «5», όπου οι αντικαταστάτες του Τόμιτς είναι μονοδιάστατοι και δεν μπορούν να συγκριθούν με το ελληνικό δίδυμο Κουφού-Μπουρούση. Ο Στόγιαν παρακολουθεί με πολιτικά και με το μάτι του κύκλωπα, αλλά δεν μπορεί να μπει και να παίξει. "

η κωλοτούμπα,της κωλοτούμπας,ω κωλοτούμπα

Προς kasper7...
Πριν δύο χρόνια αν θυμάμαι καλά, είχα προτείνει το εξής.
Τον Γιαννάκη ως πρόεδρο της ομοσπονδίας και τον Παπαλουκα ως προπονητή της Εθνικής.

Αν και γενικά έχω κάποια θέματα με τις περιπτώσεις παικτών που σταματούν και γίνονται αμέσως προπονητές...Πιστεύω πως ο Παπαλουκάς θα ήταν μια πολύ καλη επιλογή, ενταγμένη φυσικά, σε μια ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ στο Ελληνικό μπάσκετ.

Και ειδικά με αυτό το καλένταρι της ΦΙΜΠΑ, που ομολογώ πως δεν γνώριζα, ο Παπαλουκάς θα ήταν ότι πρέπει για full job.
Πλαισιωμενος με ένα καλό προπονητικό tean , που θα μπορούσε μεταξύ άλλων, να επεξεργαστεί την αναθεώρηση της Ελληνικής σχολής μπάσκετ.

Έχει δηλώσει πουθενά ο Γιαννάκης ότι θέλει να γίνει πρόεδρος της ΕΟΚ; Έχει δώσει δείγματα διοίκησης οργανισμών για να πιστεύουμε ότι μπορεί να κάνει την δουλειά, δύσκολη δουλειά με περιορισμένους οικονομικούς πόρους μάλιστα, ή απλά ελπίζουμε ότι αρκεί ένα δυνατό όνομα κι όλα θα φτιάξουν;

Αυτό που έχει ακουστεί είναι ότι ο Φασούλας ενδιαφέρεται για την προεδρία της ΕΟΚ. Έχει ακουστεί ότι κάποιοι θα επιθυμούσαν τον Γκάλη στην θέση αυτή, αν κι ο ίδιος μάλλον προτιμάει να απολαμβάνει την οικογένεια του δίχως έγνοιες.

Όταν έκανα την λίστα με τους προπονητές σκέφτηκα κι εγώ τον Παπαλουκά. Όμως πότε προπόνησε ομάδα ο Παπαλουκάς; Πότε έδειξε ενδιαφέρον για την προπονητική; Επειδή ήταν εξαιρετικός PG δε σημαίνει ότι θα γίνει και καλός προπονητής. Βρήκα δηλώσεις του μάλιστα που λέει ότι μάλλον δεν θ'ασχοληθεί με την προπονητική.

Αν θέλουμε προπονητή πρώην σούπερ παίχτη χωρίς μεγάλη εμπειρία, υπάρχει ο Γιασικεβίτσιους που η γυναίκα του είναι Ελληνίδα και το στυλ του είναι πιο κοντά στο πώς πρέπει να παίξει η νέα Εθνική για ν'αξιοποιήσει τους παίχτες της από το στυλ των περισσότερων Ελλήνων προπονητών.

Μετά τις υπόλοιπες μπασκετικά υποανάπτυκτες ευρωπαϊκες χώρες που εμπιστεύονται άκουσον άκουσον πρώην παίχτες για προέδρους της ομοσπονδίας (Λιθουανία, Ρωσία κλπ), ακολουθεί και η Ισπανία:

Νέος πρόεδρος της ισπανικής ομοσπονδίας ο Γκαρμπαχόσα!

Πλέον έχουμε το πλεονέκτημα των 40 ετών know how, είναι θέμα χρόνου να επιστρέψουμε στην κορυφή.

Στην πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση θα συμφωνήσω σε αρκετά με τον Bullet. Όντως χρειάζεται αναδόμηση και αλλάγή κατεύθυνσης το οικοδόμημα της εθνικής.

Κάποια στιγμή σε αυτό το forum(πέρυσι μετά την ήττα από την Ισπανία) είχαμε συζητήσει για την επόμενη ημέρα της εθνικής. Είχαμε συζητήσει με κάποια παιδιά ότι η εθνική θα πρέπει να ρισκάρει και να αξιοποιήσει τα πολύ δυνατά της φόργουορντ(Παπανικολάου, Παπαπέτρου,Πρίντεζη,Χαραλαμπόπουλο, Γιάννη, κ.α.).

Ουσιαστικά αυτό δοκιμάστηκε φέτος. Αποτυχημένα εκ του αποτελέσματος. Μόνο που έλειπε ένας πολύ κομβικός παίκτης. Ο Πρίντεζης. Ο Φόργουορντ με παιχνίδι με πλάτη αλλά και ικανότητα να φθείρει τους αντίπαλους ψηλούς και στο σετ παιχνίδι και στο τρανζίσιον.

Ξέρουμε ότι τα γκαρντ μας είναι λίγα και ότι η απεφή τους με το καλαθι είναι δύσκολη. Αυτό δεν δικαιολογεί την εικόνα τους, όμως πρέπει να μας αναγκάζει να δοκιμάσουμε ξανά του χρόνου το σχήμα με τους τρεις F στις πεντάδες. Με τη διαφορά ό,τι πρέπει να υπάρξει ο Πρίντεζης αφενος(και ο Σλούκας), αλλά και να αλλάξουμε αγωνιστική φιλοσοφία. Κάτι το οποίο το ανέφεραν πολλά παιδιά προηγουμένως(κοινώς όχι άλλο καρβουνο/σκεπτόμενο μπάσκετ).

Σε αυτό που είμαι δύσπιστος είναι στην διάθεση του Βασιλακόπουλου είτε να παραιτηθεί είτε να δεχθεί τέτοιες αλλαγές. Ο Γιαννάκης δε τον οποίο εκτιμώ σαν εθνικό προπονητή, δε νομίζω πως είναι διατεθειμένος να αλλάξει πόστο. Θεωρει τον εαυτό του προπονητή.

Το ερώτημα λοιπόν για την εθνική ανδρών είναι ποιος είναι διαθέσιμος να αναλάβει full-time προπονητής από τώρα,ένα χρόνο πριν τη διεξαγωγή προκριματικών αγώνων. Αν βρει κάποιος παραπάνω από 2 διαθέσιμους αυτή την στιγμή θα είναι θαύμα!

Ο Γιαννάκης δεν έχει ξαναδιοικησει οργανισμούς, αλλά έχει ευρεία αντίληψη για το μπάσκετ.
Τα δημοσιονομικα δεν είναι ΤΟ ΘΕΜΑ αυτή την στιγμή.
Αλλά το όραμα, οι νέες ιδέες, οι νεες κατευθύνσεις.

Στην τελική, ο Βασιλακοπουλος τι είχε διοικήσει πριν....35???? χρονια?

Ο Παπαλουκάς δεν έχει ξανά προπονήσει πράγματι.
Όμως έχει το κύρος και το μπασκετικό μέγεθος.
Όπως πριν πολλά χρόνια, επιλέχθηκε ο Γιαννάκης ως ομοσπονδιακος προπονητής.
Με αυτά τα κριτήρια.

Όταν μιλαμε για τουρνοα ορισμένων ημερών, ακόμη και περιπτώσεις όπως ο Παπαλουκάς ή ο Τζορτζεβιτς, πλαισιωμενοι απο ενα εμπειρο stuff, μπορεί να ανταποκριθεί.
Δεν μιλαμε για τις ανάγκες ενός συλλόγου.

Τέλος για τον Σάρας δεν ψήνομαι.
Βασικά δεν θελω ξένους σε αυτή την χρονικη στιγμή.
Η αλλαγή σελίδας πρέπει να γίνει εξ'ολοκλήρου, Ελληνική υπόθεση.

Παπαλουκάς τρία χρόνια πριν:



Αλλάζει ο κόσμος γνώμη σε τρία χρόνια, δεκτό, αλλά ο Παπαλουκάς απ'όταν αποχώρησε δεν έχει δείξει ίχνος ενδιαφέροντος για την προπονητική. Επειδή κάποιος σύντομα θα τον αναφέρει κι αυτόν, και ο Διαμαντίδης έχει πει ότι δεν ενδιαφέρεται να γίνει προπονητής.

Ο Τσαρτσαρής είναι πιο πιθανό να ενδιαφερθεί, ενώ αν ποτέ αποσυρθεί πιο πολύ το έχω κι από τον Κακιούζη να προπονήσει την Εθνική.

Γνώμη μου είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται μετάγγιση τεχνογνωσίας. Το 90 μάθαμε από τους Γιουγκοσλάβους, τώρα χρειάζεται να μάθουμε από τους Αμερικανούς και τους Γάλλους. Ιδανικό όνομα για μένα θα ήταν ο Collet και μετά ο Bauermann που έστησε την Γερμανία γύρω από τον Ντιρκ όπως εμείς πρέπει να την στήσουμε γύρω από τον Γιάννη. Δυστυχώς και οι δύο έχουν ομάδες, αλλιώς δεν θα υπήρχε καν σύγκριση με τους Έλληνες διαθέσιμους για τις ανάγκες της Εθνικής.

ΥΓ. Ο Βασιλακόπουλος είχε επιχείρηση πριν γίνει παράγοντας και νομίζω είχε διοικήσει κάποιον σύλλογο. Επίσης είχε πτυχίο από την τότε ΑΣΟΕΕ.

Βασικά ποτε δεν του ετεθη καν αυτό το ζήτημα ως σενάριο.
Αν είχε μια τέτοια συγκεκριμένη πρόταση, ίσως και να την σκεφτοταν.
Βασικά, δεν ξέρω και αν έχει τιμηθεί όπως θα έπρεπε...
Βλέποντας και όλο με τον Διαμαντιδη τον τελευταίο καιρό...

Για Τσαρτσαρη πράγματι θα συμφωνήσω.
Επίσης και ο Λαζος έχει δείξει εναν προπονητικό τρόπο σκέψης, σε αυτές τις λίγες φορές που τον έχω ακούσει σε σχολιασμούς αγώνων.
Στο ευρύτερο προπονητικό stuff θέση θα μπορούσε να έχει και ο Λημνιατης.
Όσες φορές τον άκουσα στο παρελθόν, σε σχολιασμούς αγώνων, είδα εναν άρτιο προπονητικό λόγο και σκέψη

Όσο για την μετάγγιση τεχνογνωσιας θα συμφωνήσω.
Βέβαια στα 90' κυρίως και 00' έγινε πολύ συστηματικα αυτή η διαδικασία.

Το μοντέλο των Γάλλων το σκέφτηκα και εγώ, μιας και διαθέτουν πολλούς καλούς αθλητές, που τους προπαρασκευαζουν κυρίως για το ΝΒΑ.
Ορισμένα δανεια θα μπορουσαμε να τα πάρουμε, όχι όμως και εξ'ολοκλήρου υιοθέτηση αυτού του μοντέλου.

Σίγουρα πρέπει να γίνει μια εκτεταμένη μελέτη, προκειμένου να εμπλουτιστεί με νέα στοιχεία, το σκεπτομενο Ελληνικό μπάσκετ.
Και αυτό, διότι έχουμε αυτή την στιγμή, πολύ συγκεκριμενα συστατικά.

Οσον αφορά το υστερόγραφο σου, θα πω, ότι κάμποσες διασημότητες του παρελθόντος, αναλαμβάνουν καίρια πόστα στις ομοσπονδίες τους.
Ακόμη και οι Ντίβατς-Πετζα ανήκουν στο front office των Kings.
Δεν νομίζω ότι όλοι αυτοί έχουν αντίστοιχα πτυχία και background σπουδών.

Έχουν όμως προσωπικοτητα, έζησαν όλα τους τα χρόνια μέσα στο μπάσκετ και τους μηχανισμούς του, απέκτησαν όλες αυτες τις απαραίτητες διασυνδέσεις.
Και δεν αποκλείεται να είναι και δεξαμενές νέων σκέψεων και ιδεών.

Η Ομοσπονδία μπάσκετ δεν είναι μια επιχείρηση.
Τα δημοσιονομικα και λοιπά, μπορουν να τα αναλάβουν ανάλογων προσόντων υπάλληλοι.
Στην ομοσπονδία χρειάζεται όραμα και νέες ιδέες πια.
Και καλό θα ήταν , να συνδεθούν όλα αυτά, με ένα άτομο κύρους και ευρείας απήχησης-αναγνώρισης.

Aκουσα ποιο πανω ορισμενους σεβαστους συνφορουμιτες να μιλανε για το σουτ και την εκπαιδευση πανω σε αυτο απο μικρη ηλικια, εχω παιξει μπασκετ πολλα χρονια, σαν ινδαλμα ειχα τον Γκαλη, οποιος τωρα καθισε να παρακολουθησει τον Γκαλη κ αλλους μεγαλους σουτες προγενεστερους κ μεταγενεστερους θα καταλαβε οτι στο σουτ κ γενικα κ σε αλλους τομεις στο μπασκετ υπάρχουν 3 πραγματα, το ενα ειναι να σουταρεις με την μπαλα να βρισκετε πανω απ το κεφαλι οταν βρισκεσε στο ανωτερο σημειο του αλματος σου, το 2τερο ειναι η ταχυτητα του σουτ, πρεπει να σηκωνεις το σωμα σου στον αέρα και να εκτελει σαν τον λουκι λουκ κ τριτον μετραει η δυναμη που μεσα σε αυτη περιλαμβανονται 3 πραγματα, (τρεξιμο-φυσικη κατασταση, φυσικη κατασταση και φυσικη κατασταση) απ το 3ο εχει ο γιαννης αντεκ άλλα απ οτι ειδα κλαταρε στο 4ο δεκαλεπτο οποτε θελει ακομη δουλεια στην φυσικη κατασταση. Για να αποκτησει λοιπον τετοιο σουτ πρεπει να δουλεξεις πολυ μα παρα πολυ και ωρες ατελειωτες, πρεπει να φτιαξεις καταλληλο αλμα, τελειους κοιλιακους για να μπορεις να σπας το σωμα σου ενω βρισκεσε στον αερα και ατελειωτα σουτ στο ζωχραφιστο, γι ολα αυτα βλέπετε μπογκτανοβιτς, ο οποιος δεν ειναι κανενας θεος του jam shoot άλλα εχει δουλεψει πολυ ο ανθρωπος.
Ολα αυτα θελουν δουλεια κ δεν βλεπω κανενα 3αρι και 2αρι να εχει την ορεξη να κατσει να σπασει τα γονατα του για να γινει ενα καλος σουτερ και δυισδυτικος παικτης, παρα ειναι ολοι ρολιστες, εδω στην Ελλαδα μιλαμε πολυ τα τελευταια χρονια κ λιγο δουλευουμε, δλδ αμεσως να κανουμε τον Σλουκα τον Ματζαρη τον Αθηναιου τον Παπα παικτες 1ης γραμμης στην Ευρωπη επειδη οι ομαδες τους πηγαν στους 4 ή στους 8 της Ευρωπης, μεγαλο λαθος... γιατι αν προσεξετε ο ολυμπιακο και ο Παο τα τελευταια 15χρ οτι εχουν καταφερει με εξαιρεση Β.Σπαν κ 3d το εχουν καταφερει κατα 2/3 απ τους ξενους κ οχι απ τους Ελληνες. Περιμεναν το σουτ του λοτσεσκι, το ριμπαουντ κ το νταιβ του χαινς και παει λεγοντας, οι ξενοι δεν ειχαν βοηθιτικο ρολο οπως παλια στην δεκαετια του 90 Κ 80 άλλα πρωταγωνιστικο ρολο. Οποτε μην περιμενουμε οτι επειδη πηραμε ευρωπαικου τιτλους τα τελευταια χρονια σε συλλογικο επιπεδο να εχουμε κ καλη Εθνικη ομαδα, οι ξενοι δεν παιζουν στην Εθνικη μας ετσι δεν ειναι?
Δεν βλέπω φως στο τουνελ, με ομαδα χωρις σουτ και χωρις αμυνα κ περιμενοντας απο ατομικες ενεργειες του σουπερ για μενα γιαννη αντεκ και του κουρασμενου κ μπαρουτοκαπνισμενου Περπερογλου να κανουμε την διαφορα ουτε το 2060.
Εκτος αυτου ειμαστε άμεσα προβλεψιμοι διότι οι παικτες μας δεν εχουν λυσεις, ξερει κ η κουτση μαρια οτι αμα κλεισουν τους διαδρομους στον Γιαννη αντεκ κ κουρασουν τον Περπ πηραν τον αγωνα.
Αφου παμε με ημιτελεις παικτες λοιπον πρεπει να κοιταξουμε να παιξουμε πανω στα πλεονεκτηματα τους, να φτιαξουμε παιχνιδι-συστηματα που να δινουν την δυνατοτητα να παιζει ο καθενας εκμεταλευομενος πανω απο το 90% σε αυτο που μπορει να προσφερει, ουτε αυτο εκανε ο Κατσικαρης, πιστευω οτι ειναι ακαταλληλος, ποτε δεν νομιζω να μας κατσουν 1 διαμαντιδη 2 σπανουληδες, ενα γιαν.αντεκ και ενας γκασολ ταυτοχρονα για να εχουμε την τελεια ομαδα, γι αυτο πρεπει να γυρισει ο Γιαννακης, να σταματησουν οι γκρινιες, να παιξει με συστημα κ να εκμεταλευτει τα παντα, να ξανααποκτησουμε σιδερενια αμυνα και να μην επιτρεξει να μαλωνουμε στο παρκε πραγμα που κανει ο μπουρουσεις κ αλλοι παικτες μεταξυ τους. Κριμα διοτι δεν εχουμε μελλον

Είναι σίγουρα πρόβλημα οι τακτικοί αγώνες.
Όμως, ώσπου να επισιμοποιηθεί ότι θα χρειαστεί να παιζουμε με Αλβανίες και Ολλανδίες ας κλέισει ένας κανονικός προπονητής με ένα καλό βοηθό που θα μπορεί να τρέχει τα καθημερινά και βλέπουμε στη πορεία πως θα λειτουργήσει αυτό.

Με τη λογική δεν θα μπορεί να παρακολουθήσει ο προπονητής την ομάδα, ας βγάλουμε έξω απ' το ρόστερ Αντετο, Κουφό Παπαγιάννη, και αύριο πχ Καλάθη, Χαραλαμπόπουλο αν περασουν απέναντι, γιατί δεν θα μπορούν να έρχονται σε τέτοια παιγνίδια.

Άλλοι θα κουβαλήσουν την καρδάρα και άλλοι θα πάνε να σηκώσουν κούπα. Και το ταλέντο της μπσκετικής ελλάδας είναι για κούπες.
Μη σας ξεγελάει η αστεία ομοσπονδία που ανέλαβε τις τύχες του παιγνιδιού...

Μπαρτζώκας χθες.

Πιστεύω ότι το μοντέλο του προέδρου της ΕΟΚ που απλά εκφράζει ένα γενικό σχέδιο εν είδει οράματος κι αναθέτει σε τεχνοκράτες υπαλλήλους να το εξειδικεύσουν και να το εφαρμόσουν μπορεί να δουλέψει. Δεν ξέρω κατά πόσο ο Γιαννάκης είναι ο άνθρωπος αυτός. Ως χαρακτήρας ο Γκάλης μου φαίνεται πιο κοντά στον τύπο που θα δεχόταν κάτι τέτοιο.

Η συζήτηση αυτή όμως τώρα που μιλάμε είναι περιττή. Η ΕΟΚ έχει πρόεδρο που δε νομίζω να προτίθεται να παραιτηθεί.

Οπότε πάμε στο κενό που έχουμε στην θέση του χεντ κόουτς. Εκεί οι διαθέσιμες επιλογές είναι γνωστές, λίγες αριθμητικά κι όλες τους έχουν μειονεκτήματα.

ΥΓ. Ο Λημνιάτης ήταν πέρσι βοηθός στην εφήβων. Δεν ξέρω αν έχει και φέτος ρόλο. Λογικά αρέσει στην ομοσπονδία κι αναμένω ν'ακουστεί για το προπονητικό επιτελείο στο μέλλον.

Για να φύγει από τον Έλληνα μπασκετμπολιστα η νοοτροπία του ρολιστα θα πρέπει να δοθουν στους νέους παίχτες σοβαροί ρολόι στις επαγγελματικες τους ομάδες. Μόνο έτσι να δούμε νέους Παπαλουκαδες, ΔΔ, Σπαν.
Ούτε σταματησαμε ν βγάζουμε ταλεντα, ούτε όλοι οι παίχτες μας είναι κότες. Δουλειά και πρωτοβουλία, αυτό πρέπει να έχουν στο μυαλό τους παίχτες και προπονητές.

ΥΓ. Και ας σταματήσουν μερικοί να κλαίγονται λες και δεν ξαναδαμε αποτυχημενες πορειες. Γνωμονας πρέπει να είναι η άνοικοδομηση που έγινε το 2004. Υγιές κλιμα, σοβαρός προπονητης, τόπος στα νιάτα και 3-4 χρήσιμοι βετερανοι. Ελπίζω ο Πριντεζης την επόμενη φορά να είναι παρων.

Ειδικά ο Μπαρτζώκας αποκλείεται, γιατί η απαγόρευση της ACB συνεχίζει να ισχύει. Το πώς το κατάφερε ο Κατσικάρης έχει άμεση σχέση με το ότι το έκανε χωρίς συμβόλαιο, όπως αποκάλυψε και ο ίδιος.

Το θέμα του καλενταριού είναι τεράστιο, με προφανέστατο πρώτο πρόβλημα το θέμα του ΝΒΑ. Πάντως σίγουρα δεν θα παίζουμε (μόνο) με Αλβανίες και Ολλανδίες. Για το παγκόσμιο του 2019 θα προκριθούν 12 ευρωπαϊκές ομάδες μέσω προκριματικών που θα γίνονται εντός των σεζόν 2017-18 και 2018-19. Με μία λίγο περίεργη κλήρωση, κάθε άλλο παρά βέβαια θα είναι η πρόκρισή μας.

Πέρα από αυτά πάντως, το βασικότερο πρόβλημα παραμένει το ότι δεν υπάρχει ούτε διάθεση στους περισσότερους να παίξουν στην Εθνική, ούτε καλό κλίμα/ομοιογένεια εκεί.

Σωστός! Πού ήσουν τόσον καιρό;

Δεν μου λέει τίποτα αυτό.

Δεν ξέρω πως τα κατάφερε ο Κατσικάρης. Με τον ίδιο τρόπο να το κάνουμε και με τον Μπαρτζώκα.



12 ομάδες όπως λες. Εμείς δεν είμαστε έξω απο τις 6. Όπως και να το δεις. Διαχρονικά? σήμερα? παίκτες? Ομάδες? Πρωτάθλημα? Οργάνωση? Όπως και να το δεις, εύκολες προκρίσεις θα έχουμε, εκτός και αν μας βάλουν σε όμιλο με Σερβία Γαλλία Ιταλία και προκρίνονται 2...
Χαλαρά θα περνάμε λοιπόν και θα έχουν την ευκαιρία οι μικρότεροι να παίρνουν άρωμα. Καλό θα μας κάνει.

Επίσης το ίδιο πρόβλημα (και το ίδιο σημαντικό με του προπονητή) θα έχουν όλες οι καλές ομάδες. Η Γαλλία, η Ιταλία και η Σερβία πως νομίζεις ότι θα παίζουν?



Η "παρέα" έχει αρχηγό. Την ομοσπονδία. Αυτή ευθύνεται για την κατάντια.
Και αν δημιουργούν πρόβλημα παίκτες πολύ κακώς, κάκιστα, δεν τους ξεσκεπάζει.
Δεν έχουμε αναγκη κανέναν τάδε ή δείνα. Να παίζει ο Αγραβάνης που τιμάει και τα παντελόνια του...
Αυτός που ο προπονητής άνευ χαρτοφυλακίου Φώτης Κατσικάρης έβγαλε εμμέσως στο τάκο πέρσι επειδή έκανε αταξίες!
20 χρονών παιδιά, με μέλλον, φιλοδοξίες και αποδεδειγμένη αγάπη για την ομάδα και τους συμπεριφέρεσαι έτσι!
Για να μη μιλήσω για Παππα... με δυσκολία κρατιέμαι και δεν τον λούζω τόσες μέρες... ας μας αδειάσει τη γωνιά επιτέλους και αυτός και όσοι παίζουν τα παιγνιδάκια τους με την αγάπη μας.

Σου απαντω ποιο πάνω, δεν εχουν ορεξη για να σπασουν γονατα κ να ματωσουν οι δικοι μας παικτες για το κατι παραπανω δυστυχώς, Ο Β.ΣΠΑΝ ξημεροβραδιαζοταν στο γηπεδο κ δεν αποδεχοταν με τιποτα την ήττα, ηταν πολυ πεισματαρης κ δουλευε με τις ωρες για να ξεπεράσει τα λαθοι του κ τις ηττες του, αυτα ειχε πει σε μια εκπομπη ενας που τον ηξερε απο μικρο παιδι στην Λαρισα.

Ο 3d απο μια εκπομπη που εκανε η ΕΡΤ λόγο της απόσυρσης του φετος έδειχνε τα εξης:
Eλεγε καποιος οτι στην παιδικη του ηλικια πηγαινε στον γυμνασιάρχη που ηταν διπλα απ το σπιτι του στο σχολειο κ του ζηταγε τα κλειδια του σχολειου για να μπορει να να κανει προπονηση μόνος του στο γηπεδο του σχολειου μεχρι αργα το βράδυ για να βελτιωθει, δεν εγινε τυχαια ο μοναδικος 2μετρος καλυτερος πλεύ μεγκερ στην ευρωπη τα τελευταια 40 χρονια και ο καλυτερος αμυντικος που εχει περασει, εφτυσε αιμα για να το καταφέρει, πράγμα που δεν βλέπουμε στις νεες γενιες, ο μαντζαρης πηγε να αλλαξει κατευθυνση για να κανει λευαπ στο 4ο δεκαλεπτο χθες κ κοντεψε να πεσει κατω, εκτος αυτου εκανε κ βηματα, πραγμα ανεπιτρεπτο για παικτη τετοιας κλασης. Ποσα χρόνια θελει ο Βαγγελακης για να μαθει μπασκετ, ειναι ειδη 26 ετων, στην καλυτερη ηλικια του, αυτα πρεπει να τα ηξερε εδω κ χρονια, με λιγα λογια δεν εχω ελπιδα, θα περασουμε πολλα πετρινα χρονια, μπορει και παραπανω απο 12 οπως απ το 1994 μεχρι το 2005 που ξανα ανακάμψαμε σαν Εθνικη

πρεπει να καταλαβουμε καταρχην οτι αλλο νβα και αλλο ευρωπαικο μπασκετ..
στο ευρωπαικο μπασκετ ο κουμπο ειναι τεσσαρι, αντε τριαρι.. οταν τον βαλεις ασσο ή δυο, θα σε κανει πλακα μια μετρια κροατια..
ποτε μα ποτε δεν καλεις παικτη απο την αναπτυξιακη λιγκα του νβα, με μηδεν προυπηρεσια σε ευρωπαικο μπασκετ, και μετριο ταλεντο.. και μαλιστα του βρισκεις και 15 λεπτα ανα παιχνιδι, σε θεση που εχεις υπερπληθωρα δικων σου παικτων...
ποτε μα ποτε δεν καλεις παικτη για χαρη μονο του "καλυτερου " σου παικτη, παρα μονο οταν εισαι σιγουρος και για το οτι ο καλυτερος σου παικτης ειναι οντως ετοιμος για ηγετης, και οτι ο παικτης που καλεις εχει ενα στοιχειωδες ταλεντο .. αλλιως απλως χαλνας εντελως την ομαδα

Κατ'αρχάς λύση ξένου προπονητή μου φαίνεται αρκετά αστεία, πόσο μάλλον κάποιου που θα απασχολείται και σε σύλλογο. Το ιδανικό είναι να είναι Έλληνας ή έστω μεγάλος γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας και να απασχολείται αποκλειστικά στην Εθνική Ομάδα. Το μόνο όνομα που αυτή την στιγμή πληρεί αυτά τα κριτήρια είναι ο Γιαννάκης. Μετά την Εθνική βέβαια μπορεί η καριέρα του να πήρε ελαφρώς την κατιούσα, αλλά μην ξεχνάμε ότι επί των ημερών του παίξαμε το πιο αποδοτικό μπάσκετ και είναι μια προσωπικότητα που θα μπορούσε να εμπνέυσει και τους παίκτες. Εναλλακτικά θα ήθελα να δω ίσως τον Πρίφτη αν πάμε σε λύση άλλου Έλληνα. Ας βάλουν και μερικούς παλαίμαχους (Διαμαντίδη, Παπαλουκά ή Κακιόυζη) σαν τιμ μάνατζερ ή καμία θέση στην Ομοσπονδία, ώστε να σταματήσει αυτό το σκορποχώρι της τελευταίας πενταετίας.

Κι ο Ντούντα θα ήταν καλή περίπτωση αν δεν αποσυρόταν. Ξέρει το ελληνικό μπάσκετ, μπορεί να επιβληθεί στους παίκτες και να δουλέψει με νεαρούς και εξελίξιμους αθλητές. Δεν χάνει πάντως τίποτα η Ομοσπονδία να προσπαθήσει πάντως να τον πείσει για 2-3 χρόνια, δουλειά 3 μηνών τον χρόνο είναι ουσιαστικά.

Αρκετοί από τους παίκτες πάντως δεν φταίνε σε τίποτα. Ο Αθηναίου φυσικά και δεν φταίει να τα ακούει επειδή ο κόουτς πήρε αυτόν και όχι τον Παππά ή τον Ντόρσεϊ. Από τον Αγραβάνη και τον Θανασοκούμπο κανείς δεν έχει απαίτηση να βάζουν 10 πόντους σε κάθε αγώνα. Μεγαλύτερη ευθύνη έχουν όσοι δεν είναι παρόντες, παρά αυτοί που είναι παρόντες.


Το μόνο ευχάριστο είναι ότι βλέπεις κάποια παιδιά που φαίνεται ότι γουστάρουν την Εθνική και μπορούν να βοηθήσουν σε λίγα χρόνια. Ο Αγραβάνης ακόμα είναι λίγο άγουρος, αλλά σε πολλές στιγμές έβγαζε το περισσότερο πάθος από όλους. Ο Θανασοκούμπος αν το πάρει απόφαση ότι είναι καλύτερα για εκείνον να γυρίσει (προς το παρόν) Ευρώπη, αν παίξει 2 σεζόν σε ομάδα Euroleague ή κάποια καλή Eurocup από τα 3-4 κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης θα προσφέρει πράγματα. Υπάρχει και η γενιά των 96ρηδων-97ρηδων που φαίνεται να έχει ταλέντο και το 2019 θα μπορούσαν 2-3 παιδιά από εκείνα να βρίσκονται στην επιλογή των Ανδρών.

Εκείνον πάντως που λυπήθηκα είναι τον Χσραλαμπόπουλο, του οποίου οι τελευταίοι μήνες πολύ πιθανόν να του αφήσουν κάποια κουσούρια με την νέα σεζόν. Το παιδί την μισή άνοιξη ήταν έξω με ύπουλο τραυματισμό, στην συνέχεια ξεκουράστηκε μόλις 10-15 μέρες και τον πήρε ο Κατσικάρης για να κουνάει πετσέτες σε μια ομάδα μάλιστα που τα μισά πρόσωπα είναι νέα. Και το αποκορύφωμα είναι ότι τώρα θα πρέπει αμέσως να ενσωματωθεί και στην Νέων Ανδρών, λες και χωρίς εκείνον θα δυσκολευτούμε να νικήσουμε το Κόσοβο, την Αλβανία και την Πορτογαλία.

Δεν έχω διαβάσει τίποτα, απλώς θα πω κάτι που βλέπω και που δεν παύει να με εντυπωσιάζει.

Για μια ακόμη φορά σύσσωμο το κατεστημένο του ελληνικού μπάσκετ (ομοσπονδία, τύπος, προπονητής, κλπ.) φρόντισε με τη στάση του να εξοστρακίσει έναν παίκτη που έχει ταλέντο στο σκοράρισμα και ορισμένες φορές βγαίνει εκτός συστημάτων.
Δεν ξέρω τον Παππά, ούτε έχω παρακολουθήσει τις εσωτερικές βυζαντινολογίες του Παναθηναϊκού και της Εθνικής ούτως ώστε να γνωρίζω αν όντως είναι παλιόπαιδο, αλαζόνας, τεμπέλης, κλπ. όπως αφήνει να εννοηθεί η μασονία.
Εκείνο που ξέρω όμως είναι ότι σύμπτωση επαναλαμβανόμενη πάυει να είναι σύμπτωση. Είναι στατιστικά απίθανο από το 2000 και μετά όποιος χαρισματικός σκόρερ βγαίνει στην Ελλάδα να είναι προβληματικός χαρακτήρας, οπότε μάλλον δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά εμείς στραβά αρμενίζουμε.

Βασικά έχει επισημοποιηθεί ότι θα γίνονται προκριματικοί αγώνες κατά τη διάρκεια της σεζόν. Η FIBA ήδη διαφημίζει το νέο της καλεντάρι. Το θέμα είναι αν η Ευρωλίγκα και οι εθνικές λίγκες δεχτούν να συνεργαστούν για την υλοποίηση αυτού του θεσμού. Με τα ως τώρα δεδομένα οι παίκτες της Ευρωλίγκας και του Eurocup δεν θα είναι διαθέσιμοι. Προφανώς το ίδιο ισχύει και για το ΝΒΑ και αυτό δεν αλλάζει.

Στο σενάριο που λέει πως η Ευρωλίγκα δεν σταματάει για τα προκριματικά τότε είναι σίγουρα αδύνατο ένας προπονητής να μπορέσει να χωρέσει τα δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Ακόμα και σε περίπτωση που οι δύο πλευρές συνεργαστούν μοιάζει δύσκολο μία ομάδα του βεληνεκούς της Μπαρτσελόνα και της ΤΣΣΚΑ να επιτρέψει στον προπονήτη της να αφήνει το club για 2-3 εβδομάδες και να τρέχει με την εθνική του.

Τέλος, στο Παγκόσμιο του 2019 θα προκριθούν 12 ευρωπαϊκές ομάδες. Δες ποιες ομάδες έμειναν εκτός 12άδας στο περσινό Ευρωμπάσκετ και θα καταλάβεις πως δεν θα έχουμε αντιπάλους την Αλβανία και την Ολλανδία.

Το ελληνικό μπάσκετ διαθέτει σίγουρα ταλέντο όμως τη δεδομένη στιγμή υπάρχει πλειάδα ευρωπαϊκών χωρών που βρίσκεται μπροστά από εμάς. Δεν μας παίρνει να μιλάμε για κούπες.

Σούλη Μαρκόπουλο για την Εθνική

Θέλεις να πεις οτι το πρόβλημά μας ηταν ο ρόλος του Γιάννη κι ο Θανάσης, ενώ οι άλλοι έλαμψαν; Για πες μας ποια ειναι η υπερπληθώρα των άλλων παικτών που δεν κλήθηκαν, και τι εννοείς "δικών σου παικτών";

Δεν ξερω που αλλου να το γραψω
Βλεποντας τον nikola jokic στην σερβια ειμαι σιγουρος οτι ο παπαγιαννης σε 2 χρονια θα ειναι σε αυτο το επιπεδο ισως και απο του χρονου
Μιλαμε για παικτη που μοιαζει στον παπαγιαννη, επαιζε στην μεγκα λεκς και επαιξε εναν χρονο nba με μεσο ορο 21 λεπτα και 10 ποντους
Αν ισχυει οτι θα παιζει τον χρονο του κουφου(19 λεπτα μεσο ορο ειχε) θα δουμε ωραια πραγματα

Kάνε μια μικρή λίστα αν θες με τους καθαρούς σουτέρ που είχαμε από το 2000!
Είναι δύσκολο να βρεις πολλούς και έχουμε μια νοοτροπία σαν χώρα που αν βρούμε κάποιον να σουτάρει καλά τον στήνουμε στις γωνίες σε γνωστά παρόμοια συστήματα αντί να τον δουλέψουμε και στα υπόλοιπα μπασκετικά χαρακτηριστικά οπότε μένει λίγο στάσιμος.

Και αν βάλω και τον παράγοντα "προβληματικός χαρακτήρας" αυτό καλλιεργείται από τον εκάστοτε προπονητή που θέλοντας να μην χάσει από την ομάδα του , τέτοιον παίκτη , τους δίνουν "αέρα" , συγχώρεση λαθών( δεν βγαίνει αλλαγή αν κάνει 0/6 για παράδειγμα) και μεγάλη ελευθερία κινήσεων.
Η μαγκιά μετά ξεχειλίζει από τα τοπικά μέχρι Α1

Δε μιλάω για σουτέρ αλλά για σκόρερ. Και η λίστα είναι αρκετά μεγάλη, από Λιαδέλη και Διαμαντόπουλο μέχρι Βασιλειάδη και τώρα τον Παππά.
Όσο για τη στάση των προπονητών απέναντι τους, άκουσα χθες στο ραδιόφωνο έναν αθλητικογράφο που παρότι δεν είναι μπασκετικός έχει περάσει πολλά χρόνια στα ανοιχτά της περιοχής Καλλιθέας-Νέας Σμύρνης και ουσιαστικά επιβεβαίωσε αυτό που φανταζόμουν. Εδώ και χρόνια οι Έλληνες προπονητές συστηματικά ευνοούν όσους παίκτες είναι αθλητικοί και ρίχνουν ξύλο στο παρκέ, ενώ αντιθέτως "μισούν", όπως είπε, όσους έχουν καλό σουτ και εμφανίζουν ισχυρή προσωπικότητα στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού. Δυστυχώς η νοοτροπία Ιωαννίδη, και τα κόμπλεξ που του βγήκαν μετά από την ταραχώδη συνεργασία του με τον Γκάλη, συνεχίζουν να κυριαρχούν στην ελληνική μπασκετική σχολή.

Ο Λιαδέλης που αναφέρεις θα ήταν βασικός στο Ευρωμπάσκετ του 1999 αν δεν τραυματιζόταν. Μετά η εθνική πάτωσε και ο παίκτης δεν ξανακλήθηκε. Ο Διαμαντόπουλος ήταν ο τελευταίος που κόπηκε στο Ευρωμπάσκετ του 2003(προτιμήθηκαν οι Τσαρτσαρής και Χαρίσης). Ο Βασιλειάδης είναι ο μόνος που σε δύο τουρνουά πήρε ευκαιρίες(2011 και 2014) και δεν δικαίωσε ούτε τον Ζούρο, ούτε τον Κατσικάρη. Στις περιπτώσεις των Λιαδέλη και Διαμαντόπουλου, υπήρχε πάντα το δίλημμα του Αλβέρτη-το μόνο που θυμάμαι είναι το τρίποντο στην εκπνοή με την Ιταλία- αλλά και του Χατζηβρέττα αργότερα(πρώτος σκόρερ της Α1).

Νομίζω πως επηρεαστήκαμε πολύ από τη Σέρβικη σχολή(τακτική, άμυνα) τη δεκαετία του 1990 χωρίς να προσθέσουμε τα δικά μας στοιχεία. Σε αυτό που έκανε κακό σίγουρα ο Ιωάννιδης στην ελληνική σχολή προπονητών ήταν τα μπινελίκια και το μπραβιλίκι προς στους παίκτες. Εκείνα τα χρόνια στα παιδικοεφηβικά των γειτονιών ακούγόταν μία φράση: "Αμυναααα ρεεεεεεε". Το ένστικτο στο καταργούσαν. Εκτός και αν ήσουν ο Κρητικός(Περιστέρι), ο Φώτσης(Ηλυσιακός), ο Παπανικολάου(Σπορτινγκ) ή ο Διαμαντόπουλος(Παπάγου).

Γιατί τα τελευταία 40 χρόνια και όχι τα τελευταία 50 ή 60 ή γενικά της ιστορίας του Ευρωπαικού μπάσκετ?
Επίσης όλες οι μηχανές δεν αποδίδουν το ίδιο. Δεν είναι όλα θέμα δουλειάς και προσπάθειας.

Ας μην αρχίσουμε την περιπτωσιολογία. Για όλους πάντα κάτι τύχαινε και βρίσκονταν εκτός Εθνικής και μετά από λίγο άρχιζαν οι διαρροές από την ΕΟΚ περί "προβληματικού χαρακτήρα" και έλλειψης ομαδικού πνεύματος, τις οποίες επαναλάμβαναν ασμένως και ακρίτως οι μπασκετικοί δημοσιογράφοι χωρίς να δίνουν ευκαιρία για αντίλογο στα θιγόμενα πρόισωπα.
Πρόκειται για συγκεκριμένη στρατηγική η οποία εφαρμόζεται εδώ και χρόνια αδιακρίτως ονομάτων.

Η περιπτωσιολογία που λες, είναι παραδείγματα που συνέβησαν τότε και αποδεικνύουν κατά κάποιο τρόπο το σκεπτικό σου. Δεν ανέφερα καπου ,πλην Βασιλειάδη, ότι οι παίκτες αυτοί είχαν ίση αντιμετώπιση με τους άλλους. Νομίζω πως δεν είχαν. Και συμπληρώνω τον Κορωνιό αν θες, που έκανε ντεμπούτο το 1997 στα 28 με τον Γιαννάκη. Πιο πριν ο Δενδρινός δεν τον καλούσε. Ο μόνος σκόρερ-έτσι μας έλεγαν τότε- που έπαιζε στην εθνική ήταν ο Αλβέρτης.

Τώρα τέτοιος παίκτης με γεμάτες σεζον στο σκοράρισμα ή στο σουτ στην Ελλάδα, δεν υπάρχει.

Θα μπορουσα να πω 60 και 70 χρόνια, άλλα εγω για τοσα χρόνια εχω εικονα απ το μπασκετ στην Ελλαδα και Ευρωπη, δεν σημαινει όμως οτι ο 3d δεν ειναι ο καλυτερος πασερ-αμυντικος-πλαυμεγκερ ολων τον εποχων σε Ελλαδα κ Ευρωπη.
Ναι δεν αποδιδουν ολοι το ιδιο με γνομωνα δουλεια κ προσπαθεια διοτι δεν εχουν ολοι το ιδιο ταλεντο και την ιδια εξυπναδα-αντιληψη, άλλα εδω παρατειρειτε το φαινομενο της τεμπελιας απο ολους, θελω να πω οτι αν δουλευαν και προσπαθουσαν οι μισοι απ αυτους το 1/3 θα ξεχωριζε, εδω ομως δεν δουλευει ουτε το 10% οποτε μην περιμενουμε πραγματα, κ μην εχουμε ελπιδες.

Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν τότε βολεύεσαι με ότι έχεις. Αντ'αυτού είδαμε ένα ακόμη character assassination στην περίπτωση του Παππά με μισόλογα και υπονοούμενα και τον Κατσικαρή να προτιμά Χαραλαμπόπουλο και Μπόγρη οι οποίοι πήγαν για τουρισμό στο Τορίνο.

καλα ειδικά ο Κορωνιός έπρεπε να παιζει τουλάχιστο αλλαγή του Γιαννάκη απο το 89, αντί για αυτόν στη θέση του βλέπαμε κάτι Παταβούκας , Μπακατσιάδες κλπ..



Δεν είναι θεμα τόσο τεμπελιάς όσο αμπαλασύνης..