Εγώ είχα 2 αγώνες! (

) Με το σχολείο βέβαια..
Έπαιζα και καλά πλέι μέικερ, στο σχολικό πρωτάθλημα της περιοχής (Δημοτικά, στην πέμπτη εγώ).. Ήμουν αλλαγή, με το που μπαίνω μέσα πάω να κάνω το κλασικό και θανατηφόρο τότε μπάσιμό μου (μόνο αυτό ήξερα

) (εννοείται δεν κοίταξα καν να δώσω πάσα ως αυθεντικός πλέι μέικερ) και κέρδισα φάουλ... με 1/2 βολές παίζει ν' άνοιξα το σκορ για την ομάδα μου (είμασταν άσχετοι και οι άλλοι οι καλύτεροι της περιοχής)...
...
Λίγο πριν το τέλος, είχαμε όλους κι όλους 3 πόντους.. αλλά με 2 συνεχόμενα εύστοχα σουτ από μένα μειώσαμε και κρατήσαμε σε αξιοπρεπή επίπεδα τη διαφορά (55-7

). Η υπερένταση/χαρά μετά από κάποιο εύστοχο σουτ ήταν τόσο μεγάλη που καθώς γυρνούσα στην άμυνα και ο διαιτητής είχε σηκώσει το χέρι του για κάποιο λόγο, του έδωσα high five...
Στο δεύτερο αγώνα, παίζαμε με μια απλώς καλή ομάδα. Μετά το εξαιρετικό παιχνίδι μου (όντως έφερνα σε πλέι μέικερ) έγινα ο ηγέτης της ομάδας... Συνεχόμενα μπασίματα, φάουλ και ... 1/8 βολές! Τελικά χάσαμε 48-12, λόγω και του γεγονότος ότι είχαμε πάει εκδρομή το πρωί (απογεύματα οι αγώνες) και παίζαμε πόσες ώρες ποδόσφαιρο.
(Γιούχα από τον κόσμο πάντως δε θυμάμαι)