Μία κουραστικά ζεστή μέρα είχε ένα απροσδόκητα ωραίο κλείσιμο απόψε...
Φτάνοντας στο Ζάπειο από την κεντρική είσοδο επί της Αμαλίας η μουσική σε καλούσε πιο κοντά στην καρδιά των δραστηριοτήτων. Πρώτη εικόνα με δύο μπασκέτες-γηπεδάκια το ένα πίσω από το άλλο. Γύρω στις 18:30 οι πρώτοι αθλητές που τράβηξαν την προσοχή μου ήταν ο Garbajosa και ο Carlos Jimenez που ετοιμάζονταν εκείνην την ώρα για το μονό τους με τη Σερβία. Οι Σέρβοι κατέβηκαν με πιο μικρόσωμους αθλητές, αλλά με πολύ τσαμπουκά και δυνατά αθλητικά κορμιά (εκτός από ένα "βαρύ" παιδί).
Το ματς είχε πολύ μανούρα και γκρίνια κυρίως από τους Σέρβους, δεν έλειψαν οι τσαμπουκάδες. Χαρακτηριστική η ατάκα του Jimenez που τον πετύχαμε να χαλαρώνει αργότερα "you know Serbs..." με νόημα! Τελικά επικράτησαν οι Σέρβοι, αλλά είχαμε φύγει ήδη για να πάμε στην κεντρική μπασκέτα, που έχει στηθεί γύρω από τρεις εξέδρες.
Το ματς που ξεκινούσε εκείνη την ώρα ήταν ένα Ρουμανία-Λίβανος. Μεγάλη διαφορά ύψους, οι Λιβανέζοι είχαν 2 κοντούς που έκαναν μερικά περίτεχνα drives, αλλά οι Ρουμάνοι το είχαν καλύτερα. Με τη Ρουμανία κατέβηκε ένας Santana, που σε κορμί έφερνε ανάμεσα σε Pero Cameron και Ugo Sconochini, με πολύ καλή γνώση των βασικών. Υπήρχε και ένας άλλος ψηλούλης, τρελός εγωίσταρος, που μόλις έπαιρνε το ριμπάουντ έβγαινε έξω και τελείωνε χωρίς ν' αλλάξει πάσα! Απομίμηση Splitter, αλλά πολύ πιο επιθετικός. Κάπου εκεί ανακαλύψαμε και Παπανικολάου-Σλούκα που κάθονταν στις εξέδρες των επισήμων και τους πετύχαμε να τα λένε με τον Γιαννόπουλο πιο πολύ και άλλους μπασκετικούς. Πολύ θερμοί, έβγαλαν φωτογραφίες με όποιον τους το ζητούσε.
Είδαμε στη συνέχεια ένα Αγγλία (όχι Μεγάλη Βρεττανία) - Αίγυπτος και το καλύτερο μακράν της βραδιάς Γαλλία - Αργεντινή. Για τη Γαλλία μεγάλη φυσιογνωμία ήταν ο κεντρικός τους, που με περικάρπια στα μπράτσα, μαλί corn Ιverson, φοβερό κορμί-λαμπάδα-Ιμπάκα
και φυσιογνωμία που αν τον έβλεπε πιτσιρικάς θα έβαζε τα κλάματα από τον φόβο.Jbam στο όνομα, φτυστός ο Ben Wallace. Γρήγορο μπάσκετ με την Αργεντινή στελεχωμένη με νεαρά ψιλόλιγνα παιδιά να αλλάζει τη μπάλα ωσάν την Μπαρσελόνα στη μπάλα. Όλοι με καλό μακρινό σουτ, μακριά χέρια, πήραν κάποια στιγμή το προβάδισμα αλλά δεμ κατάφεραν να πάρουν το ματς στην παράταση.
Κατεβήκαμε από τη μεγάλη και πήγαμε προς το τελευταίο γηπεδάκι ακριβώς από πίσω, αφού διαπιστώσαμε ότι εκεί βρισκόταν ο Marti Muursepp ως coach της Εσθονίας. Έπαιζαν με το Ισραήλ. Τον ευχαρίστησα για το Σαπόρτα και βγάλαμε μια φωτογραφία για ενθύμιο. Παρέα του ήταν ο Δήμος Ντικούδης.
Στο ίδιο γηπεδάκι προλάβαμε το τέλος του Ρωσσία-Βραζιλία με τις Ρωσσίδες μπασκετμπολίστριες να κλέβουν την παράσταση και τους Ρώσσους μετά τη λήξη να πλακώνονται σχεδόν μεταξύ τους για άγνωστο λόγο, αλλά με τη μαντεψιά της vodka να κυριαρχεί στη σκέψη. Μετά από αυτόν είπαμε να δούμε τους δικούς μας που έπαιζαν με τη Βουλγαρία, στο πιο βαρετό κατά τα άλλα ματς.
ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΟΥ!!!
Αυτά εν ολίγοις.
Θετικά: μπασκετ παντού, καλό κλίμα, ωραία μουσική όλη την ώρα κυρίως με εμπορικό hip hop και r n' b με κάποια Κοκκίνου στο ενδιάμεσο (αστειεύομαι φυσικά!). Δυνατότητα να πας σε όποιο γήπεδο θέλεις, full πρόγραμμα όλη την ώρα, δε βαριέσαι. Υπάρχει καντίνα με αναψυκτικά και νερό κοντά. Παιχνίδια από τις 6 έως τις 11, non stop. Δεν υπάρχουν κενά και έτσι μπορείς πάντα να κάνεις κάτι.
Αρνητικά (λατρεύω το feedback): οι εκφωνητές δεν αναφέρουν αν το παιχνίδι είναι ανδρώ ή γυναικών. Θα μπορούσε για μεγαλύτερη ευκολία να αναγράφεται π.χ. ψηλά σε κάποιον από τους προβολείς του γηπέδου το νούμερο της αρένας που αναφέρουν στις εκφωνήσεις των match ups, αν και είναι τόσο κοντά που δεν είναι πρόβλημα. Ο κόσμος δε χειροκροτούσε σχεδόν ποτέ...
Η πρώτη φάση συνεχίζεται και αύριο και το ΣΚ τα playoffs. Όποιος δεν πάει, χάνει. Τόσο απλά.