σε 6.000 Ελληνες φιλαλθους,την Εφες Πιλσεν με 50-48(σε εναν αλησμονητο
τελικο)και κατακτουσε τον πρωτο του Ευρωπαικο τιτλο...
Σε εναν τελικο που εμεινε στην ιστορια,ως ο τελικος με την μικροτερη συγκομιδη
ποντων!
Η "χρυση" ομαδα...
Oι ποντοι στον τελικο:
Γιαννάκης 2, Βουρτζούμης 2, Άντερσον 15, Μισούνοφ 10, Τάρπλεϊ 19, Αγγελίδης 2, Ιωάννου, Γάσπαρης..
Προπονητης:Σβι Σερφ
Φαση απο τον αγωνα...
Ο δρομος για το κυπελλο:
Β’ Γύρος
Δύναμο Μϊνσκ - ΑΡΗΣ 59-117
ΑΡΗΣ-Δυναμό Μίνσκ 107-70
Γ’ Γύρος
Σλασκ Βρότσλαβ-ΑΡΗΣ 80-90
ΑΡΗΣ-Σλάσκ Βρότσλαβ 102-75
Φάση Ομίλων
ΑΡΗΣ-Χαποέλ Γκαλίλ Ελιόν 88-75
ΑΡΗΣ-Σολέ 104-72
Μπενφίκα Λισσαβόνας-ΑΡΗΣ 67-75
ΑΡΗΣ-Σλόμποντα Νταλμάτσια 89-56
ΑΡΗΣ-Μπουντιβέλνικ Κιέβου 67-61
Χαποέλ Γκαλίλ Ελιόν-ΑΡΗΣ 80-69
Σολέ-ΑΡΗΣ 60-70
ΑΡΗΣ-Μπενφίκα Λισσαβόνας 83-72
Σλόμποντα Νταλμάτσια-ΑΡΗΣ 66-76
Μπουντιβέλνικ Κιέβου-ΑΡΗΣ 80-94
Ημιτελικός
Σαραγόσα-ΑΡΗΣ 84-86
ΑΡΗΣ-Σαραγόσα 82-66
Τελικός
ΑΡΗΣ – Εφές Πίλσεν 50-48
Στο arisbc.gr μιλησε ο Ντινος Αγγελιδης για τις αναμνησεις του απο εκεινο
τον αγωνα..
«Η 16η Μαρτίου είναι μια ημερομηνία που μου θυμίζει πάντα την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Επρόκειτο για μια μεγάλη επιτυχία αφού αντίπαλος μας ήταν μια τουρκική ομάδα και λόγω της αιώνιας έχθρας μεταξύ των δύο χωρών υπήρχε ένα επιπρόσθετο άγχος που δεν επηρέασε μόνο εμάς, αλλά και την Εφές Πίλσεν. Από την δική μας πλευρά, είχαμε μεγάλη «δίψα» να κατακτήσουμε ένα ευρωπαϊκό τίτλο, γεγονός που λειτούργησε ανασταλτικά στις προσπάθειες μας. Δυστυχώς, ούτε οι 6.000 φίλοι της ομάδας που ταξίδεψαν μέχρι το Τορίνο δεν στάθηκαν αρκετοί για να αποβάλλουμε το άγχος και να μην δείξουμε το χειρότερο αγωνιστικό μας πρόσωπο. Στο τέλος όμως μέτρησε η εμπειρία μας, ο Τάρπλεϊ με τον Τζεϊ-Τζεϊ Άντερσον βρέθηκαν σε εξαιρετική μέρα, ενώ σημαντική συνεισφορά είχε και ο Μέμος Ιωάννου. Όπως και να έχει, φέραμε τον πολυπόθετο τίτλο στη Θεσσαλονίκη που έδωσε μεγάλη χαρά στον κόσμο μας».
-Υπάρχουν κάποια άλλα πράγματα που μένουν χαραγμένα στη μνήμη σου;
«Λίγο πριν ξεκινήσουμε για το γήπεδο, μας επισκέφτηκε ένας φίλος του ΑΡΗ που είχε σπασμένες και τις δύο φτέρνες του! Από ότι μάθαμε, λίγο πριν αναχωρήσει το καράβι που θα μετέφερε τους φιλάθλους μας στο Τορίνο, εκείνος προφανώς δεν βρισκόταν σε νηφάλια κατάσταση και πήδηξε στο λιμάνι! Δεν μπορώ επίσης να ξεχάσω τον Σούμποτιτς που ήθελε τόσο πολύ να παίξει, αλλά δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής. Όπως επίσης, την σθεναρή αντίσταση των Τούρκων. Μας εξέπληξαν, διότι ήμασταν σαφέστατα καλύτερη ομάδα».
-Ο φετινός ΑΡΗΣ δείχνει να βαδίζει στα δικά σας χνάρια. Βρίσκεται στους «4» του ULEB Cup, καθώς επίσης και στην τέταρτη θέση του ελληνικού πρωταθλήματος. Μπορεί κατά τη γνώμη σου να κερδίσει μια θέση στην Ευρωλίγκα της ερχόμενης χρονιάς;
«Σαφώς και μπορεί. Είναι καλό για μια ομάδα να βάζει υψηλούς στόχους, γιατί αυτό λειτουργεί ως ένα επιπλέον κίνητρο για τους παίκτες. Το παν είναι να παίρνουν το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και τότε όλα θα πάνε καλά. Ο φετινός ΑΡΗΣ έχει τα φόντα για να διακριθεί, γιατί είναι πραγματικά «αχτύπητος» όταν παίζει στο Αλεξάνδρειο. Ήρθε ο καιρός να σπάσουμε την μονοτονία την τελευταία δεκαετία που θέλει μόνο τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό να κατακτούν το πρωτάθλημα. Βλέπω ότι υπάρχει μεγάλη όρεξη από όλους στην ομάδα, ενώ ο νέος προπονητής είναι πιο κοντά στη φιλοσοφία του ΑΡΗ που τον θέλει νικητή. Το μόνο που χρειάζεται είναι προσοχή και να αποφευχθούν οι επιπόλαιες ήττες από ομάδες χαμηλότερου βεληνεκούς. Αυτό είναι το μόνο που με λυπεί και δυστυχώς συνέβαινε από παλιά, όταν αγωνιζόμουν στην ομάδα».
-Όταν μιλάς για τον ΑΡΗ αναφέρεσαι συνεχώς σε δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο…
«Και δεν θα σταματήσω ποτέ να το κάνω, γιατί όσο και να πικράθηκα με τον τρόπο που έφυγα από τον ΑΡΗ, δεν λησμονώ ότι αυτή η ομάδα με ανέδειξε μπασκετικά και της οφείλω πολλά. Είχα την τιμή να αγωνιστώ δίπλα σε πολύ μεγάλους παίκτες όπως τον Γκάλη και τον Γιαννάκη κατακτώντας αρκετούς τίτλους και ζώντας απίστευτες στιγμές. Είμαι Αρειανός, παρά το γεγονός ότι δεν είμαι κοντά στην ομάδα όπως θα ήθελα, εξαιτίας των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων που με κρατάνε στην Αθήνα. Δυστυχώς υπάρχει μια παραπληροφόρηση τόσα χρόνια γύρω από το όνομα μου, αλλά όσοι με έζησαν τα δέκα χρόνια που υπηρέτησα τον ΑΡΗ, ξέρουν πολύ καλά πόσο τον αγαπώ και τον υποστηρίζω».
Αχ....αναμνησεις!!
Ακομα θυμαμαι την φωνη του Σκουντη...
"Ναουμοφσκι...το σουτ...ναιιιιιι!!!"
