Άρθρο του Κωστη Σωτηρίου στο sport24 για τον Τσίλντρες
QUOTE
Καλός αλλά όχι great…
Τις τελευταίες ημέρες η οδηγία του μπασκετικού Ολυμπιακού προς τον Τζος Τσίλντρες δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη. «Τζος, βρες ομάδα», ανέφεραν τα ερυθρόλευκα ρεπορτάζ επισημαίνοντας ότι τα 7 εκατ. δολ. που προβλέπει το «διαστημικό» συμβόλαιό του για την τρίτη χρονιά δεν συνάδουν με την προσφορά του.
Τελικά, δεν έκαναν… πόλεμο στην ομάδα του, αλλά κατέθεταν ταπεινά τη γνώμη τους, όσοι υποστήριζαν στις αρχές της περυσινής περιόδου ότι ήταν υπερβολική η αμοιβή του «Τσιλς», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Αμερικανός δεν είναι καλός παίκτης ή ότι οι δημοσιογράφοι είχαν τη διάθεση να… ελέγξουν τα λογιστικά βιβλία της οικογένειας Αγγελόπουλου.
Η οποία ξοδεύει όσα χρήματα θέλει και δεν έχει υποχρέωση να δώσει λογαριασμό σε κανέναν.
Δεν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά, αλλά ανοίγοντας γραμμή επικοινωνίας με τις ΗΠΑ διαπιστώσαμε ότι είναι αδύνατον (ή σχεδόν αδύνατον) να βρει ο Τσίλντρες αυτά τα χρήματα στο ΝΒΑ.
Άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στον Ολυμπιακό εκτιμούν ότι ο ταλαντούχος φόργουορντ δεν υπολογίζεται για την επόμενη χρονιά και ότι –αν υπάρξει ανάγκη- θα βρεθεί συμβιβαστική λύση μεταξύ των δύο πλευρών, ώστε ο Αμερικανός να μην βγει ζημιωμένος από ενδεχόμενη πρόωρη διακοπή της συνεργασίας του και συμφωνία με άλλη ομάδα.
Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, ο οποίος λατρεύει υπέρμετρα το άθλημα και την ομάδα του, είναι ότι οι παίκτες που ο ίδιος και οι συνεργάτες του θεωρεί (-ούν) σπουδαίους, δεν είναι στην πραγματικότητα.
Στο ΝΒΑ ο έκτος παίκτης των Ατλάντα Χοκς δεν θα μπορούσε ποτέ να χαρακτηριστεί αυτό που οι Αμερικανοί αναλυτές αποκαλούν «great» («σπουδαίος»). «Great players» είναι ο Κόμπι Μπράιαντ, ο Πάου Γκασόλ, ο Κέβιν Γκαρνέτ, ο Καρμέλο Αντονι, ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο Ντουέιν Ουέιντ, η αφρόκρεμα.
Ο Τσίλντρες είναι πολύ καλός παίκτης, ο οποίος, όμως, δεν απέκτησε ποτέ ηγετικό ρόλο στον Ολυμπιακό, απλούστατα γιατί ούτε στην Ατλάντα είχε ηγετικό ρόλο. Θα τολμήσω να γράψω το ίδιο και για τον Λίνας Κλέιζα, όπως το έχουν τολμήσει και άλλοι. Ο Λιθουανός είναι πάρα πολύ καλός παίκτης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι σπουδαίος.
Εχει, όμως, τα φόντα να γίνει στο μέλλον. Και δεν είναι τυχαίο ότι οι Ντένβερ Νάγκετς κατέθεσαν προσφορά 2,7 εκατ. δολ. για να τον διατηρήσουν στην κατηγορία «restricted free agent» και να μπορούν στο μέλλον να ματσάρουν τυχόν προσφορά από άλλη ομάδα.
Αν ο Κλέιζα ήταν «great player», πρώτον δεν θα ερχόταν στην Ευρώπη και δεύτερον οι Νάγκετς δεν θα τον κοστολογούσαν τόσο χαμηλά.
Εν κατακλείδι, στην Ελλάδα οι περισσότεροι βιάζονται να χαρακτηρίσουν έναν παίκτη… παιχταρά. Θυμίζω τις (πρόσφατες) περιπτώσεις του Βον Ουέιφερ του Ολυμπιακού και του Μάρκους Χέισλιπ του Παναθηναϊκού.
«Υπερηχητικοί» ήταν προτού έλθουν στην Ελλάδα, αλλά έφυγαν… νύχτα για διαφορετικούς λόγους! Απλούστατα, γιατί στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και δη στο επίπεδο πρωταθλητισμού, όπου βρίσκονται οι «αιώνιοι», δεν αρκεί το εξωφρενικό άλμα και τα εντυπωσιακά καρφώματα, αλλά το «διάβασμα» του αντιπάλου, η αυτοσυγκέντρωση και το ομαδικό πνεύμα.
Εάν, όλα αυτά συνδυάζονται και με αθλητικές αρετές, τότε έχεις μπροστά σου έναν πραγματικά σπουδαίο παίκτη.
Κώστας Σωτηρίου
ΠΗΓΗ:
http://sport24.yooblog.gr/2010/06/22/1838/ΥΓ. Οι υπογραμμίσεις δικές μου.
Συμφωνώ με τον Σωτηρίου στο ότι ο Τσίλι δεν είναι great ούτε για την Ευρώπη. Ωστόσο διαφωνώ με το ότι βάζει στην ίδια μοίρα, ουσιαστικά τσουβαλιάζει, τον Τσίλντρες με τους Γουέιφερ και Χάισλιπ.
Ειδικά αυτοσυγκέντρωση και ομαδικότητα είχε ο Τσίλντρες. Άλλα ήταν τα προβλήματά του και έχουν χιλιωειπωθεί.