«1968»: Η κάμερα του Flix στα γυρίσματα τής νέας ταινίας του Τάσου Μπουλμέτη
http://flix.gr/articles/1968-tassos-boulmetis-set-visit.html

Στα γυρίσματα του ‘1968’: Πώς το Κυπελλούχων της ΑΕΚ έγινε ταινία
http://www.oneman.gr/pop-code/t/cinema/int...ia.4791092.html

Εξαιρετικότατη ιδέα για ταινία! Πολύ καλό καστ, πολύ καλός σκηνοθέτης επίσης. Να μια Ελληνική ταινία που θα πήγαινα να δω.

Τρίποντο του Μπουλμέτη για την ΑΕΚ
http://www.efsyn.gr/arthro/triponto-toy-mp...eti-gia-tin-aek






http://aekbc.gr/el/articles-1656/1968.htm

Τάσος Μπουλμέτης: «1968», η χρονιά του οργισμένου πλανήτη
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=897023

Πήγαμε στα γυρίσματα της καινούργιας ταινίας του Τάσου Μπουλμέτη για το μυθικο 1968 της Α.Ε.Κ.
http://www.athinorama.gr/cinema/article/pi...to-2523223.html

1968 - Official Trailer | AEKBC

https://www.youtube.com/watch?v=sZ03bMeWuq8

Απο το 12:05 μιλαει ο Μπουλμετης για τη ταινια
https://www.spreaker.com/user/aekpassion/2-WMjdup

To τρειλερ με αγγλικους υποτιτλους
https://www.youtube.com/watch?v=cpwKhghte5A

Η αφισα της ταινιας

Ευανθία Ρεμπούτσικα - Η Μπερναντιέρα (1968 Soundtrack)
https://www.youtube.com/watch?v=xKIFLSfmW7U

Ιεροκλής Μιχαηλίδης - Η Βαλίτσα (1968 Soundtrack)
https://www.youtube.com/watch?v=RnpQAi_MY7g

Πολύ καλή δουλειά και σαν αρχειακό υλικό και σαν στησιμο ταινίας/πλοκής/αφήγησης .
Μπράβο στον Μάκη Αγγελόπουλο - άφησε τεράστια παρακαταθήκη .

Μόλις γύρισα από το 1968. Μου φάνηκε πάρα πολύ καλό, με κάποια μικρά συνδετικά θεματάκια αλλά μεταφέρει καταπληκτικά την ατμόσφαιρα της εποχής, είναι συγκινητικό και το βλέπει άνετα κι όποιος δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το μπάσκετ (δηλαδή ακόμη και οι άνθρωποι χωρίς πυξίδα στη ζωή τους... πώς να είναι μια ζωή χωρίς μπάσκετ; ). Μου άρεσε ιδιαίτερα η μεταφορά στην ατμόσφαιρα της χούντας, των μπουζουκιών, η σύνδεση με το προσφυγικό , την Πόλη, τα γεγονότα του '55, ο τύπος που κάνει τον ελεγκτή του τραμ εξαιρετικός και γενικά πάρα πολύ αξιόλογη προσπάθεια. Μπράβο στο Μάκη Αγγελόπουλο που είναι ένα κόσμημα για το χώρο γενικώς. Ομολογώ ότι την Πολίτικη Κουζίνα δεν την έχω δει, αλλά θα κάτσω να τη βρω, με τσιγκλάει που έχει γεννηθεί στην Πόλη ο Μπουλμέτης.

Καλτ τόνος ο -πιο γραφικός κι από το Μέτσοβο- σπίκερ Σωτηρίου. Τον θυμάμαι από τα τέλη 90ς να κάνει μεταδόσεις άλλης εποχής. Ξεκαρδίστηκα.

Νομίζω το πιο όμορφο στην ταινία είναι η αίσθηση που σου αφήνει ότι τα αθλητιά γεγονότα δεν είναι εκτός της εποχής τους, αλλά αποτελούν κομμάτι της. Το τι σήμαινε το Κύπελλο για μια χώρα κλειστή, σε χούντα, το πώς κάποιου η ζωή μαρκάρεται από ένα γεγονός ή πώς αυτό το θεωρεις άρρηκτα δεμένο με κάποια φάση της ζωής σου. Π.χ. το καλοκαίρι του 2004 με το euro και τους ΟΑ το έζησα καθηλωμένος σε ένα καροτσάκι, μη γνωρίζοντας αν θα ξαναπερπατήσω και τα βράδια που έρχονταν οι φίλοι στο σπίτι με το πρόσχημα να δουν το ματς αλλά ουσιαστικά να με στηρίξουν ή να με αποτρέψουν απο το να τρώω βουλιμικά είναι κάτι που πάει μαζί με το Τζινόμπιλι, το Δέλλα και την τελετή έναρξης (μη σου πω και τη Γιουροβιζιον).

Τέλος, μου φάνηκε πολύ έντιμος ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε το θέμα της χούντας η ταινία. Το εύκολο είναι να πάρεις ένα ανελεύθερο καθεστώς και να ταυτίσεις όσους το στήριξαν ή αποτέλεσαν μέρος του μαζί του και να τους παρουσιάσεις ως τέρατα. Το δύσκολο είναι να δείξεις ότι σε κάθε -μα σε κάθε- καθεστώς υπάρχει και η ανθρώπινη πλευρά αυτών που βρίσκονται απέναντι από αυτή που οι περισσότεροι θεωρούμε την ηθική. Έχω βιώματα από ανελέυθερα καθεστώτα που φοβάσαι να πεις μια φράση μη σε πάνε μέσα σαν τον τάδε ή τον δείνα, αλλά ακόμη και ανάμεσα μέσα στους ρουφιάνους ή τους υποστηρικτές μπορεί να έχεις φίλους, συμπάθειες ή να ερωτευτείς κιόλας. Για μένα ήταν η πιο δυνατή σκηνή της ταινίας το καφενείο, μην κάνω και σπόιλερ.

Ακριβώς αυτό. Ελπίζω η ταινία να πάει πολύ καλά και ταμειακά (έκανε 60.000 εισιτήρια την πρώτη εβδομάδα) και να μείνει στο μπάσκετ ο άνθρωπος. Το Σάββατο θα είμαι με την ΑΕΚ, αξίζει ένα τίτλο η προσπάθειά του στην ομάδα, είναι κρίμα να μην έχει μεγαλύτερη στήριξη.

ΥΓ: Για το δε σκηνοθέτη διάβασα το εξής για την Πολίτικη Κουζίνα:
Σε σύγκριση με όλες τις ταινίες (ελληνικές και ξένες), έχει πουλήσει το δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό συνολικών εισιτηρίων πανελλαδικά, με την πρωτιά να την κατέχει ο Τιτανικός. Συνολικά, πούλησε περισσότερα από 700.000 εισιτήρια στην Αθήνα,[7] τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο πανελλαδικό σύνολο των 1.300.000 εισιτηρίων Κι εγώ δεν την έχω δει, ντροπή μου.

enwsi.gr

Πάντως του Μανώλη Γαβαθιώτη δεν του άρεσε η ταινία...
http://www.sdna.gr/podosfairo/superleague/...to-1968-tis-aek

Παρεμπιπτόντως, ξέρουμε πόσα εισιτήρια έκοψε συνολικά;

περιπου 110.000

Περίμενα πολύ περισσότερα. Τουλάχιστον να έμπαινε στο τοπ-50 ελληνικών ταινιών όλων των εποχών.

Πλεον για διαφορους λογους εχουν πεσει γενικα τα εισιτηρια στις αιθουσες, σε σχεση με παλαιοτερα χρονια.
Οι πιο πολλες ταινιες πανε απατες.

Ποσα εισιτηρια ειχε η τελευταια του τοπ50 ολων των εποχων?

Η νούμερο 30 είχε πάνω από μισό εκατομμύριο. Και ο Μπουλμέτης έχει κάνει πρόσφατα 750.000 και παλιότερα πάνω από 1,5 μύριο.

H πολιτικη κουζινα ειχε κανει > 1 εκ. (τοπ ολων των εποχων).

Ο Νοτιας γυρω στα 150.000 ειχε πιασει. (και οχι 750).

Η πλειοψηφια των ταινιων πιανουν τετραψηφιο νουμερο και παιζουν 1 εβδομαδα.

Ολη η νεολαια πλεον κατεβαζει τις ταινιες και τις βλεπει σπιτι.

Πιστευω οτι δεν πηγε ασχημα, αλλα θα μπορουσε να ξεπερασει τα 150.000

Για οποιον ενδιαφερεται τωρα κυκλοφορει σε DVD.

Για τις Νύφες μιλούσα που όντως έκαναν 750.000, αλλά είναι του Βούλγαρη.


Παίζει μεγάλο ρόλο κι αυτό, αλλά έχω την αίσθηση πως γενικά το θέμα της ταινίας (μπάσκετ) μάλλον αφορά λιγότερους απ' όσους θα θέλαμε εμείς εδώ. Λογικό ας πούμε το Λούφα και Παραλλαγή Αϊ Φορ να κάνει 750 και ο Παπακαλιάτης 665.000, έχουν πολύ μεγαλύτερη δεξαμενή για να αντλήσουν κοινό κι ας παίχτηκαν κι αυτές σε εποχές που πάλι μπορούσ κανείς να κατεβάσει ταινίες και να τις δει στο σπίτι του.


Ιδού και το τοπ-30
https://www.poly-gelio.gr/%CE%B5%CE%BB%CE%B...81%CE%B9%CE%B1/

Η Κίτρινη Βασίλισσα στο 2 και η Μπλε στο 10.

topten και το 10ο έκοψε 459 εισιτηρια....
τράτζικ..

Είναι αποτέλεσμα της σημερινής εποχής αυτό που πλέον ο κόσμος για να πάει σινεμά πρέπει να είναι κάτι πολύ καλό και να αξίζει τον κόπο, αλλιώς υπάρχει το διαδίκτυο και έτσι παίρνει μηδενικό ρίσκο στο να παρακολουθήσει ταινία που μπορεί να μην του γεμίζει το μάτι.