Δεν έχει αλλάξει τίποτα. 10 χρόνια μετά. 38 χρονών πλέον.Μάλλον είναι το ζώδιο.Εκεί...να βάζω δυνατά μουσική στο mp3,να φέρνω εικόνες στο μυαλό μου,πρόσφατες,μακρυνές,μιας Πέμπτης,ένα παλιό διπλό...και να δακρύζουν τα μάτια μου.
Προχθές,μετά το τέλος με Αμπελόκηπους,δε μου βγήκε πολύ. Δεν ξέσπασα. Τώρα το πρωί προς την δουλειά...ρεζίλι στο μετρό.
Κουκακιώτη,στα έχω μαζεμένα και θα στα πω...
Μ' ακούς εσύ?
Εσύ.Που πέφτεις,αλλά ξανασηκώνεσαι.Που έχασες ένα κρίσιμο σουτ
και σε πήρε από κάτω.Που έβαλες το νικητήριο και κάνεις σαν παιδί.
Που παθιάζεσαι από ένα καλάθι,ένα ριμπάουντ,κλέψιμο,κόψιμο.
Που βουτάς για μια χαμένη μπάλα.Που δεν έχεις μπει λεπτό,αλλά σου κλείνει η φωνή στον πάγκο.
Που παίζεις άρρωστος.Που ίσα που πρόλαβες από την δουλεια να μπεις στο γήπεδο.
Που δε μ' αφήνεις να δω ευρωλίγκα τις Πέμπτες.
Εσύ που με ξενέρωσες.Που με πόρωσες.
Που αρνείσαι να χάσεις.Που "πεθαίνεις" προσπαθώντας.
Εσύ ρε Κουκακιώτη,που μου τα πρήζεις.Τα μάτια.Και τα γεμίζεις με δάκρυα.Από το 2005.
Εσύ που θα συνεχίσεις να το κάνεις.Σε ευχαριστώ από την ψυχή μου.
Από https://www.facebook.com/pages/KOYKAKI-BC/45927430782:
Πριν 10 χρόνια μια παρέα παικτών ανέλαβε -μέσα σε μια νύχτα- την ομάδα. Με αυτόν τον στόχο: να συνεχίσει να είναι παρέα. Και ομάδα. Ο ένας έγινε παράγοντας, άλλοι έκαναν τους προπονητές, τους φροντιστές ή ακόμη και τους οπαδούς, ενώ οι υπόλοιποι συνέχισαν να τραβούν το κουπί μέσα από τις τέσσερις γραμμές. Κι η παρέα άρχισε να μεγαλώνει. Αυτά τα δέκα χρόνια η ομάδα πάλεψε για τη σωτηρία, πάλεψε για την άνοδο, πέρασε φάση στους Εφήβους, διπλασίασε τα παιδιά στις Ακαδημίες, βοήθησε ένα παιδί -έστω και λίγο- να παίξει στην Α1, ένα άλλο να γίνει πρωταθλητής Ελλάδος και πολλά ακόμη να παίξουν σε ψηλότερη κατηγορία. Δέκα χρόνια μετά η ομάδα έκανε το όνειρο της πραγματικότητα: ανέβηκε στην Α' ΕΣΚΑ. Για πρώτη φορά στην ιστορία της. Δέκα χρόνια μετά κανείς δεν θα το φανταζόταν. Η ομάδα όχι μόνο άντεξε, αλλά προόδευσε <κιόλας. Κι η παρέα εκεί. Παρούσα. Στην προπόνηση, στους αγώνες, στα σουβλάκια, στον καφέ του Σαββάτου, σε γάμους και βαφτίσια. Να μεγαλώνει διαρκώς. Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για τον φετινό άθλο. Και ένα μεγάλο (και ξεχωριστό) μπράβο στον Κώστα (πάνω από όλους), στον Γιώργο, στον Δημήτρη, στον Αιμιλιανό και στον Ακύλα, αλλά και στον άλλον Δημήτρη, στον Μέγα, στον Αλέξανδρο και στον Βασίλη, που έδειξαν τι σημαίνει "Κουκάκι".
https://www.youtube.com/user/stefanosrose/v...d=0&sort=dd
https://www.youtube.com/user/nimo1076/videos