Επειδή η επίθεση που δέχεται τους τελευταίους μήνες το δικαίωμα της απεργίας είναι σφοδρότατη, θέλησα να γράψω πέντε πράγματα συνολικά, για να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο.

Η σύμβαση εργασίας είναι κατά το άρθρο 648 του Ελληνικού Αστικού Κώδικα η σύμβαση με βάση την οποία " ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να παρέχει, για ορισμένο ή αόριστο χρόνο, την εργασία του στον εργοδότη και αυτός να καταβάλει το συμφωνημένο μισθό". Οι παροχές (εργασία-μισθός) των δύο μερών τελούν σε ανταλλακτική σχέση.

Ως απεργία ορίζεται η ομαδική αποχή των εργαζομένων από την εργασία τους , η οποία αποσκοπεί στην ικανοποίηση συγκεκριμένου ή συγκεκριμένων εργασιακών αιτημάτων. Εφόσον παροχή εργασίας και παροχή μισθού τελούν σε ανταλλακτική σχέση, παρέπεται ότι ο απεργός χάνει το τμήμα του μισθού που αντιστοιχεί στο διάστημα της αποχής του.
Η απεργία είναι δικαίωμα που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα. Κατοχυρώνεται, συγκεκριμένα, στο άρθρο 23, παρ. 2 του Συντάγματος 1975/1986/2001, το οποίο ορίζει ότι : "Η απεργία αποτελεί δικαίωμα, ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων". Ο νόμος ο εκτελεστικός του ανωτέρω άρθρου του Συντάγματος (ο νόμος δηλαδή που εξειδικεύει το άρθρο αυτό και θετει πιο συγκεκριμένες προϋποθέσεις νομίμου άσκησης του δικαιώματος απεργίας) είναι ο ν. 1264/1982. Στο νόμο αυτό θα επανέθω αργότερα.

Η συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος απεργίας δεν ήταν σε καμία περίπτωση μια εύκολη ή ειρηνική υπόθεση. Η απεργία ως κοινωνικό φαινόμενο άρχισε να γίνεται ολοένα και πιο συχνή στις χώρες-πρωτοπορους της Βιομηχανικής Επανάστασης (Αγγλία-Γαλλία) προς το τέλος του 18ου αιώνα. Αντιμετωπίστηκε ως παράνομη παραβίαση της υποχρέωσης παροχής εργασίας και επιπλέον ως ποινικό αδίκημα. Τα κράτη κυνήγησαν ανελέητα τους απεργούς και τους αντιμετώπισαν ως ποινικούς εγκληματίες (πρακτικά: ο απεργός δεν υπόκειτο μόνο σε μια "απλή" -που καθόλου απλή δεν είναι, τεσπα-αστική αξίωση αποζημίωσης του εργοδότη του αλλά επιπλέον υποκειτο και στην πολύ σοβαρότερη ποινική κύρωση της φυλάκισης)
Μόνο μετά από δεκαετιες σκληρότατων αγώνων του εργατικού κινήματος , άλλαξαν οι κρατικές εξουσίες στάση. Στην αρχή απαλέιφθηκε η ποινική ευθύνη και έμεινε μόνο η αστική, έπειτα υπήρξε ανοχή και ως προς την αστική ευθύνη, μέχρι εντέλει αργότερα να κατοχυρωθεί η απεργία ως συνταγματικό δικαίωμα.


Ο νόμος 1264/1982 θετει τις προϋποθέσεις νομιμότητας μιας απεργίας. Αυτές είναι συνοπτικά: 1) η υποχρέωση προειδοποίησης του εργοδότη, πριν την έναρξη της, για τον ακριβή χρόνο έναρξης 2)η λήψη της απόφασης από όργανο (Γενική Συνελευση ή Διοικητικό Συμβούλιο ) της συνδικαλιστικής οργάνωσης 3) η παροχή προσωπικού ασφαλείας προς προστασία των εγκαταστάσεων της επιχείρησης. Αυτή η υποχρέωση υφίσταται για κάθε απεργούσα συνδικαλιστική οργάνωση. Ειδικά τώρα για κάποιες πολύ συγκεκριμένες και περιοριστικά αναφερόμενες επιχειρήσεις (παροχής υπηρεσιών υγείας,διύλυσης και διανομής ύδατος ,παραγωγής και διανομής ηλεκτρικού ρεύματος κτλ.) υφίσταται επιπλέον υποχρεωση παροχής προσωπικού ασφαλείας το οποιο θα ικανοποιεί βασικές ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, το οποίο δηλαδή θα εργαζεται.


Εάν η συνδικαλιστική οργάνωση πραγματοποιήσει απεργία δίχως να τηρήσει κάποια από τις ανωτέρω προϋποθέσεις, τότε η απεργία αυτή είναι παράνομη ευθέως. Υπάρχει ωστόσο περίπτωση η συνδικαλιστική οργάνωση να τηρήσει τις ανωτέρω προϋποθέσεις , αλλά ωστόσο η απεργία να κηρυχθεί από το δικαστήριο πάλι παράνομη, ως καταχρηστική.

Για την κατάχρηση δικαιώματος προβλέπει το άρθρο 25, παρ.3 του Συντάγματος " Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται'" και το άρθρο 281 Αστικού Κώδικα ( " Η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικος σκοπός του δικαιώματος") . Η καταχρηστική άσκηση δικαιώματος προβλέπεται ώστε να καλύπτει τις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες κάποιος ασκεί ένα δικαίωμα ή μια ελευθερία σύμφωνα με το νόμο αλλά ωστόσο παραβιάζοντας προφανώς την καλή πίστη-δηλαδή την αντικειμενική ευθύτητα ,εντιμότητα και ελικρίνεια των συναλλαγών- και την "εσωτερική λογική" του δικαιώματος ή ελευθερίας

(Κλασικό παράδειγμα: ο Α υποφέρει από σοβαρότατη ασθένεια και έχει άμεση ανάγκη χρήματα ώστε να εγχειριστεί. Συμφωνεί με τον Β ώστε να του μεταβιβάσει λόγω πώλησης το ακίνητο του, που έχει αντικειμενική αξία 150 χιλ. ευρώ, έναντι 50 χιλ. ευρώ. Ο Β άσκησε καταχρηστικά την ελευθερία σύναψης σύμβασης και ο Α έχει δικαίωμα να ζητήσει την ακύρωσή της)


Τα τελευταία 20 χρόνια το δικαίωμα της απεργίας έχει -δίχως ίχνος υπερβολής αυτό- ΣΦΑΓΙΑΣΤΕΙ μέσω της επίκλησης της καταχρηστικότητας. Σε μια ημερίδα που έγινε αν θυμάμαι καλά το 2005 στο Δικηγορικο Σύλλογο Αθηνών ανακοινώθηκε ότι το 95% των απεργιών που κρίθηκαν από τα δικαστήρια την προηγούμενη χρονιά χαρακτηρίστηκαν ως παράνομες και καταχρηστικές.

Οι λόγοι για τους οποίους τα Δικαστήρια κάνουν δεκτό τον εργοδοτικό ισχυρισμό περί καταχρηστικότητας είναι πολλοί (απεργία συνοδευόμενη από κατάληψη, απεργία συνοδευόμενη από ύβρες και απειλές εναντίον των μη απεργούντων εργαζομένων κτλ).

Αυτό που κυρίως με ενδιαφέρει είναι η φοβερή ευκολία με την οποία τα Δικαστήρια απαγγέλλουν την καταχρηστικότητα λόγω προξένησης υπερβολικής βλάβης στην οικονομική κατάσταση της επιχείρησης , λόγω προφανούς δυσαναλογίας μεταξύ των επιδιωκόμενων αιτημάτων και της βλάβης στην επιχείρηση ή λόγω του ότι τα αιτήματα είναι πρόωρα (, άκαιρα, παράλογα (;;) ή υπερβολικά (;;)

Όλες αυτές οι θέσεις παραβλέπουν το πιο βασικό όλων: η απεργία είναι δικαίωμα που ασκείται ώστε να ικανοποιηθούν τα εργασιακά αιτήματα και η ικανοποίηση αυτή σκοπείται να επέλθει μέσω της πρόκλησης ή απειλής πρόκλησης βλάβης στην οικονομική κατάσταση της επιχείρησης. Ανήκει στην ίδια την ουσία της απεργίας η επιδίωξη πρόκλησης ζημίας σε βάρος του εργοδότη. Ο τρόπος δε εκτέλεσης της απεργιας ώστε αυτή να επιτύχει τη μεγαλύτερη δυνατή ζημία στον εργοδότη είναι αντικείμενο εξαντλητικών ενίοτε συζητήσεων ανάμεσα στους εργαζομένους-μέλη της συνδικαλιστικής οργάνωσης. Εάν δέχεσαι ότι η απεργία είναι καταχρηστική όταν προκαλεί βλάβη "υπερβολική" (;;) σε βάρος του εργοδότη, τότε αυτό σημαίνει ότι απορρίπτεις την ίδια την ουσία της απεργίας, εφόσον η ουσία αυτής είναι ο μέσω πρόκλησης σημαντικής ζημίας εξαναγκασμός του εργοδότη σε αποδοχή των εργασιακών αιτημάτων.Σε μια τετοια περίπτωση φτάνουμε στο πλήρες παράδοξο ώστε μια απεργία να είναι τόσο πιο επίφοβη για καταχρηστικότητα, όσο πιο επιτυχημένη-καλοδουλεμένη είναι. Αυτό που μένει να αναγνωρίζεται τότε ως "απεργία" δεν είναι πια καθόλου η απεργία , αλλά το "φάντασμα της απεργίας", ένα εκτρωματικό και άχρηστο, παντελώς αδύναμο "αγωνιστικό χάπενινγκ διαμαρτυρίας", το οποίο, προφανέστατα, ούτε κατ'ελάχιστον δεν καλύπτει τη σχετική συνταγματική διάταξη. ("Η απεργία αποτελεί δικαίωμα, ασκείται .... για τη ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΗ των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων")

Η δεύτερη νομική οδός , μετα την καταχρηστικότητα, ώστε να σφαγιαστεί το δικαίωμα της απεργίας είναι η εκ μέρους του κράτους πολιτική επιστράτευση (ή αλλιώς: επίταξη προσωπικών υπηρεσιών ) των απεργών. Για αυτήν προβλέπει το άρθρο 22, παρ. 4 του Συντάγματος. (" Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία,......τοπικών αναγκών)


Απο μια απλή ανάγνωση του άρθρου 22, παρ. 4 γίνεται αντιληπτό ότι σε περίοδο ειρήνης ,επίταξη προσωπικών υπηρεσιών απεργών μπορεί να γίνει εάν αυτή σκοπεί στην προστασία της δημόσιας υγείας (η περίπτωση της θεομηνίας είναι πολύ σπάνια και δεν την εξετάζω). Άρα μόνο απεργοί γιατροί ή νοσοκόμοι υποκεινται στην πολιτική επιστράτευση, και αυτό εάν το παρασχεθέν προσωπικό ασφαλείας δεν επαρκεί. Δεν είναι όμως καθόλου έτσι. Επανειλημμένες φορές, κατά παράβαση του Συντάγματος, επιστρατεύτηκαν απεργοί, των οποίων η απεργία ουδεμία επίπτωση είχε στη δημόσια υγεία (π.χ. τραπεζοϋπάλληλοι). Επίσης σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, όπου πράγματι υπήρχε κίνδυνος για τη δημόσια υγεία λόγω απεργίας όχι γιατρών ή νοσοκόμων αλλά άλλης ομάδας εργαζομένων, η επιστράτευση υπερέβη το νόμιμο μέτρο.

Για παράδειγμα: πράγματι η απεργία των ναυτεργατών δυσκολεύει την τροφοδοσία των νησιών σε φάρμακα και ιατρικά αναλώσιμα. Αυτό λύνεται με την επίταξη ενός μικρού τμήματος των διακοπέντων δρομολογίων. Η καθολική επιστράτευση του συνόλου των ναυτεργατών είναι περιττή, αδικαιολόγητη και απολύτως καμία σχέση δεν έχει με την προστασία της δημόσιας υγείας, Στοχεύει απλώς στην συνολική ήττα των ναυτεργατών και είναι για αυτο το λόγο ΠΑΡΑΝΟΜΗ, επειδή παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας.


(Η αρχή της αναλογικότητας, κατοχυρωμένη και αυτή στο Σύνταγμα, ορίζει ότι όταν το κράτος παρεμβαίνει για να περιορίσει ένα συνταγματικό δικαίωμα,δεν μπορεί να παρέμβει δυσανάλογα, να παρέμβει δηλαδή περισσότερο από όσο είναι αναγκαίο, ώστε να επιτευχθεί ο σκοπός της επέμβασης)

Ανακεφαλαιώνοντας: Εδώ και είκοσι χρόνια το δικαίωμα της απεργίας συρρικνώνεται διαρκώς , μέχρι του σημείου της εξαφανίσεως. Κύρια νομική μέθοδος πρόκλησης αυτής της συρρίκνωσης είναι η ένσταση καταχρηστικότητας. Έπεται η πολιτική επιστράτευση. Τόσο το εύρος αποδοχής της ένστασης καταχρηστικότητας , όσο και το εύρος της επιστράτευσης είναι νομικά αστήρικτα, νομικά αβάσιμα. Η ευρύτατη αποδοχή της καταχρηστικότητας αναιρεί την ίδια την ουσία, την ίδια τη σύλληψη της απεργίας ως δικαιώματος πρόκλησης ζημίας προς εξαναγκασμό σε αποδοχή εργασιακών αιτημάτων. Το δε εύρος των πραγματοποιούμενων επιστράτευσεων παραβιάζει το γράμμα του Συντάγματος και την αρχή της αναλογικότητας.



Βεβαίως όλη αυτή η επίθεση της τελευταίας εικοσαετίας δεν εξαντλήθηκε στις δικαστικές αίθουσες και στους υπουργικούς διαδρόμους. Κεντρικότατο ρόλο έπαιξαν τα συστημικά ΜΜΕ, τα οποία συστηματικά τερατολόγησαν και κατασυκοφάντησαν δίχως έλεος ΚΑΘΕ απεργία, διογκώνοντας απίστευτα τις αρνητικές συνέπειες της απεργίας στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Προσπαθούσαν με αυτό τον τρόπο να απομονώσουν τους απεργούς από τον υπόλοιπο εργαζόμενο λαό και να σπείρουν συνεχώς "μικρούς εμφυλίους" ανάμεσα στους εργαζομένους,χτυπώντας όλους τους.

Τα παραδείγματα είναι γνωστά , τα έχετε φάει και εσείς στη μάπα τόσα χρόνια. όταν απεργεί ο δάσκαλος , ο σκουπιδιάρης πρέπει να τρέμει γιατί το παιδί του που δε θα πάει σχολείο θα πέσει θύμα απαγωγής/θα μπλέξει με ναρκέμπορους/με χούλιγκανς/με τρανσέξουαλ κτλ. όταν απεργεί ο σκουπιδιάρης , ο δάσκαλος πρέπει να τρέμει γιατί το παιδί του που θα παέι σχολείο θα πάθει τύφο/χολέρα/σύφιλη/χλαμύδια κτλ. Και παει λεγοντας, επ άπειρον


Το γεγονός ότι τα λυσσασμένα σκυλιά της συστημικής δημοσιογραφίας επιστρατεύουν γελοία επιχειρήματα δεν πρέπει να καθησυχάζει. Κάποιος κόσμος δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα τη γελοιότητα και γενικότερα με το μονοφωνικό λεγε-λέγε (όλες οι συχνότητες δικές τους είναι...) όλο και κάτι μένει.

Συμφωνώ και επαυξάνω σε όλα, το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό και κερδήθηκε μέσα από αγώνες και αίμα.

Γράψε όμως και ένα κείμενο για το δικαίωμα στην εργασία που είναι το ίδιο ιερό, αν όχι περισσότερο, από αυτό της απεργίας, προσπαθώντας να εξηγήσεις και το ανάποδο.

Όταν ένας εργαζόμενος, σύνολο εργαζομένων, σύλλογος εργαζομένων κτλ κάνει απεργία έχει κάθε δικαίωμα, νομικό ή/και ηθικό, να απεργήσει για να προασπίσει τα δικαιώματά του όταν αυτά θίγονται, δεν έχει όμως κανένα δικαίωμα, νομικό ή/και ηθικό να εμποδίσει κάποιον να εργαστεί.

Το τι κάνει ο κάθε εργαζόμενος, είτε ατομικά είτε οργανωμένα, είναι δικαίωμά του και νομικά και κοινωνικά-ηθικά κατοχυρωμένο.
Κανένας δεν μπορεί να υποχρεώσει κάποιον να απεργήσει και κανένας δεν μπορεί να υποχρεώσει κάποιον να μην απεργήσει.

Πρόσεξε δεν θέλω να κρίνεις αυτά που λένε και κάνουν δημοσιογράφοι, εργοδότες κτλ.

Θέλω να μου σχολιάσεις το εξής απλό, γιατί η "δική" σου απεργία πρέπει να εμποδίσει τη "δική" μου εργασία?? Αν μπορείς να επιχειρηματολογήσεις πάνω σε αυτό σε παρακαλώ πολύ.

Χρήσιμα τα ερωτήματα, θα προσπαθήσω να δώσω τις δικές μου γνώμες.

Όπως ήδη έγραψα, η απεργία είναι ομαδική αποχή των εργαζομένων από την εργασία η οποία αποσκοπεί στην ικανοποίηση συγκεκεριμένου ή συγκεκριμένων εργασιακών αιτημάτων. Η ικανοποίηση των αιτημάτων αυτών είναι ο απώτερος, ο τελικός σκοπός της απεργίας. Ενδιάμεσος σκοπος αυτής και επομένως μέσο επίτευξης του τελικού σκοπού είναι η επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής ζημίας σε βάρος του εργοδότη.

Το γεγονός ότι η απεργία είναι ομαδική, συλλογική αποχή οφείλεται στο γεγονός ότι τα αιτήματα τα οποία προβάλλει είναι ομαδικά, συλλογικά. Συγκεκριμένα , πρόκειται για τα συλλογικά αιτήματα- συμφέροντα των εργαζομένων τα οποία διεκδικούνται είτε απέναντι στον εργοδότη, είτε απέναντι στην εξουσία, που νομοθέτησε υπέρ των εργοδοτών. Οι εργαζομενοι έχουν κοινά συμφέροντα και αυτά προασπίζει η απεργία.

Μια συνέπεια των παραπάνω είναι ότι εάν η απεργία επιτύχει το σκοπο της, τότε επωφελούνται όλοι οι εργαζόμενοι , τόσο αυτοί που απέργησαν, όσο και αυτοί που δεν απέργησαν

Παράδειγμα: Στην επιχείρηση Α κηρύσσεται από την επιχειρησιακή συνδικαλιστική οργάνωση Β απεργία με αίτημα την αλλαγή της επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης, ώστε ο κατώτερος μισθός που αυτή προβλέπει να ανέβει κατά 200 ευρώ. Από τους 200 εργαζομένους στην απεργία συμμετέχουν οι 100. Η απεργία είναι νικηφόρα. Αύξηση μισθού δικαιούνται και οι 200 εργαζόμενοι , όχι μόνο οι 100 απεργοί.

Επομένως , οι εργαζόμενοι που συμμετέχουν στην απεργία πιέζουν, κάποτε και με μεγάλη φορτικότητα, τους συναδέλφους τους που δεν απεργούν για τον προφανή λόγο ότι όσο μεγαλύτερη η συμμετοχή, τόσο δυνατότερη η απεργία, τόσο πιθανότερη η επίτευξη του στόχου της, προς ικανοποίηση των συμφερόντων όλων των εργαζομένων.

Στο σημείο αυτό πρέπει να ειπωθεί το αυτονόητο, ότι δηλαδή η συμμετοχή στην απεργία είναι δικαίωμα του εργαζομένου και όχι υποχρέωσή του και επομένως ο απεργός που πιέζει τον μη απεργό να απεργήσει δεν του υπενθυμίζει την παράλειψη εκπλήρωσης μιας υποχρέωσής του, αλλά προσπαθεί απλώς να τον πείσει να εξασκήσει το δικαίωμα συμμετοχής στην απεργία.


Το ερώτημα που αβίαστα τίθεται είναι γιατί ένας εργαζόμενος να αποφασίσει να μην εξασκήσει το δικαίωμα απεργίας,παραιτούμενος έτσι προκαταβολικά από την πιθανότητα να αλλάξει με τη στάση του τα πράγματα προς το καλύτερο.

Οι απαντήσεις στο ερώτημα είναι πολλές , εγώ θα δώσω τις 3-4 που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό: 1) ο μη απεργός εργαζομενος έχει αποφασίσει να επιβιώσει στο εργασιακό περιβάλλον ως "Ταλιμπαν" του αφεντικού, γλείφτης ανελέητος προς τα πάνω και αυταρχικός ανελέητος προς τα κάτω 2) ο μη απεργός εργαζόμενος έχει αποφασίσει να επιβιώσει στο εργασιακό περιβάλλον αποφεύγοντας οποιαδήποτε ένταση. Δεν κοντράρει το αφεντικό, δεν κοντράρει και τους συναδέλφους του. Κάνει τη δουλειά του όσο πιο επαγγελματικά μπορεί -χωρίς να είναι γλείφτης -και ελπίζει να το εξαργυρώσει αυτό με μια ατομική διαπραγμάτευση. Αποφεύγει επιμελώς οποιαδήποτε συζήτηση υπερβαίνει τον Ολυμπιακό, την καινούρια γκόμενα του λογιστή και το καινούριο αυτοκίνητο του ταμία. 3) ο μη απεργός εργαζόμενος πιστεύει ότι δεν λύνονται τα ζητήματα με ατομική διαπραγμάτευση, πιστεύει στην αξία της συλλογικής δράσης και της εργατικής αλληλεγγύης. Αλλά βλέπει ότι τα δικαστήρια έχουν ξεσκίσει την απεργία,(αντισυνταγματικά, βλ. παραπάνω) ότι οι επιστρατεύσεις πάνε κι έρχονται, (αντισυνταγματικά, βλ. παραπάνω), ότι τα συστημικά ΜΜΕ κατασυκοφαντούν και διαβάλλουν . Βλέπει κυρίως ότι εδώ και είκοσι χρόνια οι ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗ ΜΙΑ ΜΑΧΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ. Οπότε απογοητεύεται και σκέφτεται ότι δεν αξίζει να μπλεξει σε έναν αγώνα που -και αυτός-δεν πρόκειται να είναι νικηφόρος. 4) ο μη απεργός εργαζόμενος έχει φρικάρει εντελώς με τη φτώχεια που προελαύνει συνεχώς και ούτε καν που σκέφτεται να χάσει οποιοδήποτε μεροκάματο. αν του πεις να απεργήσει θα σε περάσει για ούφο.μιλάω για τον άνθρωπο που έχει απλήρωτα κοινόχρηστα για ένα εξάμηνο.


Κατά τη γνώμη μου αυτό που επείγει είναι η αναβίωση της εργατικής αλληλεγγύης και η ανανέωση της πίστης οτι οι εργατικοί αγώνες μπορεί να είναι νικηφόροι.

π.χ. αυτό που έγραψες παραπάνω (γιατί η "δική" σου απεργία να εμποδίσει τη "δική" μου εργασία είναι μεν νομικά ορθό. Πράγματι ,σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ο απεργός να παρεμποδίσει τον μη απεργό να εργαστεί. Αυτή η αποστασιοποιημένη όμως αντιμετώπιση ( η "δική" "τους" απεργία και η "δική" "μου" εργασία) είναι πολύ μακριά από το ευκταίο. Την συνεννόηση δηλαδή για το πώς η απεργία θα οργανωθεί ώστε να επιτύχει. ( π.χ. εκ των προτέρων σύσταση απεργιακού ταμείου, ανεύρεση καλού νομικού συμβούλου, διοργάνωση άψογων δημοκρατικών Γενικών Συνέλευσεων που θα αποφασίσουν τα της απεργίας ώστε όλοι οι απεργοί να έχουν πλήρη εξουσία να καθορίζουν την πορεία της κτλ)

Υπεραπαραίτητες είναι επίσης και κάποιες εργατικές νίκες, που θα σπάσουν τη μοιρολατρία και το φόβο, την παραλυτική αίσθηση οτι "τίποτα δε θα αλλάξει", οτι οι κανίβαλοι πιστωτες μας και το Μαύρο Μέτωπο των εγχώριων πολιτικών παραρτημάτων τους είναι αήττητοι.

Γράφεις:



Σωστό, όμως έτσι αναφέρεσαι σε μικρή μερίδα των εργαζομένων.

Γράψε το έτσι: "Κατά τη γνώμη μου αυτό που επείγει είναι η αναβίωση της αλληλεγγύης των εργαζομένων και η ανανέωση της πίστης ότι οι αγώνες των εργαζομένων μπορεί να είναι νικηφόροι."

Η ουσία παραμένει η ίδια, αλλάζει όμως ο τρόπος που το λες και κυρίως έτσι απευθύνεσαι προς όλους, είναι σημαντικό.

Η λέξη εργάτης είναι υποσύνολο του συνόλου των εργαζομένων. Δεν είμαστε όλοι εργάτες (και δεν το λέω υποτιμητικά σε καμία περίπτωση) αλλά είμαστε όλοι εργαζόμενοι. Το στέλεχος της πολυεθνικής που αμείβετε με πχ 2500€ πλήττεται ακριβώς το ίδιο με τον εργάτη που εργάζεται σε μια μικρή βιοτεχνία και αμείβετε με 750€, αυτή την εποχή η ανασφάλεια είναι η ίδια και για τους 2, οτιδήποτε συμβαίνει αφορά και τους 2 εξίσου.

Η "αλληλεγγύη" των εργαζομένων και η "συλλογικότητα" των αγώνων δεν θα έρθει σε μια νύχτα και φυσικά δεν θα έρθει όταν ο καθένας κάνει του κεφαλιού. Ούτε μία, ούτε μια πολιτική δύναμη δεν έχει καταλάβει πραγματικά το πως σκέφτεται ο μέσος Έλληνας, καμία. Ούτε η αριστερά, ούτε η δεξιά, ούτε το κέντρο(το ποιο?, κανένας.

Η μεν αριστερά απευθύνονται σε "εργάτες" και έτσι αυτομάτως αποκλείουν το μεγαλύτερο κομμάτι των, των εργαζομένων. Δεν το κάνουν επίτηδες, απλά τους έχει μείνει κατάλοιπο από άλλες εποχές που όντως οι εργάτες ήταν σε πραγματικούς αριθμούς η πλειοψηφία του εργατικού δυναμικού και δεν έχουν την ευελιξία ή και τη θέληση να επεκταθούν παραπέρα, τι να πω, δεν ξέρω τους λόγους.
Φυσικά το επιχείρημα είναι πως όταν λένε εργάτες εννοούν όλους αλλά πραγματικά πιστεύουν εκεί στον Περισσό πως όταν μιλάνε για φυγή από την Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς καμία άλλη λεπτομέρεια σχεδίου ή πλάνου πείθουν κάποιον υπάλληλο των 1000€ σε μια εταιρία πως την επόμενη μέρα ακριβώς αυτός δεν θα έχει μείνει χωρίς δουλειά διότι ο επιχειρηματίας απλά σηκώθηκε και έφυγε από την Ελλάδα, χωρίς πολλά πολλά. Αυτός ο υπάλληλος είναι ο μέσος εργαζόμενος, η πλειοψηφία, δεν υπάρχει απάντηση σε αυτόν. Το να λέμε ποιος φταίει είναι το ένα σκέλος, και έχει εξαντληθεί πλέον από την αριστερά, πλέον θέλουμε η αριστερά να μας πει και τις λύσεις που προτείνει, και όχι επιγραμματικά, με λεπτομέρειες σε όλα τα θέματα, όπως δεν έχει κάνει ποτέ κανένας άλλος. Και όταν λέω όλα τα θέματα εννοώ όλα, ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ (ναι ακόμα και σε αυτό, μην ξεχνάμε και σε τι forum γράφουμε ), ΝΑΥΤΙΛΙΑ, ΤΟΥΡΙΣΜΟ, ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΠΑΤΑΞΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ, ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ (μεγάλες και μικρές) κοκ. Με εξαντλητικές λεπτομέρειες για να μπορέσουν όλοι να καταλάβουν τα οφέλη ή/και να διατυπώσουν διαφωνίες και να υπάρχει εποικοδομητικός διάλογος έτσι ώστε να οδηγηθούμε στην "αλληλεγγύη" των εργαζομένων και τη "συλλογικότητα" των αγώνων.

Οι μεν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και λοιποί ΟΚ είναι υπάλληλοι, όλοι πλέον το έχουν καταλάβει αυτό, δεν έχουν ίχνος αξιοπιστίας πάνω τους, δεν τους πιστεύει κανείς και δεν είναι πολλά τα ψωμιά τους.

Γράφω πιο πολλά για την αριστερά (το ΚΚΕ βασικά) γιατί πραγματικά με πληγώνει πιο πολύ από όλους, ενώ η ουσία είναι ολόσωστη δεν έχει καταφέρει να βρει τον τρόπο να ισορροπήσει ανάμεσα στο τι πρεσβεύει σαν ιδέα και σαν κίνημα με το τι πραγματικά θέλει ο μέσος Έλληνας. Εκεί θεωρώ το χάνει. Εκεί πρέπει να δουλέψει, πρέπει να βρει τρόπους να προσεγγίσει και αυτή τον εργαζόμενο και όχι να περιμένει μόνο από τον εργαζόμενο να προσεγγίσει την αριστερά.

Φυσικά η άποψή μου είναι πως το ΠΑΜΕ δεν βοηθάει καθόλου με αυτά που κάνει, και δεν είμαι 100% πεπεισμένος πως όλοι στον Περισσό συμφωνούν πάντα με ότι κάνει το ΠΑΜΕ και συγκεκριμένα με το πως κάνει το ΠΑΜΕ ότι κάνει.

Η καραμέλα η κλασσική είναι πως δεν υπάρχει η προβολή των απόψεων της αριστεράς στα μέσα επικοινωνίας. Καραμέλα γιατί υπάρχει κανάλι, ελεύθερο και πανελλαδικής εμβέλειας, υπάρχει εφημερίδα και επίσης υπάρχει και το ρημάδι το διαδίκτυο. Υπάρχουν τρόποι. Δεν είναι η προβολή των ιδεών που πάσχει είναι οι ιδέες οι ίδιες.

Το γύρισα στο πολιτικό αλλά το έκανα αυτό γιατί όσον αφορά τα της απεργία και το δικαίωμα σε αυτή ή όχι με κάλυψες στο προηγούμενο post σου.

Τι ευκταίο είναι όντως αυτό:



Αλλά για να έρθει αυτό θα πρέπει να υπάρξει πρώτα κάτι άλλο, προσέγγιση των μεν με τους δε και αντίστροφα, και αυτό δυστυχώς δεν το βλέπω να γίνεται τώρα κοντά.

1) για τη διάκριση εργαζόμενος-εργάτης: Λέμε ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ. Ως εργάτη ανέφερα αυτόν που παρέχει εξαρτημένη εργασία και υπαγεται στο Εργατικό Δίκαιο, τον εργαζόμενο δηλαδή. Ακόμα δηλαδή και το σχετικό δίκαιο ονομάζεται σήμερα Εργατικό Δίκαιο και όχι Εργασιακό Δίκαιο ή Δίκαιο της Εξαρτημένης Εργασίας. Το στέλεχος π.χ. της πολυεθνικής υπαγεται στο Εργατικό Δίκαιο.

Πάντως έχεις δίκιο, δυστυχώς η χρησιμοποίηση του όρου "εργάτης" δημιουργεί σύγχυση και ο ορος "εργαζομενος" (η ακόμα ακριβέστερα: "εργαζόμενος με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας") πρέπει να προτιμάται. Και εγώ συνήθως τον όρο "εργαζόμενοι" χρησιμοποιώ.

Στην ουσία λέμε ακριβώς το ίδιο πράγμα.

2)για την Αριστερά: Έχεις απόλυτο δίκιο ότι η τραγική κατάσταση εθνικής παρακμής στην οποία μας έριξαν οι ξένοι πιστωτές και τα εγχώρια σκυλάκια τους θέτει την Αριστερά (συγκεκριμένα και αυστηρότατα: το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΝ και Κουβέλης είναι τελειωμένοι) ενώπιον ιστορικών ευθυνών.Οι εργαζόμενοι και η νεολαία αυξάνουν κατακόρυφα τις απαιτήσεις τους και τα ερωτηματικά τους προς αυτήν και βεβαίως πολύ καλά κάνουν.

Μια αριστερή πρόταση διεξόδου πρέπει να δώσει απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα που θέτεις.
Η αριστερή αυτή πρόταση, για μένα, περιλαμβάνει καταρχήν την άρνηση πληρωμής του χρεους. Το χρεος είναι τεράστιο , είναι και τοκογλυφικό, δεν εξυπηρετείται με τίποτα. Μόνο αν κατασχέσουν δημόσια περιουσία οι τοκογλύφοι πιστωτές θα ικανοποιηθούν . Για να αποφύγουμε λοιπόν την εκποίηση της χώρας, άρνηση πληρωμής του χρέους.

Περιλαμβάνει επίσης την εκμετάλλευση , υπό κρατικό φορέα,των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου του Αιγαίου, τα οποία δεκαετίες τώρα μένουν "κλειστά" ,για να εξαρτώμαστε από τα τοκογλυφικά δάνεια των ξένων. Την εκμετάλλευση επίσης υπό κρατικό φορέα των πλούσιων μεταλλευτικών κοιτασμάτων της χώρας που μένουν επίσης "κλειστά", για να μην μπορούμε να αναπτύξουμε μια , στοιχειώδη έστω, βαριά βιομηχανία.

Περιλαμβάνει την δήμευση του μεγαλύτερου μέρους της τεράστιας κινητής και ακίνητης εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας, και τη διοχέτευση του προιοντος της ρευστοποίησης της σε παραγωγικούς σκοπούς.

Περιλαμβάνει την άμεση αύξηση των μισθών ώστε να τονωθεί η εσωτερική ζήτηση και την κατάργηση των φοροαπαλλαγών των μεγάλων επιχειρήσεων. Εάν μας εκβιάζουν στο στυλ "εμείς δεν μένουμε Ελλάδα με τέτοιο ποσοστό κέρδους, φεύγουμε για έξω και βρείτε τα μόνοι σας", τότε επόμενο βήμα θα είναι η κατάσχεση των μεγάλων επιχειρήσεων και η απόδοσή τους στο κράτος, υπό καθεστώς πλήρους ελέγχου των εργαζομένων.

Περιλαμβάνει την απόσυρση του ελληνικού στρατού από δαπανηρές αποστολές σε Βοσνία, Κόσοβο, Αφγανιστάν, Σομαλία

Περιλαμβάνει τον πιο άμεσο , τον πιο επείγοντα συντονισμό με τους αγώνες των εργαζομένων στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, ώστε, να υπαρξει αλλαγή κατεύθυνσης και εκεί πέρα, και να μην υπαρξει απομόνωση.

Περιλαμβάνει την πολιτιστική αναγέννηση της χώρας, την κάθαρση από τη σκουριά της υποκρισίας , του δήθεν,της μετριότητας και της βλακείας. Περιλαμβάνει την επανάκτηση της λαϊκότητας σε επίπεδο καθημερινού πολιτισμού. Θα δώσω-παρακινδυνευμένα, το ξέρω ότι οι προσωπικές προτιμήσεις διχάζουν -ένα παράδειγμα: να γίνει ο μέσος Έλληνας άντρας σαν τον μακαρίτη τον Γιώργο τον Φούντα ή σαν το δικό μας, τον Παναγιώτη το Γιαννάκη. Να αφήσουμε πίσω τύπους Πέτρου Κωστόπουλου, Τατιάνες κτλ.

Εάν το σχέδιο πάει καλά, θα βρεθούν χρήματα για καλυτέρευση σε παιδεία, υγεία.

Το γνωρίζω ότι τα όσα έγραψα σε καμία απολύτως περίπτωση δεν εξαντλούν τον προβληματισμό. π.χ. πως θα διασφαλίστεί ότι οι κρατικοί αξιωματούχοι-διοικητές των μεγάλων κρατικών φορέων που θα αναλάβουν την ανάταξη της οικονομίας δε θα αρχίσουν τη διαφθορά, τα ρουσφέτια, τις προσωπικές εξουσίες τους;πως πρέπει να οργανωθεί ο εργατικός έλεγχος ώστε να προληφθούν τέτοια φαινόμενα; και άλλα πολλά, τα οποία όμως μπορεί να προσπαθήσει να τα απαντήσει ο καθένας

3)Για την καραμέλα των συστημικών ΜΜΕ: η αλήθεια βρίσκεται στη μέση. ναι ,οι ιδεες και οι αναλύσεις έχουν ελλείψεις , και μάλιστα σημαντικές. αλλά επίσης ναι, η Τυραννία των συστημικών ΜΜΕ ευθύνεται σε τεράστιο βαθμό για την κατάπνιξη και οποιασδήποτε σωστής φωνής προέρχεται από την "απέναντι πλευρά". Έχω υπόψιν μου μαρξιστή οικονομολογο που γράφει σε μικρή εφημεριδούλα από το 2003 ότι το τοκογλυφικό χρέος διογκώνεται απίστευτα και ότι είναι ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Ποιος τον είδε αυτόν τον οικονομολόγο; Μήπως δεν έπαιζαν μονοφωνικά όλα αυτά τα χρόνια οι -ξοφλημενοι και ντροπιασμένοι σήμερα- Καθηγητές Οικονομικών των Πανεπιστημίων, αυτοί οι ιδεολογικοί απολογητές της Οικονομικής Τυραννίας, που εξυμνούσαν το ευρώ και τους δανεισμούς;

Σε γενικές γραμμές συμφωνούμε από ότι βλέπω αν και οφείλω να ομολογήσω πως ακόμα και σε μένα, που είμαι κοντά σε αυτή την λογική και ιδεολογία να το πω, μερικές προτάσεις που γράφεις μου φαίνονται εξαιρετικά "βίαιες" αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Επίσης θα ήθελα να πως, και ελπίζω να συμφωνείς, πως αυτά που αναφέρεις σαν προτάσεις είναι απλά παρά ένα ελάχιστο κομμάτι στο οποίο θα γίνουν αλλαγές. Η μετάβαση από ένα καπιταλιστικό σύστημα σε κάτι άλλο, εν προκειμένω σε ένα μοντέλο σοσιαλιστικό αν θέλεις (δεν λέω κομμουνιστικό γιατί είναι ακόμα πιο ακραία η μετάβαση) είναι μια "βίαιη" μετάβαση.

Θέλω να πω πως τα ερωτήματα, οι σκέψεις, οι επιφυλάξεις κτλ, ακόμα και σε άτομα που ψυχολογικά και ιδεολογικά μπορεί να είναι "έτοιμα" για ένα τέτοιο βήμα, είναι χιλιάδες και δυστυχώς είναι και αναπάντητα.

Θέλω να σταθώ στο εξής κομμάτι που έγραψες, γράφεις:



Αυτή η πρόταση είναι πολύ σημαντική, αυτή η απομόνωση είναι που είναι ίσως το πιο ανησυχητικό κομμάτι για όλους, το τι θα γίνει μετά σε σχέση με τους απ'έξω. Και είναι και εύλογο ερώτημα, τόσες δεκαετίες η χώρα, και όλοι μας, λειτουργούμε με τη λογική των δανείων, βέβαια εμείς το παραχέσαμε και έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε.

Βέβαια αυτή η απομόνωση, η οποία είναι βέβαιο ότι θα έρθει, θα έχει θεωρώ τρομακτικές και άμεσες συνέπειες, οπότε και πάλι ο κόσμος θα πρέπει να ξέρει επακριβώς τι τον περιμένει.

Όσο για τα ΜΜΕ που λες, εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν υπάρχει δικαιολογία, το κανάλι υπάρχει όποιος θέλει το ανοίγει, η εφημερίδα επίσης υπάρχει όποιος θέλει την αγοράζει και τα sites επίσης είναι ελεύθερα.

Οι ιδέες είναι μεν σωστές αλλά πρέπει και αυτές, όπως όλοι μας, να εκσυγχρονιστούν, από την εξέλιξη δεν ξεφεύγει κανείς.

Το Σταλινικό μοντέλο, που με λύπη μου είδα πως το ΚΚΕ επέστρεψε, έχει πεθάνει. Νομίζω πως έχει έρθει ο καιρός να αναγεννηθεί κάτι καλύτερο και πιο σύγχρονο από τις στάχτες του.

ΥΓ: Είδα πως με μαεστρία ξεγλίστρησες και δεν σχολίασες για το ΠΑΜΕ

1) Για τις "βίαιες" προτασεις: πράγματι αυτά που γράφω ευνοούν τη ρήξη των εργαζομένων με την εργοδοσία και την πολιτική εξουσία. για παράδειγμα , το αρχικό μου ποστάρισμα ήταν μια υπεράσπιση του αντισυνταγματικώς βαλλόμενου δικαιώματος της απεργίας , που είναι δικαίωμα κατεξοχήν συγκρουσιακό, δικαίωμα προς πρόκληση ζημίας όπως έχω επανειλημμένα σημειώσει. Πρόκειται όμως για μια ρήξη αναγκαία, καθόσον η βία που έχει ήδη εξαπολύσει η εργοδοσία και η πολιτική εξουσία (ξένη και εγχώρια) είναι ιστορικών διαστάσεων. Αυτό που λένε είναι , ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι : "Μέχρι περισυ δούλευες 10 ώρες την ημέρα και έπαιρνες 1200 ευρώ το μήνα, σε μια χώρα που το μέσο ενοίκιο ενός δυαριού είναι 400 -450 ευρώ. Από φέτος θα δουλεύεις παλι 10 ώρες τη μέρα και επιπλέον το Σάββατο και θα παίρνεις 900 ευρώ το μήνα, με το ενοίκιο ανεβασμένο κι άλλο. Απεργία δεν είχες ούτε περισυ ,και πολύ περισσότερο φέτος. Επιπλέον να είσαι πολύ χαρούμενος με τα 900 ευρώ σου, γιατί τόσοι ανεργοι περιμένουν και είναι έτοιμοι να πάρουν τη θέση σου για 500 ευρώ"
Λένε επίσης, ούτε λίγο ούτε πολύ : "θα λιώσεις για τα επόμενα 10 χρόνια για να μειώσουμε το χρεος και δε θα βγάλεις άχνα. Αν παρολα αυτά δεν καταφέρουμε να ικανοποιήσουμε τους πιστωτές (που δε θα μπορέσουμε) , αυτοί, για να ικανοποιηθούν, θα κατασχεσουν δημόσια περιουσία, (αρχαιολογικοί ΄χωροι, κρατικά κτίρια, αυτοκίνητα κτλ.)της πατρίδας σου , αφού, το Μάιο υπογράψαμε παραίτηση (;;;;;;;;;;;;;;;;;) από την ασυλία της δημόσιας περιουσίας" Την ίδια στιγμή που τα λενε αυτά , γνωστός εφοπλιστής αγοράζει θαλαμηγό αξίας 15 εκατομμυρίων ευρώ.Αν δεν είναι αυτά βία, τότε τι είναι βία;

Πρόκειται για μια εκστρατεία βίας της εργοδοσίας και της πολιτικής εξουσίας , με τελικό στόχο την επιστροφή σε συνθήκες Μεσαίωνα.

Σε τέτοιες συνθήκες , πρέπει να γίνεται κατανοητό το μέγεθος της επίθεσης.



2) Για τις προτάσεις μου: Δε συμφωνώ ότι αντιπροσωπεύουν ένα ελάχιστο κομμάτι των όσων θα γίνουν. Προφανως δεν περιλαμβάνουν τα πάντα, και εγώ ο ίδιος το σημείωσα αυτό. Αλλά δεν είναι το ελάχιστο κομματι. Ίσα-ίσα πιστεύω ότι είναι ο βασικός σκελετός-ο βασικός κορμός της αριστερής πρότασης διεξόδου. Ως βασικός κορμός όμως θέλει συμπληρώσεις. Οποιαδήποτε πρόταση σχετικά είναι δεκτή προς συζήτηση. Δεν έχω απολύτως κανένα ηλίθιο κόμπλεξ του στυλ "εγώ τα είπα όλα".

3)Για το σκέλος απομόνωση-συντονισμός με τους υπόλοιπους εργαζόμενους λαούς: Δεν είναι δυνατό να ξέρουμε ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ τι θα γίνει σε περίπτωση ρήξης με την ΕΕ και τη Διεθνή Τοκογλυφία. Μόνο γενικές θέσεις μπορείς να διατυπώσεις του τύπου "τα πάντα θα εξαρτηθούν από το συσχετισμό δύναμης μέσα στη χώρα και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης" . Είναι άλλο πράγμα να σπας με την ΕΕ αλλά η χώρα να είναι ακόμα διχασμένη (55% ναι να φύγουμε, 45% όχι να μη φύγουμε) και άλλο πράγμα να σπας και η χώρα να είναι τσιμεντωμένη (80% ναι να φύγουμε, 20% όχι να μη φύγουμε). Είναι άλλο πράγμα να σπας με την ΕΕ και σε όλες τις υπόλοιπες χώρες να υπαρχει αντίστοιχη κίνηση, και άλλο να σπας τη στιγμή που οι εργαζόμενοι των χωρών είναι ακόμα πολύ πίσω.

Αυτά όμως είναι ανθρωπίνως αδύνατον να τα ξέρεις ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ. Η πολιτική είναι συνδεδεμένη με το ρίσκο και την αβεβαιότητα, αυτό δε μπορεί να αλλάξει

Η ανάγκη για παγκόσμιο συντονισμό και αποφυγή της απομόνωσης ήταν πάντα παρούσα στη σκέψη των εργατικών κομμάτων. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Κομμουνιστική Διεθνής, ή αλλιως Τρίτη Διεθνής. Η Κομμουνιστική Διεθνής ιδρύθηκε στη Μόσχα το Μάρτιο του 1919, ενάμιση χρόνο περίπου μετά την επανάσταση του '17 στη Ρωσία. Ηταν μια συμμαχία των απανταχού Κομμουνιστικών Κομμάτων, που έθεσε ως στόχο την παγκόσμια επανάσταση. Την ονομασία ως Τρίτη Διεθνής την πήρε γιατί συστήθηκε με στόχο να αντιπαρατεθεί και να συντρίψει τη Δεύτερη Διεθνή. Η Δεύτερη Διεθνής ήταν η αντίστοιχη συμμαχία πριν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο των Σοσιαλδημοκρατικών Κομματων. Η Δεύτερη Διεθνής πήρε θέση ΥΠΕΡ των κυβερνήσεων που εριξαν τους λαούς στο σφαγείο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, με το επιχείρημα της υπεράσπισης της καθεμιάς πατρίδας ξεχωριστά. Ο Λένιν, ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας, το οποίο ήταν τμήμα της Δεύτερης Διεθνούς, κατευθείαν κατηγόρησε τους ηγέτες της Δεύτερης Διεθνούς ως προδότες των λαών, που συναινούν ώστε οι λαοί να σφαγούν για έναν πόλεμο που δεν είναι δικός τους, αλλά ξέσπασε για να μοιραστούν ξανά οι ζώνες επιρροής των αφεντικών. Κάλεσε σε παγκόσμια επανάσταση των λαών εναντίον της κυβέρνησής "τους", καθώς μόνο έτσι θα ερχόταν η ειρήνη. Όλο το 1914, όλο το 1915 και το 1916 ο Λένιν και το Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας διεξήγαγαν την πιο ανελέητη πάλη ενάντια στη "γραμμή" της Δεύτερης Διεθνούς. Και εντέλει το 1917 έκαναν πράξη τις διακηρύξεις τους, γκρέμισαν την κυβέρνηση και υπέγραψαν λήξη του πολέμου με τη Γερμανία.

Αμέσως μετά την εδραίωση του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας στην εξουσία, το κόμμα άλλαξε όνομα και μετονομάστηκε σε "Κομμουνιστικό", ώστε να είναι καθαρό σε όλους τους εργαζομένους το οριστικό σπάσιμο με την ξοφλημένη Δεύτερη Διεθνή. Οι αριστερές τάσεις των υπόλοιπων κομμάτων της Δεύερης Διεθνούς επίσης 'εσπασαν με τα κόμματα τους και συγκροτήθηκαν σε αυτοτελή κομματα, επίσης με την ονομασία "Κομμουνιστικά". Τα κόμματα αυτά συγκρότησαν λοιπόν το Μάρτιο του 1919 την Κομμουνιστική Διεθνή (Τρίτη Διεθνή) , με στόχο τον καλύτερο συντονισμό, ώστε να επισπευσθεί η παγκόσμια επανάσταση και να προληφθεί η απομόνωση της επαναστατικής Ρωσίας.


Το πόσο σημαντική ήταν η Τρίτη Διεθνής φαίνεται από δύο απλά παραδείγματα:

α) Πρώτος Πρόεδρος (1919-1926) της ήταν ο Γκριγκόρι Ζινόβιεφ, προσωπικός γραμματέας και δεξί χέρι του ίδιου του Λένιν. Δεύτερος Πρόεδρος (1926-1929) της ήταν ο Νικολάι Μπουχάριν, κορυφαίος θεωρητικός και "αγαπημένο παιδί" του κόμματος

β) Ο βασικός όρος που έθεταν όλο το 1942 και το 1943 στον Σταλιν οι Ρούσβελτ και Τσόρτσιλ,ηγέτες του παγκόσμιου "δημοκρατικού" καπιταλισμού, ώστε να ανοίξουν δεύτερο μέτωπο στη Δυτική Ευρώπη (αυτό που έγινε τον Ιούνιο του '44 η απόβαση στη Νορμανδία) και να "ελαφρώσουν" τη Σοβιετική Ένωση από την πίεση του χιτλερισμού, ήταν η αυτοδιάλυση της Τρίτης Διεθνούς. Ο Στάλιν υπέκυψε τελικά στον εκβιασμό και η Διεθνής αυτοδιαλύθηκε τον Ιούνιο του '43.

Από τη σύντομη αυτή ιστορική αναφορά φαίνεται η τεράστια σημασία του παγκόσμιου συντονισμού των προσπαθειών των εργαζομένων

4)Για εκσυγχρονισμό-Σταλινισμό κτλ.: Θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο και παραγωγικό εάν αποφεύγονταν γενικότητες του τύπου "πρέπει να εκσυγχρονιστούν οι ιδέες" και προβάλλονταν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ζητήματα στα οποία υπαρχει διαφωνία, συγκεκριμένες θέσεις που πρέπει να "εκσυγχρονιστούν". Μόνο έτσι μπορεί να γίνει ουσιαστική συζήτηση.

Παρεμφερές: εάν το σταλινικό μοντέλο είναι πεθαμένο, ανεπαρκές κτλ. , τότε αυτό σημαίνει ότι υπαρχει αντικειμενικά δυνατότητα για κατι νεο στο χωρο της αριστεράς. μπορούν να κάνουν σχετική προσπάθεια για αυτό το "νεο" οσοι ψάχνονται προς αυτή την κατεύθυνση.

5) Για τα ΜΜΕ: εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι τα ΜΜΕ φέρουν μερίδιο ευθύνης για όσα γίνονται, όχι βεβαίως και ότι ευθύνονται αποκλειστικά. Αλίμονο.

6) Για το ΠΑΜΕ δεν σχολίασα γιατί δεν είμαι μέλος του ΚΚΕ και δεν ξέρω τι συζητιέται εσωτερικα, επίσης δεν κατάλαβα ποια ακριβώς είναι η κριτική σου προς αυτό.

Πριν αλέκτορα λαλήσαι....

Από ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ περνάει η "σοσιαλιστική" (κι αυτή κυβέρνηση της Ισπανίας τους απεργούς ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας.

ΠΙΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ

ΠΙΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΣΤΑ 1770's

ΖΗΤΩ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

στη σημερινη απεργια παντως,ο χατζηδακης μαζεψε κατι ψιλες...για να δουμε,τα δικα μας μμε θα το πουν οταν ληξει η απεργια?


http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-11998632

o κ.Χατζηδάκης δήλωσε σήμερα,σχολιάζοντας την απαράδεκτη επίθεση που χθες δέχθηκε,τα εξής:

"Δεν αισθάνομαι κανένα μίσος για όσους μου επιτέθηκαν χθες Ωστόσο, όλοι είναι ανάγκη να κατανοήσουμε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά με το μίσος και με τη βία. Αντίθετα, πρέπει να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να ξεπεράσουμε αυτή τη μεγάλη κρίση."

Απόλυτο δίκιο έχει ο κ.Χατζηδάκης. Πράγματι η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά με το μίσος και τη βία που παροξυσμικά και κατακλυσμιαία διοχετεύει το Μαύρο Μέτωπο εναντίον των εργαζομένων ,προς όφελος των ελλήνων εργοδοτών και της διεθνούς τοκογλυφίας. Σε αυτό το Μαύρο Μέτωπο είναι ενταγμένο και το κόμμα του κ.Χατζηδάκη,το οποίο επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι στηρίζει τις "αναγκαίες αλλαγές" και ότι ,εάν γίνει Κυβέρνηση,θα ΤΗΡΗΣΕΙ το Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση.
(υπενθυμίζω ότι το άρθρο 14 της Δανειακής Σύμβασης περιέχει την εθνοπροδοτική παραίτηση από την ασυλία της δημόσιας περιουσίας.Συγκεκριμένα ορίζεται ότι: "το Ελληνικό Κράτος παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που απολαύουν το ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία σε όλες τις νομικές διαδικασίες σε σχέση με τη Σύμβαση".Με απλά λόγια: Παραιτήθηκαν(;;;;;)ώστε να μπορούν οι δανειστές να κατάσχουν τα πάντα όλα: παραλίες, κρατικά κτίρια,αρχαιολογικούς χώρους,άρματα μάχης και αεροπλάνα)

ο κ. Χατζηδάκης μπορεί να δώσει τον καλύτερο εαυτό του,εάν προσπαθήσει να γίνει θέση του κόμματός του ότι θα ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΝ τη Δανειακή Σύμβαση σε περίπτωση εκλογής τους.

ο πιτσιρικος γραφει κατι πολυ καλο σημερα για την επιθεση
http://pitsirikos.net/2010/12/%cf%81%ce%b1...f%82/#more-7727

Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος και η πολιτική τηλεδημοσιογραφία καταδικάζουν τις φάπες που έφαγε ο Κωστής Χατζηδάκης. Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος λογικός και υγιής άνθρωπος που να χαίρεται, όταν βλέπει έναν άνθρωπο να δέχεται επίθεση. Βέβαια, βία δεν είναι μόνο οι φάπες στον κ. Χατζηδάκη – βία δεν είναι μόνο το ξύλο ή ο πόλεμος. Βία είναι το να οδηγείς με την πολιτική σου σε εξαθλίωση μεγάλο μέρος των πολιτών μιας χώρας. Βία είναι να έχεις φάει τα χρήματα που προορίζονταν για τη δημιουργία εθνικών οδών και δρόμων, με αποτέλεσμα να σκοτώνονται χιλιάδες άνθρωποι στην άσφαλτο. Βία είναι να οδηγείς ανθρώπους σε αυτοκτονία, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τα χρέη τους (αλήθεια, τους μετράει κανείς. Βία είναι να αδιαφορείς για τα εξαθλιωμένα πρεζόνια, με αποτέλεσμα αυτά να επιτίθενται άγρια σε ανήμπορους ηλικιωμένους για να βρουν χρήματα να πάρουν τη δόση τους. Γενικά, το θέμα «βία» είναι ένα τεράστιο θέμα και όσοι το προσεγγίζουν με φράσεις όπως «καταδικάζω τη βία» ή «είμαι εναντίον της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται» είναι μάλλον αφελείς και ανιστόρητοι.

Παράνομες και καταχρηστικές κρίθηκαν από τα Δικαστήρια οι απεργίες των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Απολύτως αναμενόμενο, στον καιρό του Μαύρου Μετώπου. Συνεχίζεται η παρανοική και παράνομη υιοθέτηση της ένστασης καταχρηστικότητας , λόγω πρόκλησης σημαντικής ζημίας στην επιχείρηση, μολονότι η απεργία είναι ακριβώς δικαίωμα προς πρόκληση ζημίας. (τα έχω γράψει αναλυτικά παραπάνω)
Τα ψέματα τελείωσαν, όλες οι μάσκες έχουν πέσει.
Είναι πλέον ψευτιά και κοροϊδία να ισχυρίζεται κάποιος, ο οποιοσδήποτε, ότι η συνταγματική κατοχύρωση της απεργίας έχει ένα ελάχιστο έστω πρακτικό αντίκρυσμα.Η απεργία ΈΧΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ, χτυπημένη από τη Σκύλλα της καταχρηστικότητας και τη Χάρυβδη της πολιτικής επιστράτευσης.

Είναι επείγουσα ανάγκη ο εργαζόμενος λαός να στηρίξει την απεργία των εργαζομένων στα ΜΜΜ και να γυρίσει την πλάτη στα όσα λένε οι δηλητηριασμένες ψυχές των δημοσιοκάφρων ("απεργοί που δε νοιάζονται για τους συμπολίτες τους" κτλ.)
Η νίκη των απεργών θα είναι νίκη όλων των εργαζομένων.
Η νίκη των απεργών θα είναι χτύπημα στη μοιρολατρία και την κακομοιριά.
Η νίκη των απεργών θα δώσει ελπίδα και ηθικό σε όλους τους εργαζομένους.

Και τέλος: είναι πλεον κάτι παραπάνω από προφανές ότι χρειαζόμαστε νέο Σύνταγμα, άμεσα.

Το σημερινό Σύνταγμα προβλέπει ότι ανώτατο όργανο του Κρατους είναι ο λαός. Για το λόγο αυτό η Κοινοβουλευτική Πλειοψηφία που αναδεικνύεται με τις Εκλογές είναι υποχρεωμένη να νομοθετήσει με βάση τις ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ που διατύπωσε προεκλογικά και τις οποίες ενέκρινε ο κυρίαρχος λαός.

Η ανωτέρω συνταγματική προβλεψη όμως καθόλου δεν εμπόδισε στην πράξη την Κοινοβουλευτική Πλειοψηφία των εθνοπροδοτών να νομοθετήσει τα ακριβώς ΑΝΤΙΘΕΤΑ από τις δεσμεύσεις της, κουρελιάζοντας αδίστακτα τη Λαϊκή Κυριαρχία.

Επομένως: το νέο Σύνταγμα πρέπει να εξαλείψει αυτο τον κίνδυνο και να δώσει στη Λαϊκή Κυριαρχία το νεο της, έγκυρο και ουσιαστικό και αναβαθμισμένο περιεχόμενο. Το νεο Σύνταγμα πρέπει να προβλέπει ότι κάθε νόμος που ψηφίζεται στο Κοινοβούλιο είναι υποχρεωτικό να τεθεί υπόψιν του Κυρίαρχου Λαού προς οριστική έγκριση ή απόρριψη, εφόσον το 5% του Κυριάρχου Λαού το ζητήσει μέσω της επώνυμης υπογραφής του. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα γλιτώσουμε από την ανομιμοποίητη εξουσία και την πολιτική αγυρτεία.
Ακόμα και οι εθνοπροδότες του Μαύρου Μετώπου είναι στα λόγια "δημοκράτες" και "υπέρ της Λαϊκής Κυριαρχίας". Εάν το εννοούν πράγματι, τότε με χαρά θα πρέπει να αποδεχθούν την παραπάνω κρυστάλλινη και διαυγέστατη πρόταση. Μόνο όποιος φοβάται τον Κυρίαρχο Λαό, μπορεί να αρνηθεί μια τέτοια πρόταση.

Το σημερινό Σύνταγμα κατοχυρώνει στο άρθρο 23 την απεργία και στο άρθρο 25 ορίζει ότι η καταχρηστική ασκηση συνταγματικού δικαίωματος απαγορεύεται, για να αποκλείσει άκρως οριακές περιπτώσεις νομότυπης αλλά ουσιαστικά καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος.

Και τελικά μέσω του άρθρου 25 η άκρως εξαιρετική περίπτωση (:κατάχρηση), έχει γίνει Ο ΚΑΝΟΝΑΣ, όσον αφορά το δικαίωμα της απεργίας (95% των απεργιών καταχρηστικές!!!!)

Επομένως: το νέο Σύνταγμα πρέπει να διασώσει την απεργία και να ορίσει ότι "η εξαιτίας της απεργίας προκληση ζημίας , οσοδήποτε σημαντικής, στην πληττόμενη επιχείρηση, δεν επαρκεί για το χαρακτηρισμό της απεργίας ως καταχρηστικής"
(Εννοείται: διαφορετική θα είναι η αντιμετώπιση των απεργιών σε επιχειρήσεις και οργανισμούς που προσφέρουν ζωτικά αγαθά, κατεξοχήν η απεργία στα νοσοκομεία)


Το νεο Σύνταγμα και η μέσω αυτού αποκατάσταση της νέας , έγκυρης σύλληψης της Λαικής Κυριαρχίας είναι επιτακτική Εθνική Ανάγκη.

επειδή σε βλέπω ενημερωμένο,ισχύει αυτό που λέγεται πως τα μέσα αυτά μπαίνουν 1,5 εκ. μέσα καθημερινά?

πληροφοριακά ρωτάω

Όχι δε γνωρίζω . Μήπως μπορείς να μας ενημερώσεις από που λέγεται ότι τα μέσα αυτά μπάινουν μέσα 1,5 εκ. καθημερινά;

επειδή σε βλέπω ευαισθητοποιημένο , μήπως μπορείς να μας πεις τη γνώμη σου για την πρότασή μου για το νέο Σύνταγμα;

από ειλικρινές ενδιαφέρον ρωτάω

κατάρχήν δεν ειρωνέυτηκα.νομίζω πως παρεξήγησες το ύφος μου.απλά το έχω διαβάσει σε διάφορες εφημερίδες.

σε ρεπορτάζ όχι επίκαιρα αλλά περσινά και προπέρσινα.Φαντάστηκα πως για να στηρίζεις έτσι απαρέγκλιτα την απεργία των υπαλλήλων στα μμμ,πως έχεις ιδέα απο την οικονομική κατάσταση της εταιρίας ή των εταιριών που υπάγονται.

δεν το έψαξα,απλά βασίστηκα σε αυτά που γράφονταν κατα καιρούς.Χάρην κουβέντας αν βρώ χρόνο θα το ψάξω.

αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο και μιλάμε για μια επικερδείς επιχειρήσεις ή τουλάχιστον βιώσιμες,τότε και εγώ μαζί τους.Αν όμως υπάρχει όντως τόσο έντονο οικονομικό πρόβλημα τότε νομίζω πως το θέμα χρήζει περισσότερης κουβέντας.

τώρα για το σύνταγμα..

θές να εξαλειφθούν τα φαινόμενα αθέτησης προεκλογικών δεσμέυσεων.Αυτονόητα μαζί σου

με ποιό τρόπο? με δημοψηφίσματα?Κάποιος χάρην κυνικού αστεισμού είχε πει στο παρελθόν πως "τα δημοψηφίσματα πάντα δημιουργούν ισχυρές πλειοψηφίες".
Κατα τη γνώμη μου (λαμβάνοντας πάντα υπόψην τα ιδιαίτερα πολιτικοκοινωνικά ερεθίσματα της χώρας και τι εκμετάλευσης χρήζουν συστηματικά) δεν πρόκειται να αποκτήσουμε επίγνωση της κάθε κατάστασης και των επιπτώσεων της όταν συνεχώς βομβαριζόμαστε με δημοψηφισματα.Χώρια η χρησιμοποίηση του κάθε δημοψηφίσματος για μικροπολιτικούς και επικοινωνιακούς σκοπούς.

Απαντάω εγώ σε αυτό. Είναι πιθανόν να μπαίνουν και περισσότερο μέσα. Ενδεικτικά αναφέρω το εξής.

Η ΑΜΕΛ (Αττικό Μετρό Εταιρεία Λειτουργίας) ήταν η τελευταία επικερδής επιχείρηση ΜΜΜ. Αυτό μάλιστα θα μπορούσε να φανεί παράδοξο καθώς σε αντίθεση με άλλες εταιρείες συγκοινωνιών είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με αποκλειστικό μέτοχο το δημόσιο. Συνεπώς ΑΣΕΠ δεν υπήρχε για τις θέσεις και ο καθένας μπορούσε να προσληφθεί με τη συνήθη διαδικασία που τηρείται σε όλες τις εταιρείες (βιογραφικό, συνέντευξη κλπ). Το παράδοξο λοιπόν είναι ότι δεν έγινε άμεσα το γνωστό μαζικό βόλεμα που συνηθίζεται. Η ΑΜΕΛ έβγαζε κέρδη δεκάδων έως εκατοντάδων εκατομμυρίων το χρόνο. Το εργατικό κόστος ήταν ίσο με 48% των εσόδων. Αυτό άλλαξε τα τελευταία χρόνια, έγιναν τα βολέματα και ο συγκεκριμένο λόγος έφτασε το 85%. Πλέον η ΑΜΕΛ είναι ζημιογόνος.

Οι ΗΣΑΠ φυσικά και είναι ζημιογόνοι εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Πριν από 5 χρόνια φίλος που δούλευε σε κρατικά ελεγχόμενη τράπεζα (οι οποίες κάνουν προσφορές προνομιακών προϊόντων σε δημοσίους υπαλλήλους) μου είχε πει το μέσο ύψος του εκκαθαριστικού των σταθμαρχών ΗΣΑΠ οπως αυτό προέκυπτε από τους αιτούντες δανείων. Ήταν υπερδιπλάσιο του μέσου ετήσιου κατα κεφαλήν ΑΕΠ.

Για τον ΟΣΕ οι καταχρήσεις είναι πάμπολες.

Αυτά για τα ΜΜΜ στα οποία μπορώ να έχω κάποια γνώμη. Φαντάζομαι πως η ΕΘΕΛ και οι ΗΛΠΑΠ δεν είναι σε καλύτερη μοίρα.

Από το σχετικό προσχέδιο νόμου που διάβασα, προκύπτει ότι όλα τα μέσα σταθερής τροχιάς θα ενωθούν σε μια νέα εταιρεία και το αυτό θα γίνει και για ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ. Επίσης, θα γίνουν μετατάξεις υπεράριθμων εργαζομένων σε άλλες υπηρεσίες. Αυτά είναι σαφώς θετικά κατά τη γνώμη μου.

Αυτό που είναι πλήρως ασαφές (τουλάχιστων σε κάποιων χωρίς νομικές γνώσεις όπως εγώ) είναι τι ακριβώς θα συμβεί με τις εργασιακές συμβάσεις και το μισθολόγιο των εργαζομένων αυτών των νέων εταιρειών.

1) ΟΚ. η αλήθεια είναι ότι νόμισα πως το σχόλιο σου ήταν ειρωνικό. Εάν κατάλαβα λάθος, τότε ζητώ ειλικρινα συγγνώμη.

2) Το να μπάινουν μέσα 1,5 εκατ. ευρώ καθημερινά μου φαίνεται τερατώδες ποσό. δεν αμφιβάλλω ότι πράγματι μπορεί να έχεις διαβάσει για αντίστοιχα ποσά σε εφημερίδες τύπου "Νέα", "Βήμα", "Ελευθεροτυπία", "Καθημερινή" κτλ. Οι δημοσιοκάφροι που δουλεύουν σε αυτές τις εφημερίδες είναι , στη συντριπτική πλειοψηφία τους, εχθροί του λαού, σιχαμερά ερπετά εξειδικευμένα στο να ξερνούν το δηλητήριο της υποκρισίας, της μισής αλήθειας αλλά και του ολοκληρωτικού ψεύδους, καθημερινοί διεκπεραιωτές της ιδεολογικής επίθεσης του Μαύρου Μετώπου.
Δεν αμφιβάλλω π.χ. ότι τα ελλείμματα (για το ακριβές ύψος τους πρέπει να ψάξουμε χωρίς τη "βοήθεια" των ερπετών) των ΜΜΜ αποδίδονται από τις ίδιες φυλλάδες στα "προνόμια" των εργαζομένων, στα "προκλητικά" τους επιδόματα και στην εκτεταμένη "διαφθορά" πάλι των εργαζομένων.
Για τις υπερτιμολογήσεις στις προμήθειες προς όφελος της "αγίας ελληνικής κσι ξένης επιχειρηματικότητας", προφανώς λέξη δε θα έχουν γράψει οι φυλλάδες.
Για τις τρελές αμοιβές των διοικητικών στελεχών των επιχειρήσεων αυτών, που είναι πάντα γαλαζοπράσινα στελέχη που συγκροτούν τον σκληρότερο και πιο δεδομένο πυρήνα της δικομματικής τραγωδίας, προφανώς λέξη δε θα έχουν γράψει οι φυλλάδες.
Για το γεγονός ότι κάποιες δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να προσφέρουν φτηνές υπηρεσίες στον εργαζόμενο λαό (π.χ. φτηνή μετακίνηση), και αναγκαστικά τα έξοδά τους θα καλύπτονται κατά ένα μέρος από τον κρατικό προϋπολογισμό, προφανώς λέξη δε θα έχουν γράψει οι φυλλάδες.
3)γιατί δε θα αποκτήσουμε επίγνωση των πραγματικών καταστάσεων , όταν θα καλούμαστε να κρίνουμε για τον ΚΑΘΕ ψηφισμένο νόμο; ισα-ίσα ακριβώς επειδή θα περνάει από τη δική μας έγκριση και εμείς θα έχουμε την τελική εξουσία, θα προσπαθούμε να τοποθετούμαστε όσο το δυνατόν πληρέστερα.
Βέβαια είναι αλήθεια ότι ο "μέσος άνθρωπος" που προσπαθεί να φτιάξει για τις επόμενες δεκαετίες το Μαύρο Μέτωπο είναι ο "δουλεύω 12 ώρες τη μέρα για 900 ευρώ και δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ και να ρωτήσω για τα γενικότερα ζητήματα και περιορίζομαι σε αυτά που μου λένε οι καλοί κύριοι του Mega και του Σκάι, στο Σχολείο εξάλλου ούτε Ιστορία (!!!!!!!) δεν έμαθα" (νεότερη εξαγγελία της Υπουργού Παιδείας, εκλεκτής συντροφιάς των θαμώνων της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ) , επομένως ο "μέσος άνθρωπος" αυτός είναι , δυστυχώς ,δυνατόν να υπερψηφίσει τους νόμους του Μαύρου Μετώπου, είναι δηλαδή, δυστυχώς, πιθανόν να υπερψηφίσει τον αφανισμό του.

Παρόλα αυτά εγώ εξακολουθώ να έχω εμπιστοσύνη στο κριτήριο του εργαζόμενου λαού και πιστεύω ότι σε πολλά ζητήματα θα ήταν πολύ πιο αξιοπρεπής από τους εκπροσώπους του Μαύρου Μετώπου. π.χ. Δανειακή Σύμβαση με ρήτρα παραίτησης (!!!!!!!) από την ασυλία της δημόσιας περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου, δεν επρόκειτο να υπερψηφιστεί από την πλειοψηφία του εργαζόμενου λαού, στον αίωνα τον άπαντα, όσο και να στρίγγλιζαν οι μανιασμένες πέννες των ερπετών και οι φαρμακωμένες γλώσσες των εθνοπροδοτών

πρέπει να παρατηρήσω ότι ενώ δέχεσαι πως πρέπει να λυθεί το ζήτημα της αθέτησης των προεκλογικών δεσμεύσεων (σημείωση: δεν πρόκειται για ένα απλό ζήτημα, αλλά για ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ, ούτε λίγο ούτε πολύ για το ζήτημα ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ), δεν προτείνεις κάποια λύση προς αυτή την κατεύθυνση.

Επίσης δεν κατάλαβα ποιο είναι το ζήτημα που ανακύπτει με "τις σκληρές πλειοψηφίες των δημοψηφισμάτων"

Παραθετω ενα κομματι απο το site presstime.com Δεν ειναι κατι που το εχω δει μονο εδω αλλα το εχω διαβασει και σε αρκετες εφημεριδες. Οποιος αμφιβαλλει ενα search στο google θα τον πεισει:

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, που έχουν μαζί τους οι τρεις ελεγκτές, όσον αφορά στον ΟΣΕ, οι ετήσιες δαπάνες μισθοδοσίας έχουν εκτιναχθεί στα ύψη με το μέσο ετήσιο κόστος ανά εργαζόμενο να έχει αυξηθεί το 2009, σε σχέση με το 2004 κατά 62%. Ειδικότερα, το μέσο ετήσιο κόστος ανά εργαζόμενο από 29.458 το 2004 αυξήθηκε σε 47.530 ευρώ. Σύμφωνα μάλιστα με τα στοιχεία που δεν είναι ευρέως γνωστά, υπάρχουν εργαζόμενοι που έχουν εξασφαλίσει μισθούς πάνω από 110.000 ευρώ το χρόνο, με το ετήσιο συνολικό κόστος να φτάνει τα 302 εκατ. ευρώ.

Και στον ΟΑΣΑ τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Το μέσο ετήσιο κόστος ανά εργαζόμενο φτάνει στην ΕΘΕΛ τα 48.000 ευρώ και εκτοξεύεται στα 86.000 ευρώ στον ηλεκτρικό. Για την ΕΘΕΛ το 2009 ήταν ραγδαία η αύξηση του συνολικού κόστους μισθοδοσίας, η οποία έφτασε τα 362,8 εκατ. ευρώ, ενώ σε 2,3 εκατ. ευρώ ανέρχονται οι αμοιβές των διευθυντικών στελεχών. Το συσσωρευμένο έλλειμμα των φορέων αστικών συγκοινωνιών ανέρχεται στα 3 δις ευρώ.

Αυτά τα νούμερα είδε η τρόικα και το πρώτο πράγμα που είπε πρώτος, σύμφωνα με πληροφορίες, ο εκπρόσωπος της ΕΚΤ Κλάους Μαζούχ ήταν «πρέπει να απολύσετε κόσμο». Το στοιχείο που «τρέλανε» την τρόικα όμως αφορά το μετρό, όπου προβλέπεται ως ημερήσιος χρόνος απασχόλησης ομάδας εργαζομένων οι 3 ώρες και 45 λεπτά και οι υπόλοιπες ώρες, μέχρι να συμπληρωθεί τοπ 8ωρο πληρώνονται υπερωριακά. «Αυτό δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα» σχολίασε ο κ. Ντερόουζ.

Απο εκει και περα φιλε petrovic τι κουβεντα να κανω για την απεργια των εργαζομενων σε αυτα τα μεσα? Εγω που ειμαι διορισμενος μαθηματικος σε δημοσιο λυκειο με ενα μεταπτυχιακο και 12 χρονια προϋπηρεσιας (με το ζορι πριν τις μειωσεις) εφτανα τις 21.000 ετησιως (και αρα το κοστος μου στο κρατος δεν ξεπερναει τις 25-26.000 ετησιως) . Αν βαλω στην συναρτηση και τις υπηρεσιες που μου προσφερουν αυτα τα μεσα... "θα καταρρευσω" που ειπε και μια ψυχη. Χρειαζονται αλλαγες επειγοντως παντως. Τι και πως ουτε εργατολογος ειμαι, ουτε συγκοινωνιολογος, ουτε οικονομολογος. Εμενα μου φτανει και μου αρκει που κανεις δεν θα απολυθει (αν και για πολλους θα επρεπε) και θα εχουν ενα νορμαλ μισθο οπως τον δικο μου. Μακαρι ολοι να περναμε 100.000 ετησιως αλλα δεν γινεται...

Και κατι γενικοτερο: Βλεπω απο ολη την αριστερα (ναι εννοω και Κουβελη και ΣΥΝ που εσυ αυθαιρετα "τους αποκυρησεις") μια συνεχη αρνηση χωρις προτασεις. Πως θα βγουμε απο το αδιεξοδο? Ημιμετρα δεν υπαρχουν. Για μενα οι λυσεις ειναι δυο. Η 1η που βιωνουμε (με μεγαλη σκληροτητα) ειναι η σημερινη. Συνεχιζουμε λοιπον τον καπιταλισμο αλα Γκρεκα και οπου βγει.
Η 2η (που ειμαι fan) ειναι μια βιαιη αλλαγη της δημοκρατιας μας. Απο αστικη-καπιταλιστικη σε λαοκρατικη-σοσιαλιστικη. Αυτο βεβαια προϋποθετει οτι για καποια αρκετα χρονια θα απαρνηθουμε ολα τα υλικα αγαθα "δυτικου τυπου". Επωνυμα ρουχα, αυτοκινητα, διαφορα προϊοντα τεχνολογιας, το ταξιδια στο εξωτερικο, τα "λουσα" μας γενικα. Φτιαχνομαι με την ιδεα. Και μονο που το γραφω ενθουσιαζομαι (παιδι του χωριου γαρ). Με το χερι στην καρδια πιστευεις οτι ο νεοελληνας ειναι ετοιμος να κανει αυτες τις θυσιες, να παρει στο λαιμο του τοκογλυφους και τραπεζες και να νιωσει ηθικα νικητης? ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. Μετα απο δυο μηνες χωρις ανταλλακτικο στο αυτοκινητο, χωρις armani παντελονι και χωρις 3 ΤV σε καθε σπιτι θα κανει αντεπανασταση. Και θα ερθουν πισω θριαμβευτες οι πρωην αποτυχημενοι και κυνηγημενοι πολιτικοι. Και αυτο εχει ξαναγινει πολλακις στην συγχρονη ιστορια μας.

Αγωνες λοιπον και απεργιες που εχουν νοημα και ουσια. Αγωνες και απεργιες για τα συμφεροντα ολων και οχι ολιγων νεοπλουτων. Και η Αριστερα φιλε petrovic για να γινει ενας ισχυρος πολος που να εχει ρολο και φωνη πρεπει να ειναι ενωμενη. Και να κανει προτασεις ουσιαστικες και εφαρμοσιμες και οχι ουτοπικες. Αλλιως καλα κρασια

Σύμφωνα με τα στοιχεία του presstime.com που μας παραθέτεις , ο μέσος μηνιαίος μισθός των εργαζομένων στην ΕΘΕΛ είναι 4.000 ευρώ και ο αντίστοιχος στον Ηλεκτρικό 7.000 ευρώ. Τα στοιχεία αυτά τα έδωσε στο presstime .com το Υπουργείο Μεταφορών, ο οργανισμός αυτός που διοικείται από τη φοβερά αξιόπιστη και ειλικρινέστατη "Κυβέρνηση", η οποία είχε πει κάποτε ότι δε θα πάμε στο ΔΝΤ, ότι δε θα αυξηθεί κι άλλο ο ΦΠΑ, ότι δε θα ληφθού κι άλλα μέτρα, ότι ο μεγάλος ασθενής είναι το Δημόσιο και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν εχουν να φοβηθούν τίποτα (και τελικά τα δικαιώμτα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα γυρίσανε στα επίπεδα τα προ του 1900). Και επειδή ακριβώς είναι αυτή η φοβερά αξιόπιστη και ειλικρινέστατη "Κυβέρνηση" που διοχετεύει αυτά τα στοιχεία , πρέπει να γίνουν δεκτά ως έχουν. Μάλιστα, μάλιστα.....

Είναι τόσο φοβερά αξιόπιστη και ειλικρινέστατη αυτή η "Κυβέρνηση", είναι τόσο προφανές ότι δεν έχει τίποτα να κρύψει και να φοβηθεί, ώστε διοχετεύει τον υποτιθέμενο "μέσο όρο των μισθών" στα ΜΜΜ , και όχι ξεχωριστά τον "μισθό του οδηγού", "του τεχνικού συντήρησης", "του διοικητικού υπαλλήλου", "του διοικητικού στελέχους", "του μέλους του ΔΣ", ώστε τελικά στο ίδιο κάλπικο νούμερο, τον υποτιθέμενο "μέσο μισθό" , να συνυπάρχουν ο μισθός του οδηγού και του γαλαζοπράσινου αξιωματούχου και της κλίκας του. Μάλιστα , μάλιστα.....


Είναι τόσο φοβερά αξιόπιστη και ειλικρινέστατη και άτρομη η "Κυβέρνηση" και τόσο "αμερόληπτα" τα ΜΜΕ που τη στηρίζουν, ώστε μαρτυρίες που έχω δει σε sites του τύπου "είμαι οδηγός με πέντε χρόνια υπηρεσία στα ΜΜΜ και παίρνω 1200 ευρώ, η γυναίκα μου είναι άνεργη και τα παιδιά μου υποφέρουν, μην ακούτε τα ψέματα που σας λένε", δεν φτάνουν ΠΟΤΕ στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας.


Δεν γίνεται να παίρνουμε όλοι 100 χιλ. ευρώ το χρόνο,( είναι "αφύσικο") αλλά είναι εντελώς φυσιολογικό να βγάζουν οι μεγαλοεργοδότες και οι τραπεζίτες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο .


Γενικότερα: δικαιούσαι να λες ότι δε συμφωνείς με τις προτάσεις της Αριστεράς, αλλά δε δικαιούσαι να λες ότι η Αριστερά δεν εχει προτάσεις , γιατί αυτό είναι, απλούστατα, ψευδές. Μόλις σε αυτό το τόπικ είχα γράψει πριν κανα μήνα το σκελετό ενός αριστερού προγράμματος εξόδου από την κρίση

Κουβέλης και ΣΥΝ είναι αναγκαστικά αποκηρυγμένοι , διότι αυτοί αποκήρυξαν πρώτοι τους εργαζομένους και την πατρίδα. Ο Κουβέλης μόλις πρόσφατα ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΕ με την εθνοπροδοτική σπείρα (καμίνης στην Αθήνα, Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη) και γενικότερα συμπλεει με τις θέσεις της , ενώ και ο ΣΥΝ δε θέλει να αναγνωρίσει την απάτη που ήταν η δήθεν "Ενωμένη Ευρώπη"

Η ένωση με αυτούς μόνο θλίψη, σύγχυση και οπισθοδρόμηση μπορεί να διασπείρει. Το ενδεχόμενο αυτό είναι αποκλεισμένο.

Είναι σωστό ότι η έξοδος από την ΕΕ και η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας θα διευκολυνθεί σαφέστατα εάν υπάρξουν αντίστοιχες εξελίξεις στις υπόλοιπες χώρες που επίσης δοκιμάζονται. Η ανάγκη για συντονισμό είναι επιτακτική, τα έχουμε ξαναγράψει...

Δε θυμάμαι ούτε μια φορά (πόσο μάλλον: πολλάκις) στη σύγχρονη ιστορία μας να πραγματοποιήθηκε το σχήμα επανάσταση-αντεπανάσταση. Σε ποια ιστορική περίπτωση αναφέρεσαι;

Φιλε petrovic χαλαρωσε και μαθε να σεβεσαι και τις αλλες αποψεις. Τιποτα δεν ειναι θεσφατο. Δεν υπαρχουν μαγικες λυσεις που λυνουν ολα τα προβληματα. Αν υπηρχαν, απλουστατα θα ειχαν εφαρμοσθει! Γιατι να θεωρησω εγω πιο αξιοπιστο ενα ανωνυμο υπαλληλο της ΕΘΕΛ απο τους οικονομικους ελεγκτες? Και εγω στην θεση του ψεματα θα ελεγα. Πρεπει να εχει καποια βαση η συζητηση μας. Δεν μπορουμε να αμφισβητουμε και να αρνουμαστε τα παντα.

Δυστυχως εχεις δικιο για τους μεγαλοκαρχαριες αλλα ετσι ειναι ο καπιταλισμος. Και επειδη εγω κρινω οτι δεν μπορουμε να τον ανατρεψουμε ας τον κανουμε πιο ανθρωπινο. Δεν θα ειχα κανενα προβλημα να ζω σε μια καπιταλιστικη χωρα οπως η Σουηδια ή η Δανια π.χ. Τωρα αν το ονειρο καποιων ειναι να γινουμε η "Αλβανια" του 2020 sorry αλλα δεν θα παρω. Το μοντελο και οι προτασεις που προτεινει το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (γιατι την υπολοιπη αριστερα την αποκλειεις) που εχουν εφαρμοσθει με επιτυχια? Γιατι ωραια τα λογια και οι φανφαρες αλλα στην πραξη τι γινεται? Εγω σου ειπα ενα καπιταλιστικο μοντελο με ανθρωπινο προσωπο, με κοινωνικη πολιτικη, με σεβασμο στο περιβαλλον, με σεβασμο στα ανθρωπινα δικαιωματα και στην διαφορετικοτητα. Ενα καπιταλισμο (στην Σκανδιναβια) που εχει οδηγησει αυτες τις χωρες στην ευημερια και σε ενα πολυ υψηλο βιοτικο επειπεδο. Με super παροχες για καθε πολιτη σε υγεια και παιδεια. Με σεβασμο στους μεταναστες αλλα και ελεγχο αυτων. Με απεργιες που δεν γινονται για πλακα και εναντιον του κοινωνικου συνολου. Εσυ τι προτεινεις? Που εχει εφαρμοσθει το μοντελο σου και εχει πετυχει για να το πετυχουμε και εδω?
Επισης δεν μου απαντησες αν θεωρεις το μεσο Ελληνα ετοιμο για την υπερβαση και για θυσιες.

Με ποια λογικη χαρακτηριζεις Καμινη, Μπουταρη, Κουβελη εθνοπροδοτικη σπειρα? Επειδη δεν ειναι ΚΚΕ? Δεν θυμαμαι ποιοι αλλοι το λενε αυτο."Αν δεν εισαι με εμας εισαι εθνο-προδοτης". Δεν θυμαμαι ρε γ@#@$%.
Αν καποιος προδοσε αυτη την ταλαιπωρη χωρα ειναι το ΚΚΕ. Με την εγκληματικη συμφωνια της Βαρκιζας. Δεν υπαρχει πουθενα ιστορικο προηγουμενο νικητης ανταρτικος στρατος να παραδιδει τα οπλα και να σφαγιαζεται στην συνεχεια. Αυτο το γεγονος σημαδεψε την μεταπολεμικη ιστορια της χωρας και οδηγησε στην εξαρτηση απο το ξενο κεφαλαιο και στην χουντα.

Υ.Γ. Το πολλακις δεν πηγαινε στο επανασταση-αντεπανασταση. Πηγαινε στο οτι πολλοι πολιτικοι (Βενιζελος, Καραμανλης, Γ. και Α. Παπανδρεου, Μητσοτακης) εφυγαν κυνηγημενοι ακομα και εκτος Ελλαδας και γυρισαν εθνοσωτηρες...

Υ.Γ.2 Εγω δεν υποστηριζω καμια κυβερνηση. Υποστηριζω ομως οτι η συνεχης αρνηση σε καθετι ειναι οτι χειροτερο. Πως λοιπον μπορει να γινει στοιχειωδης διαλογος οταν η απαντηση (πριν την ερωτηση) ειναι ΟΧΙ?

Υ.Γ.3 Απο οτι εχω διαβασει δεν εισαι μελος του ΚΚΕ. Εισαι ομως κοντα. Πως σχολιαζεις τις 100 απολυσεις στην Τυποεκδοτικη Α.Ε. (εταιρια του ΚΚΕ) απο τον περασμενο Ιουλη εως σημερα? Εγινε εκει καμια απεργια για τα δικαιωματα των εργαζομενων? Πηρε καποια εκταση το θεμα μεγαλυτερη απο αλλες αντιστοιχες απολυσεις? Γιατι το ΚΚΕ δεν αναγνωριζει το ιδιο δικαιωμα απολυσης και σε αλλες Α.Ε. ωστε να ορθοποδησουν?

H υποχρέωση που έχω βασει του Συντάγματος και βασει της προσωπικής μου αντίληψης περί ηθικής είναι να μην απαγορεύω τη διατύπωση των αντίθετων γνωμών. Κατά τα άλλα είμαι απολύτως ελεύθερος να καταπολεμώ με το λόγο μου μέχρι τέλους τις αντίθετες γνώμες που τις θεωρώ εχθρικές για τον εργαζόμενο λαό, δίχως αυτό να συνεπάγεται ότι επιδεικνύω οποιαδήποτε έλλειψη σεβασμού προς τις αντίθετες γνώμες.

Γράφεις οτι δε μπορούμε να αμφισβητούμε και να αρνούμαστε τα πάντα, αλλά ο υπαλληλος της ΕΘΕΛ λέει εκ προοιμίου ψέματα. Τέλος παντων ίσως φτάνουμε σε ένα σημείο όπου κανείς δεν πιστεύει κανέναν. ούτε εγώ είμαι έτοιμος να πιστέψω λέξη από τα "στοιχεία" της "Κυβέρνησης",που αυτοδιαψεύδεται κάθε δεύτερη βδομάδα, ούτε εσύ είσαι έτοιμος να πιστέψεις λέξη από τους ισχυρισμούς των υπαλλήλων.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Η εκτεταμένη καχυποψία ίσως να αποτελέσει την αρχή για να ψάξουμε την αλήθεια για ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Καλό κουράγιο....

Θα ηταν πολύ ενδιαφέρον να τοποθετηθείς σχετικά με την αναλυτική αξία του ευρήματος που λέγεται "μεσος όρος των μισθών", κάτι το οποίο απέφυγες μέχρι τώρα. έχει άραγε οποιαδήποτε ουσία αυτό το εύρημα; ως μαθηματικός θα μπορούσες να βοηθήσεις περισσότερο. (αυτό το λέω δίχως ίχνος ειρωνείας,μην γίνει καμία παρεξήγηση)

Το όνειρο (εφιάλτης είναι στην πραγματικότητα) να γίνουμε Αλβανία του 2020 , sorry αλλά το παίρνεις αναγκαστικά λόγω των εφαρμοζόμενων μέτρων του Μαύρου Μετώπου. Αυτά τα οποία προτείνω τα έχω ήδη γράψει στη σελ. 1 αυτού ακριβώς του τόπικ στο οποίο φιλοξενούμαστε. Γιατί με ρωτάς κάθε φορά τι προτείνω; Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω αυτό.

Παρεμφερή πράγματα με αυτά που προτείνω έγιναν με επιτυχία τα τελευταία χρόνια στη Βενεζουέλα,ο εργαζόμενος λαός ανάσανε, για αυτό και ο Τσάβες βαδίζει από νίκη σε νίκη.

Αυτά που γράφεις για τις απεργίες που " γίνονται εναντίον του κοινωνικού συνόλου" (!!!!!) είναι ο πιο καθαρός ορισμός της θέσης - μπούμερανγκ και απορώ εάν δεν το καταλαβαίνεις, διότι η σκέψη σου είναι συγκροτημένη. Εάν αύριο το Μαύρο Μέτωπο σου κόψει άλλα 200 ευρώ από το μισθό σου με τι ψυχή και τι ηθικό θα διεκδικήσεις από την υπόλοιπη κοινωνία συμπαράσταση στην απεργία σου, τότε που τα σεσημασμένα ερπετά θα σε ξεσκίζουν με το γνωστό τρόπο; ("διαμαρτύρονται και αυτοί που δουλεύουν 3 ώρες τη μέρα", "αφού όλοι τα παίρνουν μαύρα από τα ιδιαίτερα, γιατί υποκρίνονται ότι τους πονάει η μείωση", "τα παιδια χάνουν το σχολείο και έχουν διαλυθεί, έχουν γίνει πρεζάκια") .

Εάν ο μέσος Έλληνας είναι έτοιμος για θυσίες και ποιες δεν το ξέρω. Ο εργαζόμενος λαός είναι ικανός και για το καλύτερο και για το χειρότερο. Αγαπημενο μου χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο πόλεμος του ΝΑΤΟ το '99 στη Σερβία. ΟΛΟΙ οι λαοί της Δύσης φάγανε αμάσητη την ψευτιά για τον "κακό" Μιλόσεβιτς και εμείς είμασταν οι ΜΟΝΟΙ που δείξαμε ελάχιστη σωφροσύνη και ήθος. Υπαρχουν βέβαια και πολλά παραδείγματα του χειρότερου εαυτού. Σε γνωστό site ένας αναγνωστης έγραφε ότι οι απεργοί στα ΜΜΜ είναι κοπρίτες και ότι εάν δε θέλουν να δουλέψουν(!!!!) και απεργούν, τότε το κράτος οφείλει να τους απολύσει όλους και να προσλάβει ανέργους. Τι να πει κανείς.......

Τελος πάντων η ιστορία θα δείξει.


Αυτό που έγραψα είναι ότι Κουβέλης, Μπουτάρης και Καμίνης συνεργάστηκαν με την εθνοπροδοτική σπείρα, την σημερινή "Κυβέρνηση". Για μενα είναι εθνοπροδοτική σπείρα αυτοί που ψευδολόγησαν προεκλογικά και μετά τσάκισαν τους εργαζομένους και παραιτήθηκαν (!!!!) από την ασυλία της δημόσιας περιουσίας. Αυτή είναι η λογική μου. Θα με ενδιέφερε να μου απαντήσεις για ποιο λόγο δεν είναι εθνοπροδότης αυτός που υπογράφει μια ρήτρα που λέει ότι ο πιστωτης της χώρας αποκτά δικαίωμα να κατασχέσει αρματα μάχης,πολεμικά αεροπλάνα και πλοία, δικαίωμα που δεν αναγνωρίζεται σύμφωνα με το έως τώρα ισχύον Διεθνές Δίκαιο.

Το "ρε γ@#@$%" δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς σημαίνει. Εάν πάντως υπαινίσσεται βρίσιμο δηλώνω εξαρχής και με κάθε ειλικρίνεια ότι δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα και μπορείς να το κάνεις και δίχως @$&. Έγραψα και στην αρχή ότι είμαι υπέρ της μέχρι τέλους αντιπαράθεσης των αντίθετων γνωμών, γιατί μόνο έτσι ξεκαθαρίζεται η κατάσταση. Αυτό που δεν ανέχομαι με τίποτα είναι-για προφανείς λόγους-η σωματική βία.

Η συμφωνία της Βάρκιζας είναι πράγματι το προπατορικό αμάρτημα του ΚΚΕ, είναι χαλαρά η μελανότερη σελίδα της Ιστορίας του. Αλλά το "αν κάποιος πρόδοσε αυτή την ταλαίπωρη χώρα ,αυτός είναι το ΚΚΕ" είναι ισχυρισμός τόσο άδικος που αποφεύγω να προβώ σε βαρύτερο χαρακτηρισμό προς το παρόν. Επειδή ξέρεις Ιστορία θα σε παρακαλούσα να τοποθετηθείς εάν ήταν ή δεν ήταν προδοσία τα όσα διέπραξε η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου του Α' την Κυριακή 3 Δεκέμβρη και τη Δευτέρα 4 Δεκέμβρη του '44 , καθώς και εάν ήταν ή δεν ήταν προδοσία το πογκρόμ (ο "σφαγιασμός" που έγραψες) που εξαπέλυσε αμέσως μετά τη Βαρκιζα το επίσημο κράτος σε βάρος των ΕΑΜιτών.


Υ.Γ. : οκ το έπιασα

Υ.Γ. 2: Αυτό δεν το έπιασα

Υ.Γ. 3: Οι απολύσεις στην Τυποεκδοτική (το 100 μου φαίνεται μεγάλο νούμερο, αλλά δεν είναι αυτή η ουσία: απολύσεις έγιναν) εκθέτουν το ΚΚΕ, είναι σαφέστατα σφάλμα. Εξαρχής δεν έπρεπε να συστήσει επιχείρηση που να συναλλάσσεται με άλλες επιχειρήσεις, ακόμα κι αν ο σκοπός είναι να υπαρξει κέρδος υπέρ του Κόμματος. Το ΚΚΕ είναι κόμμα που εκπροσωπεί τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού και η οικονομική του επιβίωση πρέπει να εξασφαλίζεται με τα οικονομικά μέσα που θα του εμπιστευτεί ίδιος ο εργαζόμενος λαός (συνδρομές των μελών, αγορά κουπονιών από ευρύτερα ακροατήρια,αγορά της εφημερίδας, υπερψήφιση στις εκλογές που θεμελιώνει δικαίωμα στην κρατική επιχορήγηση). Η αναζήτηση εσόδων μέσω σύστασης επιχείρησης ήταν εξαρχής εσφαλμένη απόφαση.
Αυτό βεβαίως σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τον θετικό ρόλο του ΚΚΕ στην παρούσα συγκυρία για τους εργαζομένους. Και ιστορικά δικαιωμένο είναι για το ρόλο της ΕΕ, και αποτελεσματικά περιφρουρεί τους αγωνιζόμενους από τους προβοκάτορες , και ψύχραιμη είναι γενικά η παρέμβασή του, και καθημερινά αντικρούει την οργιαστική ψευδολογία των εκπροσώπων του Μαύρου Μετώπου.

...Δεν υπαρχει μονο η σωματικη βια, αλλα και η λεκτικη. Το ρε γ#$%@# σημαινε ρε γαμωτο. Σε καμια περιπτωση δεν θελω να βρισω ουτε να σε χαρακτηρισω γιατι δεν σε ξερω προσωπικα. Κρινω και χαρακτηριζω τις αποψεις σου...

Δεν ειπα οτι ο υπαλληλος της ΕΘΕΛ λεει ψεμματα. Ειπα γιατι να πιστεψω ενα ανωνυμο και οχι μια ανεξαρτητη αρχη (ορκωτους ελεγκτες). Ποτε δεν ειπα οτι μου αρεσει αυτο που βιωνουμε τωρα. Αφου ομως δεν αντιδρουμε και δεν προτεινουμε κατι αλλο αυτο μας αξιζει. Στις εκλογες εξαλλου του Νοεμβριου το ΠΑΣΟΚ πηγε ανελπιστα καλα. Οπως ανελπιστα καλα παει και στις κυλιομενες δημοσκοπησεις. Και παει καλα γιατι παρα την απογοητευση κανεις δεν αρθρωνει μια εναλλακτικη προταση απλη και κατανοητη.

Για τους μισθους δεν χρειαζεται να εισαι μαθηματικος για να το καταλαβεις. Αν 950 ατομα αμοιβονται με 20.000 ευρω και 50 με 60.000 ευρω ο μ.ο. της μισθοδοσιας ειναι 22.000 ευρω. Δηλαδη "τσιμπαει" ενα 10% πανω. Οσα και να τα τραβηξουμε δεν βγαινουν τα νουμερα. Εκτος αν για καθε απλο εργαζομενο αντιστοιχει και ενας κηφηνας. Οποτε εκει μαλλον θα πρεπει να κανουμε απολυσεις (στους κηφηνες για να εξηγουμε)...

Για τον μεσο νεοελληνα εχεις δικιο. Θα τον κρινει η ιστορια. Την Βενεζουελα την ειχα και εγω στο μυαλο μου. Οπως και την Βολιβια (Μοραλες). Αυτους ομως ειναι νωρις να τους κρινουμε. Ειχαν ομως σχεδον καθολικη στηριξη απο τον λαο και μεγαλους πλουτοπαραγωγικους πορους. Εμας μας λειπουν ακομα και τα δυο. Και η πλατια λαϊκη στηριξη και οι ποροι. Αν εμεις βγουμε αμεσα απο το καπιταλιστικο χρηματοοικονομικο συστημα θα καταρρευσουμε παραυτα (παρασυροντας βεβαια και πολλους αλλους).

Για την προδοσια εχεις δικιο. Λαθος διατυπωση! Επρεπε να γραψω και το ΚΚΕ προδοσε αυτη την ταλαιπωρη χωρα. Mea culpa.

Αυτα που εγιναν στα Δεκεμβριανα ηταν εσχατη προδοσια ολων των αστικων κοινοβουλευτικων κομματων εναντιον του ελληνικου λαου. Το ιδιο ισχυει για την Κυβερνηση Α. Παπανδρεου οσο και για αυτες που ακολουθησαν. Για το πογκρομ που ακολουθησε μετα (και για 30 χρονια) τι να πω? Αυτο δεν ηταν μονο προδοσια αλλα και ψυχρη (κυριολεκτικα) δολοφονια. Αυτα ολα τα εχει καταγραψει η ιστορια και δεν υπαρχει σοβαρος ανθρωπος να τα αμφισβητει εστω και λιγο...

Συνολικα αυτοι που απολυθηκαν απο την Τυποεκδοτικη ειναι περιπου 100 σε διαστημα σχεδον ενος χρονου και οχι μονομιας. Το ξερω καλα αυτο γιατι εχω πολυ καλο φιλο που δουλευει (ευτυχως) ακομα εκει.
Τα εγραψα ολα αυτα οχι για να πω: "Οριστε τι κανει το κακο ΚΚΕ". Αλλα να δειξω οτι δυστυχως στον ιδιωτικο τομεα δεν μπορουμε να αποφυγουμε τις απολυσεις. Σιγουρα υπαρχουν ευρωστες εταιρειες που εκμεταλλευονται την αναμπουμπουλα. Υπαρχουν ομως και αλλες που αν δεν διωξουν καποιους, μετα απο λιγο θα τους διωξουν ολους. Σκληρο αλλα αληθινο.

Τον κλαδο των καθηγητων δεν τον ξεχασα. Για την απαξιωση του κλαδου φταιμε εμεις οι ιδιοι που δεν κανουμε καλα την δουλεια μας και υπαρχει η παραπαιδεια. Φταιμε που δεν τηρουμε το ωραριο και λουφαρουμε σε καθε ευκαιρια. Φταιμε γιατι σκοπος δεν ειναι να φτιαχνουμε αριστους μαθητες αλλα να "παραγουμε παιδεια" και να διαμορφωνουμε σωστους πολιτες. Και αυτα δεν τα κανουμε. Εχουμε τις ευθυνες μας αλλα δεν μπορω να μας βαλω στην ιδια μοιρα με καποιους που φερονται με τον ιδιο τροπο και αμοιβονται και παχυλα απο πανω...

Συμπερασματικα πιστευω οτι ειμαστε στην ιδια οχθη ενος φουρτουνιασμενου ποταμου. Αν προσπαθησουμε να περασουμε ο καθενας χωριστα θα μας παρασυρει το ρεμα. Αν συνεργαστουμε θα την γλυτωσουμε. Γι' αυτο νομιζω οτι εισαι αδικος με Μπουταρη, Καμινη, ΣΥΝ και Κουβελη. Υπαρχουν πολλοι πραγματικα αριστεροι που ψηφιζουν ΠΑΣΟΚ οχι γιατι τους εκφραζει αλλα για το "μη χειρον βελτιστον". Πιστευω λοιπον οτι για να συγκρουστεις αποτελεσματικα με το ΔΝΤ, την Τροϊκα, το Μαυρο Μετωπο και τις Τραπεζες κανεις απο αυτους δεν περισσευει...

Αν κατάλαβα καλά αυτό που εσύ ονομάζεις "λεκτική βία" είναι αυτό που εγώ ονομάζω "λεκτική αμείλικτη και μέχρι τέλους αντιπαράθεση με τους εχθρούς του εργαζόμενου λαού". Προτιμώ τη δική μου ορολογία γιατί καθιστά σαφές ότι αυτού του είδους η αντιπαράθεση είναι καθ΄όλα νόμιμη , ενώ η δική σου ορολογία ( "λεκτική βία") προσφέρεται για διάβρωση του τύπου "η αντιπαράθεση έχει όρια", "πέρα από ορισμένα ορια η ελευθερία της έκφρασης είναι παράνομη".
Η σωματική βία είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ,(εκτός κι αν υπαρχει κατάσταση άμυνας) η λεκτική αντιπαράθεση είναι ΝΟΜΙΜΗ, και γι'αυτό ο όρος "λεκτική βία" πρέπει να αποφεύγεται, διότι προκαλεί απαράδεκτες και επικίνδυνες συγχύσεις.

Έγραψες επί λέξει "Γιατί να θεωρήσω εγώ πιο αξιόπιστο ενα ανώνυμο υπάλληλο της ΕΘΕΛ από τους οικονομικούς ελεγκτές; ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΨΕΜΑΤΑ ΘΑ ΕΛΕΓΑ". Εγω από αυτό καταλαβαίνω ότι ισχυρίστηκες πως ο υπάλληλος λέει ψέματα.

Ακόμα δεν έχω καταλάβει, μετά από τόσα ποσταρίσματα, ποια είναι η θέση σου για την προγραμματική πρόταση όσων εναντιώνονται στο Μαύρο Μέτωπο. Καπου γράφεις " αφού...δεν προτείνουμε κάτι άλλο, αυτό μας αξίζει" και φαίνεται να υπονοείς ότι οι αντίπαλοι του Μαύρου Μετώπου δεν προτείνουν ΤΙΠΟΤΑ. Λίγο πιο κάτω γράφεις "...κανείς δεν αρθρώνει μια εναλλακτική πρόταση απλή και κατανοητή" και φαίνεται να υπονοείς ότι εναλλακτικές προτάσεις ΥΠΑΡΧΟΥΝ, απλώς έχουν ελλείψεις και προβλήματα. Πρέπει να το ξεκαθαρίσεις αυτό το σημείο και πρέπει να το ξεκαθαρίσεις και επί του...προσωπικού , γιατί εγώ τουλαχιστον ΚΑΤΙ έγραψα σε ΑΥΤΟ ακριβώς το τόπικ, τόσο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας όσο και για την ουσιαστική πλεον συνταγματική κατοχύρωση της Λαικής Κυριαρχίας, και δεν μπορώ να ακούω ότι "δεν προτείνεται κατι άλλο", δεν μπορώ δηλαδή να ακούω ψέματα.

Από αυτά που έγραψες για το "μέσο όρο των μισθών" καταλαβαίνω ότι πράγματι προσφέρεται ως εύρημα για να θολωθούν τα νερά και να κατασκευαστούν εντυπώσεις. Το σημείο αυτό όμως (πάλι από αυτά που έγραψες) καταλαβαίνω ότι επί του προκειμένου πρέπει να διαλευκανθεί πλέον από τα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ στοιχεία της επιχείρησης. Τι να πω; πρέπει πλέον να ψάξουμε τις ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις για τις αμοιβές της κάθε κατηγορίας ξεχωριστά, να κάνουμε τη δουλειά από την αρχή για να βρούμε την αλήθεια. είναι αυτό που έγραψα και πριν. Έφτασε η εποχή που θα ψάξουμε την αλήθεια ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ (πρέπει να ομολογήσω ότι η δική μου αδυναμία θα είναι η έρευνα των εσόδων και των εκκαθαριστικών δηλώσεων των αποτρόπαιων ερπετών της δημοσιοκαφρίας, αυτών που αναλαμβάνουν τη βρώμικη δουλειά να ξεσκίσουν τα "προνόμια" (!!!!) των εργαζομένων, με αντάλλαγμα κάποια....ψίχουλα , φαντάζομαι. Θα πέσει πολύ γέλιο)

Για τον μέσο νεοέλληνα συμφωνούμε.

Για τους μεγάλους πλουτοπαραγωγικούς πόρους διαφωνούμε. Και ορυκτούς πόρους έχουμε , και πετρέλαιο και φυσικό αέριο, ακόμα και ...ουράνιο (στην περιοχή της Δράμας) και επιστημονικό προσωπικό υψηλού επιπέδου που μπορεί να "κάνει τη δουλειά", σε μεγάλες επιχειρήσεις κρατικής ιδιοκτησίας που θα διαθέτουν τα κέρδη τους στο κοινωνικό κράτος πρόνοιας. και ο εργαζόμενος λαός της Βενεζουέλας για τον οποίο κουβεντιάζουμε αντιμετώπισε σφοδρότατη αντιπαράθεση από το παγκόσμιο σύστημα, αλλά η Βενεζουέλα ...δεν κατέρρευσε.

Για τη σύγχρονη νεοελληνική ιστορία περίπου συμφωνούμε, αλλά πρόκειται για τεράστια συζήτηση και δεν έχουμε ούτε καν θίξει το ζήτημα της τελικής κατανομής των ευθυνών. Τεσπα.

Εάν οι μεγάλες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν μείωση εργασιών και μείωση κερδών, τότε δεν υποχρεωτικό να προχωρήσουν σε απολύσεις για να διατηρήσουν το ίδιο κέρδος. Ας διατηρηθούν με μικρότερο ποσοστό κέρδους , δεν έγινε και τίποτα. Παλι πολυεκατομμυριούχοι θα είναι οι εργοδότες. Αυτό όμως μπορούν να το επιβάλλουν μόνο αποφασισμένα συνδικατα.


Εγώ τελικά με αυτά που έγραψες για την (ενδεχόμενη) απεργία των καθηγητών δεν κατάλαβα. θα είναι αυτή απεργία στρεφόμενη ενάντια στο κοινωνικό σύνολο; ναι ή όχι; ποιο είναι το κριτήριο διαφοροποίησης ανάμεσα στις απεργίες που τιμωρούν το κοινωνικό σύνολο και σε αυτούς που δεν το τιμωρούν; έχεις κάποια ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ, κάποια ΓΕΝΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ επί του θέματος ;

Συμπερασματικά , διατηρώ ισχυρότατες επιφυλάξεις για το εάν βρισκόμαστε στην ίδια όχθη.όσον αφορά το δικαίωμα απεργίας , το πιο αποφασιστικό μέσο πάλης των εργαζομένων, αναπαράγεις την πιο συκοφαντική, την πιο προσβλητική , την πιο παρανοϊκή και -εντέλει-την πιο φιλεργοδοτική θέση ,ότι δηλ. η απεργία δε στρέφεται εναντίον του εργοδότη και του κράτους, αλλά εναντίον του ...κοινωνικού συνόλου.

όσον αφορά την τρέχουσα πολιτική σκηνή , αρνείσαι να απορρίψεις τύπους όπως Κουβέλη, Καμίνη κτλ. που έδωσαν χέρι βοηθείας στην πολιτική του Μαύρου Μετώπου και πολιτικούς χώρους όπως τον ΣΥΝ που αποφεύγουν να αντιπαρατεθούν ουσιαστικά με την ίδια πολιτική.

Eγω λεω να αφησουμε τις ψευδοαριστεριστικες κορωνες και να μιλησουμε απλα. Υπαρχει και λεκτικη βια φιλε μου. Δεν το καταλαβα αυτο. Το "πες πες κατι θα μεινει" ξερεις ποιος το εφαρμοσε πρωτος. Και εσυ ο ιδιος χρησιμοποιεις λεκτικη βια και στοχοποιεις ανθρωπους, κινηματα και ιδεες. Δεν ειναι λεκτικη βια να αποκαλεις μελη της εθνοπροδοτικης σπειρας Καμινη και Μπουταρη? Ανθρωπους που δεν καν ειναι κομματικα στελεχη. Μπορει να αποδειχτουν οι χειροτεροι δημαρχοι ever. Αλλα δεν μπορουμε να τους κρινουμε προκατοβολικα. Ξερεις ειναι κατι σαν το τεκμηριο της αθωωτητας που ισχυει σε ολο τον πολιτισμενο κοσμο. Δηλαδη εσυ προτιμουσες Δημαρχο παλι τον Νικητα? Θα πρεπει καπου να μιλησουμε καθαρα και να μην κρυβομαστε. Δεν υπαρχει ασπρο-μαυρο στην πολιτικη . Υπαρχουν και ενδιαμεσα χρωματα. Ειμαι λοιπον ενας εθνοπροδοτης και εγω που χαρηκα με την αλλαγη στους δυο μεγαλους δημους. Η δημοσια διαπομπευση ανθρωπων και ιδεων ειναι η χειριστη μορφη λεκτικης βιας που ειναι το σκαλοπατι που οδηγει στην ωμη-τυφλη βια. Αν αυτο δεν το καταλαβαινεις...

Οσο για τον "υπαλληλο της ΕΘΕΛ" πιθανολογω οτι λεει ψεματα. Οπως ψεματα λεει το 90% των ελευθερων επαγγελματιων στην εφορια. Οπως ψεματα λεμε ολοι μας μπας και γλιτωσουμε κανενα 100αρι φορο. Για να τελειωνουμε με αυτο το θεμα. Οπως εσυ πιστευεις τον Χ υπαλληλο εγω πιστευω την Χ ελεγκτικη αρχη. Γιατι να εχεις εσυ δικιο και οχι εγω?

Ρε φιλε ποια θεση να σχολιασω? Οτι ειμαστε η "Σαουδικη Αραβια της Μεσογειου" και οτι εχουμε ουρανιο-χρυσο-φυσικο αεριο κτλ, κτλ και δεν το εχουμε παρει πρεφα? Και εγω εχω στην αυλη μου στον Αγιο Νικητα πετρελαιοπηγη αλλα την κρυβω μη μου την παρουν οι κακοι...

Εφοσον συμμετεχουμε στην διεθνη κοινοτητα εχουμε και καποιος υποχρεωσεις. Αν φυγουμε και απομονωθουμε και γινουμε Κουβα τοτε ναι μπορουμε να τα γραψουμε ολα στ΄α%$@^# μας. Τοσο δυσκολο ειναι αυτο που σου λεω να το καταλαβεις? Και αυτα τα πραγματα ο μεσος νεοελληνας της καλοπερασης και της λουφας δεν τα αντεχει. Θα ξαναγυρισει σαν τον κερατα στη γυναικα του. Αυτο εκτιμω. Μπορει να κανω και λαθος. Ας κανουμε λοιπον μια λαϊκη επανασταση να τα σαρωσουμε ολα. Γιατι αλλιως δεν μπορεις να απαλλοτριωσεις ιδιωτικες επιχειρησεις με τους ορους που εσυ γραφεις...

Ως που να γινει ομως αυτη η επανασταση και η ανθηση των τεχνων να σου πω κατι για τις απεργειες. Μια απεργια των ΜΜΜ στην Αθηνα στρεφεται κατα του κοινωνικου συνολου. Γιατι την πληρωνει ο ταλαιπωρος που παει στην δουλεια του. Γιατι δεν απολυεται κανεις εργαζομενος στα ΜΜΜ. Απλα οι μισθοι τους θα γινουν σαν ολων των αλλων. Το ενιαιο μισθολογιο το εχεις ακουστα?

Παμε στον κλαδο μου τωρα. Αν κανουμε απεργια αυτη την εποχη για οικονομικα αιτηματα ή κανουμε απεργια μεσα στις πανελληνιες εξετασεις ναι, σαφως στρεφομαστε εναντιον του κοινωνικου συνολου. Αν δε το καταλαβαινεις ουτε αυτο τι να σου πω? Και για να τελειωνουμε με τις απεργιες. Ποσες απεργιες εγιναν στην ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. οπου απολυθηκαν εργαζομενοι? ΚΑΜΙΑ. Οχι δεν θα σου πω για το κακο ΚΚΕ. Θα σου πω ομως οτι στην Ελλαδα ξεφτιλισαμε ακομα και την απεργια. Και την ξεφτιλισαμε γιατι οι περισσοτερες ειναι κατευθυνομενες και οχι εκει που χρειαζονται και θα εχουν αποτελεσμα. Ξερεις ποια ειναι τα ποσοστα απεργιας στους εκπαιδευτικους? Ξεκινησαν απο την δεκαετια του ΄90 με σταθερα πανω απο 80% και καταληξαμε φετος σε ποσοστα 15-20%. Στην μαυρη επετειο Τεμπονερα στο σχολειο μου απεργησαμε εγω και αλλοι 5-6 σε συνολο 60!!! Τι να λεμε τωρα?

Θα καταλαβαινα τις απεργιες σε αυτη την περιοδο αν ηταν πραγματι συγκρουσιακες και αν δεν εξυπηρετουσαν μικροπολιτικα συμφεροντα. ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ (σε εργατες και υπαλληλους) ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. Να νεκρωσει ολη η Ελλαδα. Οπου βγει και οσο αντεξουμε. Οχι την μια μερα εγω, την αλλη εσυ, και μεθαυριο η θεια μου η Τουλα. Ετσι παιζουμε το παιχνιδι των οικονομικα ισχυρων. Και εξαντλουμαστε και δεν τους καταφερουμε πληγματα. Αλλα ποιος εχει τα κοτσια να προτεινει ΠΑΝΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΕΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ? Κανεις.
Οποτε ας αφησουμε τους λεονταρισμους και ας προσεξουμε τι θα κανουμε απο εδω και περα. Αν εσυ θεωρεις πως υπαρχει εργαζομενος που δεν ειναι στην ιδια οχθη με σενα ισως δεν εισαι εργαζομενος. Ή ισως εισαι επαγγελματιας πολιτικος. Ή ισως το πιθανοτερο να λες και εσυ αυτο που λενε οι πολυ μικρες μειοψηφιες μπας και περιχαρακωθουν και δεν εξαφανιστουν: "οποιος δεν ειναι μαζι μας ειναι εχθρος μας". Καταλαβαινεις τις συνεπειες αυτου του δρομου...

Η χρησιμοποίηση του όρου "λεκτική βία" τελικά υπονοούσε αυτό ακριβώς που φοβόμουν : ότι εάν πεις όλη τη γνώμη σου, τότε είσαι υπεύθυνος και για πράξεις σωματικής βίας που ΘΑ κάνουν ΑΛΛΟΙ, οπότε αυτού του είδους η έκφραση είτε πρέπει να αποφεύγεται (αυτολογοκρισία), είτε κρίνεται ευθέως ως παράνομη και καταστέλλεται (άμεση , κανονική , λογοκρισία).
Εγώ έχω ξεκαθαρίσει απολύτως τη θεση μου. Η υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων περνάει μέσα από την αξιοποίηση των δημοκρατικών κατακτήσεων του Συντάγματος. Ο μόνος που έχει συμφέρον από τη βία είναι το Μαύρο Μέτωπο , για να φέρει κανα στρατιωτικό νόμο. Οι εκδηλώσεις βίας δεν έχουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΗ στη συμπεριφορά των εργαζομένων και των ανέργων.
Είναι σαφές ότι θα προτιμούσα για Δήμαρχο κάποιον που δε θα στηριζε τα κόμματα του Μαύρου Μετώπου, επομένως δεν έχω καμια υποχρεωση να διαλέξω ανάμεσα σε Καμίνη-Κακλαμάνη.

Για τον "υπάλληλο της ΕΘΕΛ" πράγματι δεν είναι δεδομένο από κάπου ότι κάποιος ντε και καλά λέει την αλήθεια. Πρέπει να γίνει συγκεκριμένη έρευνα.

Για τους ορυκτούς πόρους της χώρας έχουν αρχίσει να γραφουν μέχρι και οι συστημικοί δημοσιοκαφροι.

Είμαι φανατικός υπερασπιστής των δημοκρατικών διαδικασιών και πιστεύω ότι όλες οι πολιτικές θέσεις πρέπει να κρίνονται από το "Μεγάλο Δικαστήριο της Κοινής Γνώμης". Ποτέ δεν υποστήριξα την ιδέα της επαναστασης, γιατί δε μου αρέσει καθόλου μα καθόλου αυτή η κατάσταση, όπου χύνεται αίμα.Άρα μην βάζεις στο στόμα μου λόγια που όχι μόνο δεν είπα, αλλά και δε θα μπορούσα να τα έχω πει. Και εάν πράγματι η άμεση κατάσχεση ιδιωτικών επιχειρήσεων , μετά την απειλή φυγής των κεφαλαίων στο εξωτερικό είναι "σκληρή" απόφαση για μια Κυβέρνηση που βγήκε από εκλογές , εγώ αναγνωρίζω το λάθος μου και λέω ότι θα μπορούσε να νομοθετηθεί ότι δεν υπαρχει κατάσχεση αλλά απλώς απαγορεύεται η φυγή στο εξωτερικό.

Για τις απεργίες στα ΜΜΜ δεν ισχύει αυτό που γράφεις γιατί όλες οι τελευταίες απεργίες έγιναν από 11 μέχρι 3 ή μέχρι 4, άρα όχι σε ώρες που οι εργαζόμενοι πάνε ή γυρνάνε από τη δουλειά. Αλλά και καθολική να ήταν η απεργία , πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στρέφεται εναντίον του εργοδότη, όχι του κοινωνικού συνόλου.
Επίσης ότι δικαιούσαι να απεργήσεις εάν σε απειλούν με απόλυση αλλά όχι και εάν σε απειλούν με μείωση μισθού, είναι από τις "καινούριες" θεωρίες. Το είχα γράψει και στο αρχικό ποστ, με το οποίο άνοιξα το παρόν τόπικ. Στον καιρό του Μνημονίου το δικαίωμα της απεργίας θα καταδιωχθεί ανηλεώς. Δε γίνεται διαφορετικά.

Για το τι έγινε στην Τυποεκδοτική τοποθετήθηκα ξεκαθαρα. Δεν έχω κανένα λόγο να απολογηθώ σαν να ήμουν στην ηγεσία του ΚΚΕ ή εργαζόμενος στην επιχείρηση.

Η φθίνουσα πορεία των απεργιών είναι γεγονός. Πολλά εχουν φταίξει, το βασικότερο είναι ότι οι απεργίες ΗΤΤΩΝΤΑΙ.
Το γεγονός ότι απεργείς σε μία τόσο δύσκολη οικονομική συγκυρία σε τιμάει.

Πράγματι η πανελλαδική απεργία διαρκείας δεν αφήνει κανένα περιθώριο στους εκπροσώπους του Μαύρου Μετώπου να οδύρονται υποκριτικά "για το κοινωνικό σύνολο". Ωστόσο είναι ακόμα πολύ νωρίς για κάτι τόσο δυνατό. Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις σε καμία περίπτωση.

Επαγγελματίας...πολιτικός δεν είμαι σε καμία περίπτωση, μοναδική μου φιλοδοξία είναι αυτά που γραφω να βοηθούν στο ξεκαθάρισμα της κατάστασης, ξεκαθάρισμα που είναι τόσο καλύτερο, όσο πληρέστερα διαγράφονται οι διάφορες ...όχθες.

Επειδή θίχθηκε το κρισιμότατο ζήτημα της σωματικής βίας, και μάλιστα με τρόπο που με αδικεί εντελώς, θα ήθελα να κάνω μια τελευταία παρέμβαση επ'αυτού.

Η ανησυχία του Lefkadian για πράξεις βίας είναι εύλογη,δεν τα βγαζει από το κεφάλι του, και εγώ έχω έντονους παρόμοιους φόβους. από διάφορο κόσμο με τον οποίο έχω μιλήσει τον τελευταίο καιρό ακούω απίστευτες βλακείες του στυλ "ναι, να καεί το μπ....η Βουλή" και άλλα τέτοια. πρόκειται για τελείως λανθασμένες απόψεις, για να μη γράψω τίποτα πολύ χειρότερο. Η φοβερή τραγωδία που συγκλονίζει τις τελευταίες ημέρες την Τυνησία πρέπει να είναι για όλους διδακτική και προειδοποιητική.

Ο εργαζόμενος λαός πρέπει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού τις δημοκρατικές κατακτήσεις του Συντάγματος και κυρίως τις γενικές βουλευτικές εκλογές. Οι εκλογές αυτές ίσως πλησιάζουν και ,γενικότερα όποτε και αν γίνουν, θα δώσουν τη λύση. Υπομονή χρειάζεται και ψυχραιμία και όλα θα πάνε καλά. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για βία που θα την αξιοποιήσουν στο τέλος εναντίον των εργαζομένων.

Η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη,είναι απαραβίαστη. Όποιος θέτει με τις πράξεις του τον παραμικρότερο κίνδυνο για τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα οποιουδήποτε (αστυνομικού, απεργού, εκπροσώπου του Μαύρου Μετώπου) είναι εγκληματίας και πρέπει να καταστέλλεται αμείλικτα, με άμεση σύλληψη και παραπομπή του στο αρμόδιο Δικαστήριο.

Όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν την κρισιμότητα των ημερών και να πράξουν αναλόγως.

Ιδιαίτερα η σκέψη μου βρίσκεται αυτές τις μέρες στη νεολαία,μαθητική και φοιτητική, που είναι πολύ ευαίσθητο στρώμα:
α) είναι δέκτης της πίεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι ή -ακόμα χειρότερα-άνεργοι γονείς.
β) δεν έχει τίποτα να χάσει (π.χ. απόλυση από τη δουλειά) και μπορεί να εμπλακεί ευκολότερα σε αγώνες
γ) είναι πολιτικά άπειρη και μπορεί να παρασυρθεί από στημένες δουλειές
δ) έχει φάει με το τσουβάλι όλη αυτή τη χολιγουντιανή και "βιντεοπαιχνιδική" (ό όρος είναι τρισάθλιος, το ξέρω) βία και , ένα κομμάτι της, "ψιλογουστάρει με τη φάση" (αν είναι δυνατόν).
ε) έκανε αυτά που έκανε το Δεκέμβρη του '08.

Είναι επείγουσα ανάγκη γονείς,σχολεία, καθηγητές, μεγαλύτεροι συγγενείς και φίλοι να δουν με πολύ μεγάλη ένταση της προσοχής το τι σκέφτονται αυτές τις μέρες οι μικρότεροι και να τους προστατεύσουν απο άκρως επικίνδυνες και βλακώδεις ενέργειες. Είναι επείγον χρέος όλων μας απέναντι στη νέα γενιά να της διδάξουμε την υπομονή, την εμπιστοσύνη στη δύναμη και την αξία των δημοκρατικών κατακτήσεων του Συντάγματος και βεβαίως την απολύτως απαραβίαστη υφή των εννόμων αγαθών της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας.

2)Πετροβιτς,το να τα αποκλείουμε συλλήβδην χωρίς να έχουμε όμως στοιχεία δεν είναι και τόσο υπέυθυνη σαν στάση.Εγώ δεν παίρνω θέση γιατί δεν γνωρίζω την κατάσταση.Δυστυχώς ούτε εσύ βλέπω να ξέρεις την οικονομική κατάσταση τους.Τουλάχιστον δεν παραθέτεις την εικόνα που εσύ έχεις.Απλά αφορίζεις κόσμο
Γαλαζοπράσινοι δεν είναι μόνο οι διοικητές στις επιχειρήσεις αυτές.Είναι και απλοί υπάλληλοι

3)Μιλάω καθαρά πρακτικά.Βλέπω πως αντιμετωπίζονται οι εκλογές στην ελλάδα και προσπαθώ να διαβλέψω πως θα λειτουργούσε η ζωή της χώρας αν ο λαός "Βομβαρδιζόταν" συνεχώς απο δημοψηφίσματα κάθε είδους και για κάθε ζήτημα.
Δυστυχώς κατα τη γνωμη μου δεν αποτελεί μεσο αφύπνισης του λαού τέτοια πολιτική κυβέρνησης.Η για να κάνω τον μετριοπαθή,όσο πιθανότητα έχει να τον κάνει πληρέστερο και πιο υπέυθυνο ψηφοφόρο,άλλο τόσο τον κάνει να απαξιώσει εντελώς τέτοιες διαδικασίες.

Στην τελική σε μια χώρα που οι εκλογές όσο περνάνε τα χρόνια,μεγεθύνεται το ποσοστό της αποχής,δεν νομίζω πως είναι λύση το να δημιουργήσεις παραπάνω τέτοιες διαδικασίες.Πρώτα πρέπει να δημιουργήσεις ένα πλαίσιο που να μειώσεις την αποχή στο ελάχιστο και μετά να φτάσεις σε σημείο να δινεις στο λαο επιτελική θέση για τις αποφάσεις.

*Το "τα δημοψηφήσματα προκαλούν ισχυρές πλειοψηφίες" ήταν μια ατάκα που είχε πει ένας πολιτικός (μου διαφεύγει το όνομα) πριν το δημοψήφισμα για την παλινόρθωση της μοναρχίας μετά τον Β παγκόσμιο.Βέβαια τηρουμένων των αναλογιών της εποχής εκείνης,αυτή η φράση έκρυβε και υπόνοιες νοθείας.Οπως και συνέβη άλλωστε
Εγώ την βρίσκω διαχρονική πάντως



είμαστε offtopic αλλά θα το σχολιάσω
Απαραίτητη προυπόθεση για να λειτουργήσει μια χώρα ενιαία και βάσει συντάγματος,είναι ο αφοπλισμός των ομάδων που ζουν σε αυτή.Διαχρονικά.Επομένως αυτός ο όρος στην συμφωνία της Βάρκιζας ήταν επιβεβλημένος.
Μεγαλύτερο λάθος για το ΚΚΕ τότε ήταν η αποχή στις εκλογές παρά ο αφοπλισμός.Ο αφοπλισμός ήταν μια "στανταρ" κίνηση για μια χώρα που εξήλθε απο πόλεμο στον οποίο αντιστεκόταν με ενοπλους αντάρτικους αγώνες.

Στην τελική η χώρα τότε "βιάστηκε" απο τους άγγλους και μετέπειτα τους αμερικάνους για να πάει αντίθετα στην πολιτική ροή της.Ηταν δεδομένο πως το ΕΑΜ είχε ισχυρό λαικό έρεισμα μετά τη στάση του στην κατοχή.Πιθανόν σε μια καθαρή εκλογική διαδικασία,να έπαιρνε μέχρι και πλειοψηφία.Αυτό όμως το έρεισμα πνίχτηκε στο αίμα και τον φόβο.

Δεν μπορείς να λες πως το ΚΚΕ τότε "πρόδωσε" τη χώρα γιατί είναι πολύ βαρύ.Αλλο το τι συνέβη στον εμφύλιο.Η ουσία είναι τι έγινε και οδηγηθήκε εκεί η κατάσταση.Και το κυριότερο βέβαια είναι να καταλάβουμε τη διαφορά του αριστερού του 30,του 40 και του 50 με τον αριστερό του σήμερα.

Τότε ένας στοιχειωδώς έντιμος άνθρωπος,βλέποντας αυτά που γίνονται γύρω του (πραξικοπήματα,παρακρατικές και παραστρατιωτικές οργανώσεις,δωσιλογισμούς κατα την κατοχή και μετέπειτα λευκή τρομοκρατία και αποκατάσταση της φημης των δωσίλογων και των διοικητών της κατοχικής κυβέρνησης καθώς και τοποθέτησή τους σε πόστα αξιωματικών στην μεταπολεμική Ελλάδα) γινόταν ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ αριστερός.Δεν ήταν θέμα μόρφωσης μιας και οι αριστεροί τότε δεν ήταν η μορφωμένη ομάδα του πληθυσμού.Φτάσαμε στο σημείο τον αριστερό που έδινε τη ζωή του στα βουνά ενάντια στους γερμανούς να τον κυνηγάνε σαν "εθνοπροδότη"
Ο αριστερός λοιπόν εκείνης της εποχής δεν έχει καμία σχέση με τον αριστερό του σήμερα.Η αριστερά με το ολικό ξεκ@υλωμα της μεταπολίτευσης (οταν το ΚΚΕ έγινε μόδα) και το κοινωνικό φαινόμενο του πασόκ,πήρε διοικητικές θέσεις,αλλοτριώθηκε και ειδικά μετά την πτώση του τείχους (όταν όλοι είδαν την ματαιότητα στον υπαρκτό σοσιαλισμό και όσα πίστευαν) έγινε το μεγάλο φαγοπότι.Σήμερα ειδικά εξελίσσεται σε καρκίνο της κοινωνίας.

1) μετά από τα όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια είναι προφανές-για μένα τουλα΄χιστον, πως το ο,τιδήποτε γράφεται εκεί πέρα μέσα πρέπει να περνάει από 700 κόσκινα

2) Πιστεύω ότι η λυση του προβλήματος της αποχής και της κρίσης πολιτικής αντιπροσώπευσης περνάει μέσα από τη μεταφορά της πραγματικής εξουσίας στον κυρίαρχο λαό. Εσύ έχεις κάποια πρόταση σχετικά ή πιστεύεις ότι μπορεί η λύση να δοθεί μέσα από την ελλειπτική σημερινή συνταγματική κατοχύρωση της Λαικής Κυριαρχίας;

3)Την αλυσίδα Κατοχή -Δεκεμβριανά '44-Βάρκιζα το Φλεβάρη '45-λευκή τρομοκρατία αμέσως μετά του αντιεαμικού κράτους και παρακράτους εναντίον των αντιπάλων του-αποχή του ΚΚΕ από τις εκλογές του Μαρτίου ΄46 για να μη νομιμοποιήσει τις εκλογές που ήταν σε τέτοιες συνθήκες όχι εκλογές αλλά "εκλογές" ( " Σε τέτοιες συνθήκες λεύτερες εκλογές αποκλείονται. Οι εκλογές που ετοιμάζονται είναι απόπειρα "νόμιμου" πραξικοπήματος και εξαπάτηση της παγκόσμιας δημοκρατικής γνώμης", από απόφαση της 2ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ, δημοσιευθεισα στο Ριζοσπάστη της 17/2/1946) δεν τολμάω να τη θίξω περαιτέρω γιατί δε θα τελειώσουμε ούτε σε 5 μήνες , και δεν έχω τόσο χρόνο.

Συνεχιζω το off topic.
Κseplenh εγω ανεφερα συνολικα τη συμφωνια της Βαρκιζας και οχι μονο την παραδοση των οπλων. Η συμφωνια εμπαζε απο παντου. Το ΕΑΜ αφοπλιστηκε και οι δεξιες παρακρατικες οργανωσεις εσπερναν τον τρομο και τον θανατο. Επισης δεν δοθηκε αμνηστια για τα αδικηματα που διαπράχθηκαν στην περίοδο των Δεκεμβριανών. Δεν μπορει να εισαι απελευθερωτης ανταρτικος στρατος να κυριαρχεις σε ολη την Ελλαδα (εκτος των αστικων κεντρων) και να διαλυεις ετσι "ελαφρα τη καρδια" τις μαχιμες μοναδες σου. Και αυτο στην ουσια εγινε κατ΄εντολη του Σταλιν. Αφου ειχαν φτιαχτει "οι σφαιρες επιρροης" ο "πατερουλης" τους ειπε παραδοθειτε και σταματηστε τις εχθροπραξιες αμεσα. Και η ηγεσια του ΚΚΕ υπακουσε με τα τραγικα επακολουθα. Και το τραγικοτερο ολων ηταν οτι το ΕΑΜ αποτελουταν στην πλειοψηφια του απο απλους δημοκρατικους πολιτες και οχι κατ' αναγκη κομμουνιστες. Πολιτες ομως που ειχαν αγκαλιασει και πιστεψει τις ιδεες του ΕΑΜ και τις ειχαν κανει κτημα τους. ΟΛΟΥΣ αυτους τα ηγετικα στελεχη του ΚΚΕ τους προδωσαν. Οσο σκληρο και αν ακουγεται μιλαμε για εσχατη προδοσια που αφενος αιματοκυλισε την χωρα και αφετερου την οδηγησε στην εξαρτηση απο τον ξενο παραγοντα. Απο τον φοβο τους οτι τους παρατησε ο Σταλιν και δεν εχουν στηριγμα κατερρευσαν και υπεγραψαν την ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ συμφωνια της Βαρκιζας. Στη συνεχεια ολοκληρωσαν την καταστροφη με την αποχη απο τις "εκλογες". Στην ουσια βεβαια και να κατεβαιναν δεν θα αλλαζε και τιποτα. Μιλαμε για "εκλογες" βιας, νοθειας και στυγνης τρομοκρατιας.
Εννοειτε πως η αντιπαλη πλευρα (εθνικοφρονες) εχει το μεγαλυτερο μεριδιο ευθυνης και διεπραξε και αυτη το εγκλημα της εσχατης προδοσιας και μαλιστα κατα συρροη για 30 χρονια. Ομως το ΕΑΜ επειδη ηξερε οτι απεναντι του ειχε τον ξενο παραγοντα και το αντιδραστικοτερο κομματι της ελληνικης δεξιας επρεπε να ειναι καχυποπτο και φυλαξει τα νωτα του. Αντι αυτου εστειλε σαν προβατα στην σφαγη χιλιαδες κοσμου. Τα αποτελεσματα αυτης της ηττοπαθους στασης τα βιωνουμε ακομα και σημερα.

Αριστερος παντως δεν σημαινει κατ΄αναγκη οπαδος των "ανατολικων καθεστωτων". Καθε πολιτης που πιστευει στην ισοτητα και στην αλληλεγυη, που δεν ειναι ρατσιστης, που οραματιζεται ενα κοσμο χωρις φτωχεια και πεινα, ειρηνικο, με ελευθερια λογου και σκεψης, με δωρεαν παροχες υγειας και παιδειας, με κοινωνικες παροχες και αξιοπρεπη εργασια αυτος ειναι αριστερος. Το εχω αναφερει και σε αλλα προηγουμενα post. Το ιδανικο παραδειγμα για μενα "αριστερης" διακυβερνησης ειναι η Σουηδια. Οποιος θελει ας το ψαξει και θα καταλαβει τι λεω...

Υ.Γ.: Η Αριστερα στην Ελλαδα βιαστηκε απο τους ιδιους τους αριστερους που εκμεταλλευτηκαν το Πολυτεχνειο και το εξαργυρωσαν στο επακρο. Και φυσικα μιλαω για τους λιγους πουν ολοι ξερουμε και οχι για την πλατια μαζα των απλων αριστερων πολιτων.

Υ.Γ2: Παντως για να ειμαστε δικαιοι ο σοσιαλισμος δεν εφαρμοσθηκε πουθενα ή καλυτερα οταν προσπαθησαν να τον εφαρμοσουν καποιοι απετυχαν γιατι αλλοτριωθηκαν οι ιδιοι απο την δυναμη και την εξουσια. Αυτο το πραγμα στην ΕΣΣΔ δεν ηταν υπαρκτος σοσιαλισμος, ηταν ενα σαθρο οικοδομημα βασισμενο σε διαφθορα και κλικες που κατερρευσε με παταγο...

Θέλω να θυμίσω (να γνωστοποιήσω ότι η Σουηδία, την οποία ο Lefkadian θαυμάζει, -και πολύ καλά κάνει- είναι ΕΝΤΟΣ της ΕΕ αλλά ΕΚΤΟΣ της Ευρωζώνης, δεν έχει δηλαδή ως νόμισμα το Ευρώ αλλά τη σουηδική Κορώνα.
Η απόφαση περί εισαγωγής η μη του Ευρώ παρθηκε από τον κυρίαρχο σουηδικό λαό το 2003 με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ και το αποτέλεσμα ήταν 56% όχι στο Ευρώ, 44% ναι στο Ευρώ.
Το όχι στο Ευρώ οφειλόταν στην πεποίθηση ότι η ένταξη στην Ευρωζώνη και η εξάρτηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θέτει σε ύψιστο κίνδυνο το παραδειγματικό κοινωνικό κράτος πρόνοιας της χώρας.
Εάν έχω καταλαβει καλά, η Σουηδία δεν έχει αντιμετωπίσει μεχρι στιγμής μεγαλους κλυδωνισμούς λόγω της κρίσης.

τι γνώμη έχετε για τις απεργίες των δημοσιογράφων στις γενικές απεργίες όπως την σημερινή?

πιστεύω ότι θα μπορούσαν να συμβάλουν αποφασιστικά στην ανύψωση του ηθικού των εργαζομένων αν την ημέρα της απεργίας υπήρχαν συνεχείς συνδέσεις με τους τόπους των συγκεντρώσεων και ενημέρωση από τους απεργούς για τα αιτήματά τους εστιάζοντας φυσικά σε αυτά και όχι στον πυρπολημένο σκουπιδοτενεκέ, την σπασμένη τζαμαρία και την δράση των μπαχαλάκηδων που αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης για να συκοφαντήσει της απεργίες και τους αγώνες που γίνονται

Το νοημα της απεργιας εχει χαθει στην Ελλαδα. Περιμενες οι δημοσιογραφοι να το βρουν? Σαφως και με την σταση τους σε ολες τις μεγαλες γενικες απεργιες μονο κακες υπηρεσιες προσφερουν. Και δεν ενημερωνουν, και υποτιθεται οτι "αγωνιζονται", και στην ουσια "κουκουλωνουν" το γεγονος...

To νόημα της απεργίας είναι σήμερα, στον καιρό της απόπειρας μετατροπής των εργαζομένων σε σκλάβους της εγχώριας εργοδοσίας και σε ομήρους της διεθνούς τοκογλυφίας, τόσο ξεκάθαρο όσο ήταν πάντα: το σε κοινωνικό επίπεδο ισχυρότερο/αποτελεσματικότερο μέσο πάλης των εργαζομένων ενάντια στην εργοδοσία και στο κράτος της εργοδοσίας.

γιατι το να καει να καει το μπουρδελο η βουλη ειναι petrovic το πιο βλακωδες συνθημα???
τι εχει προσφερει αυτη η βουλη στη χωρα??μιζες και λαδωματα?
αν πρεπει να καει κατι για να διαγραφει το παρελθον και να συνταραχτει ο πολτικος υποκοσμος ειναι ακριβως το συμβολο του, η βουλη

μονο αν βεβηλωθει το συμβολο τησ νεοελληνικης πολιτικης μπορει καποιοι ν αλλαξουν ροτα...

η οποια μην ξεχναμε δεν ειναι τπτ αλλο παρα τα ανακτορα, δεν το λες λοιπον και το συμβολο της δημοκρατιας...
..αν αυτα τα ανακτορα ειχαν οδηγησει τους ελληνες σε πραγματικη δημοκρατια , ναι να σεβαστουμε το κτιριο... τωρα γιατι??

ο μονος λογος που βρισκω να μεινει ορθιο ειναι 1 αισθητικης και αρχιτεκτονικης αποψεως 2 για να θυμιζει τα αισχη τους οπως πχ το αουσβιτς..

βρε συ str τα έχω γράψει και παλιότερα-και μάλιστα αναλυτικά-γιατί είναι εντελώς βλακώδες και επικίνδυνο το σύνθημα να "καεί, το μπ...έλο η βουλή". θα επανέλθω βέβαια γιατί οι καιροί είναι φοβερά κρίσιμοι και πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

1. καταρχήν το παίρνουμε ως δεδομένο ότι όσοι λένε "να καεί η βουλή" το εννοούνε, δεν πουλάνε δηλαδή τρέλα.

2. εάν το εννοούν, και εγώ το δέχομαι ότι το εννοούν, τότε αναγκαστικά εννοούν και ότι πρέπει να περάσουν πάνω από τους αστυνομικούς, που θα φυλάνε το κτίριο. αυτο πολύ απλά σημαίνει σκληρότατες συγκρούσεις, σημαίνει αποδοχή του κινδύνου για ΝΕΚΡΟΥΣ, και αστυνομικούς, και διαδηλωτές.

3. εάν συμβούν τα παραπάνω , τότε το Μαύρο Μέτωπο θα έχει ένα σαφές άλλοθι στα χέρια του για να περάσει στην αντεπίθεση και να τσακίσει τα πολιτικά δικαιώματα του εργαζόμενου λαού. Ο Πέτρος ο Παπακωνσταντίνου το έχει γράψει από πέρισυ το Μάιο ότι η πολιτική του Μνημονίου είναι -το λιγότερο-τόσο σκληρή όσο σκληρή ήταν η πολιτική που εφάρμοσε η ΧΟΥΝΤΑ του στρατηγού Πινοσέτ στη Χιλή, ΜΕΤΑ την πραξικοπηματική ανατροπή (Σεπτέμβριος 1973) της εκλεγμένης κυβέρνησης Λαικής Ενότητας (συμμαχία σοσιαλιστών, κομμουνιστών, αριστερών δημοκρατών) του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Εννοούσε σαφέστατα ότι μια τέτοια οικονομική εξουθένωση των εργαζομένων θα θέσει σε κίνδυνο την κυριαρχία των καπιταλιστών, οπότε υπάρχει σαφέστατος κίνδυνος για φλερτάρισμα της οικονομικής/πολιτικής εξουσίας με μορφές αλλοίωσης/κατάργησης της Λαικής Κυριαρχίας.

4. Ο φόβος αυτός του Π.Παπακωνσταντίνου έχει αναμφίβολα επιβεβαιωθεί αυτούς τους μήνες. Το ανελέητο χτύπημα των απεργιών (που είναι εξάλλου και το θέμα του topic) μέσω του φονικού διδύμου "καταχρηστικότητα-επιστράτευση" , καθώς και των διαδηλώσεων (τόνοι χημικών) αποδεικνύουν τη σαφέστατη σύνδεση οικονομικής υποβάθμισης-υποβάθμισης της Λαικής Κυριαρχίας.

5. μεσα σε αυτό το φόντο, εγώ παίρνω την ευθύνη να προβλέψω ότι ενδεχόμενες συγκρούσεις τέτοιας έκτασης μπροστά στη Βουλή, η μόνη αλλαγή ρότας που μπορεί να φέρουν είναι προς το χειρότερο: από εσπευσμένη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και αυστηροποίηση των προϋποθέσεων κήρυξης απεργίας μέχρι την ίδια την κήρυξη στρατιωτικού νόμου. (σημείωση: η κήρυξη στρατιωτικού νόμου είναι νόμιμη δυνατότητα , προβλεπόμενη από το άρθρο 48 του Συντάγματος και περιλαμβάνει τα ...πάντα όλα: απαγόρευση απεργιών, απαγόρευση διαδηλώσεων, κατάσχεση συγκεκριμένων εφημερίδων, κατάργηση του απορρήτου της επικοινωνίας, συγκρότηση έκτακτων στρατοδικείων κτλ. κτλ.). Παίρνω την ευθύνη να προβλέψω ότι μια τέτοια εξέλιξη θα έλυνε τα χέρια στο Μαύρο Μέτωπο ώστε να κάνει πράξη τις ένοχες σκέψεις του.

6. Έχω γράψει πολλές φορές για το ότι η Λαική Κυριαρχία (Δημοκρατία) είναι σήμερα ελλειμματική. Έχω επιμείνει στην ανάγκη να τεθεί συνταγματική ρήτρα που να ορίζει ότι το σώμα των πολιτών έχει δικαίωμα να προκαλεί δημοψήφισμα για νομοσχέδιο ψηφισμένο από τη Βουλή, αρκεί να έχουν υπογράψει το σχετικό αίτημα το 5% των πολιτών.
Το γεγονός ότι ψάχνω κατευθύνσεις ουσιαστικής κατοχύρωσης της Λαικής Κυριαρχίας (Δημοκρατίας), συνεπαγεται ότι θα παλέψω με το λόγο μου μέχρις εσχάτων ενάντια σε -καλοπροαίρετες, δεν αντιλέγω-λογικές που εμφανίζονται να παλεύουν για "περισσότερη , πραγματική Δημοκρατία", αλλά πρακτικά-πολιτικά οδηγούν στο ακριβώς αντίθετο: σε λιγότερη/αλλοιωμένη Δημοκρατία (Λαική Κυριαρχία)

7. Οι ψευτιές του Μαύρου Μετώπου πείθουν όλο και λιγότερους. όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι θα σπρωχτούν, πεπεισμένοι από την ίδια τους την εμπειρία, στο δρόμο του αγώνα.Οι εκλογές γίνονται μερα με τη μερα αναγκαστική επιλογή. Υπομονή χρειάζεται, καθαρό μυαλό και προσοχή στη διασφάλιση των δημοκρατικών κατακτήσεων των εργαζομένων: απεργία, διαδήλωση, ελεύθερος τύπος δίχως λογοκρισία, γενικές βουλευτικές εκλογές.

Υποτίθεται ότι προσπαθούμε να βρούμε λύσεις έτσι ώστε η απεργία να είναι όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική, απόψεις όπως έχει χαθεί το νόημα, έχουμε να κάνουμε με πουλημένους εργατοπατέρες νομίζω ότι δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση παρά μόνο να ευνοούν φαινόμενα όπως η μοιρολατρία ενισχύοντας απόψεις που υποστηρίζουν ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει και ποτέ.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη το νόημα των απεργιών είναι τεράστιο και δεν πρόκειται να χαθεί ποτέ όσο υπάρχει εκμετάλλευση καθώς αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο των θιγόμενων για βελτίωση της κατάστασης και σαφώς στην χώρα μας τον τελευταίο χρόνο με τα μέτρα που παίρνονται δεν υπάρχει απλά εκμετάλλευση η οποία ούτως η άλλως υπήρχε και πριν αλλά κυριολεκτικά σφαγή για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων

Όσον αφορά ένα κάψιμο της βουλής δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί να οδηγήσει σε αυτή την πολυπόθητη αλλαγή,
ακόμη και ένα συμβολικό κάψιμο τι άλλο μπορεί να προσφέρει πέρα από πρόσχημα για επιπλέον αστυνομοκρατία?

Μιας και ειναι topic σχετικο με απεργιες να δωσω ενα στοιχειο. Στους εκπαιδευτικους (Αττικης) δημοσιας δευτεροβαθμιας εκπαιδευσης το ποσοστο συμμετοχης στην απεργια ηταν περιπου 25%. Περιμενω τα σχολια σας...

τί να σχολιάσω?
δεν με εκπλήσει καθόλου, οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι....
λογικό το βρίσκω έτσι όπως συκοφαντούνε τις απεργίες

Το ποσοστό είναι αρκετά καλό , υπό την έννοια ότι δείχνει πως ένα άκρως υπολογίσιμο δυναμικό αρνείται να μπει στην καρμανιόλα της μοιρολατρίας και της κυνικής υποταγής που βαφτίζεται ξεδιάντροπα ως "ειλικρινής ρεαλισμός"
Βεβαίως οι καιροί απαιτούν περισσότερα. Εγώ είμαι αισιόδοξος πάντως. Ο χρόνος δουλεύει ΣΕ ΒΑΡΟΣ του Μαύρου Μετώπου.

Για ποιο λόγο κάποιοι επιλέγουν να μην απεργήσουν;
Εγώ έχω γράψει κάποια πράγματα σχετικά σε αυτό εδώ το τοπικ την 1/12/2010. Είχα γράψει τότε:

"Το ερώτημα που αβίαστα τίθεται είναι γιατί ένας εργαζόμενος να αποφασίσει να μην εξασκήσει το δικαίωμα απεργίας,παραιτούμενος έτσι προκαταβολικά από την πιθανότητα να αλλάξει με τη στάση του τα πράγματα προς το καλύτερο.

Οι απαντήσεις στο ερώτημα είναι πολλές , εγώ θα δώσω τις 3-4 που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό: 1) ο μη απεργός εργαζομενος έχει αποφασίσει να επιβιώσει στο εργασιακό περιβάλλον ως "Ταλιμπαν" του αφεντικού, γλείφτης ανελέητος προς τα πάνω και αυταρχικός ανελέητος προς τα κάτω 2) ο μη απεργός εργαζόμενος έχει αποφασίσει να επιβιώσει στο εργασιακό περιβάλλον αποφεύγοντας οποιαδήποτε ένταση. Δεν κοντράρει το αφεντικό, δεν κοντράρει και τους συναδέλφους του. Κάνει τη δουλειά του όσο πιο επαγγελματικά μπορεί -χωρίς να είναι γλείφτης -και ελπίζει να το εξαργυρώσει αυτό με μια ατομική διαπραγμάτευση. Αποφεύγει επιμελώς οποιαδήποτε συζήτηση υπερβαίνει τον Ολυμπιακό, την καινούρια γκόμενα του λογιστή και το καινούριο αυτοκίνητο του ταμία. 3) ο μη απεργός εργαζόμενος πιστεύει ότι δεν λύνονται τα ζητήματα με ατομική διαπραγμάτευση, πιστεύει στην αξία της συλλογικής δράσης και της εργατικής αλληλεγγύης. Αλλά βλέπει ότι τα δικαστήρια έχουν ξεσκίσει την απεργία,(αντισυνταγματικά, βλ. παραπάνω) ότι οι επιστρατεύσεις πάνε κι έρχονται, (αντισυνταγματικά, βλ. παραπάνω), ότι τα συστημικά ΜΜΕ κατασυκοφαντούν και διαβάλλουν . Βλέπει κυρίως ότι εδώ και είκοσι χρόνια οι ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗ ΜΙΑ ΜΑΧΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ. Οπότε απογοητεύεται και σκέφτεται ότι δεν αξίζει να μπλεξει σε έναν αγώνα που -και αυτός-δεν πρόκειται να είναι νικηφόρος. 4) ο μη απεργός εργαζόμενος έχει φρικάρει εντελώς με τη φτώχεια που προελαύνει συνεχώς και ούτε καν που σκέφτεται να χάσει οποιοδήποτε μεροκάματο. αν του πεις να απεργήσει θα σε περάσει για ούφο.μιλάω για τον άνθρωπο που έχει απλήρωτα κοινόχρηστα για ένα εξάμηνο.


Κατά τη γνώμη μου αυτό που επείγει είναι η αναβίωση της εργατικής αλληλεγγύης και η ανανέωση της πίστης οτι οι εργατικοί αγώνες μπορεί να είναι νικηφόροι."

Φυσικά αυτά τα προσυπογράφω και σήμερα.






"7.Οι ψευτιές του Μαύρου Μετώπου πείθουν όλο και λιγότερους. όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι θα σπρωχτούν, πεπεισμένοι από την ίδια τους την εμπειρία, στο δρόμο του αγώνα.Οι εκλογές γίνονται μερα με τη μερα αναγκαστική επιλογή. Υπομονή χρειάζεται, καθαρό μυαλό και προσοχή στη διασφάλιση των δημοκρατικών κατακτήσεων των εργαζομένων: απεργία, διαδήλωση, ελεύθερος τύπος δίχως λογοκρισία, γενικές βουλευτικές εκλογές."

Μη μασάς βρε Sarounas. We shall overcome...

το μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει στον ιδιωτικό τομέα, εκεί ο φόβος της απόλυσης είναι πολύ μεγάλος.
Κατά την γνώμη μου οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έπρεπε να είναι μπροστάρηδες σε αυτούς τους αγώνες, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι σχεδόν δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Αυτά λέει η προσωπική μου εμπειρία αφού ναι μεν απεργούσα όταν δούλευα στον ιδιωτικό τομέα αλλά ένιωθα να απειλούμε αντίθετα τώρα που είμαι συμβασιούχος έστω ορισμένου χρόνου στον δήμο δεν φοβάμαι για την θέση μου όταν απεργώ.
πιστεύω ότι αυτό ισχύει λίγο πολύ στους περισσότερους....

ισχύει 100% ότι η απόλυση από την εργασία λόγω συνδικαλιστικής δράσης/συμμετοχής σε απεργία είναι πολύ πιθανότερη στον ιδιωτικό τομέα, ούτε συζήτηση. Η απόλυση αυτή είναι βεβαίως τελείως ΠΑΡΑΝΟΜΗ, γιατί πρόκειται για απόλυση που συνιστά πράξη εκδίκησης απέναντι σε άσκηση νόμιμου δικαιωματος. Απλά, οι εργαζόμενοι που υφίστανται αυτή την ΠΑΡΑΝΟΜΗ και βάρβαρη μεταχείριση αποφεύγουν συχνά να καταφύγουν στο αρμόδιο Δικαστήριο και να ζητήσουν την ακύρωση της σχετικής απόλυσης , διότι δυσκολεύονται να βρουν κάποιο νόημα να ξαναδουλέψουν σε ένα τέτοιο "λουλούδι".

Είναι απολυτα θλιβερές κάποιες απόψεις που είδα καταγεγραμμένες σε άλλα fora , όπου οι ιδιωτικοί υπάλληλοι επιτίθενταν (!!!!!!) στους δημόσιους υπαλληλους που απεργούσαν, με επιχειρήματα του στυλ : " εσείς οι βολεμένοι του δημοσίου ζείτε από τους φόρους μας και απεργείτε κιόλας από πάνω και εμείς εδώ δε μπορούμε να κουνηθούμε" και άλλα τέτοια οδυνηρά. Τα λυσσασμένα σκυλιά που έχουν κατακλύσει τις καθεστωτικές γιάφκες τυπου Μega,Skai, Νέα, Καθημερινή κτλ. φαίνεται να έχουν προκαλέσει ανήκεστο εγκεφαλική βλάβη σε κάποιους που θέλουν την ταπείνωση και των υπολοίπων κατηγοριών εργαζομένων, και όχι την δική τους αναβάθμιση στο επίπεδο των υπολοίπων. Είναι τρελό, είναι παρανοϊκό,είναι νοσηρά ζηλόφθονο, αλλά είναι-δυστυχώς- και αληθινό. Καποιοι ζητούν την εξίσωση προς τα κάτω, και όχι την εξίσωση προς τα πάνω.
πρέπει ιδεολογικά να τσακιστεί κάθε απόπειρα έκπτωσης στην παράνοια και τη γενικευμένη βαρβαρότητα .

Απεργίες με σημασία γίνονται και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, πράγμα που είναι ιδιαίτερα παρήγορο. Στις αρχές του μήνα έγινε 48ωρη απεργία στην Ιντρακόμ, μετά από ...δεκαετίες ίσως.

θα ήταν ενδιαφέρον εάν ο lefkadian σχολίαζε το ποσοστό συμμετοχής που ο ίδιος βρήκε και παρέθεσε .

συμφωνώ απόλυτα με αυτό
κατά την γνώμη μου εργαζόμενοι που υποστηρίζουν τέτοιες απόψεις είναι ανεγκέφαλοι,

όση προπαγάνδα και να γίνεται προκειμένου να δημιουργείτε εμφύλιος μεταξύ των εργαζομένων,
για να φτάνει κάποιος να κατηγορεί άλλους εργαζομένους που απεργούν ως προνομιούχους επειδή προηγουμένως έπαιρναν πάρα πολλά σε σχέση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και τώρα αρνούνται να συμβιβαστούν με το κόψιμο των δώρων και την μείωση των μισθών τους για να συμβάλουν σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για την χώρα πρέπει να έχει υποστεί στην κυριολεξία λοβοτομή….

αυτά είχα γράψει τότε.

και το παρακάτω είναι σημερινό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο ΄όργανο των εφοπλιστών "Καθημερινή" (πρόκειται για σύμπτωση). Μετά την απεργία, μετά τη διαδήλωση, τώρα και η σειρά της ελεύθερης έκφρασης.

Φασίζουσες συμπεριφορές
Tου Αγγελου Σταγκου

"Εχει παραγίνει και είναι εντελώς απαράδεκτη αυτή η ιστορία του προπηλακισμού των πολιτικών προσώπων από ομάδες «αγανακτισμένων», υποτίθεται, πολιτών. Αν μπορούν να χαρακτηρισθούν «πολίτες» άτομα που λειτουργούν σαν όχλος και χρησιμοποιούν το λιντσάρισμα ως μέσο διαμαρτυρίας, πότε για συγκεκριμένους λόγους και πότε έτσι, γενικά… Ο προπηλακισμός είναι μορφή λιντσαρίσματος και περί αυτού δεν υπάρχει αμφιβολία, ούτε και δικαιολογία. Και όποιος προσπαθεί να εκλογικεύσει ή να δικαιολογήσει τέτοιες πρακτικές, επικαλούμενος την οργή που αισθάνονται οι πολίτες σήμερα, όχι μόνο είναι συνυπεύθυνος, αλλά μπορεί να θεωρηθεί υποκινητής ή ακόμη και ηθικός αυτουργός τέτοιων αντικοινωνικών ενεργειών. Ακόμη και αν πρόκειται για κόμματα ή στελέχη κομμάτων. Τελεία και παύλα!

Τελευταίο θύμα τέτοιας συμπεριφοράς, ο Θ. Πάγκαλος. Τον προπηλάκισαν, λέει, κάτοικοι της Κερατέας γιατί έχει ταχθεί υπέρ της δημιουργίας ΧΥΤΑ στην περιοχή Οβριόκαστρο. Εχουν προηγηθεί επιθέσεις κατά καιρούς εναντίον των Απ. Κακλαμάνη, Κ. Σημίτη, Κ. Χατζιδάκη, Αλ. Αλαβάνου και άλλων. Και επειδή κάποιοι θα φτάσουν στο σημείο να επιχειρηματολογήσουν ότι τέτοια που είναι η πολιτική τάξη στην Ελλάδα, ανάλογη πρέπει να είναι και η μεταχείρισή της, θυμίζουμε ότι αποτέλεσμα ανεξέλεγκτης οχλοκρατικής συμπεριφοράς ήταν η πυρπόληση του υποκαταστήματος της Μαρφίν στη Σταδίου, όπου δολοφονήθηκαν κυριολεκτικά τρεις αθώοι άνθρωποι, αλλά κανείς δεν είδε, δεν άκουσε και δεν μίλησε, από όσους ήταν εκεί και επευφημούσαν.

Στο παρελθόν, όταν στην Ευρώπη κυριαρχούσαν φασιστικά καθεστώτα, ήταν αυτά που οργάνωναν και υποκινούσαν τέτοιες εκδηλώσεις. Κραυγαλέο παράδειγμα, η Νύχτα των Κρυστάλλων, κατά την οποία ένας όχλος καθοδηγούμενος από τη ναζιστική κυβέρνηση της Γερμανίας διέλυσε τα μαγαζιά των Εβραίων στις 9 Νοεμβρίου του 1938. Ακριβώς από έναν ανάλογο όχλο, καθοδηγούμενο από την τουρκική κυβέρνηση της εποχής, ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1955 ο αφανισμός των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Αν θέλετε, και η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη προήλθε από οργανωμένη από κρατικά όργανα οχλοκρατική εκδήλωση.

Στη σημερινή Ελλάδα βέβαια, δεν είναι η κυβέρνηση που καταφεύγει σε τέτοιες φασιστικές μεθόδους και εκδηλώσεις. Αν μπορούν να κατηγορηθούν οι κυβερνήσεις μετά τη χούντα για κάτι, είναι ότι έχουν επιτρέψει να υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά ασυδοσίας στο δημοκρατικό μας πολίτευμα, καθώς αποδυναμώνονται και υπονομεύονται από πράξεις και παραλείψεις οι έννοιες της συντεταγμένης Πολιτείας, της νομιμότητας, της κοινωνικής ευθύνης, της τιμωρίας, της συνοχής της κοινωνίας και τελικά της υπόστασης του κράτους. Ολα αυτά, στο όνομα ενός θολού «προοδευτισμού», μιας θολής «αριστερής» λογικής και μιας συχνά παράλογης υπεράσπισης «κεκτημένων» που οδήγησαν στην πλήρη διάλυση του παντός.

Στη σημερινή συγκυρία, το φασίζον οχλοκρατικό κλίμα το διαμορφώνουν περιθωριακοί, αλλά όχι και τόσο αθώοι, τύποι, μέσα από ραδιόφωνα, τηλεοράσεις και Διαδίκτυο, βοηθούμενοι από την επικράτηση του λαϊκισμού σε επίπεδο έκφρασης και άσκησης πολιτικής. Από αυτά τα μέσα κυρίως εκτοξεύονται κατηγορίες και λάσπες, στοχοποιούνται άνθρωποι, λέγονται απίστευτες ανοησίες, ξεπερνιέται κάθε ίχνος λογικής, ενθαρρύνεται η παραβατικότητα, οργανώνονται οχλοκρατικές εκδηλώσεις και παράγονται ο φθόνος και το μίσος. Τα υπόλοιπα μίντια ευθύνονται γιατί συχνά ανέχονται και αναπαράγουν αυτό το κλίμα ή, στο όνομα των ίσων αποστάσεων και της αντικειμενικότητας, δίνουν βήμα σε εκπροσώπους αυτών των απόψεων. Ξεχνούν το μότο των New York Times «όλες οι ειδήσεις που αρμόζει να δημοσιευθούν»...

Κάποιοι ίσως θεωρήσουν ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν επιχειρήματα για να περιορισθούν η ελευθερία του λόγου και τα δικαιώματα των πολιτών. Κάθε άλλο. Η οχλοκρατική φασίζουσα συμπεριφορά και το λιντσάρισμα πολιτικών ή η στοχοποίηση ανθρώπων με τους οποίους κάποιος δεν συμφωνεί αναστέλλουν τη διάθεση για άσκηση κριτικής σε πρόσωπα και πράγματα. Η αρχική πρόθεση του υπογράφοντος ήταν να γράψει επικριτικό κείμενο κατά του Θ. Παγκάλου και της συζύγου του, για την πολιτική τους δραστηριότητα και τις άστοχες δηλώσεις τους. Δεν το έκανε μετά τον προχθεσινό προπηλακισμό του. Αυτολογοκρίθηκε, έβαλε φίμωτρο γιατί δεν θέλει να συμβάλει ή να προσφέρει επιχειρήματα στην οποιαδήποτε οχλοκρατική, φασίζουσα συμπεριφορά."


Πιστεύω ότι απολύτως βασιμα μπορώ να υποστηρίξω ότι είχα γράψει από νωρίς που θα πάει το Μαύρο Μέτωπο αυτή την ιστορία.

Petrovic θα περιμενα κατι παραπανω απο σενα. Οχι αναπαραγωγη αποψεων αλλου, και ενα σχολιο (?) μιας γραμμης απο κατω!

ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ! Δεν ειμαι ουτε με τον ΓΑΠ, ουτε με τον Παγκαλο, ουτε με τον Χατζηδακη. Ειναι ομως απαραδεκτο να εχουμε οχλοκρατια. Και οι "αγανακτισμενοι πολιτες" ειναι απομειναρια αλλων σκοτεινων εποχων και περιοδων πολιτικης "ανωμαλιας". Ειναι πολυ επιδερμικο να λεμε "φταινε ολοι οι πολιτικοι" και "ντου και ξυλο" οπου και οποτε τους βρουμε. Εκει ξεσπαει η οργη μας και η απογνωση μας? Στους ευκολους και ακινδυνους στοχους? Αυτη ειναι η μαγκια μας? Αν εχουμε οργη και αγανακτηση να ανατρεψουμε την ολη κατασταση και να μην κινουμαστε με την λογικη του οχλου.
Οι δρομοι ειναι δυο οπως εχω ξαναπει παμπολλες φορες: 1) "μαυρισμα" οχι στο ξυλο αλλα στις εκλογες ή 2)ανατροπη της κυβερνησης με μια παλλαϊκη-πανελλαδικη απεργια διαρκειας. Την λαϊκη εξεγερση-επανασταση εκτος απο ανεφικτη την θεωρω και ακρως επικινδυνη (οπως ολοι μας φανταζομαι)...

Εμενα δεν μου εκανε εντυπωση αυτο που εγινε στα Καλυβια. Μου εκαναν εντυπωση οι δηλωσεις Παγκαλου. Κατηγορησε ευθεως και ονομασε ως πρωταιτιους των επεισοδιων δυο στελεχη του ΣΥΡΙΖΑ. Και η εκπληξη μου ειναι διπλη. Απο την μια δεν εχει κινηθει ο εισαγγελεας εναντιον τους. Απο την αλλη τα δυο στελεχη αποδεχονται τις κατηγοριες περι τραμπουκισμων? Αν οχι γιατι δεν εχουν υποβαλει μηνυση για συκοφαντικη δυσφημηση? Πραγματικα περιεργα πραγματα που δειχνουν και το επιπεδο της δημοκρατιας μας...

Ξανακανω για πολλοστη φορα την ερωτηση: "Τι αλλο λοιπον πρεπει να περιμενουμε για να κανουμε αυτη την γ@μ&#$*η πανελλαδικη απεργεια διαρκειας? Τι αλλο θα πρεπει να γινει για να προτεινουν (εστω) ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ αυτη την απεργια?". Και μην μου πει κανεις οπως την αλλη φορα οτι θα την βγαλει παρανομη και καταχρηστικη το δικαστηριο. Οταν τα χανουμε ΟΛΑ οπως λεμε τι μας πειραζει να χασουμε την δουλειά μας? (ή την δουλεία μας?). Και δεν χρειαζεται να μπλεχτει καμια αστυνομια. Απεργια δεν σημαινει απαραιτητα και πορεια-διαδηλωση. Μπορει να σημαινει απλα οτι δεν δουλευω. Αλλα οπως εχω ξαναπει στους Ελληνες λειπει το θαρρος και περισσευει η δειλια, ο ωχαδεφρισμος, η τσαμπα μαγκια, τα ανεξοδα λογια, η συνεχης αρνηση, τα ψευτοεπαναστατιλικια. Αυτοι ειμαστε δυστυχως και παιρνουμε οτι μας αξιζει. Και δεν αναφερομαι ειδικα σε σενα petrovic αλλα γενικα στο κλιμα που επικρατει.
Αν καποιους πολιτικους σχηματισμους τους απεχθανομαι, τα κομματα της Αριστερας μου δημιουργουν αφορητη θλιψη. Φοβικα, μονολιθικα, αναχρονιστικα, παγιδευμενα σε ηττοπαθεια και κλισε των περασμενων αιωνων. Πραγματικα θλιψη και πονος...

Κλεινοντας επισης θα ηθελα την προσωπικη σου αποψη για τα περιστατικα βιας εναντι πολιτικων. Τα επιδοκιμαζεις, τα αποδοκιμαζεις ή σε αφηνουν αδιαφορο?

Και παραθετω και κατι που ειχα γραψει μηνες πριν και νομιζω ταιριαζει με αυτα που συζηταμε:

"...Eγω λεω να αφησουμε τις ψευδοαριστεριστικες κορωνες και να μιλησουμε απλα. Υπαρχει και λεκτικη βια φιλε μου. Δεν το καταλαβα αυτο. Το "πες πες κατι θα μεινει" ξερουμε ποιος το εφαρμοσε πρωτος. Και εσυ ο ιδιος χρησιμοποιεις λεκτικη βια και στοχοποιεις ανθρωπους, κινηματα και ιδεες. Δεν ειναι λεκτικη βια να αποκαλεις μελη της εθνοπροδοτικης σπειρας Καμινη και Μπουταρη? Ανθρωπους που δεν ειναι καν κομματικα στελεχη. Μπορει να αποδειχτουν οι χειροτεροι δημαρχοι ever. Αλλα δεν μπορουμε να τους κρινουμε προκατοβολικα. Ξερεις ειναι κατι σαν το τεκμηριο της αθωωτητας που ισχυει σε ολο τον πολιτισμενο κοσμο.........Θα πρεπει καπου να μιλησουμε καθαρα και να μην κρυβομαστε. Δεν υπαρχει ασπρο-μαυρο στην πολιτικη . Υπαρχουν και ενδιαμεσα χρωματα.........Η δημοσια διαπομπευση ανθρωπων και ιδεων ειναι η χειριστη μορφη λεκτικης βιας που ειναι το σκαλοπατι που οδηγει στην ωμη-τυφλη βια. Αν αυτο δεν το καταλαβαινουμε..."

Αυτα ειχα γραψει δυο (και κατι) μηνες πριν και δεν αλλαζω ουτε τελεια. Αν συνεχισουμε αυτο τον δρομο "αντιστασης" το μονο που θα καταφερουμε ειναι να ισχυροποιησουμε την καταστολη. Τοσο δυσκολο ειναι να σκεφτουμε ρε γ@#%το?

και να διενεργηθει πανελληνια απεργια "λευκης" διαρκείας,τα "ταξικα μας αδερφια" με τα γκλομπ και τις ασπιδες θα μας την σπασουν με το ετσι θελω.και φυσικα θα συνεπικουρηθουν απο τα αλλα μας ταξικα αδερφια των 700 ευρω,τα κομμαντα.τσαμπα νομιζετε εκαναν προσφατα ασκησεις διαλυσης πληθους?

Φιλε "λαστιχο" πως θα μας σπασουν την απεργια αστυνομια και κομαντο? Γιατι συγχεουμε δυο διαφορετικα πραγματα? Απεργια δεν σημαινει οτι διαδηλωνω κιολας. Δεν ειναι υποχρεωτικο. Μπορει καλλιστα να απεργησω και να ειμαι σπιτι μου, να παω μια βολτα στο παρκο, να κανω ποδηλατο, να παω για μπανιο, να κοιμαμαι. Τοσο δυσκολο ειναι να το καταλαβουμε αυτο? 10-15 μερες πανελλαδικης παλλαϊκης κινητοποιησης ειναι αρκετες για να παραλυσουν τα παντα και να πεσει εντελει η κυβερνηση. Αυτο βεβαια προϋποθετει και πολυ μεγαλη συμμετοχη στην απεργια. Και χωρις πορειες και διαδηλωσεις για να μην εχουμε εκτροπα και επεισοδια. Και στο κατω-κατω γιατι να μην συμμετεχει και η αστυνομια στην απεργια? Και αυτοι 800 ευρω δεν αμοιβονται?
Απλα ολοι μας προσπαθουν να βρουμε δικαιολογιες και να μην πουμε την ωμη αληθεια. Ή οπως λεω για πολλα πραγματα "κρυβομαστε πισω απο το δαχτυλο μας"...

Και κατι σχετικο με απεργιες και κινητοποιησεις μετρο
Αστεια αλλα και επικινδυνα τα πραγματα. Σεβαστο και απολυτα δικαιολογημενο σε αυτη την περιπτωση (τιμη εισιτηριων) το δικαιωμα στις κινητοποιησεις. Ακομα ομως πιο σεβαστο το δικαιωμα καποιων (εστω και ελαχιστων) να εχουν διαφορετικη γνωμη και να μην συμμετεχουν σε αυτες. Πολυ ιδιαιτερη και στρεβλη η αποψη που εχουμε για την δημοκρατια στην Ελλαδα. Επειδη εγω απεργω ή κανω ενα "αγωνα" πρεπει να υποχρεωσω τους παντες να συμφωνουν και να συμμετεχουν σε αυτον?

«Τα όρια μεταξύ απεργίας και εκβιασμού, η ΠΝΟ με τους παραλογισμούς της τα καθιστά δυσδιάκριτα. Η άλλη εβδομάδα είναι ιερή για όλους τους Έλληνες. Δεν ενδείκνυται για ασκήσεις ταλαιπωρίας».

Δήλωση του εκπροσώπου τύπου του ΛΑΟΣ για την απεργία της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας.

από εδω το πανε ,από εκεί το φέρνουν, κοντά το φτάνουν τα σιχάματα, αλλά μια σωστή πρόταση δε μπορούν να την πουν ως το τέλος. "τα όρια μεταξύ απεργίας και εκβιασμού....τα καθιστά δυσδιάκριτα"

δεν υπαρχουν δυσδιακριτα όρια μεταξύ απεργίας και εκβιασμού , γιατί η απεργία δεν διαχωρίζεται από τον εκβιασμό, η απεργία ΕΙΝΑΙ εκβιασμός.

είναι ο εκβιασμός της οργανωμενης εργατικης δύναμης ενάντια στην εργοδοτική εξουσία. είναι σκληρός εκβιασμός και για αυτό ήταν πρώτα παράνομη και τώρα , χρόνο με το χρόνο, δικαστική απόφαση με τη δικαστική απόφαση, γίνεται πάλι παράνομη.

το δυστύχημα είναι ότι υπαρχουν ακόμα και σήμερα, που έπεσαν όλες οι μάσκες , άτομα που ακούν με προσοχή τα ναζικαθάρματα που ισχυρίζονται ότι ο εκβιασμός της απεργίας δε στρέφεται ενάντια στον εργοδότη , αλλά ενάντια στην υπόλοιπη κοινωνία.

η απεργία είναι το σκληρότερο όπλο των εργαζομένων και η προστασία του είναι εκ των ων ουκ άνευ στον εξελισσόμενο ταξικό πόλεμο.

ξεκινησε πάλι το γνωστό τροπάρι με τους "εγκληματίες" εργαζομένους της ΔΕΗ που ...σκέφτονται ( μα δε ντρεπονται να απεργήσουν (καλά δεν τους είπε κάποιος ότι το δικαίωμα της απεργίας υπάρχει στο Σύνταγμα , αλλά δεν υπάρχει για τους δικαστες

το δικαίωμα στην απεργία θα χτυπηθεί ανελεητα, βαναυσα, λυσσασμένα από όλα τα σκυλια του Μαύρου Μετώπου. αυτά τα έχω γραψει χίλιες φορες από το Μαιο του 2010

πρέπει ΌΛΟΙ να καταλάβουν ότι η υπεράσπιση της απεργίας της ΔΕΗ από το σύνολο της κοινωνίας (από εργαζομένους και ανεργους και φοιτητές κτλ.) έχει ευρύτατη σημασία. στην πραγματικότητα είναι υπεράσπιση ΟΛΗΣ της κοινωνίας από τη μεσαιωνική βαρβαρότητα που χτιζει το Μαύρο Μέτωπο μερα με τη μερα.

Αναδημοσιεύω το τελευταίο άρθρο που έγραψε για το pressproject.gr ο Πετρος Παπακωνσταντίνου, δημοσιογράφος, στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τεράστια πολιτική μου αδυναμία. το άρθρο κυρίως επικεντρώνει στα οικονομικά αποτελεσματα του ολοκληρωτικού ξεπουλήματος που ετοιμάζει το Μαυρο Μετωπο, αλλά έχει και ένα πολύ χρήσιμο απόσπασμα για την τελειωτική επίθεση στο συνδικαλισμό και το δικαίωμα της απεργίας, μέσω της επίθεσης στα -ισχυρά ακομη- συνδικάτα των δημόσιων επιχειρήσεων. Το άρθρο έχει ως εξής:




Το μεγάλο φαγοπότι


"Την πρώτη, σοβαρή τρικυμία στην εσωτερική τρόικα Σαμαρά- Βενιζέλου- Κουβέλη προκάλεσαν οι επιδόσεις του Γ. Στουρνάρα στο πρόσφατο Eurogroup. Δεν φτάνει που μας έφερε από τις Βρυξέλλες νέα αντιλαϊκά μέτρα ύψους 3 δις ευρώ, ο υπερκομματικός υπουργός Οικονομικών αφαίρεσε και το τελευταίο φύλλο συκής των τριών εταίρων, παραιτούμενος και από αυτήν τον τόσο ποθητή επιμήκυνση (της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής). «Το τανγκό θέλει δύο», δήλωσε αφοπλιστικά ο πρώην υπάλληλος του ΣΕΒ. Αφού λοιπόν η κ. Μέρκελ δεν εννοεί να μας χαρίσει το τανγκό της επιμηκυμένης αναδιαπραγμάτευσης, μοιραία θα περιοριστούμε σε μοναχικές ηδονές, σέρνοντας το μακρύ ζεϊμπέκικο των ιδιωτικοποιήσεων: Πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή από μια χώρα που δεν ζεί...
Προβάλλοντας το εκβιαστικό δίλημμα “είτε θα πουλήσουμε τα ασημικά της οικογένειας, είτε θα κόψουμε κι άλλο μισθούς και συντάξεις”, η κυβέρνηση Σαμαρά εννοεί να επαναφέρει την Ελλάδα στα χρόνια του “αθλιέστατου προτεκτοράτου”, όταν οι κάτοικοι της Αθήνας έπαιρναν ρεύμα από την ΠΑΟΥΕΡ και νερό από την ΟΥΛΕΝ. Πρέπει να ανατρέξει κανείς στη Ρωσία του Γέλτσιν για να βρει συγκρίσιμη λεηλασία του εθνικού πλούτου από τα αρπακτικά του ξένου και εγχώριου κεφαλαίου. Ο ΟΤΕ, με καθαρά κέρδη 119,7 εκ. πέρυσι, θα παραδοθεί στην Deutsche Telekom. Η ΔΕΗ, με κέρδη 558 εκ. το 2010 και 693 εκ. το 2009 προορίζεται για τις γαλλικές GFF και EdF, αλλά και για τη γερμανική Siemens, γνωστή για τις τόσο αποδοτικές επενδύσεις της στο ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας μας. Ο ΟΠΑΠ, ίσως η πιο κερδοφόρα εταιρεία του Δημοσίου, παίρνει σειρά να εκποιηθεί αντί τιμήματος που είναι ζήτημα αν καλύψει τα κέρδη τριών μηνών. Από την “αξιοποίηση” του Καταριανού (πρώην Ελληνικού), ολόκληρη η παράκτια ζώνη από το Φάληρο μέχρι το Σούνιο προορίζεται να γίνει μια τεράστια, αραβικών συμφερόντων τσιμεντούπολη, κατ΄ ευφημισμόν Αττική Ριβιέρα- κάνοντας να ωχριά ακόμη και τον Μητσοτάκη της δεκαετίας του ΄90, που είχε βαλθεί να δώσει το Λαγονήσι και τον Πάτροκλο στον γιο του Ισραηλινού πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν για να ανοίξει καζίνο.

Η μεγαλύτερη συντεχνία

Με δεδομένη την κατάρρευση των χρηματιστηριακών αξιών λόγω κρίσης (μέσα σε ένα μόνο χρόνο η μετοχή της ΔΕΗ έχασε το 75% της αξίας της), είναι φως φανάρι ότι θα πρόκειται για ιδιωτικοποιήσεις μπιρ παρά, όπως εύστοχα τόνισε από την πρώτη στιγμή ο “Ριζοσπάστης”. Προς τιμήν του, ο Αλέξης Τσίπρας προειδοποίησε από το βήμα της Βουλής τους αετονύχηδες που θα βάλουν χέρι στη δημόσια περιουσία ότι “θα χάσουν τα λεφτά τους”, δηλαδή ότι θα δημευτούν χωρίς αποζημίωση οι επιχειρήσεις που θα έχουν σφετεριστεί και τους πολιτικούς που θα συμπράξουν ότι “θα λογοδοτήσουν για τη λεηλασία”, δηλαδή ότι θα πάνε φυλακή.

Τα μεγάλα συγκροτήματα της ενημέρωσης κατηγόρησαν την Αριστερά ότι με αυτές τις τοποθετήσεις της απομακρύνει τους “επενδυτές”, στερώντας τη χώρα μας από ζωτικά αναγκαίες θέσεις εργασίας, μόνο και μόνο για να υπερασπιστεί τις συνδικαλιστικές συντεχνίες, που υποτίθεται ότι λυμαίνονται τις ΔΕΚΟ, σε βάρος των φορολογουμένων. Στην πραγματικότητα, η μεγαλύτερη συντεχνία που υπάρχει σ΄αυτή τη χώρα- καναλάρχες, εφοπλιστές, τραπεζίτες και κατασκευαστικές εταιρείες που λυμαίνονται την ενημέρωση- δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις υπαρκτές ή ανύπαρκτες συνδικαλιστικές συντεχνίες που καταγγέλλει. Το πρόβλημά της είναι ο ίδιος ο συνδικαλισμός. Αφού οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου κατάργησαν τις συλλογικές συμβάσεις και υπονόμευσαν τα συνδικάτα στον ιδιωτικό τομέα, μέσω των μνημονίων, έρχεται τώρα η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου- Κουβέλη να εκθεμελιώσει, μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, τον εργατικό συνδικαλισμό στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπου συγκεντρώνονται τα πιο ισχυρά, εναπομείναντα οχυρά του. Στόχος της είναι η μετατροπή της ελληνικής εργατικής τάξης σε ασπόνδυλη, πολτοποιημένη “μάζα” χωρίς καμιά διαπραγματευτική δύναμη απέναντι στους εργοδότες και το κράτος, ριγμένη σε ένα δυστοπικό σύμπαν “βιομηχανικού φεουδαρχισμού” του 21ου αιώνα.

Άσπρος σκύλος, μαύρος σκύλος;

Ωστόσο η Αριστερά δεν θάπρεπε να υποτιμήσει τη συστημική προπαγάνδα γύρω από τις ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες αναδεικνύονται σε στρατηγικό πεδίο οικοδόμησης κοινωνικών συμμαχιών, ιδιαίτερα από το κατ΄ εξοχήν κόμμα του κεφαλαίου, τη Νέα Δημοκρατία. Αφού οι προηγούμενες κυβερνήσεις εξόντωσαν τα μεσαία στρώματα με την απίστευτα ληστρική φορολογία, τώρα η κυβέρνηση Σαμαρά ευελπιστεί ότι, χάρη και στα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων, θα καταφέρει να λασκάρει λιγουλάκι τον φορολογικό ζουρλομανδύα, ώστε να προσεταιριστεί τους κατά τι ανακουφισμένους μικρομεσαίους, κατά τον γνωστό μύθο του Χότζα. Παράλληλα, απευθύνεται προς τους ανέργους, τα περιθωριοποιημένα και πολιτικά καθυστερημένα εργατικά στρώματα (στα θολά νερά των οποίων αλιεύει και η Χρυσή Αυγή), καλλιεργώντας τα πιο ταπεινά αντανακλαστικά τους, στο στιλ “γιατί να υποφέρω εγώ και όχι οι δημόσιοι υπάλληλοι που κάθονται”. Δυστυχώς, τη συστημική προπαγάνδα αυτού του είδους διευκολύνουν, φυσικά άθελά τους, “υπερεπαναστατικές” τοποθετήσεις τμημάτων της Αριστεράς, που “δεν τρελαίνονται” κι αν οι επιχειρήσεις περάσουν από τον συλλογικό καπιταλιστή, το κράτος, στον ατομικό καπιταλιστή μέσω ιδιωτικοποιήσεων- κατά το “άσπρος σκύλος, μαύρος σκύλος, όλοι οι σκύλοι μια γενιά”.

Στην πραγματικότητα, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα και οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες όχι μόνο δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά θα πληρώσουν και αυτοί, έστω και έμμεσα, το τίμημα από τις εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που θα επακολουθήσουν. Τα παιδιά τους θα έχουν λιγότερες θέσεις εργασίας να διεκδικήσουν, τα μαγαζιά τους λιγότερους πελάτες να εξυπηρετήσουν κι οι ίδιοι θα κληθούν να πληρώσουν ακριβότερα αύριο το ρεύμα, το νερό, τα εισιτήρια και πάει λέγοντας.

Πολλά μπορει΄να καταλογίσει κανείς στις ΔΕΚΟ που φορτώθηκαν τα ρουσφέτια και τη διαφθορά του πελατειακού κράτους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (γιατί βέβαια δεν κυβερνούσαν την Ελλάδα από το 1974 ο Τσίπρας και η Παπαρήγα). Γεγονός παραμένει όμως ότι αυτές οι ΔΕΚΟ, χάρη στην επινοητικότητα των τεχνικών του ΟΤΕ και τον μόχθο των εναεριτών της ΔΕΗ, έφτιαξαν τις υποδομές που υπάρχουν σήμερα σ΄αυτή τη χώρα και τις οποίες λυμαίνονται τα λαμόγια των ιδιωτικών εταιρειών κινητής τηλεφωνίας, που δεν πόντισαν ούτε μια καινούργια οπτική ίνα, απλά παρασιτούν πάνω στο δίκτυο του ΟΤΕ. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους λομπίστες των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) που αρμέγουν τη ΔΕΗ και φορτώνουν στους φορολογόμενους χρέη χάρη στη μονοπωλιακή σχέση επιδοτούμενης χρηματοδότησης που τους χάρισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις: Παράγουν ενέργεια όσο φυσάει αέρας και στη συνέχεια την πουλάνε στη ΔΕΗ.. 2,5 φορές πιο ακριβά από όσο κοστίζει στη ΔΕΗ η παραγωγή ενέργειας στις θερμοηλεκτρικές της μονάδες! Κι ύστερα έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ που περιέχει το μυστηριώδες “τέλος ΑΠΕ”, κι ο καταναλωτής πληρώνει πανάκριβα την κιλοβατώρα όχι εξ αιτίας του Φωτόπουλου, αλλά γιατί επιδοτεί εν αγνοία του τα ιδιωτικά λαμόγια- αλλά καταριέται τη ΔΕΗ και γενικώς τους δημοσίους υπαλλήλους για την κακή του τύχη!

Ιδιωτικά βίτσια, δημόσιες αρετές

Το κυριότερο που οφείλει να εξηγήσει στον κόσμο η Αριστερά εν όψει της μάχης που έρχεται είναι ότι αυτό που θα κριθεί δεν είναι αν μας αρέσει η σημερινή κατάσταση των ΔΕΚΟ (και ασφαλώς έχουμε πάμπολλους λόγους να μην μας αρέσει), αλλά αν θα υπάρχει σ΄αυτή τη χώρα η έννοια και η ουσία του δημόσιου αγαθού. Πρέπει να είναι το νερό, ο ηλεκτρισμός, το τηλέφωνο, το Ίντερνετ, οι συγκοινωνίες κ.α. δημόσια αγαθά, εγγυημένα από το κράτος για όλους τους πολίτες, ή μπορούμε να τα αφήσουμε στο έλεος των ιδιωτικών εταιρειών- όπως έκανε η Θάτσερ με τους σιδηρόδρομους, που ξεχαρβαλώθηκαν μέσα σε λίγα χρόνια και επανακρατικοποιήθηκαν στη συνέχεια, ή όπως έκανε ο Ρίγκαν με την ηλεκτρική ενέργεια, για να βυθιστούν σε αλλεπάλληλα μπλακ άουτ το Λος Άντζελες και η Νέα Υόρκη; Πρέπει να είμαστε όλοι ίσοι όταν πρόκειται για τη μόρφωση των παιδιών μας ή όταν βρισκόμαστε απέναντι στο θάνατο- κάτι που σημαίνει κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης και υγείας- ή πρέπει να μορφώνονται και να ζουν μόνο όσοι έχουν χρήματα;

Επομένως, η μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων, η πρώτη μεγάλη μετεκλογική δοκιμασία της Αριστεράς, πέρα από την προφανή οικονομική και κοινωνική σημασία της, φορτίζεται από έντονο ιδεολογικό- αξιακό περιεχόμενο με πυρήνα το δημόσιο αγαθό (res publica), που αποτελεί την ουσία της Δημοκρατίας (Republic), σε αντιδιαστολή με την ολιγαρχική επιβολή των ιδιωτικών συμφερόντων. Αν ο μοναχικός ιδιώτης- καταναλωτής είναι το πρότυπο του καπιταλισμού, ο συλλογικός παραγωγός- πολίτης είναι ο ήρωας της σοσιαλιστικής δημοκρατίας του αύριο. Η ανάγκη ενός ισχυρού, ενιαίου μετώπου της Αριστεράς και του κόσμου της εργασίας για να κερδηθεί η μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων είναι αυτονόητη και η δυνατότητα για ένα τέτοιο μέτωπο προφανής. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!

Υ.Γ. Προς οίον αφορά: “Επτά φορές κλείνες τα μάτια. Την όγδοη, καταδικάζεις μονομιάς” (Μπ. Μπρεχτ)."






και μια δική μου παρατήρηση: λεμε συχνά ότι δεν είναι δυνατό να δεχτούμε την κατάργηση των συνδικατων, την καταργηση της απεργίας, τη μεσω αυτών μετατροπή της συλλογικής εργατικής δύναμης σε άμορφη, άθλια μάζα εξατομικευμένων σκλάβων των αφεντικών κτλ. ότι οφείλουμε να νικήσουμε , για τους εαυτούς μας, για τα παιδιά μας. όλα αυτά είναι σωστά.

είναι όμως πλήρη; μόνο στους εαυτούς μας και τα παιδιά μας χρωστάμε; στους ΝΕΚΡΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ δεν οφείλουμε;

δεν είναι αλήθεια ότι η απεργία ήταν στην αρχή παράνομη; δεν είναι αλήθεια ότι μεχρι να καταστεί νόμιμη, το εργατικό κίνημα πάλεψε σε όλα τα μήκη του κόσμου, σε όλες τις χώρες ; ότι άφησε πίσω του νεκρούς, εξόριστους, φυλακισμένους, βασανισμένους , κυνηγημενους από κρατικές και ιδιωτικές αστυνομίες;

δεν είναι εγωιστικό, δεν είναι άμυαλο και επιπόλαιο να λέμε ότι οφείλουμε στα παιδιά μας , αλλά όχι και στους προγόνους μας; λες και η ιστορία των ανθρώπων.... ξεκίνησε με τη γενιά μας;

αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη (βλ. τις τελευταίες απεργίες στην Ισπανία που αντιμετωπίστηκαν με πλαστικές σφαίρες) ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ. και οι νεκροί είναι μαζί μας. πρέπει να τους σεβαστούμε , πρεπει να τους τιμήσουμε.

πρεπει να ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ, και για λογαριασμό τους.

«Ραχόι, το μέλλον σου είναι πιο μαύρο από το κάρβουνο!» ήταν το πιο χαρακτηριστικό σύνθημα των απεργών ανθρακωρύχων στην Ισπανία. «Αν η κυβέρνηση θέλει να σωπάσουμε, εμείς που είμαστε οι πιο σκληρόπετσοι θα δείξουμε στους άλλους πώς μπορούμε να τελειώνουμε με όλα αυτά», είχε δηλώσει στη «Λε Μοντ» ο 48χρονος ανθρακωρύχος Ραμόν Πέρεθ.

άλλη δήλωση , από τον Κάρλος Κασάδο, χειριστή μηχανήματος εξαγωγής άνθρακα: «Δεν μπορεί κανείς να σβήσει με μια γραμμή την ιστορία ενός ολόκληρου τομέα που έχει ζήσει γενιές Ισπανών. Οι ανθρακωρύχοι είναι αυτοί που ξεκίνησαν τους κυριότερους αγώνες. Θυμηθείτε τον εμφύλιο πόλεμο , άρχισε στην Αστουρίας , στα βάθη του ορυχείου!»

Η αστυνομία χτύπησε τους ανθρακωρύχους έξω από το υπουργείο Βιομηχανίας , τραυματίζοντας 75 άτομα. Οι «απώλειες» αυτές δεν πρόκειται να αναστείλουν τις μαχητικές κινητοποιήσεις τους. Το πιθανότερο είναι πως οι συγκρούσεις θα γίνουν σκληρότερες.

«Ο Ραχόι έχει την απόλυτη πλειοψηφία, αλλά είδαμε σε άλλες χώρες ότι ακόμη και κυβερνήσεις με απόλυτη πλειοψηφία μπορεί να πέσουν πολύ γρήγορα» δήλωσε στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου ο Φρανθίσκο Λόνγκο, καθηγητής σε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Βαρκελώνης , έχοντας προφανώς κατά νου την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και πως αυτή κατέρρευσε όταν άρχισε να υλοποιεί την πολιτική του Μνημονίου, παρά την άνετη , απόλυτη πλειοψηφία που είχε στη Βουλή.

Το βέβαιο είναι ότι και στην Ισπανία τελικά η δεξιά κυβέρνηση κινείται σε πλαίσιο Μνημονίου που επέβαλε η Γερμανία για να δοθούν τα ευρωπαϊκά χρήματα διάσωσης των ισπανικών τραπεζών. Απλώς η Μέρκελ έκανε στον ομοϊδεάτη της Ραχόι την παραχώρηση να μην επισημοποιηθεί το μνημόνιο για να μην εξευτελιστεί τελείως ο Ισπανός πρωθυπουργός.



(από το ρεπορτάζ σχετικά με την τελευταία μεγάλη απεργία στην Ισπανία).


όσοι πίστεψαν ότι τελείωσαν με το εργατικό κίνημα, ΓΕΛΑΣΤΗΚΑΝ.

όσοι πίστεψαν ότι οι εργαζόμενοι θα το δεχτούν να γίνουν νεοσκλάβοι, ΠΛΑΝΗΘΗΚΑΝ.

πρεπει όλοι να ετοιμαστούμε για ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ, ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΑ.