ΕΛΛΑΔΑ-SLOVENIA: Αυτό που μου έκανε πρωτοφανή εντύπωση ήταν ο κόσμος. Ακόμα και στο 58-42 δε σταμάτησε κανείς να φωνάζει και να πιστεύει στην ανατροπή. Ενα παλλικάρι που ήταν δίπλα μου και ούρλιαζε σε όλο το παιχνίδι, φώναζε από την αρχή του 4ου δεκαλέπτου να βάλει μέσα τον Βασιλόπουλο και στο τέλος αποθεώθηκε. Στο ταιμ άουτ πριν την τελευταία επίθεση ο Γιαννάκης ειπε στον Παπαλουκά να πάρει το σκριν και να πάει στο μπάσιμο, αλλά ο Τεό δεν το ήθελε για να μην προσαρμοστεί η άμυνα και όπως είδατε δικαιώθηκε... Το συναίσθημα ειλικρινά δεν περιγράφεται και κυρίως μετά που βγήκαν όλοι οι Ελληνες έξω και περικύκλωσαν το πουλμαν της Εθνικής
ΕΛΛΑΔΑ-ΙΣΠΑΝΙΑ: Νιώθω τυχερός που είδα αυτό το παιχνίδι, υψηλότατο επίπεδο αγωνιστικά, αηδία και αίσχος για τους Ισπανούς στον τομέα συμπεριφοράς. Ειδα ένα βιντεάκι στο youtube με τις βουτιές και τα καραγκιοζιλίκια των Ισπανών και όντως έτσι και χειρότερα ήταν. Πρέπει να σας πω ότι άλλες δυο φορές έγινε μικροτσαμπουκάς που δεν φάνηκε στην τηλεόραση, σε ένα ταιμ αουτ στις αρχές του 4ου δεκαλεπτου, όταν ο Καμπέθας και ο Μουμπρού μπήκαν μέσα για να κάνουν χάι φάιβ με τους άλλους και "κατά λάθος" τράκαραν με τον Σπανούλη που πήγε να μπλεχτεί σε κοκορομαχία μαζί τους. Γενικά, τον Σπανούλη τον είχαν βάλει στο μάτι και ήθελαν να τον εκνευρίσουν πράγμα που σε μεγάλο βαθμό κατάφεραν και τον έβγαλαν εκτός ρυθμού στην 4η περίοδο.
ΤΕΛΙΚΟΣ: Μέχρι το ημίχρονο οι Ελληνες καθόντουσαν ηρεμοι και ανέκφραστοι στις θέσεις τους. Διπλα μας ήταν οι 20 Ρώσοι φίλαθλοι που μάταια προσπαθούσαν να ακουστούν μέσα σε 12.000 Ισπανούς. Μαζί τους είχαν πάει να καθήσουν και 3 (τρεις) Λιθουανοί για να φωνάξουν μαζί τους. Ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο, έρχεται ένας γλόμπος σεκιούριτι και ζητάει να δει τα εισιτήρια ΜΟΝΟ των 3 Λιθουανών. Επειδή δεν καθονταν στη θέση τους και φώναζαν με τους Ρώσους προφανώς... Αυτό που κατάφερε ήταν να ξεσηκωθεί όλη η ελληνική κερκίδα και να τους κουνάν 700 άτομα το εισιτήριο τους για να πάει να ελέγξει και αυτούς και να τον αποδοκιμάζουν. Αυτό ήταν και η αρχή της ελληνορωσικής συνεργασίας και το καλάθι του Χόλντεν πανηγυρίστηκε λίγο λιγότερο από αυτό του Παπαλουκά με τη Σλοβενία...
Στο τέλος είχε πολύ χαβαλέ, οι μισοί τουλάχιστον Ισπανοί φίλαθλοι έφυγαν πριν την απονομή
και αυτοί που το διασκέδαζαν ήταν οι Ρωσοι, οι Λιθουανοί (γύρω στα 1000 άτομα κερκίδα) και εμείς φυσικά. Οχι σαν εκδίκηση για τον ημιτελικό, αλλά για την αλαζονεία τους. Πρέπει να σας πω ότι έξω από το κλειστό ήταν ήδη παρκαρισμένο το ανοιχτό πουλμαν που θα τους πήγαινε στην κεντρική πλατεία της Μαδρίτης μετά τον τελικό, όπου είχαν ήδη μαζευτεί μερικές χιλιάδες κόσμου. Μπουζούκια είχαν κλείσει άραγε...; 
Κλείνοντας, θέλω να πω οτι μου έκαναν τεράστια εντύπωση οι Ελληνες φιλαθλοι. Οι μοναδικοί που χειροκρόταγαν όταν οι αντίπαλοι έμπαιναν στο γήπεδο και στην παρουσίασή τους (ειδικά σε παικτες οπως Σισκαουσκας, Σμοντις, Γιασικεβίτσιους, Γκασόλ μιλάμε για κανονική αποθέωση), σε κανένα σημείο και για κανένα λόγο δεν ακούστηκε η παραμικρή βρισιά και βέβαια δεν μιλάμε για γραβατάκηδες που καθόντουσαν και βλέπαν θέατρο, αλλά για εξέδρα που φώναζε από την αρχή μέχρι το τέλος. Πρώτη φορά αισθάνθηκα περήφανος σε ελληνική κερκίδα, μπράβο στα παιδιά των Πελαργών που έκαναν απίστευτες αλχημείες για να βρούνε εισιτήρια για όλους στην τελική φάση, αλλά και για να μας βάλουν μαζί (διοτι αλλιώς θα είμασταν σκόρπιοι σε 30 σημεία του γηπέδου).
Συγγνώμη για την πολυλογία, απλά ήθελα να δώσω και μια άλλη εικόνα. Πάμε γι' άλλα...