QUOTE(AZ1980 @ Oct 24 2007, 15:55 )
Pantel, εύγε για την επιλογή Μίρο! Respect, μιλάμε για τον άνθρωπο που, χωρίς αντίπαλο σε ακτίνα δυο μέτρων,
έκανε προσποιήσεις κάτω από το καλάθι, θαρρεί κανείς για να ξεγελάσει τον εαυτό του!
ενα μικρο οφτοπικ. ΑΖ μου θυμισες εκλπηκτικο κειμενο του suspect για τον πρωην παικτη της αεκ τον κοπερναθ.
γελαστε με την καρδια σας
QUOTE
Αναφερομαι στον Κοπενραθ τον οποιο θεωρω μπουνταλα, αμπαλο και του κανουμε χαρη που τον εχουμε στην ομαδα. Κατι το οποιο επεσημανα και από το ματς με τον Απολλωνα που τον θαυμασα για πρωτη φορα.
Η φαση που εξελισσεται σαν ιστορια ενός μικρου ηρωα…
Τεϊλορ Κοπενραθ, ευθυτενης, μονος και ερημος στο λοου ποστ.
Ο χατζατζαρης κανει τη διεισδυση στον αδυνατο διαδρομο που του αφηνουν, τον αριστερο, και επειδη ξερει ότι το σουτ του θα παει προσκεκλημενο στον γαμο του καραγκιοζη κανει ότι ο κάθε λογικος παικτης του μπασκετ.
Γυρναει τη μπαλα στον ελευθερο συμπαικτη.
Ο Τεϊλορ Κοπενραθ παιρνει τη μπαλα με θαρρος, πιστη και ελπιδα.
Βλεπει το καλαθι.
Η αποσταση τεραστια. 2-2,5 μετρα.
Τρομαζει.
Δεν είναι δυνατον να μην εχει καποιον αντιπαλο να σπρωξει.
Δεν είναι δυνατον να μην κοντραριστει, να μη βρει τοιχο να ριξει.
Δεν μπορει να σουταρει. Δεν χρειαζεται να κανει μια απλη κινηση, να σουταρει. Αυτος γεννηθηκε για τα δυσκολα.
Γυρισε το χρονο πισω όταν στις κακοφημες συνοικιες του μπρονξ οπου πιθανως μεγαλωσε αυτό θα το ελεγαν αδερφιστικο καλαθι.
Αυτό το καλαθι στα μονα που επαιζε στοιχηματα με τους κολομβιανους λαθρεμπορους δεν θα μετραγε ποτε. Και θα ειχε και τσιμεντενια παπουτσια καπου εκει στον πατο του μεξικανικου κολπου.
Αυτό δεν θα το ανεχοταν.
Ποτε δεν θα εβαζε αυτό το καλαθι.
Ο Τεϊλορ Κοπενραθ, επαναστατωντας, αφησε ένα βρυχηθμο και εφορμησε.
Πηγε προς τα αριστερα, οντας δεξιοχειρας.
Ηταν το κολπο του Φου Μαν Τσου που μπερδευει τους αντιπαλους.
Το εβλεπε σε κατι κασετες με τον Μπερι αλλα κανεις δεν του εξηγησε πως δεν είναι ολοι συναδελφοι αλλα τελοσπαντων. Αξιεπαινος καθοτι ανω θρωσκει.
Σκαει τη μπαλα αποφασιστικα.
Καπου ειχε ακουσει ότι οσο πιο δυνατα σκας τη μπαλα τοσο μεγαλυτερο ωστικο κυμα δημιουργειται και φοβουνται οι αντιπαλοι. Συνηθως πιανει αλλα όχι σε αυτόν τον πλανητη. Ο Τεϊλορ ειχε ξεχασει ότι αυτος που του το ειπε ηταν ο παππους του σε ένα παραμυθι για να κοιμηθει. Παραμυθι είναι βεβαια ότι ξερει μπασκετ αλλα αυτό μικρη σημασια εχει υστερα από 20κατι χρονια.
Αισθανεται ότι καποιος τολμα να τον πλησιασει. Και μαλιστα αυτος δεν είναι μαυρος. Δεν είναι ο Ντανκαν που πολύ θα ηθελε να εκτοπισει και να καρφωσει στα μουτρα του. Είναι Ελληνας, λευκος και τολμα να σταθει μπροστα του.
Είναι η ωρα του σεισμου.
Κανει ένα βημα για να του μετα κανει τη λαβη του Ηλιαδη.
Του ειχαν πει ότι στους Ολυμπιακους αγωνες εχει ωραιες εθελοντριες και καποτε στην Αμερικη όταν ετρωγε το πρωινο του σε ποσοτητες μεσημεριανου ειχε ανοιξει την τηλεοραση να τις δει.
Όταν διαπιστωσε ότι επεσε πανω σε αγωνα τζουντο, ειπε μασουλωντας το 17ο χαμπουγκερ «αν δεν βρεθει καπου να παιξω μπασκετ, εκει θα παω. Μου παει»
Το βημα το εκανε.
Ο Ελλην δεν κουνηθηκε.
Απορησε.
Όλα τα ειχε κανει σωστα.
Ως φιλμ επανεφερε τη διαδικασια σαν τον ραλφ υπο τις οδηγιες του μιστερ μιγιακι
Εισαι μονος – ψαξε τοιχο – σκασε μπαλα - τρομαξε αντιπαλο – κανε βημα – βαλε αγκωνα – σηκω.
Γιατι όμως ο άλλος δεν κουνηθηκε;
Ηξερε τον μιστερ μιγιακι ?
Βραχυκυκλωσε.
Μαλλον δεν ειχε κανει το βημα.
Το ξανακανε….
.
.
.
.
.
.
.
Γυρνωντας προς την αμυνα αισθανθηκε την αναγκη να κλαψει.
Τελικα ο μιστερ μιγιακι του ειπε ψεμματα.
Ο καλος δεν δικαιωνεται παντα και ο κακος δεν τρομαζει και δεν υποχωρει μπρος στη Δυναμη του Καλου.
Παντα θα υπαρχει καποιος να σφυριζει βηματα….
)
