Θυμάστε όταν το NBA ήταν στον Sky??

Δεν ξέρω αλλά μου λείπουν αυτές οι μέρες, με τον Jordan να φεύγει και να έρχετε, τον Shaq και τον Penny στα πρώτα τους, τον Rodman να κάνει τρέλες, Toν Sir Charles και τον Kevin Johnson και το βασικότερο να μπορείς να δεις από την tv σου. Για να μην πω για την επιστροφή, έστω και μικρή, του Magic.
Μου λείπουν πολύ αυτες οι μέρες. Νιώθω ότι πια ενώ υπάρχουν καλοί παίκτες ότι είναι απροσωποι. Δεν έχουν μια ιδιαίτερη περσόνα όπως παλιά. Είναι όλοι με κορδελίτσες και χιπ χοπ. Και αντί να παίζουν μπάσκετ κοιτανε ποιος είναι πιο ραπερ. Ο Iverson ή ο Artest...
Θέλω πάλι τον Ewing και τον Robinson και την σκατόφατσα τον Oakley!!!!

Αυτά. Έβγαλα τα αποθημένα μου

Τις θυμάμαι. Δε θυμάμαι πόσο συχνά έδειχναν αγώνες, αλλά σίγουρα θυμάμαι ότι οι Μπουλς είχαν μονοπώλιο στις εμφανίσεις. Χωρίς υπερβολές, το 1996 δε θυμάμαι πάνω από 1 σερί αγώνα χωρίς το Σικάγο. Φυσικά, όλοι ξέρουμε ότι πρόκειται για μια απ'τις καλύτερες ομάδες ever και ότι είχε ένα σωρό fans (κι ακόμη περισσότερους bandwagoners, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ), αλλά αυτό έφτανε στα όρια της ψύχωσης.

Εγώ βασικά θα αναπολήσω τη μια και μοναδική χρονιά που υπήρξε Alpha Sports και έδειξε ΝΒΑ στο πραγματικό επίπεδο που θα με ικανοποιούσε: Με μεταδόσεις κάθε μέρα συν ΝΒΑ Action (έχω ξαναγράψει πόσο μου λείπει) συν retro NBA Action ( , με την καλή έννοια) συν retro παιχνίδια. Δεν είχαν την interactive επικοινωνία με τους θεατές που έχουν τώρα οι του Supersport, αλλά το όλο πακέτο ήταν κάτι το απλησίαστο.

Αλλά επειδή οι πολυτέλειες δε χωρούν στην Ελλάδα χωρίς κάποιο κακό να συμβεί, το Alpha Sports κατέρρευσε, για να ακολουθήσει η μαύρη σεζόν 2002-03, η οποία και θα συνεχιζόταν επ'αόριστον αν δεν υπήρχε το ενδιαφέρον από συνδρομητικό κανάλι.

Με πιάνει απελπισία όμως όταν βλέπω ότι οι Γάλλοι (που δεν έχουν μπάσκετ ίδιας ποιότητας, κακά τα ψέμματα) μπορούν ακόμη να απολαμβάνουν αυτή την πολυτέλεια...Καμιά έκπληξη ότι τα ΝΒΑ sites και forums που έχουν είναι πολλαπλάσια σε αριθμό και μέγεθος από τα δικά μας (δηλαδή πολλαπλάσια στο τετράγωνο...).

Αυτά είναι τα δικά μου βασικά απωθημένα, όσον αφορά το ΝΒΑ.

Παιδιά εγώ έχω 2 χρόνια nova κ ενώ είμαι λάτρης του αμερικάνικου μπάσκετ ξενερώνω με αυτά που βλέπω.Αδιάφορο μπάσκετ!Πιστεύω πως στο NBA εχουν χάσει τον προσανατολισμό τους.Τους σώζουν τα (τρομερά) αθλητικά τους προσόντα, τα οποία όμως περορίζονται στο 1 on 1.Η euroleague ,τολμώ να πώ, πως είναι περισσότερο ''αληθινό'' μπάσκετ!!!

Όσον αφορά τα παιχνίδια κανονικής διάρκειας στο ΝΒΑ, συμφωνώ 96% (υπάρχουν κάθε τόσο μερικά πολύ όμορφα παιχνίδια). Στα playoffs, όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Εκεί και τρέχουν περισσότερο, και βλέπουμε πιο συχνά "ηρωισμούς" οι οποίοι στην κανονική σεζόν θα χάνονταν μέσα στα παράπονα για καλύτερο συμβόλαιο...γενικά παίζεται όμορφο μπάσκετ στα playoffs (εντάξει..δεν αναφέρομαι σε ζευγάρια τύπου Detroit-Indiana όπως πέρσι ).
Η euroleague, όμως, αρχίζει και δείχνει τα δόντια της και μπορούμε να πούμε πως σε λίγο καιρό, ο Στέρν θα νιώθει την καυτή ανάσα του Μπερτομέου...

Αυτό το NBA Action μου έχει λήψει κι εμένα γμτ...Πόσα mail πρέπει να τους στείλουμε για να μας ακούσουν (αν υπάρχει περίπτωση να μας ακούσουν)?



Κι εγώ αυτό έχω προσέξει, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν όντως οι παίχτες είναι τόσο απρόσωποι όσο νομίζουμε, ή αν απλά δεν τους γνωρίζουμε τόσο καλά όσο παλιά, μέσα στον μπασκετικό μεσαίωνα που διανύουμε ενημερωτικά εδώ...

ΝΒΑ συστηματικά δεν έχω παρακολουθήσει ποτέ στην ζωή μου. Περιαστασιακά παρακολουθώ κανέναν αγώνα και μαθαίνω κάποια νέα. Το φιανόμενο που περιγράφεις πιστεύω ότι είναι μια λογική εξέλιξη. Και δεν αφορά μόνο το ΝΒΑ αλλά το μπάσκετ γενικότερα. Βέβαια οι αλλαγές που παρατηρούνται είναι ανάλογες και με τις ειδικές περιστάσεις που επικρατούν στην κάθε περιοχή. Πχ το μπάσκετ στην αμερική ακόμα και αν περνάει ύφεση δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ στην πλήρη απαξίωση όπως είχε φτάσει τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα, γιατί πολύ απλά είναι μέσα στο αίμα των αμερικάνων. Δεν είχαι δυνατόν δηλαδή το μπάσκετ που παίζεται σήμερα να είναι ίδιο με αυτό που παιζόταν πριν απο 10 ή 20 χρόνια. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστους και τους παίκτες. Το τι παίκτες βλέπουμε στα γήπεδα εξαρτάται από την γενικότερη φιλοσοφία που επικρατεί στις μπασκετικές τάξεις στις αντίστοιχες περιόδους. Αν βάλουμε πχ στο βίντεο ενα τωρινό αγώνα να τον συγκρίνουμε με έναν προ 15ετίας το πιθανότερο είναι να πιστέψουμε πως στον δεύτερο απλά δεν παίζαν άμυνα. Η αλήθεια είναι ότι (αν και δεν τον έχω ζήσει όσο ήταν εν δράση) δυσκολέυομαι να φανταστώ τον Γκάλη να παίζει στην σημερινή εποχή με αυτές τις άμυνες που παίζονται. Που θέλω να καταλήξω... Αυτό που λες σίγουρα ισχύει και μας κάνει να νοσταλγούμε παλαιότερες εποχές. Γνώμη μου όμως είναι ότι αυτο που έχει αλλάξει δεν είναι τόσο η ποιότητα των παιχτών όσο το ίδιο το παιχνίδι. Σαφώς και εγώ θα προτιμούσα το προ 10ετίας μπάσκετ. Από την άλλη όμως δεν ξέρω πόσο περισσότερο καλό και ενδιαφέρον θα μπορούσε να δώσει μια διαρκής στασιμότητα...

H δική μου παρατήρηση είναι πως ενώ στην Ευρώπη το παιχνίδι εξελίσσεται κ μπαίνουν νεα στοιχεία στην τακτική του, στην Αμερική δείχνουν οτι δεν δουλεύουν καθόλου ομαδικά.
Για σκεφτείτε ποσοι νέοι καλοί προπονητές έχουν βγεί στο NBA?

Εγώ χαίρομαι πάρα πολύ που η Ευρώπη συνεχώς προχωράει. Μου αρέσει γενικά να προχωράει το μπασκετ. Ομως θεωρώ το NBA πολύ ανώτερο ακόμα. Επίσης οι τακτικές υπάρχουν. Παίζουν όμως πιο απλά. Είναι του keep it simple η στρατιγική τους.

Σκεφτείτε ότι παίζουν 82 παιχνίδια στην regular season. Μπορεί να μην κάθονται να κάνουν πολύπλοκα συστήματα αλλά κάνουν πολλά ξεχωριστά και απλά συστήματα για τον κάθε αγώνα. Π.χ. αμα παίζει κάποιος ενάντια του Yao τότε θα κάνει ειδικό σύστημα για τον αγώνα. Και αυτό παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Επίσης πρέπει να πω ότι οι ομάδες του NBA είναι περισσότερες από παλιά με αποτέλεσμα παίκτες που θα ήταν ακόμα και δευτερες ή τρείτες αλλαγές παίζουν βασικοί. Και οι αντίστοιχες αλλαγές δεν θα κάνανε ούτε για την ευρώπη. Οπότε παίζει και αυτό τον ρόλο του.

Πρέπει να φύγω τώρα και δεν έχω ώρα για παραπάνω ανάλυση. Καλή χρονιά σε όλους και τα ξαναλέμε του χρόνου!!!!!

Φίλε lexx,να'ξερες τι μου θύμισες?Το σκέφτομαι και ανατριχιάζω!!Φοβερή εποχή,με αυτά μεγαλώσαμε.
Όντως,συμφωνώ και δε μπορώ να εξηγήσω το γιατί, είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα στη σημερινή εποχή.Τότε ξέραμε σχεδόν τα πάντα για όλες σχεδόν τις ομάδες.Οι παίκτες φαίνονταν πιο "οικείοι" στα μάτια μου.Τι να πω,νοιώθω διαφορετικά.Είναι,όπως λες και συ, απρόσωπα τα πράγματα.
Νοσταλγώ εκείνη την εποχή και την θυμάμαι με πολύ αγάπη.Μακάρι να μπορούσε να επιστρέψει...

Ή την εποχή της ΕΡΤ που οι σπορτκάστερς αναφέρονταν στον "Ακίμ Ολαγιουγιόν" και τον "Ισαΐα Τόμας".

Δικός μου είσαι εσύ leonkalf. Με εκφράζουν ακριβώς αυτά που λές. Ξέραμε και τον Cherokee Parks ακόμα πχ. Ήταν τρέλα και έπαιζε και nba action τότε την Πέμπτη μου φαίνεται. Δεν έχω να πω κάτι άλλο παραμόνο ότι μου λείπει .

Ωραία πράγματα!!!! Άλλες εποχές τότε! Το μπάσκετ ήταν παντού... Εγώ πιστεύω ότι εμένα με πιάνει νοσταλγία επειδή αυτά έχουν περάσει και μου έχουν αφήσει ωραίες αναμνήσεις... Δηλαδή και σε 5-10 χρόνια πολύ πιθανό να νοσταλγούμε τα σημερινά...
Επίσης τα βίωσα στην παιδική ηλικία οπότε μου έμειναν συναισθηματικά ακόμη περισσότερο... Μέσα από περιοδικά: Τρίποντο, Αλμανάκο, ΤΖΑΜΠΟΛ(1 μόνο) και αργότερα το ΧΧL Basketball(Βασικά με την προηγούενη ονομασία, "Ιnside the NBA" νομίζω, γιατί αργότερα ασχολήθηκε και με Ελλάδα-Ευρώπη), Κάρτες ΝΒΑ, όπως αναφέρεται σε κάποιο άλλο topic και τόσα άλλα, πχ Kellogs, που είχε σημαιούλες και κάτι άλλες προσφορές στα προϊόντα της... αυτά θυμάμαι τώρα, προφανώς είναι κι άλλα...
Επίσης, τα νοσταλγώ επειδή τώρα καταλαβαίνω πολύ περισσότερα ενώ παλιά δεν καταλάβαινα και πολλά, ένιωθα ότι ήταν κάτι μαγικό, παραμύθι...
Πιστεύω με νιώθετε!

Το ΝΒΑ action στο ET3 ε; Και το Mega δεν είχε πριν από τον Sky ΝΒΑ; Δε μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρος...
Πάντως η τελευταία φορά που ένα ελεύθερο κανάλι έδειξε ΝΒΑ ήταν το 2001 η ΕΤ1, με κανα 3-4 ματς κανονικής περιόδου(θυμάμαι Utah - Spurs) καθώς και κάποιους από τους τελικούς Lakers - Sixers(εννοείται όχι live και μετά από 2-3 μέρες...)
Αααχ!

Kι εγώ τα ίδια συναισθήματα νιώθω.
Όσο για τα περιοδικά:



Αυτό αν θυμάμαι καλά ήταν ένα περιοδικό που ασχολιόταν με ΝΒΑ και ηλεκτρονικά παιχνίδια και ενδιάμεσα είχε και καμιά 20ριά σελίδες κόμικς, σωστός;



Είχε πολλά και ενδιαφέροντα θέματα, αλλά πολύ ανορθόγραφο, ρε παιδί μου, όσον αφορά τις λατινικές ονομασίες (Saq O'Neal, Shaq O'Neil, Damon Stoudamayer, Careem Abdul-Jabbar, κτλ).
Έχω βρει σε κατάστημα τεύχος τους ίσα με 10 ετών. Μιλούσαν για τον Γκάλη και την επερχόμενη απόσυρσή του (!) και αναφέρονταν σε τιμητικό παιχνίδι που θα γινόταν προς τιμήν του (ξέρετε εσείς )!



Αυτό δεν πολυκυκλοφορούσε στην επαρχία και έχω μόνο 1-2 τεύχη, το ένα γαλλικό, αφιερωμένο στους Τελικούς του 2000 (όπως κι ένα 5 mejeure).

Τα δε Kellogs θυμάμαι ότι προσέφεραν δείγματα από διεθνή χαρτονομίσματα.

Η ΕΤ-3 έδειχνε το Αction στα τέλη των 90'ς (ακόμη θυμάμαι το καταπληκτικό αφιέρωμα στη μισή-κατά τα άλλα-σεζόν 1998-99).

Το Μέγκα μετέδιδε ΝΒΑ (και Α1) στα μέσα των 90'ς (π.χ, θυμάμαι τους Τελικούς Χιούστον-Ν.Υόρκη), αλλά δε θυμάμαι ποιος έκανε τις μεταδόσεις. Να ήταν ο Πανούτσος;

Αλμανάκο: Υeap!
TΖΑΜΠΟΛ: Εϊχα ένα που είχε τους 10 καλύτερους για το 96 σε διπλές αφίσες... Payton, Kidd, Jordan, Miller, Pippen, Rodman, Barkley, O'Neal... Μόνο αφίσες! Το κείμενο ήταν μια σελίδα...
Εγώ βλέπω ακόμα... Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο αλλά πρέπει να είναι απ την ίδια σειρά... Χριστοδούλου, Σιγάλας, Τάρπλεϊ... !!!
Τώρα θυμήθηκα και ένα άλλο που δε θυμάμαι καν το όνομά του... Είχε εξώφυλλο Ντίκινς και Σιγάλα(ΠΑΟ-Ολυμπιακός)... εγώ το πήρα μετά από 3 μήνες(και τα άκουσα απ' το σπίτι)

Δεν έχεις δει το ΧΧL στα καλά του;;; Τώρα θα ήσουν holic x 2 !!! Ήταν φοβερό!!

Πότε; Δε θυμάμαι... Πάντως έβαζε πάρα πολλές φορές κάτι σχετικό με ΝΒΑ!

...Ωραίες εποχές!!!

Έχω μία κασέτα Σικάγο - Χιούστον (να'ναι καλά ο Sarunas) από MEGA που περιέγραφε ο Μπατής...

Επίσης, την ιδέα του τόπικ "who is" την πήρα από το Inside the NBA. Ωραίο περιοδικό...

Μπατής... και μετά έκανε την εκπομπή στον ΑΝΤ1(ΧΑ! Το θυμάστε τον ΑΝΤ1 που είχε το πρωτάθλημα; )... και αργότερα πέρασε και από το ΤΕΜΡΟ.

Το πρώτο που είχα πάρει ήταν και το τελευταίο Inside the NBA.. Θυμάμαι και τι γίνοταν όταν το ξεφύλιζα(γύρω μου εννοώ). Μου' χει μείνει. Ήταν το Νο. 17 με εξώφυλλο Garnet και Marbury και με τίτλο "Ποιος φοβάται τους (κακούς) λύκους; Δεκέμβριος 96 ή Ιανουάριος 97.

εγώ δν το προλαβα στην τηλεώραση
ειμαιμικρος!!!

Ωραία θα πω κι εγώ τα αποθημένα μου στο πρώτο μου ποστ (νομίζω) στο φόρουμ του NBA...

Ο μόνος αγώνας που έχω δει από ΝΒΑ είναι το Χιούστον εναντίον Ιντιάνα (που έληξε 103-99 φέτος) και αυτόν τον είδα λόγω του σαιτ που έδωσε ο dizzy αν θυμάμαι καλά με τα τόρρεντς και το κατέβασα δοκιμαστικά... και αυτό γιατί ποτέ μου δεν είχα νόβα ή αλφα σπορτς... (το σκαι πότε έδειχνε γιατί δεν θυμάμαι βέβαια όταν υπήρχε σκαι δεν είμουν και τόσο ζεστός με τα αθλητικά...)

Φέτος σκέφτομαι να βάλω νόβα για κανα τρίμηνο (ή για όσο καιρό θα μου περισσεύουν λεφτά...)

Γι'αυτό δεν με βλέπετε να μιλάω σ'αυτό το φόρουμ...τι να πω αφού δεν έχω ιδέα τι γίνεται... anyway... αν βάλω νόβα θα επανέλθω δρυμίτερος (το σκότωσα?).

ΚΟΙΤΑ ΤΙ ΕΧΩ!!!! ΝΟΒΑ!!!!! χεχεχεχεχε


μην το παρεις προσωπικα!

Ζω ένα δράμα που έλεγε και ο Ζαχαράτος

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ
ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!!!!!!!
ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ!!!!!!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑ ΚΑΛΟ!!!!!

Πολύ χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλοι που νιώθουν το ίδιο με μένα!!! Καλά που υπάρχει και ο Dizzy που μας έφτιαξε μια γωνιά να βρεθούν μαζί όλοι οι μπαστοεθισμένοι!!!

Θα συμφωνήσω με ένα παραπάνω post που έλεγε πόσο μαγικά ήταν τότε σαν παραμύθι. Θυμάμαι είχα όλο το δωμάτιο με αφίσες του μπάσκετ και κάθε φορά που έβλεπα με φίλους κάποιον αγώνα τρέχαμε μετά για μπάσκετ πορωμένοι!!

Ρε παιδιά, έχετε βαλθεί να με κάνετε να δακρύσω μου φαίνεται...

Μια το τετράδιο με τα σήματα του ΝΒΑ, μια οι αναφορές σε όλα αυτά... Μα αυτά δεν είναι αναμνήσεις, είναι ολόκληρη η παιδική μου ηλικία!!!

NBA Action: Ό,τι και να πω είναι λίγο... Ίσως η αγαπημένη μου τηλεοπτική εκπομπή εκείνη την περίοδο! Μέτραγα μέχρι και τα δευτερόλεπτα για το πότε θα αρχίσει, ενώ με το που τελείωνε η εκπομπή άρχιζαν τα τηλέφωνα από φίλους μου (και μιλάμε για άτομα που αν τους πεις σήμερα τη λέξη "μπάσκετ", θα σπάνε το κεφάλι τους για να θυμηθούν που την έχουν ξανακούσει...) για το σχολιασμό του ΤΟΡ-10 που είχε στο τέλος ("καλά, πως το έβαλε ο Isiah Rider από τη σέντρα χωρίς να βλέπει?", "Τον κακόμοιρο τοn "Ναυαρχο", για βρούβες τον έστειλε ο Hakeem!" και άλλα παρόμοια σχόλια...). Για να μην πω για τις μεταδόσεις του ΣΚΑΪ κάθε Σάββατο μεσημέρι που τις συζητούσε μετά όλο το σχολείο τη Δευτέρα. (επίσης για κάποιο λόγο, μου έχει μείνει χαραγμένη η εικόνα μου να χοροπηδάω και να ουρλιάζω σαν τρελός στο γνωστό τρίποντο του Paxson στον τελικό με τους Suns και η μάνα μου να μου κάνει παρατήρηση γιατί "ξεσήκωνα την πολυκατοικία μεσημεριάτικα"!)

XXL: Σε αντίθεση με σήμερα, τότε ακόμα προτιμούσα το ΝΒΑ από το ευρωπαϊκό μπάσκετ, με αποτέλεσμα να προτιμώ χίλιες φορές το XXL από το "Τρίποντο". Κρίμα που όσα τεύχη είχα πετάχτηκαν όταν μετακόμισα... Επίσης, το "Αλμανάκο" ορισμένες φορές νόμιζα ότι είχε φτιαχτεί για εμένα, αφού συνδύαζε τις τρεις μεγάλες αγάπες μου: μπάσκετ, games και comics (έστω κι αν δεν ήμουν φανατικός της Disney, προτιμούσα περισσότερο κάτι σε στυλ Marvel), οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσω και να μην το αγοράζω κι αυτό τη μέρα που κυκλοφορούσε... Ήταν κι ένα άλλο πάντως μπασκετικό περιοδικό που έπαιρνα συχνά... Νομίζω "Ματιές στο Μπάσκετ" λεγόταν και ήταν του ίδιου εκδοτικού οίκου με το XXL...

Σημαιούλες ΝΒΑ στα Kellog's: Από τότε που άρχισε να τις βάζει η Kellog's στα Corn Flakes της (και πιθανότατα και σε άλλα προϊόντα της), άρχισα να τρώω διπλάσιες ποσότητες κάθε πρωΐ, ενώ καμιά φορά έτρωγα και τα απογεύματα, για να τελειώνει γρήγορα το πακέτο και να αγοράζουμε καινούριο. Η πλάκα είναι πως κάθε φορά που με έστελνε η μάνα μου στο σούπερ-μάρκετ, προτιμούσα πάντα το μικρό πακέτο (250g αν ενθυμούμαι καλώς...), ώστε να εξαντλείται αμέσως και πάντα το έπαιζα...Yao, λέγοντας ότι "το ξέχασα ότι θέλαμε μεγάλο" ή ότι "τα μεγάλα είχαν τελειώσει" κ.λπ.(και τα χαρτονομίσματα τα θυμάμαι βέβαια, αλλά για αυτά δεν έκανα τόσο ακραία πράγματα...)

Κάρτες ΝΒΑ: Άλλη μεγάλη μου αδυναμία, μόνο που εδώ ευτυχώς δεν έχω κάνει το τραγικό λάθςο να ακούσω την γκρίνια της μάνας μου οπότε όλες οι συλλογές που κατά καιρούς είχα αρχίσει βρίσκονται άθικτες στα ράφια μου. Φυσικά, κορωνίδα της συλλογής μου, είναι η πλήρως συμπληρωμένη συλλογή "Upper Deck" της σεζόν 1992-93 (αν και στην Ελλάδα νομίζω είχε έρθει την επόμενη χρονιά). Μάλιστα θυμάμαι πως για να αποκτήσω τον (ακόμα και τότε) βετεράνο Johnny Newman, είχα δώσει καμιά 100αριά από τις "διπλές" μου κάρτες...

Υ.Γ: Δυστυχώς, νομίζω πως θα συμφωνήσω πως το σημερινό πακέτο του ΝΒΑ δεν "πουλάει" γιατί δεν είναι τόσο ελκυστικό... Όπως προανέφερα, θυμάμαι όλο τον αντρικό πληθυσμό της τάξης μου στο Γυμνάσιο να συζητάει για τον αγώνα του Σαββάτου, ενώ ξέρω πως τα ίδια πρόσωπα σήμερα δεν έχουν ιδέα ποια ομάδα πήρε τον τίτλο του ΝΒΑ τα τελευταία χρόνια... Πιθανότατα πάντως να παίζει σημαντικό ρόλο κι αυτό που ειπώθηκε, το οποίο (τουλάχιστον για εμένα) ισχύει απόλυτα. Τότε (όπως είπε κι ο leonkalf), ήξερα μέχρι και το νούμερο παπουτσιού του τελευταίου παγκίτη των Clippers, κυρίως λόγω όλων των προαναφερθείσων πηγών που μας βομβάρδιζαν (ευχάριστα, βέβαια) με ΝΒΑ. Σήμερα, ΝΒΑ στην ελεύθερη τηλεόραση δεν υπάρχει (και αρνούμαι επίμονα για λόγους δεοντολογίας εδώ και χρόνια να αγοράσω αποκωδικοποιητή!), χειροπιαστές πηγές ενημέρωσης δεν υπάρχουν (πάντα υπάρχει το διαδίκτυο, αλλά δεν μπορείς να πάρεις το PC στην... τουαλέτα!), οπότε οι γνώσεις μου για το σημερινό ΝΒΑ περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα, ίσως και λόγω προσωπικής έλλειψης χρόνου και όρεξης για ενημέρωση...

Tελικά μοιάζουμε πολύ... Το παρελθόν όλων μας είναι κοινό...!

Τη θυμάμαι τη φάση!
Νο1 όλης της χρονιάς κάπου στα μέσα των 90'ς, με το Ράιντερ να δέχεται μια πάσα έξω απ'τη γραμμή των 7,25, η μπάλα να του γλυστρά και πρωτού χτυπήσει εκτός, ο ίδιος να την προλαβαίνει οριακά και χωρίς να βλέπει, να την πετά πίσω απ'την πλάτη απ'τα 9 μέτρα και βάλε καιιιιι...nothing but net.

Αχ......

Τώρα με κόλλισες. Εχω ακόμα οργανωμένη και φυλαγμένη τη συλλογή με τα αυτοκόλλιτα του 92-94 αν δεν κάνω λάθος, που ήταν στους warriors ο mullin, webber κλπ, τις κάρτες 92-93 με τα 3d και τα κόμικ, τις 93-94 που δεν μου άρεσαν, τις 94-95 που ήταν αρκετά καλές και τις αγαπημένες μου καθώς είχαν πάνω όλη την καριέρα σε στατσ την 95-96 που ήταν rookie o K.G. αααααχχχχχχχχχχχχ

και εγώ μαζί σου.........

[quote=lexx,Dec 30 2005, 08:31 AM]
Θυμάστε όταν το NBA ήταν στον Sky??

Δεν ξέρω αλλά μου λείπουν αυτές οι μέρες, με τον Jordan να φεύγει και να έρχετε, τον Shaq και τον Penny στα πρώτα τους, τον Rodman να κάνει τρέλες, Toν Sir Charles και τον Kevin Johnson και το βασικότερο να μπορείς να δεις από την tv σου. Για να μην πω για την επιστροφή, έστω και μικρή, του Magic.

Α, τι μουθύμισες τώρα, εγώ θυμάμαι που περνούσαμε ωραία αρχικά στα τέλη της δεκαετίας του 80 και στην αρχή του 90 που έδειχνε τα ματς η ΕΡΤ απογεύματα Κυριακής, και μετά όλα καταστράφηκαν όταν πήρε τα δικαιώματα το Mega και έδειχνε τα ματς στις 12 και 1 μετά τα μεσάνυχτα Κυριακής προς Δευτέρα.
Βλέπεις σηκωνόμουνα από το κρεβάτι πήγαινα να δω ματς, με έπαιρνε χαμπάρι η μάνα μου και ύστερα άρχιζε το κυνήγι αυτά είναι απωθημένα

[quote=sarounas,Mar 20 2006, 09:43 PM]
[quote=lexx,Dec 30 2005, 08:31 AM]
Θυμάστε όταν το NBA ήταν στον Sky??

Δεν ξέρω αλλά μου λείπουν αυτές οι μέρες, με τον Jordan να φεύγει και να έρχετε, τον Shaq και τον Penny στα πρώτα τους, τον Rodman να κάνει τρέλες, Toν Sir Charles και τον Kevin Johnson και το βασικότερο να μπορείς να δεις από την tv σου. Για να μην πω για την επιστροφή, έστω και μικρή, του Magic.

Α, τι μουθύμισες τώρα, εγώ θυμάμαι που περνούσαμε ωραία αρχικά στα τέλη της δεκαετίας του 80 και στην αρχή του 90 που έδειχνε τα ματς η ΕΡΤ απογεύματα Κυριακής, και μετά όλα καταστράφηκαν όταν πήρε τα δικαιώματα το Mega και έδειχνε τα ματς στις 12 και 1 μετά τα μεσάνυχτα Κυριακής προς Δευτέρα.
Βλέπεις σηκωνόμουνα από το κρεβάτι πήγαινα να δω ματς, με έπαιρνε χαμπάρι η μάνα μου και ύστερα άρχιζε το κυνήγι αυτά είναι απωθημένα

[/quote]


τότε ώμος είχε πολύ θέαμα να προσφέρει αντίθετα με τώρα που έχει μιωθεί.... τώρα αξίζει μόνο kidd, Carter, Nowitzi, Wade, B.Wallace και κάτι ψηλά ακόμα....Που να βρεις τώρα Jordan, "Magic"Johnson, Miller,Barkley,Pippen, Rodman.... Μόνο σε Video!!
αχ...........

Αυτή είναι η παγίδα στην οποία πέφτουν όσοι σήμερα δεν παρακολουθούν ΝΒΑ και το επιχείρημα των περισσότερων ΝΒΑ(basketball)haters.

Είναι αλήθεια πως δε βλέπουμε το ίδιο παιχνίδι με τότε, αλλά για σκεφτείτε...μήπως δεν είναι το παιχνίδι μόνο που έχει αλλάξει αλλά κι εμείς οι ίδιοι?

Όπως παρατηρούμε από όλα τα ποστ παραπάνω, βλέπουμε και θυμόμαστε αυτά τα πράγματα με νοσταλγία, οπότε λογικό είναι να τα θεωρούμε ως "καλύτερα" αυτά τα χρόνια...ακριβώς όπως το ίδιο θεωρούσαν και οι μεγαλύτεροί μας όταν εμείς, μικροί, φωνάζαμε "Jordan! Jordan!" και οι τότε 25-30ρηδες μας έλεγαν για τις χρυσές εποχές Bird-Magic και για κάποιους Τζαμπάρ και Γουίλτ....

Η κάθε εποχή θα μείνει στην ιστορία για τα δικά της παιδιά και η τωρινή δεν υπολείπεται των προηγουμένων...
Θέλετε επιδόσεις? Ο Κόμπι πέτυχε 81 φέτος!
Θέλετε highlights? Kobe, Carter, Wade και σχεδόν όλα τα αθλητικά παιδιά που μπαίνουν σήμερα στο ΝΒΑ είναι ικανοί να κάνουν κατά πολύ εντυπωσιακότερα πράγματα από αυτά που έκαναν αστέρες του αθλήματος παλαιότερα (άσχετα αν δε μπορούν να βάλουν μία βολή...εδώ συγκεκριμένα λέω για τα highlights)

Αυτό που λείπει σήμερα, είναι το hype του κόσμου, καθώς το ΝΒΑ σε θέμα δημοτικότητας δεν είναι ότι ήταν την δεκαετία του '90 (αυτά παθαίνεις όταν στηρίζεις όλην την προώθηση του αθλήματος σε ένα άτομο...και αυτό μετά αποσύρεται).
Η ιστορία κύκλους κάνει όμως, και κάποτε θα έχουμε και NBAaction και χαρτάκια και τα παιδιά θα συζητάνε όλο για το μπάσκετ...

ΠΩΠΩ!!! "Τι είπε ο ποιητής" που λέω και εγώ!

Target! That's the point exactly...

Από την πρώτη πρόταση σκεφτόμουν την επόμενη και την έβλεπα μπροστά μου...

/me thimate otan eblepe tus Gigantes tu Basket sthn Ert2 ;P

Το εχω πει και θα το λεω συνεχεια.Το παιχνιδι το χαλασανε οι ευρωπαιοι παιχτες.Το εκαναν σαν τα μουτρα τους!Για αυτο δεν εχουμε τοσα πολλα χαιλαιτς.Ειναι ελλεοινοι.Ειναι αθλιοι.Και θα το λεω συνεχεια.Ομαδα με ευρωπαιο ηγετη δεν θα παρει ποτε πρωταθλημα(νταλλας,μεμφις).Η αμερικη βγαζει ακομα γαματους παιχτες.Και θα βγαζει συνεχεια.Ποιος να συγκριθει με τον γκαρνετ η εστω και με τον josh howard των μαβερικς.Μην πειτε ο νοβιτζκι η ο πετζα η ο γκασολ.Ελεος......

Δε νομίζω πως τα φυσικά προσόντα κάποιου παίχτη και μόνο (καθώς σε αυτά και μόνο είναι που υστερούν οι ευρωπαίοι παίχτες από τους αμερικάνους) μπορούν να καθορίσουν το αν κάποιος είναι καλός ή όχι.
Όπως και το γεγονός αν έχουμε πολλά highlights ή όχι, δεν σημαίνει απαραίτητα αν ένα πρωτάθλημα είναι καλό ή όχι...

Επίσης, το "οι ευρωπαίοι παίχτες φταίνει για την παρακμή του ΝΒΑ" είναι πολύ γενικό...μπορείς να αναλύσεις περισσότερο την άποψή σου?

sorry που θα στο πω αλλά ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ από τους ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ τα greeklish

Είναι δευτερεύοντας κανόνας το να μη γράφουν με greeklish, αν έχεις προσέξει.
Δηλαδή, το να γράφει κάποιος με greeklish, δεν επισύρει ποινή.

Απλά συνήθως κάνουμε μία παράκληση για να γράφει με ελληνικά και μετά αν δε δεχτεί...τί να κάνουμε, συνεχίζουμε έτσι.

Στην αρχή, απαγορευόταν δια ροπάλου να γράφουν τα μέλη με greeklish, αλλά στην πορεία που προέκυψαν μέλη από το εξωτερικό αποφασίσαμε να είμαστε ελαστικοί.
Ο merlin συγκεκριμένα βαριέται να γράφει με ελληνικά (όπως μας είπε), παρόλο που μπορεί, οπότε δεν πρόκειται να του βάλουμε το μαχαίρι στο λαιμό...
Είμαστε που είμαστε λίγοι οι μπασκετικοί, ας μην κάνουμε διακρίσεις και αποκλεισμούς με αφορμή το πως γράφει ο καθένας .

Απλά εγώ έχω δηλώσει στο παρελθόν και θα επαναλάβω ότι ποστ γραμμένα με greeklish, ειδικά τα μεγάλα, θα τα περνάω έτσι, χωρίς να τα διαβάζω.
Δεν είναι σωστό, αλλά sorry guys, δε θα βγάλω εγώ τα ματάκια μου επειδή εσείς βαριέστε να πατήσετε alt+shift.

Κλείσιμο παρένθεσης .

οκ απλός το έβαλα γιατί μου άρεσε και emoticon και δν ήξερα που να το χρησημοποιήσω

Οι ευρωπαιοι παικτες υστερουν σε αθλητικα προσοντα, φαντασια, επιθεση, αμυνα, δυναμη, και το κυριοτερο δεν ειναι ηγετες.Μαλλον δεν ειναι ικανοι ηγετες.Το Dallas δεν θα παρει ποτε πρωταθλημα το ιδιο και το Memphis,Utah.Στα playoffs του 2002 το sacramento μια χαρα πηγαινε χωρις τον πετζα.Με το που γυρισε αποκλειστηκαν.Παραδεχομαι ομως οτι ο ντιβατς ηταν ολα τα λεφτα σε αυτη την σειρα.
Και δεν λεω για τον Γιαο Μινγκ που ειναι για κλαμματα.


To NBA δυστυχως η ευτυχως εγινε γνωστο για τα χαιλαιτς του.


Το ελευθερο παιχνιδι που ολοι ξεραμε τελος!Τωρα εγινε παιχνιδι στρατηγικης.Οπως δηλαδη το ευρωπαικο.Δυστυχως η ευρωπαικη φιλοσοφια μπηκε στο ΝΒΑ.Δυστυχως....

Δηλαδή σε όλα!!!???
Αν προσθέσουμε το τελευταίο στο πρώτο (καθώς η δύναμη είναι αθλητικό προσόν), μπορώ να συμφωνήσω κατά το ήμισυ, καθώς μαζί με τα φυσικά προσόντα ξέχασα να αναφέρω τη φαντασία που πρόσθεσες κι εσύ...σε αυτά, ναι, είναι καλύτεροι οι αμερικάνοι.

Όμως στα άλλα δύο, τα οποία είναι πολύ γενικά, δε νομίζω πως έχουν κάτι να ζηλέψουν σε αποδόσεις οι ευρωπαίοι από τους αμερικάνους. Και ικανότατους αμυντικούς έχουμε και παίχτες που μπορούν να σκοράρουν με κάθε τρόπο.

Να σου δώσω κι ένα στοιχείο στο οποίο υπερέχουν οι ευρωπαίοι?
Αυτό είναι το μυαλό και η όραση στο γήπεδο.
Κάποτε έβλεπες έναν Μπάρκλεϊ να βγάζει πάσα πίσω από την πλάτη από τη σέντρα του γηπέδου σε έναν συμπαίχτη του που...ούτε ο ίδιος δεν ήξερε ότι βρισκόταν εκεί!
Σήμερα βλέπεις απλά ένα μάτσο πιτσιρίκια που κατευθείαν από το high school και μεγαλωμένα με NBA live και streetball mixtapes, προσπαθούν να επιβληθούν ο ένας του άλλου μέσω των φυσικών τους προσόντων.
Αυτά σε γενικές γραμμές ασφαλώς, καθώς υπάρχουν οι τρανταχτές εξαιρέσεις όπως του Λεμπρόν...

Όσον αφορά το θέμα της ηγεσίας, κάνεις ένα λάθος όταν το συνδέεις με τίτλους.
Ένας παίχτης για να χαρακτηριστεί ηγέτης δε χρειάζεται απαραίτητα να σηκώσει κούπες. Αν ήταν έτσι, τότε τα τελευταία 5 χρόνια θα είχαμε μόνο 3 ηγέτες στο ΝΒΑ, όσες είναι και οι πρωταθλήτριες ομάδες αυτό το διάστημα.
Δεν είναι όμως έτσι.
Ο Ρέτζι δεν πήρε ποτέ πρωτάθλημα, αλλά όπως και να'χει είναι μία ηγετική φυσιογνωμία που clutch είναι το μεσαίο του όνομα.
Οι Στόκτοουν-Μαλόουν το ίδιο...ο Τζόρνταν μέχρι το '91 επίσης...

Ασφαλώς οι ηγετικές ικανότητες ενός παίχτη που όχι μόνο είναι ο καλύτερος όλη τη σεζόν, αλλά θα πάρει την υπόλοιπη ομάδα από το χέρι στα δύσκολα και θα της δώσει τη νίκη, είναι σημαντικές αλλά δεν είναι η μοναδική παράμετρος στην υπόθεση τίτλος.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο Νοβίτζκι πρέπει να βελτιωθεί κάπως σε αυτόν τον τομέα όταν έχει να κάνει με τα playoffs. Αλλά από την άλλη δεν πλαισιώνεται και από το καλύτερο υλικό του πρωταθλήματος.
Και σίγουρα δεν είναι ούτε ελεεινός, ούτε άθλιος...

Υπάρχουν τόσοι ευρωπαίοι όμως στο ΝΒΑ που έχουν δείξει ότι μπορούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο ανά περιπτώσεις, όπως ο Κιριλένκο, ο Πάρκερ, κάποτε ο Πέτζα...



To NBA δυστυχως η ευτυχως εγινε γνωστο από τα χαιλαιτς του.
Αλλά, ασφαλώς το ΝΒΑ δεν είναι μόνο οι προσωπικές εξάρσεις και δημιουργίες μερικών μεγάλων παιχτών...είναι πολλά περισσότερα .


Για το τελευταίο σου σχόλιο συμφωνώ...αλλά δεν είμαι σίγουρος αν ευθύνονται για αυτό οι παίχτες αποκλειστικά.
Οι προπονητές καθορίζουν τα συστήματα κι όχι οι παίχτες.
Κι όταν σαν προπονητής έρχεσαι κάποια στιγμή στο δίλημμα "νίκη με κάθε τρόπο-θεαματικό παιχνίδι κι αν έρθει νίκη" τότε λογικά διαλέγεις το πρώτο...
Κι εκεί πρωτάθλημα είναι, κάποιος πρέπει να κερδίσει και κάποιος πρέπει να πάει σπίτι του.

Κι αλήθεια, πόσους ευρωπαίους παίχτες έχει το Ντιτρόιτ που παίζει το πλέον αμυντικογενές και καταστρεπτικό παιχνίδι στη λίγκα?

Το "στρατηγικό" παιχνίδι ως προς το σύνολο, μάλλον στο NCAA έχει τις βάσεις του κι όχι στη Ευρώπη. Το NCAA ήταν πάντα το πρωτάθλημα των προπονητών, ιδίως αν αυτοί άκουγαν στο όνομα Μπόμπι Νάιτ, Ντιν Σμιθ, κτλ.
Οι Ευρωπαίοι σταρ στις ομάδες τους (Γκάλης, Ντράζεν, Σαμπόνις, Έπι, Τζάμσι, κτλ) είχαν πάνω-κάτω το ακαταλόγιστο όπως και στο ΝΒΑ στα 80ς. Ο δε Μάλκοβιτς έγινε γνωστός το '93 με το Ευρωπαϊκό της Λιμόζ. Όχι ότι τότε αναγνωρίστηκε η αξία του, αλλά τότε μίλησαν για πρώτη φορά για "θάνατο του μπάακετ". Κι όμως, ακόμη και στο ΝΒΑ το ίδιο φαινόμενο είχε προηγηθεί (σε πολύ ελκυστικότερη μορφή, βέβαια) με τους Πίστονς που είχαν σκοπό, όχι απλώς να σε σταματήσουν αλλά, ει δυνατόν, να σε τραυματίσουν κιόλας, για να ακολουθηθούν από τους Νικς και εν μέρει (ναι, ναι, ας το παραδεχθούν μερικοί) κι από τους Μπουλς των 90'ς.

Ρε παιδιά τι σχέση έχουν οι ευρωπαίοι με την παρακμή. Είναι απλό. Το NBA έβαλε +3 ομάδες την τελευταία δεκαετία το οποίο σημαίνει 45 νέους πάιχτες από τους οποίους τουλάχιστον οι 15 πρέπει να είναι αστέρια. Αποτέλεσμα σε αυτό είναι ότι οι παλίες 27 ομάδες θα έχουν μισό σταρ λιγότερο και αυτό δεν είναι λίγο. Για αυτό το λόγο στράφηκαν στην Ευρώπη οι manager και οι scouters. Μεχρι και ο Φωτσης πατησε τα παρκε. Έλεος. Δεν φταίει ομως ο Φωτσης αλλά ο Stern που συνέχεια αποδυναμώνει το πρωτάθηλα.

Και 45 παίχτες δεν είναι λίγοι. Αν μετρήσετε και τους αυρωπαίους που παίζουν στο NBA μάλλον κάπου εκεί κοντά θα είναι 30-40. Οπότε να μια εξήγηση. Επίσηςμ θέλω να πω ότι δεν είναι θέμα αθλητικών προσώντων αλλά θέμα κουλτούρα. Είχει προσόντα ο Stockton, έχει ο Nash, είχε ο Price ή μήπως είχε προσόντα ο Κukoc που δεν πήδαγε εφημερίδα.

Θέλω να θίξω και άλλο ένα θέμα. Βλέπω και μιλάμε για μυαλό. Δηλαδή οι ψηλοί μαύροι είναι χαζοί και οι κοντοί ευρωπαίοι έξυπνοι. Πολύ αθώα σκέψη αλλά δεν πειράζει. Στο NBA υπάρχουν και χαζοι αλλα οι περισσότεροι είναι πανέξυπνοι. Η φαντασία θέλει και μυαλό . Και μια απλή αιτιολόγηση της παραπάνω πρότασης είναι ότι υπάρχουν τουλάχιστο άλλου 500 παίχτες με τα ίδια προσόντα, αν όχι καλύτερα με αυτούς στο NBA που απλά δεν θα άντεχαν μέρα εκεί. Εϊναι σκληρός ό ανταγωνισμός και θέλει πολλά προσόντα ψυχικά, εγκεφαλικα και σωματικά για να επιβιώσεις εκεί για πολλά χρόνια. Αυτά κουράστηκα, θα συνεχίσω αύριο

Για να είμαστε δίκαιοι, ο morfi έθιξε και τη φαντασία και την ηγεσία, στοιχεία που όμως λείπουν από πολλούς σημαρινούς Αμερικανούς αστέρες. Αλλιώς θα ήταν εντελώς άσκοπο, μιας και ακόμη και μεταξύ των Αμερικανών, οι δυο παίχτες-σύμβολα των 80'ς δεν έμειναν ποτέ γνωστοί για τα αθλητικά προσόντα τους.



Φυσικά και δεν ισχύει στην ολότητά του ότι οι ψηλοί μαύροι είναι χαζοί και το αντίστροφο, αλλά, και χωρίς ρατσιαστική διάθεση, όπως είναι αναμφίβολο ότι οι μαύροι έχουν το πάνω χέρι στα αθλητικά προσόντα, οι λευκοί έχουν με τη σειρά τους ένα προβάδισμα στην άλλη πλευρά του νομίσματος. Στο ΝΒΑ, βέβαια, όπως ανέφερες, υπάρχουν πολλοί μαύροι που δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν το μυαλό των αντίστοιχων λευκών. Επίσης, και παρότι είμαι μεγαλύτερος θαυμαστής των ψηλών από τους περισσότερους fans που θέλουν να βλέπουν μόνο αθλητικούς γκαρντ, οι κοντοί (πάλι κατά μέσο όρο) τείνουν να έχουν υψηλότερη ενδογηπεδική αντίληψη, κάτι που εν πολλοίς οφείλεται στο ρόλο τους μέσα στο γήπεδο. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι από τους μεγάλους προπονητές, η συντριπτική μειοψηφία έκανε καριέρα σαν Big Man.

Αυτά σαν μικρές ενστάσεις. Στα άλλα, και ιδίως στο ρόλο του expansion, συμφωνώ.

(Κατ'αρχάς, sorry για την έκρηξη νεκροφιλίας με πεθαμένα threads... )

Σε αυτήν την ατάκα του NBAHolic θα διαφωνήσω ελαφρώς ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, θα συμφωνήσω υπό προϋποθέσεις, αλλά θα την αναλύσω μέσα από ένα άλλο οπτικό πρίσμα... Άλλωστε, το ότι οι έγχρωμες φυλές διαθέτουν κάποιο γονίδιο που τους προσφέρει αυξημένες σωματικές ικανότητες, έχει αποδειχτεί και επιστημονικά, το ότι οι λευκοί έχουν πιο ανεπτυγμένη νοημοσύνη, δεν έχει αποδειχθεί από κανέναν και δεν το πιστεύω...

Αυτό που θέλω να επισημάνω λοιπόν, είναι πως ναι μεν, ο μέσος όρος των λευκών του ΝΒΑ δείχνει να υπερτερεί σε "πνευματικά" προσόντα έναντι των έγχρωμων συνάδελφών τους, όμως αυτό δεν θεωρω ότι συμβαίνει λόγω κάποιου... χαρακτηριστικού της φυλής μας.

Η άποψή μου λοιπόν, είναι πως αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά, αφού οι λευκοί υστερούν σε γενικές γραμμές σε αθλητικά προσόντα από τους έγχρωμους, για να κατορθώσουν κάποιοι παίκτες να παίξουν σε τόσο υψηλό επίπεδο, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπερτερούν σε άλλους τομείς, αλλιώς δεν θα τους επέλεγαν. Αντίστοιχα, αν κάποιος έγχρωμος δεν έχει τόσο ανεπτυγμένα "πνευματικά" προσόντα, αλλά έχει εξαιρετικές αθλητικές ικανότητες, τότε μπορεί να παίξει σε υψηλό επίπεδο, βασισμένος σε αυτά του τα πρόσόντα...

Με λίγα λόγια, η επιλεκτική εξέλιξη του Δαρβίνου μεταφερμένη στις 4 γραμμές του παρκέ...

Το όλο θέμα (ευρύτερο κι όχι αναφερόμενο μόνο στο μπάσκετ) είναι σίγουρα αμφιλεγόμενο, μιας και:
1) εδώ στηρίζονται πολλοί για να προωθήσουν ρατσιστικές θεωρίες, 2) είναι πολύ δύσκολο να καθορίσεις τον ορισμό της ευφυίας και 3) θεωρείται πολύ προσβλητικότερο να θεωρείσαι κατώτερος πνευματικά απ'ότι σωματικά...Αλλά αν το δεις ιστορικά και γεωγραφικά, δεν μπορείς παρά να παρατηρήσεις ότι την εποχή των ιμπεριαλιστικών αυτοκρατοριών και ίσως και ακόμη παλιότερα, οι μαύροι είτε αναγκάζονταν και αποδέχονταν τη λεγόμενη "ανωτερότητα" των λευκών, όντας τα μόνιμα ρατσιστικά θύματα, είτε, παρότι δεν πιστεύω ότι υστερούσαν σε αριθμό των λευκών, ακόμη κι αν δεν την αποδέχονταν, δεν είχαν την τεχνολογία και την ισχύ για να τους απωθήσουν. Βέβαια, αναφέρομαι κυρίως σε μαύρες εθνότητες (π.χ, Νιγηριανοί), κι όχι εθνότητες με μαύρους (π.χ, ΗΠΑ), γιατί εδώ υπεισέρχεται και το θέμα των μειονοτήτων. Ίσως να φταίνε γεωγραφικοί παράγοντες, αλλά γενικότερα δεν μου είναι εύκολο να αποδεχθώ ότι, αν οι μαύροι είναι (και ιδίως υπήρξαν) ισάξιοι των λευκών στο "μυαλό" και ανώτεροι στο "σώμα" (κάτι που στο σύνολο δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα στους μαύρους), θα ήταν δυνατό να υπομείνουν τόση εκμετάλλευση σε στιλ πειραματόζωων από τους λευκούς. Αν μη τι άλλο, μάλλον το αντίθετο θα έπρεπε να συμβαίνει...

Αυτά τα ολίγα. Όποιος θέλει, μπορεί να ελέγχξει και το αντίστοιχο ενδιαφέρον άρθρο της Wikipedia (και μην ακούσω επιχειρήματα του στιλ "Η Wikipedia δεν είναι πάντοτε έγκυρη και σωστή". Αν διαβάζετε και σέβεστε τη γνώμη των συμφορουμιστών σας-που άλλωστε ούτε οι ίδιοι είναι πάντοτε έγκυροι και σωστοί-καλά θα κάνετε να επεκτείνετε την εμπιστοσύνη σας).

http://en.wikipedia.org/wiki/Race_and_intelligence