Καλησπέρα και αέρα στα πανιά σας. Τρεις είναι οι σημαντικότερες τελετές. Η βάφτιση, ο γαμός και η κηδεία. Το παράξενο της υπόθεσης είναι πως ποτέ κανείς δεν μιλάει για τις κηδείες και πως ποτέ δεν κρατάμε βίντεο και φωτογραφίες από αυτό το γεγονός. Κακώς βέβαια γιατί κάτω από ιδανικές συνθήκες μια κηδεία μπορεί να είναι ένα χαρμόσυνο και συνάμα ευχάριστο γεγονός. Πάμε να δούμε πως γίνεται αυτό καθώς και να μελετήσουμε ένα-ένα τα στάδια από τα οποία περνάει κάποιος σε μία κηδεία.
Στάδιο πρώτο: Το τηλεφώνημα
Όταν χτυπάει το τηλέφωνο στις τρεις το πρωί τότε δύο πράγματα συμβαίνoυν: Ή κάποιος έχει πεθάνει ή κάποιος έχει γεννήσει. Το δεύτερο δεν μας ενδιαφέρει. Και τότε, το μέλος της οικογένειας που θα απαντήσει στο τηλέφωνο αρχίζει να γίνεται πραγματικά ενοχλητικός ξυπνώντας τους υπόλοιπους ή ακόμα χειρότερα πέρνοντας άλλους τηλέφωνο για να μεταφέρει τη χαρμόσυνη είδηση.
Στάδιο δεύτερο: Στο σπίτι ή στο νεκροθάλαμο (αναλόγως σε ποιά περιοχή μένετε)
Και ήρθε η στιγμή να συναντηθείς φάτσα με το νεκρό. Ήρθε η στιγμη να του πεις το τελευταίο αντίο και να δώσεις ένα φιλάκι στη κάσα όπως συνήθως κάνουν. Ήρθε η στιγμή που η οικογένεια για μία ακόμη φορά θα συναντηθεί για να ζήσετε άλλη μία τρυφερή οικογενειακή στιγμή. Είναι ίσως η μοναδική φορά στη ζωή σου που θα σε θυμηθούν τόσοι πολλοί άνθρωποι. Μετά θα σε ξεχάσουν... μέχρι να πεθάνεις. Είναι η στιγμή που ακούς ξανά και ξανά αυτές τις περίφημες ατάκες "ξεκουράστηκε" ή "εγώ έκλεισα τα ματάκια της" καθώς ο συγγενής του θανώντος τις λέει συνέχεια σε όποιον και αν βρεθεί μπροστά του. Και ήρθε στιγμή της κηδείας...
Στάδιο τρίτο: Η κηδεία
Είναι ίσως η πιο σοβαρή φάση. Πιο πολύ στεναχωριέσαι με τις ατάκες που ακούς "καλό ταξίδι άρχοντα" παρά με τον ίδιο το νεκρό. Είναι τότε που και ο πιο δυνατός άνθρωπος λυγίζει. Λυγίζει όμως ή κόβει το μάτι του τις ωραίες παρουσίες που πάντα υπάρχουν σε τελετές;
Στάδιο τέταρτο: Καφές και φαί
Είναι το πιο ενδιαφέρον στάδιο της κηδείας. Την ώρα που όλοι κάνουν χαβαλέ και τα τσούζουν. Σαν να μην έγινε ποτέ η κηδεία. Ο καφές είναι συνήθως σκέτος και πικρός, καλή ώρα σαν τη τελετή, ενώ μία φωτογραφία του θύματος κοσμεί το τραπέζι των συγγενών. Οι ωραίες παρουσίες χαμογελάνε και είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνεις τη κινησή σου. Μετά το καφέ ακολουθεί το φαί, όπου συνήθως είναι μία ελλεεινή ψαρόσουπα και ένα ψάρι μέσα στα κόκκαλα. Αν είσαι τυχερός θα δεις μπροστά σου καμιά μερίδα με καλαμαράκια. Ειδικά αν η κηδεία είναι και μεσημέρι και είσαι νηστικός το γεύμα αυτό μπορεί να γίνει ακόμα πιο απολαυστικό. Και ήρθε η στιγμή να πούμε για ακόμη μία φορά συλληπητήρια καθώς θα φεύγουμε και να ακουστεί η ατάκα "ξεκουράστηκε".
Στάδιο πέμπτο: Πάλι στο σπίτι
Και γυρνάμε πάλι στο τόπο του εγκλήματος για ένα τελευταίο καφέ. Εδώ ακόμα και οι συγγενείς κάνουν πλάκα, γκομενίζουν, παίζουν playstation και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Το κλίμα έχει εκτονωθεί, τα δάκρυα στερέψανε και ο καθένας συνεχίζει τη ζωή του. Οπτικοακουστικό υλικό δεν υπάρχει για να θυμόμαστε αυτή τη εξαίσια μέρα και ο καθένας συνήθως φεύγει με ένα χαμόγελο στα χείλη αφού πάλι ευχηθεί συλληπητήρια. Α, και μην ξεχνιόμαστε "ξεκουράστηκε".
Αυτά είχα να σας πω. Δοξάστε με.