Το ανέφερα και στο τόπικ του αγώνα, σε πρώτη φάση αυτό που διέκρινα από το Λυν ήταν μια νευρικότητα και μια αγωνία να αποδείξει-ή μάλλον να θυμίσει σε όλους- την αξία του. Είδαμε απ'αυτόν τραβηγμένες επιλογές (σπάνιο φαινόμενο τελευταία) είδαμε τσαμπουκάδες και τεχνική ποινή (ποτέ δεν τον έχω δει να τσατίζεται), γενικότερα φάνηκε να αισθάνεται ότι απειλείται...
Με μια πρώτη εκτίμηση πάντως όσο παρακινδυνευμένη και αν είναι αυτή, οι 2 παίκτες μοιάζουν αλλά ο Πάργκο φαίνεται να είναι ένα κλικ πιο πάνω, πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς τι ρόλο είχε ο ένας και τι ο άλλος στο ΝΒΑ...
Τώρα σε ότι αφορά το ποιός θα μείνει στην απέξω μόλις γυρίσει και ο Τσίλι και επειδή και τους 3 μαζί ζήτημα αν θα προλάβουμε να τους δούμε (ίσως στα play offs) παραθέτω ένα σχετικό άρθρο που διάβασα πριν λίγες μέρες και παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον κατ'εμέ.
Ακυρος ο «Θεός»
Του Ηλία Δρυμώνα
* Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να έχουν παράπονο από τον Τύπο. Παρ' ότι ανέλαβαν τις τύχες της ΚΑΕ Ολυμπιακός σε μία «στενάχωρη» περίοδο (κι εννοώ τις πολλές «άκρες» που έχει στα ΜΜΕ το αντίπαλο δέος, ο Παναθηναϊκός...), η υποδοχή που τους επιφυλάχθηκε ήταν αποθεωτική. Ούτε νέος... πάπας να είχε εκλεγεί, στο Φάληρο!
*Η σχέση αυτή, της οικογένειας με τα ΜΜΕ, αναπτύχθηκε ραγδαία. Με, κατά κανόνα, παλιομοδίτικες μεθόδους, αν και οι ίδιοι μάς υπόσχονταν να καινοτομήσουν, σε όλα τα επίπεδα. Η προβολή τους έφτασε μάλιστα να είναι δυσανάλογη των επιτυχιών τους. Εχει ξανασυμβεί αυτό, θα επαναληφθεί και στο μέλλον, επομένως δεν μου κακοφαίνεται ιδιαίτερα.
* Το θέμα είναι ότι τόσο πολύ «γλυκάθηκαν» οι Αγγελόπουλοι με την προβολή τους (η γνωστή παγίδα, για όσους περνούν απότομα από τη μία όχθη στην άλλη), που δυσκολεύονται πια να ελέγξουν την κατάσταση. Εκτός κι αν ήταν εξαρχής στόχος τους να θεωρηθούν οι ίδιοι πιο ισχυροί, πιο σημαντικοί (και διαχρονικοί, μήπως
, από το μέγεθος που εκπροσωπούν: τον Ολυμπιακό.
*Δεν θέλω να το πιστέψω, έλα όμως που προς τα κει πάει η κατάσταση... Βλέπω, για παράδειγμα, με πόση ευκολία αποδοκιμάζονται οι εκάστοτε προπονητές, μόλις «κολλάει» για τα καλά η ομάδα τους. Πέρυσι το βίωσε ο Γκέρσον, φέτος ο Γιαννάκης. Βλέπω, επίσης, με πόση ταχύτητα επιχειρήθηκε, τις προηγούμενες ημέρες, να περάσουμε όλοι από τον αστερισμό του Τσίλντρες σ' εκείνον του Μάρμπερι, ή όποιου άλλου ξένου παίκτη, τέλος πάντως, έρθει η σειρά να φορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα.
* «Θεό» μάς τον είχαν κάνει τον Τσίλντρες... Κι όμως, πήγαν να μας τον «ακυρώσουν» μέσα σε μία νύχτα! Πριν προλάβει καν να μπει το παλικάρι στο χειρουργείο. Πριν ακόμα γνωματεύσουν οι γιατροί πότε ακριβώς θα επιστρέψει στη δράση. Ποιος... Μάρμπερι, κύριοι, αν πράγματι ο «Τσίλι» είναι διαθέσιμος σε τέσσερις εβδομάδες;
*Ο Τσίλντρες θεωρεί πως τον σέβεται απεριόριστα η διοίκηση του Ολυμπιακού. Πως θα τον προστάτευε με κάθε τρόπο, τώρα που βρίσκεται σε διαδικασία ανάρρωσης. Αν διάβαζε όμως ελληνικές εφημερίδες, διαφορετική εικόνα θα σχημάτιζε. Κι όσα γράφτηκαν, μη γελιέστε, μέσα από την ΚΑΕ βγήκαν. Για να δείξουν τα αφεντικά της ότι δεν χαμπαριάζουν. Οτι αλλάζουν, άμα λάχει, τους NBAers σαν τα πουκάμισά τους!
* Στην ουσία, πάντως, άλλο συμπέρασμα προκύπτει. Οτι δεν τους κάνει πια ο Τσίλντρες. Γενικώς, όχι μόνο τώρα που τραυματίστηκε. Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί το (μεθοδευμένο) σενάριο απόκτησης ενός κλασικού περιφερειακού παίκτη στη θέση ενός σμολ-φόργουορντ;
*Λεφτά, και αντίστοιχη προβολή, έχουν με το τσουβάλι οι Αγγελόπουλοι. Οι επιτυχίες τους είναι που, προς το παρόν τουλάχιστον, μετριούνται στα δάχτυλα...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 24/01/2009