Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μπάσκετ είναι μία ιστορία που ξεκινάει λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αρχική του μορφή όμως δεν θύμιζε σε τίποτα αυτό που ξέρουμε σήμερα. Συγκεκριμένα, οι διοργανώσεις των δεκαετιών ’50 και ’60 λειτουργούσαν ως καθαρά συμπληρωματικές των Ευρωμπάσκετ, καθώς διοργανώνονταν αποκλειστικά στην Λατινική Αμερική με ελάχιστες ευρωπαϊκές ομάδες να συμμετέχουν (και συνήθως όχι με τις πρώτες ομάδες τους). Ως αποτέλεσμα αυτού, οι πρώτες παγκόσμιες πρωταθλήτριες ήταν:
1950 – Αργεντινή
1954 – ΗΠΑ
1959 – Βραζιλία
1963 – Βραζιλία
Σιγά σιγά αυτό άλλαξε και σε συνδυασμό με την εμφάνιση των μεγάλων ομάδων τόσο της Γιουγκοσλαβίας με τον αδικοχαμένο Ραντιβόι Κόρατς και τον Τσόσιτς, αλλά και βεβαίως της Σοβιετικής Ένωσης του Γκομέλσκι με τον Σεργκέι Μπέλοφ, τα σκήπτρα πέρασαν στην Ευρώπη:
1967 – Σοβιετική Ένωση
1970 – Γιουγκοσλαβία
1974 – Σοβιετική Ένωση
Να σημειωθεί φυσικά ότι όπως είναι γνωστό όλο αυτό το διάστημα οι ΗΠΑ εκπροσωπούνταν αποκλειστικά από παίκτες από κολλέγια (και μερικές φορές ούτε καν τους καλύτερους) και όχι από το ΝΒΑ.

Εμείς λοιπόν αρχίζουμε την αναλυτική μας ανασκόπηση στα περασμένα Παγκόσμια Πρωταθλήματα από αυτό του 1978, που διοργανώθηκε στις Φιλιππίνες. Συμμετείχαν 14 ομάδες, και η τελική φάση περιελάμβανε έναν όμιλο 8 ομάδων (ΗΠΑ, Καναδάς, Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία, Ιταλία, Βραζιλία, Αυστραλία, Φιλιππίνες) με όλους να παίζουν με όλους και τις δύο πρώτες να προκρίνονται στον τελικό. Αυτές ήταν όπως ήταν αναμενόμενο οι Γιουγκοσλαβία και Σοβιετική Ένωση, με την Βραζιλία να κατακτά το χάλκινο μετάλλιο. Στον τελικό λοιπόν αναμετρήθηκαν οι δύο αυτές μυθικές ομάδες της εποχής, με τους Γιουγκοσλάβους τελικά νικητές στην παράταση με 82-81. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποια ονόματα, άγνωστα ίσως στους νεότερους: Τσόσιτς, Νταλιπάγκιτς, Κιτσάνοβιτς (που αναδείχθηκαν και στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης με τον Νταλιπάγκιτς MVP), Σλάβνιτς, Ντελίμπασιτς κλπ με τον «πατέρα του Γιουγκοσλαβικού μπάσκετ» Άτσα Νίκολιτς στον παγκο, εναντίον της «αρκούδας» του Αλεξάντερ Γκομέλσκι με τους Τσατσένκο (ο 4ος της καλύτερης πεντάδας του τουρνουά, με 5ο τον 20χρονο τότε, θρύλο αργότερα, Βραζιλιάνο Όσκαρ Σμιντ), Μπέλοφ, Ερέμιν, Μίσκιν κλπ. Στο παρακάτω βίντεο μπορείτε να δείτε την παράταση του ματς. Άλλες εποχές, άλλο μπάσκετ…


4 χρόνια μετά, το 1982 η διοργάνωση μεταφέρεται στην Κολομβία(!!), με το ίδιο σύστημα διεξαγωγής. Αυτήν την φορά όμως οι ΗΠΑ κατεβάζουν μία πιο αξιόλογη ομάδα (φυσικά ακόμα με κολλεγιόπαιδα), με ηγέτη τον Ντοκ Ρίβερς (που αναδείχθηκε και MVP της διοργάνωσης) και δίπλα του μετέπειτα ΝΒΑερς όπως τους Μίτσελ Ουίγκινς , Αντουάν Καρρ κλπ. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι Γιουγκοσλάβοι μένουν αυτή τη φορά στην 3η θέση του τελικού ομίλου και αρκούνται στο χάλκινο μετάλλιο (κερδίζοντας στον μικρό τελικό την Ισπανία). Στον μεγάλο τελικό αναμετρώνται ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση. Οι Σοβιετικοί είχαν και αυτοί ανανεώσει την ομάδα τους σε σχέση με το 1978, με πιο γνωστά στους νεότερους ονόματα (πχ Βάλτερς, ή ένα αμούστακο 18χρονο παιδάκι στην άκρη του πάγκου ονόματι Άρβιντας Σαμπόνις), τα πρώτα βιολιά όμως παρέμεναν οι «παλιοί» Τσατσένκο και Μίσκιν, που αναδείχθηκαν τελικά και στην πρώτη πεντάδα του τουρνουά, μαζί με τον Ρίβερς, τον Κιτσάνοβιτς και τον Ισπανό Σαν Επιφάνιο. Όσο για το ματς, ήταν και πάλι συγκλονιστικό, με τους Σοβιετικούς να επικρατούν τελικά των μεγάλων τους (και όχι μόνο αθλητικά) αντιπάλων με 95-94. Για όποιον μπορεί να ενδιαφέρεται, το ματς προσφέρεται και ολόκληρο εδώ:


To 1986 η διοργάνωση έρχεται στην Ευρώπη και την Ισπανία με ένα σύστημα διεξαγωγής βγαλμένο από τον 21ο αιώνα. 24(!) ομάδες, δύο φάσεις ομίλων και νοκ άουτ παιχνίδια στη συνέχεια. Στους ημιτελικούς φτάνουν τα ζευγάρια ΗΠΑ-Βραζιλία και Σοβετική Ένωση-Γιουγκοσλαβία. Στον πρώτο ημιτελικό οι Αμερικανοί κερδίζουν αρκετά εύκολα, οδηγούμενοι από τον μεγάλο Ντέιβιντ Ρόμπινσον και στο πλευρό του πολλούς ακόμα μετέπειτα σπουδαίους ΝΒΑερς, όπως τους Κέννυ και Τσαρλς Σμιθ, Μάγκσι Μπογκς, Σον Έλλιοτ, Μπράιαν Σο κλπ. Ο 2ος ημιτελικός αντίθετα είναι ιστορικός. Τόσο για τα ρόστερ των ομάδων (Σαμπόνις, Τιχονένκο, Βάλτερς, Χομίτσιους, Κουρτινάιτις, Βολκόφ, Ταρακάνοφ κλπ εναντίον Ντράζεν και Αλεξάντερ Πέτροβιτς, Νταλιπάγκιτς, Βράνκοβιτς, Ραντοβάνοβιτς, Ντίβατς, Τσβετιτσιάνιν κλπ.) όσο κυρίως για την απίστευτη ανατροπή που συνέβη στο τέλος της κανονικής διάρκειας. Παρακάτω ολόκληρο το ματς και σε ελληνική περιγραφή:
https://www.youtube.com/watch?v=5UhNT-hOLJU
Στον τελικό λοιπόν αναμετρώνται ξανά Αμερικανοί και Σοβιετικοί, με την τιτανομαχία Ρόμπινσον-Σαμπόνις να αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία της διοργάνωσης. Νικητές αυτή τη φορά οι Αμερικανοί με 87-85, με την διαφορά όμως σχεδόν σε όλο το ματς να είναι μεγαλύτερη. MVP της διοργάνωσης πάντως αναδείχθηκε ένας παίχτης που δεν έφτασε καν στον τελικό και δεν ήταν άλλος από τον μυθικό Ντράζεν Πέτροβιτς, ενώ την καλύτερη πεντάδα συμπλήρωσαν οι Ρόμπινσον, Σαμπόνις, Τιχονένκο και Όσκαρ Σμιντ.

Φυσικά, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφερθούμε και στην πρώτη παρουσία της Ελλάδας σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, η οποία και κατέλαβε τελικά την 10η θέση, πληγωμένη από την απουσία του μοναδικού της πραγματικού ψηλού Παναγιώτη Φασούλα. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τον Νίκο Γκάλη να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του τουρνουά, με αποκορύφωμα τους 53 πόντους που πέτυχε στην πρεμιέρα εναντίον του Παναμά. Παρακάτω παραθέτουμε μερικά ενδεικτικά ματς της εθνικής μας από αυτό το τουρνουά:
https://www.youtube.com/watch?v=pkhU6bHIAv4
https://www.youtube.com/watch?v=5qhwYuIL7Kc
https://www.youtube.com/watch?v=RYqq6AOQFM0

Το 1990 η διοργάνωση επιστρέφει στη Λατινική Αμερική και την Αργεντινή. Οι ομάδες πέφτουν πάλι σε 16, το διπλό όμως σύστημα ομίλων παραμένει. Η τετράδα αποτελείται και πάλι από τις 3 συνήθεις ύποπτες (ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Γιουγκοσλαβία), συμπληρώνεται όμως αυτήν την φορά από τη μεγάλη έκπληξη που ακούει στο όνομα Πουέρτο Ρίκο. Στους ημιτελικούς αποκλείονται από τους Σοβιετικούς, ενώ στο άλλο ζευγάρι οι μέτριοι αυτή τη φορά Αμερικανοί (με μόνο τους Κέννυ Άντερσον και Αλόνζο Μούρνινγκ να ξεχωρίζουν) αποκλείονται από τους Γιουγκοσλάβους και αρκούνται στο χάλκινο μετάλλιο. Αυτή η αποτυχία βέβαια έγινε η αφορμή να δούμε 2 χρόνια μετά την Dream Team… Στον τελικό, οι Γιουγκοσλάβοι δεν έχουν αντίπαλο απέναντι στους Σοβιετικούς, οι οποίοι για αυτό το τουρνουά δεν είχαν στην διάθεσή τους τον τραυματία Σαμπόνις. Από την άλλη, το ρόστερ των Γιουγκοσλάβων προκαλεί ίλιγγο. Ντράζεν, Κούκοτς (οι 2 τους στην κορυφαία πεντάδα της διοργάνωσης μαζί με τους Άντερσον, Όσκαρ Σμιντ και τον Πορτορικανό Λόπεζ), Ντίβατς, Πάσπαλι, Σάβιτς, Ζντοβντς, Περάσοβιτς, Κόμαζετς, Ομπράντοβιτς και στον πάγκο ο Ίβκοβιτς. Ο τελικός λοιπόν, όπως μάλλον και ολόκληρη η διοργάνωση ήταν τυπική διαδικασία…

Όσον αφορά την Ελλάδα, πληγωμένη από την απουσία του Νίκου Γκάλη η οποία έχει συζητηθεί αρκετά, τερμάτισε στην αρκετά τιμητική 6η θέση, με οδηγό την εκπληκτικό σε αυτό το τουρνουά Παναγιώτη Γιαννάκη (3ος σκόρερ της διοργάνωσης), ενώ στην πρεμιέρα λίγο έλειψε να ρίξει στο καναβάτσο τους Αμερικανούς.
https://www.youtube.com/watch?v=yXSEwyz0JKc
https://www.youtube.com/watch?v=KQrrawgOKCQ
https://www.youtube.com/watch?v=52xVMrLYiCs

1994 και η διοργάνωση μεταφέρεται στον Καναδά. Μία διοργάνωση κάπως περίεργη, αφού απουσιάζουν τόσο η (μη ενωμένη βέβαια πλέον) Γιουγκοσλαβία (η νυν Σερβία δηλαδή) λόγω του εμπάργκο, όσο και η μεγάλη Λιθουανία των Σαμπόνις, Μαρτσιουλιόνις. Ως αντιστάθμισμα αυτών όμως, οι απανταχού φίλαθλοι της πορτοκαλί θεάς είχαν την τύχη να δουν την δεύτερη έκδοση (και πρώτη για Παγκόσμιο Πρωτάθλημα) της Dream Team. Έλειπαν οι θρύλοι του 1992, αλλά και πάλι τα ονόματα προκαλούν ίλιγγο σε σχέση με τον υπόλοιπο μπασκετικό κόσμο της εποχής: Σακίλ (ΜVP του τουρνουά), Κεμπ-Ρέτζι Μίλλερ (επίσης στην καλύτερη πεντάδα οι 2 τους), Ντομινίκ, Μούρνινγκ, Κέβιν Τζόνσον, Πράις, Ντούμαρς κλπ. Η πορεία λοιπόν των ΗΠΑ προς το χρυσό είναι κάτι παραπάνω από περίπατος, με μέσο όρο διαφοράς τους 36 πόντους. Το αργυρό μετάλλιο καταλήγει ίσως ανέλπιστα στη Ρωσία, οδηγούμενη από τον Σεργκέι Μπαζάρεβιτς, που νίκησε στον ημιτελικό το φαβορί Κροατία (των Ράτζα, Κόμαζετς, Κούκοτς, Βράνκοβιτς) με 66-64.

Η εθνική μας ομάδα βρέθηκε στην τέταρτη θέση, μία πολύ σημαντική επιτυχία, με τον ημιτελικό απέναντι στις ΗΠΑ να έχει μείνει στην ιστορία των Ελλήνων φιλάθλων. Ήταν η δεκαετία των 4ων θέσεων για την εθνική μας, αφού εκτός από αυτό το Μουντομπάσκετ, 4οι ως γνωστόν καταταγήκαμε τόσο στο Μουντομπάσκετ του 1998, όσο και στα Ευρωμπάσκετ των 1993, 1995, 1997.
https://www.youtube.com/watch?v=MW4_mH_YQIc
https://www.youtube.com/watch?v=gEu5EaNKvQo

Το Mundobasket του 1998 έγινε στην Αθήνα και φιλοξενήθηκε σε δύο στάδια, το Ο.Α.Κ.Α. και το Σ.Ε.Φ. Η Εθνική μας είχε πάρει την απευθείας πρόκριση ως διοργανώτρια ενώ το ίδιο συνέβη και με τους Αμερικανούς, λόγω του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς του 1996. Εξαιτίας της διαμάχης στο ΝΒΑ που οδήγησε στο μετέπειτα λοκ άουτ, δεν είχε επιτραπεί σε κανέναν εν ενεργεία ΝΒΑερ να κατέβει στο τουρνουά. Οπότε η αποστολή αποτελούνταν από παίκτες όπως ο Trajan Langdon και ο Kiwane Garris. Ήταν ένα τουρνουά με 16 χώρες, με όλες τις παραδοσιακές δυνάμεις να παίρνουν μέρος.
Η πρώτη φάση δεν είχε κάποια ιδιαίτερη εκπληξη καθώς στους 4 ομίλους αποκλείστηκαν οι 2 εκπρόσωποι της Ασίας και οι δύο της Αφρικής (Νιγηρία, Σενεγάλη, Νότια Κορέα και Ιαπωνία).
Στα ημιτελικά η Ρωσία θα κάνει την "έκπληξη" και θα κερδίσει τους Αμερικανούς σε ένα πολύ κακό παιχνίδι που τελείωσε με σκορ 66-64. Την ίδια ώρα Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα κοντράρονταν στον άλλο ημιτελικό. Οι πλάβι, καθοδηγούμενοι από τον Μποντιρόγκα και τον Ρέμπρατσα έδειξαν ψυχραιμότεροι στο τέλος και κατάφεραν να επικρατήσουν της Εθνικής μας με 78-73, παρά το γεγονός πως έπαιζαν εκτός έδρας.
Στον μικρό τελικό η Εθνική ήταν απογοητευμένη και δεν μπήκε ποτέ στο ματς, χάνοντας πολύ εύκολα με 84-61. Στον μεγάλο τελικό Ρωσία και Γιουγκοσλαβία αναμετρήθηκαν για το χρυσό μετάλλιο. Οι ομάδες πήγαιναν κοντά στο σκορ σε όλο το ματς, αλλά ο Ρέμπρατσα υπήρξε καταλύτης στα τελευταία δεύτερα. Σκορ 56-57 για τους πλάβι, και στην επόμενη ρωσική επίθεση ο Ρεμπρατσα κόβει στα ίσα τον Μιχαήλοφ με 32 δεύτερα να απομένουν. Φάουλ στον Τόπιτς, 1/2 βολές όμως πάλι ο Ρέμπρατσα παίρνει το επιθετικό ριμπάουντ και σκοράρει από κοντά. Στο τέλος πέτυχε και 2 εύστοχες βολές για να οριστηκοποιήσει την επικράτηση της ομάδας του.




2002 και το Mundobasket θα φιλοξενηθεί στην Indianapolis, τη Μέκκα του μπάσκετ μπλα μπλα μπλα Βασίλης Σκουντής mode off. Οι Αμερικανοί θέλουν να πάρουν το τουρνουά, μιας και διοργανώνεται σπίτι τους, αλλά και πάλι αρκετά από τα αστέρια τους απέρριψαν την πρόταση να συμμετάσχουν στην αποστολή.
Στον πρώτο γύρο Αμερικανοί, Αργεντίνοι, Ισπανοί και Γερμανοί δείχνουν καλύτεροι, με τους Σπανιόλους μάλιστα να κερδίζουν τους Γιουγκοσλάβους στο μεταξύ τους πρώτο παιχνίδι.
Στο δεύτερο γύρο, οι ομάδες που προκρίθηκαν χωρίζονται σε 2 ομίλους των 6, μεταφέροντας νίκες-ήττες και εκεί έχουμε το πρώτο σοκ. Σε ένα φοβέρο ματς μέσα στο Conseco Fieldhouse, οι παθιασμένοι Αργεντίνοι παίρνουν μια πεντακάθαρη νίκη, και ταράζουν το μαγικό κόσμο του ΝΒΑ και τη θεώρησή του για το Παγκόσμιο Μπάσκετ εκτός Αμερικής.
Λίγες μέρες αργότερα θα έρθει και η δεύτερη σφαλιάρα για την Team USA καθώς ο Peja και η παρέα του δεν αστειεύονται στον ημιτελικό. Οι Αμερικανοί παλεύουν να σώσουν το γόητρο την τελευταία στιγμή, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό, και θα υποστούν δεύτερη ήττα. Έτσι θα περιοριστούν για πρώτη φορά στην κατάληψη της 5ης θέσης( ούτε αυτό το κατάφεραν βέβαια τελικά). Την ίδια ώρα ΝεοΖηλανδοί, Αργεντινοι και Γερμανοί ακολουθούν και συμπληρώνουν την 4άδα του τουρνουά.
Στα ημιτελικά, οι Tall Blacks είναι συγκινητικοί, αλλά οι πλάβι είναι καλύτερη ομάδα και δεν θα δυσκολευτούν να πάρουν την πρόκριση για ένα ακόμα τελικό.
Στο άλλο ματς, οι Γερμανοί έχουν έναν ασταμάτητο Νοβίτσκι να κάνει ό,τι θέλει στο παρκέ, όμως οι Αργεντίνοι έχουν περισσότερες λύσεις και θα πάρουν την πρόκριση για τον τελικό επικρατόντας με 86-80.
Στο μεγάλο τελικὀ, όλοι είναι στη θέση τους, Γιουγκοσλάβοι και Αργεντίνοι, και Χάτζη στο μικρόφωνο έτοιμος για μια ακόμα μεγάλη παράσταση. Ο αγώνας δικαιολογεί απόλυτα τη λέξη τελικός, καθώς οι δύο ομάδες αρνούνται να χάσουν και το ματς θα οδηγηθεί σε παράταση. Ο Βολκοβίσκι ( ή Βολκόφσκι κατά τον Χάτζη ) κόβει τον Ντίβατς με το σκορ στο -3 για την Αργεντινή, αλλά ο Μοντέκια παίρνει βιαστικό τρίποντο στα 24 δεύτερα και αστοχεί, δίνοντας έτσι στην ουσία το ματς στους Γιουγκοσλάβους.Ομπέρτο και Μποντιρόγκα είναι οι πρώτοι σκόρερ των ομάδων τους και η Γιουγκοσλαβία είναι Παγκόσμια πρωταθλήτρια για ακόμα μία φορά. MVP της διοργάνωσης ο μεγάλος Γερμανός.

part1
part 2
part3
part 4

To Mundobasket του 2006 θα γίνει στην Ιαπωνία και πρόκειται για μία διοργάνωση που σίγουρα όλοι θυμόμαστε πολύ καλά. Το τουρνουά αυτή τη φορά είχε 24 ομάδες, οι οποίες ξεκίνησαν την κούρσα χωρισμένες σε 4 ομίλους των 6. Η Ισπανία δείχνει από νωρίς τα δόντια της, καθώς τερματίζει με 5-0 νίκες παίζοντας πολύ καλό μπάσκετ. Με το ίδιο σκορ τελειώνουν και οι Αργεντίνοι, οι Αμερικανοί και η Εθνική μας, που είναι οι χώρες που πήραν τις πρώτες θέσεις στους υπόλοιπους ομίλους. Μελανό σημείο για την ομάδα μας ο τραυματισμός στο ματς με τη Βραζιλία τουΝικουτουΖήση, που θα του στερήσει τη συμμετοχή στο υπόλοιπο τουρνουά. Απογοήτευση για τους απερχόμενους Παγκόσμιους πρωταθλητές, καθώς η Σερβία&Μαυροβούνιο περνάει με το ζόρι ως τέταρτη στη φάση των νοκ άουτ.
Τα πράγματα στο πρώτο νοκ άουτ πηγαίνουν όπως όλοι περίμεναν και δεν συναντάμε κάποια έκπληξη. Έτσι στους 8 προκύπτουν τα ζευγάρια Αργεντινή-Τουρκια, Ισπανία-Λιθουανία, Ελλάδα-Γαλλία και Αμερική-Γερμανία.
Πριν ξεκινήσουν οι προημιτελικοί, τα ζευγάρια φαίνονταν αμφίρροπα. Όμως τελικά όλα τα ματς κατέληξαν με άνετο νικητή καθώς Τούρκοι, Λιθουανοί ήταν κατώτεροι των περιστάσεων, ο Νοβίτσκι δεν μπορούσε να τα κάνει όλα μόνος του ενώ η Εθνική είχε πάρει τον αέρα των Γαλλών μετά το Eurobasket της Σερβίας.
Όσο άσχημοι ήταν οι προημιτελικοί, τόσο μας αποζημίωσαν τα ημιτελικά της διοργάνωσης. Αργεντίνοι και Ισπανοί έδωσαν ένα ματς για γερά νεύρα, με τους Φούριας ρόχας να επικρατούν στο νήμα με 74-75 χάρις στους Γκαζόλ και Ναβάρρο.
Στον άλλο ημιτελικό, η Εθνική έκανε ένα από τα καλύτερα ματς της ιστορίας της, και παίζοντας τους Αμερικανούς στο δικό τους στυλ, κέρδισε πεντακάθαρα με 101-95 συνεχίζοντας το σερί των αποτυχημένων διοργανώσεων για τους Αμερικανούς.
Το κακό ήταν πως οι διεθνείς έμειναν στους πανηγυρισμούς του ημιτελικού, και οι Ισπανοί μας έπιασαν από το λαιμό από το πρώτο λεπτό, μην αφήνοντας την Εθνική να πλησιάσει σε κανένα σημείο του Μεγάλου τελικού. Τελικό αποτέλεσμα 70-47 και η Ισπανία ξεκινάει ένα σερί συνεχών διοργανώσεων με μετάλλιο.



To 2010 το Mundobasket θα λάβει χώρα στη γειτονική Τουρκία. Για τρίτη φορά μετά το 1986 και το 2006, το τουρνουά θα αποτελείται από 24 ομάδες.
Σέρβοι και Έλληνες ξεκίνησαν με απουσίες, καθώς μετά τη γνωστή μάχη στο τουρνουά Ακρόπολις, η FIBA αποφάσισε να τιμωρήσει τον Κρίστιτς με 3 ματς ποινή, ενώ τους Τεόντοσιτς, Φώτση και Σχορτσιανίτη με 2 ματς.
Η Εθνική έδειξε να επηρεάζεται η απόδοση της, καθώς πραγματοποίησε κάποιες κακές εμφανίσεις και γνώρισε 2 ήττες. Αμερικανοί, Τουρκοι και Λιθουανοί ξεκινάνε με 5-0 ρεκόρ δείχνοντας πως είναι οι πιο σοβαροί στην πρωτη φάση της διοργάνωσης.
Οι ήττες της Εθνικής την φέρνουν αντίπαλη στο πρώτο νοκ άουτ με την Ισπανία, δίνοντας μας έτσι πολύ νωρίς μια επανάληψη του τελικού της Σαϊτάμα. Οι Ισπανοί κρατάνε πάντα ένα προβάδισμα, η Εθνική δεν καταφέρνει να απειλήσει ουσιαστικά και οι Ιβηρες συνεχίζουν ενώ εμείς πηγαίνουμε νωρίς σπίτι μας.Στα υπόλοιπα ματς δεν σημειώνεται κάποια έκπληξη.
Στους προημιτελικούς, η οικοδέσποινα Τουρκία κλειδώνει στη ζώνη της τη Σλοβενία και περνάει πολύ εύκολα στα ημιτελικά, ενώ το ίδιο θα συμβεί και με τους Λιθουανούς που πιάνουν διαβολεμένη απόδοση και σκοράρουν 104 πόντους ενάντια στην Αργεντινή. Οι Ρώσοι το παλεύουν, όμως οι Αμερικανοί βρίσκουν λύσεις και παίρνουν και αυτοί το εισιτήριο. Η έκπληξη όμως θα γίνει στο τέταρτο ζευγάρι, καθώς οι ψυχωμένοι Σέρβοι με τους Κέσελ και Τεόντοσιτς να κάνουν όργια κερδίζουν τους Ισπανούς με 92-89 και ρίχνουν τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές στο καναβάτσο.
Στα ημιτελικά οι Αμερικανοί έχουν εύκολο έργο καθώς δεν μπορούν να κοντραριστούν στο παιχνίδι τους από τους Λιθουανούς και επιστρέφουν στο ματς για το χρυσό μετάλλιο. Στο δεύτερο ζευγάρι, οι Τούρκοι έχουν την έδρα, οι Σέρβοι όμως είναι εφτάψυχοι και δεν λένε να παραδοθούν. Ο Τουντσερί στην τελευταία φάση πατάει γραμμή, οι διαιτητές δεν δίνουν την παράβαση, οι Τούρκοι σκοράρουν και παίρνουν το ματς με 83-82.
Τέλος, στο μεγάλο τελικό ο Τάνιεβιτς παρέταξε τα κορμιά του, προσπάθησε να βάλει προβλήματα στον κόουτς Κ, όμως οι Αμερικανοί με σέντερ τον Λαμάρ Οντομ, επικρατούν εύκολα και σπάνε την κατάρα χρόνων. MVP της διοργάνωσης ο νεαρός Kevin Durant.