Είχα για τέσσερα χρόνια έναν γερνανικό ποιμενικό (καθαρόαιμο) αρσενικό.
Καταπληκτικό σκυλί, το είχα από 20 ημερών μέχρι πριν κλείσει τα τέσσερα χρόνια, όπου πέθανε από φόλα....
Όταν το πρωτοπήραμε, πήρα κι ένα βιβλίο για γερμανικούς ποιμενικούς. Έμαθα αρκετά για την εκπαίδευσή τους και τη συμπεριφορά τους. Πολύ πιστό σκυλί, ΠΑΝΕΞΥΠΝΟ, έμαθε εύκολα τα βασικά της εκπαίδευσης (είναι γενικά σκυλιά που μαθαίνουν εύκολα και υπακούουν) και ήταν απίστευτα παιχνιδιάρικο....
Άλλαζε τρίχωμα δυο φορές το χρόνο και έπρεπε να το βοηθάω κι εγώ να το πετάει με βούρτσα....
του άρεσε πολύ το τρίψιμο (φαινόταν να χαλαρώνει), οπότε ήταν ευχάριστη διαδικασία γι' αυτόν κι εμένα που δε με κούραζε....σε αντίθεση με το μπάνιο.....
Κάθε εξάμηνο του έδινα από 3-5 χάπια (είναι ένα χάπι ανα δέκα κιλά...αναλόγως δηλαδή το βάρος του) για εσωτερικά παράσιτα, πλύσιμο με σαμπουάν για ψύλλους/τσιμπούρια που σε συνδυασμό με κάποιες αμπούλες για τσιμπούρια που του έβαζα στο λαιμό κάποιες φορές, δεν του δημιούργησαν κανένα πρόβλημα.
Είναι σκύλος που θέλει αυλή και χώρο να τρέξει, καθώς και να περνάς χρόνο μαζί του για βόλτες και παιχνίδια...
Εν τω μεταξύ, εξαιρετικός φύλακας.
Αυτά γι' αυτόν τον καταπληκτικό σκύλο, που είχα μέχρι το προπροηγούμενο καλοκαίρι. Από τότε δεν πήρα άλλον, αφού σαν φοιτητής δεν μπορώ να το μετακινώ μαζί μου...
ακολουθούν κάποιες φωτό: