Πολύ μεγάλο ντέρμπι! Φοβερό! Μεγάλη ένταση καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα και πολλές στιγμές που χαρακτηρίζουν τέτοια ματς...σε αθλητικά, ή μη, πλαίσια... trash talking, καλάθια καρδιάς-βρυχηθμού, επιδεικτικοί πανηγυρισμοί μπροστά στον αντίπαλο (συμπαίκτη, ή πάγκο), αψιμαχίες και συγκρούσεις και γενικά κάθε φάση ήταν ξεχωριστή... Στο Παλέ προχθές έλαβε χώρα μια πραγματική μάχη!
Αν με κάποιο τρόπο είχε και κόσμο του ΠΑΟΚ, χωρίς να υπάρξουν δυσάρεστες συνέπειες, νομίζω πως θα είχαμε ντέρμπι αντίστοιχο αυτών της δεκαετίας του 80.
Το κλίμα ήταν ασφαλώς καυτό... ο κόσμος του Άρη δε σταμάτησε ούτε λεπτό να στηρίζει την ομάδα του. Πολλές φορές βέβαια, η ατμόσφαιρα γινόταν εμετική, με τα συνεχή υβριστικά συνθήματα, αλλά όσο κυλούσαν τα λεπτά, το θεωρούσες κι αυτό μέρος του σκηνικού, μια υπόκρουση αναλόγως σκληρή με τη μάχη που διαδραματιζόταν μέσα στο παρκέ.
Υπήρχε μεγάλη πίεση και στις δύο ομάδες, κυρίως όμως στον Άρη και ειδικά για τον Ματσόν... Δεν ξέρω τι το τόσο ιδιαίτερο είχε το συγκεκριμένο ματς, πέραν των προφανών, οι δηλώσεις του προπονητή του Άρη μεσοβδόμαδα όμως, μόνο τυπικές δεν ήταν. Χαρακτηριστική και η χειρονομία του με το τέλος του αγώνα, κατά την αποχώρηση του από το γήπεδο, δείχνοντας στον κόσμο πως έκοψε το λαιμό του αντιπάλου (σαν τον Τάιρον Νέσμπι στο διαγωνισμό καρφωμάτων το 2003 περίπου). Ήταν πραγματικά χαρούμενος, ευτυχισμένος θα' λεγα. Όπως χαρούμενοι ήταν και όλοι οι παίκτες του Άρη, που ξαναβγήκαν στο παρκέ για να χαιρετίσουν τον κόσμο και να πανηγυρίσουν μαζί του, σαν να πήραν το πρωτάθλημα.
Στα αγωνιστικά τώρα, ο ΠΑΟΚ είχε προετοιμαστεί καλύτερα για το παιχνίδι. Είχε διαβάσει τον αντίπαλο και ήξερε πως να τον αντιμετωπίσει, βρήκε τρωτά σημεία, τρόπους να βάλει τη μπάλα στο καλάθι, ακόμη και να περιορίσει αισθητά τη δράση του. Αντιθέτως ο Άρης, στην αρχή τουλάχιστον, ήθελε απλώς να κάνει το παιχνίδι του, σαν να είναι άλλο ένα ματς. Οι φιλοξενούμενοι ήταν και λίγο τυχεροί βέβαια στην αρχή σε κάποιες φάσεις.. Δύσκολα έχαναν σουτ. Ήταν και καλύτεροι όμως... Από εκεί και πέρα όμως ο Άρης βρήκε τον τρόπο να περιορίσει το κρεσέντο του ΠΑΟΚ κι έτσι το ματς ήταν για πολλή ώρα στα ίσα. Μετά, ήταν η σειρά των γηπεδούχων να ευστοχήσουν (όχι μέσα από το καλάθι, αλλά από την περιφέρεια κυρίως), με μπροστάρη τον Κλαρκ και πλέον το momentum του αγώνα ήταν καθαρά υπέρ τους. Ο ΠΑΟΚ πλέον είχε μάλλον στερέψει από καύσιμα...
Το ματς είχε απ' όλα.. Ποιοτικό, ή και θεαματικό σε σημεία, τακτικής σε άλλα, πολύ σκληρό στα υπόλοιπα. Με την απειλή των φάουλ το τελευταίο σκέλος περιορίστηκε κάπως στη συνέχεια, αλλά η αλήθεια είναι ότι μέχρι και οι Αυστραλοί θα ασφυκτιούσαν σε τέτοιο παιχνίδι... Αν οι διαιτητές σφύριζαν όσα φάουλ έγιναν τότε ο αγώνας δύσκολα θα τελείωνε με 10 παίκτες στο παρκέ. Η διαιτησία παρεμπιπτόντως ήταν όντως κακή (όχι πάντως όσο κακή φάνηκε) και με τις αποφάσεις της μάλλον ευνόοησε τον ΠΑΟΚ.
Ο Βασιλειάδης πάντως δεν έχει τόσο άδικο, αναφορικά με κάποιες προσωπικές του φάσεις... Γενικά ναι, νομίζω πως οι δηλώσεις του υπαγορεύονται από το ρόλο του αρχηγού που έχει στην ομάδα. Όπως και συμπεριφορές σαν αυτή που αναφέρει ο ablade κάθε άλλο παρά τον τιμούν.
Αγωνιστικά πάντως βοήθησε και με το παραπάνω... Αν και ανέτοιμος, μπήκε φουριόζος και είχε 4/7 τρίποντα, δύο άστοχα εκ των οποίων βεβιασμένα. Αν συνυπολογίσουμε τις απουσίες Τομάσεβιτς και Κυρίτση, καθώς και τη νέα παρουσία του Μουλαομέροβιτς, νομίζω πως ο Άρης δε θα πρέπει να αισθάνεται και άνετος με την εμφάνισή του, πέρα από τα βαθμολογικά και ψυχολογικά κέρδη που του απέφερε. Επί της ουσίας ο ΠΑΟΚ έπαιζε με έναν ψηλό με τους Μαρμαρινό και Σύμτσακ να κάνουν πολλή βρώμικη δουλειά, αλλά ως εκεί. Από την άλλη πλευρά, πρωταγωνιστής στη ρακέτα για τον Άρη ήταν ο Αγαδάκος σε μια ακόμη πολύ καλή εμφάνισή του, ενώ κι ο Μπάρλος προσέφερε κάποια χρήσιμα λεπτά. Νέλσον και Σέκουλιτς βγήκαν ήταν εκτός ρυθμού στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, παρ' όλα αυτά, βοήθησαν κι αυτοί κυρίως λόγω της ποιότητάς τους.
Ο καλύτερος από τους γηπεδούχους δεν ήταν άλλος βέβαια από τον Κίκι Κλαρκ... βοήθησε στο σκορ στο πρώτο μέρος, έκανε κάποια συνεχόμενα λάθη στις αρχές του τρίτου δεκαλέπτου, στο τέταρτο όμως, ήταν ασταμάτητος και πράγματι θύμισε τον Κλαρκ του Αιγάλεω, όσον αφορά τη δεινότητά του στο σκορ, δίχως καμιά αρνητική χροιά. Αν δεν κάνω λάθος είναι το πρώτο του μεγάλο παιχνίδι με τη φανέλα του Άρη. Άξιος συμπαραστάτης του ήταν ο Μάρσαλ ο οποίος πλέον έχει ενσωματωθεί πλήρως στην ομάδα κι έχει βρει τον εαυτό του. Αν συνεχίσει έτσι θ' αποτελεί το σημείο αναφοράς της ομάδας. Ο Τσαλδάρης δε φάνηκε ιδιαίτερα, πιο αισθητή έκανε την παρουσία του ο Ηλιάδης με το χαρακτηριστικό παιχνίδι του και κρίσιμα καλάθια.
Από τον ΠΑΟΚ, ρυθμό βρήκε ο Ντιαρά, παρ' όλο είχε μόλις 1/5 τρίποντα. Εκμεταλλευόμενος τα αθλητικά του προσόντα, έκανε διείσδυση όποτε ήθελε και σκόραρε στο αντίπαλο καλάθι με πολύ όμορφες ενέργειες. Ο Γκέγκορυ ξεκίνησε φουριόζος, αλλά στη συνέχεια κάπου χάθηκε... Όχι ότι ήταν κακός, αλλά θα μπορούσε σίγουρα να δώσει περισσότερα. Όσον αφορά στη θέση του πλέι μέικερ, η ομάδα έπαιξε καλύτερα με τον Χαρίση μέσα. Ο Καυκής ήταν θετικός, όπως πολύ θετικός ήταν και ο Μούλα, αλλά όταν ήταν μαζί με άλλον pg στο παρκέ. Μόνος του ήταν πιο επίφοβος, κάτι που φάνηκε και στην αρκετά σημαντική, τελευταία φάση του τρίτου δεκαλέπτου, που χάρισε στον Άρη δύο εύκολους πόντους. Ο Ουέσον, παρ' όλο που βρέθηκε σ' ένα στυλ παιχνιδιού που του ταιριάζει περισσότερο απ' όλους, δεν μπόρεσε να βοηθήσει στο σκοράρισμα... Υπόλοιπες δουλειές πάντως τις έκανε πολύ καλά.
Για πιο ομαδικά στοιχεία δε συγκράτησα και πολλά... Ήταν και ο αγώνας τέτοιος, που ξεχωρίζουν ατομικές στιγμές...
Ο κόσμος γέμισε το Παλέ από πολύ νωρίς (15:30 τα μόνα, ελάχιστα κενά καθίσματα ήταν, λογικά, στη Θύρα 1) και συμμετείχε περισσότερο από κάθε άλλη φορά (ποσοτικά κυρίως) στον αγώνα. Είχαμε πάλι τα ευτράπελα με τον σούπερ 3, που με μένος στράφηκε (με βλέμματα και χειρονομίες, καθότι δε γινόταν αλλιώς) κατά της κερκίδας των ιερολοχιτών, που τόλμησαν να τραγουδήσουν δικό τους σύνθημα... Ασφαλώς, επικράτησε, άνετα, και δίχως αντίδραση, ο δυνατός. Αυτό όμως γίνεται συνήθως στη ζούγκλα... Είτε μιλάμε για φαντασμένους, είτε για κάποιου είδους συμφεροντολόγους, τέτοιος φανατισμός είναι σιχαμερός...
Στο παιχνίδι παρευρέθηκε και ο Δρόσος, στα καθίσματα των επισήμων.
Χορταστικότατο ντέρμπυ...
Ανυπομονώ για το ματς του δεύτερου γύρου...
Μακάρι οι δύο αυτές ομάδες να συναντηθούν στα πλέι οφ...
Click to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachmentClick to view attachment
Για αυτο πρωτα πρεπει να αρχισουν παλι να μας σεβονται ως ομαδα πρωτιστως.
Δε σεβαστηκαν τον ιδρωτα τους και κατι αλλα ομορφα!!!Εκτος του οτι δε νομιζω να τα ειδε καποιος αλλος εκτος του Βασιλειαδη αυτα δεν το περιμενα απο τον ΑΡΧΗΓΟ του ΠΑΟΚ να γινει τοσο λαικιστης.Ειναι και ψιλοαισχρο απο ενα ατομο 25 ετων να πεταει τετοιες αηδιες για να δικαιολογησει μια ηττα που ναι μεν ειναι απο τον αιωνιο αλλα ειναι πιστευω μεσα στο προγραμμα.