Οι κυριότεροι στα μάτια μου είναι αυτοί στο poll... ορισμένοι βάσει ρεκόρ "θες δε θες" (Brooks), άλλοι επειδή έχουν παρουσιάσει κάτι φέτος (Stevens, Malone), κάποιοι που η βελτίωση της ομάδας τους σε σχέση με πέρυσι είναι μεγάλη και αναμφισβήτητη (D' Antoni), άλλοι επειδή πιστεύω ότι κάνουν δουλειά (Snyder), άσχετα με το υλικό που μπορεί να έχουν any given start of the season (Carlisle), μερικοί επειδή γενικώς "το έχουν" (Spoelstra) και άλλοι που δε μπορείς να παραλείψεις γιατί το Forum θα πάρει από μόνο του off-time μέχρι την επόμενη το πρωί (Popovich) ...

Είμαι μεταξύ D'Antoni-Snyder-Stevens. Έχουμε ακόμα μέρες...

Άλλος (ποιός όμως?) Russell Westbrook

Ήμουν ανάμεσα σε D' Antoni και Stevens. Τελικά ψήφισα τον προπονητή της Βοστόνης.

Θα ψηφίσω Spoelstra τηρουμένων των αναλογιών. Κοιτώντας το ρόστερ του Μαιάμι, που έχασε τον καλύτερο περιφερειακό του αμυντικό τον Winslow στην πορεία της χρονιάς, τον Richardson -που είχε πολύ καλή rookie χρονιά πέρσυ- να έχει χάσει αρκετά παιχνίδια και φυσικά με την μη ανανέωση του Wade και τον Bosh να παραμένει εκτός θα περίμενε κανείς να τανκάρουν. Παρόλα αυτά παραμένουν σε τροχιά playoffs με τον Waiters να παίζει το καλύτερο μπάσκετ της ζωής του, τον James Johnson (\m/) επίσης και τον Dragic να θυμίζει τον καλό του ευατό μετά από καιρό.
Αν μπουν στα οφφς δεν το συζητώ ότι πρέπει να λογίζεται ως φαβορί στην χειρότερη.

Snyder, the real MVP, μετά Pop, δεν είναι αντεπιχείρημα της επιτυχίας του το προβλέψιμο της επανάληψής της ως φαινόμενο, πολύ μετά ο D' Antoni.

Τον Brooks τον κουβαλάει o John "Τhe Great" Wall, το roster του Miami συνεχίζω να το βρίσκω πολύ πετυχημένη front-offic-ιά και όχι ένα μάτσο χάλια που τα έπλασε ο -καλός απ' την άλλη- Spo, ο (I')mAlone έχει προσφέρει στο να είναι top επίθεση έχοντας όμως και τα υλικά έτοιμα για το step up, ο Carlisle είναι η απάντηση στον Popovich χωρίς τους παίκτες ή το κατάλληλο injury report να φτάσει ξανά στο βέλτιστο.

Ο Stevens είναι καλός προπονητής, μέχρι να δω που θα καταλήξει αυτό το κράμα project και έτοιμης ομάδας των Celtics δεν ξέρω τι βλέπω, όσο δεν ξέρω σίγουρα τι θα πρεπε να περιμένω να δω.

Οι Σέλτικς ως rebuilding project είναι επιτυχημένοι αυτή τη στιγμή. Αυτό το βραβείο θα έπρεπε να πάει στον Ντάννυ όμως. Η ομάδα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. Πέρσι έχασε το πλεονέκτημα έδρας λόγω κακού τερματισμού. Φέτος έδειξε πάλι να λυγίζει στα κρίσιμα με τις ήττες από Σανς και Κινγκς. Η ήττα από τους Κλίππερς ήταν εντός προγράμματος, ας λέει ό,τι θέλει ο ΙΤ. Αν τελειώσει με 55+ νίκες να συζητήσουμε για το βραβείο στον Στήβενς. Για κει που πάει τώρα, η εύφημος μνεία αρκεί.

Οι Τζαζζ έχουν ίδιο ρεκόρ με τους Σέλτικς, ο Σνάιντερ αξίζει το consideration, αλλ'όχι παραπάνω. Πόποβιτς, Κάρλαϊλ είναι σταθερές αξίες, αλλά δεν κάνουν θαύματα. Και οι δύο βρίσκονται ακριβώς εκεί που αξίζουν βάση υλικού. Όχι μικρό πράμα, αλλ'όχι και κατόρθωμα. Ο Μπρουκς φαίνεται ότι κάτι έκανε καλά στην Οκλαχόμα. Το turn around μέσα στη σαιζόν από απογοήτευση σε διεκδικήτρια μέχρι και του #1 seed είναι εκπληκτικό. Από την άλλη, καιρός ήταν οι Γουίζαρντς να πάψουν να είναι underperformers. Nuggets δεν παρακολουθώ, σόρρυ Mike, δεν ξέρω τι κάνει ο Μαλόουν.

Οπότε πάμε στους δύο διεκδικητές.

Αυτός που θα το πάρει: Ο Μάκης τ'Αντωνη. Πήρε το τρίποντο ή λέυ απ και το πήγε στα άκρα. Για κάποιους είναι καινοτομία, για κάποιους έκτρωμα. Επίθεση σε υψηλές ταχύτητες και τα κλειδιά στον Χάρντεν. Έχει το τρίτο καλύτερο ρεκόρ στην λίγκα, δίχως να'χει το τρίτο καλύτερο ρόστερ απαραίτητα. Το Χιούστον σούταρε τον Χάουαρντ κι έγινε ομάδα. Υπάρχουν αμφιβολίες για το πώς θα τα πάνε στα πλέυ οφφς. Δεν πιστεύω να τους θεωρεί κανείς διεκδικητές. Στην κανονική περίοδο όμως ο Ντ'Αντόνι έχει την ισχυρότερη υποψηφιότητα για το βραβείο.

Αυτός που θα έπρεπε να το πάρει: Το ένα καλοκαίρι χάνεις τον καλύτερο σου παίχτη και μέσα στη χρονιά τον δεύτερο με μακροχρόνιο τραυματισμό. Δε μασάς και μπαίνεις πλέυ οφφ. Το καλοκαίρι τα σπάει η διοίκηση με τον θρύλο του franchise και τρίτο μέλος της big 3 σου, ο οποίος την κάνει για άλλες παραλίες. Μένεις με έναν καλό αλλά όχι τρομερό γκαρντ κι ένα μάτσο παίχτες που είναι παραδοσιακά underperformers ή/και έχουν προβλήματα χαρακτήρα. Ελπίζεις στην επιστροφή του καλύτερου σου παίχτη, πια, για να ισιώσει το καράβι. Αντ'αυτού, οι γιατροί τον βγάζουν μόνιμα off και αυτός αρχίζει το διαδικτυακό αντάρτικο με την διοίκηση. Μέσα στη χρονιά χάνεις και τον πολλά υποσχόμενο δευτεροετή σου. Όλοι περιμένουν να πάρει η ομάδα τον κατήφορο και αναρωτιούνται αν θα συναγωνιστείς το Μπρούκλυν για το χειρότερο ρεκόρ της λίγκας. Το αποτέλεσμα είναι να βρίσκεσαι στα όρια των πλέυ οφφ με ρεκόρ 22-11 από τον Γενάρη (αν είχαν το ποσοστό αυτό όλη την χρονιά θα ήταν Νο1 στην Ανατολή).

Ναι, ο Ντράγκιτς ήταν καλός παίχτης, αλλά δεν έφτανε στους Σανς για το βήμα παραπάνω. Ο Γουέητερς είχε ταλέντο, αλλά δυο άλλοι οργανισμοί απέτυχαν να το χρησιμοποιήσουν. Ο James Johnson είναι στη λίγκα 8 χρόνια. Ο Whiteside θα έκανε ακόμα τουρ στον Λίβανο αν δεν είχε βρει τον γητευτή του στον Σποέλστρα. Ένα ρόστερ γεμάτο ρολίστες, undrafted παίχτες, draft busts και τον Ντράγκιτς έχουν οι Χιτ και παίζουν σαν το Νο1 της Ανατολής τη μισή σαιζόν. Η προπονητική δεν είναι μόνο συστήματα και τακτικές καινοτομίες. Είναι και η δυνατότητα να πείθεις τους παίχτες σου, να ηγείσαι να τους κάνεις ομάδα. Κι ο Spoelstra σ'αυτό παίρνει άριστα.

Ψήφισα Στίβενς με τα χέρια κάτω, πολλές νέες ιδέες, ωραίο στυλ, overperformed και κρατάει αντιστάσεις σε αυτό που πάει να γίνει ή κανονική περιοδος του ΝΒΑ, δηλαδή καθημερινά μικρά all star games.