Πιστεύω θα έχει ενδιαφέρον, γιατί λογικά τα ματς είναι διαφορετικά για τον καθένα μας, ανάλογα με τα συναισθήματα και την ομάδα που μπορεί να υποστήριζε, επίσης καλύτερα πιστεύω θα ήταν να μείνουμε κυρίως στα δραματικά.
για τα σκορ δεν βάζω το χέρι μου στην φωτιά!
Η δική μου επιλογή περιλαμβάνει 16 ματς γιατί δεν θέλω να βγάλω κανένα από αυτά!
Λοιπόν:
16. ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ-ΑΡΗΣ 120-115 περίπου, το ακριβές σκορ δεν το θυμάμαι (πρωτάθλημα 1993-94, στην παράταση, η νεοφώτιστη ομάδα των Αμπελοκήπων με προπονητή τον Καλαφατάκη και παίκτες τους Σταυρακόπουλο, Φλώρο, Παναγιωταράκο, Φάντεμπεργκ και Αμάγια, μας είχε εντυπωσιάσει όλους θετικά με την πορεία που είχε πραγματοποιήσει μέχρι τότε. Στο εντυπωσιακό αυτό ματς, ο Άρης ισοφάρισε στην εκπνοή του 40λεπτου με τρίποντο του Αγγελίδη από τα 8 μέτρα, ακριβώς αυτή η στιγμή δεν πρόκειται να φύγει από την μνήμη μου, γιατί μου συνέβει ένα κωμικοτραγικό γεγονός. Ακριβώς όταν πέτυχε εκείνο το τρίποντο ο Αγγελίδης σήκωσα τα χέρια μου από την έκπληξη, για κακή μου τύχη όμως, δίπλα καθόταν η γιαγιά μου και έτρωγε ένα γλυκό! Η απότομη κίνησή των χεριών μου, παρέσυρε το πιατάκι, το τίναξε στον αέρα και είχε σαν αποτέλεσμα την ανώμαλη προσγείωσή του, μαζί με το περιεχόμενο εννοείτε.. στην κορυφή της κεφαλής μου! )
15. ΑΡΗΣ-ΜΑΡΟΥΣΙ 101-89 (πρωτάθλημα 2003-04, παράταση. Όποιος το θυμάται πιθανόν θα συμφωνεί, ότι είναι ίσως το κορυφαίο των τελευταίων χρόνων, το Μαρούσι προηγούταν σε όλη την διάρκεια, αλλά τρίποντο του Σμους Πάρκερ στην εκπνοή έστειλε το ματς στην παράταση, εκεί το Μαρούσι ξέμεινε από παίκτες, αφού είχαν αποβληθεί σχεδόν όλοι οι βασικοί, έτσι ο Γιαννάκης επιστράτευσε ακόμη και τον γιο του Δημήτρη, χωρίς όμως να κλέψει την νίκη, το ματς είχε πολύ θεαματικές φάσεις με πρωταγωνιστές τους Πάρκερ, Μπέιλι, Μπλέικνι. Σασπένς και μοναδική ατμόσφαιρα που μόνο στο Παλέ δημιουργείτε.)
14. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ-ΑΕΚ 123-116 δεν θυμάμαι ακριβώς το σκορ, όμως κάπου τόσο ήταν (πλέι οφ 1995-96, μεγάλη μάχη με κάμποσες παρατάσεις, στην οποία καθάρισε ο Κορωνιός στο τέλος. Ήταν τελευταίο ματς για είσοδο στο Κόρατς, έγινε τις ημέρες που ο ΠΑΟ συμμετείχε στο final four στο Παρίσι, θυμάμαι τον Σούμποτιτς που ήταν προπονητής στην ΑΕΚ και είχε δακρύσει στην συνέντευξη τύπου γιατί η ομάδα του, που τότε -όπως και σήμερα- είχε πάρα πολλά προβλήματα, έχασε με τον τραγικό αυτό τρόπο την είσοδο στο Κόρατς)
13. ΑΡΗΣ-ΠΑΟΚ 65-64 (πρωτάθλημα 1995-96, με φόλοου του Αγγελίδη στην εκπνοή νομίζω, ή κάτι τέτοιο.
Κλασικά σούπερ ντέρμπι, ο Άρης που μετά την παρακμή άρχισε να ανεβαίνει πάλι σιγά-σιγά, με τον φοβερό και τρομερό Χάρολντ Έλις, αλλά έχοντας και σε μεγάλη φόρμα τον νεαρό τότε Λιαδέλη, σε μάχη εναντίον Μπάνε, Πέτζα. Αλλά όλα τα λεφτά, ήταν οι σούπερ μονομαχίες Φάντεμπεγκ, Γκάρετ εναντίον του πολύ καλού αιγύπτιου Σαμίρ Γκούντα με πολλές τάπες και εντυπωσιακά καρφώματα αλλά και φυσικά με τον κόσμο μοιρασμένο στο Παλέ). Αυτά ήταν ματς!!!!!!!!
12. ΟΣΦΠ-ΠΑΟ 45-44 (5ος τελικός 1994-95, παρότι σήμερα το θυμόμαστε σαν την ντροπή του μπάσκετ, σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή, τρομερή ένταση και πάθος στο ματς αυτό. Τρίποντο του Έντι περίπου 2 λεπτά πριν λήξει, διαμόρφωσε το τελικό σκορ και έδωσε στους Πειραιώτες το 3ο συνεχόμενο πρωτάθλημα, αφού το τρίποντο του Οικονόμου λίγο πριν την εκπνοή δεν βρήκε στόχο και ο Σιγάλας έκλεψε την μπάλα από τον Σοκ που πήρε το επιθετικό ριμπάουντ! Αν θυμάμαι καλά ήταν τόσος ο φανατισμός τότε, που σε ένα από τα ματς της σειράς του τελικού, που έγιναν ύστερα από το final four της Σαραγόσα χάθηκε και ένας οπαδός του ΠΑΟ.)
11. ΠΑΟ-ΑΡΗΣ 114-121 (πρωτάθλημα 1991-92, είχε δύο παρατάσεις νομίζω, αμέσως μετά το λοκ άουτ, μας χρειαζόταν μια καλή ένεση ύστερα από την μεγάλη αποχή και το ματς αυτό μας την πρόσφερε! ο ΠΑΟ με τους πιτσιρικάδες Οικονόμου, Αλβέρτη, Μυριούνη, Άντόνιο Ντέιβις και τον βετεράνο Μηνά Γκέκο παραλίγο να κάνει την έκπληξη, αλλά ο Νικ με την βοήθεια του αμερικανού βετεράνου και μονίμως τραυματία, αλλά μεγάλου πολεμιστή στα γήπεδα Έντγκαρ Τζόουνς και του νεαρού Βουρτζούμη στο τέλος δεν τους χαρίστηκε.)
10. Ηρακλής-ΠΑΟΚ 71-70 (μικρός τελικός 94-95. O Ήρα έχανε με 5 πόντους 15’’ πριν τη λήξη, αλλά ευστοχεί σε τρίποντο ο Γιούρι, στην συνέχεια γίνεται κλέψιμο και κατευθείαν τρίποντο από τον Χολώπουλο. Θυμάμαι ότι ο σπίκερ είχε πει λίγο πριν τη λήξη ότι ένα ματς δεν τελειώνει ποτέ πριν ακουστεί η κόρνα της γραμματείας, και σκέφτηκα «τι λέει αυτός τώρα, με τον πόνο των Ηρακλειδέων παίζει; αλλά το αποτέλεσμα τον δικαίωσε και έστειλε την ομάδα του Μπέρι, του Ζντοβτς και του προπονητή Σούμποτιτς στην Ευρωλίγκα. Φίλος μου Παοκτσής που καθόταν δίπλα μου είχε κοκαλώσει στην καρέκλα του.. είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό και άρχισε να μιλά και να κουνιέται 5 λεπτά μετά την λήξη!)
9. ΟΣΦΠ-ΠΑΟ 53-62 (5ΟΣ τελικός 98-99, όλα τα παιχνίδια της σειράς είχαν μεγάλη ένταση αλλά αυτό το τελευταίο, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, χώρια την απίστευτη κόντρα του Σούμποτιτς με τον Ίβκοβιτς που πλακώθηκαν και στο ξύλο σε ένα ματς!!!!!! αλλά και αγωνιστικά, ο ΠΑΟ είχε ξεκινήσει την σεζόν ως το μεγάλο φαβορί να κατακτήσει την Ευρωλίγκα και μάλιστα είχε κάνει και ρεκόρ συνεχόμενων νικών στην πρώτη φάση, αλλά σκόνταψε πάνω στην Τιμσίστεμ Μπολόνια, αντίθετα ο Ολυμπιακός έφτασε στο final four, και σαν να μην έφτανε αυτό, στο τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου στο ΟΑΚΑ ο ΠΑΟ δεν κάλυψε την ήττα του πρώτου γύρου με συνέπεια οι οπαδοί του να σπάσουν κάθε προηγούμενο ρεκόρ ρίψης κορνέδων, αλλά και ο γιος του Παύλου Γιαννακόπουλου, Δημήτρης να φάει το γνωστό ξύλο από τον Ντίνο Ράτζα για τα μπινελίκια που έσυρε στους παίκτες στα αποδυτήρια. Εκτός όλων αυτών, ο προπονητής του ΟΣΦΠ Ντούσαν Ίβκοβιτς είπε το αμίμητο «αυτές οι αδελφές ντεν μπορούν να κερδίσουν στο ΣΕΦ!». Αλλά τα γεγονότα τον διέψευσαν… στο ματς αυτό, οι φίλοι του ΠΑΟ που είδαν τον Ολυμπιακό να ξεφεύγει επικίνδυνα στο ‘Α ημίχρονο, είδαν τα φαντάσματα του 73-38 να ξαναζωντανεύουν, αλλά η εξέλιξη ήταν εντελώς διαφορετική.. μετά το τρίποντο του Ράτζα από την σέντρα στην εκπνοή του ημιχρόνου, την μεγάλη εμφάνιση των Μποντίρογκα και Τζεντίλε, καθώς και το τρίποντο του Οικονόμου που εξιλεώθηκε για το άστοχο του ’95, αλλάζουν άρδην τα δεδομένα, με τον Ράτζα να απαντά στον Ίβκοβιτς στον ίδιο τόνο «αυτές οι αδελφές ήρθαν και τον γ…. μες στο ίδιο του το γ.//νο το σπίτι του! )
8. ΟΣΦΠ-ΠΑΟ 73-74 (πρωτάθλημα 2006-07, δεν χρειάζονται σχόλια γι’ αυτό, όλοι θυμάστε το παιχνίδι και το απίστευτο φινάλε, στο οποίο πάντως περισσότερο έχασε ο Ολυμπιακός παρά κέρδισε ο ΠΑΟ. Μοναδικό ήταν και το κρεσέντο του Ντόμερκαντ στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου που γύρισε το παιχνίδι υπέρ του Ολυμπιακού, θυμίζοντας σε μεγάλα ντέρμπι, τον Αλβέρτη στον τελευταίο τελικό του 2001 και τον Έντι Τζόνσον στην Σαραγόσα το ‘95 που επίσης είχαν παρόμοιο ξέσπασμα! Η ένταση και το πάθος θύμισαν τις μεγάλες κόντρες των 90s, ελπίζω ο Ολυμπιακός και κυρίως ο Σόφο να συνέλθουν για να δούμε και την συνέχεια, γιατί διαφορετικά θα μείνουμε με την όρεξη)
7. ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ 71-65 (5ΟΣ τελικός 1993-94, ήταν ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι, ανάμεσα στις δύο κορυφαίες τότε ομάδες της Ευρώπης, αλλά και από τις καλύτερες που εμφανίστηκαν ποτέ στην Ελλάδα, ο ΠΑΟΚ ήταν ήδη τροπαιούχος του Κόρατς και ο Ολυμπιακός το θύμα της απίστευτης έκπληξης του Τελ Αβιβ. Ο Ολυμπιακός του Ζάρκο που οργίασε στο ματς αυτό και του Τάρπλει πήρε πολύ μεγάλο προβάδισμα στο πρώτο ημίχρονο και σε τάιμ άουτ ο Πρέλεβιτς είπε στους συμπαίκτες του πάμε να φύγουμε από δω, τι ήρθαμε να κάνουμε…; έτσι μπήκαν μέσα αποφασισμένοι και με πρώτα βιολιά τον συγκλονιστικό Ουόλτερ Μπέρι και τον Μπάνε γύρισαν το ματς, τότε μέσα σε ένα πραγματικά κολασμένο ΣΕΦ, παίχτηκε μια ρώσικη ρουλέτα με τελικό νικητή τον ΟΣΦΠ αλλά με την ομάδα του ΠΑΟΚ να κλείνει το ματς με αναπληρωματικούς που δεν φορούσαν κάλτσες διαμαρτυρόμενος (άδικα νομίζω για φάουλ του Σιγάλα σε κλέψιμο στον Μπάνε ενώ το σκορ ήταν 68-65 και αμέσως μετά αντιαθλητικό στον αιφνιδιασμό) και αφού πρώτα είχε αποσυρθεί στα αποδυτήρια. Στο παρασκήνιο είχε παιχτεί το θέατρο του παραλόγου, θυμάμαι ο τότε πρόεδρος του ΠΑΟΚ είχε πει μεταξύ άλλων ότι ο Φασούλας όταν ήταν στον ΠΑΟΚ έπαιρνε αναβολικά, ο Φασούλας όταν το πληροφορήθηκε γελούσε, υπήρχε βέβαια και η κόντρα από την μετακίνησή του. Απλά, αυτό δείχνει που είχαν οδηγηθεί οι παράγοντες. Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε στο γήπεδο μόνο και μόνο γιατί καραδοκούσε τιμωρία η οποία θα του αφαιρούσε το δικαίωμα συμμετοχής στο κύπελλο πρωταθλητριών την επόμενη σεζόν, μιας και υπήρχαν και τα γεγονότα της περασμένης περιόδου με τον ΠΑΟ!
6. ΠΑΟ-ΑΕΚ 51-47 (3ΟΣ ημιτελικός 97-98, τι να πει κανείς για το παιχνίδι αυτό; ο ΠΑΟ με Ράτζα και Σκοτ πλέον, έψαχνε εναγωνίος ένα πρωτάθλημα μετά από εκείνο του ’84, αλλά έβρισκε μπροστά του στον τελευταίο ημιτελικό την φιναλίστ του κυπέλλου πρωταθλητριών ΑΕΚ. Ήταν το παιχνίδι με την μεγαλύτερη ένταση που έχει παιχτεί ποτέ στην Ελλάδα, τρομερό σασπένς για τον τελικό νικητή, τεχνικές ποινές, πολλά λάθη εκατέρωθεν από τους διαιτητές (λογικό ήταν όμως, αφού από την μία υπήρχε η δύναμη της έδρας και από την άλλη ο Ιωαννίδης!) αλλά και επεισόδια μεταξύ παικτών, προπονητών στο τέλος, ποιος δεν θυμάται τον Φάνη να δέρνει τον Ιωαννίδη και τον Ράτζα να ανεβαίνει στο τραπέζι της γραμματείας και να συνιστά ψυχραιμία στον κόσμο, που ήταν έτοιμος να εισβάλει στο γήπεδο!)
5. ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ 55-58 (3ΟΣ ημιτελικός 97-98, αυτό ήταν το ματς που γκρέμισε την αυτοκρατορία του Ολυμπιακού από την κορυφή του ελληνικού μπάσκετ, περιέχοντας για φινάλε το τρίποντο του Πέτζα, ενός από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους που αγωνιστηκαν στην χώρα μας, αυτό αποτελεί μία από τις πιο cult στιγμές στην ιστορία του πρωταθλήματος, αξιοσημείωτο είναι ότι ο Πέτζα είχε 0/6τριπ. αλλά ευστόχησε στο τελευταίο, με τον προπονητή του ΟΣΦΠ ίβκοβιτς να δηλώνει έπειτα στην συνέντευξη τύπου ότι το θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό, επειδή πρόκειται για μεγάλο παίκτη!)
4. ΟΣΦΠ-ΠΑΟ 80-76 (2ΟΣ ημιτελικός 2001-02, παιχνίδι που η όλη ατμόσφαιρα κατά την διάρκειά του μύριζε μπαρούτι, με αποκορύφωμα τον μεγάλο καυγά του Τόμιτς και του Μποντίρογκα. Αυτό το ματς έμεινε στα κλασικά του ελληνικού πρωταθλήματος, αν και ίσως κανείς να μην θυμάται πόσες φορές αναβλήθηκε, μέχρι τελικά να γίνει, αφού στην κανονική ημερομηνία είχε δεχθεί επίθεση το πούλμαν του ΠΑΟ με συνέπεια να τραυματιστούν κάποιοι παίκτες. Ήταν τότε που ο Ολυμπιακός είχε κάνει την μεγάλη έκπληξη και το μπρέικ στο ΟΑΚΑ, και στο ματς αυτό ολοκλήρωσε και σταμάτησε το σερί του πρόσφατα τότε εστεμμένου πρωταθλητή Ευρώπης ΠΑΟ στα 4 πρωταθλήματα και συνάμα εκδικήθηκε για τον ομολογουμένος παράξενο αποκλεισμό του (ποιος ξεχνά αλήθεια εκείνη την ήττα από την αδιάφορη Ολύμπια Λιουμπλιάνας
![wink.gif](../style_emoticons/default/wink.gif)
3. ΠΑΟΚ-Άρης 99-96 (πρωτάθλημα 91-92 στην δεύτερη παράταση νομίζω. Αυτό το ματς ήταν σημαδιακό, εκτός του ότι ουσιαστικά αποτέλεσε το τέλος του θρυλικού Άρη και την άνοδο του ΠΑΟΚ στην κορυφή του ελληνικού μπάσκετ, ήταν συνάμα η εκδίκηση του ΠΑΟΚ σ’ αυτά που είχε κάνει ο Άρης στα πλέι οφ της περασμένης περιόδου, και επιτέλους έφευγε από πάνω του η ρετσινιά του looser! Στην εκπνοή της δεύτερης παράτασης, ο Μπάνε έβαλε εκείνο το φοβερό τρίποντο που οι Αρειανοί γκρίνιαζαν -μάλλον δίκαια βέβαια- για βήματα. Προηγουμένος, ο Ίβκοβιτς πήρε time out και έδωσε εντολή να πάρει ο Μπουντούρης την τελευταία προσπάθεια, κάπου εκεί ακούστηκε ο Μπάνε να λέει «κόουτς άμα ντεν μπορεί το παιδί να πάρω μπάλα;» με τον ίβκοβιτς να ουρλιάζει αρνούμενος, ήταν στιγμή την οποία όμως είχα χάσει, επειδή νόμισα ότι το ματς έληξε και πήγε σε 3η παράταση, έτσι μοιραία οδηγήθηκα στην τουαλέτα για κατούρημα!)
2. ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ-ΠΑΟ 64-63 (πρωτάθλημα 1993-94, με τα απίστευτα όργια του Χένρι Τέρνερ, έβαλε κλασικά μία 30άρα με τρομερά καλάθια, είχε καρφώσει στα μούτρα του Στόικο, τον οποίο και λίγο ύστερα έκοψε σε προσπάθεια για κάρφωμα που επιχείρησε αλλά χρεώθηκε λανθασμένα πιστεύω με φάουλ, από την άλλη ο Γκάλης κρατούσε σχεδόν μόνος του του ΠΑΟ στο παιχνίδι, αλλά μισό λεπτό πριν τη λήξη του αγώνα και ενώ ο Πανιώνιος προηγείται με 1 πόντο ο Τέρνερ κόβει τον Γκάλη σε αιφνιδιασμό, και αμέσως μετά ακριβώς στην εκπνοή ξανακόβει τον Νικ σε λέι απ στον αιφνισδιασμό! Απίστευτα πράγματα…να σημειωθεί ότι στην ρεβάνς στην Γλυφάδα που κέρδισε ο ΠΑΟ 79-77 με τρίποντο του Κούουσμα στην εκπνοή, ο Χένρι είχε βάλει 40άρα και αν ο Γιαννάκης ευστοχούσε στις 3 βολές που είχε κερδίσει στην τελευταία επίθεση του Πανιωνίου οι Νεοσμυρνιώτες θα τερμάτιζαν στην πρώτη θέση, κάτι τέτοιο περίπου παίχτηκε, θυμάμαι που το έλεγε ο Γιαννάκης σε ένα αφιέρωμα σαν ένα από τα απωθημένα του.)
1. ΑΡΗΣ-ΠΑΟΚ 86-85 (3-2, πλέι οφ 1990-91, το πρωτάθλημα κρινόταν στις 4 νίκες, ο ΠΑΟΚ εκείνη την περίοδο ήταν καλύτερος καθώς είχε κατακτήσει και το κύπελλο Ευρώπης. Η κατάκτηση μάλιστα του κυπέλλου κυπελλούχων έγινε την ίδια εβδομάδα με την ήττα του Άρη στο Πέζαρο από την Σκαβολίνι με 93-89 που τον πέταξε για πρώτη φορά εκτός final four, αφού οι κίτρινοι ήταν η μόνη ομάδα στην Ευρώπη που είχε συμμετάσχει και στα 3 προηγούμενα final four, οπότε λογικά εκείνη η περίοδος στην Θεσσαλονίκη ήταν του ΠΑΟΚ και των φίλων του. Ο Άρης ταλανιζόταν από πολλά διοικητικά, και από τη μέση της σεζόν ύστερα από μια «περίεργη» ήττα όπως ακουγόταν τότε, από την Κίνγκστον στην Αγγλία και με πολλά αγωνιστικά προβλήματα, έτσι το 2-0 από το πρωτάθλημα έγινε γρήγορα με δύο νίκες του ΠΑΟΚ 2-2, όλοι πίστευαν ότι έγινε αλλαγή σελίδας. Όμως στο 5ο παιχνίδι μέσα σε ένα πολεμικό κλίμα μιας και η Θεσσαλονίκη είχε χωριστεί στα δύο, ο ΠΑΟΚ με τον Κόρφα να οργιάζει από την γραμμή των 6.25 είχε το πάνω χέρι παρά τους 32 πόντους με τα 5/7 τριπ. του Γκάλη. Όμως, με το σκορ 85-81 για τον ΠΑΟΚ 15’’ πριν τη λήξη ο Γιαννάκης διασχίζει όλο το γήπεδο με την μπάλα και ευστοχεί σε γρήγορο lay up μειώνοντας σε 85-83, η συνέχεια γνωστή.. λάθος επαναφορά του Μπάρλοου, η μπάλα καταλήγει στον Αγγελίδη που πασάρει στον Γκάλη αυτός ξεκινά διείσδυση αλλά προσποιείτε στον αέρα και πασάρει πίσω του στον Γιαννάκη που εκτελεί επιτυχώς από τα 7,5m στην εκπνοή με αποτέλεσμα οι κίτρινοι να γίνουν ένα κουβάρι, παρόμοιο φινάλε και στον 6ο τελικό με 81-80 που έδωσε το τελευταίο πρωτάθλημα στους κίτρινους με γκολ-φάουλ του Σέλερς, ύστερα ακολούθησε και το ξύλο Πρέλεβιτς-Γκάλη!)
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ
![wink.gif](../style_emoticons/default/wink.gif)