Οντας λιγο.. ''μεγαλος'' σε ηλικια αποφασισα ν ανοιξω αυτό το θεμα για να κουβεντιάσουμε ένα φοβο που εχω και εχει αυξηθεί τα τελευταια χρονια σχετικα με το μπάσκετ....Στη δεκαετια του 80 υπηρχαν μια ντουζίνες παικτες που ολοι είχαμε για προτυπα και σταρ...Γκαλης,Γιαννακης,Σαν Επιφανιο,Σμιντ,Σαμπονις,Ντραζεν....Μεγαλος ο καταλογος,ατελειωτη κουβεντα....Την δεκαετια του 90 επισης αρκετοι που ειχαν ξεπεταχτεί στο τελειωμα των πρηγουμενων...Διαμαντίδης,Παπαλουκας,Ναβαρo
....
Ξαφνικα -προσωπικη διαπιστωση-αντιλαμβανομαι ότι με την ''εξοδο'' Διαμαντιδη-Σπανουλη-Ναβαρο το ευρωπαικο μπάσκετ μπαινει σε μια φαση ''χρυσων μετριοτητων'' με ότι αυτό συνεπάγεται....Θα ηθελα να μοιραστουμε τις αποψεις σας σχετικα μ αυτό-συμφωνειτε ή διαφωνείτε- κι αν βλέπετε καποιους παικτες που ΤΩΡΑ δειχνουν ότι μπορουν να ''μπουν στα παπουτσια'' των προαναφερθέντων...Γιατι παντα οι ''κατι παραπανω από πολύ καλοι παικτες'' μας εφτιαχναν και μας φτιαχνουν στο μπασκετ....Ευχομαι να είναι ένα ενδιαφερον θεμα ,να με κανετε ν αναθαρρήσω για το μελλον και καλα ποστ σε ολους
ΥΓ: Επειδή εκ παραδρομης ανοιξα αυτό το θεμα σε λαθος σημειο αν μπορουσε καποιος να το μεταφερει στα του μπάσκετ....