Την ιδέα την πήρα από τον Air Kef κι έτσι είπα να κάνω κάτι παρόμοιο για τον Ολυμπιακό...
Μετά την περσινή πολύ άσχημη χρονιά ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος αποφάσισε ν’ αλλάξει άρδην την κατάσταση. Το καλοκαίρι η ομάδα απέκτησε 13 παίκτες και οι μόνοι που έμειναν από τη προηγούμενη ήταν ο Αγαδάκος και ο Πρίντεζης. Ο Στόχος;
Να επανέρθει ο Ολυμπιακός στο προσκήνιο και να γίνει πρωταγωνιστής σε Ελλάδα και Ευρώπη. Για φέτος, ο στόχος πραγματοποιήθηκε. Αν και η σεζόν ξεκίνησε πολύ άσχημα με τη συντριβή από τον Παναθηναϊκό στο κύπελλο μέσα στο ΣΕΦ, η ομάδα έδεσε σιγά σιγά και παίζοντας όμορφο μπάσκετ κατάφερε να φτάσει ψηλά στις 2 μεγαλύτερες διοργανώσεις. Στους τελικούς του πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό και στα πλέι οφ της Ευρωλίγκα με τη δις πρωταθλήτρια Ευρώπης Μακάμπι. Επίσης ο κόσμος του Ολυμπιακού ασχολήθηκε συστηματικά με το μπάσκετ και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το ΣΕΦ να γεμίσει ουκ ολίγες φορές. Το μεγαλύτερο κέρδος όμως ήταν η δημιουργία μιας πολύ ανταγωνιστικής ομάδας αποτελούμενη ως επί των πλείστων από νεαρούς παίκτες με μεγάλα περιθώρια βελτίωσης, αφήνοντας υποσχέσεις για το μέλλον.
Στο πρωτάθλημα η ομάδα δεν ξεκίνησε καλά, ωστόσο πήρε τα αποτελέσματα που ήθελε, έστω κι αν κάποια από αυτά κρίθηκαν στο τέλος. Η πρώτη ήττα ήρθε αναπάντεχα από το Γυμναστικό Λάρισας την 6η αγωνιστική αλλά πλέον η ομάδα άρχιζε σταδιακά να βρίσκει ρυθμό. Η νίκη στο ΣΕΦ επί του Παναθηναϊκού έφερε την ομάδα στην πρώτη θέση της βαθμολογίας αλλά δεν παρέμεινε για πολύ εκεί αφού έχασε από τον Άρη στο Αλεξάνδρειο. Από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός είχε πιστοποιήσει την ανωτερότητα του απέναντι στις υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος, πλην του Παναθηναϊκού, κάνοντας εύκολες νίκες, οι οποίες επιβεβαίωναν ότι η πρώτη σε ποιότητα «τάξη» της Α1 έχει από φέτος 2 ομάδες. Ακολούθησαν άλλες 2 ήττες στο Μαρούσι και στο ΟΑΚΑ κι έτσι η κανονική περίοδος έληξε με ρεκόρ 22 νίκες και 4 ήττες. Μάλιστα, στο ΣΕΦ το αντίστοιχο ρεκόρ ήταν το απόλυτο 13-0, επίδοση που είχε να γίνει από την περίοδο 1998-1999. Στα πλέι οφ, η ομάδα ξεπέρασε εύκολα το εμπόδιο της μάλλον αδύναμης ΑΕΚ με 2-0, αλλά στο 2ο γύρο χρειάστηκαν 5 παιχνίδια για να επικρατήσει του Αμαρουσίου και να περάσει στον τελικό. Γεγονός είναι ότι οι νίκες στο ΣΕΦ ήρθαν εύκολα, σ’ αντίθεση με τις νίκες του Αμαρουσίου στον Άγιο Θωμά. Πλέον, ο στόχος είχε επιτευχθεί και η ομάδα θ΄ αντιμετώπιζε τον Παναθηναϊκό στους τελικούς. Εκεί ο Παναθηναϊκός όντας πολύ ποιοτική ομάδα, εμπειρότερη από τον Ολυμπιακό κατέκτησε το πρωτάθλημα με 3-0, σπάζοντας το αήττητο(17-0) του ΣΕΦ στην Α1 για φέτος. Γενικό συμπέρασμα: ο στόχος πραγματοποιήθηκε, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Στο κύπελλο η ομάδα έδωσε δύο αγώνες. Αρχικά κέρδισε εκτός έδρας το ICBS αλλά μετά γνώρισε τον αποκλεισμό από τον Παναθηναϊκό. Δε μπορούμε να μιλάμε για αποτυχία από τη στιγμή που οι αγώνες έγιναν στην αρχή της χρονιάς και ήταν τα πρώτα επίσημα παιχνίδια μιας εντελώς καινούριας ομάδας. Δε μπορούμε να μιλάμε και για επιτυχία ασφαλώς.
Στην Ευρωλίγκα ο Ολυμπιακός εκμεταλλεύτηκε την έδρα του στην κανονική περίοδο, όπου ήταν ιδιαίτερα ισχυρός, κερδίζοντας τη Μακάμπι και τη Μπαρτσελόνα. Αντίθετα, εκτός έδρας η ομάδα μεταμορφωνόταν προς το χειρότερο γνωρίζοντας εύκολα την ήττα ακόμα και από ομάδες όπως η Τσιμπόνα. Τελικά κατάφερε να πάρει την πρόκριση για την επόμενη φάση αν και βρισκόταν στο δυσκολότερο όμιλο. Στο TOP 16 ο νέος όμιλος προμηνυόταν κι αυτός ο πιο συναρπαστικός και συνάμα δύσκολος για τον Ολυμπιακό. Το ευνοϊκό πρόγραμμα όμως, μαζί με την πολύ καλή κατάσταση της ομάδας εκείνη την περίοδο την έφερε στους 8 της Ευρωλίγκα, αντιμέτωπη με τη Μακάμπι, με μειονέκτημα έδρας. Αν ήταν λίγο πιο προσεκτική θα είχε αντίπαλο την ασθενέστερη Ρεάλ, με πλεονέκτημα έδρας, αλλά στο κρίσιμο ματς με τη Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ κατάφερε να ηττηθεί. Η αποστολή στους 8 ήταν a priori δύσκολη, εντούτοις, ο Ολυμπιακός έφτασε ένα τρίποντο μακριά από την Πράγα και το final 4. Πέρα από τρίποντο, η Μακάμπι ήταν σαφώς πιο έμπειρη ομάδα από τον Ολυμπιακό που πλήρωσε κάποια λάθη απειρίας των παικτών του. Γενικό συμπέρασμα: ο στόχος όχι μόνο πραγματοποιήθηκε, αλλά έγινε και η υπέρβαση, δεδομένου ότι στην αρχή του ΤΟΡ 16 φαινόταν να μην υπάρχουν πολλές ελπίδες πρόκρισης αλλά κι επειδή η ομάδα διεκδίκησε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο το εισιτήριο για το final 4 στην πιο δύσκολη έδρα της Ευρώπης.
Click to view attachment
Αγωνιστικά, ο κινητήριος μοχλός του παιχνιδιού του Ολυμπιακού ήταν ο Τάιους Έντνι. Αυτός ήταν ο πιο ποιοτικός και ο πιο έμπειρος παίκτης, και όντας πλέι μέικερ ολόκληρη η ομάδα στηρίχθηκε σ’ αυτόν. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι οι καλές και οι κακές περίοδοι της ομάδας και του παίκτη συμπίπτουν. Δεν είναι τυχαίο πως ο Ολυμπιακός έπιασε την καλύτερη απόδοση του μέσα στη σεζόν τους μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο, όταν ο Έντνι «πετούσε». Όσο προχωρούσε η χρονιά και η ομάδα έδενε, ο μικρόσωμος πλέι μέικερ σταμάτησε να καθορίζει σε τόσο μεγάλο βαθμό την απόδοση της ομάδας, παρέμενε ωστόσο ο πιο σημαντικός παίκτης. Πέρα από τον Έντνι, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε πρόβλημα στη θέση 1, αν και η απόκτηση του Χαρίση μπάλωσε το πρόβλημα στην Ευρώπη. Από εκεί και μετά, ο Καζλάουσκας θέλησε να εκμεταλλευτεί τις τεράστιες δυνατότητες του Σχορτσιανίτη στη ρακέτα και δε το μετάνιωσε. Γενικά η ομάδα είχε αποτελεσματική frontline με τους Ζίζιτς, Σχορτσιανίτη, Μπάρλο αλλά και τους Βασιλόπουλο, Πρίντεζη. Αντίθετα, ο προπονητής δεν πήρε όσα θα ήθελε από τους σκόρερ της ομάδας όπως ο Λιούις και ο Χατζής. Περιφερειακά δεν υπήρξε η ανάλογη αποτελεσματικότητα, κυρίως όσον αφορά το σουτ, αφού οι δυο προαναφερθέντες δεν έκαναν και την ιδανική χρονιά, ο Σειμπούτις έχει ακόμη δουλειά στο σουτ και ο Παπαμακάριος «περιορίστηκε» σε πιο ανασταλτικά καθήκοντα.
Η βασική, ή καλύτερα, η αρχική πεντάδα ήταν οι Ζίζιτς, Μπάρλος, Λιούις, Παπαμακάριος, Έντνι. Στην ομάδα όμως, πλην των ξένων δεν υπήρχαν βασικοί και αναπληρωματικοί. Πιο βασικοί ήταν οι Σχορτσιανίτης, Βασιλόπουλος και ίσως ο Σειμπούτις(Χατζής προς το τέλος) αφού αυτοί ήταν που έπαιζαν στα πιο κρίσιμα λεπτά του κάθε αγώνα. Επιπρόσθετα, η ομάδα απέδιδε καλύτερα τις περισσότερες φορές μ’ αυτούς.
Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της ομάδας ήταν η νεανικότητα της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα όταν υπάρχουν τρεις ή και τέσσερις μικροί παίκτες στο παρκέ η ομάδα να βγάζει μια απίστευτη ενέργεια μην αφήνοντας περιθώρια στον αντίπαλο. Ο ρυθμός του παιχνιδιού από γρήγορος γινόταν ανεξέλεγκτος και αυτό το «κόλπο» το χρησιμοποίησε πολλάκις ο Καζλάουσκας.
Ένα σημείο που βελτιώθηκε αλλά δεν εξαλείφθηκε ήταν οι βοήθειες στην άμυνα. Οι παίκτες βρίσκονταν όλοι μαζί πρώτη φορά και θα ήταν μάλλον ακατόρθωτο να μάθουν να λειτουργούν όλοι μαζί στην εντέλεια. Έτσι, πολλές φορές υπήρξαν λάθος συνεννοήσεις με αποτέλεσμα να μένουν αντίπαλοι παίκτες ελεύθεροι και η ομάδα να δέχεται εύκολα καλάθια.
Γενικά η ομάδα έπαιξε γρήγορο, ελεύθερο μερικές φορές και επιθετικό μπάσκετ, στηριζόμενη στον αιφνιδιασμό(6 επιτυχημένους σε κάθε παιχνίδι πρωταθλήματος) χωρίς να δίνει τη μεγαλύτερη έμφαση στην άμυνα αλλά αυτό αποδείχθηκε αποτελεσματικό. Θα μπορούσε να πάει και καλύτερα; Ίσως… Σίγουρα όμως θα μπορούσε να πάει χειρότερα.. Η χρονιά είναι επιτυχημένη σε όλους τους τομείς.
Click to view attachment
Πρωτάθλημα: 82,7 πόντοι, 71,9 πόντοι κατά, 76% βολές(20,4/26,6), 56,6% δίποντα(19,9/35,4), 36% τρίποντα(7,5/20,6), 32,5 ρημπάουντ, 14,9 ασσίστ, 8 κλεψίματα, 2,7 τάπες, 13,7 λάθη.
Πλέι οφ: 78 πόντοι, 72 πόντοι κατά, 73% βολές(15,2/20,6), 54% δίποντα(18,5/34), 40% τρίποντα(8,6/21,2), 31 ρημπάουντ, 14,1 ασσίστ, 6,2 κλεψίματα, 2,5 τάπες, 13 λάθη.
Ευρωλίγκα: 78,3 πόντοι, 75,7 πόντοι κατά, 73,8%βολές(18,1/24,5), 51,4% δίποντα(20,4/39,6), 34% τρίποντα(6,5/19,2), 31 ρημπάουντ, 12,2 ασσίστ, 8,7 κλεψίματα, 2,1 τάπες, 13,3 λάθη.