Απαντώ με καθυστέρηση γιατί δεν είχα μέχρι στιγμής το χρόνο να γράψω ένα σεντόνι
QUOTE(Air and King @ May 11 2009, 15:54 )
"'Air and King δε χρειάζεται να θεωρείς οπαδούς του Γιαννάκη όσους επιθυμούν την παραμονη του."
To να υποστηριζουν καποιοι τοσο παθιασμενα τον Γιαννακη αυτο δειχνει.
Μπορεί να σημαίνει επίσης ότι απλά δεν υπάρχει ορατή κάποια άλλη λύση που θα οδηγήσει τον Ολυμπιακό στους τίτλους τουλάχιστον με 100% σιγουριά και ενδεχόμενη απόλυσή του να είναι ακόμα ένα πισωγύρισμα που θα πάει την ομάδα ακόμα πιο πίσω στη διεκδίκησή τους.
Από την άλλη πλευρά, το να ασκείται μόνιμη και πολλές φορές κακόπιστη κριτική μόνο προς το Γιαννάκη απ'όλους τους προπονητές, ίσως να δείχνει εμπάθεια προς το πρόσωπό του. Και αυτό δεν αναφέρεται σε εσένα.
QUOTE(Air and King @ May 11 2009, 15:54 )
Επαναλαμβανω ο Γκερσον ακομα και αν απετυχε στον Ολυμπιακο ειναι πολυ υψηλοτερα σαν προπονητης απο τον Γιαννακη.
Επισης με πολυ μικροτερο μπατζετ και εξαιτιας του Ακερ(αν ειναι δυνατον Αμερικανος και να μην καρφωσει) θα επιναν ολοι νερο στο ονομα του!Αλλα ολοι θυμουνται οτι τους συμφερει!Δεν αναπολω τον Γκερσον αλλα το να λεμε οτι ο Γιαννακης ειναι καλυτερος προπονητης απο αυτον ειναι τουλαχιστον υποκειμενικο!Εχει κατακτησει και ενα σορο Τιτλους που ο Γιαννακης ακομα αγνοει τι σημαινει Κυπελλο Ελλαδος!
Μακαρι να παρει η ομαδα το πρωταθλημα.Ισως τον αντημετωπισω και πιο ψυχραιμα!
Με την ίδια λογική και ο Γκέρσον δε θα κατακτήσει ποτέ ευρωμπάσκετ ούτε ασημένιο σε παγκόσμιο γιατί ποτέ δε θα έχει στη διάθεσή του το ρόστερ που είχε στη Μακάμπι, ούτε θα του εμπιστευτεί ποτέ καμία από τις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες τη θέση του προπονητή. Κούπες και παράσημα υπάρχουν και στις δύο πλευρές απλά είναι σε διαφορετικές διοργανώσεις. Ή μήπως θα έπρεπε να έχει κατακτήσει ο Γιαννάκης με το Μαρούσι ότι και ο Γκέρσον με την Μακάμπι;
Μιλώντας όμως για τις κούπες και τα κύπελλα που έχει σηκώσει ο καθένας πιστεύω ότι κοιτάζουμε μόνο το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Παρόλο που τα κύπελλα είναι ένας δείκτης της ικανότητας και της επιτυχίας που έχει ένας προπονητής, για μένα δεν είναι ούτε ο μόνος, ούτε ο πιο σημαντικός. Νομίζω ότι το καλύτερο μέτρο για το πόσο καλή δουλειά κάνει ένας προπονητής είναι το πόσο βελτιωμένες ομάδες παρουσιάζει σε σχέση με τους προκατόχους του. Και ο Γιαννάκης αυτό το έχει πετύχει όπου κι αν έχει παέι, από το Μαρούσι και την εθνική, μέχρι και τον Ολυμπιακό ή και τον Πανιώνιο αν θες, τότε που πρωτοξεκινούσε την προπονητική καριέρα του.
Αντίθετα με το Γιαννάκη, ποια είναι τα δείγματα της δουλειάς του Γκέρσον που τα είδαμε και στα μέρη μας; μια ομάδα ασύνδετη, χωρίς προσανατολισμό, που δεν ήξερε που πατούσε και που βρισκόταν μέσα στο γήπεδο. Μια ομάδα που στα δύσκολα ήταν τόσο σοφτ που μπορούσες να την κόψεις με το μαχαίρι του βούτυρου, που δεν είχε ούτε τη νοοτροπία ούτε την ψυχολογία να παλέψει για κάποιο σημαντικό στόχο. Το μόνο που τον έσωσε και του έδωσε πίστωση για έναν ακόμα χρόνο - δυστυχώς - ήταν το χαμηλό επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος και ο φανατισμός και η συγκέντρωση που από μόνα τους εμπνέουν τα ντέρμπι των αιωνίων και έδωσαν την ψευδαίσθηση ότι είχε φτιάξει ομάδα που μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια τον Παναθηναϊκό σε μόνιμη βάση. Γιατί μπορεί να λένε πολλοί ότι ότι έφτασε μια ανάσα από το πρωτάθλημα, μια ανάσα όμως ήταν και να αποκλειστεί από τον Άρη, με μπάτζετ πολλαπλάσιο.
Για τη δε προσωπική βελτίωση των παικτών, που εσένα όπως λες, δε σου λέει τίποτα, θα έπρεπε όμως να ενδιαφέρει πρωτίστως την ομάδα που το μεγαλύτερο κομμάτι του ρόστερ αποτελούνταν από ταλαντούχους αλλά άγουρους παίχτες, ποιά ήταν τα αποτελέσματα; Ένα πελώριο μηδενικό. Το Μπουρούση στην αρχή ούτε καν τον υπολογιζε, και στη συνέχεια αναλωνόταν να παίρνει τη μπάλα έξω από τρίποντο, ενώ ο Βασιλόπουλος έχασε ενάμιση χρόνο που θα μπορούσε να εξασκήσει τις φοβερές του αδυναμίες, χρόνο που ο συγκεκριμένος δεν είχε την πολυτέλεια να χάσει στην καριέρα του και ούτε θα τον ξαναβρεί στο μέλλον.
Τι να λέμε τώρα, ο τύπος προτιμούσε να χρησιμοποιεί στις προπονήσεις τον αδερφό του Άκερ που έκανε προετοιμασία με την ομάδα και δεν είχε καν συμβόλαιο!?!
Τελικά θέλω δε θέλω πάλι μαζί του θα ασχοληθώ.
Η Μακάμπι της πρώτης του θητείας ήταν πράγματι εκπληκτική ομάδα, αλλά δεν είναι καθόλου κλισέ αυτό που λέγεται ότι με τέτοιους παιχταράδες που είχε έγινε και προπονητής. Είχε την τύχη και την ευλογία να προπονεί 4 παίχτες οι τρεις εκ των οποίων δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι βρίσκονται στο τοπ 5 των παιχτών που έχουν περάσει από την ευρωλίγκα για τη θέση του ο καθένας και μάλιστα στην ακμή της καριέρας τους. Ο καθένας τους όμως ήταν κάτι περισσότερο από αυτό. Ήταν και προπονητής μέσα στο γήπεδο. Γιασικεβίτσιους, Βούισιτς και Πάρκερ, είχαν την ποιότητα, την εξυπνάδα και την έμφυτη ομαδικότητα να μετατρέψουν μια ομάδα σκορποχώρι σε ένα καλοκουρδισμένο σύνολο. Στο ελευθεριάζον μπασκετικό στυλ της Μακάμπι ο Γιασικεβίτσιους βρέθηκε στο στοιχείο του και αναλαμβάνοντας τη μπαγκέτα δεν ήταν δύσκολο συνδυαστεί και να πετύχει το απόλυτο ταίριασμα με τους άλλους δύο και όλοι μαζί με την ομάδα. Επίσης κάπου είχα διαβάσει ότι σε κάποιες περιπτώσεις που η Μακάμπι τα έβρισκε σκούρα ο Πάρκερ είχε πάρει το μπλοκάκι και σχεδίαζε συστήματα στην επίθεση. Δε με εκπλήσσει καθόλου. Και στον Ολυμπιακό θυμάμαι σε τελικό με τον Παναθηναϊκό τον Παπαμακάριο να δίνει συμβουλές στον Γκέρσον για το σύστημα που θα ακολουθούσε σε επόμενη φάση.
Αυτό που θέλω να καταλήξω είναι ότι ο εβραίος έγινε μάγκας όχι γιατί απλά είχε παιχταράδες αλλά επειδή είχε τους συγκεκριμένους παιχταράδες οι οποίοι δε φυτρώνουν στα δέντρα κάθε μέρα και για την επιλογή τους μάλλον το Μιζράχι πρέπει να ευχαριστούν εκεί στη Μακάμπι παρά τον ίδιο. Από την άλλη με πλέι μέικερ τον Πεν και το Γκριρ είδαμε τι μπάσκετ μπορείς να αποδώσεις, όπως και με τον Αρόγιο φέτος.
Για να τελειώνω με τον Γκέρσον ελπίζω οριστικά αυτή τη φορά, όπως πολύ σωστά ειπώθηκε προηγουμένως, για την αξία του Γκέρσον το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ρωτήσουμε τους παίχτες που έχει προπονήσει στο παρελθόν. Κι αυτοί μάλλον ξέρουμε τι έχουν να πουν.
QUOTE(PARISINOS @ May 11 2009, 16:25 )
Καλως η κακως στο φαιναλ 4 οφειλε να παει μιας και υπαρχουν τεσσερις θεσεις, και εκτος των ΠΑΟ, ΤΣΣΚΑ και μπαρτσα, οι υπολοιπες ομαδες σαν τη σιενα και την ΤΑΟΥ η τη ρεαλ εχουν το μισο μπαντζετ. Το να τις περασεις ειναι λοιπον αυτονοητο.
Για το μπάτζετ το έχουμε ξαναπεί. Ο Ολυμπιακός πληρώνει παραπάνω γιατί ακόμα δεν έχει φτάσει στην κορυφή, προσπαθεί να την κατακτήσει. Στο ποσό που ακούστηκε για φέτος συμπεριλαμβάνονται και τα υπόλοιπα μεταγραφικά έξοδα.
Το να δίνεις ενάμιση εκατομύριο ευρώ για τη μεταγραφή του Έρτσεγκ χώρια από το μισθό, να δίνεις αποζημιώσεις για αυτούς που θες να διώξεις και να χρυσοπληρώνεις τον Τσίλντρες που προσγειώθηκε ουρανοκατέβατος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ δε συνιστά το καλύτερο ρόστερ. Μπορεί να είναι η πιο ακριβή ομάδα, αλλά το καλύτερο ρόστερ σε καμία περίπτωση. Μπορεί όλη αυτή η ταλαντούχα φουρνιά παιχτών σε δύο-τρία χρόνια να είναι η καλύτερη στην Ευρώπη, αλλά αυτό θα ισχύει σε 2-3 χρόνια, όχι τώρα.
QUOTE(PARISINOS @ May 11 2009, 16:25 )
Τωρα , εγω δεν διαφωνω βεβαια με τον φιλο που ρωταει ποιος ειναι καλυτερος απο το γιαννακη περαν του μεσσινα? Ωντος κανενας κατα τη γνωμη μου.
Ωστοσο το οτι κανενας δεν ειναι απαραιτητα καλυτερος δεν σημαινει οτι κρατας καποιον που εχει αποτυχει, γι αυτο το λογο. Και ο μαλκοβιτς θεωρητικα ο καλυτερος της ευρωπης ηταν οταν τον πηρε ο ΠΑΟ. Ελα ομως που εκανε την ομαδα μπο...ελο, οποτε καλα κανανε οι γιαννακοπουλοι και του δειξανε τη πορτα, παρ οτι πηραν τον σουμποτις που στη θεωρια ηταν πολυ χειροτερος.
Ασε που ο γιαννακης μπορει να μην ειναι χειροτερος απο πεπου, καζλαουσκας, πιανιντζιανι, ιβανοβιτς, περασοβιτς , βουγιοσεβιτς, κλπ ωστοσο εχει ενα μεγαλο μειονεκτημα. Δεν ματσαρει καλα με τον ζοτς, κριτηριο που ειναι πολυ σημαντικο για τον ΟΣΦΠ , μιας και η επιτυχια απο την αποτυχια κρινεται στις αναμετρησεις με τον ΠΑΟ.
Ο γιαννακης ( αλλα και ο μεσσινα γι αυτο και χανει συνεχεια, παρ οτι πολλες φορες εχει καλυτερο υλικο) ειναι ομπραντοβιτς wanabee . Το κοουτσαρισμα τους εχει πολλες ομοιοτητες με αυτο του ζοτς, ωστοσο δεν μπορεις να κερδισεις τη γρια αλεπου στο ιδιο της το παιχνιδι. Ετσι οπως παιζει ο γιαννακης, 9 φορες στις 10 θα χανει απο το ζοτς. Γιατι απλα παιζουν ιδια, απλα ο αλλος σε αυτο το στυλ ειναι καλυτερος.
Βεβαια δεν λεω οτι ο γιαννακης ειναι καταδικασμενος εναντιο στο ζοτς. Μερικες φορες θα κερδιζει κιολας. Πολυ πιθανο να κερδισει και φετος. Ωστοσο σε βαθος χρονο , με γιαννακη και ζοτς , ξερεις οτι ο ζοτς θα ειναι αυτος που θα βγει νικητης απο τις περισσοτερες αναμετρησεις. Και οταν εισαι ΟΣΦΠ, δηλαδη το αντιπαλο δεος του ΠΑΟ, αυτο αποτελει προβλημα. Μπορει να μην ειναι τοσο για την ΤΣΣΚΑ , που παιζει τον ΠΑΟ μια φορα τη διετια, αλλα οταν εισαι ο ΟΣΦΠ , και παιζεις τον ΠΑΟ 8 φορες το χρονο, αν το στυλ του προπονητη σου βολευει τον ζοτς, αποτελει προβλημα.
Οποτε για μενα ο ΟΣΦΠ δεν πρεπει κατ αναγκη να βρει καλυτερο προπονητη. Μπορει να αρκεστει με ενα εφαμιλλο πόυ απλα να παιζει διαφορετικο μπασκετ . Το μπασκετ που επαιζε ο γκερσον, αυτο που εφαρμοζε και ο καζλουσκας πανω κατω, η αυτο που εφαρμοζει ο προπονητης της μπαρτσα και μας δυσκολεψε αφανταστα. Δηλαδη επιθετικο μπασκετ .
Ασε που με τον παπαλουκα στον ασσο, τον γκριρ η τον χαλπεριν στο δυο, το τσιλι στο τρια, τον πριντεζη η αλλο τεσσαρι στο τεσσερα και τον μπουρουση η μεχρι και τον σοφο στο 5, πιστευω αυτο το επιθετικο μπασκετ θα ταιριαζε περισσοτερο και στο ροστερ του ΟΣΦΠ ( μιας και το ροστερ του ΟΣΦΠ αποτελειται περισσοτερο απο καλους παιχτες ατομικα, παρα απο καλους ομαδικους παιχτες. Δυσκολα θα φτιαξεις σουπερ ομαδα που θα παιζει κοντρολ μπασκετ και βασισμενο σε δομημενα στην εντελεια συστηματα , οταν δεν εχεις αξιοπιστο σουτερ, η δευτερο πλευ να οργανωνει μολις βγαινει ο παπαλουκας).
Δηλαδή αν τους πιάσουμε έναν, έναν, ποιος προπονητής της Ευρώπης ματσάρει καλά τον Ομπράντοβιτς βάσει αποτελεσμάτων; Ο επιθετικογενής Καζλάουσκας; Αστο καλύτερα το είδαμε κι αυτό. Ο Ιβάνοβιτς; Ο Πιανιτζιάνι; Ο Μεσίνα;
Βάσει αποτελεσμάτων μόνο ο Γκέρσον. Κι αυτό μόνο στη Μακάμπι γιατί κάτι τέτοιο δεν το είδαμε εδώ. Ο Γκέρσον κατάφερε κι έχασε 2 παιχνίδια από τον Παναθηναϊκό μέσα απ' τα χέρια του, τα οποία αν είχε χάσει ο Γιαννάκης θα τον είχαν κρεμάσει ανάποδα από την οροφή του ΣΕΦ.
Και επειδή όπως καταλαβαίνετε απ’ όσα έγραψα παραπάνω, δεν προκρίνω τη λύση Γκέρσον δε βλέπω να μας μένει και κανένας άλλος υποψήφιος. Άσε που νομίζω ότι δεν έχει νόημα να προσλάβουμε έναν προπονητή που θα δίνει βάρος στην επίθεση, τη σιγμή που ο ελληνικός βασικός μας κορμός δεν έχει κανένα καθαρό επιθετικόγενή παίχτη με εξαίρεση το Σόφο, που κι αυτός δεν μπορεί να παίξει τίποτε αλλό εκτός από κοντρόλ μπάσκετ σαν αυτό του Γιαννάκη. Επίσης, σε αντίθεση με εσένα εγώ πιστεύω ότι ο μοναδικός Έλληνας παίχτης που έχει έφεση στην επίθεση βρίσκεται στον Παναθηναϊκό και είναι ο Σπανούλης. Όλοι οι υπόλοιποι δύσκολα δημιουργούν προσωπική φάση από το τίποτα με την εξαίρεση του Παπαλουκά που κυρίως δημιουργεί για τους άλλους. Όλοι οι υπόλοιποι εκτελούν καλύτερα μέσα από το σύστημα.
Αλλά νομίζω δίνουμε πολύ σημασία στο στυλ του κάθε προπονητή οταν προσπαθούμε να κρίνουμε ποιο ειναι το καλύτερο και ποιο νικαέι το άλλο. Το καλύτερο προπονητικό στυλ είναι αυτό που ταιριάζει στους παίχτες που έχεις στη διάθεσή σου και υπάρχουν μεγάλοι παίχτες να ταιριάξουν σε αυτό.
Σίγουρα ο Ομπράντοβιτς είναι ίσως ο καλύτερος, ο πιο καταφερτζής και ο πιο πανούργος προπονητής της Ευρώπης. Δεν είναι όμως ο μόνος λόγος που ο Παναθηναϊκός κατακτά τα πάντα την τελευταία δεκαετία. Είχε και την τύχη να βρεθεί στον Παναθηναϊκό μια περίοδο που η κυριαρχία του εντός και εκτός του παρκέ σε όλα τα επίπεδα ήταν απόλυτη. Και δεν εννοώ μόνο αυτό που φαντάζεστε.
Έχοντας τον Ολυμπιακό εκτός παιχνιδιού για πολύ καιρό οι Γιαννακόπουλοι κατάφεραν να μαζέυουν ότι καλύτερο κυκλοφορούσε στην ελληνική αγορά ανά φουρνιά αλλά και να έχουν την ευτυχία λόγω της δεσπόζουσας θέσης τους να εμπλουτίζουν κάθε χρόνο το υλικό τους, κάτι που λόγω του περιορισμένου αριθμού των ξένων είναι απόλυτης σημασία για την έκβαση της μάχης κάθε χρονιάς.
Θα μπορούσε ο Ομπράντοβιτς να πάρει τόσα κύπελα αν οι Διαμαντίδης και Σπανούλης ήταν στον Ολυμπιακό. Μάλλον όχι.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα για τον Ολυμπιακό αν σκεφτούμε ότι στις προσπάθειές του να φέρει ξένους παίχτες ικανούς να κοιτάξουν στα μάτια τους αντίστοιχους του Παναθηναϊκού, η περίπτωση του Γιασικεβίτσιους είχε τη χειρότερη δυνατή κατάληξη, ενώ του Μασιγιάουσκας βγήκε σκάρτη. Ουσιαστικά φέτος ο Ολυμπιακός είχε την πρώτη κορυφαίου επιπέδου μεταγραφική επιτυχία με τον Παπαλουκά αλλά κι αυτός ακόμα είναι πολύ μόνος για να τα βάλει με όλα τα αστέρια του Παναθηναϊκού. Άντε και μια δεύτερη με τον Βούισιτς. Αν αναλογιστούμε και τις συνεχείς απογοητεύσεις που είχαμε από την πλευρά του Σχορτσιανίτη όλα αυτά τα χρόνια τότε έυκολα προκύπτει η διαφορά της ποιότητας ανάμεσα στα δύο ρόστερ.
Βέβαια, παρόλες τις ατυχίες, τους τραυματισμούς και τις κραιπάλες ορισμένων, ο Ολυμπιακός ενισχύεται και προοδεύει κάθε χρόνο και το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει και στη συνέχεια. Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνος του. Το ίδιο κάνει και ο Παναθηναϊκός, έχοντας την ευτυχία να ανακόπτει εν μέρει και αυτή την ένίσχυση του Ολυμπιακού - περιπτώσεις Γιασικεβίτσιους, Φώτση - και το κακό είναι ότι σε κάθε τίτλο βρίσκεται μπροστά μας. Ο δρόμος προς την κορυφή είναι δύσβατος και ανηφορικός, δεν πειράζει όμως γιατί όταν ο Ολυμπιακός φτάσει σε σημείο να ξεπεράσει τον Παναθηναϊκό, τότε απλά θα είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης και η ανταμοιβή θα είναι πιο γλυκιά.
Όταν και ο Ολυμπιακός θα έχει φτιάξει ένα ρόστερ που δε θα έχει κανένα μειονέκτημα, όταν θα έχει συσσωρεύσει άπειρο ταλέντο ΚΑΙ πνεύμα νικητή - το δεύτερο χρυσοπληρώνεται και δεν βρίσκεται εύκολα - τότε πιστεύω πως θα μπορέσουμε να δούμε ποιος μπορεί να νικήσει τον Ομπράντοβιτς και τον Παναθηναϊκό.
Πιστεύω ότι είμαστε σε καλό δρόμο για να πετύχουμε κάτι τέτοιο και ένα ακόμα ξήλωμα μόνο πίσω μπορεί να μας γυρίσει, γι' αυτό και θέλω να παραμείνει ο Γιαννάκης προπονητής.