Πρόγραμμα αγώνων

Προηγούμενο Ρεκόρ (2015-16): 40-42

Πρώτοι σε στατιστικές κατηγορίες (2014-2015):
Πόντοι: Hayward 19.7
Ριμπάουντ: Gobert 11
Ασίστ: Hayward 3.7
Κλεψίματα: Favors 1.2
Κοψίματα: Gobert 2.2
Ευστοχία %: Gobert 55.9%




Πάγκος:
PG: Shelvin Mack, Raul Neto, Dante Exum
SG: Alec Burks, Joe Ingles
SF: Joe Johnson
PF: Trey Lyles, Joel Bolomboy
C: Jeff Whitey, Boris Diaw

Ήρθαν : George Hill, Joe Johnson, Boris Diaw, Joel Bolomboy (no.52 draft 2016)
Έφυγαν: Trevor Booker, Tibor Pleiss, Trey Burke

Παρουσίαση ομάδας

Πέρσι δεν πέτυχαν τον στόχο τους όταν έχασαν τα playoffs την τελευταία κυριολεκτικά μέρα. Ήταν με το ένα πόδι μέσα μέχρι να χάσουν τα 4 από τα τελευταία 5 ματς τις τελευταίες μέρες της κανονικής περιόδου.
Παρόλα αυτά έκαναν μια καλή σεζόν βγάζοντας στo γήπεδο πολλά από τα στοιχεία που περιμέναμε να δούμε από αυτούς, επιβεβαίωσαν ότι αποτελούν μια πολύ ταλαντούχα νέα γενιά παιχτών με αρχές στο παιχνίδι τους επιθετικά και αμυντικά.

Φέτος προσπάθησαν να διορθώσουν ότι δεν πήγε καλά πέρσι - εντάξει οι περσινοί τραυματισμοί είναι ένα κομμάτι που και κόστισε και δεν μπορεί να προβλεφθεί.
Όμως προσπάθησαν να λύσουν το πρόβλημα στο point, μια θέση που ψάχνονται εδώ και χρόνια, φέτος παραιτήθηκαν οριστικά από την προσπάθεια να βγάλουν τον Trey Burke. Ο Dante Exum, το επόμενο project που πήγαν να στηριχθούν, επιστρέφει και το περσινό μπάλωμα στη μέση της χρονιάς, ο Shelvin Mack δίνει βάθος.
Ο George Hill ταιριάζει απόλυτα στην επίθεση των Jazz, έχει μάθει να παίζει αρκετά καλά χωρίς τη μπάλα και να προσφέρει αποτελεσματικά σε άμυνα και επίθεση, η δε θυσία του νο.12 pick στο trade που τον έφερε στη Utah δηλώνει με σαφήνεια ότι η ομάδα βρίσκεται ήδη σε win now κατάσταση.



Μια ακόμα παράμετρος που έπρεπε να δουν ήταν το κλείσιμο των αγώνων.
Πέρσι οι Jazz είχαν ρεκόρ 10-17 στα ματς που κρίθηκαν στους >5 πόντους και 8-14 σε εκείνα που τελείωσαν με διαφορές 6-10.
Πηγαίνοντας σε ένα διευρυμένο range των 10 πόντων, το συνολικό 17-31 δεν τιμάει καθόλου μια ομάδα περίπου του 50%.
Φυσικά τα συγκεκριμένα αποτελέσματα δεν είναι αφύσικα αν σκεφτεί κανείς τον πολύ μικρό μέσο όρο ηλικίας, όμως ήταν κάτι που έπρεπε να δουν.

Προς αυτή τη κατεύθυνση οι βετεράνοι που αποκτήθηκαν, εκτός από βάθος, ήρθαν να δώσουν καλύτερες αποφάσεις στα τελειώματα των αγώνων.
O Joe Johnson είναι από τους καλύτερους closers των τελευταίων χρόνων σε όλη τη λίγκα, ο Boris Diaw έχει φάει το ΝΒΑ με το κουτάλι.

Κατά τα άλλα, το Favors-Gobert παραμένει ένα από τα καλύτερα αμυντικά δίδυμα στο ΝΒΑ και ο Exum που επιστρέφει προσθέτει μια ακόμα ελίτ αμυντική λύση.
Ο Gordon Hayward συνεχίζει να είναι ο πρώτος σκόρερ, ο Rodney Hood έχει κολλήσει εξαιρετικά στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας και ο Alec Burks (όταν γυρίσει) θα δώσει ακόμα μεγαλύτερη επιθετική ποικιλία.

Προπονητής
O Quin Snyder κάνει μια αξιοθαύμαστη δουλειά στη Utah από το 2014 χτίζοντας τουβλάκι τουβλάκι μια ομάδα χωρίς να αγοράσει κανέναν σούπερ σταρ (...αλλά φτιάχνοντας δικούς του) και ταυτόχρονα βρίσκοντας την αμυντική του ταυτότητα από τη στιγμή που έστειλε στον αγύριστο τον Enes Kanter.
Όμως τώρα είναι η ώρα...

Οι προσθήκες στα χαρτιά θα δώσουν λύσεις σε προβλήματα υπαρκτά.
Ο ίδιος ο Snyder καλείται να βρει δικές του στα υπόλοιπα. (π.χ πολύ ωραία επίθεση, αρκετά Ευρωπαική με τη μπάλα να αλλάζει χέρια και να υπάρχουν πολλές επιλογές αλλά ο ρυθμός θα συνεχίσει να είναι τόσο χαμηλός; Ή θα πάνε να τρέξουν λίγο περισσότερο; )
Το σίγουρο είναι ότι έχει στα χέρια του το καλύτερο ρόστερ από τις εποχές Malone-Stockton, μαζί και την υποχρέωση να βάλει την ομάδα στη post season.

Ταβανόμετρο & στόχοι για φέτος
Αν έχουν την υγειά τους δεν βλέπω τρόπο να μείνουν ξανά εκτός.

Κάτω απ' το φως του προβολέα
Πέρσι ξεκίνησε και στα 79 ματς που βρέθηκε στο παρκέ τελειώνοντας τη σεζόν με εξαιρετικά νούμερα: 14.5 πόντοι, 3.4 ριμπάουντς, 2.7 ασίστς.
Πολύ ωραίος παίχτης, μπορεί να φτιάξει το δικό του σουτ αλλά και να περιμένει στη weak side, έδειξε να έχει κάνει βήματα και στη δημιουργία. Φέτος, ειδικά στην αρχή που ο Hayward θα είναι εκτός περιμένω ακόμα πιο πολλά.



Θέλω να ρωτήσω τον... Boris Diaw να μου πει ιστορίες για το ΙΝSEP.
Πρόβλεψη νικών: 45-37
Conference rank: 6
Division rank: 2

Teaser

Το Φλεβάρη ο Hayward θα πάρει την ομορφότατη κυρία του και θα κατέβει NOLA για το All-Star, επιτέλους.

Unexpected Protagonist of the Night, 01/11: Trey Lyles
Με τον Favors έξω για τα πρώτα παιχνίδια της σαιζόν μύριζε ότι ο Lyles θα μαγειρέψει κάτι, όχι απαραίτητα κάτι τρομακτικά καλό, αλλά κάτι χρήσιμο για την ομάδα του, μιας και ο στόχος για τη Utah φέτος είναι οι νίκες και μόνο αυτές. Και τί καλύτερο από τη συμβολή σε μια νίκη κόντρα στην πιο hot ομάδα του Πρωταθλήματος, τους Spurs...
Ποιός Lyles τώρα μωρέ! Ο δευτεροετής δεν σε εντυπωσιάζει, δεν έχει καν καλά στατιστικά (6/15 σουτ στο ματς), δε σου αρέσει καν ως παίκτης, δεν ξέρεις ποιά είναι η θέση που του ταιριάζει και αν θα έχει συμβόλαιο μετά από 6 χρόνια, αλλά δείχνει ότι θα μπορούσε να δουλευτεί σε κάτι χρήσιμο. Με τον Diaw έξω και τον Favors να επιστρέφει, αλλά σε limited έκδοση, είχε παραπάνω χρόνο να δείξει πράγματα.
Στην 3η περίοδο ήταν αυτός που πήρε τις περισσότερες προσπάθειες όσο αγωνίστηκε και έφερε ξανά τους Jazz με προβάδισμα (60-59), σε ένα διάστημα 3 λεπτών περίπου έφερε την ομάδα του στο +7 (70-63) με 10 συνεχόμενους πόντους.



Περιμέναμε κάτι καλύτερο? Εγώ όχι, γι' αυτό τον έριξα μεσοβδόμαδα από την ομάδα μου στο fantasy!
Θα βρει χώρο να αναπτυχθεί στη Utah? Επιθετικά δεν έχει θέμα, έχει range, αλλά ο Terminator έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι τον θέλει καλύτερο αμυντικό.

Ομολογώ ότι προσωπικά δεν τους περίμενα τόσο καλούς. Όχι ότι εντυπωσιάζουν δηλαδή, εντυπωσιάζει όμως ο George Hill, και το στοίχημα είναι να μείνει υγιής (με αυτόν μέσα το ρεκόρ είναι 8-3, με αυτόν έξω 3-6)...
Φυσικά, για να πάνε ακόμα καλύτερα θα πρέπει κάποιοι νέοι παίκτες (Exum, Lyles) να με διαψεύσουν και να βελτιωθούν αρκετά. Σε κάθε περίπτωση, είναι σε τροχιά για να ξαναβρεθούν στα πλέι-οφ μετά από αρκετά χρόνια, μολονότι δεν είναι ιδιαίτερα "τουριστικοί", ποτέ δεν ήταν ως franchise εξάλλου.

Βασικά είναι ομάδα που μπορει να διεκδικήσει μέχρι και τέταρτη θέση, βάση της δυναμικότητας των άλλων της δύσης και όχι απλά μια θέση στα play offs. Το ρεκόρ δεν είναι κακό αλλά μέχρι τώρα είναι λίγο - πολύ ασανσέρ. Το περσυνό πρόβλημα στα close games φαίνεται να το κουβαλάνε και φέτος. Από κει και πέρα με τον Hill στο παρκέ είναι άλλη ομάδα επιθετικά.

Unexpected Protagonist of the Night, 08/12 - Joe Ingles

Τα νούμερα: Career high 21 πόντων με 7/13 σουτ, 5/9 τρίποντα, 5 αμυντικά rebounds, 3 τελικές πάσες, 4 κλεψίματα, 1 τάπα, +11 σε 35 λεπτά απέναντι στους Golden State Warriors. Ναι το ξέρω πως έλειπαν οι μισοί αλλά για άλλη μια φορά ήταν όπως έπρεπε, όταν έπρεπε.

Η εικόνα:


Πριν/Μετά:
Γεννημένος στη μακρινή Αδελαΐδα της Αυστραλίας -να μας πείτε αν έχετε πάει διακοπές εκεί κάποιος- και πιο συγκεκριμένα στη Happy Valley, ο Joe πήγε σειρά με το Brad Newley και στο AIS, "το ΙΝSEP της Αυστραλίας" που δεν ξέρω γιατί δε μας το διδάσκει ο Χάτζη η προκατάλα. Υπέγραψε για πρώτη φορά στους South Dragons, που δημιουργήθηκαν μόλις τότε, το 2006, φιλοδοξώντας να γίνουν η δεύτερη ομάδα της Μελβούρνης και έπαιξε για τρία χρόνια εκεί και το 2009 που αποφάσισε να φύγει διαλύθηκε η ομάδα προς τιμήν του. Εικάζω. Έπαιξε Summer League για τους Warriors, υπέγραψε στη Granada, μετακόμισε την επόμενη χρονιά, μετά από 7 μόλις παιχνίδια στη σεζόν, στη Barcelona κι εκεί βρήκε έναν επονείδιστο συμπληρωματικό ρόλο, που αποχαιρέτησε με mic drop όταν στον τελευταίο τελικό της ACB για το 2013 και τελευταίο παιχνίδι του δηλαδή με τη φανέλα της Barcelona, σκόραρε 25 πόντους με 10/13 σουτ μες τη Μαδρίτη. Στη Maccabi τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα, αλλά άνισα, ξεκίνησε με κυριαρχικές εμφανίσεις όμως όσο περνούσε ο καιρός ο ρόλος του και κυρίως η αγωνιστική του ελευθερία περιοριζόταν, δεν τον χάλασε όμως ούτε η κατάκτηση της Euroleague ως μέρος της ομάδας του Blatt, ούτε τα ποσοστά του στη σεζόν. Αφού είχε δείξει τη Ψυχή του, που παίζει μπάσκετ αντί του ίδιου, σε Ωκεανία και Ευρώπη, έφτασε τότε, το καλοκαίρι του 2014, η ώρα να περάσει και τον Ατλαντικό μόνιμα. Προφανώς η πιο κατάλληλη ομάδα για να υποδεχθεί το Joe ήταν η Hayward-ική low-profile εργατική τάξη στο Salt Lake City, αφού όμως είχε πρώτα υπογράψει στους Clippers, που τον έδιωξαν στα τελευταία κοψίματα γιατί πως να εκτιμούσαν αυτό το all-around presence που δίνει το παιχνίδι του.. Κάποιες φορές. Η παραμονή του στη Utah κρίνεται φυσιολογική, έχει τον ίδιο ρόλο πρακτικά που έχει πάντα, παίζει περισσότερο απ' ότι λέει η συγκομιδή του, δεν ενοχλεί κανέναν και κάνει όσα πρέπει να κάνει όταν χρειαστεί. Θα συνεχίσει την προσπάθεια των Boomers να φτάσουν σε κάποιο Ολυμπιακό μετάλλιο το 2020, όντας ήδη παρών στους τρεις περασμένους Ολυμπιακούς Αγώνες. Και η Ψυχή του θα φωτίζει τις μέρες μας. Η Jazz μουσική, το χειρότερο όνομα στο ΝΒΑ btw μιας και αφορά αποκλειστικά τη μεγάλη Νέα Ορλεάνη, θα ακουστεί στα playoffs ξανά και ο Joe θα είναι εκεί, να κάνει τα δικά του. Που δεν έχετε καταλάβει ακριβώς ποια είναι οκ, ούτε εγώ ξέρω. Είναι πολυπράγμων συμπληρωματικός που δεν πειράζει κανέναν και δίνει βοήθειες όποτε, αλλά δεν εγγυάται και τίποτα, από Α τοπικό Νότιας Αυστραλίας μέχρι τελικούς ΝΒΑ. Ναι, μέχρι και σε ομάδα πρωταθλητισμού είναι ικανός να χωθεί με βάση την πορεία που ακολουθεί. Τίποτα δεν αποκλείω πια.

Δεν ξέρετε: πόσο με τρομάζει η γυναίκα του, είναι πολύ όμοια. Η οποία παίζει netball, κάτι σα μπάσκετ που δεν ξέρω ακριβώς τι είναι, γιατί υπάρχει και γιατί να το παίζει αντί του φυσιολογικού σπορ που αγαπάμε.

Κακεντρέχεια και τίποτε περισσότερο είναι αυτό το pm που έλαβα. Future NBA champion Joe Ingles θα γράφω από δω και πέρα.

A Gobert night

Μας αρέσει η Utah δεν είναι μυστικό. Έχει 10 στα τελευταία 12 με ήττα κι απ' το Golden πηγαίνοντας για δύο εκτός έδρας στο Memphis και στην Oracle. Μια νίκη ή δύο καλές εμφανίσεις θα σημαίνουν εξίσου πολλά. Εδώ που τα λέμε είναι το νέο Memphis τολμώ να πω, αν και προσβάλει κάπως τη δουλειά του Fizdale μια τέτοια αποστροφή. Είναι που μ' άρεσε ο Lionel κι όχι τόσο ο Dave Γιώργης. Βtw απορώ που δεν έχουν σπρώξει για CoY το Snyder, τολμάς να του φέρεις αντίρρηση όπως τον βλέπεις; Πιο εύκολα αντιμιλάς σε μεθυσμένο Kim Jong-un..

Όσον αφορά το αυξημένο σκοράρισμα του Rudy το πιο ενθαρρυντικό είναι πως δεν έχουν καν προσπαθήσει να το αυξήσουν, απλά το βρίσκει πιο εύκολα. Nα έρθει ο Tomic τώρα να τα κάνει σαλάτα (sic) όλα.

Αν τυχόν αναρωτιέστε ακόμα, ναι ακόμα δεν μ' αρέσει ο Lyles γιατί ναι ακόμα δεν έχω καταλάβει τι κάνει. Aν πετύχει θα είναι o David Lee της δεκαετίας.

Ο Gobert έχει 6 σερί παιχνίδια με τουλάχιστον .667 ευστοχία, έχει 14+ πόντους μέσο όρο τους δύο τελευταίους μήνες και .669 στη σεζόν έχοντας πλέον και 6.8 fga 6.8 fta που είναι προφανώς κι αυτά career highs. Έρχεται πρώτος στη λίγκα σε True Shooting Pct. Στα δικά του είναι πρώτος blocker, πέμπτος σε rebs κατά μέσο όρο και τρίτος σε συνολικό αριθμό. Είναι πρώτος σε DefRtg και δεύτερος στο OffRtg στη λίγκα, μακράν πρώτος σε DefWinShares και 13ος στις Off και είναι πέμπτος σε WinSharesper48. Τη στιγμή που γράφω προφανώς. Στη λίγκα όχι στο roster της Utah.

Aν δεν πάνε οι δύο All-Star Game η Utah πρέπει να καταργηθεί σα franchise.

Αν συνεχίσει ο Gobert έτσι, θα είναι έγκλημα να μην πάρει το Defensive Player of the Year. Το άξιζε και άλλες χρονιές, αλλά φέτος κάνει ακόμα πιο τρομερά πράγματα. Μεγάλη αμυντικάρα ο Kawhi, αλλά το πήρε 2 φορές, δώστε το στον Γάλλο επιτέλους.

Το άξιζε στο δεύτερο μισό πρόπερσι. Είχε επίσης πολύ μεγάλα νούμερα, αλλά ήταν late candid. Πρέπει να βρει τρόπο να κρατήσει το conditioning του μέχρι Απρίλη και η Utah να συνεχίσει να κερδίζει, μετά πιστεύω ότι οι διακρίσεις (DPOY consideration και All-Def-Team) θα έρθουν εκ των πραγμάτων.

Δε νοείται να δίνονται βραβεία σε παίκτες ομάδας που δεν μπαίνει ούτε στα πλέι-οφ, οπότε παρότι αμυντικάρα δεν άξιζε κάτι. Φέτος ναι, να το πάρει, απίστευτος!

Φανταζομαι αναφερεσαι αποκλειστικα σε MVP ή έστω DPOY αλλιως περα του οτι το βρισκω τρομερα αδικο, επιπλεον υπαρχουν και δυνατα αντεπιχειρηματα π.χ. Garnett η πιο ''κραχτη'' περιπτωση που μου ερχεται στο μυαλο στη μετα Air era. Τη δε σεζον '04-'05 ακομα περισσοτερο.

Για τα δύο που λες εννοώ. Εντάξει το να μπει σε all nba defense team είναι λογικό αν και ούτε να μπει στην πρώτη δε θα μ'άρεσε. Αλλά όχι defensive player of the year o Gobert των 9ων-10ων Jazz.

Ναι, μπορω να το καταλαβω οτι δεν σου αρεσει αλλα ουτε και ετσι με βρισκει συμφωνο στο 100%. Για να χρησιμοποιησω αλλη μια φορα το ονομα Garnett (οχι δεν εισπραττω ποσο ταριφα καθε φορα που τον αναφερω ) το '05 ας πουμε δεν θα ηταν αδικο για τον ιδιο να χασει την all defensive 1st απο τον Πρινς επειδη η ομαδα του εμεινε εκτος post season; Δεν μιλαω βασει στατιστικων αλλα βαση εικονας στο γηπεδο. Ο Gobert παντως δεν θα μπορουσε να παρει το dpoy του '15 επειδη απλα δεν υπαρχουν βραβεια για μιση σεζον και η σεζον του σε totals τουλαχιστον αν το δει κανεις οριακα ξεπερναει τα 2Κ -btw ηταν και ενας απο τους λογους που δεν ημουν απολυτα θετικος στο να το παιρνε ο Leonard εκεινη τη χρονια.

Τρομακτικό.

Όσο παράλογο ή out of character κι αν ακούγεται, πλέον είναι η ομάδα που θέλω απ' τη Δύση.

Unexpected Protagonist of the Night, 08/02 - Joe Johnson

Τα νούμερα: 27 πόντοι, το δεύτερο μεγαλύτερο σύνολό του στη σεζόν, πίσω μόνο απ' την πρεμιέρα που έβαλε 29 στην ήττα στο Portland. Και τότε έλειπε ο Hood. Η δεύτερη μόνο φορά που περνάει τους 20 παρότι έχει σταθερό ρόλο και λεπτά. Όπως και να χει χτες συνέβαλε τα μέγιστα στην πολύ άνετη νίκη στους Pelicans, ήταν μακράν ο πρώτος scorer για τη Utah παρότι έπαιξε μόλις 24 λεπτά. Είχε 10/14 σουτ με 6/8 τρίποντα, 1 επιθετικό rebound, 2 αμυντικά, 1 assist. +17.

Η εικόνα:


Πριν/Μετά: Δύο χρονιές στο πανεπιστήμιο του Arkansas, που είναι και η πολιτεία απ' την οποία προέρχεται. Δήλωσε συμμετοχή στο draft του 2001 και οι Celtics τον επέλεξαν ατο νούμερο 10, το Φλεβάρη όμως τον παραχώρησαν με ανταλλαγή στους Suns. Εκεί έγινε γνωστός ως ένας πολύ ικανός scorer στα πλαίσια μάλιστα μιας πραγματικά καλής ομάδας που έκανε πρωταθλητισμό. Ο ρόλος του όμως δεν ήταν πρωταγωνιστικός γι' αυτό ήθελε να φύγει ως RFA το καλοκαίρι του 2005 πλέον, οι Suns προσπάθησαν αρχικά να τον κρατήσουν, δε μάτσαραν όμως τελικά την προσφορά των Hawks. Ο Joe στην Atlanta έκανε τα δικά του, έβαζε 20 πόντους το χρόνο, αναδείχθηκε πολλάκις All-Star, με αυτόν ως ηγέτη άρχισε το playoffs streak των Hawks που ακόμη δεν έχει σταματήσει και το καλοκαίρι του 2010 έγινε προς ώρας ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στη λίγκα. Οι Hawks ως ομάδα δεν έγιναν ποτέ όμως διεκδικητές κι ο Johnson έγινε ανταλλαγή στην ανταγωνιστική του Miami υπερομάδα που προσπάθησαν να φτιάξουν στο Brooklyn, με τα γνωστά αποτελέσματα. O JoJo και οι Nets συμφώνησαν στο buyout τον περσινό Φλεβάρη κι ο Johnson έκλεισε τη σεζόν, πως τα φέρνει ο καιρός, στο ευρύχωρο πλέον φτερό της Ζέστας. Το περασμένο καλοκαίρι αποδέχθηκε πως περνάν τα χρόνια κι έκλεισε στη Utah, με καλά λεφτά μεν αλλά με star παίκτη μπροστά του και συγκεκριμένο ρόλο scoring βετεράνου που θα δώσει κάποια καθοδήγηση και εμπειρία σε ένα αρκετά νεανικό roster. Το μέλλον φέρνει ξανά playoffs στο δρόμο του Johnson και ελπίζει να δει τη Utah να διεκδικεί στο μέτρο έστω του δυνατού το δαχτυλίδι που του λείπει.. Είμαι μαζί του.

Δε δήλωσε: "Το club των 40+ με περιμένει. Τίτλο ή θα παίζω μέχρι τα 67. Αρκεί να μου δίνετε και 5 μύρια το χρόνο, δε θα κοπανιόμαστε και στο τζάμπα.."

Πλέον αποτελεί μόνιμο προσωπικό καθημερινό highlight view, μαζί με Koumpo, KAT, AD, Irving... οκ... έχουμε και πολλούς .

Με τις εμφανίσεις του κάνει ό,τι μπορεί για να κρατήσει τον Hayward στο Salt Lake City και όπως κι εμείς, έτσι κι εκείνος πιστεύω ότι δεν είναι τόσο αόμματος για να μη δει τί θα χάσει αν αποφασίσει τελικά να πάει αλλού. Οι Jazz έχουν μέλλον επειδή κυρίως έχουν (και) Gobert.

Θα ρίξω ένα throwback όνομα από Suns 1993, ακριβώς τη χρονιά που έφτασε ο Sir Charles στο Phoenix και συμπτωματικά άρχισα να παρακολουθώ ΝΒΑ. Φυσικά ήμουν Suns.

Cedric Ceballos

Ο Ceballos ήταν ο μοναδικός παίκτης από το 1980 (περίπου) που είχε καταφέρει σε μια βραδιά να έχει τα στατιστικά που έκανε ο Go-bear χθες, ήτοι...
>92% στα σουτ% με μίνιμουμ 13 καλάθια και ταυτόχρονα >75% στις βολές με μίνιμουμ 9 εύστοχες.
http://bkref.com/tiny/cySSS
Τότε είχε σημειώσει 40 πόντους με 14/15 σουτ και 12/12 βολές!

Ο Ceballos μιας και πιάσαμε τα retrospective, για να βγάλουμε και τον Voyager από τη φωλιά του... ήταν guard/forward στο 1.98 περίπου που μέχρι το 1994 (!!!) δε σούταρε σχεδόν καθόλου τρίποντα!!! Παρόλα αυτά ήταν δύο χρονιές (1993, 1994) μέσα στο top10 του ποσοστού ευστοχίας% ανάμεσα σε όλους τους παίκτες και συγκεκριμένα τη χρονιά (1994) που είχε αυτήν την αξιομνημόνευτη εμφάνιση ήταν πρώτος στο ΝΒΑ με 57,6%, επίδοση εξαιρετικά σπάνια για G/F.
http://www.basketball-reference.com/players/c/cebalce01.html

Σήμερα έχουμε τον Gobert να μας θυμίζει κάτι τέτοια, φέτος οδηγεί ως δεύτερος την κούρσα με το ποσοστό ευστοχίας στα σουτ, τη Utah γενικότερα, μας θυμίζει να τον υποστηρίξουμε για DPOY, τον Snyder για coach της χρονιάς και να απολαύσουμε τους Jazz για όσο αυτό το ωραίο σύνολο θα είναι μαζί φέτος μέχρι εκεί που θα φτάσει, ελπίζω προσωπικά και να φτάσει ψηλά και να μη διαλύσει γιατί δίνει πολύ ωραίες στιγμές φέτος, σπάει την κλασσική 4αδα της Δύσης με τους Clippers και μου αρέσει γιατί έχουν φρεσκάδα και δυνατότητες.

Tι παιχτούρα θυμήθηκες τώρα; Με συγκίνησες

Unexpected Protagonist of the Night, 27/03 - Joe Johnson vol. II

Τα νούμερα: 14 πόντοι από 5/10 σουτ, 2/3 τρίποντα, 2/3 βολές, 7 rebounds με ένα επιθετικό, 6 assists με ένα λάθος, +26 σε 31 λεπτά στη νίκη της Utah κόντρα στους Pelicans.

Η εικόνα:
http://stats.nba.com/player/#!/2207/gamelogs/

Απίθανα φτωχή μέρα για υποψήφιους ανεξπέκτους, μας έσωσε κάπως η απουσία του Hayward, κάτι έκανε ο ένας Joe κάτι ο άλλος κάτι ψιλά κι ο Rodney o Hood. Κερδίζει στο νήμα τη φιλεριά ο JoJoς γιατί ήταν πιο πολυπράγμων, ασυνήθιστα για τα δεδομένα του ως star, όχι πως τους χάλασαν τα 5/5 του Μεγάλου Αυστραλού. Και λόγω παράταιρου προς το θετικό +/-. Ο Gordon τελικά που ήταν, στα τηλέφωνα με μάσα_τσούτσες; Αν φύγει τον έχω διαγράψει. Τίμιος Arkansas γερόλυκος δε σταματάει αν δε βάλει δαχτυλίδι, τα έχουμε ξαναπεί. Κανονίστε να τρέχουμε στην offseason.

Τι θα πρέπει να κάνει ο JoJo αφού κλείσει την καριέρα του;
a. Να ανοίξει ατομική επιχείριση. / Να αγοράσει μια εταιρεία για να γίνει ο μόνος owner/CEO
b. Να μονάσει στο Θιβέτ σε δικό του ατομικό λοφίσκο
c. Να γίνει πρώτος, μόνος προπονητής κάπου. Ποτέ βοηθός.
d. Να ιδρύσει μια αίρεση με κέντρο τον εαυτό του, groupies are welcome..

Μεγάλη μέρα η χθεσινή για εμάς,τους σιωπηλούς θαυμαστές του Μεγάλου Joe Johnson καθώς έγινε ο 42ο παίκτης στην ιστορία του Nba που ξεπέρασε τους 20.000 πόντους καριέρας.Όλη τη χρονιά περίμενα να κάνω αυτό το ποστ(σοβαρά).Γενικά,δεν έχω δει πολλούς πολύ καλύτερους τεχνικά παίκτες σ' αυτό το ύψος.



Και quote Wade:

"From afar, I knew he was good," Wade told Bleacher Report after Wednesday's Heat practice. "But we were practicing, and I was like, 'Oh my God, I didn't know he was this good.' And we were all, like, 'Joe, you know how good you are?' He was like, 'Whatever.'"

Με την τέταρτη θέση στην Δύση τι γίνεται? Το tiebreak το έχουν οι Clippers, όμως η Utah σαν πρώτη κατηγορίας (Northwest) δεν έχει πλεονέκτημα? Καταργήθηκε αυτός ο κανονισμός?

Ναι


Edit. Αν και δεν έχει και μεγάλη σημασία γιατί και με τον προηγούμενο κανονισμό παρόλο που η νικήτρια μιας division κέρδιζε την 4η θέση , πλεονέκτημα έδρας θα είχε η 5η ομάδα αν είχε καλύτερο ρεκόρ από την 4η