Θελω να αναφερω κατι ασχετω με τα αγωνιστικα. Θα μιλησω για την ατμοσφαιρα στο γηπεδο που δημιουργισαν και στους ημιτελικους στο κοντοπευκο αλλα και στον τελικο στην πεντελη τα παιδια των ομαδων αλλα και οι γονεις και οι φιλαθλοι καθως και οι παραγοντες. Μια ατμοσφαιρα πολιτισμενη χωρις παρατραγουδα με φωνες και τραγουδια για τις ομαδες τους καθισμενη διπλα ο ενας στον αλλο χωρις εκτροπα και ακροτητες. Στο τελος νικητες και ηττημενοι να δινουν τα χερια και να χειροκροτει η μια ομαδα την αλλη. ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.

Αυτα που αναφερεις φαινεται οτι στις μικρες κατηγοριες υπαρχει ευτυχως μπασκετικος πολιτισμος και παιδεια. Ευχομαι σε ολους οσους ασχολουνται με υποδομες να συνεχισουν να επενδυουν σε αυτες για το καλο και το μελλον του Ελληνικου γυναικειου μπασκετ.