QUOTE(airambado @ May 6 2006, 12:00 AM)
να υποθεσω οτι ησουν στα κλιμακια και σε κοψανε?δν μπορεις να πεις ομοως απο τους παιχτες δεν ειναι κανεις που να μην αξιζει εκτος απο 1 αντε το πολυ 2...
Οι παίκτες επιλέγονται τουλάχιστον κατά 80%, αξιοκρατικά.
Αυτό που φταίει και δεν έρχονται αποτελέσματα είναι ότι οι προπονητές είναι "κολλημένοι" με κάποια συστήματα και θάβουν τα αυθεντικά ταλέντα και ιδιαίτερα τους "σολίστες". Αν υπήρχε σήμερα ο Νίκος Γκάλης στις μικρές Εθνικές Ομάδες θα έπαιζε πολύ λίγο και θα τον αντιμετώπιζαν με αμφισβήτηση, αρνητικά.
Προτιμούν να δίνουν πολύ χρόνο σε 5 καλούς και "υπάκουους" παίκτες που θα προσαρμοστούν στο "σύστημα" το οποίο όμως τελικά γίνεται προβλέψιμο και αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους, παραγνωρίζοντας ότι μόνο οι "σολίστες" τρομοκρατούν τον αντίπαλο και μπορούν να διασπάσουν πιο εύκολα την αμυντική του γραμμή. Μόνο οι "σολίστες" είναι απρόβλεπτοι γιατί κάθε στιγμή μπορούν να βγάλουν μοναδικές φάσεις που εκτός από το αποτέλεσμα δίνουν και το θέαμα που θέλουν όλοι οι φίλαθλοι.
Αυτή η αντίληψη "μπλοκάρει" τους παικταράδες υπέρ υποτίθεται μιας αμφιλεγόμενης ομαδικότητας η οποία πολύ συχνά δεν αποδίδει καρπούς, ιδιαίτερα όταν ο αντίπαλος είναι ίδιας δυναμικότητας με σένα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν πέρυσι η Εθνική Παίδων η οποία ήταν ομάδα για μετάλλιο και αποκλείστηκε στο Πανευρωπαϊκό σε τριπλή ισοβαθμία με Ρώσους και Κροάτες, από λάθη του προπονητή, για να καταλήξει τελικά 13η! .
Με τέτοια νοοτροπία δεν πρόκειται ποτέ ο προπονητής να "βγάλει" το 100% ενός μεγάλου παίκτη και βέβαια αν έχει τέτοιους παίκτες στην ομάδα, θα τους "μπλοκάρει" και δεν πρόκειται να βρει ούτε τη σωστή "χημεία" της ομάδας.
Συμπέρασμα: αν οι προπονητές των "μικρών εθνικών ομάδων" δεν "παντρέψουν" τις προσπάθειες για την απαραίτητη και αναμφισβήτητα αναγκαία ομαδικότητα με τη μοναδικότητα και τη δημιουργικότητα των παικταράδων (υπάρχουν και τέτοιοι, είναι λίγοι αλλά υπάρχουν) δεν πρόκειται να δούμε μεγάλα αποτελέσματα.
Και όλοι στο τέλος κρινόμαστε από τα αποτελέσματα...