Ξέρω ότι ίσως είναι αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα..Όμως έστω κάτι παρόμοιο ή μια εναλλακτική λύση ίσως θα ήταν απαραίτητη.

Άνοιξα αυτό το topic με την αφορμή της μεταγραφής του Γιασικεβίτσιους στον Παναθηναϊκό και γενικά με τα υψηλά μπάτζετ κάποιων ομάδων σε όλη την Ευρώπη.

Είναι φυσικό μια ομάδα να είναι καλύτερη από την άλλη όταν έχει όλοι την αφρόκρεμα του μπάσκετ στη σύνθεσή της.Έτσι λοιπόν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.Φυσικά το ίδιο ισχύει και για την ΤΣΣΚΑ όπως και για άλλες ομάδες στην Ευρώπη που δεν είναι και λίγες.

Για μένα όμως αυτό χαλάει το άθλημα.Διότι δεν δημιουργεί ενδιαφέρον στους φιλάθλους όταν ξέρουν ότι το πρωτάθλημα ας πούμε θα πάει σε συγκεκριμένες ομάδες ή ότι στο final-4 της Ευρωλίγκα θα είναι πάλι κάποιες ομάδες υψηλού μπάτζετ.
Δεν είναι κακό να υπάρχει υψηλό μπάτζετ όμως το θέμα είναι να υπάρχει για όλους όπως το salary cap στο ΝΒΑ.Αν δεν μπορεί να γίνει αυτό τουλάχιστον να υπάρχει ένας περιορισμός ή κάτι τέτοιο.

Πως ομάδες επαρχίας στην Ελλάδα ας πούμε θα κοντράρουν τις ομάδες που έχουν μπάτζετ 10 φορές μεγαλύτερο από αυτές;;

Φυσικά ανοίγω μια κουβέντα που έχει συζητηθεί πολλές φορές και που ίσως δεν βγάζει πουθενά,αλλά νομίζω είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα που θα πρέπει κάποτε να δωθεί μία λύση.

Στην υπόλοιπη Ευρώπη βέβαια το πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο γιατί οι ομάδες έχουν συνήθως χρήματα απλά δεν τα ξοδεύουν σωστά σε υλικό με αποτέλεσμα την κακή αγωνιστική κατάσταση.
Όπως παράδειγμα στην Ισπανία που η τελευταία ομάδα έχει το υλικό να κερδίσει την πρώτη γιατί η διαφορά τους (χωρίς να ξέρω σίγουρα) φαντάζομαι δεν είναι πολύ μεγάλη.Στην Ελλάδα όταν γίνει κάτι τέτοιο το θεωρούμε θαύμα.

Περιμένω απόψεις και σχόλια πάντα σε ήρεμο κλίμα χωρίς "χοντρές" αντιπαραθέσεις..

Πολλές φορές αναρωτήθηκα κι εγώ το ίδιο. Μα είναι κάτι τέτοιο η λύση;
Για να πάρουμε καταρχείν το NBA. Τα λεφτά που ξοδεύει ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η ΤΣΣΚΑ, η Μακαμπί κτλ δίνονται πχ για έναν/δύο παίκτες από ομάδες του ΝΒΑ. Άρα μ' αυτά τα δεδομένα οι περισσότερες ομάδες στην Ευρώπη έχουν ακόμη περιθώρια για το μπάτζετ τους.
Τότε, θα μου πει κανείς, θα πρέπει να πέσουν τα όρια στην Ευρώπη για να βοηθηθούν και οι μικρότερες ομάδες... γιατί; θα του απαντήσω εγώ... τώρα που κάνουμε ένα βήμα μπροστά και συνεχώς πλησιάζουμε το μαγικό κόσμο της άλλης μεριάς να πισωδρομίσουμε; Οι λύσεις νομίζω δεν βρίσκονται στο να θέτει κανείς όρια και οικονομικούς περιορισμούς. Ας θυμηθούμε την παλιά Γιουγκοπλάστιγκα ή την Παρτιζάν που με μπάτζετ τότε πολύ μικρότερα από Τρέισερ Μακαμπί Μπαρτσελόνα κλπ έπερναν τα κύπελα το ένα μετά το άλλο.
Άλλο ένα καλό έχουν τα πολλά χρήματα στο μπάσκετ (δεν θέλω εδώ να μπλεχτώ σε κοινωνιολογικές συζητήσεις για το πόσο είναι δίκαιο παίκτες να πέρνουν τόσο πολλά χρήματα όταν άλλοι πεινάνε...).
Καλοί παίκτες γίνονται συνέχεια καλύτεροι και οι μικροί δίνουν τα πάντα για να κάνουν ένα καλό συμβόλαιο ή να παίξουν στο ΝΒΑ. Αυτό συνεπάγεται με καλύτερο μπάσκετ περισσότερο θέαμα μεγαλύτερη ακροαματικότητα περισσότερα χρήματα.
Για μένα αλλού εστιάζεται το πρόβλημα. Στην διχώνια που έχουν οι επικεφαλείς στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και αντί να γίνονται βήματα μπροστά κάνουμε συνεχώς βήματα προς τα πίσω. Αν δούμε το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια θα καταλάβετε τι εννοώ. Συνέχεια περισσότερα χρήματα από τα οποία ναι μεν επωφελούνται οι μεγάλες ομάδες, από την πίτα όμως κόβουν όλο και περισσότερο και οι μικρές.
Για να γυρίσουμε στο μπάσκετ, ας κοιτάξει κανείς τα τηλεοπτικά συμβόλαια της Λίγκα... και θα καταλάβει... Βήματα προς τα πίσω... Επίσης όλο το Μάρκετιγκ και το Πρόνταγκ Πλέισμεντ του μπάσκετ στην Ευρώπη επιοικώς κουτσαίνει...
Λοιπόν εγώ θα έλεγα όχι σάλαρι καπ και περιορισμούς μα εννοποίηση των υδροκέφαλων στην Ευρώπη, κοινή πολιτική, μάρκετιγκ και πώληση του προϊόντος μπάσκετμπολ στην Ευρώπη για να έχουν όλοι κάτι από αυτό... και κυρίως οι μικρότερες ομάδες...
Και για την Ελλάδα πιστεύω ότι οι υπεύθηνοι θα πρέπει να εμπιστευτούν πολύ περισσότερο τα νεαρά παιδιά που μας κάνουν τα τελευταία χρόνια συνεχώς περήφανους σε επίπεδο εθνικών ομάδων και να περιορίσουν τον αριθμό εύκολων λύσεων με παίκτες που συνεχώς βρίσκονται σε επίπεδο εθνικών ομάδων πίσω από τα παιδιά μας...