Φίλε μου η σημερινή liga adriatica πολιτικά είναι ένα πολύ θετικό σημάδι, δέιχνει ότι το μίσος μεταξύ των άλλωτε συμπατριωτών έχει καταλαγιάσει σε μεγάλο βαθμό, αλλά και μπασκετικά ήταν μονόδρομος, αφού τα πρωταθλήματα ορισμένων από τα νέα κράτη ήταν ανύπαρκτα και επιπλέον υπήρχαν οι βάσεις του παρελθόντος για να προχωρήσει αυτό το εγχείρημα
Όσον αφορά όμως το συγκεκριμένο πρωτάθλημα -που παρεπιμπτόντως που στα κομμάτια υπάρχει ενημέρωση για αυτό; η ιστοσελίδα τους είναι ανενεργή, ευτυχώς που υπάρχει το all star basket!- δυστυχώς το μόνο κοινό που έχει με το παρελθόν είναι τα ονόματα των συμμετεχόντων! Δύο- τρεις φορές που έτυχε να δω παιχνίδια, το θέαμα είναι ελεεινό και ο κόσμος μάλλον δεν πηγαίνει.. δηλαδή, εμένα δεν με εξιτάρει και τόσο.
Τώρα για το παρελθόν έχεις χίλια δίκια! αν επέλεγα μία εποχή να παρακολουθήσω ένα πρωτάθλημα σε ολόκληρη την ιστορία της μπασκετικής Ευρώπης, αυτό δεν θα ήταν το ελληνικό ή το ιταλικό των 90s, ή το Ισπανικό 1985-95 αλλά το γιουγκοσλαβικό των 80s!!!
Το πρωτάθλημα της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας ήταν μαζί με εκείνο της πρώην Σοβ. Ένωσης τα μόνα αυθεντικά εθνικά πρωταθλήματα, είχαν την δική τους σφραγίδα, με μόνο γηγενείς παίκτες και επίσης ήταν αμιγώς ερασιτεχνικά –όχι δεν είμαι οπαδός του Βασιλακόπουλου, αλλά η ανάπτυξη έχει κάποια στάνταρ, άλλη κουβέντα όμως αυτό-, αφού ξένος παίκτης δεν περνούσε ούτε ζωγραφιστός από τα πρωταθλήματα αυτά, το κακό με τους Σοβιετικούς σε αντίθεση με τους Γιουγκοσλάβους, ήταν ότι είχαν τα σύνορα κλειστά προς τα έξω για τους παίκτες και κρατούσαν εκεί πέρα ομήρους τους Μαρτσουλιόνις, Σαμπόνις, Βολκόφ κτλ
Ήταν από τα πιο ποιοτικά και συγκλονιστικά με πολύ μεγάλες ομάδες και παίκτες να κονταροχτυπιούνται για τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα
Πάρτε μια γεύση
Οι βάσεις ουσιαστικά είχαν μπει στα 70s με πανίσχυρες ομάδες που διακρινόταν στα κύπελλα ευρώπης με προεξέχουσες την Ζαντάρ του Τσόσιτς, την Παρτιζάν των Κιτσάνοβιτς, Νταλιμπάγκιτς, την Γιουγκοπλάστικα με το θηρίο λόγο σωματοδομής Κρστούλοβιτς και προπονητή τον Σκάνσι, τον λούζερ όσον αφορά το πρωτάθλημα -γιατί στο κύπελλο ήταν η κορυφαία ομάδα των 80s με 3 κατακτήσεις- Ερυθρό Αστέρα του μεγάλου Σλάβνιτς, και βέβαίως την πανίσχυρη Μπόσνα Σαράγεβο του Ντελίμπασιτς και του Βάραιτς που με προπονητή τον Τάνιεβιτς πήρε το πρωταθλητριών από την Βαρέζε το ’79. Αποκορύφωμα των 70s ήταν το πρωτάθλημα του 1976-77 όταν στο μπαράζ του πρωταθλήματος λόγο ισοβαθμίας η Γιουγκοπλάστικα κέρδισε 98-96 την Μπόσνα
Αλλά πάμε στα περίφημα 80s
-τo 80 η Μπόσνα πήρε άνετα το πρωτάθλημα, ενώ ο 16άρης! Ντράζεν φτάνει την νεοφώτιστη Σιμπένκα στην 8η θέση!
-το 81 η Παρτιζάν σε μπαράζ πάλι λόγο ισοβαθμίας καταβάλει την νέα ανερχόμενη δύναμη τότε, την Τσιμπόνα του μεγάλου Κροάτη προπονητή Μίρκο Νόβοσελ που παρηγορείτε όμως με την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου κυπέλλου, ενώ ο πιτσιρικάς Πέτροβιτς οργιάζει και φτάνει την Σιμπένκα στην 4η θέση!
-το 82 ήρθε η ώρα της Τσιμπόνα να κάνει το νταμπλ, παρά το γεγονός ότι στο πρωτάθλημα είχε μειονέκτημα έδρας στους best of three τελικούς με την Παρτιζάν, το κατακτά με ηγέτες τους Τσόσιτς και τον αδερφό του Ντράζεν, ο οποίος Ντράζεν κρατά και πάλι πολύ ψηλά την Σιμπένκα, 5η , ενώ την έστειλε και στον τελικό του Κόρατς!
- το 83 είναι το πρωτάθλημα με το μεγάλο σκάνδαλο, η Σιμπένκα που ξαναφτάνει στον τελικό του Κόρατς έχει τερματίσει 1η! και στους τελικούς παίζει με την 3η Μπόσνα που πέταξε έξω την δεύτερη Παρτιζάν. Ενώ το σκορ είναι 1-1 στον τελευταίο τελικό η Σιμπένκα παίρνει την νίκη 83-82, αλλά τα παρασκήνια δουλεύουν καλά και βρίσκουν τρόπο να ακυρώσουν τον αγώνα –αφού ακύρωσαν τις δύο τελευταίες βολές του Ντράζεν!, έτσι η Σιμπένκα δεν κατεβαίνει στον επαναληπτικό και το πρωτάθλημα πάει στην Μπόσνα! Η Τσιμπόνα παρά το γεγονός ότι έμεινε 5η στο πρωτάθλημα κατακτά το 4ο συνεχόμενο κύπελλο!
- το 84 γίνεται η μεγάλη αλλαγή, ο Ντράζεν πηγαίνει στην Τσιμπόνα και κατακτά επιτέλους -έστω και δραματικά- το πρωτάθλημα, στον τελευταίο τελικό νικά 72-71 τον Ερυθρό Αστέρα.
- το 85 γίνεται ριμέικ τελικών στο πρωτάθλημα με την προηγούμενη σεζόν, επιπλέον η πρωταθλήτρια Ευρώπης Τσιμπόνα επιστρέφει και στην κορυφή του κυπέλλου -επικρατώντας στον τελικό 104-83 των νεαρών Κούκοτς, Ράτζα της Γιουγκοπλάστικα που τερμάτισε 10η στο πρωτάθλημα- και πανηγύρίζει το triple crown!
- το 86 η Ζαντάρ του Στόικο Βράνκοβιτς με προπονητή τον Βλάντο Τζούροβιτς και παρά το μειονέκτημα έδρας στους τελικούς αποκαθηλώνει την Τσιμπόνα και της αφαιρεί το δεύτερο συνεχόμενη triple crown. Το σκορ είναι 1-1 και οδηγούνται σε τρίτο και τελευταίο ματς στο Ζάγκρεμπ εκεί όμως γίνεται το μεγαλύτερο παιχνίδι στην ιστορία της γιουγκοσλαβίας, η Ζαντάρ επικρατεί 110-111 με τους αδελφούς Πέτροβιτς στο τέλος να κυνηγάνε! τους διαιτητές ενέργεια που είχε σαν αποτέλεσμα την τιμωρία τους. 6η η πολύ ανεβασμένη Γιουγκοπλάστικα.
- το 87, σκούρα τα πράγματα για τον Ντράζεν στο πρωτάθλημα… παρά το γεγονός ότι τερματίζει άνετα στην κορυφή της κανονικής περιόδου και κατακτά το κυπελλούχων -επίσης άνετα στον τελικό την Σκαβολίνι- στον ημιτελικό του πρωταθλήματος ο Ερυθρός Αστέρας του Πρέλεβιτς και του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς του κόβουν τον δρόμο, αλλά στον τελικό θα ηττηθούν από την παλιοπαρέα της Παρτιζάν των Ντίβατς, Τζόρτζεβιτς, Πάσπαλιε, Γκρμποβιτς, Ομπράντοβιτς, Πετσάρσκι. 3η η Γιουγκοπλάστικα, που πλέον είναι πολύ ισχυρή.
- το 88 είναι η εποχή των τρομερών μωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, τα σκύπτρα στην Γιουγκοπλάστικα που υποτάσσει στον τελικό την Παρτιζάν με 2-1. Ο Ντράζεν επιμένει, νικώντας στον τελικό του κυπέλλου 82-80 την Γιουγκοπλάστικα.
- το 89, ο Ντράζεν έχει φύγει για την Μπαρτσελόνα και ο θρύλος της Τσιμπόνα καταρρέει, το πρωτάθλημα ξανά στην Γιουγκοπλάστικα, η πρωταθλήτρια Ευρώπης επικράτησε σε επεισοδιακούς τελικούς της κατόχου του κυπέλλου Κόρατς Παρτιζάν που έχει επιστρατεύσει και τον πιτσιρικά Ντανίλοβιτς, αλλά η Παρτιζαν εκδικήθηκε στον τελικό του κυπέλλου με 87-74.
Κάπου εκεί αρχίζει σιγά-σιγά να γράφεται το τέλος, ένας ένας οι μεγάλοι άσοι τραβούν για άλλες πολιτείες, το 90 αλλά και το 91 στο τελευταίο πρωτάθλημα της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας η Γιουγκοπλάστικα κάνει triple crown για να την διαδεχτεί το 92 η Παρτιζάν του προπονητή πια Ζέλικο Ομπράντοβιτς με επίσης triple crown στο πρώτο πρωτάθλημα της Σερβίας.
Σαφώς καμιά σχέση όλα αυτά με τα σημερινά, εντελώς άλλη εποχή