(Γράφω το άρθρο περισσότερο για να σπάσω τον πάγο παρά για να το βάλω στην ψηφοφορία...Καλή μας αρχή!)

Κυριακή, 21:00 το βράδυ και μόλις έχει τελειώσει το τελευταίο ματς της αγωνιστικής του πρωταθλήματος Α1... Ο Νότης έχει στείλει ήδη 3 SMS, το αμάξι παραπονιέται από τις υψηλές στροφές ενώ οι μούτζες από τους υπόλοιπους οδηγούς δίνουν και παίρνουν.
"Σόρρυ παιδιά, αλλά πρέπει να φτάσω γρήγορα σπίτι" λέω σιγανά και προσπαθώ να δικαιολογήσω τον εαυτό μου για την επικίνδυνη οδήγηση.
Έπειτα κι από μισή ώρα ψάξιμο για πάρκιγκ μπαίνω στο σπίτι, δεν προλαβαίνω να χαιρετήσω τους δικούς μου και ανοίγω τον υπολογιστή.

Έχω 11 mail, 5 για ενημερώσεις νέων ποστ σε άλλα φόρουμ, 3 ύποπτα που να μου ζητάνε προσωπικά στοιχεία, 2 για enlargement pills (δε με κολακεύει που αναφέρω δημόσια ότι οι φαρμακευτικές εταιρίες έχουν βρει το mail μου και μου στέλνουν τα τελευταία νέα για τα βιάγκρα τους, ε?) κι ένα από τον μεσιέ Φιλ που να ρωτά "Το άρθρο πότε θα είναι έτοιμο?"...
"Ωχ", σκέφτηκα, "πάλι θα τον κρατήσουμε μέχρι αργά τον άνθρωπο..."

Αμέσως πιάνω δουλειά...

Μπαίνω στο fantasy, στο admin control panel, πάω να περάσω τα σκορ...
Ατυχία! Ο Γαλάνης δεν έχει περάσει το τελευταίο ματς και αναγκαζόμαστε να περιμένουμε καθώς αλλιώς δε μπορεί να προχωρήσει η φόρμα υπολογισμού των σκορ.
Τί να κάνω λοιπόν, λέω να διαβάσω τα νέα ποστ στο φόρουμ και ανοίγω τον messenger όπου περιμένουν ο κεφ με τον θρύλο τραγουδώντας (αν δεν έχετε τραγουδήσει στίχους μέσω messenger με κάποιον που βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα μακριά, μάλλον δεν έχετε κάνει πολλά στο ίντερνετ) το Blue Jeans Blues για 10η φορά.
Κάπου μετά από μισή ώρα, 2 μπύρες και άλλα 4 κονσέρτα με τους φίλους μου (πλέον οι στίχοι έχουν δώσει τη θέση τους στα "γνταντς!" και "γκλινκ γκλινκ γκλααααααααανκ" προσπαθώντας να αποδώσουμε γραπτώς τους ήχους των ντραμς και της κιθάρας) συνειδητοποιούμε πως έχουμε να γράψουμε κι ένα άρθρο να στείλουμε στην εφημερίδα.

Στο ενδιάμεσο διάστημα το Galanis Sports Data έχει περάσει όλα τα σκορ στο site του και πλέον είμαστε έτοιμοι να υπολογίσουμε τα αποτελέσματα ώστε να ικανοποιήσουμε τον πεινασμένο λαό του basketforum που αγωνιά εδώ και 3 ώρες, αν κρίνουμε από τον αριθμό των ποστ που ρωτάνε επίμονα και περίσσεια κατανόηση "πότε θα είναι έτοιμα τα σκορ?".

Πατάω submit, εμφανίζεται άσπρη οθόνη, μετά η συνήθης ατέλειωτη σειρά από php κωδικό και τέλος τα αποτελέσματα. Nice, η αναμονή έφτασε στο τέλος της...τώρα αρχίζει το γράψιμο.
Ανοίγω το word που έχω κάπου στο αταξινόμητο desktop με τη φόρμα του άρθρου του fantasy και αρχίζω να το ενημερώνω.
Πρώτα αλλάζω τις βαθμολογίες της αγωνιστικής ("τον μπαγάσα τον Nash, πάλι αυτός είναι πρώτος") και μετά γράφω τους 10 καλύτερους παίχτες ανά θέση με τα σκορ τους.

Τώρα το μόνο που μου μένει να κάνω είναι να σκεφτώ έναν καλό τίτλο, να γράψω μερικά λόγια για εισαγωγή και τις αναλύσεις για τους καλύτερους παίχτες της αγωνιστικής....χμ, ας πάω να κράξω πρώτα τον Νότη-thrylo για τις προτάσεις στο μέσεντζερ.
- Άντε! Πού είναι οι προτάσεις? Τις τέλειωσες?
- Τις πόσταρα στο ιδιαίτερο φόρουμ, δεν τις είδες?
- "Εχμ...όχι, εγώ τώρα τελειώνω" (όσο είχα τελειώσει το άρθρο άλλο τόσο έχω τελειώσει και τη σχολή)....
"Απλά την κάνω για λίγο να γράψω τα τελευταία" λέω και κλείνω το μέσσεντζερ. Με χαιρετάνε τα παιδιά προσωρινά με ένα "γειά", ακολουθούμενο από "γκνταντς". Μάλλον δε θα τους λείψω πολύ.

Κάθομαι, λοιπόν, για 10' κοιτάζοντας το άρθρο προσπαθώντας να βρώ έναν καλό τίτλο. Ποιός παίχτης τα πήγε καλά? Χμ, κανείς, χάθηκε ο κόσμος να ξαναβάλει 50 πόντους ο Κλαρκ...ένα "καθάρισε ο κοντός" θα έβαζα και θα τέλειωνα.
Α, βρήκα! "Την πρωτιά ο Nash!" - Μπράβο Άινστάιν, σκέφτομαι, αυτήν και τις τελευταίες 20 αγωνιστικές συμβαίνει αυτό...
Τελικά βρίσκω κάτι που με τη λιγότερο δυνατή κιτσαριά προκαλεί τη μεγαλύτερη προσοχή στον αναγνώστη. (ναι GR-HAMMER, εγώ έγραψα τον τίτλο "Ελληνική Σφυριά!" την αγωνιστική που κέρδισες την πρώτη θέση)

Πάει το πρώτο βήμα, ακολουθεί η εισαγωγή. Αυτό δε θα είναι δύσκολο, γράφω για τα μέλη δυο λόγια, για μερικούς παίχτες που έκαναν τη διαφορά και μετά την κλισέ έκφραση "Πάμε στα του παρκέ τώρα..."
Το τελευταίο βήμα είναι η ανάλυση των παιχτών. Έχοντας ανοιχτή την καρτέλα του καθενός, βλέπω τα στατιστικά, ψάχνω για κάποια εντυπωσιακή επίδοση και ταυτόχρονα προσπαθώ να θυμηθώ πόσες φορές τον είχαμε δει στο παρελθόν στην κορυφαία ομάδα.
"Για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα ο Καστλ στους κορυφαίους πλέι μέικερ...", "Η συμπάθεια του fantasy, ο Μπουρούσης...", "Δικαίωσε αυτούς που τον επέλεξαν, ο Ταπούτος..." κι άλλα τέτοια χαριτωμένα είναι που σπάνε τη μονοτονία του συνεχούς ψαξίματος στις στατιστικές γραμμές.

Αφού ολοκληρώσω με αυτά, copy-pasteάρω το, κάθε φορά πετυχημένο, κείμενο με τις προτάσεις του θρύλου για την επόμενη αγωνιστική και στέλνω το mail στον Φιλ μαζί με μία απολογία για την καθυστέρηση πακέτο με υπόσχεση ότι δε θα ξανααργήσουμε (χα).

Παίρνω βαθιά ανάσα και κοιτάζω το ρολόι...η ώρα είναι 00:30 και άλλο ένα βράδυ κυριακής έχει τελειώσει με πολύ τρέξιμο, κακή οδήγηση, άφθονη μπύρα, ατέλειωτα στατιστικά, αμέτρητα "γκνταντς" και μία απορία για το πόσο ακόμα θα μας ανέχονται εκεί στην BasketWeek.

Οι ξενύχτηδες του φόρουμ έχουν πάρει σβάρνα τα τόπικ και τα μάτια μου κλείνουν από την κούραση...χαιρετώ τα παιδιά στο messenger, μου απαντάνε "πάλι νωρίς την κάνεις?", απολογούμαι για τις μικρές μου αντοχές στην έλλειψη ύπνου και κλείνω τον υπολογιστή.

Στον δρόμο για το κρεββάτι μου σκέφτομαι "Γμτ! Πάλι δεν έφαγα βραδυνό...."
Την επόμενη βδομάδα θα τα πάω καλύτερα...

ax0oax0o0oax0oaxo0axo0ax0o
ειμαι διασημος....
καλα πιστευω οτι τα post του leonkalf θα μονοπωλησουν τις δημοσιευσεις...