Ο Larry Bird ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του ΝΒΑ οι μονομαχίες του οποίου με τον Magic Johnson μεσουρανούσαν στον γεμάτο από αστέρια ουρανό του ΝΒΑ. Ο Bird γεννήθηκε στο French Lick της Indiana. Αφού πέρασε επιτυχημένα από το τοπικό του λύκειο,παρακολούθησε το πανεπιστήμιο της Indiana, όπου και ανακυρήχτηκε καλύτερος παίκτης στην τελευταία του χρονιά εκεί, το 1979.
Με τη φανέλα των Boston Celtics
Την επόμενη χρονιά (1980) εισήλθε δυναμικά στα παρκέ του ΝΒΑ με τη φανέλα των Boston Celtics κερδίζοντας τον τίτλο του rookie της χρονιάς.
Ο ύψους 2,08 forward, οδήγησε τους «Κέλτες» στην κατάκτηση του κορυφαίου πρωταθλήματος του κόσμου 3 φορές, το 1981, το 1984 και το 1986. Συμμετείχε σε αρκετά all star game ενώ οι εξαιρετικές ικανότητές του έξω από τη γραμμή των 7 μ. ήταν παροιμιώδεις. Κέρδισε τον τίτλο του MVP το 1984, 1985,1986.
Το 1987 μάλιστα, στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας όπου αντιμετώπιζε τους Detroit Pistons του Isaiah Thomas, μία φάση στο τέλος του 5 παιχνιδιού της σειράς (μέχρι τότε 2-2) έμεινε χαραγμένη στα χρονικά του ΝΒΑ. Το σκόρ ήταν 107-106 υπέρ των Detroit και η μπάλα ήταν στη γραμμή του άουτ με τον Thomas έτοιμο να επαναφέρει μετά από τάιμ άουτ. Έμεναν 2,1 δευτερόλεπτα. Ο Bird μάρκαρε αρχικά τον Dumars, αλλά αναμένοντας πως ο Thomas θα έδινε μία χαλαρή πάσα στον Laimbeer, έσπευσε αμέσως μπροστά στον σέντερ και έκλεψε τη μπάλα. Αμέσως, κι ενώ ήταν έτοιμος να βγεί έξω, έδωσε από τα πλάγια συστημένη πάσα στα χέρια του συμπαίκτη του Dennis Johnson ο οποίος δε δυσκολεύτηκε να σκοράρει κάνοντας το 107-108!
Κατά τη δεκαετία του ʼ80, η (εντός των γηπέδων) υψηλού επιπέδου αντιπαλότητά του με τον Magic Johnson τον έκανε διάσημο ενώ εκτόξευσε και τη θεαματικότητα του αθλήματος στα ύψη.
Από τα τέλη της δεκαετίας ʼ80 μέχρι την απόσυρσή του το 1992, ο χρόνος συμμετοχής του ήταν περιορισμένος λόγω των συνεχών τραυματισμών του στη μέση κυρίως
Το 1992 πάντως, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους ολυμπιακους αγώνες της Βαρκελώνης με την πρώτη Dream Team.
Αφότου αποσύρθηκε, ο Bird ασχολήθηκε με τα διοικιτκά των Celtics ενώ το 1997 αναγγέλθηκε η πρόσληψή του ως προπονητή από τους Ιndiana Pacers. Αφού οδήγησε την ομάδα του σε 58 νίκες έναντι 24 ηττών στην κανονική περίοδο κέρδισε τον τίτλο του προπονητή της χρονιάς. Στα playoffs όμως αποκλείστηκε με 3-4 από τους Chicago Bulls στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας.
Το 1998, ο Bird εισήλθε στο Hall of fame για την προσφορά του ως αθλητής.
Τη σεζόν ʽ99-ʼ00 οδήγησε πάλι τους Pacers στους πρώτους τους τελικούς ΝΒΑ, όπου όμως έχασαν σε 6 παιχνίδια από τους L.A. Lakers.
Μετά από αυτή τη σεζόν, παραιτήθηκε από τη θέση του προπονητή για να κυνηγήσει άλλα ενδιαφέροντά του.
Με τέτοιες συνολικές επιδόσεις ως παίκτης αλλά και προπονητής, σίγουρα έχει να προσφέρει ακόμα πολλά στο ΝΒΑ
)
καλο ανεκδοτο..
