Αρχικά σκέφτηκα να βάλω poll στην ενότητα versus-polls,αλλά καλύτερα πιστεύω να γίνει πιο γενικό το θέμα.
Αν δεν έχουν αντίρρηση οι διαχειριστές των NBAκων,θα ήθελα να συνεχίσει να υπάρχει το τόπικ εδώ ώστε να γίνεται κουβέντα
για τα supporting casts των εκάστοτε αστέρων,συγκρίσεις κτλ.
Αφορμή στάθηκε η αποχώρηση του Νας και κάποιες συζητήσεις εδώ και εκεί για μεγάλους παίκτες που δεν κατέκτησαν τίτλο
και το κατά πόσο είχαν την στήριξη να το κάνουν.

Είχαμε καλό timing.

Κοίταγα τις τελευταίες μέρες τα στατιστικά και ειδικότερα τα win shares των ΜVP παικτών του ΝΒΑ απο το 1956 εως σήμερα. Συνολικά 22 απο τους 59 MVP κατέκτησαν τον τίτλο τη χρονιά που κατέκτησαν το MVP.

Το ερώτημα όμως που μου είχε δημιουργηθεί γενικότερα είναι, υπάρχουν κάποια όρια στο πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η συμβολή ενός παίκτη στην όλη απόδοση της ομάδας του για να διεκδικήσει επάξια τον τίτλο;

Η περιγραφή των Win Shares είναι "νίκες της ομάδας για τις οποίες είναι υπεύθυνος ένας συγκεκριμένος παίκτης" και ανα 48 λεπτά "ποσοστό της νίκης για το οποίο είναι υπεύθυνος ένας παίκτης ανα αγώνα". όλα αυτά σε επίπεδο στατιστικής και με βάση τα διαθέσιμα στατιστικά ανα εποχή.

Η κατάταξη που μου βγήκε με τους MVP της λίγκας είναι αυτή (με γαλάζιο φόντο οι πρωταθλητές)

Click to view attachment

Εαν θέλει κανείς να εξετάσει το ποσοστό των νικών για τις οποίες θεωρείται υπεύθυνος ο κάθε MVP σε σχέση με τις συνολικές νίκες της ομάδας του τη συγκεκριμένη χρονιά τότε θα βρει μια κατά προσέγγιση απάντηση (αφού και τα Win Shares είναι κατά προσέγγιση στατιστικό) μέσω του λόγου Player Win Shares/Team Wins

Click to view attachment

Στον πίνακα WS/48 Abdul-Jabbar, Lebron James, Michael Jordan είναι οι τρεις που φαίνονται να έχουν κατακτήσει τίτλο/τίτλους έχοντας τεράστια επίδραση στις ομάδες τους με μια παρουσία του Shaq του 2000 να τους συμπληρώνει.

Στο τέλος του πίνακα οι Cousy και Russell δείχνουν την πολυτέλεια του να είσαι σε μια ομάδα με Hall of Fame rotation έχοντας κερδίσει τίτλους και MVP έχοντας στατιστικά απο τις μικρότερες συμμετοχές στο σύνολο μιας ισορροπημένης ομάδας. Τα συγκεκριμένα MVP τα πήραν βέβαια με τους παίκτες να ψηφίζουν και όχι τα media κάτι που ίσχυε μέχρι και το 1980 όταν κατέκτησε για τελευταία φορά το MVP o Abdul-Jabbar.

O Nash στατιστικά είχε επίσης μικρή συμμετοχή σε σχέση με τους περισσότερους MVP και ουσιαστικά αυτό είναι που έβαλε τον περισσότερο κόσμο σε σκέψη για το κατά πόσο ήταν σωστή η επιλογή του.

Μια άλλη επιλογή που τελεί υπο αμφισβήτηση είναι και αυτή του Kobe το 2008 που για πολλούς θα έπρεπε να πάει στον Paul.

Στον δεύτερο πίνακα θα μπορούσε να βάλει κάνεις κάποια όρια για το πόσο μόνος μπορεί να είναι ένας παίκτης για να έχει τη δυνατότητα να φτάσει στον τίτλο.

Και πάλι βλέπει κανείς ότι Abdul-Jabbar, Jordan, Chamberlain, Lebron κατάφεραν να φτάσουν στον τίτλο έχοντας πολύ μεγάλη στατιστική επίδραση στις ομάδες τους.

Αλλά φαίνεται ότι σε γενικές γραμμές MVPs στους οποίους αποδίδονται απο 20% ως 30% των νικών της ομάδας τους έχουν αρκετές πιθανότητες να κατακτήσουν τον τίτλο.

Όλη αυτή η ανάλυση βέβαια είναι καθαρά στατιστική και η επίδραση που μπορεί να έχει ένας παίκτης πέραν της στατιστικής εναπόκειται στην κρίση μας.

Επίσης η εκπόνηση της είχε ως κεντρικά πρόσωπα όχι τα supporting casts αλλά τους καλύτερους παίκτες ομάδων και την δημιουργία μιας γενικής εντύπωσης για το κατά πόσο, τουλάχιστον στατιστικά σε πολύ καλές χρονιές τους είχαν αρκετή βοήθεια γύρω τους ή όχι.

Ας πούμε κοιτάω τους σίξερς του 83 και βλέπω ότι ο MVP Malone είχε εκείνη την χρονιά στο πλάϊ του άλλους 3 all star(Cheeks-Toney-Erving),εκ των οποίων οι 2 starters(Erving-Cheeks).Ok το τελευταίο το αναφέρω γιατι σαφώς και η all star επιλογή από μόνη της λεέι πολλά,αλλά και το να ξεκινάς στην πεντάδα είναι κάτι εξτρά.Ας πούμε ο Joe Johnson έχει 7 επιλογές αλλά πάντα ήταν στο να μπει ή να μην μπει,για αρχική πεντάδα δε ούτε λόγος.Στην ΑLL NBA TEAM της ίδιας χρονιάς στην πρώτη πεντάδα
συμμετείχε και ο Erving πλην του Malone.O Erving ήταν MVP to 81,και ο Malone to 82!Στην ομάδα συμμετείχε και ο Jones,καλύτερος έκτος παίκτης εκείνης της χρονιάς και all star τις 2 προηγούμενς χρονιές!
Κοντολογίς,ο MVP του 82 πήγε στην ομάδα του ΜVP της προηγούμενης χρονιάς,και παρέα τους έκαναν 3 ακόμα παίκτες all star
επιπέδου
!Πήραν άνετα τον τίτλο,αλλά αν κράζουν τον Lebron για την επiλογή του να πάει στο Μiami,φανταστείτε τι έπρεπε να σούρουν στον Moses,χρησιμοποιώντας την ίδια λογική περί "εύκολης λύσης"

Μπραβο αρκετα ενδιαφερων θεμα, θα ηθελα καποια στιγμη αν μου το επιτρεπει ο χρονος μου να τοποθετηθω αναλυτικα αλλα να ρωτησω μιλαμε για supporting casts οσον αφορα post season π.χ.για ομαδες που διεκδικουσαν το δαχτυλιδι η και για τη κανονικη σεζον βλ. συμβολη supporting cast στο mvp;

Ό,τι μα ό,τι θέλετε που να έχει να κάνει με supporting casts,οποιασδήποτε περιόδου,οποιασδήποτε ομάδας φτάνει να υπήρχε σε αυτήν ξεκάθαρα κάποιο πρώτο βιολί,ο σούπερσταρ ώστε να ασχολούμαστε με τους υπόλοιπους.Δεν χρειάζεται να είναι ομάδα που είχε MVP στην κανονική περίοδο.
Μιας και έβλεπα στις "κόντρες" μεταξύ παικτών(π.χ Κobe vs Jordan) ότι πολλές φορές επεφτε στο τραπέζι και το ζήτημα αυτό,θέλησα να δημιουργηθεί ξεχωριστό τόπικ.Απλά η μόνη ομάδα που δεν ξέρω αν χωράει εδώ είναι οι Πίστονς της περιόδου Billups-Wallace κτλ,που σούπερσταρ δεν υπήρχε.

Να πάμε στα φετινά?Ποιος αστήρ έχει φέτος το καλύτερο?

-Lebron?(ναι t.w.i.s.m ΑΥΤΟΣ είναι το αστέρι της ομάδας )
-KD?
-Parker?
-Rose?
-Curry?
-Paul(ή για κάποιους αιρετικούς Griffin)?
-Gasol?
-Dirk?
-Harden?
-Aldridge?

Θα έλεγα Rose. Ναι, ο Lebron έχει μαζί του δύο ακόμη σούπερσταρ, αλλά θεωρώ ότι το ρόστερ των Bulls είναι πιο γεμάτο, ειδικά στη γραμμή των ψηλών.

Curry, Parker, Rose με αυτή τη σειρά.
Για το Portland μου αρέσουν οι υπόλοιποι 4 δίπλα στον ΛαΜάρκο αλλά από εκεί και πέρα τίποτα. Ο Ντίρκαρος έχει πολύ καλούς συμπαίκτες αλλά δεν του καλύπτουν τις αμυντικές αδυναμίες, επιθετικά όμως μιλάμε για υπερ ρόστερ, μιλώντας όσο αντικειμενικά μπορώ. Το ατομικό ταλέντο των OKC μου αρέσει αν και στο παρκέ θεωρώ ότι δεν έχουμε δει το ταβάνι τους. Ίσως με διαφορετικό coach που δεν θέλει 4 χρόνια να δει ότι ο Perkins δεν κάνει πια για 5άδα... Rockets δεν μου αρέσουν, απλά. Αρχικά CP3 >> Griffin, γενικά οι Clippers μέχρι τώρα έχουν δείξει ότι είναι ομάδα regular και στα playoff πέφτουν όλοι και μετά άδικα τρώει το κράξιμο ο Paul. Στα χαρτιά το ρόστερ του Cleveland είναι περισσότερο στα μέτρα του LeBron από ότι το Miami αλλά δεν τους έχω παρακολουθήσει ακόμα για να δω τι πάει στραβά. Για Gasol συμπαθητικό ρόστερ αλλά με ταβάνι κατά την γνώμη μου.

Υ.Γ: Δεν ξέρω πως αντέχω ακόμα και δεν έχω κάνει edit την περιγραφή του θέματος σε "Γιατί ένας Kukoc δεν φέρνει την άνοιξη".

DO EET! NAO!!!

http://hangtime.blogs.nba.com/2014/11/26/b...?ls=nbahpsplit3

Μια σύγκριση των ομάδων του Lebron

Δε θυμάμαι αν είχα αναφέρει ξανά αυτή μου την άποψη αλλά υπάρχει μια βασική διαφορά εδώ. Δεν μιλάμε για Τοπ10-Τοπ15 παίκτες όλων των εποχών. Μιλάμε για έναν παίκτη που βαφτίστηκε απο νωρίς "The Chosen One" και με μεγάλη ευκολία άρχισε να συγκρίνεται με τον τελευταίο (και μάλλον για αυτό το λόγο και πιο δημοφιλή) υποψήφιο για κορυφαίο όλων των εποχών, Jordan.

Η όλη κριτική στον Lebron έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι παίκτες με τους οποίους συγκρίνεται σε επίπεδο καριέρας είναι 4-5 παίκτες που έχουν τη καριέρα για να χαρακτηριστούν "Καλύτεροι όλων των εποχών".

Ο Lebron δεν έχει τα πρωταθλήματα των Kareem και Jordan. Δεν έχει τα στατιστικά του Wilt και του Jordan. Δεν έχει τη διάρκεια του Kareem και τα MVP του (που δε τα έχει κανείς έτσι κι' αλλιώς). Κανείς τους δεν είχε σε επίπεδο επιτυχιών την επίδραση που είχε ο Russell στους Celtics που απ'την άλλη όμως απο πλευράς συνόλου ήταν στο κέντρο της πλέον ιδεατής κατάστασης στην ιστορία της λίγκας. Κανείς δε φαίνεται να έχει prime παρόμοιο με αυτό του Robertson στη θέση των γκάρντ και έχοντας σε όλη σχεδόν τη καριέρα του το ρόλο του παίκτη που έπρεπε να κάνει τα πάντα για να κερδίσει η ομάδα του.

Όλα αυτά συζητήθηκαν αρκετά όσο καιρό βρίσκομαι στο φόρουμ εδώ όπου εκφράστηκαν πολλές ενδιαφέρουσες απόψεις:

http://www.basketforum.gr/forum/index.php?...t=0&start=0

Τα Win Shares έχουν να κάνουν καθαρά με την στατιστική επίδραση του κάθε παίκτη σε σχέση με αυτή των συμπαικτών τους στην επιτυχία της ομάδα τους. Γι'αυτό και δε θα μπορούσαν να κολλάνε περισσότερο με τη συζήτηση αυτή.

Οι Nash Cousy Walton Cowens Russell, για παράδειγμα, ήταν παίκτες που είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση σε ομάδες που είχαν εξαιρετικές χρονιές ή/και έδειξαν πολύ μεγάλη βελτίωση. Δεν ήταν όμως μια ομάδα μόνοι τους στατιστικά στο σημείο που ήταν πχ ο Wilt o Kareem ή ο Jordan στη πρώτη χρονιά των Pippen-Grant με τους Bulls. Και άλλοι απο αυτούς ως MVP κέρδισαν τίτλους, άλλοι πάλι όχι οπότε στη συζήτηση μας πρέπει να μπούν άλλες παράμετροι.

Ο Lebron με κάθε άποψη μπορεί να συγκριθεί σε επίπεδο επίδρασης στις ομάδες του με τους υπόλοιπους υποψήφιους GOAT παίκτες. Αυτό που άλλαξε στο Miami είναι το γεγονός ότι ο οργανισμός και οι συμβαλλόμενοι σε όλα τα επίπεδα είχαν εμπειρία που δεν συγκρινόταν με αυτή του Cleveland του παρελθόντος ή του παρόντος.

Στην περίπτωση των Nash-Paul απ'την άλλη φαίνεται να ισχύει ότι και τόσες δεκαετίες τώρα. Σταρ PGs σχεδόν αποκλειστικοί δημιουργοί για τις ομάδες τους, δεν θα οδηγήσουν την ομάδα τους στον τίτλο, εαν δεν υπάρχει ένας εξίσου καλός πόλος σκοραρισμάτος-δημιουργίας-άμυνας στο ποστ.

Ο Bob Davies ήθελε τον Arnie Risen του (51 Royals), ο Oscar Robetson και ο Magic ήθελαν τον Kareem τους (Bucks 71 Lakers 80s). Στον West ζητήθηκε το 1972 να παίξει στη κορυφή της επίθεσης αλλά στη ρακέτα υπήρχε ο Wilt (72 Lakers). O Cousy είναι ένας απ'τους λίγους παίκτες με 10+ παρουσίες στη 1η πεντάδα του ΝΒΑ αλλά για να κερδίσει χρειαζόταν η άμυνα και η δημιουργία του Russell (60s Celtics). Και τέλος ο Parker μπορεί πλέον να θεωρείται το νο1 απο τους 3 παλιούς των Spurs αλλά κερδίζουν έχοντας τον Duncan στη θέση του για να κάνει και η περιφέρεια "τα δικά της" (2000s Spurs).

Δεν έχει σημασία αν η γραμμή ψηλών θα είναι μεγάλος παράγοντας στο σκοράρισμα, αλλά όλα τα άλλα (άμυνα ριμπάουντ δημιουργία) πρέπει να είναι σε θέση να τα δώσει, για να μπορέσει μια ομάδα να φτάσει στον τίτλο, έχοντας το μεγάλο της όπλο στη περιφέρεια. Οι Bulls μπορεί να είχαν ένα απο τα πλέον ξεκάθαρα νο1 και οι καλύτεροι τους παίκτες να ήταν στη περιφέρεια αλλά δε θα κέρδιζαν τίτλους χωρίς τους Grant-Cartwright-Rodman να συμπληρώνουν τη σπουδαία άμυνα της περιφέρειας.

Δείτε αυτές τις λίστες (WS/48 mins)

Regular Season
http://www.basketball-reference.com/leader..._48_career.html

Playoffs
http://www.basketball-reference.com/leader...8_career_p.html

Ο Lebron είναι στη πρώτη 5άδα και στις 2 λίστες ενώ ο Paul είναι στους κορυφαίους επίσης. Τον Paul θα τον συνέκρινα σε επίπεδο καριέρας με τον David Robinson.

Ο Robinson ήταν απ' τη πρώτη μέρα που πήγε στους Spurs ο ηγέτης της ομάδας του, ποτέ όμως πριν το 1998 δε φαινόταν να έχουν οι Spurs ως ομάδα όσα χρειάζονται για να κερδίσουν τον τίτλο. Σε αντίθεση όμως με τους Spurs που είχαν τη τύχη να κερδίσουν τη λοταρία και να βρουν το χαμένο συστατικό για να φτάσουν ως το τέλος ο Paul δε βρήκε ως σήμερα την ιδεατή κατάσταση που βρήκε ο Robinson ή και ο Lebron μέσω αλλαγής ομάδας. Ο Duncan άρχισε να θεωρείται απο νωρίς ο ηγέτης της ομάδας του όπως ακριβώς άρχισαν οι συζητήσεις τώρα για τον Griffin.

Για να πάω τη σύγκριση και σε μια πιο πρόσφατη συζήτηση για τον αν ο Shaq "κουβαλούσε τον Κομπι" ή όχι, το 2001 ήταν χαρακτηριστική η συμβολή του Κόμπι όταν οι Spurs φαίνονταν να μπορούν να περιορίσουν αρκετά τον Shaq για να κερδίσουν τη σειρά αλλά δεν υπολόγιζαν τους Kobe και Fisher. Σε αντίστοιχο σενάριο όταν ο Hakeem είχε κάνει ρεζίλι τον MVP Robinson το 1995 δεν ήταν κάνεις πίσω του να μαζέψει τη κατάσταση (συν ότι ο Rodman είχε κάνει την ομάδα $#^%$#^# βέβαια.)

Σε κάθε περίπτωση όμως κάθε ομάδα έχει έναν στυλοβάτη πάνω στον οποίο στηρίζεται ότι άλλο κάνουν οι υπόλοιποι. Ο Duncan στηρίχθηκε στη παρουσία του Robinson, ο Kobe σε αυτή του Shaq, οι περιφερειακοί των Rockets στη παρουσία του Hakeem και πάει λέγοντας.

Αλλά όλα αυτά είναι παραδείγματα που δεν μπορούν να καταλήξουν σε απτά συμπεράσματα για το ποιούς παίκτες χρειάζεται δίπλα του κάθε σταρ.

Εαν διαβάσει κανείς το άρθρο με τις απόψεις των δημοσιογράφων θα δει ουσιαστικά όσα λέγαμε στο φόρουμ εδώ και καιρό για τους φετινούς Cavaliers:

-Ως ομάδα δεν έχουν το παρελθόν που θα τους προσφέρει την απαραίτητη ομοιογένεια. Θα δούμε αν θα προλάβουν να την αποκτήσουν ως τα playoffs.

-Αν φτάσουν εκεί θα δούμε τι θα κάνουν για πρώτη φορά στη καριέρα τους οι Irving-Love.

-Έχουν εκτός των άλλων καινούργιο, άπειρο σε περιβάλλον ΝΒΑ προπονητή.

Το κυριότερο που λείπει, όμως και δεν έλειψε ΠΟΤΈ απο πρωταθλήτρια ομάδα είναι η ικανότητα τους να προστατέψουν το καλάθι απο αντίπαλες διεισδύσεις και να εξασφαλίσουν στη συνέχεια το αμυντικό ριμπάουντ/κλέψιμο. Ομάδες που να κέρδισαν τίτλο χωρίς να έχουν All-NBA αμυντικό στη σύνθεση τους, έστω και λίγες, υπάρχουν. Παρ' ολα αυτά ακόμη και αυτές είχαν καλή ομαδική άμυνα ή καλούς αμυντικούς παίκτες που απλά στη κανονική σεζόν δεν έτυχε να είναι τοπ 1-2 τη συγκεκριμένη χρονιά στη θέση τους. Ήταν όμως αναγνωρισμένοι για την άμυνα τους σε κάθε περίπτωση και δούλευαν καλά μαζί:

Washington Bullets 1978: Wes Unseld, Elvin Hayes Bob Dandridrge

Boston Celtics 1981: Parish Maxwell McHale Bird

Houston Rockets 1995: Hakeem Olajuwon Otis Thorpe Robert Horry

Miami Heat 2006: Shaq Wade Mourning

Με λίγα λόγια, δε θα έψαχνα να δω ποιοι παίκτες είχαν αρκετό ταλέντο ή αρκετούς αναγνωρισμένους παίκτες δίπλα τους αλλά ποιοι δημιουργούσαν ομάδες που είχαν την ικανότητα:

-να αμυνθούν

-να εξασφαλίσουν επιπλέον κατοχές (αμυντικό-επιθετικό ριμπάουντ, κλέψιμο)

-να βρουν πηγές δημιουργίας-σκόρ εκτός των βασικών επιλογών τους.


Εαν πάρουμε ως βάση τον Lebron, θα δούμε ότι οι ομάδες του, που έφτασαν ως το τέλος, είχαν την ικανότητα να παίξουν καλή ομαδική άμυνα και να εξασφαλίσουν το αμυντικό ριμπάουντ απο όλες τις θέσεις εκτός ίσως αυτής του άσσου, ενώ είχαν στους ψηλούς παίκτες που είχαν τα σωματικά χαρακτηριστικά για να αποτρέψουν τα εύκολα τελειώματα ή την καλή δημιουργία μετά απο διείσδυση.

Απο εκεί, είχαν την ικανότητα ως ομάδα να τρέξουν εαν εξασφάλιζαν το αμυντικό ριμπάουντ ή το κλέψιμο και είχαν πάικτες γύρω απο τον Lebron στις θέσεις 1-4 τουλάχιστον που μπορούσαν να σουτάρουν μεταξύ ρακέτας και τριπόντου.

Οι Cavaliers επιθετικά φαίνονται να έχουν τα φόντα να κάνουν όσα χρειάζεται να κάνουν σε βάθος χρόνου. Αμυντικά όμως υπάρχουν κενά κρίσιμα.

Σε επίπεδο άμυνας και ριμπάουντ οι Irving-Love-Thompson-Varejao δε συγκρίνονται με τους Wade-Bosh-Andersen-Haslem/Anthony.

Ο Wade είναι συνδυαστικά σε κλεψίματα/τάπες/ριμπάουντ ίσως ο κορυφαίος γκαρντ της γενιάς του και η άμυνα του ψηλά κυρίως δε συγκρίνεται με κανέναν όσο είχε τα πόδια του. Σωματικά ο Irving μαζί του απλά δε συγκρίνεται, και ομάδα χωρίς πολλά μεγάλα κορμιά στο ροτεΪσιον της χρειάζεται ό,τι μπορεί να έχει σε επίπεδο σωματικού πλεονεκτήματος σε οποιαδήποτε θέση της περιφέρειας.

Ο Bosh μπορεί να μη έχει το πιο δυνατό κορμί του κόσμου αλλά για μια ομάδα που θέλει να καλύψει το πλάτος του γηπέδου και να δημιουργήσει γρήγορη επίθεση απο την άμυνα της είναι ιδανικός. Ο Love και ο Thompson όχι τόσο.

Είναι βραχύσωμοι, μπορούν να σπρώξουν κοντά στο καλάθι, δεν μπορούν όμως το ίδιο εύκολα να καλύψουν κομμάτι του γηπέδου, ούτε να εμποδίσουν σε ικανοποιητικό βαθμό δεύτερες εκτελέσεις αντιπάλων μετά απο επιθετικό ριμπάουντ. Ο Varejao μπορεί να βοηθήσει αλλά όχι όσο θα ήθελαν οι Cavaliers για να είναι αποτελεσματικοί στην άμυνα.

Οι Cavaliers έχουν ένα πολύ καλό αμυντικό στον Marion δεν έχουν όμως κάτι αντίστοιχο με αυτό που έδινε ο Joel Anthony και κυρίως ο Andersen στο Miami.

Συμπερασματικά, οι Κάβαλιερς δεν φαίνεται να έχουν όλα όσα χρειάζονται για να στεφθούν πρωταθλητές κυρίως σε επίπεδο άμυνας και εξασφάλισης επιπλέον κατοχών. Το συγκεκριμένο σύνολο παικτών δίπλα στον Lebron υπολείπεται σε επίπεδο σωματικών χαρακτηριστικών σε σχέση με τα σύνολα του Miami. Και δεν ξέρω κατά πόσο η επι πλέον ενέργεια μπορεί να καλύψει αυτά τα κενά.

Η συνοχή και η εμπειρία κάποια στιγμή θα βρεθούν. Μάλλον όμως θα χρειαστούν και προσθήκες με σκοπό τη βελτίωση της άμυνας.

Πολύ ωραίο το κείμενό σου και αναλυτικότατο. Απλά, αυτό που γράφεις για τους Rockets (Olajuwon, Drexler, Thorpe) ίσχυε για το πρωτάθλημα του 1994 και όχι του 1995. Εκείνη τη χρονιά ο Thorpe έγινε ανταλλαγή στους Blazers για τον Drexler. Φιλικά πάντα!

Ωραίος.

Ναι βασικά παρέλειψα να βάλω τον Ντρέξλερ στη λίστα. Αυτό έπρεπε να κάνω.

http://www.basketball-reference.com/teams/...ml#per_game::20

O Drexler ήταν ιδανική προσθήκη διότι έδινε στους Ρόκετς

-ακόμη έναν μακρινό σουτέρ/σκορερ για να εκμεταλλευτούν την συρρικνωμένη γραμμή του τριπόντου

-έναν πολύ καλό αμυντικό που σε τάπες/κλεψίματα προσέφερε συνδυαστικά περισσότερα απο τον Thorpe

-έναν πολύ καλό ριμπάουντερ/χειριστή που μπορούσε να κατεβάσει το ριμπάουντ και να δημιουργήσει γρήγορη επίθεση για τους Rockets χωρίς να δώσει πάσα. Ο Τhorpe μπορεί να ήταν απώλεια στο επιθετικό ριμπάουντ. Απτην άλλη όμως ο Drexler έδινε στους Ρόκετς έναν πιο αξιόπιστο σκόρερ που μπορούσε με παρόμοια επιτυχία να εξασφαλίσει το αμυντικό ριμπάουντ.

http://www.basketball-reference.com/teams/...ml#per_game::20

Και οι Ρόκετς τρέλαναν κόσμο.

Πάντα φιλικά

Μόνο τρέλαναν; Κανείς δεν τους περίμενε να φτάσουν στο ριπίτ. Κι όμως αποδείχτηκε μια "Ονειρεμένη" χρονιά...

Αφού λοιπόν μιλάμε για τους ακόλουθους των εκάστοτε βασιλιάδων της λίγκας ας έχουμε και πρόχειρες μερικές αριθμητικές συγκρίσεις.

Παρακάτω έφτιαξα μερικούς συγκριτικούς πίνακες παικτών που κυρίως έπαιξαν στην ίδια χρονική περίοδο αλλά και μερικές άλλες βασικές κατά τη γνώμη μου παρά το γεγονός ότι οι παίκτες έπαιξαν σε διαφορετικές εποχές άρα και υπο άλλες συνθήκες..

Οι αριθμοί αφορούν τους Συμπαίκτες των παικτών αυτών ενώ κάτω απο τους πίνακες είναι οι δικές τους βασικές διακρίσεις σε αυτό το διάστημα.

Εκεί που βλέπετε γκριζαρισμένες τις επιλογές τρίτης ομάδας είναι επειδή τρίτες ομάδες All-NBA υπήρχαν απο το 1989 και μετά οπότε δεν είναι διαθέσιμες για όλη τη καριέρα των συγκεκριμένων παικτών.

Επίσης μια επισήμανση για τον Jordan. Ο 1 συμπαίκτης που ψηφίστηκε σε 1η ομάδα ήταν ο Pippen τη σεζόν της επιστροφής του (1994-95). Θεωρώ ότι ο Kareem είχε λιγότερη βοήθεια στα prime του και γι'αυτό και προτιμώ την καριέρα του απο αυτή του Jordan κι'ας είχε κερδίσει τους 3 τελευταίους τίτλους του όταν πια δεν ήταν στα καλύτερα του χρόνια.

Η διαφορά στη περίπτωση των Wilt και Russell είναι εμφανής. Winner o Russell σε όλα τα επίπεδα, το απέδειξε ήδη πριν φτάσει στο ΝΒΑ, αλλά ο Wilt έπαιζε σταθερά και στις 2 πλευρές του γηπέδου και ήταν ο παίκτης που γέμιζε τα γήπεδα εντός και εκτός. Δεν είχε όμως τους συμπάικτες για να τα πάει πολύ καλύτερα. Έχασε σειρές με 1-2-3 πόντους σε 7α παιχνίδια και αυτό θα έπρεπε να'ναι υπερ του όχι κατά του.

Προσωπικά θεωρώ τους Wilt Kareem και Lebron σχετικά άτυχους στα prime τους σε σχέση με παίκτες με τους οποίους συγκρίνονται.

Click to view attachment

Click to view attachment

Click to view attachment

Click to view attachment

Click to view attachment