Από kamenoi.gr και αρθρογράφος ήταν ο vlima.
Υπάρχουν 2 τύποι χριστιανών. Αυτοί που πάνε στην εκκλησία το Πάσχα, και αυτοί που δεν πάνε. Η πρώτη κατηγορία χωρίζεται σε 2 μικρότερες. Σε αυτούς δηλαδή που πάνε από τις 23:00 και σε αυτούς που πάνε στις 23:30. Εγώ ανήκω στην 2η. Όπως κάθε χρόνο λοιπόν, έτσι και φέτος, πήγα στην εκκλησία.
Η ώρα ήταν 23:20, και μια φωνή σπάει το φράγμα των ακουστικών που ήταν όμορφα τοποθετημένα στα υπέροχα και καλοσχηματισμένα αυτιά μου, διαπερνά το "My Chemical Romance - Thank you for the venom", και ακούω ένα "ΠΑΥΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ?". Ο χρόνος είχε αρχίσει να μετράει αντίστροφα. Είχα περίπου 11 βήματα χρόνο, δηλαδή τον χρόνο που θα χρειαζόταν η μαμά μου να έρθει από την κρεβατοκάμαρα στο δωμάτιό μου, να ντυθώ και να πω "εσάς περιμένω τόση ώρα!". Ε λοιπόν, σαν γαμάτος που είμαι, και όπως όλοι περιμένατε, ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ. Όπως ήταν αναμενόμενο, μόλις είχα πατήσει το "PLAY" στην κασέτα "ΠΑΛΙ ΘΑ ΑΡΓΗΣΟΥΜΕ, ΕΣΕΝΑ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ? ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ.......", ευτυχώς η κασέτα ακουγόταν όλο κ λιγότερο καθώς η μαμά μου απομακρυνόταν.
Στο τέλος άκουγα ένα "μπουρ μπουρ μπλα μπλα μπλα". Για να μην τα πολυλογώ, μέχρι τις 23:30 ήμουν ΗΔΗ έτοιμος και είχαμε ήδη ξεκινήσει. Όταν βγήκαμε στο δρόμο, είδα στρατιές κόσμου να κατευθύνονται προς την εκκλησία. Όλοι ντυμένοι με τα καλά τους, τα αγοράκια με τα πουκάμισα και τα σακάκια, και τα κοριτσάκια με τις φουστίτσες και τις μπότες. Το ίδιο και οι κωλόγριες. Με τις φουστίτσες και τις μπότες. ΓΕΡΑΣΕΣ ΜΩΡΗ ΣΚΑΤΟΓΡΙΑ, ΠΑΡΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ.
Καθώς πήγαινα στην εκκλησία, παρατηρούσα τους όμοιούς μου, δηλαδή καλούς χριστιανούς που πηγαίνουν στην εκκλησία για να γιορτάσουν την ανάσταση του Θεανθρώπου.
Η πιο κλασσική εικόνα ήταν αυτή της κλασσικής οικογένειας. Δηλαδή μπαμπάς, μαμά, κόρη και γιος. Ο μπαμπάς και η μαμά περπατάνε όλο καμάρι, επειδή είναι η μοναδική ίσως φορά το χρόνο που κυκλοφορούν έξω με τα παιδιά τους, ενώ τα παιδιά είναι με τη σκέψη "ποοοοο ρε πώς θα τους ξεφύγουμε? Δεν γέρασαν ακόμη για τέτοια?". Ε ΟΧΙ μικρέ και ανόητε, θα σε ακολουθούν για πολλά χρόνια ακόμη ! Φτάσαμε λοιπόν στην εκκλησία. Μη φανταστείτε ότι την πλησιάσαμε και πολύ, απλά στηθήκαμε κάπου απ' όπου φαινόταν καλά.
Όλοι ήταν ντυμένοι στα καλά τους (αυτό το είπα και πριν ε?), και περίμεναν πότε θα πάει επιτέλους 12 να φάνε αυτή τη μαγειρίτσα, γιατί ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ, όλοι νηστεύανε. Και τις 40 μέρες. Άντε καλά, μόνο το Μ. Σάββατο. Η προσπάθεια μετράει. Συναντήσαμε και χαιρετίσαμε ΜΟΝΟ όσους θέλαμε να συναντήσουμε και να χαιρετίσουμε. Τους υπόλοιπους κάναμε πως δεν τους είδαμε, ξέρετε, με το κλασσικό ύφος "ψάχνω-κάποιον-και-δεν-σε-βλέπω".
23:55. Συμβαίνει το ΘΑΥΜΑ! Ενώ η εκκλησία είναι από την πάνω μεριά του δρόμου, ΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟ ΦΩΣ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΩ ΜΕΡΙΑ! ΘΑΥΜΑ ΘΑΥΜΑ! Βρήκαμε τον αναπτήρα που παράγει το Άγιο Φως!!!! Γιατί ΕΤΣΙ μας αρέσει! Ντιν-Ντον Ντιν-Ντον, πήγε 12 !!! Τα βεγγαλικά φωτίζουν τον ουρανό, και για άλλη μια φορά εκδηλώνουμε το τσίρκο που κρύβουμε μέσα μας. Πετάμε δυναμιτάκια, φωτοβολίδες, κροτίδες, πυροτεχνήματα, κέρματα, την μασέλα της γιαγιάς, την γιαγιά την ίδια, τους συγγενείς της γιαγιάς. Αρχίζουν τα μάτσα μούτσα.
Ξαφνικά, ακούγεται ένα ΜΠΑΜ σαν να ανατινάχτηκε ολόκληρη βόμβα. 17 άτομα χέστηκαν. 78% από αυτούς ήταν γυναίκες.. Συνεχίζονται τα μάτσα-μούτσα, και 3 λεπτά αργότερα, ένα 2ο ΜΠΑΜ, πιο δυνατό από το 1ο, συγκλονίζει την μικρή μας κοινότητα. Είναι ο γείτονας που καθαρίζει το υπόγειό του από τα βεγγαλικά που ξέμειναν από το περσινό Πάσχα. Αυτή τη φορά, 39 άτομα χέστηκαν πάνω τους. Το 58% από αυτούς ήταν γυναίκες. Αρχίζουν τα βρισίδια.
Μέσα στον πανικό κτλ, σε πλησιάζουν φίλοι, συγγενείς και γνωστοί να σε φιλήσουν και να σου πουν "Χριστός Ανέστη". Ε ΝΑΙ λοιπόν, θα σας αποκαλύψω το μυστικό για το πως να τους αποφύγετε του χρόνου (φέτος δεν πρόλαβα). Καταρχήν, πρέπει να έχεις μια λαμπάδα, ΑΝΑΜΕΝΗ. Τώρα αν δεν είναι λαμπάδα και είναι κερί, ή σπίρτο, δεν έχει σημασία. Το βασικό είναι να είναι αναμμένο, και καθώς θα σε πλησιάζουν, θα το κρατάς στραμμένο προς την μάπα τους. Όσο κ αν κάνουν στα πλάγια να το αποφύγουν και να σε πλησιάσουν, τόσο εσύ θα μετακινείσαι και θα το κρατάς στραμμένο προς το μέρος τους. Καθ' όλη τη διάρκεια της επιχείρησης, δεν θα σταματήσεις να χαμογελάς και να τους εύχεσαι χρόνια πολλά.
Εκεί, μέσα στον πανικό, συνάντησα και έναν φίλο μου που ήταν φαντάρος και μου λέει :
"Ρε μ****α απολύθηκα!"
Και τον ρωτάω γεμάτος απορία :
"Γιατί ? Τι μαλακία έκανες?"
Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ακούγεται μια μεγάλη αντροπαρέα να γελάει και να σχολιάζει το πως χέστηκαν πάνω τους κάτι τύπισσες την ώρα που έσκαγαν οι μεγάλες κροτίδες. ΜΠΑΜ. 3η κροτίδα. 42 άτομα χέστηκαν πάνω τους. Όλοι άντρες.
Η ώρα έχει πάει 00:10, και ο χώρος της εκκλησίας ήταν σχεδόν άδειος. Αυτά είναι ρε. Κάποιο είχαν φέρει και κόκκινα αυγά για να αρχίσουν το φαΐ από πριν. Και όντως, έτσι έπραξαν. Καθάριζαν αυγά στο δρόμο. Έτσι και εμείς, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, και σκάει μήνυμα από τον Kalober "Χριστός Ανέστη μεγάλε", και αμέσως παίρνει την απάντησή του "Το ξέρω, εκεί ήμουν".
Στο βάθος οι λαμπάδες φαίνονταν σαν πυγολαμπίδες που πετούσαν στον δροσερό αέρα της άνοιξης (μη το ψάχνετε, είμαι γεννημένος ποιητής)
00:19 ήμουν ήδη στο σπίτι, και τσάκιζα τις μπριζόλες (όχι δεν έψησα κανένα αρνί την επόμενη μέρα).
Έτσι λοιπόν, ύστερα από αυτή την επεισοδιακή βραδιά, γύρω στις 02:00, πέφτω για ύπνο... και κάποιος μ*****ς πετάει ακόμη κροτίδες...
Καληνύχτα, και Happy Πάσχα