Κατάταξη: 1η


Η καλύτερη στιγμή: Μα φυσικά η κατάκτηση του τροπαίου στον μεγάλο τελικό. Οι Γάλλοι προσπάθησαν, όμως οι Ισπανοί ήταν καλύτεροι και δίκαια πήραν το χρυσό μετάλλιο.


Η χειρότερη στιγμή: Το ματς με την Τουρκία. Οι Ισπανοί παρουσιάστηκαν αγνώριστοι (αν και χωρίς τον P. Gasol για λόγους ξεκούρασης) και ηττήθηκαν από τους Τούρκους, γνωρίζοντας την πρώτη και μοναδική ήττα τους στο τουρνουά.

Τι θα μας μείνει: Το γεγονός πως όταν αυτή η ομάδα βρεθεί σε καλή κατάσταση και πιάσει τον ρυθμό που θέλει, δύσκολα μπορεί κάποιος στην Ευρώπη να τους σταματήσει. Επίσης, οι φοβερές εμφανίσεις του Ναβάρρο

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε: Το γεγονός πως όλοι ξέραμε ότι κουτσά στραβά οι Ισπανοί ήταν αυτοί που θα γελούσαν τελευταίοι.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Μάλλον τίποτα. Οι Ισπανοί ήλθαν, είδαν και απήλθαν μαζί με το χρυσό μετάλλιο κερδίζοντας άνετα όλα τα ματς απέναντι στις ισχυρές ομάδες που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Η υπερηχητική Ισπανία, η «Ευρωπαία ντριμ τιμ» με τον δαιμόνιο Καλδερόν, το «ασανσέρ» Ρούντι, τα αδέλφια Γκαζόλ, την «συνείδηση» Ρέγιες, το «θαύμα της φύσης» Ιμπάκα, τον «Ευρωπαίο ντριμπλέρ» Ναβάρρο και προπονητή τον πολύ πολύ έξυπνο Ιταλό Σκαριόλο είναι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΕΥΡΩΩΩΩΠΗΣ!!!







Κατάταξη: 3η


Η καλύτερη στιγμή: Το ματς απέναντι στην Σερβία. Ίσως το καλύτερο ματς των Ρώσων στην διοργάνωση δεδομένου ότι κατάφεραν να είναι καλοί καθ’όλη την διάρκεια του αγώνα, ενώ δεν αποσυντονίστηκαν σε κανένα σημείο παρά τα τρικ που δοκίμασε ο αντίπαλος προπονητής

Η χειρότερη στιγμή: Ο ημιτελικός απέναντι στους τρικολόρ. Το ματς ήταν σπουδαίας σημασίας, ο αντίπαλος είχε και την παράδοση εναντίον του, όμως οι Ρώσοι εμφανίστηκαν κατώτεροι του αναμενομένου (πλην Κιριλένκο), και δίκαια έχασαν την ευκαιρία να διεκδικήσουν το τρόπαιο, όπως το 2007.

Τι θα μας μείνει: Η γνωστή εξαιρετική αμυντική συμπεριφορά των ομάδων του Μπλατ. Οι Ρώσοι μπορεί να μην εντυπωσίαζαν με τις επιθετικές τους αρετές, όμως υπήρξαν η καλύτερη άμυνα του τουρνουά. Επίσης αξιοσημείωτη είναι η βελτίωση που έδειξε ο νεαρός guard Σβεντ.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε: Τον Πονκρασόφ. Για ακόμη μια φορά η απόδοση του ήταν κάτω του μετρίου και δεν έχει δικαιώσει ούτε στο ελάχιστο τον ντόρο που είχε γίνει όταν πρωτοεμφανίστηκε.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Ο Τζέι Αρ Χόλντεν. Αυτή η τόσο γνώριμη και λατρεμένη φιγούρα μας έλειψε πολύ φέτος. Αυτές οι ταρζανιές του, οι ποικιλίες του, αλλά και η ικανότητα του να κάνει το αυθόρμητο και να ξεμπουκώνει τους Ρώσους στα δύσκολα, δεν εμφανίστηκαν πουθενά και από κανέναν στο φετινό ρόστερ της «αρκούδας»

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Μια Ρωσία που ήρθε σε αυτό το Ευρωμπάσκετ με τον τίτλο του φαβορί, πιστή στο δόγμα του πανούργου Μπλατ και με μπροστάρη το «ατίθασο άλογο» Κιριλένκο κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση ενός ακόμα μεταλλίου.








Κατάταξη: 8η


Η καλύτερη στιγμή: Η «πύρρειος» νίκη απέναντι στην Τουρκία. Ήταν ένα ματς ζωής και θανάτου όπου ο νικητής έπαιρνε την πρόκριση. Ο Ilyasova αστόχησε στο τελευταίο σουτ, κι έτσι οι Σέρβοι δεν είδαν τον εφιάλτη να γίνεται πραγματικότητα.


Η χειρότερη στιγμή: Ο προημιτελικός με την Ρωσία. Οι Σέρβοι τα έδωσαν όλα προκειμένου να περάσουν στους 4, όμως έδειξαν ότι ήταν κατώτεροι. Επίσης είδαν τον κουμανταδόρο τους να κάνει το χειρότερο παιχνίδι του στο τουρνουά.. Εκεί νομίζω άδειασαν από ενέργεια και σε συνδυασμό με τις ελάχιστες ώρες ξεκούρασης, τους πήρε για τα καλά η κατηφόρα

Τι θα μας μείνει: Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του Savanovic. Ήταν ο καλύτερος και πιο σταθερός παίκτης της Σερβίας σε όλο το τουρνουά και έπαιξε και για τον τραυματία Velickovic.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε: Την απεγνωσμένη προσπάθεια του Milos Teodosic να τελειώσει το τουρνουά με περισσότερα λάθη από πόντους..

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Λίγη περισσότερη ποιότητα. Τόσο στο ρόστερ όσο και γενικά στο παιχνίδι της Σερβίας, που δεν θύμισε σε πολλά την ομάδα των 2 προηγούμενων ετών.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Η Σερβία, παραδοσιακή υπερδύναμη της Ευρώπης, παρ’ ότι κατέβηκε με πολλά αστέρια στην σύνθεση της, όπως τον Krstic των Boston Celtics, δεν κατάφερε τελικά να πάρει την πρόκριση για το Προολυμπιακό τουρνουά.











Κατάταξη: 16η θέση

Η καλύτερη στιγμή: Οι 2 νίκες απέναντι σε Λετονία και Ιταλία. Η δεύτερη ειδικά ήταν και πιο εντυπωσιακή καθώς ήρθε μετά από παράταση.

Η χειρότερη στιγμή: Η ήττα από τους Σέρβους. Οι Ισραηλινοί είχαν παίξει εξαιρετικά σε εκείνο το ματς, ήταν μπροστά στο σκορ στην μεγαλύτερη διάρκεια του, όμως η εμμονή του προπονητή τους στην ζώνη «βοήθησε» τους Σέρβους να βρούνε ρυθμό και να πάρουν τελικά το ματς.

Τι θα μας μείνει: Το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί πάλεψαν όλα τα ματς και είχαν αξιοπρεπή παρουσία.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Τα γκαρντ τους. Πραγματικά όσο ταλέντο είχαν οι Ισραηλινοί στις θέσεις των φόργουορντ τόσο μέτρια ήταν τα γκαρντ τους, και ειδικότερα οι άσσοι τους.
Ohayon, Nissim και Naimy ήταν πολύ κατώτεροι των προσδοκιών.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Σίγουρα ο Casspi θα έδινε ακόμα μεγαλύτερη ποιότητα στο υπάρχον ρόστερ του Ισραήλ. Όμως αυτό που τους έλειπε πραγματικά ήταν ένας ψηλός επιπέδου. Προσπάθησαν να κινήσουν διαδικασίες για τον Fisher, όμως δεν πρόλαβαν να βγάλουν το διαβατήριο.


Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Το Ισραήλ είναι μια ομάδα με παράδοση στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με συνεχείς παρουσίες σε τελικές φάσεις. Έχει συναντηθεί αρκετές φορές με την εθνική μας ομάδα και όλοι σίγουρα θυμόμαστε το πόσο «σκληρό καρύδι» υπήρξαν στο μεταξύ μας ματς το 2005 σε εκείνη την λαμπρή πορεία των Διαμαντίδη, Παπαλουκά, του αρχηγού Μιχάλη Κακιούζη και των άλλων παιδιών μέχρι το τρόπαιο.










Κατάταξη: 14η θέση

Η καλύτερη στιγμή: Οι 2 νίκες που πέτυχε απέναντι σε Βέλγιο και Γεωργία έδειξαν ότι η Βουλγαρία ήταν μια αξιόμαχη ομάδα. Ζόρισε αρκετά και τους Σλοβένους στο ματς της πρεμιέρας.

Η χειρότερη στιγμή: Ο αποκλεισμός από την συνέχεια του τουρνουά εξαιτίας τριπλής ισοβαθμίας. Οι Βούλγαροι κέρδισαν την Γεωργία την τελευταία αγωνιστική και περίμεναν το «δώρο» από το Βέλγιο για να προκριθούν. Όμως αυτό δεν έγινε, διότι οι Ουκρανοί κέρδισαν κι έτσι στην τριπλή ισοβαθμία έστειλαν την Γεωργία στον F όμιλο.

Τι θα μας μείνει: Ο Rowland. Ο Αμερικανός ήταν το Α και το Ω σε αυτή την ομάδα και απέδειξε και πάλι πως το κόλπο με τους νατουραλιζέ μπορεί να ανεβάσει επίπεδο μια εθνική ομάδα.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Τα μπερδέματα που γίνονταν κάθε φορά που παίζαν ταυτόχρονα στο παρκέ τα αδέρφια Ιβάνοφ. Παίζει οι εκφωνητές των αγώνων να μην τους πέτυχαν ούτε μια φορά σωστά.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Έναν ακόμα παίκτη που θα μπορούσε να βοηθήσει τον Rowland. Γενικά οι Βούλγαροι έδειξαν καλό σύνολο αλλά δεν υπήρξε κάποιος παίκτης που να έδειξε ότι μπορεί να αγωνιστεί σε πιο ανεβασμένο επίπεδο σε σχέση με τον μέσο Βούλγαρο παίκτη.


Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Οι Βούλγαροι είναι μια ομάδα σκληροτράχηλη, που παίζει ομαδικά, παλεύει κάθε φάση σαν να είναι η τελευταία και όσο ταλέντο δεν έχει, το ισοσταθμίζει με το πείσμα και την προσήλωση στο στόχο της…









Κατάταξη: 24η


Η καλύτερη στιγμή: Νομίζω ότι η καλύτερη στιγμή αυτής της ομάδας ήταν η πρόκριση της στην τελική φάση του τουρνουά.. Ίσως και το ματς με την Πολωνία όπου απλά δεν έχασαν με διαφορά άνω των 10 πόντων..


Η χειρότερη στιγμή: Η ήττα από την Λιθουανία στο τελευταίο ματς της πρώτης φάσης. Οι Πορτογάλοι δεν μπήκαν ποτέ στο ματς και αν η Λιθουανία δεν κατέβαζε νωρίς ρυθμούς, η διαφορά θα είχε εκτοξευθεί σε ακόμα μεγαλύτερα νούμερα από το 69-98 που ήταν το τελικό σκορ.

Τι θα μας μείνει: Ο Andrade είναι ίσως ο μοναδικός Πορτογάλος που μπορεί να παίξει ικανοποιητικό μπάσκετ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε: Το γεγονός ότι στην πρεμιέρα τους στήριξα στοιχηματικά απέναντι στην Τουρκία ( ήττα δηλαδή έως 19 πόντους) και αυτοί έχασαν με 23…


Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Έναν, όχι πολλούς, ΕΝΑΝ υποτυπώδη ψηλό που να μπορεί να κάτσει για πάνω από 3 δευτερόλεπτα στην ακτίνα των τριών μέτρων γύρω από το καλάθι. Αυτοί σούταραν πιο πολλά τρίποντα και από τον Τσεκόφσκι.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Οι Πορτογάλοι είναι μια ομάδα όχι ιδιαίτερα τεχνική, αλλά με ικανότητα στο μακρινό σουτ και στο ανοιχτό γήπεδο. Σταρ της ομάδας αυτής είναι ο Andrade, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του από τις φτωχογειτονιές του Οπόρτο (μπλα μπλα μπλα…)









Κατάταξη: 23η


Η καλύτερη στιγμή: Το ματς με την Βουλγαρία ήταν το μοναδικό που μπόρεσαν να παλέψουν, έφτασαν κοντά στη νίκη αλλά έχασαν στις λεπτομέρειες.


Η χειρότερη στιγμή: Η ήττα στην πρεμιέρα από την Γεωργία με 22 πόντους. Εντάξει, το να φας 20 πόντους από κάποια υπερδύναμη είναι κατανοητό, αλλά 22 πόντοι από ομάδα περίπου ανάλογου βεληνεκούς, δεν είναι και ό,τι καλύτερο.

Τι θα μας μείνει: Ο D.J. Mbenga. Η παρουσία του στα γήπεδα της Λιθουανίας ήταν το κερασάκι στην τούρτα αυτού του τουρνουά.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε: Το γεγονός ότι ήταν μια από τις χειρότερες εθνικές ομάδες που έχουμε δει στα τελευταία Ευρωμπάσκετ.


Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Ίσως η παρουσία του Hervelle να έκανε λίγο πιο ποιοτικό το ρόστερ του Βελγίου και να το βοηθούσε να είναι πιο ανταγωνιστικό σε ορισμένα παιχνίδια.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Το Βέλγιο είναι μια ομάδα που έχει στις τάξεις της έναν παίκτη με πολυετή θητεία στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, τον D.J. Mbenga, αλλά και κάποιους «μπαρουτοκαπνισμένους» στα ευρωπαϊκά γήπεδα παίκτες, όπως ο Van den Spiegel, ήρθε στα γήπεδα της Λιθουανίας για να χαρεί την διοργάνωση και να πετύχει ότι καλύτερο μπορεί..








Κατάταξη: 21η

Η καλύτερη στιγμή: Σίγουρα το ματς της πρεμιέρας. Το Μαυροβούνιο κέρδισε μετά από ένα δύσκολο ματς τα Σκόπια και έδειξε ότι μπορεί να γίνει η ευχάριστη έκπληξη του τουρνουά.

Η χειρότερη στιγμή: Όλη τους η πορεία από κει και πέρα ήταν άσχημη. 4 συνεχόμενες ήττες και εκτός τουρνουά σε έναν όμιλο, που πολλοί τους έχριζαν φαβορί για την τρίτη προνομιούχο θέση.

Τι θα μας μείνει: Οι εμφανίσεις του Dasic. Είτε σαν 4αρι είτε σαν 3αρι ο νεαρός ήταν εξαιρετικός στις εμφανίσεις του και αποτέλεσε όαση σε σχέση με την υπόλοιπη ομάδα του Μαυροβουνίου.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε: Τις εμφανίσεις του Pekovic. Με κάποια κιλάκια, πιο αργός από ότι τον είχαμε συνηθίσει και γενικά εκτός ρυθμού. Ίσως η μεγάλη αποχή από τους αγώνες (είχε να αγωνιστεί σε επίσημο ματς από τον Απρίλη στο ΝΒΑ) να τον είχε επηρεάσει.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Ένα καλύτερο παίκτη στα "φτερά" της ομάδας από τον Scepanovic. Επίσης πιο ξεκάθαρους ρόλους μέσα στην ομάδα, καθώς φάνηκε πως δεν είχε γίνει σωστός καταμερισμός, με αποτέλεσμα να μην εκμεταλλευτούν τα προτερήματα κάποιων παικτών (πχ Vuksevic)

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Το Μαυροβούνιο ήρθε σε αυτή την διοργάνωση με μπροστάρη τον γνωστό μας από την θητεία του στον ΠΑΟ Pekovic, τον Omar Cook με καριέρα πολυετή στην Ευρωλίγκα καθώς και αρκετούς φερέλπιδες νέους...Όμως οι εμφανίσεις τους δεν ήταν ανάλογες της αξίας τους κι έτσι αναγκάστηκαν να πάρουν γρήγορα το εισιτήριο της επιστροφής.

Κατάταξη: 13η


Η καλύτερη στιγμή: Yπήρξε κάποια αλήθεια; Έκαναν δύο νίκες εναντίον Φινλανδίας και Μαυροβουνίου αλλά και αυτές με το ζόρι.


Η χειρότερη στιγμή: Πάλι δυσκολεύομαι να βρω κάποια. Η όλη τους πορεία ήταν σκέτη απογοήτευση.

Τι θα μας μείνει: Ότι και οι Κροάτες έφεραν νατουραλιζέ.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε: Τον Γιόσιπ Βράνκοβιτς, το επεισόδιο μεταξύ των παιχτών την παραμονή της πρεμιέρας, τον τραυματισμό του Μάρκο Τόμας αλλά γενικότερα θα θέλαμε να ξεχάσουμε ότι υπήρχε Κροατία στο συγκεκριμένο Ευρωμπάσκετ.


Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Εντάξει δεν είχαν ποιότητα και τα έσπασαν και μεταξύ τους. Αλλά λίγο προσωπικότητα ρε γαμώτο. Εθνική Κροατίας είσαι…

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Η Εθνική Κροατίας μία υπερδύναμη του παγκόσμιου μπάσκετ με τον τρελο-Πόποβιτς και τον Μάρκοτα που έγινε ντραφτ από τους Σαν Αντόνιο Σπερς και έπαιξε στους Μιλγουόκι Μπακς.











Κατάταξη: 12η


Η καλύτερη στιγμή: Η πρώτη φάση όπου νίκησαν Ουκρανούς και Βέλγους και χτύπησαν πολύ δυνατά το παιχνίδι με τους Ρώσους. Γενικότερα έπειθαν ότι και με βάση τους αντιπάλους τους εχουν την δυνατοτήτα να πάνε στην 8άδα.


Η χειρότερη στιγμή: Ο τραυματισμός του Ζάζα Πατσούλια ουσιαστικά έσβησε τις ελπίδες τους για είσοδο στην 8άδα του τουρνουά.

Τι θα μας μείνει: Ότι χωρίς Πατσούλια είναι άλλη ομάδα, όχι ότι δεν το περιμέναμε όμως. Και η εμφάνιση του «Γιώργη» Σερμαντίνι κόντρα στη δική μας Εθνική.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε: Την εικόνα τους στην 2η φάση όπου έδειξαν ότι δεν ήταν ομάδα για τόσο ψηλά. Θα έπρεπε να το παλέψουν περισσότερο όμως αφού υπήρχαν ομάδες που μπορούσαν να κάνουν καλύτερες εμφανίσεις εναντίον τους.


Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Ένας καλύτερος νατουραλιζέ από τον Χέινς που είχε μόλις 1.3 ασίστ.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Ο Νικολόζ Τσικιτισβίλι, ένας παίχτης που θεωρήθηκε μεγάλο ταλέντο, επιλέχθηκε στο νο.5 του ντραφτ από τους Ντένβερ Νάγγετς, ένας παίχτης που μπορεί να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο, που γεννήθηκε στην Τιφλίδα...









Κατάταξη: 20η

Η καλύτερη στιγμή: Tίποτα. Βρέθηκαν στον πιο δύσκολο όμιλο της πρώτης φάσης και δεν κατάφεραν να πάρουν κανένα από τα ματς που έπρεπε για να προχωρήσουν στην επόμενη φάση.

Η χειρότερη στιγμή: Το ματς με τη Γερμανία που ήταν περίπου τελικός για την 3η θέση.

Τι θα μας μείνει: Το απεγνωσμένο ύφος του Πιανιτζιάνι και ο πληθωρικός Ντανίλο Γκαλίναρι.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε: Τις ποικιλίες του Μπελινέλι και τον Μπαρνιάνι να σουτάρει τρίποντο και να μην υπάρχει κανείς Ιταλός σε ακτίνα πέντε μέτρων από το καλάθι για το επιθετικό ριμπάουντ.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Πολλά. Χημεία γενικότερα, καταμερισμός ρόλων μεταξύ της τριάδας των σταρς, κάποιος παίχτης να δώσει οντότητα κάτω από το καλάθι, κάποιος άλλος στα γκαρντ με έφεση στην οργάνωση, πιο αξιόπιστο supporting cast.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους:Η πανίσχυρη Ιταλία των τριών ΝΒΑερς, η Ιταλία του Μπαρνιάνι που είχε 21.4 πόντους και 5.2 ριμπάουντς στο Τορόντο, του Γκαλινάρι που είχε 15.6 πόντους και 4.9 ριμπάουντς σε Νικς και Ντένβερ Νάγγετς όπου ήταν συμπαίκτης του Κώστα Κουφού και του Μπελινέλι που ήταν starter, δηλαδή ξεκίνησε στην βασική πεντάδα, σε 69 αγώνες των Χόρνετς της Νέας Ορλεάνης.









Κατάταξη: 22η


Η καλύτερη στιγμή: Όλη τους η πορεία δεν είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. Είχαν καλή εικόνα και πάλεψαν όλα τα ματς αλλά στο τέλος δεν κατάφεραν να κάνουν κάποια έκπληξη.


Η χειρότερη στιγμή: Ισχύει το ίδιο με την «καλύτερη στιγμή».

Τι θα μας μείνει: Ότι οι Λετονοί έπαιζαν εντός έδρας μέσα στη Λιθουανία, όποιος έβλεπε τα ματς θα νόμιζε ότι το Ευρωμπάσκετ γίνεται στη Ρίγα. Ο Μπλουμς και κάποια καλά ταλέντα στο ρόστερ της, ο Κούκσικς, ο Μπέρτανς και ο Φρειμάνις.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε: Δεν κατάφεραν να πάρουν κάποια νίκη ώστε να την πανηγυρίσουν μαζί με τους φιλάθλους τους.


Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Ο Μπιέντρινς που θα έδινε άλλη οντότητα στην ομάδα.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: O Kάσπαρς Καμπάλα δεν είναι εδώ, ένας πρώην μποξέρ ο οποίος σταμάτησε το μπάσκετ για κάποια χρόνια για να ασχοληθεί με το μποξ, επέστρεψε όμως και δήλωσε μάλιστα ότι βελτιώθηκε σαν παίχτης μετά από αυτή του την εμπειρία, έγινε πολύ πολύ πιο γρήγορος σε χέρια και πόδια.









Κατάταξη: 5η


Η καλύτερη στιγμή: Το 100-90 εναντίον των Σέρβων έδειξε ότι η ομάδα έχει πολλές δυνατότητες και ότι όταν πιάνει Λιθουανικό ρυθμό δύσκολα μπορείς να της αντισταθείς. Bοήθησαν και λίγο οι Σέρβοι…


Η χειρότερη στιγμή: Το σοκ από τα Σκόπια στον προημιτελικό. Μεγάλο χουνέρι σε ένα ζευγάρι που από πριν δεν έδειχνε καν ντέρμπι.

Τι θα μας μείνει: Το comeback του Σάρας σε Εθνικό επίπεδο, την επίσημη πρώτη του παιχταρά Γιόνας Βαλαντσιούνας σε μεγάλη διοργάνωση, ο κόσμος της Λιθουανίας να δημιουργεί "μπασκετική" ατμόσφαιρα σε κάθε παιχνίδι, τα πικ-ν-ρολ του Γιασικεβίτσιους με τον Βαλαντσιούνας παρά το χάσμα των μπασκετικών γενεών.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε: Τον πανικό που τους έπιασε στα τελευταία λεπτά με τα Σκόπια, το άστοχο σουτ από την γωνία του Γιασάιτις στο ίδιο παιχνίδι, τα νεύρα και τις σπρωξιές του Κεζμούρα στον βοηθό του στο ματς με την Ισπανία.


Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε: Ο Λίνας Κλέιζα και λίγη παραπάνω ποιότητα στο ρόστερ τους.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Όχι τι θα έλεγαν,τι είπαν: «Να βγάλουμε το καπέλο σε αυτούς τους οπαδούς για την απαράμιλλη μπασκετοσύνη τους»

Κατάταξη:
2η θέση

Η καλύτερη στιγμή:
Μπορεί η νίκη στον ημιτελικό να θεωρείται η μεγαλύτερη επιτυχία τους, αλλα η πραγματικά καλύτερη στιγμή ήταν η νίκη απέναντι στην Ελλάδα για πρώτη φορά σε επίσημο παιχνίδι που ήθελαν να κερδίσουν(γιατί στην Πολωνία δεν ήθελαν, αλλά ξέχασαν να το πουν στον Ντε Κολό) μετά από 28 χρόνια. Ήταν άλλωστε το παιχνίδι που δικαίωσε σε πρώτη φάση την επιλογή τους να μη χτυπήσουν το παιχνίδι με την Ισπανία.

Η χειρότερη στιγμή:
Η μέρα που δεν κατέβηκαν στο γήπεδο εναντίον της Ισπανίας στο ματς που(υποτίθεται ότι) παιζόταν η πρώτη θέση του Ε’ ομίλου. Η ήττα με 27 πόντους διαφορά ήρθε φυσιολογικά μετά απ’ αυτό.

Τι θα μας μείνει:
Τι άλλο; Ότι κέρδισαν τη Σερβία!
Και ότι παρουσίασαν την καλύτερη και πιο ώριμη ομάδα τους τα τελευταία χρόνια με έναν Πάρκερ πραγματικό ηγέτη μέσα και έξω από το παρκέ.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Ότι μας απέκλεισαν από τον ημιτελικό. Και ότι δεν απολαύσαμε περιγραφή Χάτζη σε όλα τους τα παιχνίδια.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε:
Να παίζουν περισσότερο μπάσκετ τακτικής για να αντιμετωπίσουν πιο ποιοτικές ομάδες από αυτούς(δηλαδή την Ισπανία).

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους:
Τι άλλο να πουν; Ότι είναι μια παρέα που ξεκίνησε πριν 10 περίπου χρόνια από το INSEP, το αθλητικό σχολείο της Γαλλίας ουσιαστικά με πρωταγωνιστές τον Πάρκερ, τον Ντιαό, το Φλο Πιετρούς και τον Τουριάφ. Ο Τουριάφ, ο οποίος είναι ένας ήρωας, γιατί είναι ο μόνος αθλητής που έχει επιστρέψει από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, ήταν ο μεγάλος απών του Ευρωμπάσκετ λόγω τραυματισμού και τα φιλαράκια του θα ήθελαν να του αφιερώσουν το μετάλλιο που κέρδισαν. Επίσης θα έλεγαν για τον αμφιδέξιο Αλί(και τρισαλί) Τραορέ, τον καλύτερο παίχτη της Ευρώπης στα χουκ-σατ και για τον Γιοακίμ Νοά, το γιο του μεγάλου τενίστα Γιανίκ Νοά, που είχε κερδίσει το Ρολάν Γκαρός το 1983 και μαζί με τους Αλ Χόρφορντ και Κόρεϊ Μπρούερ σχημάτισαν την κορυφαία τριάδα στην ιστορία του κολεγιακού πρωταθλήματος ως μέλη της Φλόριντα(την τριάδα του Μίσιγκαν με Κρις Ουέμπερ-Τζουάν Χάουαρντ-Τζέιλεν Ρόουζ δε νομίζω να την είχαν ακουστά). Πάνω-κάτω αυτά θα έλεγαν. Και θα τα ξαναπούν και του χρόνου στο Λονδίνο.








Κατάταξη:
7η και καταϊδρωμένη θέση

Η καλύτερη στιγμή:
Το πρώτο δεκάλεπτο του αγώνα εναντίον της Ισπανίας. Για 10’ έπαιξαν καλό μπάσκετ και κόντραραν στα ίσα την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης.

Η χειρότερη στιγμή:
Το δεύτερο και τρίτο 10λεπτο του ίδιου αγώνα. Με επιμέρους σκορ 22-55 υπέρ της Ισπανίας το ματς δεν έμοιαζε ούτε σαν προπόνηση των αξούριστων του Σκαριόλο.

Τι θα μας μείνει:
Ότι κι αυτοί κέρδισαν τη Σερβία!
Το πώς γίνεται μια ομάδα που πέρσι ήταν 5η στον κόσμο να κινδυνεύει να αποκλειστεί από τη Φινλανδία.
Και ότι Ντράγκιτς δεν είναι μόνο ο Γκόραν, αλλά και ο αδερφός του.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Ότι συμμετείχαν σε αυτό το τουρνουά.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε:
Να παίζουν μπάσκετ. Να μην προσπαθούν να καταστρέψουν το παιχνίδι του αντιπάλου, πετυχαίνοντας να καταστρέψουν τελικά το δικό τους.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους:
Ότι με 60 πόντους δεν κερδίζεις παιχνίδι Μπόζα μου.
Και το χειρότερο είναι ότι θα είχαν και δίκιο...








Κατάταξη:
5οι στον Α’ όμιλο και εκτός 12άδας (15η)

Η καλύτερη στιγμή:
Η νίκη επί της Πολωνίας στη μεγαλύτερη επίδειξη fair play της διοργάνωσης: Η αδιάφορη Μεγάλη Βρετανία κερδίζει τους Πολωνούς που με νίκη πλησιάζουν την πρόκριση και τους αφήνει εκτός συνέχειας.

Η χειρότερη στιγμή:
Το 59-90 από την Τουρκία, που τους στοίχισε τις ελπίδες τους για πρόκριση στην επόμενη φάση.

Τι θα μας μείνει:
Ο Λουόλ Ντενγκ. Μπορεί να μην τον είδαμε στην Πολωνία πρόπερσι, αλλά μας αποζημίωσε φέτος. Το ότι είχε διαφορά κλάσης σε σχέση με τους συμπαίχτες του το ξέραμε, αλλά με 24,6 πόντους, 9,4 ριμπάουντ, 3,6 ασίστ και 1,6 κλεψίματα ήταν μια ομάδα μόνος του.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Τίποτα! Η εθνική μπάσκετ της Μεγάλης Βρετανίας είναι ένα σύνολο από cult φυσιογνωμίες και δε θέλουμε να ξεχάσουμε κανέναν τους.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε:
Ο Μπεν Γκόρντον, για να δούμε τι θα έκαναν οι Βρετανοί έχοντας 2 σταρ του ΝΒΑ στο ρόστερ τους.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους:
Οι Βρετανοί στηρίχτηκαν στον Ντενγκ για να κάνουν την υπέρβαση, αλλά πάνε οι εποχές που ένας σούπερ σταρ έφτανε για να σαρώσει τους αντιπάλους στο πέρασμά του. Ο Ντενγκ, που έχει καταγωγή από το Σουδάν και είχε φέτος στο ΝΒΑ με τους Σικάγο Μπουλς 17,4 πόντους 5,8 ριμπάουντ 2,8 ασίστ 0,9 κλεψίματα 0,8 κοψίματα και 1,9 λάθη ήταν μόνος του, καθώς έλειψε ο Έρικ Γκόρντον. Ίσως αν είχαν βάλει τον Ντενγκ σε θέση μεσαίου παίχτη να είχαν αντιμετωπίσει καλύτερα την τούρκικη ζώνη.









Κατάταξη:
5οι στον Γ’ όμιλο και εκτός 12άδας (19η)


Η καλύτερη στιγμή:
Η νίκη με την Κροατία με 92-80 που τους έβαλε στο παιχνίδι της πρόκρισης

Η χειρότερη στιγμή:
Το μαύρο μεσημέρι της 3ης Σεπτεμβρίου, που τα φινλανδικά βομβαρδιστικά γέμιζαν τρίποντα το καλάθι τους με αποτέλεσμα τη συντριβή με 92-64.

Τι θα μας μείνει:
Ο Ντόμερκαντ. Με έναν τέτοιο σουτέρ η εθνική θα έπαιρνε μετάλλιο. Όταν όλοι οι άλλοι σταματούσαν(όπως με τη Φινλανδία), αυτός συνέχιζε να τα βάζει(σαν τη Duracell…).

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Δε θυμόμαστε και τόσα πολλά, ώστε να ξεχάσουμε κάτι!

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε:
Ο Τελέτοβιτς της Κάχα Λαμποράλ. Στη θέση του είδαμε τον πιο ασταθή παίχτη του Ευρωμπάσκετ, που άλλοτε τα έβαζε με κρεμασμένο παίχτη πάνω του κι άλλοτε έχτιζε βοηθητικά γήπεδα στο κλειστό του Αλίτους.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους:
Ότι τα παιδιά του πολέμου πάλεψαν με νύχια και με δόντια, αλλά προδόθηκαν από την αστάθειά τους. Ότι ο Ντόμερκαντ έχει χέρι-αλφάδι, ότι ο Μπάβτσιτς είχε 9,4 πόντους και 6,2 ριμπάουντ ανά αγώνα στην Α1 με τον Άρη και ότι τους στοίχισαν τα χαμένα μακρινά ριμπάουντ από τα άστοχα σουτ του Τελέτοβιτς.








Κατάταξη:
4οι στον Α’ όμιλο και εκτός 12άδας (18η)

Η καλύτερη στιγμή:
Η νίκη με 84-83 επί της φιναλίστ του Μουντομπάσκετ Τουρκίας.


Η χειρότερη στιγμή:
Ο αποκλεισμός εξαιτίας της ήττας τους από την ήδη αποκλεισμένη Μεγάλη Βρετανία.

Τι θα μας μείνει:
Ότι ένας τύπος με το όνομα Νταρντάν Μπερίσα, που παίζει στην Ανβίλ Βλόκλαβεκ παραλίγο να αποκλείσει τη δευτεραθλήτρια κόσμου.
Ότι παραλίγο να κάνουν τη μεγαλύτερη έκπληξη όλης της διοργάνωσης από την πρώτη μέρα όταν δυσκόλεψαν την Ισπανία, επιστρέφοντας μάλιστα από το -17!

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Ότι κατάφεραν να αποκλειστούν χάνοντας από μια ήδη αποκλεισμένη ομάδα.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε:
Οι απόντες τους. Γκόρτατ και Λάμπε θα έφτιαχναν μια δυνατή γραμμή ψηλών, αλλά τελικά δεν έπαιξε κανένας απ΄τους δυο και με αυτές τις απουσίες ίσως χάθηκε η ευκαιρία για ένα αποτέλεσμα-βόμβα με την έναρξη του τουρνουά.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους:
Ότι οι Πολωνοί είναι καλά παιδιά, ψηλά παιδιά, τους έλειψε και ο Γκόρτατ που διακρίθηκε φέτος στους Φοίνιξ Σανς δίπλα στο μεγάλο Αμερικάνο πλέι μέικερ Στιβ Νας, πάλεψαν και έχασαν την πρόκριση στα σημεία.

Κατάταξη:
9η

Η καλύτερη στιγμή:
Η νίκη απέναντι στο Μαυροβούνιο που δρομολόγησε την πρόκριση στη δεύτερη φάση της διοργάνωσης,που,αναμφίβολα αποτέλεσε μια πολύ σημαντική επιτυχία για την ομάδα της Φινλανδίας.

Η χειρότερη στιγμή:
Η ήττα απ τη Σλοβένια,μια ομάδα που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε παταγώδεις αποτυχίες.Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία ,με νίκη οι Φινλανδοί θα βρίσκονταν στην οκτάδα αλλά δεν εκμεταλλεύτηκαν τη μεγάλη ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε για να πετύχουν κατι πολύ ανώτερο.

Τι θα μας μείνει:
H παρουσία των ταλαντούχων Κόπονεν και Τζέραρντ Λι.Και οι δύο άφησαν υποσχέσεις για το μέλλον και είναι αρκετά πιθανό το καλό τους τουρνουά να αποτελέσει το «σκαλοπάτι» για το επόμενο βήμα στην καριέρα τους.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Το γεγονός ότι δεν είχαν έναν ψηλό της προκοπής. Αυτό τους αδικούσε πολύ σαν ομάδα, καθώς οποιαδήποτε ομάδα είχε πληθώρα σέντερ, μπορούσε να τους κάνει την ζωή δύσκολη.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε:
Δεν υπήρχε τακτική παιδεία στην ομάδα.Έπαιζαν ελεύθερο μπάσκετ στηριζόμενοι στο ταλέντο κάποιων παικτών.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους: Οι Φινλανδοί είναι μια ομάδα που στηρίζεται στην φιλοσοφία του προπονητή τους. Δεν έχουν μεγάλο ταλέντο, αλλά είναι μια ομάδα δουλεμένη και αν της μπουν τα σουτ, θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα στις αντίπαλες άμυνες.








Κατάταξη:
4η

Η καλύτερη στιγμή:
Η νίκη επί της οικοδέσποινας Λιθουανίας.Ελάχιστοι νομίζω περίμεναν μια τέτοια εξέλιξη,αλλά οι Σκοπιανοί κάνοντας ένα ισορροπημένο παιχνίδι προκρίθηκαν στον ημιτελικό της διοργάνωσης.

Η χειρότερη στιγμή:
Η ήττα στον μικρό τελικό απ την Ρωσία,και μάλιστα με τον τρόπο που ήρθε.Ο Στογιανόφσκι στην πιο κρίσιμη επίθεση του αγώνα έκανε airball κάτω απ το καλάθι!!!!!

Τι θα μας μείνει:
Η εκπληκτική παράσταση του Μακάλεμπ στο τουρνουά,το γεμάτο ενθουσιασμό σύνολο,η αναζωογόνηση του Άντιτς και γενικά η πολύ δουλεμένη ομάδα που παρουσίασε ο προπονητής της,Μαρίν Ντοκουζόφσκι.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Το μονότονο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας,που,σε πολύ μεγάλο βαθμό στηριζόταν στον αργό ρυθμό,στον Μακάλεμπ και στα περιφερειακά σουτ,ακόμα και απ τους ψηλούς της ομάδας.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε:
Μια μεγαλύτερη ποικιλία στο παιχνίδι τους. Μπορεί να ήταν πολύ αποτελεσματικό,αλλά σίγουρα θα μπορούσε να είναι και λίγο ποιοτικότερο. Βέβαια, δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να τους κατηγορήσουμε, μετά από τέτοια πορεία.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους:
Οι Σκοπιανοί, οδηγούμενοι από τον κοντορεβυθούλη μαέστρο Μακάλεμπ έφτασαν μέχρι τους 4 της διοργάνωσης. Σε αυτή την πορεία βοηθήθηκαν από τους διαιτητές, αλλά και από τους φιλάθλους τους,οι οποίοι παρά τις παρατηρήσεις των υπεθύνων, συνέχιζαν να κάθονται πίσω από την μπασκέτα., ΟΡΘΙΟΙ…










Κατάταξη:
11η

Η καλύτερη στιγμή:
Η νίκη απέναντι στη μετέπειτα κάτοχο του χρυσού μεταλλίου Ισπανία.Σε ένα παιχνίδι που οι Ισπανοί πάντως δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τη νίκη.

Η χειρότερη στιγμή:
Η ήττα απο τη Σερβία που σήμανε και τον αποκλεισμό της από τη δεύτερη φάση.Είχαν τη μεγάλη ευκαιρία να πάρουν τη νίκη,αλλά,για μία ακόμα φορά «τα έκαναν θάλασσα» στην τελευταία τους επίθεση.

Τι θα μας μείνει:
Τα πρώτα δείγματα γραφής του Ένες Κάντερ,έδειξε ότι τα επόμενα χρόνια θα μπόρεσει να πρωταγωνιστήσει στην τούρκικη ομάδα.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Την πολύ κακή κατάσταση του Τούρκογλου,την έλλειψη προπονητικού πλάνου στις «ειδικές καταστάσεις»,την άσχημη συμπεριφορά του Πρέλντζιτς όταν «έκαιγε» η μπάλα και την απουσία πάθους και ενθουσιασμού απο πλευράς παικτών.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε:
Η αμυντική συμπεριφορά επί εποχής Τάνιεβιτς,οι ευέλικτες ζώνες και οι αλλαγές στις άμυνες.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους:
Η Τουρκία του εξαιρετικού ρόστερ, των πολλών αστέρων που αγωνίζονται στο ΝΒΑ, του σούπερ σταρ Turkoglu, δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση για τις 8 καλύτερες ομάδες του τουρνουά.

Κατάταξη:
6η θέση

Η καλύτερη στιγμή: Η νίκη με τη Σλοβενία, που σφράγισε την είσοδο στην 8άδα και η νίκη με την Σερβία, που εξασφάλισε τη συμμετοχή στο Προολυμπιακό Τουρνουά του 2012. Η Εθνική πέτυχε και στους δύο στόχους που είχε θέσει.

Η χειρότερη στιγμή:
Η ήττα από τη Γαλλία. Κακά τα ψέματα, κανείς δε θέλει να χάνει, ειδικά όταν έχεις καταφέρει να περιορίσεις τον αντίπαλο, σε σημείο που απλά να χρειάζεται το δικό σου ρολάρισμα για να περάσεις από πάνω… Κάτι που δεν ήρθε ποτέ.

Τι θα μας μείνει:
Η υπενθύμιση για το πόσο καλός παίκτης είναι ο Φώτσης, όταν του δίνεται περισσότερο πρωταγωνιστικός ρόλος (ελπίζω αυτός να είναι ο λόγος που διάλεξε Σκαριόλο), αν και τόσα χρόνια το ξεχνούσαμε λόγω των υπερομάδων στις οποίες συμμετείχε.
Η επιτυχία του Ζούρου να δημιουργήσει ομάδα με στόχο και ταυτότητα από 12 παίκτες κάτω των 30 ετών, εκ των οποίων οι 6 δεν είχαν αγωνισθεί ποτέ με την Εθνική.
Η ενεργή συμμετοχή και η διάθεση που έδειξαν τα νέα παιδιά σε συγκεκριμένα παιχνίδια (π.χ. Κουφός με Μαυροβούνιο-Ρωσία, Παπανικολάου με Σλοβενία-Λιθουανία, Βασιλειάδης με Κροατία), αλλά και η διαπίστωση ότι δε μπορεί να χτιστεί νέα ομάδα χωρίς την παρουσία έμπειρων παικτών (Ζήσης, Φώτσης, Μπουρούσης), που τελικά εκείνοι φάνηκαν στα δύσκολα.
Τα καμικάζι αμυντικά φάουλ του Ξανθόπουλου στους αιφνιδιασμούς του αντιπάλου.
Το μούσι του Φιλίππου (like!)

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Τα κολλήματα του Ζούρου με το αυστηρό σε χρόνο-rotation, που οδηγούσε σε 5άδες χωρίς συνοχή, την αστοχία του Μπράμος από τα τρίποντα (γενικώς την αστοχία στο περιφερειακό μας σουτ), την επιμονή του Μπουρούση να καταναλώνει αχόρταγα χρόνο επίθεσης με ποσταρίσματα 10 δευτερολέπτων.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε:
Ένας σκόρερ τύπου «McCalebb» ή οποιοσδήποτε παίκτης μπορεί να τραβήξει σκορ.
Την ομάδα να τρέχει μετά το αμυντικό ριμπάουντ, κάτι που είδαμε σε παιχνίδια της προετοιμασίας, αλλά σε λίγα παιχνίδια στο Ευρωμπάσκετ και για πολύ λίγα λεπτά (με Σλοβενία, Κροατία, Φινλανδία). Δεν είναι τόσο ότι μας έλλειψε επειδή ήμασταν συνηθισμένοι σε κάτι τέτοιο, αλλά επειδή θα μπορούσαμε (και είχαμε τους κατάλληλους παίκτες) να τρέξουμε περισσότερο σε παιχνίδια όπου χρειαζόμασταν ένα επιθετικό σερί ή ξεμπούκωμα.
Το τρίποντο και γενικά το σουτ από μέση απόσταση. Η απειλή από μακρινή και μέση απόσταση δεν υπάρχει πλέον στην Εθνική και αυτό την κάνει πιο εύκολα αντιμετωπίσιμη.
Ένας δεύτερος playmaker να ξεκουράζει τον Καλάθη και να δημιουργεί ή να απειλεί.


Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους:
Η ΕΛΛΑΔΑ είναι στην 6η θέση του πανευρωπαϊκού, η ΕΛΛΑΔΑ είναι εδώ, η ΕΛΛΑΔΑ πάντα μας κάνει υπερήφανους, η ΕΛΛΑΔΑ προκρίθηκε στο προολυμπιακό τουρνουά, η ΕΛΛΑΔΑ πιστή στα μεγάλα ραντεβού..









Κατάταξη:
Μέσα στους 16 (9η).

Η καλύτερη στιγμή:
Η συγκλονιστική εμφάνιση κόντρα στο τελευταίο ματς που έπαιζε την πρόκριση στην 8άδα κόντρα στη διοργανώτρια Λιθουανία. Μέχρι το τελευταίο 3λεπτο είχαν σκοράρει μόλις 4 παίκτες (Kaman, Nowitzki, Benzing και Schaffartzik), πράγμα το οποίο ο Θεός με αξίωσε να ζήσω για πρώτη φορά.

Η χειρότερη στιγμή:
Η ήττα από τη Λιθουανία. Ως γνωστόν οι Γερμανοί δε θέλουν να χάνουν με τίποτα και δυστυχώς γι’ αυτούς το παιχνίδι συνέπεσε να είναι και το χειρότερο παιχνίδι του Nowitzki.

Τι θα μας μείνει:
Ο Chris Kaman. Ο Kaman ήταν με διαφορά το καλύτερο πεντάρι του ΕΒ, τουλάχιστο μέχρι του σημείου που έφτασε η Γερμανία και με τα στατιστικά του (15,5 π. 10 ρ. 1,8 τ.) θα είχε εξασφαλισμένη τη θέση στην καλύτερη πεντάδα αν…
Το ότι γνωρίζαμε ότι η Γερμανία θα παλέψει μέχρι τελευταίου δευτερολέπτου το παιχνίδι με τους Λιθουανούς, πράγμα το οποίο έκανε τελικά.
2-3 καλά παιχνίδια του 89άρη Robin Benzing, που έδειξε ότι μπορεί να γίνει ένας καλύτερος Jagla αν συνεχίσει να δουλεύει.. Αξιόπιστο σουτ από μακρινή απόσταση, αλλά από τα άλλα λίγα πράγματα…
Το τρίποντο του Schaffartzik στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα με τη Λετονία για τη νίκη των Γερμανών.
Η αγάπη του Dirk Nowitzki να δίνει αδιάκοπα το παρόν στην Εθνική του Ομάδα, που του έχει δώσει τη 2η θέση στους μεγαλύτερους σκόρερ σε Ευρωμπάσκετ, πίσω μόνο από τον Νίκο Γκάλη.

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Το συνήθως ψυχρό πρόσωπο του Dirk Bauerman, είναι σήμα κατατεθέν πλέον της Γερμανικής Ομάδας.
Την έλλειψη αξιόπιστου playmaker. Ο Schaffartzik είναι κοντό δυάρι/Λιαδέλης, δεν είναι pg…Βρείτε άσσο, τόσοι αμερικανοί κυκλοφορούν ελεύθεροι που θα ήθελαν ένα γερμανικό διαβατήριο.
Ό,τι αυτή μπορεί να ήταν από τις τελευταίες εμφανίσεις του Nowitzki με το εθνόσημο.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε:
Ο Greene, o Arigbabu και ο Garrett. Απλά και retrospective
Μία μεγάλη εμφάνιση του Nowitzki με ένα τελευταίο σουτ αντίστοιχου του ημιτελικού Γερμανίας-Ισπανίας το 2005, ανεξαρτήτου κατάληξης.

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους:
Η Γερμανία, του τεράστιου παίκτη, του πρωταθλητή ΝΒΑ Dirk Nowitzki και του επίσης ΝΒΑer Kaman , ενός από τους καλύτερους σέντερ της λίγκας, δεν κατάφερε να πάρει την πρόκριση για τους 8 της διοργάνωσης, δείχνοντας πως ένας κύκλος έκλεισε.











Κατάταξη:
Α΄Φάση (17η).

Η καλύτερη στιγμή:
H συγκλονιστική προσπάθεια που κατέβαλαν στην 4η περίοδο του αγώνα με τη Σλοβενία. Η Σλοβενία… είναι ομάδα που πάντα σου δίνει τη δυνατότητα να κυνηγήσεις ρεαλιστικά τη νίκη ακόμα και αν ο αντίπαλός της είναι πίσω με +15 πόντους, ακόμα και αν θέλει 3 λεπτά να τελειώσει το παιχνίδι. Αν και βρίσκονταν πίσω με 19 πόντους, με back2back καλάθια από Φεσένκο και Κολτσένκο κατάφεραν δύο φορές να φέρουν το παιχνίδι στους 3 πόντους, αλλά ως εκεί.

Η χειρότερη στιγμή:
Το μπάσκετ που παρουσίασαν ήταν ίσως η χειρότερη στιγμή στο Ευρωμπάσκετ γενικότερα. Μία ομάδα με ελάχιστο ταλέντο, με αθλητές σε καλές αναλογίες ύψους για μπασκετμπολίστες, αλλά κατά βάθος ξυλοκόποι. Αν και νεανική ομάδα (μόνο ο Κραστσόφ ήταν πάνω από 30) δεν έδειξε ότι μπορεί να έχει κάποια συνέχεια. Η ομάδα οφείλει την παρουσία της στη Διοργάνωση στην απόφαση για ένα διευρυμένο σύστημα διεξαγωγής αγώνων.

Τι θα μας μείνει:
Ο Stiven Berrt. Ήταν μακράν ο πιο ποιοτικός παίκτης της Ουκρανίας, ξεχώριζε σαν το αγγούρι στο τζατζίκι σε σχέση με τα υπόλοιπα όρθια αγγούρια. Διεισδυτικός και καλύτερος πασέρ από Haynes (Γεωργία) και Draper (Κροατία). Θα του άξιζε ένα «καλύτερο» διαβατήριο.
Η έλλειψη ταλέντου. Ακόμα και η Γεωργία χωρίς τον Πατσούλια σου έδινε την εντύπωση μιας ομάδας που μπορεί να παίξει και να τζογάρει για 30 λεπτά μια μεσαίας δυναμικότητας ομάδας σε αυτό το ΕΒ. Η Ουκρανία ακόμα και στο μεταξύ τους ματς, που υποτίθεται ότι θα έκρινε την πρόκριση στη δεύτερη φάση, δεν ήταν σε φάση να κάνει μία οργανωμένη επίθεση, παρά μόνο μπασίματα αυτοκτονίας από τους αθλητικά κατά τα άλλα παίκτες της.
Το all-time classic πορτοκαλοκόκκινο βάψιμο 55ρη-που γουστάρει κατά βάθος Μύκονο και Ίμπιζα- στα μαλλιά (?) του Φρατέλο.
Ο γκαρντ Pustozvonov… Cazzo…Είναι να ξεχάσεις αυτό το όνομα ποτέ?

Τι θα θέλουμε να ξεχάσουμε:
Μία ακόμη ομάδα με αμερικανό playmaker… Αυτή και με αμερικάνους προπονητές (βλ. Φρατέλο και Μπράιαν Χιλ).
Τον τραυματισμό του Φεσένκο στο ματς με το Βέλγιο.

Τι μας έλειψε και δεν το είδαμε:

Μία εισβολή Jimmy Jump με μοναδικό στόχο να καβαλήσει τις πλάτες του Φεσένκο και να σηκώσει σημαία του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ειλικρινά τώρα τι άλλο να μας λείψει πέρα από τις Ουκρανίδες στην κερκίδα…

Τι θα έλεγαν οι Χάτζη/Βαγγέλας για την πορεία τους:
Οι Ουκρανοί που ήρθαν με φιλοδοξίες στην διοργάνωση, με πολύ δυνατή φροντ λάιν, με παίκτες που έχουν ικανότητα να πηγαίνουν στο μακρινό rebound, δεν κατάφερε να κάνει κάτι αξιόλογο πέραν της συμμετοχής στην Α φάση του τουρνουά

(παρολο που δεν συμμετειχα εγω αυτη τη φορα )

Μεγιστοι θεουληδες ολοι σας


*Του χρονου στο Προολυμπιακο ετοιμαστειτε ρεμαλια για αφιερωματα σε Νιγηριες και Βενεζουελες

Πραγματικά respect

ΥΓ: Τα έσπασε η αναφορά σε Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Ολοκληρωτικό respect. Μπράβο.

Respect.

Τόσο απλά........

καταπληκτικο...απλα...RESPECT!!!!!

Και πάνω που σκεφτόμουν τη σημαντική έλλειψη ενός τόπικ για τον απολογισμό του Ευρωμπάσκετ...