Με ευκαιρία την πρόσφατη δημοσίευση του preseason ΤOP 25 από το Associated Press, ανοίγω τη φετινή έκδοση για ένα από τα αγαπημένα μου topics...

http://collegebasketball.ap.org/poll

To North Carolina είναι στο Νο 1 της preseason για 9η φορά στην ιστορία του και για πρώτη μετά τη σεζόν 2011-12. Αξιοσημείωτη επίσης η παρουσία στο Maryland στο Νο 3, με τους Terrapins να διαθέτουν το καλύτερο ρόστερ ύστερα από την αποχώρηση του Greivis Vasquez to 2010. Οι επιλογές του poll στηρίχθηκαν στα αποτελέσματα του AP TOP 25, επομένως οι φανατικοί οπαδοί του Wichita State ας αρκεστούν στην επιλογή "Άλλο"

Οι σημαντικότερες στιγμές της off-season, όσες θυμάμαι τέλος πάντων:

- Το σκάνδαλο σεξουαλικής φύσεως που ξέσπασε στο Πανεπιστήμιο του Louisville και δημιούργησε τριγμούς στην καρέκλα του Rick Pitino

- Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στο Southern Methodist και στον προπονητή του Larry Brown εξαιτίας ακαδημαϊκών παραβάσεων

- Η αποχώρηση των Fred Hoiberg (Iowa State) και Billy Donovan (Florida) για το NBA

- Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του St. John's από τον Chris Mullin

Και μιας και ξεκινήσαμε με τους προπονητές, ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με τις φετινές μετακινήσεις προπονητών στο κολεγιακό πρωτάθλημα:

http://www.ncaa.com/news/basketball-men/ar...ing-new-schools

Υ.Γ.: Η σεζόν ξεκινά την Παρασκευή 13/11/15.

Μία mini παρουσίαση των Ελλήνων παικτών που θα αγωνιστούν φέτος στη Division Ι του NCAA (θα γράψω και για τους Αμερικανούς με ελληνική καταγωγή σε επόμενα posts):

- Κώστας Μήτογλου (Wake Forest - Sophomore)

Ο καλύτερος παίκτης της λίστας, πραγματοποίησε εξαιρετική freshman χρονιά στην ισχυρότερη ίσως περιφέρεια της χώρας. Αναμένεται να είναι ο βασικός PF του Wake Forest φέτος και ο ίδιος δηλώνει ότι σκοπεύει να δουλέψει αρκετά το inside παιχνίδι του. Εξαιρετικός σουτέρ από την περιφέρεια. Προπονητής του είναι ο παλαίμαχος NBAer Danny Manning.





- Ιωάννης Δημακόπουλος (UC Irvine - Junior)

Στην τρίτη του πλέον σεζόν ο θηριώδης Δημακόπουλος (2.18) αναμένεται να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και να ανεβάσει τα νούμερά του. Πέρυσι αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια του κολεγίου του και μέτρησε 3.8 πόντους και 1.6 ριμπάουντ ανά ματς.



- Πάρης Μαραγκός (American - Junior)

Ο Μαραγκός επανέρχεται μετά από ένα χρόνο αναγκαστικής απουσίας λόγω της μεταγραφής του από το George Washington στο American. Σίγουρα θέλει να κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα και να αφήσει πίσω του την κακή διετία 2012-14.

- Μανώλης Τσελεντάκης (NJIT - Senior)

Στην τελευταία του σεζόν στο κολέγιο ο, γεννημένος στις ΗΠΑ αλλά μεγαλωμένος στην Ελλάδα, Τσελεντάκης αναμένεται να έχει ρόλο βασικού. Χάλκινος στην Ολυμπιάδα Νέων το 2010 μαζί με τους Τσιλούλη και Παναγιωταρά.

- Γιώργος Αγγέλου (Saint Francis - Junior)

Γιος του Βαγγέλη Αγγέλου, μικρή συμμετοχή τα δύο προηγούμενα χρόνια με το κολέγιο του.

- Μανούσος Γιαμούκης (Davidson - Junior)

Έπαιζε 11 ματς πέρυσι, ερχόμενος από τον πάγκο. Προέρχεται από το Anatolia.

- Γιώργος Πηλίτσης (Lehigh - Junior)

Άλλος ένας απόφοιτος του Anatolia, λίγα πράγματα στις δύο προηγούμενες χρονιές του στο Lehigh.

- Ηλίας Θεοδώρου (Pacific - Sophomore)

Συμμετοχή σε μόλις 11 παιχνίδια ως πρωτοετής, προέρχεται από το εφηβικό του ΠΑΟ.

Υ.Γ.: Ελπίζω να μην ξέχασα κάποιον

Ο Μήτογλου μου αρέσει πολύ σαν παίκτης. Ίσως να είναι και ο μόνος που μπορεί να αγωνιστεί με συνέπεια και στις 2 θέσεις των ψηλών. Μου αρέσει πιο πολύ από τον Αγραβάνη και μου θυμίζει περισσότερο τον Τσαρτσαρή. Μακάρι να εξελιχθεί το παιδί.

Ξέχασες τον Ντόρσεϊ στους Ducks. Στην πρόβα τζενεράλε είχε 15 πόντους, οχτώ ριμπάουντ και 2 ασίστ.

Ο Μήτογλου μου αρέσει και εμένα, φοβάμαι όμως ότι η έλλειψη αθλητικών προσόντων μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη στην εξέλιξή του. Ο Τσαρτσαρής ήταν πιο πλαστικός, δεν νομίζω πως μοιάζουν οι δύο παίκτες αυτή τη στιγμή. Περισσότερο σε Erceg φέρνει ο Μήτογλου.

Δεν τον ξέχασα τον Dorsey, απλώς τον κατατάσσω στους Αμερικανούς με ελληνική καταγωγή. Θα γράψω κάτι στο κοντινό μέλλον για αυτούς

Η χρονιά νομίζω είναι αρκετά απρόβλεπτη. Οι περσινές ομάδες του final4 έχουν τεράστιες αλλαγές όπως και γενικότερα τα περισσότερα από τα "ιστορικά" κολλέγια. Εξαίρεση το North Carolina, το οποίο και φιγουράρει στην κορυφή των polls.
Επίσης, από τα 10 πρώτα picks στα mock draft, περίπου στους 8-9 είναι φετινοί πρωτοετείς, επομένως πραγματικά στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε.

http://bleacherreport.com/articles/2587062...reseason-top-25

Ντζα!

Άλλο. Στηρίζουμε Michigan, Wichita State, LSU, Wisconsin με λίγο από Providence. Όλο και κάτι δε θα πάει καλά;

Πιο ρεαλιστικά, απ' όσους κατατάσσει στο poll o gk, στηρίζουμε North Carolina, το παραδέχομαι.

Ας κλέψουμε όλο το αφιέρωμα του sbnation.

Εκατό παίκται.
Kris Dunn στο 1! IN YOUR FACE! Triple double threat point guard που θα τους κουβαλήσει μέχρι το Μάρτη.
Ben Simmons στο 2! Tι LSU, LSD.. Αν είχε κάτσει ο Μίκαρος να υποδεχτεί τους 3 δυνατούς freshmen θα είχαν σαφώς πιο ρεαλιστικές ελπίδες. Όχι τίποτε άλλο, αλλά ποιος να βρει χώρο στους Κέλτες όπως τα χουν κάνει στη frontline.
To 4 και το 5 τα χει προλάβει ο bench.
Άλλοι που στηρίζουμε. Στο 13 Nigel Hayes επιζών του Wisconsin, στο 18 Μεγάλος Ron Baker που του κουβάλαγε τα νερά ο Langford το καλοκαίρι, στο 27 Domo, στο 28 Justin Jackson, στο 41 Ζάχος Αυγούστης, 76 AJ English ο τρίτος, 83 Αntonio Blackeney, 95 Ζάχος Irvin και που είναι ο Tyler Dorsey ρε νιάου.

Εδώ αντιγράφουν bench να μας πουν πόσο wide open είναι κι εδώ λέει 68 things to know. Αυτή τη στιγμή έχω διαβάσει μέχρι το 2.

Πρεμιέρα χθες λοιπόν.

Τα κολλέγια που είναι στις θέσεις 1-6 των rankings κέρδισαν εύκολα, μόνο το Kentucky ζορίστηκε λίγο από το Albany (όπου "λίγο", νίκη με 13 πόντους). Οπότε εντυπώσεις για αυτές τις ομάδες αργότερα, πάντως προσωπικά συμφωνώ με τα preseason rankings και θα χρίσω το North Carolina ως το φαβορί.

Το #7 Iowa State είχε σαφώς πιο δύσκολο ματς απέναντι στο Colorado και τελικά επικράτησε με 68-62, σε μία σεζόν "απογαλακτισμού" από το μπάσκετ του Fred Hoiberg, με τον νέο προπονητή να προσπαθεί να βάλει περισσότερα αμυντικά στοιχεία. Να σημειώσουμε εδώ ότι στο Iowa State αγωνίζεται ο Nazareth Mitrou-Long, ο οποίος το καλοκαίρι αποφάσισε να προσθέσει το Μήτρου στο επώνυμό του, προς τιμήν της μητέρας του. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό για πιθανή επιθυμία του να αγωνιστεί με τα χρώματά μας στο μέλλον, πρόκειται πάντως για ένα αρκετά ώριμο 2άρι με πολύ καλό σουτ. Χθες είχε 13 πόντους με 3/4 2π και 2/5 3π, ενώ πέρυσι είχε 10 πόντους μ.ο. με 40% 3π, σουτάροντας και αρκετά.

Το ματς Gonzaga-Pittsburgh που γινόταν στην αμερικανική βάση της Okinawa(!) διεκόπη λόγω ολισθηρότητας του γηπέδου , και έτσι δεν είχαμε πλήρη εικόνα της καλύτερης(?) frontline του πρωταθλήματος, με Wiltjer-Sabonis-Karnowski.

Εύκολες νίκες και για τα υπόλοιπα μεγάλα κολλέγια (#10-#16), με τον Fred Van Vleet του Wichita State να τραυματίζεται στον αστράγαλο και να αποχωρεί μετά από μόλις 3 λεπτά, όμως οι εκτιμήσεις δεν μιλάνε για κάτι σοβαρό ευτυχώς.

Το #17 Wisconsin ήταν το θύμα της πρεμιέρας, χάνοντας με 69-67 από το Western Illinois! Προσωπικά πάντως πιστεύω πως δεν θα έπρεπε να βρίσκεται καν στις 25 ranked ομάδες, είναι τεράστιες οι απώλειες από πέρυσι και δεν αναπληρώθηκαν.

Όσο για τον Ben Simmons, πιθανό no1 του επόμενου draft, είχε 11π-13ρ-5α-2τ στη νίκη του LSU επί του McNeese State με 81-70, επιχειρώντας μάλιστα μόνο 7 σουτ!



Τέλος, πολύ θετική ήταν και η παρουσία των Ελλήνων στην πρεμιέρα. Ο Ζακ Αουγκούστε είχε 15 πόντους και 14 ριμπάουντ στην εύκολη νίκη του Notre Dame επί του St Francis (θα κριθεί φυσικά καλύτερα σε δυσκολότερα ματς), ενώ o Μήτογλου είχε 19 πόντους και 16(!) ριμπάουντ στην δύσκολη νίκη του Wake Forest επί του UMBC με 78-73, σουτάροντας όμως 1/7 τρίποντα. Ο ρόλος του πάντως φέτος θα είναι σχεδόν αποκλειστικά ως 4άρι, καθώς υπάρχει επίσης στην ομάδα ο θηριώδης Devin Thomas στο 5. Και το καλύτερο για το τέλος, ο Τάιλερ Ντόρσεϊ στο πρώτο του ματς στο κολλέγιο είχε 20 πόντους (4/5 τρίποντα), 5 ριμπάουντ και 5 ασίστ στην εύκολη νίκη του Oregon, που πιθανότατα θα είναι ο κύριος εκφραστής των επιθέσεών του φέτος.

Πράγματι εντυπωσιακή πρεμιέρα για τα παιδιά μας. Καλή εμφάνιση έκανε και ο Μαραγκός με 16 πόντους για τους American Eagles στην ήττα από το Rhode Island (65-42). Πέτυχε σχεδόν τους μισούς πόντους!

Οι Ducks θεωρητικά μπορεί να είναι πολύ ανταγωνιστικοί φέτος καθώς εκτός του Ντόρσει υπάρχουν οι Elgin Cook και ο πολύ καλός Καναδός Dillon Brooks με παραστάσεις και από τους φετινούς Παναμερικανικούς αγώνες.

Τον Simmons δεν τον έχω δει όμως με αυτά που έχω διαβάσει για εκείνον έχω εντυπωσιαστεί. Αναμένουμε με ενδιαφέρον την συνέχεια.

Aυτός ο Allen που έκλεψε απ' τον πάγκο τον τελικό πέρυσι έχει ξεκινήσει ως πρωταγωνιστής στο φετινό Duke. Καλός παίκτης τι να λέμε.

Πρώτο ματς Kris 32-6-5-8-2.

Τελείως άσουτος ρε γαμώτο, παρότι μάλιστα έχει σχετικά μικρό wingspan (αναλογικά με το ύψος του). Το σουτ είναι μεγάλη υπόθεση, γιατί αν δεν το βελτιώσει αισθητά θα τον παίζουν από απόσταση και ενδεχομένως να τα βρει σκούρα ακόμα και ως slasher. Δεν ξέρω, προσωπικά κρατάω μικρό καλάθι, αν και βέβαια είναι πολύ νωρίς ακόμα. Γενικά φέτος εκ πρώτης όψεως δεν τρελαίνομαι με κανένα από τα top prospects του draft. Όχι τπτ άλλο, αλλά έτσι που το πάνε οι Nets είμαστε στο κόλπο για top 3 pick.

Αρκετά upsets στην πρώτη εβδομάδα της σεζόν...

Το George Washington κέρδισε το (#6) Virginia με 73-68. Κορυφαίος ο Αργεντίνος Patricio Garino με 18 πόντους και 5 ριμπάουντ...



Το (#9) Wichita State ηττήθηκε από το Tulsa με 77-67...



Χθες είχαμε και δύο πολύ μεγάλα ματς ανάμεσα σε ranked ομάδες, το (#2) Kentucky επικράτησε του (#5) Duke με 74-63 και το (#13) Michigan State κέρδισε το (#4) Kansas με 79-73. Απίστευτο triple-double από τον Denzel Valentine

To Kentucky σκότωσε το Duke στο transition. Προσπάθησαν απίστευτα οι Plumlee και Jefferson στα ριμπάουντ, αλλά δεν ήταν αρκετό, το υπόλοιπο Duke φαινόταν μία ταχύτητα κάτω. Πάντως και το Kentucky δεν είναι επ ουδενί έτοιμο, ειδικά ο Labissiere θέλει πολύυυυυ δουλεια για να δικαιολογήσει τα mocks. O Murray φαίνεται πολύ πιο πλήρης και έτοιμος παίχτης.

Για το Michigan St τι να πούμε, κάθε χρόνο καταφέρνει ο Izzo με αισθητά λιγότερο ταλέντο από τους υπόλοιπους να τους χτυπάει στα ίσια.

Πάντως επιμένω, ξεκάθαρα team to beat είναι το North Carolina (εάν επιστρέψει σύντομα και καλά ο Paige).

Και για no1 του draft ξεκάθαρο φαβορί ο Simmons. Φυσικά δεν ξέρουμε πόσο θα μπορέσει να επηρεάσει θετικά την μοίρα του LSU φέτος, αλλά το πακετό του "φωνάζει" για no1 pick.

Και μια ματιά στα ελληνόπουλα στο NCAA. Στους Oregon Ducks μετά το Jackson State κέρδισαν και το πολύ καλό κολέγιο του Baylor (#20) με 74-67. Ο Dorsey ξεκίνησε βασικός και είχε 12 πόντους-6 ριμπάουντς-5 ασσιστς αλλά και 4 λάθη. Επόμενο ματς με το Savannah State σήμερα.

Ο Κώστας Μίτογλου(Dinos όπως τον λένε στο Αμέρικα) αγωνίστηκε βασικός σε άλλα δύο παιχνίδια των Demon Deacons Wake Forest με απολογισμό μια νίκη και μία ήττα. Νίκη στην έδρα του Bucknell με 90-82 και ήτταν εντός από το Richmond με 82-91. Στον πρώτο αγώνα είχε 6 πόντους με 7 ριμπάουντ, έχοντας πρόβλημα με τα φάουλ. Στον αγώνα με το Richmond είχε double-double με 14 πόντους και 11 ριμπάουντ. Νομίζω ο Manning πάιζει με 3 φόργουορντ και τον χρησιμοποιεί αρκετή ώρα και στο πέντε. Επόμενο ματς κόντρα στους Hoosiers(#14) της Indiana την Τρίτη.

Ο Μαραγκός που αγωνίστηκε και στο δεύτερο ματς των American Eagles βασικός στην ήττα από τον Hampton με 61-48. Είχε 12 πόντους και 7 ριμπάουντς όμως από ότι φαίνεται η ομάδα των Eagles είναι πολύ αδύναμη. Επόμενο ματς αύριο με το St. Francis.

Απο τα υπόλοιπα παιδιά μόνο ο Δημακόπουλος(CAL Irvine Anteaters) δείχνει κάποια καλά στοιχεία μέχρι στιγμής.

Οι τρεις αγαπημένες μου φέτος :



Η καλύτερη frontline του NCAA με Kyle Wiltjer, Domas Sabonis και Przemek Karnowski αλλά χωρίς τον Kevin Pangos. Μπορεί ο Mark Few να είναι ένας από τους καλύτερους coach του πλανήτη αλλά αφού δεν νικήσαμε πέρσι τον ''Ολυμπιακό του Σωκράτη του NCAA'' Duke δεν βλέπω να παγένουμε ποτές στο final 4.








Μια από τις πρώτες αναμνήσεις που έχω από το κολεγιακό είναι τον Brandon Walsh (aka Christian Laettner), τον μισοριξιά Bobby Hurley και τον πιο λευκό μαύρο της Ιστορίας Grant Hill να ρίχνουν στο καναβάτσο, καθοδηγούμενοι από τον μοναδικό μετανάστη στις ΗΠΑ που δεν έκοψε το όνομα του, τους Running Rebels (το πιο ταιριαστό όνομα για την συμμορία του Vegas) του μασάω τις πετσέτες μου - μακαρίτη Jerry Tarkanian και εμένα 25 χρόνια μετά να μην το έχω χωνέψει ακόμα. Πέρσι λοιπόν που τα καλόπαιδα του Duke απέκλεισαν στο τελικό τουρνουά πρώτα στο sweet 16 τους Utes και μετά τους Zags
σκέφτηκα μέχρι και το να αρχίσω να βλέπω ποδόσφαιρο ....
H ομάδα του Larry Krystkowiak μπορεί να έχασε τον Delon Wright αλλά έχει τον καλύτερο center του NCAA , τον σούπερ mobile Αυστριακό 7footer Jakob Poeltl - κατά την γνώμη μου top5 pick φέτος.





Την δεκαετία του 1970 τα μεγάλα κολέγια της άνω ανατολικής ακτής δεν άνηκαν άκουσον-άκουσον σε κάποια conference άλλα έπαιζαν ως ''ανεξάρτητοι''. Αυτό άλλαξε το 1979 με την ίδρυση της original Big East. Κολλέγια όπως το Georgetown, το Syracuse, το St.John's, το Seton Hall, το Villanova με star coaches όπως ο John Thompson, ο Lou Carnesecca, ο Rollie Massimino και ο πιτσιρίκος τότε Rick Pitino με την άφιξη 2 mega star παικτών - ο ''big fella'' Pat Ewing και ο ''λατρεύω τις μπύρες'' Chris Mullin την έκαναν την πρώτη περιφέρεια που πήρε χοντρά λεφτά από την τηλεόραση στα mid 80s.

Φέτος ο Mullin στην πρώτη του χρονιά στο St.John's ψάρεψε 2 από τους καλύτερους Ευρωπαίους πιτσιρικάδες , τον ''μάγο τσέπης'' Federico Mussini και τον - καλύτερο Ευρωπαίο ΜΑΠ σε 2-3 χρόνια - Yankuba Sima. Τα πρώτα δείγματα είναι πολύ καλά για το κολέγιο του ''Μεγάλου Μήλου''.

* Το Gonzaga πράγματι πολύ πιθανό να έχει την καλύτερη frontline του πρωταθλήματος με τους Wiltjer-Sabonis-Karnowski. Το πρόβλημα είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρξουν αυτοί οι 3 στο παρκέ. Υπήρχε αυτή η σκέψη σε διάφορα δημοσιεύματα πριν αρχίσει η σεζόν (και προσωπικά δεν το θεωρώ και τόσο παράλογο να δοκιμαστεί ο Wiltjer στο 3), αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει δοκιμαστεί κάτι τέτοιο, με τον Sabonis να έρχεται όπως και πέρυσι από τον πάγκο. Το δεύτερο και κυριότερο όμως πρόβλημα είναι ότι φέτος είναι εξαιρετικά φτωχό το backcourt, χωρίς το δίδυμο Pangos-Bell που έπαιρναν 30 λεπτά ο καθένας για όλα τα προηγούμενα 4 χρόνια. Νομίζω ότι κάποιες από τις προηγούμενες χρονιές είχαν καλύτερο σύνολο, και δεν πήγαν final4. Φέτος είναι ακόμα πιο δυσκολα, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.

* To Utah είναι στο 4-1 μεν, αλλά η ήττα του είναι με 24 πόντους από το Miami (FL)... Σίγουρα είναι κάτι πρωτόγνωρο για αυτούς να ανήκουν στις ομάδες που έχουν στραμένα τα φώτα πάνω τους, να δούμε πώς θα το διαχειριστούν. Ο Poeltl πάντως είναι εντυπωσιακός μέχρι στιγμής, με 20.8 πόντους - 9.8 ριμπάουντ - 2.0 τάπες και 67% ευστοχία.

* Το St Johns του Mullin τέλος ξεκινάει με σαφώς λιγότερες προσδοκίες. Στο πρώτο του πραγματικά δυνατό τεστ διασύρεται αυτή τη στιγμή από το Vanderbilt με 30-7(!) στο 12'. Δηλώνω fan πάντως του Mussini από την πρώτη στιγμή που τον είδα στις μικρές εθνικές.


Στα υπόλοιπα, το North Carolina που βιάστηκα να χρίσω φαβορί έχασε από το Northern Iowa! Υπάρχει φυσικά η απουσία του Paige, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται μία τέτοια ήττα για ομάδα που στοχεύει στην κορυφή.
Όσον αφορά τους δικούς μας, ο Dorsey είναι καταπληκτικός μέχρι στιγμής με μ.ο. 15π-4ρ-4α και ποσοστά >50% τόσο σε δίποντα όσο και σε τρίποντα, και οδηγεί το Oregon σε ένα πολύ καλό ξεκίνημα με 4-0.

Με 18 πόντους και 8 ριμπάουντ ο Μίτογλου ήταν εκ των κορυφαίων στην νίκη-έκπληξη επί των Hoosiers(#13) me 82-78.



Μπράβο στο παιδί!

Κρατηθείτε από κάπου γιατί τα νούμερα που θα εξαπολύσω αν δεν έχετε και χωνέψει θα σας κάτσουν λίγο βαριά.

Kris Dunn. 22-10-9-7. Θα έγραφα "άγγιξε το quadruple double" αλλά θα φάμε πελτέ. Και πάλι, 22-10-9-7 και 1 τάπα με 6/14 - 9/9.


Ben Simmons. 21-20-7-2. Με 6/14 - 9/11. Δεν έχουμε προσωπικό recap ακόμα, είχαμε και ήττα. Α ρε Μίκαρε τι μας έκανες.
Έχουμε όμως highlights:


O Bilas είπε πως έχει να δει τέτοια κυριαρχία απ' τη high school senior χρονιά του LeBron. Θεωρώ τη δήλωση σαμποτάζ.

Σε μια διόρθωση ενός εκ των μυριάδων λαθών που έχω κάνει σε αυτό εδώ το forum, απ' το UNC είμαι fan του Brice Johnson περισσότερο παρά του Justin Jackson.

Είχα σκοπό ένα πιο αναλυτικό ποστ με την δημοσίευση των rankings αυτής της βδομάδας, αλλά δεν έχω χρόνο. Την άλλη Δευτέρα λοιπόν..

Αυτό όμως δεν θα πρέπει να λείπει:

Νέα rankings σήμερα, με παιγμένους πλέον αρκετούς αγώνες για κάθε ομάδα, επομένως μπορούμε να συνοψίσουμε πλέον κάποια συμπεράσματα...

1. Michigan State (9-0): Για τον Izzo τα ξέρουμε, μπορεί να φτιάχνει ομάδες που θα κοιτάνε στα μάτια τους πάντες (ή ακόμα και να βρίσκονται στην κορυφή) χωρίς να έχει το recruiting άλλων, ούτε τα σπουδαία projects για το draft. Φέτος όμως έχει την ευτυχία να έχει και έναν καταπληκτικό Denzel Valentine στην senior χρονιά του, με 19.7π-8.8ρ-7.9α και 47% ευστοχία. Το πρόγραμμά τους βέβαια δυσκολεύει στην συνέχεια, με τις conferences να αρχίζουν τέλος του μήνα, όμως έχουν την απαιτούμενη σκληράδα και το know how για να φτάσουν ως το final four.

2. Kansas (6-1): Η μοναδική τους ήττα από το Michigan State την πρώτη εβδομάδα. O Selden επιτέλους δείχνει να παίζει σύμφωνα με τις προσδοκίες που δεν είχε δικαιώσει τα προηγούμενα χρόνια, ο senior Perry Ellis δείχνει κάποιες στιγμές να παίζει ως άντρας απέναντι σε παιδιά, ενώ μένει να δούμε πώς θα ενσωματωθεί στο rotation και ο Diallo μετά την διαλεύκανση της υπόθεσής του.

3. North Carolina (7-1): Ακόμα και με την απουσία του Paige, η ήττα από το Northern Arizona ήταν απαράδεκτη. Ο Paige όμως γύρισε και είναι καλά, επομένως για μένα είναι η #1 ομάδα μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Πόσο μάλιστα όταν το σουτ τους, που ήταν το βασικό τους μειονέκτημα τα προηγούμενα 1-2 χρόνια, δείχνει πλέον να είναι σε αποδεκτά επίπεδα. Μέσα στο καλάθι έχουν πέραν αμφιβολίας το μεγαλύτερο βάθος από όλους.

4. Iowa State (6-0): Προσωπικά πιστεύω ότι η μεγάλη τους ευκαιρία για κάτι ήταν πρόπερσι και την έχασαν. Από την άλλη, η αλλαγή προπονητή δεν δείχνει να έχει χαλάσει την δυναμική τους. O Niang εξακολουθεί να είναι το αστέρι της ομάδας, η οποία πάντως είναι αρκετά ωραία δομημένη με καλούς σουτέρ (μεταξύ των οποίων και ο "δικός μας"(???) Mitrou-Long), ενώ υπάρχει πλέον και ένας κλασικός ψηλός (McKay) που δεν υπήρχε στην προπέρσινη ομάδα όπου όλοι σούταραν μανιωδώς.

5. Kentucky (7-1): Και πάλι με καλό recruiting (άσχετα αν ο Labissiere προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση για no2 του draft όπως δίνεται), αλλά και με κάποιους παίχτες μεγαλύτερων ε, poτών που μπορούν να χαρακτηριστούν ως ρολίστες (Poythress, Lee κλπ.) Νομίζω είναι πιο ισορροπημένη ομάδα από τους διάφορους γαλαξίες αστέρων που έχει παρουσιάσει κατά καιρούς ο Calipari, και προσωπικά πιστεύω ότι του δίνεται έτσι η ευκαιρία να μας δείξει και το καθαρά προπονητικό του ταλέντο πέρα από αυτό του recruiting.

6. Maryland (7-1): Η ήττα από το NC σίγουρα δεν είναι ντροπή. Έμπειρη ομάδα (χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Sulaimon με 3 χρόνια παρουσίας στο Duke), που όμως έχει και έναν από τους πιο ενδιαφέροντες freshmen, τον σέντερ Diamond Stone, που πάντως δεν έχει και τόσο μεγάλη χρονικά παρουσία ακόμα καθώς παλεύει με την φυσική του κατάσταση.

7. Oklahoma (5-0): Μικρό δείγμα ακόμα. Το σημερινό ματς με το Villanova (#9) θα δείξει πολλά. Ο Βuddy Hield πάντως είναι ίσως ο πιο fun-to-watch σκόρερ της λίγκας.

8. Duke (8-1): Χαμηλά κατά τη γνώμη μου. Ο Grayson Allen ήταν για κάποια παιχνίδια σε ημιάγρια κατάσταση, υπάρχει μία απειρία γενικά στο backcourt, αλλά αντισταθμίζεται από το δίδυμο Jefferson-Plumlee (ναι, ο τρίτος!) κοντά στο καλάθι που δίνουν old school ξύλο και ριμπάουντ. Δεν βλέπω τον λόγο να μην πάνε μέχρι το τέλος και φέτος.

9. Villanova (7-0): Πλήρεις. Το πόσο καλοί θα φανεί στην πορεία, και το σημερινό θα είναι ένα καλό δείγμα.

10. Virginia (7-1): Το βασικό τους θέμα δεν είναι τι θα κάνουν τώρα, αλλά τον Μάρτιο όπου τους στοιχειώνει ο χαρακτηρισμός του loser.

11. Purdue (8-0) και 12. Xavier (8-0): Δεν έχω εικόνα ακόμα.

13. Arizona (7-1): Πολύ δύσκολο να αντικαταστήσεις παίχτες όπως ο RHJ, ο McConnell και ο Stanley Johnson μόνο εκ των έσω και με transfers. Η νίκη επί του Gonzaga πάντως ήταν πολύ σημαντική και δείχνει ότι έχουν κρατήσει την απαιτούμενη σκληράδα. Η ποιότητα όμως είναι το βασικό ζητούμενο.

14. West Virginia (7-0): Μετά από αρκετό καιρό δείχνει να ξαναείναι relevant η ομάδα του αγαπημένου Bob Huggins. Περισσότερα όμως μετά το αυριανό ματς με το Virginia.

15. Providence (8-1): KRIS DUNN. Θα σας τα πει ο SG.

Από εκεί και κάτω υπάρχουν φυσικά ακόμα πάρα πολλές ενδιαφέρουσες ομάδες, η κάθε μία με τον τρόπο της. Κρίμα πάντως που το LSU του Simmons δείχνει να μην μπορεί να τον στηρίξει επαρκώς ώστε να είναι και αυτό μέσα στους διεκδικητές...

Ας δούμε λοιπόν μετά από περίπου δέκα παιχνίδια κάποιους παίκτες που αγωνίζονται στο κολεγιακό πρωτάθλημα και ΔΕΝ είναι Αμερικάνοι(USA). Επιλέγω τους πέντε καλύτερους μέχρι στιγμής από κάθε ήπειρο. Κάποια παιδιά μπορεί να μην γίνουν ούτε draft όμως αξίζει να τους έχουμε υπόψιν μας. Δεκτές όλων των ειδών οι ενστάσεις!!!



1. Pascal Siakam-New Mexico State Aggies-Cameroon-Sophomore-2,06μ-Power Forward

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 NMSU 36.3 9.5-17.0 .559 0.0-0.6 .000 5.6-8.3 .682 13.0 1.4 2.1 0.6 2.4 2.6 24.6



Μάλλον μιλάμε για ανερχόμενο παιχτούρι...

Mock Draft: Undrafted(όχι για πολύ)

2. Michael Gbinije-Syracuse Orange-Nigeria-Senior-2.01μ-Shooting Guard/Small Forward

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 SYR 37.1 6.4-12.8 .500 3.4-6.9 .491 3.9-5.5 .705 3.0 4.4 0.4 2.9 2.5 2.8 20.0



Τρομερά προσόντα. Μέλος(αποκάλυψη) της εθνικής Νιγηρίας στο τελευταίο Παναφρικανικό. Θα πάει στο Ρίο.

Mock Draft: Τέλος δεύτερου γύρου.

3. Moses Kingsley-Arkansas Razorbacks-Nigeria-Junior-2,08μ-Power Forward/Center

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 ARK 25.4 5.4-9.3 .585 0.0-0.0 .000 5.6-7.7 .722 9.7 1.3 2.0 1.1 3.4 1.7 16.4




Εχει παρουσιασει μεγάλη βελτίωση φέτος. Μπορεί να παίξει και τις δύο θέσεις ικανοποιητικά.

Mock Draft: Undrafted

4. Abdel Nader-Iowa State Cyclones-Egypt-Senior-1.98μ-Forward

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 ISU 27.4 5.7-10.6 .541 1.1-3.3 .348 2.0-2.7 .737 5.7 1.6 0.6 1.0 3.1 2.6 14.6



"Ο “X-Factor” μας". Τάδε έφη Georges Niang. Καλός και μαχητικός παίκτης.

Mock Draft: Undrafted

5. Adala Moto-Towson Tigers-Cameroon-Junior-1.98μ-Small Forward

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 TOWS 27.8 4.7-10.9 .429 0.3-2.1 .158 4.2-5.7 .745 7.3 1.6 0.2 1.0 2.7 2.4 13.9




Καλός παίκτης. Θέλει πολύ δουλειά ακόμη, όμως έχει τα φόντα να παίξει καλό μπάσκετ(ακόμη και σε ομάδα Ευρωλίγκας). Έπαιξε καλά στο Αφρομπάσκετ με το Καμερούν το καλοκαίρι.

Mock Draft: Undrafted

Bonus : Cheick Diallo-Kansas Jayhawks-Mali-Freshman-2.06μ-Power Forward

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 KU 11.5 3.5-6.5 .538 0.0-0.0 .000 1.5-4.0 .375 4.0 0.0 2.0 0.0 2.5 0.5 8.5



Οι Αμερικανοί μιλούν για πολύ μεγάλο ταλέντο. Υπήρξε σοβαρό πρόβλημα με την παραμονή του στις Η.Π.Α. το οποίο φαίνεται να λύθηκε.

Mock Draft: Τέλος πρώτης δεκάδας.



1. Kyle Wiltjer-Gonzaga Bulldogs-Canada-Senior-2.08μ-Power Forward/Center

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 GONZ 31.9 7.9-15.9 .495 2.1-5.9 .366 3.4-3.9 .889 7.1 1.4 0.9 0.4 1.4 2.7 21.3




Γιος του Greg. Πολύ καλό potential. Φινετσάτος ψηλός. Μπορεί να τον δούμε και στα λημέρια μας σύντομα αν δεν παίξει στο NBA. Διεθνής το καλοκαίρι με την Εθνική του Καναδα στους Παναμερικανικούς αγώνες.

Mock Draft: Τέλος δευτέρου γύρου.

2. Gian Clavell-Colorado State Rams-Puerto Rico-Senior-1.90μ-Shooting Guard

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 CSU 38.8 6.4-14.8 .432 2.9-6.9 .418 5.3-7.1 .737 7.8 3.4 0.6 0.9 2.3 2.1 20.9




Καλός σουτέρ και ριμπάουντερ. Κοντός για δυάρι στην Αμερική . Μάλλον θα περάσει τον Ατλαντικό και σύντομα. Εκτός και αν δουλέψει και βελτιώσει την ντρίμπλα του. Είχε προβλήματα με το νόμο, όμως καθάρισε το όνομα του και φέτος αγωνίζεται κανονικά.

Mock Draft: Undrafted.

3. Willie Rodriguez-Binghamton Bearcats -Puerto Rico-Sophomore-1.98μ-Shooting Guard/Small Forward

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 BING 29.0 4.9-10.9 .448 0.9-2.9 .304 4.4-5.6 .778 6.4 1.5 0.3 1.8 3.1 2.4 15.0




Δυνατό και γερό παιδί. Καλός αμυντικός και παίκτης που βρίσκει τρόπους να βάλει την μπάλα στο καλαθι. . Έχει περίεργο σουλούπι.

Mock Draft: Undrafted.

4. Justin Edwards-Kansas State Wildcats -Canada-Senior-1.90μ-Shooting Guard

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 KSU 31.7 5.0-10.3 .486 0.7-3.0 .238 4.1-4.9 .853 6.1 3.9 0.4 1.7 2.0 1.6 14.9




Πέρυσι ήταν αναγνωριστική η χρονιά στο Κάνσας και πήγε μέτρια. Φέτος δείχνει ανεβασμένος. Ανταγωνιστικός guard. Δεν έχει σουτ.

Mock Draft: Undrafted.
5.Patricio Garino-George Washington Colonials -Argentina-Senior-1.96μ-Shooting Guard

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 GW 29.5 5.6-9.8 .577 1.6-2.4 .684 2.4-3.5 .679 4.5 1.9 1.1 1.5 2.9 2.3 15.3



Ο Αργεντίνος shooting guard που μας συστήθηκε το καλοκαίρι στο τουρνουά της Αμερικής με τις μεστές εμφανίσεις του. Φέτος είναι καλύτερος από ποτέ στο κολλέγιο του και δέιχνει να είναι σε καλό δρόμο για την επαγγελματική του καριέρα.

Mock Draft: Undrafted.

Bonus: Jamal Murray-Kentucky Wildcats -Canada-Freshman-1.98μ-Point Guard/Shooting Guard

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 UK 33.0 5.0-12.4 .404 2.0-5.6 .356 3.3-4.1 .788 4.4 2.8 0.0 1.4 2.1 3.1 15.3



Τρομερή αίσθηση του καλαθιού. Πολύ ανταγωνιστικός. Το καλοκαίρι στους Παναμερικανικούς με τη φανέλα του Καναδά, έκανε πλάκα σε μεγαλύτερους του. Θρασύς όσο δεν φαντάζεστε. Όχι ομαδικός ακόμη. Θα παίζει άσος ή δύο στο NBA?

Mock Draft: 5 εως 10.

Αύριο οι υπόλοιποι.

1. Benjamin Simmons-Louisiana State Fighting Tigers -Australia-Freshman-2.08μ-Small Forward/Power Forward

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 LSU 35.6 7.1-13.3 .538 0.1-0.3 .500 5.4-7.3 .745 14.9 6.0 1.6 2.4 2.7 2.1 19.9



Φέτος τα κάνει όλα, εκτός από το να σουτάρει. Όμως και αυτό βελτιώνεται στην πορεία. Φοβερά προσόντα. Μάλλον φέτος με την ομάδα του δεν θα πάει και πολύ μακρυά όμως στο NBA θα τάραξει τα νερά. Ίσως τον δούμε και στο Ολυμπιακό τουρνουά του Ρίο.

Mock Draft: 1 (Καλός δεν θα είναι δίπλα στον Anthony Davis? ).

2. Majok Deng-Louisiana at Monroe Warhawks -Australia-Senior-2.08μ-Power Forward/Center

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 ULM 33.0 6.5-12.2 .534 0.8-3.8 .217 4.5-5.2 .871 7.3 1.5 1.5 0.7 2.7 2.0 18.3



Ψηλός που ξέρει να σουτάρει και να τρέχει καλά το γήπεδο. Της γνωστής οικογενείας των Deng από το Σουδάν . Μεγάλη έκρηξη στα νούμερα του φέτος.

Mock Draft: Undrafted.

3. Emmett Naar -Saint Mary's California Gaels -Australia-Sophomore-1.86μ-Point Guard

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 SMC 35.3 6.0-9.7 .621 2.7-4.2 .640 1.8-2.0 .917 3.8 6.2 0.3 1.8 1.2 2.2 16.5



Καλός παίχτης. Πολύ γλυκό σουτ και ωραίος μηχανισμός. Φέτος έχει εκτοξεύσει τα νούμερα του με καταπληκτικά ποσοστά σε βολές και τρίποντα. Το κολέγιο του παραδοσιακά δουλεύει με Αυστραλούς και φέτος ο Naar κάνει τη διαφορά. Δεν τον βοηθούν τα προσόντα του για NBA.

Mock Draft: Undrafted.

4. Xavier Cooks –Winthrop Eagles -Australia-Sophomore-1.99μ-Small Forward/Shooting Guard

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 WIN 23.8 5.0-9.4 .533 0.8-2.5 .300 2.8-3.5 .786 6.3 1.5 1.0 0.5 2.8 2.6 13.5



Ένας αρκετά αλτικός παίκτης, που κινείται πολύ χωρίς την μπάλα. Σίγουρα για να προοδεύσει θα πρέπει να δυναμώσει και άλλο και να σουτάρει καλύτερα. Φέτος έχει ανεβάσει πολύ την απόδοση του σε σχέση με την πρώτη του χρονιά. (Μοιάζει με το Τσίλντρες!!!)

Mock Draft: Undrafted.

5. Anthony Drmic –Boise State Broncos -Australia-Senior-1.98μ- Small Forward

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 BSU 28.9 4.3-10.4 .410 2.5-6.4 .392 4.1-5.1 .805 3.5 1.5 0.0 0.5 3.1 2.3 15.1



Η αλήθεια είναι πως οι προσδοκίες για τον Αυστραλοκροάτη ήταν πολύ παραπάνω. Μετά την πρώτη εντυπωσιακή του σεζόν δεν είχε την έκρηξη που αναμενόταν. Φέτος ,που επανήλθε μετά από τραυματισμό, παίζει ή πολύ καλά ή πολύ άσχημα. Κάπου πάντως θα βρει μεροκάμματο επαγγελματικά μετά το τέλος της σεζόν.

Mock Draft: Undrafted.



1.Martin Breunig –Montana Grizzlies-Germany-Senior-2.03μ- Power Forward

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 MONT 31.0 7.4-10.7 .693 0.0-0.4 .000 5.7-8.3 .690 8.9 1.6 0.6 0.3 2.9 2.7 20.6



Transition Finnisher. Καλπάζει στο γήπεδο με πολύ καλό χειρισμό,παρά το ύψος του. Θα τον δούμε σύντομα από τα λημέρια μας καθώς στο NBA θα είναι πολύ δύσκολο να καθιερωθεί.

Mock Draft: Undrafted.

2. Jarelle Reischel–Eastern Kentucky Colonels-Germany-Senior-1.98μ- Small Forward/Power Forward

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 EKY 28.9 5.4-10.1 .538 1.6-3.1 .500 7.2-8.9 .813 8.2 3.7 0.6 2.0 2.7 3.8 19.7



Δυνατός forward με καλή διείσδυση και αξιοπρεπές σουτ. Φέτος κάνει πολύ καλή σεζόν ενώ εσχάτως δείχνει και καλά στοιχεία στην πάσα. Στα τελευταία πέντε ματς έχει 22,5 πόντους, 9.0 ριμπάουντς ,5,5ασιστ και 2,5 κλεψίματα. Not bad!

Mock Draft: Undrafted.

3. Egidijus Mockevicius–Evansville Purple Aces-Lithuania-Senior-2.08μ- Center

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 EVAN 30.9 7.0-10.2 .685 0.0-0.0 .000 4.0-5.8 .692 13.3 0.3 2.8 1.1 3.3 2.0 18.0



Από ψηλούς οι Λιθουανοί καλά πάνε. Στους κοντούς έχουν ένα θέμα. Σίγουρα δεν είναι Βαλαντσιούνας, όμως είναι καλός παίχτης . Έχει καλές κινήσεις και σίγουρα δεν τον λες και αργό.Ήταν στην σκιά του Βαλαντσιούνας σε όλες τις μικρές εθνικές ομάδες.

Mock Draft: Undrafted.

4. Joel Bolomboy–Weber State Wildcats-Ukraine-Senior-2.08μ-Power Forward

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 WEB 32.9 5.6-10.0 .557 0.7-1.9 .385 4.3-7.1 .600 12.1 0.7 1.1 0.6 1.7 2.6 16.1



Είναι Αμερικανός με Κογκολέζο πατέρα, γεννημένος στην Ρωσία, με Ουκρανικό διαβατήριο (ελέω Φρατέλο). Θα έπαιζε λογικά στο φετινό Ευρωμπάσκετ ,όμως αρνήθηκε την πρόσκληση.

Mock Draft: Undrafted.

5. Martin Hermannsson – Long Island Brooklyn Blackbirds -Iceland-Sophomore-1.90μ-Shooting Guard

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 LIU 35.3 5.0-10.6 .473 1.3-3.4 .375 4.3-4.9 .882 3.6 3.7 0.4 1.4 2.3 1.9 15.6



Παραδόξως για Ισλανδό, δεν κοιτά πρώτα το μακρινό σουτ αλλά τη διείσδυση. Καλός χειριστής της μπάλας. Έπαιξε στο τελευταίο Ευρωμπάσκετ και είχε αρκετά καλή απόδοση.

Mock Draft: Undrafted.

Bonus: Maodo Lo – Columbia Lions -Germany-Senior-1.90μ-Point Guard/Shooting Guard

SEASON TEAM MIN FGM-FGA FG% 3PM-3PA 3P% FTM-FTA FT% REB AST BLK STL PF TO PTS
2015-16 CLMB 31.1 5.3-12.3 .431 2.7-7.2 .375 2.3-3.1 .742 2.7 3.2 0.4 2.2 2.3 2.4 15.6



Ίσως ο πιο έτοιμος παίκτης από τους παραπάνω. Καλός σουτέρ. Πολλές φορές το εκβιάζει βέβαια. Φέτος δείχνει πεσμένος σε νούμερα όμως θα είναι μια περίπτωση που θα απασχολήσει τις Ευρωπαϊκές ομάδες(Μπάμπεργκ). Μαζί με τον Σρόντερ θα κάνουν καλό δίδυμο στην εθνική Γερμανίας.

Mock Draft: Undrafted.

To Purdue έχει πλέον φτάσει στο 10-0! Παρότι δεν έχει ξεκινήσει ακριβώς εξαιρετικά τη freshman χρονιά του, ο πολύ ενδιαφέρων ψηλός που παράτησε το επίσης 10-0 Michigan St. για χάρη των Boilermakers -μεγάλο nickname-, o Caleb Swanigan, έκανε το καλύτερο παιχνίδι της κολεγιακής του καριέρας ως τώρα με 19-12-3ast-7/10 χτες.

Άλλος ένας πολυσυζητημένος freshman που μάλλον έκανε το καλύτερό του παιχνίδι χτες είναι ο Allonzo Trier του Arizona, με 27 πόντους 6 rebs και 8/11 fg απέναντι στο -συμπαθέστατο λόγω George και Tyler-J- Fresno St. Δε μ' αρέσει ότι το twitter handle του ξεκινάει με "iso", αλλά νταξ είναι ο επόμενος από τον Δίερ τον συγχωρούμε. Προσωρινά.

O Κris o Dunn ψιλορέπαρε, 15 λεπτά χτες σε άνετη νίκη και 9-1 οι Friars. O AJ English έχει κάνει μερικά τε-ρε-λα ματσάκια.

Το καθιερωμένο εβδομαδιαίο ποστ, με επιπλέον αναλύσεις από την προηγούμενη βδομάδα (ή εκεί που άλλαξε κάτι)...

1. Michigan State 11-0 (=)
2. Kansas 8-1 (=)
3. Oklahoma 7-0 (+4, με την εμφατικότατη νίκη επί του Villanova)
4. Kentucky 9-1 (+1)
5. Iowa State 9-0 (-1)
6. Maryland 9-1 (=)
7. Duke 8-1 (+1)
8. Virginia 8-1 (+2)
9. Purdue 11-0 (+2): Πολύ δυνατή φροντ λάιν, με τον 18χρονo Caleb Swanigan (μέλος της εθνικής u19 των ΗΠΑ το προηγούμενο καλοκαίρι) και τον ύψους 2.18 (και όχι "άμπαλο) Isaac Haas. Το πρόγραμμά τους πάντως δυσκολεύει απότομα, θα δούμε πως θα ανταποκριθούν στα προσεχή ματς με Butler, Vanderbilt κλπ.
10. Xavier 10-0 (+2)
11. North Carolina 7-2 (-8): Πλήρεις πλέον, ήρθε όμως και δεύτερη ήττα, αυτή τη φορά από το Texas του Shaka Smart (πρώην προπονητή του VCU και της havoc defence). Το ανησυχητικό(?) είναι ότι δεν εντοπίζεται κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα, απλά ίσως να μην είναι τελικά τόσο καλοί όσο πιστεύαμε(?)
12. Villanova 8-1 (-8): Βαριά ήττα από το Oklahoma και επιστροφή στην πραγματικότητα.
13. Arizona 9-1 (=)
14. Providence 10-1 (+1)
15. Miami (FL) 8-1 (+2)
16. Baylor 7-1 (=): Με τον Rico Gathers να είναι πραγματικό beast κάτω από το καλάθι, διανύοντας την 2η χρονιά του double-double.
17. Butler 8-1 (+1): Ακόμα και χωρίς τον Brad Stevens συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο, με την χαρακτηριστική περίπτωση του Roosevelt Jones, ενός point forward ύψους 1.95 με μέσους όρους 13π-7ρ-5α και που δεν σουτάρει καν πίσω από τα 5 μέτρα.
18. SMU 7-0 (+1): Πολύ δυνατοί με τον Larry Brown στον πάγκο, δυστυχώς η τιμωρία τους στερεί την (σχεδόν σίγουρη) είσοδο στο τελικό τουρνουά.
19. Louisville 7-1 (+3)
20. West Virginia 8-1 (-6): Άλλη μια ήττα "επιστροφής στην πραγματικότητα", με 16 πόντους από το Virginia.

Πολύ πολύ καλός ο γιος ! !

Σε ένα από τα καλύτερα ματς regular season όλων των εποχών, το #1 Kansas κέρδισε το #2 Oklahoma στην 3η(!) παράταση με 109-106, παρά τους 46 πόντους του Buddy Hield. http://espn.go.com/mens-college-basketball...ameId=400831507

Γενικά έχουν ξεκινήσει τα πρωταθλήματα των περιφερειών και σιγά σιγά ανάβουν τα αίματα, με αποκορύφωμα φυσικά αρχές Μαρτίου τα τουρνουά των περιφερειών και στη συνέχεια το τελικό τουρνουά.

Όσον αφορά το επερχόμενο draft, νομίζω έχει κλειδώσει ο Simmons στο no1, ενώ ο Labissiere έχει δικαίως κατρακυλήσει. Από το 2 και κάτω πιθανότατα θα εξαρτηθεί από τις ανάγκες κάθε ομάδας, προσωπικά νομίζω ότι το μεγαλύτερο upside το έχουν o Ingram του Duke και ο Jamal Murray του Kentucky.

Για Kris Dunn θα σας τα πει ο SG, πάντως το fact είναι ότι σε αντίθεση με το LSU του Simmons, το Providence πάει εξαιρετικά και ως ομάδα, στο 14-1 και στο #8 των rankings.

Εγώ πάλι νομίζω ότι ο Ingram θα αρχίσει σιγά σιγά να βρίσκει υποστηρικτές για το #1 και θα κονταροχτυπηθούν μέχρι το τέλος οι δυο τους.

Ο Simmons είναι τελείως άσουτος, σε βαθμό που δεν παίρνει καν σουτ. Το Σάββατο απέναντι στο Vanderbild δοκίμασε όλα κι όλα 2 σουτ : ένα ελεύθερο mid range που το έστειλε airball και ένα σκοτωμένο τρίποντο στο τέλος του χρόνου της επίθεσης το οποίο επίσης το έχασε.



Έβαλε 36 πόντους και ήταν όλοι κάτω απ το καλάθι, εκτός από ένα περίεργο μπάσιμο (0:26 στο βίντεο) που σούταρε εν τέλει απ τα 2-3 μέτρα. Συνολικά σε 13 παιχνίδια μέχρι σήμερα έχει επιχειρήσει μόλις 3 τρίποντα!! Αν δε βάλει το σουτ στο παιχνίδι του, θα τον μαρκάρουν από απόσταση και θα έχει προβλήματα ακόμα και ως slasher. Χώρια φυσικά ότι στο ΝΒΑ θα βρίσκει μπροστά του πολύ πιο δυνατούς και ογκώδεις αντιπάλους και η λογική λέει ότι δε θα μπουκάρει πλέον στη ρακέτα με την ίδια άνεση που το κατορθώνει στο κολλέγιο. Το μόνο παρήγορο στοιχείο ως προς το σουτ του είναι ότι έχει ικανοποιητικό ποσοστό στις βολές (74,8%) οπότε ίσως υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.

Απ την άλλη ο Ingram κάνει τα πάντα. Σκοράρει είτε ως slasher είτε από την περιφέρεια (25-67 τρίποντα - 37,3%), παίζει άμυνα, διαθέτει απίστευτο length (Height w/o Shoes : 6' 8" , Wingspan : 7' 3", Standing Reach : 9' 1.5"), ενίοτε συνεισφέρει λίγο και στη δημιουργία. Μοιάζει ίσως υπερβολικό, αλλά θυμίζει KD (ειδικά τα measurements είναι σχεδόν παραπλήσια με τα αντίστοιχα του KD)! Προσωπικά αν έπρεπε σήμερα να διαλέξω μεταξύ Simmons και Ingram θα ήμουν σε μεγάλο δίλλημα.

Εδώ τα highlights απ το τελευταίο παιχνίδι του Ingram, το περασμένο Σάββατο απέναντι στο Boston College.

Sorry στο 1:06 είναι η φάση με το πιο μακρινό του καλάθι. Θυμόμουν ότι είχε μόνο μία εύστοχη προσπάθεια που δεν ήταν κάτω απ το καλάθι και βλέποντας φευγαλέα τα highlights νόμιζα ότι ήταν αυτό το μπάσιμο στην αρχή. Τεσπα η ουσία δεν αλλάζει. Έχει χοντρό θέμα με το σουτ και πρέπει οπωσδήποτε να το βελτιώσει.

Έχω θελήσει πολλές φορές να ανανεώσω το τόπικ, αλλά είναι τόσα τα upsets κάθε βδομάδα που δεν έχει πολύ νόημα. Είμαστε πλέον στο conference play και οι μεγάλες περιφέρειες αποδεικνύονται πολύ σκληρές, ομάδα τρένο δεν υφίσταται. Όλα θα είναι θέμα φορμαρίσματος την κατάλληλη στιγμή...

Και προς επιβεβαίωση αυτού, αυτή τη βδομάδα 8(!!!) κολλέγια πήραν 1st place votes στα AP και Coaches polls

Και αντίστοιχο μπάχαλο επικρατεί πχ και στις αποδόσεις των στοιχηματικών, δεν βγάζει κανείς φαβορί.

Η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που είναι τόσο ανοιχτά τα πράγματα, και που κανείς δεν θα θεωρήσει έκπληξη το να λείψει οποιαδήποτε ομάδα από το final four.

Ο Simmons άρχισε τα jumperάκια πάντως δενταλετεδενταγραφετε.

Βρισκόμαστε πλέον στον Μάρτιο, στην πιο απρόβλεπτη σεζόν των τελευταίων χρόνων. Καμία ομάδα δεν έχει λιγότερες από 4 ήττες, με πολλά από τα μεγάλα φαβορί να είναι ήδη στις 6 ή 7.

Σιγά σιγά λοιπόν να δούμε τι γίνεται, με τα τουρνουά των περιφερειών να έρχονται και σε 15 μέρες το τελικό τουρνουά φυσικά.

Επειδή είναι πολλά προφανώς και ο χρόνος λιγοστός, ας τα δούμε σιγά σιγά:

- Στην ACC είμαστε 1 αγωνιστική πριν το τέλος της RS, προηγείται το North Carolina με 13-4 (24-6), το οποίο πριν αρχίσει η σεζόν βρισκόταν στο #1 σε όλη τη χώρα. Όμως ο Marcus Paige (υποψήφιος παίχτης της χρονιάς πριν αυτή αρχίσει), δεν βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, σουτάροντας μόλις με 39% και μοιράζοντας μόλις 3.7 ασίστ. Αντίθετα, καταπληκτική σεζόν κάνει ο Brice Johnson με 16.8 πόντους, 10.4 ριμπάουντ και 61% ευστοχία, όμως αν δεν παίξει ο Paige στα στάνταρντ που περιμένουν όλοι, δύσκολα θα φτάσει εκεί που μπορεί η NC, δηλαδή στο πρωτάθλημα. Το αντίπαλον δέος του Duke βρίσκεται στο 11-6 (22-8), με εξαιρετικά ρηχό rotation μετά και τον τραυματισμό του Amile Jefferson, τον Grayson Allen να σκοράρει κατά βούληση και τον Brandon Ingram να βρίσκεται στο top3 του draft, κανείς δεν μπορεί να το ξεγράψει για τίποτα. Εξαιρετικά επίσης πάει (όπως κάθε χρόνο τελευταία) το Virginia με τον Malcolm Brogdon να είναι ένας από τους καλύτερους παίχτες στη χώρα, αλλά και η έκπληξη του Miami (FL). Επίσης σε αυτή την περιφέρεια βρίσκεται το Louisville του Rick Pitino, που όμως είναι τιμωρημένο από την postseason. Αντίθετα εκεί θα βρίσκεται το Notre Dame του Zach Auguste, ο οποίος με 14 πόντους και 10 ριμπάουντ μ.ο. αφήνει πολλές υποσχέσεις για εμάς. Αντίθετα, το Wake Forest του Μήτογλου έχει μία καταστροφική σεζόν, με τον Έλληνα ψηλό πάντως να προσπαθεί (9.4π-5.3ρ).

- Στην Big12 βρίσκεται ίσως το φαβορί αυτή τη στιγμή, και δεν είναι άλλο από το Kansas, με 14-3 (26-4). Εξαιρετική είναι επίσης η Oklahoma, του παίχτη της σεζόν Buddy Hield (25.3 πόντοι με σχεδόν 50% ευστοχία και 90% βολές). Μεγάλη θετική έκπληξη και η παρουσία του West Virginia με ρεκόρ 11-5 (22-7), χωρίς κανέναν παίχτη σταρ να ξεχωρίζει, αλλά με τον προπονητή Bob Huggins να είναι αυτός ο σταρ της ομάδας. Επίσης, στο τελικό τουρνουά θα βρίσκονται σίγουρα το Baylor, το Iowa State με τον Georges Niang αλλά και απίστευτα φτωχό rotation των 6 ατόμων, αλλά και το Texas στην πρώτη χρονιά του Shaka Smart, ο οποίος προσπαθεί να περάσει την γνωστή του φιλοσοφία ειδικά στην άμυνα.

- Η Big East αντίθετα έχει αποδυναμωθεί τα τελευταία χρόνια μετά τις μετακινήσεις κολλεγιών. Ξεχωρίζουν το Villanova και το Xavier, ειδικά το πρώτο βρέθηκε κάποια στιγμή και στο #1 στη χώρα. Παρόλα αυτά το δείγμα δεν είναι τόσο ασφαλές, η περιφέρεια δεν είναι τόσο δυνατή όσο άλλες, ενώ το Villanova φέρει και γενικά τον χαρακτηρισμό του loser. Επίσης προσπάθεια να βρίσκονται στο τελικό τουρνουά κάνουν τόσο το γνωστό και μη εξαιρετέο Butler, όσο και το Providence του Kris Dunn, ο οποίος έχει ένα απίστευτα all-around game, όμως υπολείπεται ακόμη στο μακρινό σουτ, το οποίο βάσει στατιστικής τουλάχιστον δεν δείχνει κάποια αισθητή βελτίωση. Επίσης στο τελικό τουρνουά πιθανότατα θα βρίσκεται και το Seton Hall(!), μετά από μία πολύ σημαντική νίκη απέναντι στο Xavier.

Χωρίς να τις έχω δει όλες, το Κάνσας τρομάζει: φοβερή άμυνα, τρομερή πολυφωνία, ατέλειωτη αθλητικότητα. Για τον Paige, πολύ κακό για έναν απλώς καλό παικτή, υπερτιμημένος, άθλιο shot selection.

Ηield παικτούρα, αν και θέλει δουλειά, ο Αλλεν στην Ευρώπη θα έκανε θραύση, στο ΝΒΑ δεν ξέρω, θα προτιμούσα Ingram στο ντραφτ με κλειστά μάτια.

- Στην Big Ten γίνεται ο κακός χαμός. To Michigan State είχε ξεκινήσει καταπληκτικά με τον Denzel Valentine να κάνει παπάδες. Τελευταία έχει προσγειωθεί λίγο, αλλά παραμένει από τα φαβορί για final4, κανείς δεν θέλει να βρεθεί απέναντι στον Izzo το Μάρτιο. To Indiana πάει καταπληκτικά με 14-3 (24-6), αλλά πλέον δεν θα έχει το μεγαλύτερο αβαντάζ του, την έδρα του. Το Maryland είναι σταθερά καλό και νομίζω πως μπορεί να πάει ψηλά, με τους Melo Trimble και Diamond Stone να ξεχωρίζουν, ενώ Purdue και Iowa επίσης θα είναι στο τελικό τουρνουά αλλά δείχνουν να ξεφουσκώνουν. Η ομάδα πάντως που κάνει την πιο αξιομνημόνευτη προσπάθεια είναι το Wisconsin, το οποίο μετά την συνταξιοδότηση του Bo Ryan έχει αναστηθεί, και παρόλο που υπολείπεται πολύ σε ποιότητα, ξέρει να παίρνει αποτελέσματα και πιθανόν να δώσει και αυτό το παρόν, ενώ αντίθετα δύσκολα είναι τα πράγματα για το Michigan μετά και τον τραυματισμό του Caris LeVert.

- H Pac12 επιστρέφει σταθερά στην κορυφή των περιφερειών, με πολλές καλές ομάδες. Και αυτή που προηγείται δεν είναι άλλη από το Oregon του Tyler Dorsey με 13-4 (24-6), με τον ίδιο να έχει 13 πόντους μ.ο. σε μία ομάδα που το σκοράρισμα είναι αρκετά μοιρασμένο. Το Utah βρίσκεται στο 12-5 (23-7), όπου εκεί ξεχωρίζει φυσικά ο Αυστριακός(!) σέντερ Jakob Poeltl. Τo California έχει επίσης πολύ ταλέντο μαζεμένο αλλά υπολείπεται σε εμπειρία, ενώ μάλλον το αντίθετο παρουσιάζει το Arizona, και οι δύο ομάδες πάντως θεωρούνται locked για το τουρνουά. Αντίθετα, μέχρι τελευταία στιγμή θα προσπαθούν το Colorado αλλά και το Oregon State όπου ξεχωρίζει ο Gary Payton Jr της γνωστής οικογενείας.

- Στην SEC παραδοσιακά ξεχωρίζει το Kentucky. Φυσικά και φέτος δεν γινόταν να απουσιάζει, άσχετα αν τα πάει λίγο κατώτερα του αναμενομένου, με τον Skal Labissiere να μην επιβεβαιώνει σε καμία περίπτωση τις προσδοκίες που υπήρχαν στην αρχή της χρονιάς. Παρόλα αυτά είναι μια ομάδα που συνδυάζει ταλέντο και εμπειρία σε καλό βαθμό, πιο ισορροπημένα από άλλες χρονιές. Μεγάλες θετικές εκπλήξεις είναι το Texas A&M και το South Carolina, τα οποία θα βρίσκονται επίσης στο τελικό τουρνουά, δεν νομίζω όμως ότι έχουν την "φανέλα" και την εμπειρία να πάνε μακριά. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά για το LSU του Ben Simmons, το οποίο παρά τις εντυπωσιακές εμφανίσεις του ίδιου δεν δείχνει να έχει βρει συνοχή, και η μόνη περίπτωση να βρεθεί στο τελικό τουρνουά δείχνει να είναι μέσω της κατάκτησης του τουρνουά της περιφέρειας. Επίσης, εκτός τελικού τουρνουά θα βρεθεί πιθανότατα και η παραδοσιακή δύναμη του Florida, που μετά την αποχώρηση του Billy Donovan θα δυσκολευτεί να βρεθεί στα προηγούμενα επίπεδα.

Οι πρώτες ομάδες που κέρδισαν τις περιφέρειές τους και θα βρίσκονται στο τελικό τουρνουά είναι οι:
- Florida Gulf Coast (FGCU) από την Atlantic Sun, πρόκειται φυσικά για το κολλέγιο που το 2013 είχε φτάσει στους 16, αποκλείοντας στον πρώτο γύρο το Georgetown σε ένα από τα σπανιότατα #2-#15 upsets
- UNC Asheville από την Big South
- Yale από την Ivy League, το οποίο έχει να εμφανιστεί στο τελικό τουρνουά από το... 1962!!
- Northern Iowa από την Missouri Valley Conference, το οποίο απέκλεισε στον ημιτελικό το Wichita State(!), το οποίο πάντως λογικά θα βρίσκεται στις επιλογές της επιτροπής για τα υπόλοιπα εισητήρια
- Austin Peay από την Ohio Valley Conference, το οποίο κατέκτησε το τουρνουά της περιφέρειας από το #8 seed και έχοντας περισσότερες ήττες από νίκες μέσα στη χρονιά!

Σιγά σιγά ξεκινάνε φυσικά και τα δυνατά τουρνουά, με το δράμα να κορυφώνεται την Κυριακή όπου και θα γίνει η επιλογή των υπολοίπων ομάδων για να φτάσουμε στις 64 του τελικού τουρνουά.

Άλλα 7 τουρνουά μικρότερων περιφερειών ολοκληρώθηκαν, και τα κολλέγια που θα βρίσκονται στους 64 είναι τα:
Green Bay (Horizon League)
Fairleigh Dickinson (NEC)
Gonzaga (West Coast), σε μία κακή χρονιά, όπου αν δεν κατακτούσαν τον τίτλο της περιφέρειας ίσως να μην βρίσκονταν και στις επιλογές της επιτροπής
South Dakota State (Summit League)
UNC Wilmington (Colonial)
Iona (MAAC), κερδίζοντας στον τελικό το Monmouth το οποίο ήταν στο επίκεντρο αρκετών λόγω των πανηγυρισμών του πάγκου του καθ όλη τη διάρκεια της σεζόν
Chattanooga (Southern)

Παράλληλα, ανακοινώθηκε η λίστα με τους 15 υποψήφιους για το Wooden Award, στους οποίους δεν βρίσκεται ο Ben Simmons για ακαδημαϊκούς λόγους(!)

Ανακοινώθηκε λοιπόν το bracket: http://espn.go.com/mens-college-basketball...rnament/bracket

Ας δούμε σιγά σιγά τα 4 κομμάτια του.

South
#1 Kansas - #16 Austin Peay: Χωρίς σχόλια. Το Kansas είναι εδώ και κάποιες βδομάδες η καλύτερη ομάδα στη χώρα, και προσωπικά δεν πιστεύω ότι κάποια από τα υπόλοιπα 15 κολλέγια μπορεί να του στερήσει την είσοδο στο final4.
#8 Colorado - #9 Connecticut: Από τα πιο αμφίβολα ζευγάρια του πρώτου γύρου. Μόλις πρόπερσι το Connecticut κατέκτησε τον τίτλο, αλλά από τότε έχουν αλλάξει πάρα πολλά. "Σταρ" της ομάδας θεωρούνται το δίδυμο των γκαρντ Gibbs και Purvis, οι οποίοι όμως είναι αρκετά άστοχοι, ενώ κοντά στο καλάθι δεσπόζει ο σπουδαίος μπλοκέρ αλλά όχι ταλαντούχος επιθετικά Amida Brimah. Από την άλλη το Colorado στηρίζεται στο ποστ παιχνίδι του έμπειρου σέντερ Josh Scott, ο οποίος πλαισιώνεται από αρκετούς επικίνδυνους σουτέρ. Πραγματικά ενδιαφέρον ζευγάρι, αν και η συνέχεια με το Kansas δεν αφήνει αρκετές ελπίδες σε κανέναν από τους δύο.

#5 Maryland - #12 South Dakota State: Το Maryland θα μπορούσε να είναι και υψηλότερα. Μπόλικο ταλέντο αλλά και εμπειρία. Ο Melo Trimble είναι ο ηγέτης στην περιφέρεια, ο Diamond Stone είναι το προσεχές pick 1ου γύρου που δεσπόζει κοντά στο καλάθι αν και λίγο άγουρος, ενώ πολύ σημαντική είναι και η παρουσία του Rasheed Sulaimon, επί 3ετίας βασικού στελέχους του Duke. To SDSU από την άλλη παίζει διαχρονικά ωραίο μπάσκετ (21ος χρόνος του προπονητή τους Scott Nagy!), όμως φέτος δεν υπάρχει ένας Nate Wolters όπως την τελευταία φορά που συμμετείχαν στο τουρνουά...
#4 California - #13 Hawaii: Η California έχει 2 πιθανά lottery picks, τους Jaylen Brown και Ivan Rabb. Κανείς από τους 2 πάντως δεν έχει εντυπωσιάσει απόλυτα, ούτε όμως και ως σύνολο. Προφανώς και είναι το φαβορί βέβαια απέναντι στο συμπαθέστατο Hawaii, αλλά σε ένα πιθανό σταύρωμα με το Maryland στον επόμενο γύρο, προσωπικά θα τους έχριζα ως αουτσάιντερ και ας έχουν υψηλότερο seed.

#6 Arizona - #11 Vanderbilt/#11 Wichita State: Έχω ξαναπεί ότι δεν καταλαβαίνω το νόημα του first four. Το Wichita vs Vanderbilt θα είναι ένα πολύ ωραίο ματς πάντως, με ξεκάθαρο φαβορί το πρώτο, που παρά τις ατυχίες μέσα στη χρονιά έχει πλέον το know how. Αντίστοιχο know how βέβαια έχει και το Arizona, με το δίδυμο των ψηλών Anderson-Tarczewski να μετράει 25 πόντους και 19 ριμπάουντ μ.ο. Σε καμία περίπτωση δεν είναι η περσινή ομάδα, όμως παραμένει πιστεύω αρκετά σκληρή, ακόμα και απέναντι στο Wichita που φέτος δείχνει υπερβολικά "εύθραυστο".
#3 Miami (FL) - #14 Buffalo: To Miami είναι από τις ευχάριστες εκπλήξεις της σεζόν, κατορθώνοντας να μαζέψει τα κατάλληλα κομμάτια από μεταγραφές (McClellan, Rodriguez, Murphy) για να συγκροτήσει μια πολύ αξιόλογη 7άδα-8άδα παιχτών. Είναι βέβαια αρκετά ασταθές, αλλά δεν νομίζω ότι σε πρώτη φάση το Buffalo θα αποτελέσει εμπόδιο. Δυσκολεύομαι πάντως να τους δω να πηγαίνουν πολύ μακριά.

#7 Iowa - #10 Temple: Κάποια στιγμή το Iowa ήταν από τις πιο καυτές ομάδες στη χώρα, αργότερα έπεσε απότομα (έχει κερδίσει μόλις 2 από τα τελευταία 8 ματς!). Σταρ της ομάδας ο Jarrod Uthoff, ο οποίος και έχει ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ, ενώ και εμφανισιακά δεν θυμίζει ιδιαίτερα επαγγελματία (προσεχώς) μπασκετμπολίστα. Από την άλλη το Temple δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, κέρδισε τα ματς που έπρεπε αλλά όποτε αντιμετώπισε καλύτερη ομάδα δεν τα κατάφερε. Το Iowa είναι σαφώς καλύτερη ομάδα, αλλά η κακή του φόρμα καθιστά σίγουρα το ζευγάρι αμφίρροπο.
#2 Villanova - #15 UNC Asheville: Το Villanova ήταν σταθερά μία από τις καλύτερες ομάδες στη χώρα όλη τη σεζόν. Δεν είχε τραυματισμούς, δεν έκανε περίεργες ήττες και έχει βγάλει όλη τη χρονιά με ένα αυστηρό rotation 8 παιχτών, χωρίς κάποια αδυναμία. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι όλα τα τελευταία χρόνια έδειχνε αυτήν την καλή εικόνα, αλλά τον Μάρτη απογοήτευε. Το Asheville από την άλλη κατεβαίνει χωρίς άγχος, αλλά και με λιγοστό ταλέντο και διαχρονικό πρόβλημα κοντά στο καλάθι, καθώς κανείς του παίχτης δεν ξεπερνάει τα 2 μέτρα, ακριβώς όπως και την τελευταία χρονιά που συμμετείχε στο τουρνουά πριν κάποια χρόνια.

East
#1 North Carolina - #16 FGCU/#16 Fairleigh Dickinson: Σίγουρα το North Carolina δεν είναι το απόλυτο φαβορί για τον τίτλο όπως παρουσιαζόταν στην αρχή της χρονιάς, αλλά εδώ δεν υπάρχει κάτι να πούμε. Το FGCU πάντως είναι η ομάδα που πριν 3 χρόνια είχε φτάσει στους 16, κατορθώνοντας προηγουμένως ένα από τα σπάνια #2-#15 upsets απέναντι στο Georgetown.
#8 Southern California - #9 Providence: To USC είναι μία από τις πιο βελτιωμένες ομάδες της σεζόν (πέρυσι είχαν αρνητικό ρεκόρ!), και αρέσκονται σε γρήγορο μπάσκετ. Από την άλλη το Providence έχει τον Kris Dunn που μπορεί να μην έχει τελειοποιήσει το σουτ του αλλά αποτελεί ατραξιόν, αλλά και τον Ben Bentil με τους 21 πόντους μ.ο. Προσωπικά θα του δώσω το προβάδισμα.

#5 Indiana - #12 Chattanooga: Το Indiana δεν υπολογιζόταν πολύ αρχικά, όμως βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση, καθοδηγούμενο από τον Yogi Ferrell και με έναν πολύ καλό προπονητή στον πάγκο. Το Chattanooga από την άλλη είναι αρκετά καλύτερο από ότι δείχνει το όνομά του και η περιφέρεια του, είναι από τις επιλογές πολλών για κάποιο upset, κυρίως χάρη στην άμυνα και τον αργό ρυθμό του. Σίγουρα δεν είναι και το πιο εύκολο σταύρωμα για τους Hoosiers.
#4 Kentucky - #13 Stony Brook: To Kentucky έχει μία πολύ ισορροπημένη ομάδα φέτος σε αντίθεση με άλλες χρονιές και νομίζω άξιζε υψηλότερο seed. To Stony Brook έχει ίσως τον καλύτερο παίχτη ανάμεσα στις 10-15 "μικρότερες" περιφέρειες, τον σέντερ Jameel Warney, όμως στάθηκαν μάλλον άτυχοι στο συγκεκριμένο σταύρωμα...

#6 Notre Dame - #11 Michigan/#11 Tulsa: Το Tulsa δεν το περίμενε κανείς ότι θα είναι στις επιλογές της επιτροπής, θα πρέπει να αποδείξει τον εαυτό του απέναντι στο Michigan. Το οποίο Michigan έχει χάσει τον LeVert με τραυματισμό και το έργο του δυσκολεύει πολύ. Όποια από τις 2 και να προκριθεί πιστεύω πως εύκολα ή δύσκολα θα ηττηθεί από το Notre Dame, όπου περιμένουμε με αγωνία τις εμφανίσεις του Zach Auguste, ο οποίος στην κανονική περίοδο ήταν εξαιρετικός.
#3 West Virginia - #14 Stephen Austin: Το West Virginia είναι μέσα στις 2-3 χαρακτηριστικότερες "ομάδες του προπονητή". Χωρίς κανέναν παίχτη να ξεχωρίζει (μόλις 13 πόντους μ.ο. ο πρώτος σκόρερ, αλλά με συγκεκριμένο πλάνο και πολύ καλή άμυνα, και βέβαια τον Bob Huggins στον πάγκο. Το Stephen Austin έχει πάρει σχεδόν εργολαβία την περιφέρειά του τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν έχει καταφέρει να κάνει κάτι καλό στο τελικό τουρνουά, και μάλλον δεν θα τα καταφέρει και φέτος.

#7 Wisconsin - #10 Pittsburgh: To Wisconsin ξεκίνησε τη χρονιά με τον θρυλικό Bo Ryan στον πάγκο, ο οποίος όμως ήταν εμφανές ότι δεν ήταν 100% προσηλωμένος, μετά την περσινή σπουδαία ομάδα και χρονιά. Έτσι τον Δεκέμβρη ανακοίνωσε την οριστική του απόσυρση, και από τότε η ομάδα είναι εντυπωσιακή. Με ελάχιστο ταλέντο και μόλις 2 παίχτες να έχουν απομείνει από την περσινή ομάδα, αλλά με εκνευριστικά αργό ρυθμό και προσήλωση στην άμυνα, κατόρθωσαν να κερδίσουν τα 11 από τα τελευταία 13 ματς της πολύ δύσκολης περιφέρειάς τους και δικαιωματικά βρίσκονται εδώ. Το Pittsburgh από την άλλη είχε σαφώς πιο εύκολο πρόγραμμα αλλά τελευταία δεν βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, και δεν νομίζω ότι έχει την απαιτούμενη ποιότητα για να υπερκεράσει τον τρόπο παιχνιδού του Wisconsin.
#2 Xavier - #15 Weber State: To Xavier κατορθώνει τα τελευταία χρόνια υπό τις οδηγίες του Chris Mack να καταφέρνει να κάνει καλές πορείες χωρίς να είναι ομάδα που θα "συζητηθεί" πολύ μέσα στη χρονιά. Έτσι και φέτος, παρόλο που βρέθηκε πολύ κοντά ακόμα και σε κάποιο no1 seed. Χαρακτηριστικά της ομάδας η πολυφωνία στην επίθεση αλλά και η χρήση διάφορων περίεργων ζωνών στην άμυνα. Από την άλλη το Weber State δεν έχει φυσικά τον Lillard, έχει όμως τον Joel Bolomboy, ο οποίος (απέναντι βέβαια σε μέτριους αντιπάλους) έχει γράψει εντυπωσιακά νούμερα, συμπεριλαμβανομένων και τριών ματς με +20π-20ρ.

Καλησπέρα σε όλους. Θα χρειαστώ βοήθεια σχετικά με το πού θα δούμε τα παιχνίδια καθώς το ESPN (σου έδινε την δυνατότητα για 1 μήνα εγγραφή) δεν επιτρέπεται πλέον Ελλάδα (λόγω Foxsports). Γνωρίζουμε αν θα δείξει η Nova τα παιχνίδια? Οte φαντάζομαι ναι αλλά δεν έχω. Άλλη επιλογή? Έυχαριστώ!!!

ΟΤΕ μόνο τα δείχνει, αλλά φυσικά υπάρχουν και οι γνωστοί δρόμοι στο ίντερνετ...

Midwest
#1 Virginia - #16 Hampton: Για άλλη μια χρονιά το Virginia έχει ένα υψηλότατο seed και ελπίζει φέτος να τα καταφέρει να φτάσει μέχρι τέλους. Βασίζεται κλασικά στην άμυνά του και τον πολύ αργό ρυθμό στην επίθεση, και σίγουρα το Hampton δεν θα αποτελέσει κάποιου είδους εμπόδιο. Ατραξιόν για το Hampton o Quinton Chievous, γιος του Derrick που έπαιξε και στην Ελλάδα στα 90s.
#8 Texas Tech - #9 Butler: Το Texas Tech επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στο τελικό τουρνουά, κυρίως χάρη στην παρουσία του σπουδαίου προπονητή Tubby Smith (πρωταθλητής με το Kentucky το 1998). Απέναντί του το γνωστό μας Butler το οποίο προσπαθεί να συνεχίσει τις επιτυχημένες χρονιές του επί Brad Stevens, και πιστεύω πως έχει τις προσωπικότητες στο παρκέ για να περάσει τουλάχιστον αυτό το ματσάρισμα (Dunham, Roosevelt Jones).

#5 Purdue - #12 Arkansas Little Rock: Το Purdue είχε μία εντυπωσιακή πορεία όλη τη χρονιά, βασιζόμενο στο τρίο των ψηλών του, το οποίο αποτελείται από 2 7-footers (Hammons, Haas) αλλά και τον εντυπωσιακό πρωτοετή Caleb Swanigan. To Arkansas Little-Rock από την άλλη έχει το καλύτερο ρεκόρ στη χώρα (29-4), παίζοντας φυσικά σε μία πολύ αδύναμη περιφέρεια. Ξέρει να κερδίζει πάντως, όπως απέδειξε και στον περσινό πρώτο γύρο απέναντι στο Baylor. Έχει πολλές ελπίδες για το upset.
#4 Iowa State - #13 Iona: To Iowa State με νέο προπονητή αντί του Fred Hoiberg, έχει κρατήσει όμως την σταθερά που ονομάζεται George Niang, ένας σπάνιος point forward εξαιρετικός τόσο κοντά όσο και μακριά από το καλάθι. Το φτωχό του rotation όμως το έχει πληγώσει μες στη χρονιά, και κάτι τέτοιο φιλοδοξεί να καταφέρει και το Iona, το οποίο είναι παραδοσιακά μία άκρως επιθετική ομάδα με σπουδαίους κατά καιρούς σκόρερ, με τον φετινό να είναι ο AJ English (22.4 πόντοι μ.ο.).

#6 Seton Hall - #11 Gonzaga: To Seton Hall είχε ούτως ή άλλως εξασφαλισμένο ένα εισιτήριο, όμως έκανε εντυπωσιακό τουρνουά στην περιφέρειά του κατακτώντας τον τίτλο κερδίζοντας στα 2 τελευταία ματς το Xavier και το Villanova, ομάδες που τελικά πήραν υψηλότατα seed. Μένει να δούμε αν η καταπληκτική φόρμα του Seton Hall θα συνεχιστεί απέναντι στο Gonzaga, το οποίο επίσης κατέκτησε το τουρνουά της περιφέρειάς του, όμως σίγουρα δεν πείθει όπως άλλες χρονιές. Η γραμμή των γκαρντ του είναι επιεικώς μέτρια, ενώ στους ψηλούς ο Karnowski χάνει όλη τη χρονιά αφήνοντας μόνους τους Wiltjer και Sabonis, οι οποίοι είναι φυσικά από τους καλύτερους στη χώρα, αλλά δύσκολα θα είναι αρκετοί για κάτι πολύ καλό συνολικά.
#3 Utah - #14 Fresno State: To Utah έχει έναν από τους καλύτερους ψηλούς στη χώρα και σίγουρο lottery pick, τον Αυστριακό(!) Jakob Poeltl και επίσης αρκετούς έμπειρους παίχτες (κανένας πρωτοετής στο βασικό rotation). Το Fresno State κατέκτησε την (τραγική φέτος) περιφέρεια Mountain West, βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στον πολύ καλό Marvelle Harris (διπλάσιοι πόντοι από τον 2ο σκόρερ της ομάδας), αλλά το ζευγάρι αυτό έχει ξεκάθαρο φαβορί και πολύ δύσκολα θα γίνει κάποια έκπληξη.

#7 Dayton - #10 Syracuse: To Dayton έχει φτάσει 2 συνεχόμενες χρονιές στους 16, χωρίς μάλιστα να υπολογίζεται από πολλούς αρχικά, και αυτό ακριβώς φιλοδοξεί να κάνει και φέτος. Υπό τις οδηγίες του Archie Miller (αδερφού του Sean Miller του Arizona) και με όπλο το small ball και την καλή άμυνα, και με κάποιους από τους παίχτες των 2 τελευταίων επιτυχημένων χρονιών ακόμα στην ομάδα. Από την άλλη το Syracuse έχει (ακόμα!) στον πάγκο τον Jim Boeheim, οπότε παίζει φυσικά 40 λεπτά ζώνη και βασίζεται αποκλειστικά σε 7 παίχτες. Υστερεί όμως σε ποιότητα, σίγουρα έχει ελπίδες βάσει φανέλας, αλλά ξεκινάει ως σαφές αουτσάιντερ.
#2 Michigan State - #15 Middle Tennessee: Για άλλη μια χρονιά φαβορί το Michigan State, καθώς έχει στον πάγκο του τον καλύτερο ίσως προπονητή στη χώρα, αλλά και στο παρκέ τον Denzel Valentine που κάνει τα πάντα και συμφέρει (19.4-7.6-7.6 μέσοι όροι). Το Middle Tennessee δεν είναι κακή ομάδα, σουτάρει πολύ και καλά απ' έξω, αλλά η παρουσία του Izzo εγγυάται ότι οι Spartans θα είναι σοβαροί, επομένως οι ελπίδες για κάποιο upset είναι απειροελάχιστες.

Pittsburgh vs Wisconsin


Είναι η πρώτη φορά που γράφω για κολεγιακό μπάσκετ οπότε παρακαλώ για λίγη επιείκεια ενώ κάθε σχόλιο και παρατήρηση είναι κάτι παραπάνω από δεκτά. Αρχικώς να αναφέρω τις σημαντικότερες διαφορές που υπάρχουν στους κανονισμούς του κολεγιακού μπάσκετ, οι οποίοι θυμίζουν αρκετά τους παλαιότερους της FIBA.Το παιχνίδι χωρίζεται σε δύο ημίχρονα των 20 λεπτών ενώ οι επιθέσεις διαρκούν 30 δευτερόλεπτα. Από το έβδομο φάουλ που κερδίζει η κάθε ομάδα σε κάθε ημίχρονο υπάρχουν 1+1 βολές και από το όγδοο 2. Τέλος το τρίποντο βρίσκεται στα 6,32μ.

Πρώτη επιλογή δυστυχώς ήταν το Pittsburg Panthers εναντίον Wisconcin Badgers, με τους δεύτερους να είναι οι φιναλίστ του περσινού τουρνουά. Φέτος βέβαια είναι αρκετά αποδυναμωμένοι, όπως φάνηκε και από το συγκεκριμένο παιχνίδι. Και λέω δυστυχώς, γιατί ειδικά το πρώτο ημίχρονο τελείωσε με σκορ 22-16, με το σκορ των φιλοξενούμενων να είναι το πιο χαμηλό σε ένα ημίχρονο για φέτος στην March Madness, αν και ένας από τους εκφωνητές ανέφερε κάτι για το χαμηλότερο από τότε που θεσπίστηκαν τα 30 δευτερόλεπτα. Δεν μπόρεσα να βρω κάτι στο Internet οπότε επιφυλάσσομαι. Το ημίχρονο όμως ήταν τόσο τραγικό που η εκπομπή που προβάλλεται στη διακοπή, με καλεσμένους Barkley και Kenny Smith να είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα, με τους δυο τους να έχουν λιώσει στα γέλια για την απόδοση των δύο ομάδων.

Το δεύτερο ημίχρονο ήταν κάπως καλύτερο, κυρίως λόγω εξέλιξης, μιας και το παιχνίδι ήταν ντέρμπι μέχρι την τελευταία φάση, με τους Badgers να παίρνουν τελικά τη νίκη με το ισχνό 43-47, σε ένα παιχνίδι που πραγματικά πόνεσαν τα μάτια μου να το βλέπω. Ενδεικτικά να αναφέρω πως το Pittsburg είχε 18/48 εντός παιδιάς και 37,5% ενώ το Wisconsin 17/53 και 32,1%. Χαρακτηριστικό είναι πως ο θεωρητικά καλύτερος παίκτης του γηπέδου, Nigel Hayes του Wisconsin είχε 3-17 σουτ, δεχόμενος μάλιστα αρκετά μπλοκ, με ένα από αυτά να είναι πραγματικά εξευτελιστικό.

Από κει και πέρα καλύτερος παίχτης του γηπέδου ήταν ο rookie των Badgers Ethan Happ με 15 πόντους (6/8 δίποντα, 3/7 βολές, 9 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 κλεψίματα, 1 μπλοκ), ο οποίος διαθέτει εξαιρετικές κινήσεις low post θυμίζοντας με το γενικότερο στυλ του τον Mike Wilkinson που αγωνίστηκε στον Άρη πριν κάμποσα χρόνια. Αρκετά καλός ήταν και ο Vitto Brown που σημείωσε τα 3 από τα 4 τρίποντα του Wisconsin τελειώνοντας το παιχνίδι με 11 πόντους. Από την άλλη πλευρά, το Pittsburg δεν ήταν δυνατόν να νικήσει ακόμα και σε ένα τέτοιο παιχνίδι, έχοντας μόνο έναν παίκτη να ξεπερνά τους 10 πόντους, και συγκεκριμένα τον Jamel Artis με 13 (3/6 τρίποντα, 1/4 δίποντα, 2/2 βολές και 5 ριμπάουντ). Απογοητευτικός ήταν ο James Robinson, από τα αστέρια της ομάδας, ο οποίος μάλιστα έπαιξε και τον περισσότερο χρόνο (38 λεπτά) έχοντας 3/15 σουτ και 7 πόντους, αν και κέρδισε 11 ριμπάουντ παρά το γεγονός πως πρόκειται για guard. Προσωπικά μου άρεσε αρκετά ο Michael Young, ο οποίος επιφορτίστηκε με το μαρκάρισμα του Hayes το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα κάνοντας πολύ καλή δουλειά, και ολοκληρώνοντας το παιχνίδι με 6 πόντους, 5 ριμπάουντ και 2 μπλοκ.

Να αναφέρω κλείνοντας πως το Oregon του Tyler Dorsey πέρασε ένα πολύ εύκολο βράδυ απέναντι στο Holy Cross νικώντας με 52-91 με τον ίδιο να έχει 9 πόντους (3/6 δίποντα, 0/2 δίποντα, 3/3 βολές) 3 ριμπάουντ, 1 ασίστ, 1 κόψιμο και 1 λάθος σε 23 λεπτά. Ο Zach Auguste από την άλλη (του οποίου η έκδοση ελληνικού διαβατηρίου είναι το τελευταίο σήριαλ της ΕΟΚ) ήταν από τους καλύτερους παίκτες στην νίκη του Notre Dame απέναντι στο Michigan έχοντας 10 πόντους (4/5 δίποντα, 2/5 βολές), 12 ριμπάουντ και 3 μπλοκ σε 27 λεπτά.

Για μια πιο λεπτομερής περιγραφή, με στατιστικά, εικόνες και βίντεο εδώ:
http://badbasket.blogspot.gr/2016/03/pitts...in-badgers.html

Μια χαρά τα λες, το Wisconsin ποτέ δεν γέμιζε το μάτι τα τελευταία χρόνια αλλά πάντοτε έβρισκε τον τρόπο να φτάνει ψηλά. Έχασαν 4 παίκτες σε σχέση με πέρυσι αλλά κατάφεραν πάλι να φτάσουν στο NCAA Tournament.

Επίσης είναι η πρώτη σεζόν που οι επιθέσεις διαρκούν 30''. Μέχρι πέρυσι ήταν στα 35''.

Κατά τα άλλα έγινε πραγματικός χαμός τις δύο πρώτες ημέρες, με πολλά χαμηλά seeds να προχωρούν και δύο πολύ μεγάλες εκπλήξεις: Τους αποκλεισμούς των Michigan State και West Virginia από Middle Tennessee State και Stephen F. Austin αντίστοιχα.

Φοβερό φινάλε στο Northern Iowa-Texas, το ματς κρίθηκε με buzzer beater από το κέντρο...

Σήμερα ξεκινάει η φάση των "32" και υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα ματσάκια. Προτείνω Indiana-Kentucky...

Όντως ωραίο match!Εχουν rivalry τα 2 πανεπιστήμια και παράδοση στο κολλεγιακό μπάσκετ .Θα πάω με Indianna ,καθώς την έχω επισκεφτεί και είναι μπασκετοπολιτεία τρελή και μιλάμε και για Hoosiers !Ισως κάποια μέρα ,κάνω ένα θέμα για Indiannapolis (για πολυ κόσμο θεωρείται η πολιτεία των sports) και θα ανεβάσω photos απο NCAA Hall of Champions .Κάτι σχετικό αλλά άσχετο ,η οργάνωση των κολλεγίων και το μέγεθος τους είναι κάτι εξωπραγματικό για τα ελληνικά δεδομένα.Έτυχε να δω εγκαταστάσεις και χάζεψα...και μην μιλήσω καν για το πανεπιστημιακό νοσοκομείο.


Ps εχω τσιμπήσει τρελο hoodie Butler ...ετσι για το underdog που τα κατάφερε!Και φίλοι μου,αναρωτιόντουσαν ποιο κολλέγιο είναι

Πολύ ωραίο ματς Μαρτίου το Miami-Wichita, με καταλυτικό στο τέλος τον Angel Rodriguez, το απόλυτο βαρόμετρο των νικητών. Τα 6 του λάθη στο πρώτο ημίχρονο δεν στοίχησαν, γιατί στο ίδιο διάστημα το Wichita είχε διπλάσια, μένοντας πίσω μέχρι και με 20. Κατάφερε αργότερα να κάνει την ανατροπή, αλλά δυστυχώς ήταν εμφανές το λιγοστό επιθετικό του ταλέντο πλην των Van Vleet και Baker.
Σε λίγο το Duke-Yale, και στις 11 το μεγάλο ντέρμπι της ημέρας Kentucky-Indiana.

Έλα μωρή αρρώστια !



Μπορεί να αποφοίτησε ο ''Nash των φτωχών'' Kevin Pangos και να μείναμε χωρίς guard της προκοπής, μπορεί το λίπος να τσάκισε τη μέση του ''ξέρω τόσο μπάσκετ όσο και ο μπαμπάς Sabonis'' Przemek Karnowski αλλά όσο υπάρχει Mark Few να διευθύνει οι Bulldogs είναι με διαφορά η καλύτερη ομάδα της χώρας των mid major conferences.

Πρώτα λοιπόν έκαναν μια χαψιά με 68-52 το φορμαρισμένο Seton Hall (με 21π-16ρ του μικρού Sabas) και χθες το ... πολύ βράδυ κάθισα να δω την μονομαχία των γιγάντων. Sabonis Jr εναντίον Poeltl. Αμ δε ! Δύο γρήγορα φάουλ του Αυστριακού, καταπληκτικό παιχνίδι σε άμυνα (κυρίως) και επίθεση από το Gonzaga, 19π-10ρ από τον Domas (με τον Poeltl να έχει 5π-4ρ ....) και αντίο Utah με 82-59.

Σειρά τώρα παίρνει - μάλλον - το Syracuse του Jim Boeheim (στην 40η χρονιά του στο πάγκο του κολεγίου του Big Apple)
στο Sweet 16 και - λογικά - το Virginia του Malcolm Brogdon στο ματς της οκτάδας. Και από το Syracuse να αποκλειστούν οι Zags μετά από μια τόσο μέτρια χρονιά (αν δεν είχαν κερδίσει το τουρνουά της West Coast δύσκολα θα ήταν στους ''64'') σούπερ επιτυχία θα είναι. Ο Mark Few δείχνει για άλλη μια φορά πόσο μεγάλος coach είναι.

Για του χρόνου μπορεί να φύγουν οι Wiltjer-Sabonis-Karnowski αλλά το international recruiting του Few περνά σε άλλο επίπεδο πια. Για το 3 ο Ιάπωνας (περίπου ...) Rui Hachimura (σούπερ αθλητικός έγχρωμος δίμετρος forward με σουτάκι), για το 4 ο Γάλλος Killian Tillie (ο MVP του U16 του 2014, ένας λευκός forward 204 με ελατήρια στα πόδια) και για το 5 ο Δανός Jacob Larsen (κατά την γνώμη μου θα τον δούμε μέχρι και lottery pick στο draft του 2018, o μικρός αδελφός του αδικοχαμένου Rasmus που τον πρόδωσε πέρσι η καρδιά του, ένας αθλητικός και mobile F/C 208).

Iowa vs Villanova

Μετά την απογοήτευση που γεύτηκα από τις δύο ομάδες που παρακολούθησα στον προηγούμενο αγώνα, αυτήν την φορά μπορώ να πω πως υπήρχε μια βελτίωση, μιας και εδώ μία από τις δύο ομάδες έπαιξε πολύ καλά. Το πρόβλημα βέβαια είναι πως η δεύτερη δεν εμφανίστηκε σχεδόν καθόλου, με αποτέλεσμα το τελικό σκορ να είναι 68-87 υπέρ των Villanova Wildcats, ένα αποτέλεσμα που κολακεύει μάλιστα το Iowa, μιας και κάποια στιγμή έφτασε να χάνει με 34.

Από κει και πέρα, το παιχνίδι ξεκίνησε αρκετά καλά, με τις δύο ομάδες να δείχνουν διάθεση να τρέξουν και να πιέσουν στην άμυνα, με αποτέλεσμα μέχρι το έβδομο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου το παιχνίδι να μοιάζει ντέρμπι. Σε εκείνο το σημείο όμως ανέλαβε δράση η ευστοχία στα σουτ από μέση και μακρινή απόσταση του Villanova (ολοκλήρωσαν το παιχνίδι με 10/19 τρίποντα, 22/35 δίποντα και 13/17 βολές)και σε συνδυασμό με την εξαιρετική κυκλοφορία (23 ασίστ) και την επιβλητική παρουσία του Daniel Ochefu (11 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 3 μπλοκ, 3 κλεψίματα) στην άμυνα κάτω από το καλάθι, δεν έδωσαν ουσιαστικά καμία ευκαιρία στους αντιπάλους τους. 4 παίκτες του Villanova σκόραραν πάνω από δέκα πόντους (Arcidiacono 16, Jenkins 15, Brunson 12, Hart 19) με τον πρώτο να ξεχωρίζει για την γενικότερη ηγετική φυσιογνωμία του.

Από την άλλη μεριά, το μεγάλο αστέρι των Hawkeyes, Jarrod Uthoff μπορεί να πέτυχε 16 πόντους (2/5 τρίποντα, 4/7 δίποντα, 2/4 βολές, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2 μπλοκ, 2 κλεψίματα) γεμίζοντας τελικώς την στατιστική του, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς επιτεύχθηκαν όταν το παιχνίδι είχε πλέον κριθεί, γεγονός που, σε συνδυασμό με την γενικότερη αστοχία από το τρίποντο (7/24), δεν έδωσε ουσιαστικά καμία ευκαιρία στο Iowa.

Στα παιχνίδια με ελληνικό ενδιαφέρον τώρα, το Oregon νίκησε το Saint Joseph's με 69-64 και τον Dorsey να σημειώνει 14 πόντους (2/7 τρίποντα, 2/8 δίποντα, 7 ριμπάουντ, 1 μπλοκ σε 36 λεπτά) και το Notre Dame να κερδίζει στην εκπνοή το Stephen F. Austin με follow του Pflueger και τελικό σκορ 76-75 και τον Zach Auguste να είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του με 16 πόντους (8/9 δίποντα, 0/2 βολές) και 15 ριμπάουντ (τα 8 επιθετικά), 1 ασίστ και 1 μπλοκ σε 31 λεπτά.

Για μια ελαφρώς πιο αναλυτική περιγραφή, με εικόνες, βίντεο και στατιστικά, εδώ:
http://badbasket.blogspot.gr/2016/03/iowa-...a-wildcats.html

Στο Texas A&M - Northern Iowa έγινε πιθανότατα η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ (χωρίς υπερβολή):

0:44 Jeremy Morgan made Free Throw. 69 - 57
0:38 Alex Caruso missed Three Point Jumper. 69 - 57
0:38 Admon Gilder Offensive Rebound. 69 - 57
0:34 Admon Gilder made Layup. 69 - 59
0:31 Northern Iowa Timeout 69 - 59
0:30 Jeremy Morgan Turnover. 69 - 59
0:30 Admon Gilder Steal. 69 - 59
0:26 Danuel House made Layup. Assisted by Admon Gilder. 69 - 61
0:25 Texas A&M Timeout 69 - 61
0:23 Paul Jesperson Turnover. 69 - 61
0:23 Jalen Jones Steal. 69 - 61
0:21 Jalen Jones made Dunk. 69 - 63
0:21 Wyatt Lohaus Turnover. 69 - 63
0:20 Danuel House made Three Point Jumper. Assisted by Alex Caruso. 69 - 66
0:17 Klint Carlson made Dunk. Assisted by Paul Jesperson. 71 - 66
0:12 Alex Caruso made Layup. 71 - 68
0:12 Foul on Paul Jesperson. 71 - 68
0:12 Alex Caruso made Free Throw. 71 - 69
0:05 Wes Washpun Turnover. 71 - 69
0:05 Admon Gilder Steal. 71 - 69
0:03 Admon Gilder made Layup. 71 - 71
0:01 Wes Washpun missed Three Point Jumper. 71 - 71
0:01 Texas A&M Defensive Rebound. 71 - 71
0:00 End of 2nd half 71 - 71

Και τελικά κέρδισαν το παιχνίδι στην 2η παράταση...

Καμία υπερβολή bench, ούτε εγώ έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο.

Τα ζευγάρια του Sweet Sixteen:

North Carolina-Indiana: Βαριές φανέλες, το North Carolina μου άρεσε πολύ απέναντι στο Providence.
Notre Dame-Wisconsin: Το Wisconsin είναι σαν τις "κατσαρίδες", ακόμα και πυρηνικό ολοκαύτωμα να γίνει θα επιβιώσει.

Virginia-Iowa State: Δύσκολο ματς, δεν είναι τόσο μεγάλο φαβορί το Virginia.
Gonzaga-Syracuse: Οι Zags είχαν παρουσιάσει καλύτερες ομάδες τα προηγούμενα χρόνια αλλά φέτος χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες δείχνουν ικανοί ακόμα και για Φ4.

Oklahoma-Texas A&M: Ίσως το καλύτερο ματς του Sweet Sixteen.
Oregon-Duke: In Dorsey we trust, δεν θα αντέξω άλλο βαψομαλλιά.

Villanova-Miami: Δεν εμπιστεύομαι το Villanova.
Kansas-Maryland: Kansas, το Maryland παίζει κάτω από το potential του.

Πραγματικά έχουμε ένα πολύ ενδιαφέρον τουρνουά. Θα προσπαθήσω προσεγγίσω τα ζευγάρια από μια διαφορετική οπτική γωνία. Θα αναφερθώ σε international players που λένε και οι Αμερικανοί. Ασχέτως αν είναι οι καλύτεροι παίκτες των ομάδων τους. Πρώτα τα αυριανά ζευγάρια.

Sviatoslav Mykhailiuk

Rasheed Sulaimon

Θέλουμε Maryland για να τιμήσουμε τον μεγάλο Greivis!!!!!

Jalen Brunson

Angel Rodriguez

Δύο διαμόνιοι γκαρντ. Ο ένας (Brunson MVP του U19 Παγκοσμίου που έγινε στην Κρήτη) στην ρούκι του χρονιά κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Να δημιουργεί φάσεις για τον εαυτό του. Δεν είναι καλός πασέρ αλλά είναι καλός σκόρερ. Ο Rodriguez παρότι είναι αρκετά καλός σκόρερ (περίπου το ίδιο στυλ με τον Brunson) είναι με διαφορά πιο καλός πασέρ και έχει καλύτερο release στο σουτ. Και στους δύο λείπει μπόι.

Το ματς το βλέπω x!!!!

Buddy Hield

Tonny Trocha-Morelos

Αυτό το δίδυμο είναι λίγο εξωτικό! Ο Hield είναι απλά απολαυστικός στο παιχνίδι του. Άμα αρχίσει να σκοράρει (ειδικά από μακρυά) δεν σταματά! Έτσι εκτός από αθλητές στίβου και τον Ian Lockhart αποδεικνύεται πως οι Μπαχάμες θα έχουν και άλλον έναν καλό μπασκετμπολίστα στο NBA. Ο Κολομβιανός(μοίαζει πολύ με Peter John Ramos) από την άλλη είναι ο πιο βελτιωμένος παίκτης της ομάδας του, είναι μακρύς, είναι γρήγορος σχετικά, όμως του αρέσει να σουτάρει απ’εξω!

Oklahoma και ξερό ψωμί! Η τελευταία φώτο θυμίζει φυλακόβιο της Μπαρανκίγια!!